ตามที่ผมได้ตั้งกระทู้เกี่ยวกับการขึ้นเครื่องที่ผ่านมา(ล่าสุดกระทู้ที่E4632084) หลังจากขึ้นเครื่องจาก ตรังถึง กทม วันที่ 19 ส.ค. ที่ผ่านมา รู้สึกว่าโอ้โห ที่ผ่านมาทำไมกรูเสียเวลาเดินทางมากเลย ไปกลัวทำไมฟ่ะ ไม่เห็นน่ากลัวอย่างที่คิดไปเองเลย
-ตอนขึ้นก็ทำตัวสบายๆ(เหมือนคนเคยขึ้นเครื่องบ่อยๆ 555) ตอนเครื่องกำลัง take off รู้สึกถึงแรงที่ทำให้ตัวเราถูกกดให้อยู่กับที่นั่ง และมีเสียวหน้าท้องเล็กน้อย พอเครื่องเริ่มขึ้นและไต่ระดับความสูง มองวิว โครตสวยเลยไอ้ที่แปลกๆก็มีเยอะมันอยู่ตรงไหนน่ะ เอไอ้ตรงนี้มันมีด้วยเหรอ จากมุมสูงนี่มันดีจริงๆเลย ระหว่างไต่ระดับเครื่องมีการสั่นเล็กน้อย ช่วงเครื่องกำลัง take off สั่นมากกว่า(ขาผมน่ะที่สั่น 555) เพื่อนมันเตือนว่า ระหว่างก่อนเครื่องขึ้นตอนน้องนกแอร์มาสาธิตต่างๆ มรึงต้องดูน่ะเฟ้ยเดี๋ยวมรึงไม่เข้าใจจะไปลอกคนข้างๆเดี๋ยวเค้ารู้ว่ามรึงขึ้นครั้งแรก ตั้งใจดูอย่างดีเลยครับ
ระหว่างบินหากมีของที่ระลึกมาจำหน่ายควรซื้อไว้(อันนี้จากคำแนะนำของคุณยุ่งชะมัด..สัตวแพทย์ หากจำไม่ผิดก็ได้ แม่เหล็กติดตู้เย็นไปฝากเพื่อน 1 ตัวแทนแกงไตปลาที่ลืมทำมาให้ กะไว้ติดตู้เย็นที่บ้านอีก 1 ตัว
ตอนเครื่องจะลงก็มีการตีวงเลี้ยวเตรียมพร้อม อันนี้ชอบมากเห็นวิวได้หลากหลาย (ยังอยากไปบอกกัปตันให้ช่วยวนอีกซักรอบเลย 555) มามีเสียวอีกตอนกำลังไต่ระดับจะลง อีก 4-5 ครั้งครับครั้งแรกเล่นเอาเกร็งเลย แป๊บเดียวก็หาย หันไปมองด้านข้างกะด้านหลัง(มีใครเห็นกรูเกร็งบ้างฟ่ะ) ไม่มีทีนี้ทำนั่งไขว้ห้าง เอาอีกแล้วเสียวแปร๊บๆมือจับที่ท้าวแขนแน่นเลย พอมีอีกครั้งสองครั้งเริ่มชิน ที่นี้ทำหน้าเหมือนคนชำนาญการขึ้นเครื่อง(ตอนเครื่องลงช่วงแรกๆสงสัยหน้าคงซีดแน่เลย)
ลงเรียบร้อย:-)ีใจจังชั่วโมงกะหน่อยนึง เมื่อก่อนนั่งรถไฟ 15-16 ชั่วโมงเดินตามเค้าไปเอากระเป๋า ทีนี้ปวดฉี่รีบหาห้องน้ำรีบฉี่ซะ เดี๋ยวจะหลงกับคนที่มาพร้อมกันในเครื่อง โชคดีที่พอเสร็จธุระออกจากห้องน้ำยังมีคนในเครื่องเดียวกัน ค่อยๆเดินมาเป็นกลุ่ม(พวกนี้น่าจะขึ้นเครื่องบ่อยแน่)เดินเรื่อยๆไม่รีบร้อน ไปเอากระเป๋าเสร็จพอดีเพื่อนมารับครับ โอ้หากต่อไปต้องไปลงสุวรรณภูมิต้องทำยังไงอีกฟ่ะตู
