ความคิดเห็นที่ 1 ระหว่างนั่งรอ เราก็เกิดหิวน้ำขึ้นมา ก็เลยให้ Mr Ian เดินไปซื้อน้ำ ที่ร้านขายเครื่องดื่ม  เท่าที่จำได้รู้สึกว่าจะขวดละ  50 กว่าบาทนะ  ไอ้ขวดเล็กๆ ที่เราซื้อกันข้างนอกขวดละ 8- 10 บาทนั่นแหละ     ค่าเช่าที่อาจจะแพงหูฉี่ก็ได้ เลยต้องมาบวกรวมในค่าเครื่องดื่ม  ไม่งั้นก็อยู่ไม่รอดซี   Flying นั่งรออยู่อีกประมาณ เกือบๆ ชั่วโมง  ก็เรียก boarding   แต่เราก็ยังต้องรออีกนิดนึงนะคะ  เพราะ  first class and business class  ก่อนค่ะ  แล้วถึงคิวเรา ชั้นประหยัด  รอหน่อยเสียเงินน้อยกว่ากันตั้งเยอะ   ตรงประตูขึ้นเครื่องก็จะมีหนังสือพิมพ์ให้ถือติดไม้ติดมือขึ้นไปอ่านบนเครื่อง เวลา เบื่อ ๆ    แต่เครื่องช่วงนี้ไม่นาน แค่ประมาณชั่วโมงกว่าๆ จากกรุงเทพ  ถึงกัวลาลัมเปอร์ ( ต้องบินย้อนกลับไป malaysia ก่อน เนื่องจากเป็นสายการบินมาเลเซีย )หลังจาก take off และไต่ระดับจนได้เพดานบินที่ต้องการ แอร์โฮสเตส ใส่ชุดลายปาเต๊ะ คงจะเป็นชุดประจำชาติมั้ง และstewart  ก็เริ่มก็เริ่มแจกอาหารเลยมีประมาณ 3 menu ให้เลือก  ต้องรีบแจกมั้งเพราะใช้เวลาบินแค่ชั่วโมงกว่าๆ เดี๋ยวกินไม่ทัน Mr.Ian บอกว่า  Air France  อาหารดีกว่าเยอะ อาจจะเป็นเพราะ Air France มีอาหารยุโรปให้เลือกมากว่ามั้ง แต่ของมาเลเซียแอร์ไลน์  มี menu  อาหารเอเซียด้วย  แต่ไม่ใช่อาหารไทยแน่นอน เครื่อง Landing ที่ Sepang  kualalumpur  แล้วเราต้องรออีกประมาณ 3 ชั่วโมง เพื่อจะ connecting flight ไปยัง London สนามบินกัวลาลัมเปอร์จะมีอาหารเดียวเป็นรูปวงกลมกว้างมาก  แล้วก็จะมีรัศมีออกไปเป็น Gate ต่าง ๆ ค่อนข้างหายากนิดนึง เนื่องจากป้ายบอกทาง จะชี้เอียง ๆ  งงเป็นบ้าเลย  Mr.Ian start moaning again       “ I don’t like this “ Me too !!!!!!!!. 555   That’s what I answered !   และสิ่งที่เด็ดที่สุดของสนามบินนี้คือ  smoking room ค้าาา หลังจาก book ที่นั่งได้เรียบร้อยแล้ว  Mr,Ian  ก็เริ่มมองหา smoking room   ไอ้ smoking room  ที่ว่า มันก็อยู่ตรงทางเดินไปขึ้นเครื่องนั่นแหละ  ห้องด้านในที่ให้นั่งรอขึ้นเครื่องยังไม่เปิด   ทุกคนก็เลยต้องนั่งรอตรงม้านั่งที่มีให้หน้าห้องนั่นแหละ     มีบ้างที่มากันเป็นกลุ่ม   รู้สึกจะเป็นนักเรียนหรือนักศึกษาไปทัศนศึกษากันมั้ง เค้าก็นั่งรวมกลุ่มรอกันอยู่บนพื้นหน้าห้องนั่นละ   เฮ้ย!!!!! นอกเรื่องอีกแล้วเรา  ว่าจะเล่าเรื่อง smoking room  ดันมาออกเรื่องชาวบ้านเค้าอีก เอามาเข้าเรื่องดีกว่าหลังจากเราได้ที่นั่งแล้ว  เราก็บอก Mr.Ian  “ you allowed to go now   I will wait here  “  5555 หายไปไม่ถึงสองนาที Mr.Ian ก็เดินหน้าตูมกลับมา “ I can’t stand in there” “ why” เราก็มองกลับไปที่ที่ห้อง   smoking  คราวนี้ก็เห็นสองสาวแจ้นออกมาเหมือนกัน  พร้อมๆ กับควันบุหรี่ที่ระอุ อบอวลอยู่ในห้องลอยตามพวกเธอมาติดๆ  จนกว่าประตูห้องจะสปริงปิดอีกครั้ง     เรามันประเภทอยากรู้อยากเห็นก็เลยเดินไปดูหน้าห้อง โอ้ โห   เหมือนอยู่ในม่านหมอกเลยค่ะ แทบจะมองไม่เห็นตัวคนที่สูบบุหรี่อยู่ข้างใน แสดงว่าไม่มีการ  suction air ออกเลย  ปล่อยให้ตลบอบอวลอยู่ในห้องนั่นแหละ  Mr.Ian ถึงเผ่นออกมาแทบไม่ทัน    “ I can’t breath “   ที่ดอนเมืองไม่เป็นอย่างนี้  จะมีการ suction ออกตลอดเวลา 55555 เราแอบยิ้ม  สมน้ำหน้า  !!  บอกให้เลิกไม่เลิก  นี่อาจจะเป็นยุทธศาสตร์ของมาเลเซียที่จะลดปริมาณการสูบบุหรี่ในประเทศเค้าก็ได้  อิอิอิอิอิอิ ( แอบหัวเราะสะใจ ) หลังจากนั่งรอ เดินรอ เกือบจะนอนรออยู่รอมร่อ    ประตูก็เปิดให้เข้าไปนั่งรอในห้องได้    บนเก้าอี้นุ่มๆ  มี แอร์   เย็นสบาย  แถมมีรายการ ทีวี ที่ฟังไม่ออกให้คอยเหลือบสายตาดูเมื่อไม่อะไรจะดู   ก่อนจะมานั่งรอ เราก็เอาตั๋วไป book ที่นั่ง ได้  boading pass มาเรียบร้อยแล้ว  สักพักก็เรียกขึ้นเครื่อง คราวนี้เป็นเครื่อง โบอิ้ง 747 ลำใหญ่ แทนair bus ที่นั่งมาจาก ดอนเมือง  โดยตามธรรมเนียมเดิม ค่ะ First class and business class ก่อน economic class รอ ก่อนนะคะ     แต่ละที่นั่ง จะมีจอ TV เล็กๆ ส่วนตัว พร้อม remote control  ติดอยู่ที่พนักเก้าอี้  โดยเราสามารถดึงออกมาได้ โดยมีสายยาวๆ  คล้ายสายโทรศัพท์ติดอยู่กับพนักเก้าอี้เหมือนเดิม  สงสัยจะป้องกันสองอย่าง คือ   หนึ่ง เมื่อมันหลุดจากมือตอนเราหลับน้ำลายยืด ตื่นขึ้นมาก็แค่คว้าๆ สายแล้วสาวๆเข้ามา ก็จะเจอเจ้า remote   ไม่ต้องพลิกเก้าอี้หาให้วุ่นวาย สอง  เผื่อผู้โดยสารที่ชองเก็บของที่ระลึกโดยไม่ได้รับอนุญาต จะถือโอกาสเก็บไป ถึงแม้ว่าจะใช้ประโยชน์อะไรไม่ได้ ก็ตาม จากคุณ : mearnss - [ 15 ก.ย. 49 10:58:27 ]

ความคิดเห็นที่ 2 นั่งสักพัก airhostess และ steward ก็เอา Menu อาหาร ผ้าห่ม  หูฟัง (ซึ่งผ่านการฆ่าเชื้อ อยู่ในถุงพลาสติก seal ) มาให้ ทุกคน    คราวนี้ถ้าใครจะดูหนัง  ฟังเพลง เล่นเกมส์ ตามแต่ถนัด ก็เสียบหูฟังแล้วก็ตามสบาย ตัวใครตัวมัน    อีก Program  นึงในทีวีที่คุณสามารถดูได้ คือ  เส้นทางการบินของเครื่อง  โดยจะบอกรายละเอียดว่าตอนนี้อยู่บริเวณไหนในแผนที่ เวลาท้องถิ่นกี่โมง  เวลาปลายทางกี่โมง  เวลาต้นทางกี่โมง  อีกกี่ชั่วโมงจะ ถึง ปลายทาง ( destination)  รวมทั้งบอกเพดานบินที่เท่าไหร่  ความเร็วเครื่องเท่าไหร่ ความเร็วภาคพื้นดินเท่าไหร่  อุณหภูมิภายนอกเครื่องเท่าไหร่   Mr.Ian