ความคิดเห็นที่ 1 หลังจากนั้นปีศาจไร้หน้าก็เอาป้ายมาให้จิฮิโระอีกเป็นกระบุง   และค้นพบว่า "การให้" ทำให้คนอื่นดีใจ   ต่อมาปีศาจไร้หน้าพบว่าถ้าให้ทองคำ   คนอื่นจะดี ใจมาก   เลยเอาทองล่อปีศาจกบ   และกินปีศาจกบเข้าไป ตามความเข้าใจของเราเอง    ปีศาจไร้หน้าก็คือความรู้สึกอย่างหนึ่งในสังคมญี่ ปุ่นปัจจุบัน    เป็นความรู้สึกของคนจำนวนมาก   ดังนั้นจึงไม่มีหน้าเพราะไม่รู้ ว่าเป็นของใคร   ความรู้สึกนั้นคือความเหงาความว่างเปล่า   เพราะมีชีวิตอยู่ใน ระบบทุนนิยมซึ่งสุขสบาย   แต่ก็สูญเสียตัวตนไปกับสังคม    ตอนหลังจิฮิโระ ถามปีศาจไร้หน้าว่า "เธอชื่ออะไร" "เธอมาจากไหน" "พ่อแม่ของเธอเป็นใคร" ปีศาจไร้หน้าก็ตอบไม่ได้   เหมือนคนที่อยู่สังคมก็คิดว่าควรจะ "ตาม ๆ กันไป" และ "เหมือนกันไปหมด" จนแยกหน้าตาไม่ออกว่าตนเองเป็นใครกันแน่   มีเงิน ตั้งมากมายแต่กลับไม่แน่ใจว่าตนเองเป็นใคร เมื่อไม่รู้จักตัวเอง   คนจำนวนมากจึงใช้วิธีต่าง ๆ เพื่อเติมเต็มความว่างเปล่า ทางวิญญาณ   วิธีการหนึ่งซึ่งมักปรากฏให้เห็นในหมู่เด็กคือการ "เลียนแบบ" เลียนแบบดารา   เลียนแบบคนที่ตัวเองนิยม   สิ่งเหล่านั้นก็คือการ "กลืนกิน" คนอื่นเข้าไปไว้ในตัวเองนั่นเอง    เมื่อปีศาจไร้หน้ากินปีศาจกบเข้าไปแล้ว  ก็ งอกแขนงอกขาเหมือนกบ   จากเมื่อก่อนเป็นใบ้ได้แต่ครางฮือ ๆ  ก็มีเสียง เหมือนกบและกลายเป็นคนมักมาก   เที่ยวเอาทองให้คนโน้นคนนี้เรียกให้มาบำ เรอตน   กินอาหารมากมายไม่รู้จักอิ่ม   ตัวก็โตขึ้นทุกที    แต่ก็ยังคงไม่มีหน้า อยู่เหมือนเดิม ในสังคมทุนนิยมซึ่งทุกคนมีสิทธิ์จะจับจ่ายความสุขมาเป็นของตนเองได้   มี คนไม่น้อยใช้ "ทอง" ซื้อหาหนทางเติมเต็มความว่างเปล่าทางวิญญาณ   แต่อัน ที่จริง   หากวิญญาณว่างเปล่า    หากไม่มีตัวตนและไหลเรื่อยไปตามกระแสสัง คม   ถึงกินเข้าไปมากมายเท่าไรก็ยังหิว   ซ้ำร้ายยังจะถูกอิทธิพลที่ตนไปเลียน อย่างครอบงำ   ปราศจากความเป็นตัวของตัวเองมากกว่าเดิม จิฮิโระเอายาของเทพแม่น้ำให้ปีศาจไร้หน้ากิน   ปีศาจไร้หน้าจึงอาเจียนทุกอย่าง ที่กินเข้าไปออกมาหมด  รวมทั้งกบด้วย   และกลายเป็นปีศาจไร้หน้าที่มีแต่เงา ใส่หน้ากากเหมือนเดิม    ยาของเทพแม่น้ำอาจจะหมายถึงธรรมชาติ   ในที่สุด หากจะแสวงหาตัวตน   