 |
+ + นาฌัง Nha Trang .............. เมืองที่เวียดนามหวังให้แทนภูเก็ต + +
เมื่อเดือนมิถุนายน 2549 มิชชี่มีโอกาสได้ไปประชุมที่เวียดนามอีกครั้ง คราวนี้ได้ไปเมืองชื่อประหลาดไม่เคยได้ยินมาก่อน ปกติเวลาเรานึกถึงเวียดนามเราจะนึกถึง เว้ ดานัง ฮานอย ฮอยอัน คราวนี้เจ้าภาพเขาชวนไป Nha Trang สะกดเหมือนจะอ่านว่านาตรัง แต่คนเวียดนามเขาออกเสียงว่า นาฌัง ('ช' กับ 'จ' ควบกล้ำกัน)
เมืองนาฌัง อยู่ในจังหวัดกานอัว Khanh Hoa (เหมือนจะอ่านว่า คันหัว เนอะ) ถ้าดูจากแผนที่จะเห็นว่าอยู่ระนาบเดียวกับสกลนครของไทยไปทางขวาจนติดทะเลแปซิฟิค การเดินทางไปเมืองนี้ค่อนข้างทุลักทุเลสำหรับคนไทย คือต้องบินจากกรุงเทพ ไปเมืองโฮจิมินห์ ราวๆ 2 ชม. แล้วรอที่สนามบินราวๆ 2-3 ชม. แล้วจึงต่อเครื่องสายการบินเวียดนาม (เครื่องแบบสองใบพัด) จากโฮจิมินห์ไปยังคัมรันห์ (Cam Ranh) ซึ่งเป็นจังหวัดที่อยู่ตอนใต้ของกานอัว พอถึงสนามบินคัมรันห์ ก็ต้องนั่งรถต่อไปอีกราวๆ ครึ่งชั่วโมงเลียบริมเขาและชายหาดขึ้นไปถึงเมืองนาฌัง เท่านั้นยังไม่พอ เพราะสถานที่พักและที่ประชุมของเราคือ Sofitel Vinpearl ซึ่งตั้งอยู่บนเกาะ Hon Tre Island เราเลยต้องขนของลงมาท่าเรือ นั่งเรือด่วนไปอีก 15 นาที ข้ามไปยังเกาะที่ว่า เรือด่วนที่ข้ามไปนี้เป็นเรือ exclusive ของ Sofitel ที่ใช้รับทั้งลูกค้าและพนักงานของโซฟิเทลข้ามไปยังเกาะออนเฌ พอขึ้นจากเรือ เราก็มีพนักงานมากุลีกุจอช่วยขนของขึ้นรถ นั่งรถป๊อกป๊อกไฟฟ้าต่อไปอีกราวห้านาทีจึงจะถึงโรงแรม สรุปว่ามิชชี่ออกจากบ้านหกโมงเช้าแต่ถึงที่พักได้ราวๆ ห้าโมงเย็น ...เฮ้อ
โรงแรมที่พักนี้มีลักษณะเป็นโรงแรมหรูระดับห้าดาว เป็นตึกสูงราวๆหกเจ็ดชั้นเท่านั้นเองค่ะ แต่ตัวตึกแผ่ออกไปโอบรอบชายหาด ที่นี่มีหาดส่วนตัวยาวประมาณ 200 เมตร เรียกว่าเดินไม่ทันไรก็หมดแล้ว คนเวียดนามที่มารับเล่าให้ฟังว่าหาดที่นี่ทรายขาวและติดอันดับหาดสวยที่สุดในโลกอีกด้วย มิชชี่ลงไปเดินๆดูแล้วเห็นว่าเหมือนหาด man made แฮะ คือเหมือนไปขนทรายมาถมๆไว้อะ แต่ทรายเขาก็ละเอียดนุ่มเท้าดีนะ
ในโรงแรมมีสิ่งอำนวยความสะดวกมากมาย มากจนมิชชี่สงสัยว่าธุรกิจเขาจะรอดได้ไงเพราะช่วงที่มิชชี่ไปนี่ occupancy rate ราวๆ 20% เองแหละ ขนาดว่ามีประชุมระดับเอเซียแปซิฟิคแล้วนะ (คณะที่ไปประชุมกะมิชชี่ก็ราวๆ ร้อยคน) ลำพังนักท่องเที่ยวนี่ไม่รู้จะเหลือน้อยไปเท่าไหร่ นักท่องเที่ยวที่เดินสวนๆกันก็จะเป็นชาวญี่ปุ่น เกาหลี และยุโรป ส่วนกิจกรรมที่มีในโรงแรมก็มีสอนเทนนิส วอลเล่ย์บอลชายหาด เรือใบโฮบี้แคท สปาของ Qi อควาแอโรบิค มีสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ทั้งในร่มและกลางแจ้ง และมีบ่อจาคุชชี่ที่มิชชี่ค้นเจอวันสุดท้ายพอดี เสียดายจริงๆ
คนที่มาพักโรงแรมนี้น่าจะต้องเป็นพวกชอบพักผ่อนจริงๆ คือ หากจะหาแสงสีก็ต้องนั่งเรือออกไปขึ้นฝั่งของเมืองนาฌัง แล้วนั่งรถสามล้อไปอีกราวๆ สิบนาทีถึงจะถึงตรงกลางเทศบาลของจังหวัด มีตลาด มีร้านอาหาร มีบาร์ คล้ายๆแถวพัทยาเมื่อยี่สิบปีก่อนอะค่ะ เรือข้ามฟากที่นี่มีทุกสิบห้านาที เพราะพนักงานเขาแยะมากกกกก
จากคุณ :
Michy 
- [
21 ก.ค. 49 01:12:24
]
|
|
|
|
|
|