ชอบโปรแกรมนี้ที่สุด  แต่เราหลากหลายเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา แล้วแต่อารมณ์ เก้าอี้นั่งค่อนข้างแคบเนื่องจากเป็นชั้นประหยัด   ใกล้ๆ มีคุณแม่ฝรั่งเดินทางพร้อมกับลูกๆ 3 คน  ลูกชาย 1 คน ประมาณ 3- 4 ขวบ มั้ง  ส่วนลูกสาวอีก 2 คน คนนึงยังต้องคอยกระเตงไว้ อีกคนก็ ซักประมาณ 2 –3 ขวบมั้ง  เจ้าสองคนพี่น้องก็ทะเลาะกันตลอดทาง  ขนาดเรากำลังหลับน้ำลายยืด ฝันว่าถูกรางวัลที่ 1 กำลังจะไปรับเงินอยู่แล้วเชียว ต้องมาสะดุ้งตื่นเพราะ เสียงแม่น้องสาว ว้าก ใส่พี่ชาย ไม่ว่าคุณแม่จะห้ามยังไง ก็ไม่ฟัง   ทั้งนั่ง ทั้งนอน  เดินไปเข้าห้องน้ำ เล่นเกมส์ ดูหนัง ฟังเพลง  ก็ยังไม่ถึงซะที่ เมื่อยก้นชะมัดยาดเล้ย    ก็เวลาบินมันประมาณ 13 ชั่วโมงนี่นา ตามที่คุณ captain ประกาศไว้ หลังจากเครื่องไต่ระดับได้เรียบร้อยแล้ว ส่วนในห้องน้ำของเครื่อง ก็จะมีของใช้ไว้บริการทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็น สบู่ ยาสีฟัน แปรงสีฟัน กระดาษเช็ดก้น กระดาษเช็ดหน้า  เช็ดมือ สารพัดเช็ด  ตามแต่เราสะดวกเลือกใช้   แต่ค่อนข้างคับแคบ  แต่ก็ต้องเข้าใจนะจ๊ะ  ไม่ใช่ในโรงแรมนะ จะให้หอบห้องน้ำสุดหรู กว้างขวางขึ้นมาได้ยังไง!!!! Atlast!!!!!! เราก็ถึง London Heathrow  เวลาท้องถิ่นประมาณ 7 .00 น.  เครื่องก็ Landing  ก่อนออกจากเครื่องก็จะมีพนักงานขึ้นมาพ่นสารเคมี ก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าสารอะไร  อาจจะเป็นสารกำจัดไร หมัด เห็บ ก็ได้นะ  55555  ล้อเล่น !!!!   หลังจากนั้นก็ทยอยกันออกจากเครื่อง  คราวนี้เราก็ต้องมองหาป้าย connecting flight  อีกแล้ว เพราะ เราต้องต่อไป Edinburgh   และแล้ว ก็เกิดปัญหาขึ้นมาอีกค่ะ  เรามากับสายการบิน Malaysia  ใช่มะ   เราก็มองหาป้ายต่อเครื่อง ของสายการบินมาเลเซียนะซี   เห็นป้ายบอกว่า  terminal  3  เราก็ตรงลิ่วไปทันที พอถึงประตู ก็มีพนักงานขอดูตั๋ว  แล้วเธอก็ บอก  “ you have to go to terminal  1 “ “ why ?” “Because Malaysia airline flight to Edinburgh  operated by  British midland  “ อ้อออออออออออออออ  เลย ค่ะ  เข้าใจแล้วว่าทำม้าย  ในตั๋วเรามันบอก MH .operation by British midland  ( BMI )     และไอ้การจะไป Terminal 1 นี่นะ เราต้องขึ้นรถของสนามบินไป  ค่อนข้างไกลที่เดียววิ่งประมาณเกือบ 5 นาที แถมต้องยืนตลอด เพราะเรามาช้า ที่นั่งเต็มหมดแล้ว  พอถึง เราก็มองหาป้าย connecting flight อีก คราวนี้ต้องขึ้นบันไดเลื่อนไปชั้น 2  พอโผล่ขึ้นไปถึง เราก็จ๊ะเอ๋  เคาเตอร์สำหรับ check in  เพื่อ book  ที่นั่ง และ รับ Boarding pass   หลังจากได้เรียบร้อยแล้ว  ก็จะผ่านประตูที่เค้า ตรวจอาวุธ หรือของต้องห้ามอื่น ๆ  กระเป๋า ที่เราถือติดตัว พวกเข็มขัดที่เป็นโลหะ เค้าจะให้ถอดวางในถาดผ่านเครื่อง scan คนละทางกับ ตัว  แต่ตอนที่เราเดินผ่านนี่นะซี เครื่องมันดันร้อง ตื้ดดดดดดด ขึ้นมาน่ะซี เฮ้ย!!!!