วันนี้คุณบอกรักคนที่คุณรักหรือยัง
สองเดือนกว่าที่ผ่านมา ช่วงเวลาที่พ่อป่วยหนัก จนวันนี้พ่อได้จากฉันไปแล้ว แค่เวลาอันสั้นแต่มันสอนอะไรฉันได้มากมาย
ตอนนั้น หมอบอกกับฉันว่า พ่อมีเลือดออกในสมอง และคงเหลือเวลาอยู่กับฉันอีกไม่นาน ท่านนอนนิ่ง ไม่มีรอยยิ้มอบอุ่นของพ่อ
ไม่มีเสียงพูดปลอบใจ แต่มืออบอุ่นของพ่อยังจับมือฉันไว้แน่น ฉันรู้ว่าพ่อรับรู้ได้ พ่อเคยบอกฉันไว้ ว่าไม่อยากเห็นลูกร้องให้
ทุกครั้งที่ลูกร้องให้ พ่อ จะร้องให้ในใจมากกว่าลูกหลายเท่านัก ฉันได้แต่พยายามกลั้นน้ำตา ไม่ให้มันไหล ไม่อยากให้พ่อเห็นน้ำตา
หมอบอกว่า เวลาของพ่อเหลือไม่นาน ไม่นาน ฉันก็ไม่รู้ว่า เท่าไหร่ ฉันคิดเพียงแต่ว่า เวลาที่เหลือ ฉันจะทำอย่างไรให้มันคุ้มค่า
ฉันนั่งอยู่ใน ICU กับพ่อทั้งคืน จับมือพ่อไว้ พูดกับพ่อ ฉันรู้ว่าพ่อรับรู้ได้ คืนนั้น ฉันคุยกับพ่อทั้งคืน เรื่องราวบางเรื่องที่ค้างคาใจ
ฉันก็ได้พูดกับพ่อ เรื่องที่เคยโกหกพ่อ หนีเที่ยว เรื่องที่เคยแอบไปอ่านการ์ตูนในร้านการ์ตูนทั้งที่พ่อเคยห้าม เรื่องที่กลับบ้านผิดเวลา
ใครเห็นภาพที่ฉันจับมือพ่อที่ไม่รู้สึกตัว แล้วพูดคนเดียวทั้งคืน เค้าคงคิดว่าฉันเสียใจจนเป็นบ้าไปแล้วมัง แต่ไม่ใช่อย่างนั้น
ฉันรู้ว่าพ่อฉันรับรู้ได้ และฉันก็อยากให้พ่อรับรู้ในสิ่งที่ฉันไม่เคยบอกพ่อ หลายๆเรื่อง
......วันหนึ่งที่ฉันกำลังสับสนกับเรื่องของพ่อ ฉันไปดูหนังเรื่อง โค ตร รักเอ็งเลย มีคนบอกว่า ไปดูหนังเรื่องนี้
ต้องจับมือคนที่คุณรักไปด้วยแล้วคุณจะรู้สึกรักคนข้างๆของคุณมากขึ้น
แต่ฉันไปคนเดียว ไปดูหนัง คอมาดี้ แต่คุณเอ๋ย ฉันนั่งร้องให้ในโรงหนังในขณะที่มีเสียงหัวเราะรอบข้าง ฉันกำลังรู้สึกว่า
ไม่ใช่พ่อเพียงคนเดียวที่เหลือเวลาให้ฉันน้อยลง แต่ทุกคนที่ฉันรักล่ะ ฉันไม่รู้เลยว่า วันไหน คนไหนจะเหลือเวลาน้อยลง
หรือฉันอาจมีเวลาที่จะบอกรักเค้าเหล่านั้นน้อยลงก็ได้ ดูหนังจบ ฉันโทรหาคนรักคนแรก puppy love เลยล่ะ เพราะฉันจำได้
ฉันไม่เคยบอกรักเค้าเลยตอนเป็นแฟนกัน ฉันโทรไปแค่บอกเค้าว่า ตอนนั้นน่ะ ฉันรักเธอนะ ถึงแม้วันนี้ เส้นทางเดินของเรา
กลายเป็นเส้นขนานที่ไม่มีวันเจอกันได้อีกก็ตาม โทรหาเพื่อนสนิทคนหนึ่งตอนเรียนมัธยม ขอโทษเพื่อนที่ไม่ได้ไปงานเลี้ยงอำลา
เพราะโกรธที่เพื่อนเห็นแฟนดีกว่าฉัน โทรหาน้องชายไม่ว่า น้องชายจะเคยเลวร้ายแค่ไหน แต่ในสายตาพี่ น้องเป็นน้องที่ดีเสมอ
กลับบ้าน ฉันกอดแม่ บอกรักแม่ กอดกับแม่ ร้องให้ด้วยกัน และบอกกับแม่ว่า ถึงไม่มีพ่อ อย่างน้อยแม่ก็มีลูกคนนี้อยู่เคียงข้างเสมอ
วันนี้ ไม่มีพ่ออยู่ข้างๆอีกแล้ว แต่พ่อ อยู่ที่นี่ อยู่ในใจดวงนี้เสมอ ความรู้สึกที่กำลังจะสูญเสียคนที่รัก มันสอนอะไรให้ฉันหลายๆอย่าง มันทำให้ฉันรู้ว่า เวลาที่มีค่า คือวันนี้ ไม่ใช่วันพรุ่งนี้และสิ่งที่มีค่าสำหรับความสัมพันธ์ของคนก็คือความรู้สึกที่ดีๆ
ฉันเขียนชื่อคนที่ฉันรักลงในสมุดเล่มเล็กๆ ทีละคน ทีละคน แล้วนึกทบทวน ว่ายังมีอะไร ที่ฉันยังไม่ได้ทำไม่ได้บอกให้คนเหล่านั้นรู้
ว่าฉันรู้สึกอย่างไร .......... มันเหมือนเรื่องตลกนะ ที่ บางคนก็ไม่ได้เจอกันนาน ติดต่อก็ไม่ได้ ฉันก็ยังพยายามหาเบอร์โทรที่จะติดต่อได้
เพียงเพื่อจะโทรไปบอกว่า เออ คิดถึงนะ... รักนะ... ฉันรู้สึกว่าต้องทำ ก่อนที่จะไม่ได้ทำ
วันนี้ พ่อเสียครบ 10 วันพอดี ฉันคิดถึงพ่อ มาก หยิบโทรศัพท์มากดเบอร์มือถือที่พ่อเคยใช้
เสียงตอบปลายสายตอบกลับมาว่า หมายเลขที่คุณเรียกยังไม่เปิดใช้บริการ
แต่ฉันก็ตอบกลับไปเหมือนกันว่า พ่อจ๋า หนูคิดถึงพ่อนะ...................................พ่อจะได้ยินมั้ยนะ
แล้วคุณล่ะ เคยหรือเปล่า ความรู้สึกเหล่านี้ เคยเหมือนฉันบ้างไหม
บอกรักคนที่คุณรักหรือยัง บอกก่อนที่ความรู้สึกกำลังจะสูญเสียมันจะมานะ (ความรู้สึกนั้นน่ะ โค ตะ ระ เศร้า เลยล่ะ)
มีรายชื่อคนที่คุณรักอยู่ในมือแล้วหรือยัง
ส่วนฉันน่ะหรือ ยาวเป็นหางว่าวแล้วล่ะ
รวมถึง พี่ๆน้องๆในห้องนี้ หัวใจเดินทาง
และจะบอกทุกคนที่นี่ว่า รักทุกคนนะ
ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจที่ทำให้ฉันเข้มแข็งขึ้นได้
ปล. ไม่ได้โพสต์ผิดห้องนะ รู้ว่าที่นี่ไม่ใช่สวนลุม แต่เป็นหัวใจเดินทาง ก็ มันรักที่นี่น่ะ
จากคุณ :
nickky_wan 
- [
18 ส.ค. 49 16:37:22
]
****วันนี้คุณได้บอกรักคนที่คุณรักแล้วหรือยัง *****