ก็ต้องทิ้งของฟุ้งเฟ้อจอมปลอม   ทิ้งการเลียนแบบ กลับไปสู่ธรรมชาติ   นอกจากนั้น  ตอนหลังปีศาจไร้หน้าก็ไปอยู่กับแม่มดอีก คนชื่อป้าซานิบะ   และป้าซานิบะบอกว่าต้องให้ปีศาจไร้หน้า "ทำงาน" การทำงานในเรื่องสปิริตอเวย์มีความหมายเหนือกว่าการทำงานจริง ๆ     อย่าง เช่นจิฮิโระก็ต้องทำงาน   ถ้าบอกว่าขอเลิกจะกลับบ้านเมื่อไรก็ต้องถูกสาปเป็น สัตว์    หนังเรื่องนี้พยายามนำเสนอว่าถึงแม้คนจำนวนไม่น้อยจะไม่ชอบทำงาน และปรารถนาจะร่ำรวยสุขสบาย   แต่ที่จริงแล้ว  การทำงานก็คือความจริงของ ชีวิต   เพราะในที่สุด   วิธีจะอยู่รอดได้ในสังคมก็คือต้องสร้างประโยชน์ให้สัง คม   และวิธีจะชี้ว่าเรามีตัวตนอยู่ได้ก็คือต้องผลิตผลงานที่ตัวเราเองจะภูมิใจ ออกมา    หากไม่ได้ทำงานเสียอีก    ทางหนึ่งก็คงเป็นเหมือนสัตว์ที่รอให้คน เลี้ยงและมีชีวิตไปวัน ๆ    หรืออีกทางหนึ่งก็เหมือนปีศาจไร้หน้า   ที่มีเงินทอง ใช้จนเหลือเฟือแต่ไม่รู้สึกถึงค่าของตนเอง   กินเท่าไรก็ไม่อิ่ม   เปล่าเปลี่ยวไม่ มีความสุข ดังนั้น "การทำงาน" จึงเป็นทางออกที่สำคัญอย่างหนึ่งในเรื่องสปิริตอเวย์   มนุษย์ย่อมมีตัวตนอยู่ด้วยผลงานที่กระทำ    และเรียนรู้เรื่องต่าง ๆ ผ่านการ ทำงาน    ควรจะต้องรู้ว่าตนทำอะไรได้และมีคุณค่า   เมื่อเขียนมาถึงตอนนี้แล้ว ก็นึกถึงเรื่อง "กองดิด" ของวอลแตร์  ซึ่งจบลงด้วยคำว่า "เราจงทำสวนของ เรา"  อันหมายถึงการทำงานอาจจะหยุดความสับสนขัดแย้งทั้งปวง  และมนุษย์ ทั้งหลายควรจะทุ่มเทให้กับการกระทำของตนมากกว่ามามัววาดฝันวิมานบนอา กาศหรือทุ่มเถียงกันด้วยทฤษฏีอันเลื่อนลอย    หากแต่ละคนมุ่งทำงานของตน และทำให้ดี   ปัญหาในโลกนี้คงลดไปอีกมากมาย   และทุกคนก็ภูมิใจในผลงาน ของตนเอง เมื่อพูดถึงเรื่องอัตลักษณ์แล้ว    ต่อไปก็คือการเติบโตของเด็กในสังคมญี่ปุ่น   ซึ่งมีอิทธิพลของทุนนิยมและบริโภคนิยมอยู่มาก    เนื่องจากเรื่องนี้เป็นเรื่อง ของเด็ก   จึงมีตัวอย่างทำนองนี้ให้เห็นอยู่เสมอ    อย่างแรกคือตัวพ่อแม่ของ จิฮิโระนั้นติดความคิดบริโภคนิยมไปแล้ว   พอเห็นของน่ากินก็กินทันที  ซ้ำยัง กินอย่างตะกรุมตะกรามโดยไม่ต้องขอใครก่อน   เพราะเชื่อว่าถ้ามีคนมาก็จ่าย เงินชดเชยให้เสียก็ได้    การกระทำแบบนี้ทำให้พ่อแม่กลายเป็นหมู   ซึ่งบริโภค ไม่รู้จักอิ่ม    