กลับบ้านคราวนี้เราจัดรายการท่องเที่ยวเหนือจดใต้ ขึ้นเขาและลงทะเลหนึ่งเดือนเต็ม
8 เมษายน
นั่งรถไฟตู้นอนแอร์ชั้นสองด่วนนครพิงค์ไปเชียงใหม่เพื่อต่อรถตู้ไปปาย เห็นเขาว่าสวยนักสวยหนาเลยต้องไปดูให้เห็นกับตา ในโบกี้มีคนนั่งกันเต็ม บรรยากาศกันเองแบบไทยๆแต่ที่ไม่ไทยด้วยก็เห็นจะเป็นสาวไทยกับหนุ่มต่างแดนชาวยุโรปคู่หนึ่งที่ดูจะรักกันจี๋จ๋า สมัยนี้เป็นเรื่องธรรมดาไม่ว่ากัน แต่ที่เห็นแปลกคือเขาไม่นั่งคุยแต่นอนคุยหยอกล้อกัน ไม่มีใครขึ้นไปนอนเตียงชั้นบนแต่นอนเตียงล่างด้วยกัน หนุ่มก็ลูบแก้มลูบผมสาว นอนกอดกันสบตากันหวานชื่นม่านเมิ่นไม่ยอมปิด ใครอยากมองก็มองไม่สนใจ นึกว่าเดี๋ยวดึกๆเขาคงรูดม่านกันประเจิดประเจ้อ แต่ดึกก็แล้วดื่นก็แล้วจนสาวหลับไปแล้วหนุ่มก็ยังนอนกอดก่ายสาวอยู่อย่างนั้น เลยคิดว่าสมัยนี้เขาไม่เคารพขนบธรรมเนียมประเพณีไทยแล้วหรือ ช่างน่าเสียดายจริงๆ
สามทุ่มกว่าอ่านหนังสือสวดมนต์เสร็จก็พยายามหลับ ความที่เป็นโรคจิตกลัวการเดินทางด้วยรถทัวร์และกลัวคำเล่าขานถึงเส้นทางแสนงามนับพันโค้งก็ให้หวาดกลัวจนสติแทบแตก หลังจากนอนแก่งไกวไปมาและฟังเสียงรถไฟแล่นกึงกังโครมครามได้พักใหญ่ก็เข้าสู่นิทรารมย์และเกิดนิมิตประหลาดไปว่า ได้ขึ้นไปยังหอชมวิวกับหนุ่มสาวคู่รักคู่หนึ่ง หอชมวิวนี้ทำด้วยไม้ไผ่ในลักษณะเดียวกับห้างส่องสัตว์สูงไม่ต่ำกว่าตึกสิบชั้น ฝ่ายหนุ่มแกล้งโยกหอให้แกว่งเพื่อให้สาวเจ้าวี๊ดว๊ายเล่น นึกในใจว่าเดี๋ยวเถอะเป็นเกิดเรื่องแน่ คิดไม่ทันขาดคำ หนุ่มก็แกว่งห้างอีกแต่คราวนี้ห้างเกิดโอนไปเอนมาแล้วก็พลิกคว่ำลง เราทั้งสามคนจึงลอยละลิ่วลงสู่พื้นพสุธา ความรู้สึกอันหวิววาบนั้นปะปนกับความกลัวจนแทบขาดใจ คิดว่าความตายคงมาถึงในนาทีข้างหน้านี้ แต่น่าอัศจรรย์นัก เมื่อตกต้องถึงพื้นธรณีเราทั้งสามกลับลุกขึ้นมายืนโดยไม่มีแม้แต่รอยแผล จากนั้นก็ลุกเดินแยกย้ายจากกัน ตกใจตื่นขึ้นมาก็ให้หวาดหวั่นใจนัก หรือจะเป็นลางบอกเหตุว่ารถอาจจะตกเหวแต่ไม่มีใครได้รับอันตราย นอนข่มสติอารมณ์อยู่เป็นครู่จึงหลับลงอีกครั้งหนึ่ง
ถึงสถานีเชียงใหม่ก็นั่งแทกซี่ไปอาเขต กินข้าวต้มแล้วตามด้วยยาแก้เมารถสองเม็ดก่อนจะเดินหวั่นหวาดไปขึ้นรถตู้ ช่วงนี้ไม่ใช่ฤดูท่องเที่ยวปาย จึงมีผู้โดยสารท้องถิ่นเต็มรถ นั่งคุยกับผู้ร่วมชะตากรรมในการเดินทางได้ 5 นาทีก็สวดมนต์ภาวนาขอให้พระคุ้มครอง ขอฝากชีวิตไว้กับคนขับรถแล้วก็สิ้นสติสมปฤดีไปในบัดดล ถึงครึ่งทางถูกปลุกเข้าห้องน้ำ คนขับและผู้โดยสารบางคนลงไปกินข้าว ขึ้นรถอีกทีก็หลับลึกจนถึงปาย เขาลงกันไปจนหมดยังนั่งหลับอยู่ คนขับถามว่าจะไปพักที่ไหนจะไปส่งให้ เลยมีวาสนามีคนไปส่งถึงที่พัก เก็บของแล้วเดินงัวเงียไปหาข้าวกิน เสร็จแล้วก็เดินสะเปะสะปะไปจนรอบเมืองพลางนึกไปว่า นี่หรือคือปายเมืองที่เขาว่ากันว่ามีเสน่ห์ยิ่งนัก
แก้ไขเมื่อ 14 เม.ย. 49 21:49:20
จากคุณ :
ป้านิด 
- [
วันเนา (14) 16:58:31
]
เรื่องรักบนรถไฟ
