ต้องขอโทษด้วยนะคะ ที่หายไปหลายวันกว่าจะกลับมาเขียนตอนที่ 2 ได้ วันนี้กลับมาต่อกันเลยค่ะ
   
      หลังจากที่ถึงที่พักแล้ว เราก็นอนหลับชาร์ตแบตเตอร์รี่กันเต็มที่เลยค่ะ หลังจากที่เสียพลังงานอย่างมากให้การฝ่าด่าน ตม. ลืมตาตื่นมาอีกที บ่าย 2 โมงค่ะ มีเวลาไม่มากแบบนี้ก็ตัดสินใจว่าจะไปเที่ยวเล่นใกล้ ๆ กับที่พักก็แล้วกัน ก็เลยตัดสินใจมุ่งหน้าสู่ พระราชวังเคียงบกกุง โดย subway สายสีส้ม จาก Anguk สู่ Gyeongbokgung แต่ อ๊ะ อ๊ะ ช้าก่อน เข้ามาเก็บข้อมูลอยู่ใน Blueplanet อยู่เป็นแรมเดือน จะหน้ามึนไปซื้อตั๋วทีละใบได้ยังไง เพราะจากข้อมุลที่ได้มา เค้ามีแบบตั๋วและมีแบบการ์ดด้วยซึ่งสะดวกกว่ากันเยอะ เราจึงเดินเข้าไปที่ช่องขายตั๋ว (ระหว่างที่ยืนลังเล ๆ ว่าจะสื่อสารกับเค้าอย่างไรนั้น เราก็สังเกตุเห็นมักจะมีคนแก่เข้ามาที่ช่อง พร้อมกับรับตั๋วสีขาวไปโดยไม่ได้จ่ายเงิน เอ๊ะมันเพราะอะไรกันนะ ไว้จะมาเฉลย) เมื่อคนซาลง เราจึงเข้าไปพร้อมบอกกับเค้าว่า " I want to buy MRT card" เค้าก็ทำหน้า งง ๆ แล้วก็พูดภาษาเกาหลีกลับมา ว่าไงนั้นเราก็ไม่รู้ฟังไม่ออก เราก็พูดซ้ำอีกครั้ง เหมือนเดิมเค้าก็งง บอกว่าไม่มี เราเห็นท่าไม่ดี เอ๊ะหรือเราจะเก็บข้อมูลมาผิด  จึงซื้อตั๋วธรรมดามาตั้งหลักก่อน ในราคาใบละ 900 วอน (เป็นตั๋วสีเหลือง) ว่าแล้วก็เข้าไปรอรถไฟที่ด้านล่าง ระหว่างทางเดินนั้นเราก็มองโน่นมองนี้ จนไปสะดุดกับป้าย โฆษณานึงเข้า มีดารา 2 คน ยืนชูบัตรใบนึงยิ้มแฉ่ง อ่านได้ใจความว่า T-Money Card

       โอ้ว...ระลึกชาติได้ขึ้นมาทันที มันไม่ใช่ MRT Card นิหว่า มันคือ T-Money Card แล้วรถไฟก็มาพอดี เราก็ขึ้นไป ใช้เวลาประมาณ 1 ป้าย ก็ลงที่ป้าย Gyeongbokgung (มารู้ภายหลังว่าเดินไปแป๊บเดียวก็ถึง) กะว่าจะมาซื้อ T-Money ที่ป้ายนี้แต่...เอ ทำไมมันเงียบจังวะ ดูร้าง ๆ ยังไงชอบกล คนน้อยมากค่ะ แต่เค้าทำเป็นแบบ สไตล์เกาหลีเลยนะ เลยตัดสินใจไปซื้อที่สถานนีอื่นดีกว่า ว่าแล้วก็เดิน ๆ ไปที่ทางออก เข้าสู่ Gyeongbokgung มองไปประตูปิด ก็ยังไม่เอ๊ะใจ ยืนถ่ายรูปเก็บภาพอยู่สักพัก ให้แฟนไปซื้อตั๋ว แฮะ ๆๆๆ สิ่งที่ได้รับรู้คือ " เค้าปิดอ่ะ วันจันทร์เค้าปิด " เวรกรรม มาที่แรกก็ตายน้ำตื้นซะแล้ว ว่าแล้วก็เดินจาก Gyeongbokgung ไปอย่างผิดหวัง กะว่าพรุ่งนี้จะมาใหม่