อะไรวะชั้นก็ไม่ได้พกอะไรมานี่  แต่เจ้าหน้าที่เค้าก็ไม่สนใจหรอกบอกว่า “ It’s ok  probably your watch “ และเราก็ผ่านมาได้เก็บข้าวของในถาด แล้วก็ผ่านไปตรวจ passport   แต่แปลกแฮะไม่มีการ Stamp in     ยังไม่เป็นไร  คิดไปเองว่าสงสัยไป Stamp ที่  Edinburgh มั้ง จากนั้นก็เดินไปตามช่องทางเดินที่มีอยู่ช่องเดียว ไม่มีสิทธิ์หลง ถ้า คุณใช้ spinal cord ได้   แต่เดินค่อนข้างไกลเหมือนกันนะ บางช่วงเลยมีเป็นสะพานเลื่อนให้แก้เมื่อยขา  เราเดินไปประมาณ 5 นาที ก็ถึงบริเวณห้องรับรองของ British Midland  ( BMI ) ตอนนี้เราเริ่มสังเกตแล้วว่า 98% เป็นฝรั่ง มีแต่เราที่เป็นกะเหรี่ยงหลงอยู่แค่คนเดียว คาดว่า BMI คงจะเป็นสายการบินที่บินอยู่แต่ในแถบทวีปยุโรปมั้ง  เราไม่เคยได้ยินมาก่อน เพิ่งมาใช้บริการเป็นครั้งแรก  นั่งรอประมาณ 2 ชั่วโมงกว่าๆ  และเสียค่ากาแฟไปอีก 1.5 pounds   กรี๊ดดดดดดด แพงชิบเป๋ง  กาแฟแก้วเดียว ร้อยกว่าบาท   ช่วงที่เราไป เป็นช่วงที่ตรงกับการแข่งขัน Tennis Wimbledon  เลยมีการถ่ายทอดสดให้ชมในห้องที่นั่งรอ ค่อยยังชั่วดีกว่ารายการ ทีวีฟังไม่รู้เรื่องที่ มาเลเซียเยอะเลย  หลังจากนั้น พนักงานก็ประกาศเรียกขึ้นเครื่อง คราวนี้เป็นเครื่อง air bus อีกแล้ว จากคุณ : mearnss - [ 15 ก.ย. 49 11:05:34 ]

ความคิดเห็นที่ 3 First step in Scotland นั่งเครื่องต่ออีกประมาณ  ชั่วโมงกว่า ๆ  ก็ถึง Edinburgh หลังจากเครื่อง Landing เรียบร้อย เราก็เดินไปตรงบริเวณรับกระเป๋า  ก็เจอ Anne กับ  Martin ,มารอรับอยู่เรียบร้อยแล้ว   เราก็รอจนได้กระเป๋าเดินทางครบทั้ง 2 ใบ  ก็เตรียมตัวออกจากสนามบิน   เกือบจะออกจากสนามบินอยู่รอมร่อแล้ว   เฮ้ย!!!!  ทำใมไม่มีการ  stamp passport วะ ก็เดินยกขบวนกันไปถามที่ Airport information service   เจ้าหน้าที่เค้าก็ไม่รู้เรื่อง    แต่ก็ช่วยจัดการโทรกลับไปที่ London ให้   และให้เราคุยกับเจ้าหน้าที่ทางนั้นเอง   เธอก็ถามว่า VISA เราครอบคลุมเวลาทั้งหมดที่อยู่ใน UK รึเปล่า  เราก็ตอบ ใช่   “ Then just enjoy your trip  don’t worry about this  we don’t need to stamp every passport if your Visa valid till you leaving “ อะฮ้า ชั้นนึกว่าทุกที่ ทุกประเทศ  ต้องมีการ stamp in and out ซะอีก   ( ตอนกลับ ก็ไม่มี Stamp ออก  เหมือน กัน  ใครมาดูใน passport ชั้น ก็คง งงๆ  ว่า