สรุปครับสำหรับผู้ที่ไม่เคยเดินทางโดยเครื่องบินเพราะกลัวความสูงอย่างผม ไม่ต้องกลัวครับอย่าเอารถไฟเหาะมาเปรียบให้กลัว(เหมือนผม) สบายมากๆไม่น่ากลัวเลยแถมประหยัดเวลาต่างกันเยอะ อย่างผมเดินทางโดยรถไฟจากตรัง รถออก 5โมงเย็น ถึง กทม. เกือบ 8โมงเช้า แถมลงจากรถต้องรีบไปอาบน้ำอีก(ตัวเหนียวมากเลย) นั่งเครื่อง ชั่วโมงกับ20นาที ลงถึงปุ๊บไปเที่ยวต่อได้เลย
แต่ครับยังมีแต่ตอนเครื่องลงที่ยังมีเสียวอยู่ อาการมันเหมือนไปนวดแผนโบราณครับ ครั้งเดียวยังไม่หายมันต้องซ้ำครับ ต้องซ้ำน่าจะหายอาการกลัวความสูงขาดเลย(อันนี้ผมคิดผมเองน่ะ)ก็ดีครับเดินทางโดยเครื่องบินเป็นอีกทางเลือกที่น่าสนใจสำหรับผมในตอนนี้ครับ โอยโม้มาเยอะหวังว่าท่านสมาชิกคงไม่หมั่นไส้น่ะครับถือว่าไว้ให้ประเภทมือใหม่ได้อ่านกัน ขอขอบคุณสมาชิกที่ได้ให้คำแนะนำ ปู่สิงห์ด้วย กัปตัน(ขออภัยจำชื่อไม่ได้)ที่ขับเครื่องได้อย่างดี ส่งผมและผู้โดยสารท่านอื่นๆอย่างสวัดดิภาพ น้องแอร์ที่น่ารักและมีอัธยาสัยดี รอยยิ้มของน้องๆทำให้ผมหายกลัวความสูงในระดับนึง(ไม่ได้โม้) เจ้าหน้าที่ที่สนามบินที่ช่วยอำนวยความสะดวกต่างๆขอบคุณครับโอกาสหน้าจะบินใหม่แล้วมาโม้ใหม่ 555
ปล.ถึงปู่สิงห์ครับ ที่สนามบินตรัง ตรงเคาท์เตอร์เช็คอินน่ะครับ น้องเค้าเป็นคนในพื้นที่หรือปล่าวครับ สังเกตุจากใบหน้าและสีผิว ไม่ใช่จะติอะไรน่ะครับ แต่อยากขอแนะนำ คือว่าน้องเค้ายิ้มน้องไปหน่อยครับแต่การให้บริการและคำพูดนี่ดีครับพูดเพราะดี คนใต้น่ะครับใบหน้าจะคมเข้มเวลายิ้มจะสวยมาก แต่หากไม่ยิ้มหน้าจะดุครับ คืออยากให้น้องเค้ายิ้มเยอะๆหน่อย ไม่ต้องถึงขั้นยิ้มตลอดเวลาที่ทำงานหรอกครับ เอาว่าตอนลูกค้ามาเช็คอินนี่ควรยิ้มซักเล็กน้อย รอยยิ้มของคนไทยนี่เอกลักษณ์อยู่แล้วครับ ยิ้มให้ออกจากใจยิ้มที่แววตา ยิ้มสยามครับ ฝากปู่สิงห์ด้วยน่ะครับ(แต่อย่าไปว่าน้องเค้าน่ะ)
จากคุณ :
นุกูล 
- [
28 ส.ค. 49 15:22:50
]
รายงานผลหลังขึ้นเครื่องครั้งแรกกับ นกแอร์
