ความคิดเห็นที่ 4
ภาค สี่ หลังจากเราขึ้นฝั่งแล้วเราจึงรู้ว่า บนฝั่งก็วุ่นไม่แพ้เราที่ลอยคออยู่ในน้ำ พี่เกษม เสนาธิการทหารบก ยศพลเอก พ่อเมษ เสนาธิการ ยศพลตรีทหารบก แม่ทัพเรือกองเรือยุทธการ ผู้บัญชาการทหารเรือได้รวมกันที่กองทัพเรือวางแผนสั่งการ ค้นหาทั้งเรือทั้งเฮลิคอปเตอร์ แต่เราโชคไม่ดีเท่านั้นเอง เสียงนายทหารเรือยศนาวาโท บอกกับผมว่า ลูกสาวคุณนี่สุดยอดจริงๆ ผมได้แต่ยิ้มและขอบคุณครับ ผมไม่รู้ว่าเขาชมหรือเขาบ่น เพราะยุ้ยจะติดต่อทุกคนที่คิดว่าจะช่วยพวกเราได้ เหตุการณ์ครั้งนี้ที่เกิดขึ้น พวกเราไม่ได้โกรธคนเรือ และครูเบิ้มเจ้าของเรือเนาวรัตน์ เพราะมันเป็นอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นได้เสมอกับนักดำน้ำ บ่อยครั้งที่นักดำน้ำจะพลัดหลงกับเรือ เนื่องจากกระแสน้ำที่ไหลเชี่ยว แต่ก็ไม่รุนแรงเหมือนครั้งนี้ ผมใคร่จะขอวิงวอนขอให้ผู้ที่จัดทัวร์ดำน้ำ ตระหนักถึงเรื่องนี้ เหตุการณ์อย่างนี้ทุกคนย่อมไม่อยากให้เกิดขึ้นแน่นอน แต่ถ้ามันเกิดแล้วจะมีวิธีตามหา ค้นหาอย่างไรให้พบได้เร็วที่สุด การลงดำน้ำก็ไม่แน่เสมอไปว่าจะต้องดำ 45-60 นาทีทุกครั้งไป ทุกครั้งที่ปล่อยนักดำน้ำดำลงไปแล้ว ต้องเฝ้ามองอย่างใกล้ชิด สังเกตได้จากฟองอากาศที่ขึ้นมาจากใต้น้ำ ก็จะรู้ว่านักดำน้ำไปทิศทางใด ถ้าน้ำไม่มีกระแสก็ไม่ค่อยมีปัญหาเท่าไร แต่ถ้าน้ำมีกระแสแรงปัญหาย่อมเกิดได้เสมอ แต่ถ้าคนเรือจะสนใจมากกว่านี้สักหน่อย ก็จะทำให้เรื่องใหญ่กลายเป็นเรื่องเล็กไปได้ การค้นหานักดำน้ำ คนเรือจะต้องรู้ว่ากระแสน้ำขณะนั้นพัดไหลไปทางไหน ควรวนหาเป็นวงกลมและกว้างขึ้น กระแสน้ำพัดลงนานเท่าไร ถ้านักดำน้ำลอยไปจะลอยไปทิศทางใด เมื่อน้ำหยุดและไหลขึ้น ก็จะขึ้นทางเดิมก็จะพัดเอานักดำน้ำกลับมาทิศทางเดิมแน่นอน หลักทฤษฎีนี้คงไม่ยากเกินกว่านักเดินเรือจะรู้ เครื่องโซน่าซาวเดอร์ ก็บอกอยู่แล้วว่าน้ำจะไหลแรงเท่าใด ถ้าสนใจและเอาใจใส่สักหน่อย คงค้นหาได้ไม่ยาก 6 ชีวิต มีผู้หญิง 3 คนต้องลอยคออยู่กลางทะเล ท่ามกลางความมืด ความหนาวเหน็บ ท่ามกลางความหิวโหย ลำพังผมผู้ชาย 3 คน คงไม่เป็นไรเท่าไรนัก แต่นี่มีผู้หญิง 3 คน แล้วเป็นมือใหม่เพิ่งจะเรียนดำน้ำได้เพียง 8 ได เท่านั้นเอง พวกเขายังไม่เก่ง ไม่แกร่ง ยังไม่มีความอดทนต่อสถานการณ์อย่างนั้นได้ 