ความคิดเห็นที่ 42
ที่ผมไปเนี่ยะ...มันอยู่ในจังหวัดตรังครับ... ถ้ามีรถส่วนตัว เช้ามา กินข้าวเสร็จ ขับรถออกไปเที่ยว แป๊บเดียวก็กลับได้แล้ว... ถ้าสนใจพันธุ์พืชแบบผมก็เดินนานหน่อย ถ้าเดินวงเล็กแค่ 3 กิโลเมตร จะผ่านสะพานเหล็กอันนี้ก็ใช้เวลาเต็มที่ไม่เกิน ชั่วโมงครึ่ง แต่ผมชอบดูพวกพันธุ์ไม้ประเภทหม้อข้าวหม้อแกงลิง เลยเดินนานหน่อย... ส่วนเด็กๆ เดินตามกองทัพมดดำ เป็นมดดำที่ตัวใหญ่มาก เดินตามไปไกลตั้ง 100 กว่าเมตรด้วยความอัศจรรย์... ส่วนตัวผมก็มองหางูกะปะ ไว้หลอกเด็ก วันนั้นไม่ยักจะเจอ ทั้งที่ผมหางูฉมังนัก แต่ไม่ถึงกับหมองู แค่หัวงูเฉยๆ อิ..อิ..
ถ้าสนใจพันธุ์พืชอื่นๆ อย่างสมุนไพร หรือไม้หายาก ก็เดินรอบใหญ่ไปเลย เดินไม่ไหวก็มีเส้นทางลัดกลับที่เดิม... ที่นี่ จัดเป็นป่าดิบฝนที่น่าสนใจทีเดียว ไปที่เดียว ดูพันธุ์พืชได้หลากชนิด... (ถ้าคนสนใจจริงๆ จะติดใจที่นี่มาก) ตอนที่ไปอากาศที่ข้างนอก ร้อนมาก แต่ข้างในเย็นชื่นใจ...
อยู่ห่างจากตัวอำเภอเมืองตรัง ไปทางทิศตะวันตกตามเส้นทางสายตรัง ปะเหลียน (ทางหลวงหมายเลข 404) หรือเส้นทาง ตรัง-สตูล นั่นหละ ออกจากตัวเมืองตรังไปแค่ประมาณ 11 กิโลเมตร ไม่ไกลเลย... อยู่ติดถนนใหญ่ เข้าไปชมง่าย... ถ้าไม่มีรถไปเอง เหมารถไปก็ได้ หรือนั่งรถสองแถวรถประจำทางก็ได้ รถคันไหนวิ่งผ่านย่านตาขาว ผ่านปะเหลียน หรือวิ่งไปสตูล จะผ่านที่นี่ทั้งนั้น...
ที่อยู่เขาอย่างเป็นทางการ... สวนพฤกษศาสตร์ภาคใต้ (ทุ่งค่าย) ถ.ตรัง-ปะเหลียน ต.ทุ่งค่าย อ.ย่านตาขาว จ.ตรัง 92140 Tel.,Fax : 075-280166
สะพานเหล็กเนี่ยะ เวลาเดิน มันจะมีเสียงแผ่นเหล็กบิดตัว ดัง ปุ้ง.. ปั้ง.. บีบหัวใจตลอดการเดิน นกบนยอดไม้หลากหลายชนิด ร้องกันลั่น ไม่ยักจะกลัวคน... เสียดายที่ผมดูนกไม่เป็น รู้แต่นกบ้านนอก อย่างนกกางเขน นกเอี้ยง นกกระปูด หรือนกกรุงเทพฯ อย่างนกพิราบ กับนกกระจอก ที่นี่มองนกด้วยตาเปล่าเห็นเลย แต่ถ้าต้องการจะมองสีของขอบตาเพื่อระบุชนิดหรือระบุเพศ ก็พกกล้องไปด้วย...
ที่นี่ คนไปเที่ยวไม่มากหรอกครับ เพราะยังไม่รู้จักกว้างขวางนัก... อย่าว่าแต่นักท่องเที่ยวเลย... แม้แต่คนในพื้นที่เอง อยู่มาหลายปีก็ไม่เคยเข้าไปเที่ยว...
อย่างในภาพความคิดเห็นที่ 37 ที่หอชั้นกลาง จะเป็นคณะของคนตรัง เจ้าของพื้นที่เอง... พอดีไปทักทายพูดคุยกันในนั้น ก็เป็นเพียง 2 คณะในเช้าวันนั้นที่เข้ามาเที่ยว... เขาเองก็บอกผมว่า เพิ่งมาเที่ยวในนี้ครั้งแรก ทั้งที่เป็นคนที่นี่...
ตอนที่คุยกัน พอเขารู้ว่าพวกผมเป็นนักท่องเที่ยวมาจากกรุงเทพฯ เขาต้อนรับขับสู้ทักทายในฐานะเจ้าบ้านที่ดีทีเดียว น่ารักมาก... ตอนแรกเขาก็ไม่บอกว่าเขาเป็นใคร... แต่พอดีผมมองหน้าแต่ละคน หน้าตาคล้ายคุณสุรินทร์ โตทับเที่ยง เจ้าของบริษัทผลิตภัณฑ์อาหารกว้างไพศาล จำกัด (มหาชน) หรือพวกมาม่า ปุ้มปุ้ยที่เรารู้จักนั่นหละ... พอผมเค้นความจริง เพราะผมเคยเจอะเจอคุณสุรินทร์อยู่บ้าง จึงได้รู้ว่า คนเสื้อแดงกางเกงฟ้า คือน้องชายคุณสุรินทร์ ตัวแกเป็นผู้จัดการโรงงานปุ้มปุ้ยที่จ.ตรัง (รู้ตำแหน่งแกตอนหลัง) ... ส่วนหนุ่มน้อยเสื้อเหลือง เป็นลูกชาย ปีนี้ดูในใบรายชื่อ เห็นว่าลงสมัคร ส.ส.ที่ตรัง ก็คงได้หละครับ เพราะลงแค่พรรคเดียว... ผมชอบน๊ะ คนไม่ถือตัวแบบเนี๊ยะ ต้อนรับนักท่องเที่ยวต่างถิ่นดีอีกต่างหาก ทั้งที่ตัวเองก็ไม่ค่อยรู้เรื่องข้างในเท่าไรนัก...
เป็นไง... ถามนิดเดียว แต่ตอบยาวดีมั้ย... บอกแล้ว หมอนทองแท้ ของแท้ตอบสั้นๆ ไม่เป็น... อ่านกันให้ตาแฉะ...
จากคุณ :
หมอนทองแท้  
- [
18 มี.ค. 49 13:00:06
]
|
|
|