ในขณะที่จิฮิโระซึ่งพ่อแม่ "หายไปแล้ว" ก็ต้องเลือกเส้นทางอื่นให้ มีชีวิตรอด     ในกรณีนี้ถ้าเทียบจิฮิโระกับ "ทารก" ซึ่งเป็นหลานของป้ายูบะบะ เจ้าของโรงอาบน้ำแล้ว   จะเห็นลักษณะการถูกทอดทิ้งค่อนข้างชัดเจน ป้ายูบะบะเจ้าของโรงอาบน้ำเป็นแม่มดที่ร่ำรวยมาก  และออกจะบ้าสมบัติ  แกมี หลานอยู่คนหนึ่ง  ซึ่งเป็นปีศาจทารกตัวใหญ่    แกรักหลานคนนี้มาก   และถึง จะไม่ยอมลงให้ใครเลยก็จะลงให้หลาน ( พอถึงตอนนี้จะเริ่มเห็นภาพพวกเศรษฐี ที่รักลูกตัวเองจนหลง  ถึงจะร้ายกับคนอื่นก็จะปรนเปรอลูกไม่มีที่สิ้นสุด ) ทา รกถูกป้ายูบะบะสอนว่าอย่าออกจากห้อง   ถ้าออกไปจะเจอเชื้อโรค   จะป่วย แต่เพราะถูกสอนมาอย่างนี้    จึงอยู่แต่ในห้องเด็ก   มีของเล่นกองท่วมล้นเพ ดาน  แต่ไม่สามารถเดินเองได้    เหมือนเด็กที่ไม่กล้าออกไปสู่สังคม  ตอนหลัง ทารกถูกสาปให้กลายเป็นหนู    และออกเดินทางไปกับจิฮิโระ    ป้ายูบะบะก็ไม่ รู้ตัวเพราะคนที่สาปได้เสกอย่างอื่นไว้แทนตัวทารกแล้ว เมื่อทารกไปกับจิฮิโระแล้ว   ฮาคุ ( เด็กผู้ชาย ) ก็ไปหาป้ายูบะบะ  ถามว่า "ไม่ เห็นหรือว่าของที่คุณรักหายไปหมดแล้ว"   ป้ายูบะบะก็เล็งไปยังกองทองก่อน เพราะนึกว่าของที่สำคัญที่สุดของตนเองคือทอง   พอเห็นว่าทองยังอยู่ดีจึง ยิ้มเยาะฮาคุ    แล้วก็นึกขึ้นมาได้ว่า "ของสำคัญ" นั้นมีอีกอย่างหนึ่ง  พอหันไป ดูทารก   จึงได้เห็นว่าทารกไม่อยู่แล้ว   กลายเป็นของอย่างอื่นที่ถูกเสกแทนไว้ แกก็ตกใจวิ่งตามหาไปทั่ว   ฉากนี้เราดูแล้วรู้สึกบีบมาก    เพราะในสังคมที่เงิน เป็นใหญ่    คนจะนึกว่าเงินนั้นสำคัญที่สุด    และไม่รู้แม้แต่ว่าคนที่ตนเองรักที่ สุดมีอะไรแปลกแยกผิดไปจากเดิมหรือเปล่า   กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็สายไปเสียแล้ว ที่จริงป้ายูบะบะกับพ่อแม่ของจิฮิโระก็เหมือนกัน   คือสนใจการบริโภคและทรัพย์ สินจนละเลยสิ่งอื่น ๆ ที่เหลือ    ในญี่ปุ่น ( หรือบางทีอาจจะในไทยด้วย ) ผู้ปก ครองจำนวนไม่น้อยเป็นมนุษย์เงินเดือนผู้สักแต่หาเงิน   คิดว่าการมีเงินคือความ สุขของชีวิต     เมื่อผู้ปกครองเอาแต่บริโภคและหาเงิน   เด็ก ๆ ในหนังเรื่องนี้ จึงถูกทิ้งให้ค้นหาความจริงของชีวิตด้วยตนเอง   ถูกเหวี่ยงลงไปอยู่ในสังคม ก่อนเวลาอันควร  หรือถูกพะเน้าพะนอจนไม่สามารถช่วยตนเองได้  ( ซึ่งก็ไม่ ต่างอะไรกับการ "ทอดทิ้ง" อย่างหนึ่ง  คือทอดทิ้งการเติบโตทางวุฒิภาวะนั่น เอง ) บางทีถ้าเราอ่านการ์ตูนญี่ปุ่น   เราอาจจะเห็นภาพอย่างหนึ่ง   คือวัยรุ่นญี่ปุ่นนั้น ดูถูกผู้ใหญ่    โดยเฉพาะถ้าพ่อแม่ตนเป็นมนุษย์เงินเดือนก็จะดูถูกมาก   คิดว่า ชีวิตของพ่อแม่ไม่มีสีสัน    ข้างตัวเองเล่าก็ไม่รู้ว่าตนควรจะทำอย่างไร  หรือมี ชีวิตต่อไปอย่างไร    ดังนั้นเรื่องราวในการ์ตูนญี่ปุ่นจำนวนไม่น้อยจึงวนเวียน อยู่กับการเป็นอันธพาลและเซ็กซ์  ( ต้องบอกไว้ตรงนี้หน่อยว่าเราไม่ได้ต่อต้าน การ์ตูนญี่ปุ่น   อ่านเหมือนกันกับทุกคนนั่นละ   และก็ไม่ได้คิดว่าการระบายออก ทางเพศเป็นสิ่งไม่ถูกต้อง  เพราะของแบบนี้พอถึงวัยก็ต้องมีกันบ้าง   แต่ถ้า ดูดี ๆ  จะเห็นว่างานของทางญี่ปุ่นมักจะมีความรุนแรงแฝงอยู่จนถึงขั้นเกิน ธรรมดาบ่อย ๆ )   หรือเรื่องเพ้อฝันเหนือจริง    เนื้อหาจะยิ่งแหวกกฎเกณฑ์ สังคมมากขึ้นเรื่อย ๆ  บางครั้งก็ทำอะไรที่อาจจะทำให้รู้สึกขัดต่อศีลธรรม  เช่น พฤติกรรมรักพี่น้องของตนเองที่เรียกว่า incest     การแต่งเรื่องเช่นนี้ส่วนหนึ่ง ( ต้องย้ำว่า "ส่วนหนึ่ง" ) เป็นผลมาจากความ ปรารถนาลึก ๆ ที่จะออกนอกกรอบ   อยากจะทำลายอะไรบางอย่าง    ไม่อยาก เหมือนพ่อแม่ที่ตนเห็นว่า "เหมือนหมู"  ขณะเดียวกัน  ก็หวาดกลัวการเข้าไปสู่ สังคมที่พ่อแม่อยู่    กลัวว่าจะไม่เป็นตัวของตัวเองอีก    ดังนั้นจึงยิ่งพยายาม แสดงความแตกต่างไปทุกวิถีทางเท่าที่จะทำได้    ต้องแต่งตัวแปลก ๆ และมี การกระทำแปลก ๆ  ที่ผู้ใหญ่อาจไม่ยอมรับจึงถือว่าเท่และเก๋    แต่ในทางตรง ข้าม   ก็กลับลืมไปเช่นกันว่าพฤติกรรมเหล่านั้นมิได้แสดงตัวตนอะไรเหนือไป กว่าการเลียนแบบผู้อื่นเท่าไรเลย หนังเรื่องนี้ชี้ทางใหม่ให้กับเด็กที่ต้องพ้นครอบครัวไปอยู่ในสังคมจริง   บอก ว่าถึงแม้แรก ๆ ของรอบตัวจะดูน่ากลัวเหมือนผีเหมือนปีศาจ   ไม่คุ้นเคยและ แปลกหน้า   เหมือนจิฮิโระที่ตกไปอยู่ในโลภของภูตผี    แต่เมื่อจิฮิโระอยู่นานไป เธอก็พบว่าผีปีศาจทั้งหลายที่จริงแล้วส่วนใหญ่เป็นคนใจดี    ถึงแม้ว่าต้องอยู่ ในสังคมด้วยลำแข้งของตนเอง   แต่ไม่ได้หมายความว่าต้องอยู่ด้วยความกลัว และถ้าหากจำ "ชื่อ" ของตัวเองได้  ก็ไม่ได้หมายความว่าต้องเสียตัวตนไป   