        มุ่งหน้าสู่ Myeongdong ทันที กะจะไปช้อปเต็มที่เพราะเอาเสื้อโค้ทมาแค่ตัวเดียว (กะจะมาซื้อที่นี่) ขึ้นรถไฟสายสีส้ม จากสถานี Gyeongbokgung ไปลงที่สถานี้ Chungmuro ไปที่ช่องขายตัว แฟนเราก็ speak ใส่ทันที " I want to go to Chung - mu - Ro " คนขายตั๋วทำหน้า งง (งง อีกแล้วครับท่าน) พูดอยู่ประมาณ 2 ครั้ง ก็มีชายวัยทำงานคนนึง พูดว่า ชุงโมล เท่านั้นแหละ ถึงบางอ้อ คร้าบบบ  กรรมเวร กว่าจะได้ตั๋วเล่นเอาเหงื่อตก ใช้เวลาประมาณ 2 ป้าย ถึงสถานี Chungmuro ต้องเปลี่ยนขบวนรถไฟเป็นสายสีฟ้า เพื่อมุ่งหน้าสู่สถานี Myeongdong ใช้เวลา 1 ป้าย หลังจากที่ถึงสถานนี Myeongdong ก็เริ่มตื่นตาตื่นใจ เพราะในสถานีรถไฟนั้นมีร้านขายของเยอะแยะละลานตาไปหมด บรรยากาศคล้าย ๆ ใต้ลิโด้ที่สยาม แต่นี่คือใต้สถาน Myeongdong ตัดสินใจว่าจะซื้อ T-Money ที่สถานีนี้แหละ เพราะคนขายน่าจะพูดภาษาอังกฤษได้ดี ไปที่ช่องขายตั๋วบอกเค้าว่า "I want to buy T-Money Card" เค้าพยักหน้า งึก งึก พร้อมหยิบการ์ดมายื่นให้ดู แล้วก็ชี้ ๆ ไปที่ เลย 2500 วอน บนบัตร เราก็ยังไม่เข้าใจคิดว่า เป็นราคาบัตรทั้งหมด จึงบอกเค้าว่าไปว่า "ไม่ใช่ เราต้องการใบละ 5000 วอน" สื่อสารกันไม่รู้เรื่อง เพราะเราเริ่มมึน ๆ กับภาษาอังกฤษสำเนียงเกาหลีของเค้า และแล้ว..... ก็มีเสียงชายหนุ่มดังขึ้น "Can I help you" หันไปเป็นหนุ่มทำงาน หน้าตาหวังดี อยากให้ความช่วยเหลือ เค้าก็ถามเราว่าเราต้องการเติมเงินเท่าไหร่ (สำเนียงฟังง่ายกว่าคนขายเยอะ) เราบอกว่าใบละ 10000 วอน เค้าหันไปพูดภาษาเกาหลีบอกกับคนขาย คนขายพยักหน้า งึก งึก นำบัตรไปเติมเงินพร้อม ชี้ให้ดูที่จอ ว่าเติมเงินให้แล้วนะ 10000 วอน  เราก็ยืนให้เค้าไป 30000 หมื่นวอน ได้รับเงินทอนมา 5000 วอน ยืน งง แล้วก็วิ่งไปถามคนเมื่อกี้ว่าทำไมเค้าถึงทอนให้เราแค่ 5000 วอน เค้าก็อธิบายว่า ค่าการ์ด 2500 วอน (เสียเปล่า ๆ คืนเงินไม่ได้) ถึงได้ถึงบางอ้อ .....แล้วยืน งง งวยหาทางออกอยู่สักพัก (แต่ละสถานีจะมาหลายทางออกมากค่ะ ต้องดูแผนที่ให้ดี) เจอทางออกแล้วเดินขึ้นบันไดมุ่งหน้าสู่ "Myeongdong" ย่านการค้าที่ขึ้นชื่อของกรุงโซล เดี๋ยวมาต่อกัน ภาค 2.1 ค่ะ

แก้ไขเมื่อ 30 มี.ค. 49 16:52:35