6 ชีวิตยังรอคอยอยู่ท่ามกลางทะเลบ้า กลางฝน หนาว หิว อ่อนล้า แล้วทำไมเรือจึงเลิกค้นหาเราแค่เวลาหกโมงเย็นได้ยินว่าเช้าค่อยหาใหม่ หกโมงเย็นที่พวกคุณเลิกค้นหาเรา ถ้าหากเอาเวลาเท่าไหร่ที่คุณจะพบพวกเรายังไม่รู้เลย หกโมงเย็น ถ้าคุณพบเราตอน 8 โมงเช้า พวกเราต้องนอนแช่น้ำอยู่ 14 ชั่วโมง แล้วพวกคุณก็หลับสบายในห้องแอร์ บนที่นอน มีผ้าห่มอบอุ่น 14 ชั่วโมง ผู้หญิง 3 คนนั้นจะเหลือมั้ย ถ้าเหลือจะเหลือกี่คน ผมอยากถามว่าพวกคุณนอนหลับตาลงได้หรือในความรู้สึกของเราตอนนั้น ยากจะอธิบายให้พวกคุณเข้าใจได้ว่า เรายื้อยุดฉุดกระชากชีวิตลูกกับพญามัจจุราชหลายครั้งหลายคราว่าเราจะว่ายเข้าไปหาเรือไดหมึกได้เวลา 13 ชั่วโมงที่เราลอยคออยู่ท่ามกลางเกลียวคลื่น ท่ามกลางกระแสลมแรง ความหนาวเหน็บ ความหิวโหยมันคงจะเปรียบกับพวกท่านที่เลิกค้นหาเราก่อนเวลาอันการไม่ได้แน่นอน ท่านเจ้าของทัวร์หรือนักจัดทัวร์ดำน้ำ พวกเรานักดำน้ำอยากให้พวกท่านตระหนักกว่านี้อีกสักนิด ท่านได้ประโยชน์ร่วมกัน ท่านได้ตังค์ เราได้ความสุข สมดุลกันดีแล้ว แต่พวกเรากลัวว่าหากมีเหตุการณ์แบบนี้อีก เรากลัวว่าพวกท่านจะทิ้งนักดำน้ำให้ลอยคอในทะเล เหมือนอย่างพวกเราอีกเราไม่อยากให้กลุ่มนักดำน้ำอื่นต้องประสบชะตากรรม เหมือนอย่างพวกเราที่ถูกเรือเลิกค้นหาตั้งแต่เวลา 6 โมงเย็น ยิ่งคิดยิ่งใจหาย ต่อเหตุการณ์นั้น ขอเถอะครับอย่าเห็นแก่ได้อย่างเดียว บางครั้งท่านจะเสียบ้าง ถ้าเกิดเจอเหตุการณ์แบบนี้ ไม่ใช่ได้เอา เสียไม่ยอม เมื่อนั้นนักดำน้ำก็คงจะต้องกลัวถูกเรือทิ้งอีกอย่างแน่นอน วงการดำน้ำ ณ ปัจจุบัน มันต่างกับเมื่อผมเริ่มหัดดำน้ำใหม่ เมื่อยี่สิบกว่าปีก่อนมาก เดี๋ยวนี้มีนักดำน้ำเพิ่มจำนวนมากมาย ทุกคนได้รับประโยชน์จากการดำน้ำ ร้านขายอุปกรณ์ เรือพาทัวร์ดำน้ำ ต่างได้ประโยชน์ทั่วหน้า ถ้าท่านตระหนักถึงความปลอดภัยของนักดำน้ำแค่ไหน เมื่อเกิดเหตุการณ์อย่างนี้ ท่านมีแผน 1 , 2 , 3 อย่างไร หากยังหาไม่พบท่านจะเลิกหาหรือไม่ ท่านเห็นชีวิตของนักดำน้ำที่พลัดหลงกับเรือมีค่าแค่ไหน จะหาให้พบก่อนแล้วค่อยเลิก หรือหาไม่เจอก็พักกลับ พรุ่งนี้ค่อยหาใหม่แล้วคนที่รอพวกคุณมาช่วยเหลือ จะเหลืออะไร
จากคุณ :
Narong (เห่า สำโรง)
- [
18 ส.ค. 49 11:49:05
]
|
|
|