ยาย คนนี้มันออกนอกประเทศ หายไปไหนมา เกือบ 20 วัน วะนี่    ไม่เห็นไปเข้าประเทศไหนเลย ) หลังจาก Clear  เรื่อง stamp passport เรียบร้อย  เราก็ได้ฤกษ์ออกจากสนามบินซะที    คราวนี้ มาร์ติน และตาเอียน เป็นคนลากกระเป๋าไปยังที่จอดรถ   พอพ้นประตูสนามบินออกมา บรื้อ!!!!!!!!!!!! หนาวชิบเป๋ง  ใหนว่าช่วงนี้ summer ไง  ไหงอากาศมันหนาวงี้วะ   ลมเย็นมาก แต่คุณนายแอนเธอบอกว่าวันนี้อากาศดี  ก่อนหน้านี้มีหมอกลง อึมครึมติดต่อกันมาหลายวันแล้ว  เพิ่งมีแสงแดดวันนี้ “” Suteera bring a sunshine with her “ แฮะ แฮะ  แต่เราว่าเอามาหน่อยไปหน่อยนะ ยังหนาวจนฟันกระทบกันกึกๆ เลย ( เสื้อผ้าที่เตรียมไปสำหรับ summer  ค่ะ )  แล้วเรามันประเภทขี้หนาวอยู่แล้ว   พอถึงรถเราเลยกระโจนขึ้นรถทันที วันนี้มาร์ตินเอาเจ้า Picasso  สีแดง  มารอรับ   ปล่อยภาระเก็บกระเป๋า ให้คุณผู้ชายทั้งคู่ ส่วน   Anne  แย่กว่าใครเพราะต้องเดินเอาบัตรจอดรถไปจ่ายเงินที่ตู้อัตโนมัติ   แล้วจะได้บัตรคืนมา เราจะต้องใช้บัตรอีกครั้งเมื่อถึงรั้วกั้นก่อนออกจากที่จอดรถ   เราต้องเอาบัตรสอดเข้าไปในตู้ เครื่องจะอ่านว่าเราจ่ายเงินค่าจอดรถแล้ว คานกั้นก็จะยกขึ้น   ไอ้เรื่องที่จอด และบัตรจอดรถนี่ ก็มีให้เมาท์ชาวบ้านอีกแล้ว   เหตุเกิดในที่จอดรถที่ Glasgow  ตอน ตาเอียน ไปต่ออายุ passport  เมื่อเรียบร้อยแล้ว เราก็เตรียมตัวออกจากที่จอดรถ  จ่ายเงินค่าจอดรถเรียบร้อยขับออกมา พอถึงตรงบริเวณตู้ที่มีรั้วกั้น  ก็ไม่สามารถไปต่อได้เนื่องจากมีรถคันนึงติดแง๊กอยู่ บริเวณหน้าคานกั้น  มองเข้าไป เห็นเป็น ครอบครัวแขก  พ่อแม่ และลูก 2 คน นั่งหน้าตาเลิ่กลั่ก  อยู่ในรถ เนื่องจากคานไม่ยอม ยกขึ้น  และไอ้เครื่องอัตโนมัติก็ตะโกนลั่นๆ ว่า ให้จ่ายค่าจอดรถก่อน   คาดว่า คันนี้คงยังไม่ได้ไปจ่ายค่าจอดรถ เครื่องมันเลยไม่ยอมเปิดให้ สงสาร เหมือนกัน เด็ก 2 คน กำลังจะร้องให้อยู่แล้ว   มาร์ติน เลยเบี่ยงไปอีกช่อง แล้วเปิดหน้าต่างตะโกนบอกให้ใครก็ได้นำบัตรจอดรถไปจ่ายตังก์ก่อน    แล้วเราก็ผ่านออกไป  แต่คาดว่าทุกอย่างคงเรียบร้อย  โรงเรียนแขกนะ ว่าแล้วพอได้เมาท์  ช้างก็ฉุดไม่อยู่   กลับมาเรื่องของเราต่อนะ  หลังจากออกจาก airport  เราก็มุ่งหน้ากลับ montrose  ระหว่างทาง แอนแวะชอบปิ้งก่อน ที่ super ใหญ่ๆ ชื่อ  ASDA  ลักษณะคล้ายๆ Big C  บ้านเรา   เราก็เลยได้โอกาส ซื้อ ข้าวสาร (  long grain rice ) ถุงละประมาณ 1 กิโล  ราคาประมาณ 1 pound  ก็ประมาณ 72 บาท   ( เทียบจากอัตราแลกเปลี่ยนที่บัตรเครดิตมันเรียกเก็บ )   นอกจากได้ข้าวสาร เราก็ได้ น้ำปลาขวดเล็กๆ  และปลากระป๋องอีก 2-3 กระป๋อง   ราคาไม่ต้องกล่าวถึง  