ใน ที่สุดทั้งจิฮิโระและทารกก็เติบโตขึ้น   ทารกสามารถเดินได้ด้วยตนเอง   หากทั้ง สองไม่พยายาม   เอาแต่หนีความจริง   คงไม่มีทางเป็นเช่นนั้นได้     พอเขียนมาถึงตอนนี้แล้ว   ก็เริ่มรู้สึกว่าตัวเองชักเล่าเรื่องมากเกินไป ( -_-' ) อันที่จริงยังมีประเด็นการกลับคืนสู่ธรรมชาติ   และการที่ระบบทุนนิยมช่วงใช้ ธรรมชาติให้เป็นประโยชน์ ( ป้ายูบะบะใช้ฮาคุ )  แต่วันนี้ขอไว้เท่านี้ก่อนก็แล้วกัน ใครที่ดูแล้วก็มาคุยกันบ้างเด้อ ป.ล. ทั้งหมดนี้เป็นการตีความของเราคนเดียว  ใครดูแล้วคิดไม่เหมือนกันก็บอกได้เลยนะ  ชอบฟังคนคิดหลาย ๆ อย่าง^^ จากคุณ : ลวิตร์ (ลวิตร์) - [ 9 ต.ค. 46 16:05:11 ]

ความคิดเห็นที่ 2 วิเคราะห์ได้ละเอียดมากค่ะ  ไม่เคยนึกว่าจะมีความหมายแฝงในเรื่องเยอะขนาดนี้ จากคุณ : Motif - [ 9 ต.ค. 46 16:39:56 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ไม่เคยดูอ่ะ แต่แวะมาให้กำลังใจคนวิเคราะห์... จากคุณ : พินทุอิ - [ 9 ต.ค. 46 18:47:52 ]

ความคิดเห็นที่ 4 โอ้โห .. สมกับเป็นลวิตร์ ไม่คิดว่าการ์ตูนจะมีความซ่อนอยู่มากขนาดนี้ จากคุณ : scottie - [ 9 ต.ค. 46 19:02:48 ]

ความคิดเห็นที่ 5 After read this one, I will try to watch this movie, and then i will back to talk to you. love your work... it is good จากคุณ : ole - [ 9 ต.ค. 46 20:37:51 A:67.30.216.25 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 โอ้ ... พี่เพิ่งไปดูมาเมื่ออาทิตย์ที่แล้วเหมือนกันอะเคียว อ่านที่เคียววิเคราะห์มาแล้วก็พยักหน้าหงึก ๆ นะ อยากฟังประเด็นเรื่องการกลับสู่ธรรมชาติต่อด้วยอะ ตอนที่ดูก็รู้สึกว่า มันมีอะไรแฝงอยู่แยะมาก ๆ เห็นด้วยกับการ "ไม่ลืม" ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน หลงระเริง หรือหลงทางไปกับอะไรก็ตามที ต้องสำนึก ต้องจำให้ได้ อยู่เสมอว่า ตัวเองเป็นใคร เหมือนกับจิฮิโระนั่นล่ะ ถ้าสูญเสียตัวเองไป ก็จะกลายเป็นแค่อะไรสักอย่างตามกระแส ที่ควบคุมไม่ได้ ตอนพี่ดู พี่ก็สงสัยอยู่นะว่า ไอ้ตัวไม่มีหน้านี่มันหมายถึง ความเหงา ความหว้าเหว่ หลงทาง อ่านที่เคียวเขียนแล้วก็คิดว่า ... อือ ... เนอะ ใช่ ๆ ประเด็นอีกอย่างก็คือ ความกล้าหาญ และการยืนอยู่บน ลำแข็งของตัวเองอะ ... ถ้าจิฮิโระไม่กล้าหาญ เธอ จะไม่สามารถช่วยพ่อแม่ของเธอได้เลย มีอะไรอีกอะ? อ้อ ... เทพเหม็นไง ทุกคนรังเกียจโดยไม่ได้ มองลึกไปถึงข้างในว่านั่นคืออะไร เมื่อดึงเอาท่อนไม้ออก สิ่งโสโครกหรือวัตถุทุกอย่างออกมาหมดแล้ว ก็กลายเป็น เทพมังกร ... อ้อ ... มีอีกอย่างก็คือ ความรักและความซื่อสัตย์ คิดว่าหนัง พยายามเน้นประเด็นตรงนี้เหมือนกันนะ ตอนที่ฮาคุขโมย ป้ายวิเศษมานั่นแหล่ะ และจิฮิโระพยายามทำทุกสิ่งทุกอย่าง ให้ถูกต้อง เพื่อที่จะได้ช่วยฮาคุ อือ ... พี่ดูแล้วก็ไม่ได้วิเคราะห์อะไรมากหรอก ดูเอาสนุกง่ะ จับประเด็นได้เป็นจุด ๆ มากกว่าที่จะเอามาคิดรวม ๆ กัน ยังไงจะรออ่านที่เคียวคิดไว้ต่อก็แล้วกันเน้อ ฮี่ ๆๆๆ จากคุณ : Clear Ice - [ 9 ต.ค. 46 22:02:47 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อ่านช่วงแรกๆที่เขียนถึงว่า เราถูกสังคมหยิบยื่นฐานะต่างๆให้ แล้วนึกถึงเพลง Deep river ของ Utada Hikaru ขึ้นมาเลยค่ะ (ซึ่งเป็นที่มาของชื่อล็อคอินของเราด้วย) เนื้อเพลงมันประมาณว่า... ชีวิตคนเราก็เปรียบเหมือนกับการล่องเรือไปตามแม่น้ำ บางครั้งอาจจะล่องอยู่เดียวดาย แต่ในบางครั้ง อาจล่องสายน้ำไปรวมกับเรือลำอื่น รวมกับแม่น้ำสายอื่น เราเดินทางผ่านแม่น้ำสายต่างๆมามากมาย พร้อมๆกับชื่อที่ถูกหยิบยื่นให้เราโดยไม่ฟังเหตุผลจากเราอะไรเลย เราต่อสู้ ดิ้นรน เพื่อให้เป็นที่ยอมรับของคนทั่วไปรอบข้าง ทั้งๆที่ พอถึงท้ายที่สุดแล้ว เมื่อถึงทะเล เราก็ต้องเดินทางต่อไปคนเดียวอยู่ดี เพราะฉะนั้น สิ่งเดียวที่จะเป็นอาวุธ เป็นความเข้มแข็งให้เราได้ ก็คือความเป็นตัวของตัวเอง ถ้าเราไม่รู้ว่าตัวเราเองอยู่ตรงไหน การต่อสู้ใดๆก็เปล่าประโยชน์ เพราะเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสู้ไปเพื่ออะไร --------------------------------------------------- แหะๆ ขออนุญาตแย้งช่วงหลังๆเกี่ยวกับสังคมญี่ปุ่นนิดนึงนะคะ ตรงที่ว่าผู้ปกครองเป็นมนุษย์เงินเดือนที่สักแต่หาเงินน่ะค่ะ คือครอบครัวโดยมากที่ญี่ปุ่น เมื่อแต่งงานมีลูกแล้ว แม่จะลาออกจากงาน เพื่อมาเลี้ยงลูกค่ะ จริงอยู่ที่คุณพ่อส่วนใหญ่เป็นมนุษย์เงินเดือน แต่โดยมากแล้ว คุณแม่บ้านจะมีเวลาอยู่กับลูกๆเยอะมากค่ะ (เหมือนครอบครัวโนะฮาร่าในชินจังอ่ะค่ะ มิซาเอะเธอจะอยู่บ้าน