25 เมษา 49
วันที่ออกเดินทางแดดเปรี้ยงจนนึกดีใจว่าคงไม่เจอพายุอย่างที่อุตุพยากรณ์ไว้ แต่เมื่อออกเรือไปได้ไม่นานก็รู้สึกว่าคลื่นลมแรงกว่าปกติ แล้วก็เป็นอย่างที่แอบหวั่นอยู่ในใจ เมื่อถึงเกาะแดดที่จัดจ้าก็อ่อนแสงลง ฟ้ามืดและลมแรงบอกลางว่าเราต้องเจอพายุแน่นอน บ่ายวันนั้นเรือเล็กออกไปดำน้ำไม่ได้ กลางคืนฝนตกราวกับฟ้าจะถล่มทลาย ก่อนจะข่มตาให้หลับลงก็หวังว่าพรุ่งนี้ฟ้าอาจจะเป็นใจ
26 เมษา
ตอนเช้าแม้ฟ้าจะหม่นมัวแต่ก็มีแดดออกบ้างพอให้ใจชื้นว่าอาจจะได้ไปดำน้ำรอบเช้า แต่ราว 8 โมงเช้าก็รู้แน่นอนว่าจะได้ไปแค่จุดเดียวคืออ่าวเต่าซึ่งอยู่ใกล้ๆและไปหมู่บ้านมอแกน นอกนั้นอันตรายเกินกว่าจะฝ่าลมและคลื่นไปได้
เราออกเรือกันไปอย่างละห้อยละเหี่ย พอไปถึงอ่าวเต่าก็เห็นว่าแม้ปะการังจะยังดูดีแต่ปลาน้อยจนน่าวิตก อย่างไรก็ดีเราได้เห็นเต่า 1 ตัวพอให้ได้ชื่นใจบ้าง
ที่หมู่บ้านมอแกน พวกผู้หญิงนั่งเล่นไพ่ใต้ถุนบ้านอย่างเอาเป็นเอาตาย ทุกอย่างดูแห้งแล้ง วิถีชีวิตของพวกเขาที่มีการท่องเที่ยวมาเกี่ยวข้องทำให้ทุกอย่างดูผิดที่ผิดทาง เคยมีข้อเสนอให้มีทัวร์ดำน้ำ ทัวร์เดินป่าโดยให้เขาเป็นผู้นำชมแต่โครงการไม่ผ่านเพราะทางการเกรงว่าจะเกิดอันตรายแก่นักท่องเที่ยวเพราะเขาไม่ใช่มืออาชีพ ภาครัฐคงจะลืมไปว่าพวกเขานี่แหละที่รู้จักทะเลจากคำบอกเล่าของปู่ย่าตายาย รู้จักอย่างลึกซึ้งและรู้ดีกว่าพวกเราหลายเท่านัก
กลับถึงเกาะเจ้าหน้าที่บอกว่าเรือโดยสารที่จะนำนักท่องเที่ยวมาช่วงเช้าต้องเดินทางกลับกลางคันเพราะไม่สามารถฝ่าคลื่นมาได้ ไม่นานนักก็มีประกาศยกเลิกการดำน้ำรอบบ่าย
ช่วงบ่ายถึงค่ำมีการติดต่อให้เรือรบหลวงมารับนักท่องเที่ยวกลับฝั่งให้หมด
27 เมษา
ด้านหลังอ่าวช่องขาดคลื่นสูงและแรงมาก เสียงคลื่นซัดกระแทกฝั่งโครมคราม ฟองสีขาวขุ่นกวาดเข้ามาจนถึงเต็นท์แถวที่ 2 ทะเลดูน่ากลัวและไม่น่าไว้ใจ เรือออกไปดำน้ำไม่ได้อย่างที่คิดไว้
ในที่สุดเจ้าหน้าที่ก็บอกว่าเรือรบใหญ่ติดราชการมาไม่ได้ เรือลาดตระเวณก็เล็กเกินกว่าจะบรรทุกนักท่องเที่ยวที่ติดเกาะอยู่ได้ แต่ประมาณเที่ยงเรือของซาบีนาทัวร์2 ลำก็สามารถฝ่าคลื่นลมมาได้ ทางอุทยานขอร้องให้นักท่องเที่ยวทุกคนเดินทางกลับ หากใครจะอยู่ต่อก็ได้แต่ไม่รับรองว่าจะได้กลับวันไหน เราก็เลยต้องบอกลาเกาะสุรินทร์ก่อนกำหนด โชคดีเราได้นั่งเรือท้องแบนกลับจึงไม่ต้องฝ่าคลื่นลมรุนแรงอย่างอีกลำหนึ่งที่เป็นเรือท้องแหลม ได้ข่าวว่าเรือลำนั้นโคลงเคลงหนักจนน่ากลัวว่าจะคว่ำ นักท่องเที่ยวหลายคนสวดมนต์ภาวนาเป็นการใหญ่ แม้แต่ชาวมอแกนที่อาศัยเรือเข้าฝั่งก็ยังกลัว สาธุที่คนขับเรือชำนาญพอที่จะพาเรือเข้าฝั่งได้อย่างปลอดภัย
แล้วพบกันใหม่ปีหน้า
แก้ไขเมื่อ 08 พ.ค. 49 17:28:06
จากคุณ :
ป้านิด 
- [
8 พ.ค. 49 17:11:43
]
บอกลาเกาะสุรินทร์