เอาราคาบ้านเราคูณ  5- 6 เท่าเข้าไปละกัน  ทุกอย่างมันแพงงงงงงงงงงงงงงงงไปโม้ด เรามันประเภทติดรสชาติอาหารไทย  น้ำปลาเอาไว้ทำไข่เจียว   หรือยำปลากระป๋อง  กินกับข้าวสวยร้อน ๆ  บวกน้ำพริกที่แอบเอายัดใส่กระเป๋าเดินทางมาอีก 1 ขวด   คาดว่าคงรอดตายแล้วเรา  ( กองทัพเดินได้ด้วยน้ำพริกค่ะ ) และที่นี่เองที่เราพบ chocolate ของโปรด  แต่ มันน่าสนใจกว่า chocolate ธรรมดาๆ จ้ะ   มันเรียกว่า liquor chocolate  จะเป็น chocolate รูปร่างเหมือน ลูกรักบี้ผ่าครึ่งอันเล็ก  ในกล่อง นึงก็มีวางเรียงรายอยู่ประมาณ 20 อัน แต่ที่เด็ด คือด้านในแต่ละอันจะบรรจุ  Liquor   ประเภทต่างๆ  เช่น  brandy  ,  whisky  , vodka เป็นต้น    เอิ้ก!!!!! ถูกใจคอสุราแน่นอน   อร่อยดีนะ   นึกในใจไว้ว่า ขากลับจะซื้อไปฝากหนุ่มๆ ที่ทำงานซะหน่อย เพราะยังไม่เคยเห็นมีวางขายในเมืองไทยเลย หลังจากได้ข้าวของครบตามความต้องการ  ก็ไปจ่ายเงิน รอบนี้แอน เหมาจ่าย จากนั้นเราก็มุ่งหน้า กลับ Montrose    โดยไม่แวะที่ไหนอีก  ตาเอียนที่ทำท่าจะหลับ แต่ก็หลับไม่ลง  เพราะ มีนกแก้ว คอย ตะโกนใส่หูอยู่ข้างๆ Anne and Martin  House บ้านแอนอยู่นอกเมือง Montrose    5 กิโลเมตร เป็นหมู่บ้านเล็กๆ อยู่เนินเขา  มองไปด้นหลัง เห็นทุ่งหญ้า ที่มีหญ้าแห้งม้วนเอาไว้เป็นก้อนกลมๆ สำหรับเก็บไว้เลี้ยงแกะ อยู่เต็มท้องทุ่ง ด้านข้างเป็นทุ่งมันฝรั่งสุดลูกหูลูกตา  แต่ช่วงที่เราไปมันฝรั่งข้างๆ บ้านแอนยังไม่ออกดอก   ดอกมันฝรั่งจะเป็นสีม่วง ออกพร้อมๆกันทั้งทุ่งสวยมากกก  มองเป็นทุ่งสีม่วงผืนใหญ่   อันี้เห็นเวลาขับรถผ่านฟาร์มอื่น  เราก็กรี๊ดกร๊าด  สวยมากค่ะ  นอกจากทุ่งมันฝรั่งเค้ายังมีทุ่งข้าว barley  จะเห็นเป็นสีออกเหลืองๆ เต็มทุ่งเหมือนกัน   ส่วนไอ้ทุ่งมันฝรั่งที่อยู่ข้างๆบ้านแอนน่ะไม่ใช่ของแอนหรอก  เป็นของเจ้าของฟาร์มที่มีบ้านหลังใหญ่อยู่กลางทุ่งมันฝรั่งนั่นแหละ บ้านแอนเป็นบ้าน 2 ชั้น ฉาบด้วยหินทรายด้านนอกสวย คลาสสิค มาก  ดีกว่าฉาบเรียบๆแล้วทาสีบ้านเราเยอะเลย   มองจากด้านนอกจะดูเหมือนเป็นบ้านชั้นเดียวที่มีห้องใต้หลังคา  เพราะส่วนที่เป็นชั้นสองของบ้านจะมีส่วนนึงอยู่ใต้หลังคา  และเค้าจะเจาะหลังคาทำเป็นหน้าต่างกระจกบานใหญ่  ชอบหน้าต่างของเค้ามาก เพราะเค้าจะทำหน้าต่างยื่นออกไปจากผนังห้อง  และใช้พื้นที่อยู่ด้านในของหน้าต่างเป็นที่วางของตกแต่งกระจุกกระจิก และพวกแจกันดอกไม้  หรือต้นไม้ดอกขนาดไม่ใหญ่มาก  ทำให้บ้านดูสดใส น่ารัก น่าอยู่ ขึ้นเป็นกองเลย   บ้านแอนค่อนข้างกว้าง ชั้นสองมี 3 ห้องนอน แต่เนื่องจากลูกชายทั้งสองย้ายออกไปหมดแล้ว   ก็เลยใช้สองห้องเป็นห้องเก็บของ  