ทำงานบ้านเลี้ยงลูกไป ประมาณนั้นเลย) แต่หลังๆนี้ก็เริ่มเปลี่ยนไปพอควรแล้วเหมือนกันค่ะ ครอบครัวที่ทำงานทั้งสามีภรรยาเริ่มจะมีให้เห็นมากเหมือนกัน ซึ่งในความคิด เราว่า การที่แม่ออกมาเลี้ยงลูกเต็มเวลาเนี่ย มันจะทำให้ประชากรมีคุณภาพมากกว่านะ อ้าว มาเรื่องเลี้ยงลูกได้ไงเนี่ย ไม่ค่อยเกี่ยวกับเนื้อหากระทู้เลยนี่นา อิอิ จากคุณ : TSURUGI - [ 9 ต.ค. 46 23:52:06 ]

ความคิดเห็นที่ 8 มู่ แก้ไขเมื่อ 15 ธ.ค. 46 02:26:02 จากคุณ : >W< (อาบู๋) - [ 10 ต.ค. 46 07:02:01 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ชอบการ์ตูนเรื่องนี้มากเหมือนกันจนต้องไปซื้อดีวีดีมาเก็บไว้ ในดีวีดีจะมีเบื้องหลังการวาดภาพต่างๆ ทำให้รู้ว่าคนสร้างตั้งใจทำงานมากๆ น้องเคียววิเคราะห์ได้ละเอียดจังเลยค่ะ ตอนที่พี่ดูนี่ก็ดูเพื่อความบันเทิงอย่างเดียวจริงๆ หลังจากอ่านนี่แล้วคงต้องกลับไปเปิดดูอีกรอบล่ะ เห็นแวบๆ -- เด็กทารกยักษ์นั้นเป็นลูกชายของยัยป้า Yubaba ตัวร้าย แต่เป็นหลานของป้า Zeniba คนใจดีค่ะ ((ป้าสองคนเป็นฝาแฝด)) อ้อ..นึกขึ้นได้จุดหนึ่ง ((จากการสังเกตเอาเองนะคะ)) ถึงป้ายูบะบะจะร้ายยังไง แต่แกเป็นรักษาคำพูดมาก สงสัยว่าจะเป็นจุดหนึ่งของสังคมญี่ปุ่นที่ถือเรื่องคำพูด ว่าเป็นสิ่งที่สำคัญมาก จากคุณ : มะวัน - [ 10 ต.ค. 46 13:07:55 ]

ความคิดเห็นที่ 10 คุณ ลวิตร์ นี่ พี่เคียวใช่ไหมคะ??? วิเคราะห์ ได้ดีจริง ๆ ค่ะ จากคุณ : ต้นหญ้าเอื้อมฟ้า (invisible_TJ) - [ 12 ต.ค. 46 00:41:37 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อ่านงานของน้องลวิตร์ทีไร ขนลุกทุกที อิอิ ล้ำลึก.. ล้ำลึก.. ^^ จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด - [ 12 ต.ค. 46 11:31:51 A:202.44.71.10 X:203.107.173.40 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ไม่เคยดูการ์ตูนเรื่องนี้เลยค่ะ แต่ชอบที่วิเคราะห์เจาะลึกให้อ่าน ขอบคุณค่ะ จากคุณ : ภัทรา - [ 12 ต.ค. 46 20:01:40 A:203.156.21.150 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 .... ยังไม่ได้ดูเลย!!!!! จากคุณ : friday - [ 15 ต.ค. 46 12:38:23 A:161.200.255.161 X: ]