อีกห้องนึงไว้สำหรับรับรองแขก    เรากับตาเอียนก็ได้พักที่ห้องนี่แหละ   ส่วนห้องนอนใหญ่ของ Anne กับ Martin จะอยู่ชั้นล่าง   บ้านนี้มีห้องน้ำใหญ่ห้องเดียว   อยู่ชั้นล่างเหมือนกัน  นอกนั้นก็มีห้องครัวที่มีอุปกรณ์อำนวยความสะดวกครบครัน   ห้องนั่งเล่นซึ่งเป็นห้องที่ใช้ประโยชน์มากที่สุด  ก็ว่าได้  เนื่องจากมี  ที วี   คอมพิวเตอร์   สำหรับห้องที่เรานอน ก็มีทีวีเล็กๆ ให้ดู แต่ไม่ได้ต่อ  satellite   เลยดูได้แต่รายการ Free T.V.   แต่ส่วนใหญ่แทบจะไม่ได้เปิดเลย  เพราะใช้ห้องนอนเฉพาะเวลานอนและเปลี่ยนเสื้อผ้าเท่านั้น บ้านแอนชั้นล่างจะแต่งวอลเปเปอร์เน้นโทนสีม่วง ส่วนพรม จะเป็นสีน้ำเงิน   ด้านบน ผนังจะเน้นสีส้ม ส่วน จะเป็นสีม่วงอ่อน จากคุณ : mearnss - [ 15 ก.ย. 49 11:11:05 ]

ความคิดเห็นที่ 4 วันนี้หลังจากกลับถึงบ้าน  เราก็เลยอาบน้ำกินอาหารเช้า ง่ายๆ พวกไข่ดาว ขนมปัง กาแฟ แล้วก็นอนพักผ่อน   ส่วนตาเอียนบอกว่าจะอาบทีหลัง เพราะต้องการจะนอนแช่น้ำอุ่นเลยต้องรอให้มาร์ตินเปดเครื่องทำความร้อนก่อน ส่วนเราแค่ hot shower ก็พอ   ตื่นมาอีกที ก็บ่ายกว่าๆ แล้ว วันนี้ไม่ได้ออกไปไหน เพราะยังเหนื่อยกับการเดินทางอยู่  ล้างหน้าล้างตาเสร็จก็ลงไปที่ห้องนั่งเล่น นั่งคุยกันเรื่องสัพเพเหระไปเรื่อยๆ  เราเอาผ้าไทยที่ซื้อมาฝากให้แอน เธอชอบมาก   ส่วนมาร์ติน ตาเอียนซื้อ  เสื้อชาวเหนือไปฝาก   เมื่อถึงเวลาอาหารเย็น วันนี้แอนไม่ทำกับข้าว ออกไปซื้อที่ร้านใน montrose มา เป็นประเภท Fish and chips   ( เรียกว่า  Fish Supper  เวลา ไปสั่งที่ร้าน ) อร่อยดีค่ะ ปลาชิ้นใหญ่มาก  ประมาณครึ่งกระดาษ A4  กินจนอิ่มแปล้เลย  หลังอาหารเราออกไปเดินดูรอบๆ บ้านแอน   ส่วนคนอื่นๆ  ยังคงนั่งจิบกาแฟกันต่อในห้องนั่งเล่น หน้าบ้านแอน จะเป็น ร่องดอกไม้ยาวตลอดหน้าบ้าน ตอนนี้เพิ่งเริ่มจะผลิดอกเนื่องจาก เพิ่งพ้นฤดูหนาวมาได้ไม่นาน   ส่วนด้านข้าง บ้าน จะมีกุหลาบกอใหญ่ซึ่งก็เพิ่งผลิดอกเหมือนกัน  เพราะช่วงหน้าหนาว แแอนจะตัดกิ่งทิ้งหมด  แล้วเอาดินกลบไว้ พอพ้นหน้าหนาว ก็ คุ้ยเอาดินออก กุหลาบก็จะแตกแขนงออกมาใหม่   นอกจากนี้ยังมีแอบเปิ้ล 2 ต้น  ต้นนึงเป็น apple สำหรับกิน  ส่วนอีกต้นเป็นapple สำรับไว้ทำอาหาร รสชาติจะออกเปรี้ยว  ตอนนี้ apple  กำลังออกลูก แต่ลูกยังเล็ก ขนาดมะนางบ้านเรา และยังสีเขียวอยู่เลย  เราก็ไปด้อมๆ มอง ๆ แล้ว กวักมือ เรียกตาเอียน ให้มาถ่ายรูปให้หน่อย  (  ด้านนี้ของบ้านจะตรงกับหน้าต่างกระจก บานใหญ่ของห้องนั่งเล่นพอดี    ) หน้าต่างกระจกบานใหญ่นี้จะมีความพิเศษคือมันจะกันเสียงได้ดีมากคนอยู่ด้านนอกจะไม่ได้ยินเสียงจากด้านในเลย