ความคิดเห็นที่ 14 นับถือมากๆ เลย  พี่เคียว  สุดยอด วิเคราะห์ได้ขนาดนี้ ถ้าพี่เคยดูเรื่อง  เจ้าหญิงโมโมโนเกะ ของค่ายเดียวกันนี่ ช่วยวิเคราะห์ด้วยครับ ผมตีความว่ามันเน้นเรื่องเกี่ยวกับป่าไม้ แต่ผมยังสงสัย  ว่า  ไอ้หนอนๆ จากปู่ป่าแก่  คืออะไร แล้ว  แพะ  คืออะไร  แล้วพอ  ถูกตัดหัว  ทำไมถึงน่ากลัวขนาดนั้น  ( หมายถึงตัวแทนของป่าไม้ทั้งหมดป่าว พอตัด  ก็จะเกิดหายนะ ) จากคุณ : K o jz N - [ 4 มี.ค. 47 22:55:06 A:210.86.207.241 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15 หาแผ่นยากเหมือนกันนะคะ ถ้าไม่ตั้งใจหา จำได้ว่าเคยเห็นที่จตุจักร แล้วก็ลืม ไม่ได้หาอีกเลย สรุปว่าไม่ได้ดู แต่ว่า ตอนนี้ คงต้องไปหามาดูซะแล้ว... จากคุณ : laughingbug - [ 5 มี.ค. 47 19:31:53 A:203.209.118.47 X: ]

ความคิดเห็นที่ 16 ในเจ้าหญิงโมโมโนเกะ ปีศาจสีขาวๆ หมุนหัวไปมา แล้วหายตัวไป ก็เหมือน คนมีน้ำใจ คนดีในสังคม พวกที่บอกทาง ให้น้ำให้อาหาร คนแปลกหน้า เก็บกระเป๋าตังส์คืนเจ้าของ มีอยู่มากแต่ไม่ค่อยมีใครแลเห็น ส่วนที่บอกว่าเป็นแพะ จริงๆไม่ใช่แพะ เป็นกวางเทพ เจ้าแห่งป่าเขา กลางคืนปรากฏร่างเป็นกวางเทพ ผู้ให้กำเนิด และเยียวยาชีวิต พอตอนเช้ากลายร่างเป็นวิญญาณตัวใหญ่ เจ้าแห่งการทำลาย และการดับสูญ เพื่อให้มีเนื้อที่และทรัพยากร สำหรับการกำเนิดในรุ่นต่อไป เคยเห็นไหม ต้นไม้เติบโตเวลากลางคืน เด็กๆโตขึ้นในตอนดึก (ถ้าคนเราเป็นอมตะ แม้จะใช้พลังงานจากระบบสุริยะทั้งหมด ก็ไม่พอเลี้ยงคนทั้งหมดได้) ป้อมโรงงานหลอมเหล็ก คือ เมืองและโรงงานอุตสาหกรรม ส่วนหมูป่า และ หมาป่า ก็คล้ายกับชาวบ้านแม่มูน บ่อนอก จะนะ ฯลฯ และ NGO ส่วนพระที่ปลอมตัวเป็นหมูป่า ก็คล้ายๆข้าราชการ และพนง.รัฐวิสาหกิจ จากคุณ : ยุทธ(ดวงตาตะวัน) - [ 6 มี.ค. 47 10:58:38 A:203.113.37.12 X: ]

ความคิดเห็นที่ 17 :) นับถือในการวิเคราะห์ครับ เคยเห็นผ่านตา แต่ยังไม่ผ่านมือและผ่านใจ ขอเวลาไปตรวจสอบ จะมาคุยด้วยครับ ;) ดื่ม จากคุณ : ปิศาจสุรา (อะไรดี) - [ 13 ธ.ค. 48 15:45:59 ]

ความคิดเห็นที่ 18 วิเคราะห์ได้ .....ยอดเยี่ยมค่ะ จากคุณ : เด็กหัดเดิน - [ 20 ธ.ค. 48 09:49:23 ]

ความคิดเห็นที่ 19 อยากให้มาวิเคราะห์เรื่อง howl's moving castle จังค่ะ ว่างๆมา เล่าให้ฟังหน่อยนะคะ จากคุณ : โบว์ (ผึ้งหวานโบว์) - [ 10 มี.ค. 49 00:25:31 ]