และคนอยู่ด้านในก็จะไม่ได้ยินเสียงจากด้านนอกเหมือนกัน   ตาเอียนอธิบายว่าเค้าจะทำเป็นสูญญากาศ โดย ใช้กระจก 2 บาน ติด  เว้นช่องว่างตรงกลาง แล้วดูดอากาศออก ทำให้เกิด สุญญากาศ      เมื่อไม่มีอากาศก็ไม่มีตัวนำเสียง  มันเลยเก็บเสียงได้ดีมาก Thistle หลังจากเดินดูรอบๆ บ้านจนไม่มีอะไรจะดูแล้ว เราก็กลับเข้าไปชวนตาเอียนออกไปเดินเล่นรอบๆ หมู่บ้าน    เราเดินไปจนถึงโรงงานเก่า ที่ตาเอียนและมาร์ตินเคยทำงาน รู้สึกว่าจะเป็นโรงงานทำ flax ที่เอามารองพื้นพรม  แต่ตอนนี้ปิดไปแล้ว  เป็นแค่โกดังเก็บของ เท่านั้น เดินไปจนกระทั่งถึงสะพานเล็กๆ ทางเข้าหมู่บ้าน ซึ่งด้านล่างของสะพานไม่ได้เป็นน้ำแต่เป็น ทางรถไฟลอดผ่านใต้สะพาน   เอียนเล่าให้ฟังว่า Collin น้องชายเค้าประสบอุบัติเหตุ  มอเตอร์ไซด์  ตรงบริเวณสะพานนี้แหละ  ขาหัก จนต้องตัดขาเลย ตอนนี้ ใส่ขาเทียมอยู่   ข้าง ๆ สะพาน เราเห็นดอกไม้สีม่วงขึ้นเต็มไปหมด ต้นคล้ายผักหนามบ้านเรา แต่ดอกเป็นสีม่วง  ตาเอียนบอกว่านี่เป็นดอกไม้ประจำชาติของสก๊อตแลนด์   เรียกว่า Thistle  ( ทิซ เซิล )   เหมือนดอกกุหลาบที่เป็นดอกไม้ประจำชาติของอังกฤษ  เวลาแข่งกีฬา เราจะเห็นสัญลักษณ์แทนประเทศอังกฤษเป็นรูปดอกกุหลาบ  และของสก๊อตแลนด์เป็นรูปดอก Thistle   เห็นกันชัดๆในการแข่งขันรักบี้ น่ะ เล่ากันว่าเมื่อนานมาแล้วดอก Thistle ไม่มีใครสนใจหรอก เป็นวัชพืชขึ้นอยู่ทั่วไป จนกระทั่ง เกิดเหตุการณ์  เมื่อคราวที่ พวก Vikings  และ พวก Danes  ส่งนักรบมารุกราน และทหารของ Scot กำลังหลับอยู่  เลยไม่รู้  แต่นักรบ Danes และ Vikings ซึ่งมากับเรือ กลับไปเหยียบดอก Thistle ที่ขึ้นอยู่เต็มทุ่ง ดอก Thistle นี้จะมีหนามอยู่ที่ขอบๆ ใบ และ รอบๆ กลีบเลี้ยง ด้วยเท้าเปล่า ก็เลยส่งเสียงร้องขึ้น   ปลุกทหาร Scot  ให้ขึ้นมาต่อสู้ ก็เลยได้รับการยกย่องให้เป็น ดอกไม้ประจำชาติ   เสียดายรูปที่เห็นดอกมันไม่ชัดมาก ๆ  แต่มีลักษณะต้นให้ดูค่ะ แก้ไขเมื่อ 28 มี.ค. 51 05:31:06 แก้ไขเมื่อ 26 ก.พ. 50 12:05:10 จากคุณ : mearnss - [ 15 ก.ย. 49 11:13:41 ]

ความคิดเห็นที่ 5 Tiger and Smudge Martin  เคยทำงานเป็นผู้จัดการที่ โรงงานเก่าที่เราเดินผ่านมา  แต่ตอนนี้ทำงานอยู่ที่ เทศบาลของเค้า  อาจจะเรียกว่าเป็นข้าราชการของเรานั่นแหละ   ที่ทำงานของ มาร์ติน อยู่ที่ Abroath  ซึ่งเป็นเมืองชายทะเล มีอาหารทะเลที่ขึ้นชื่อ มาก สด อร่อย   และเป็นที่ ที่  ตาเอียน ไปเดินหาซื้ออุปกรณ์ตกปลา   มาร์ตินเป็น  Big Fat Man  พุงใหญ่มาก  เป็นคนใจดี อบอุ่น สนุกสนาน  ตาเอียน ชอบพี่เขยคนนี้มาก  เห็นนั่งคุย และ drink  กันจนถึง ตี 1 ตี 2 แทบทุกคืน และที่จะลืมซะไม่ได้คือเจ้าสมาชิกอีก 2 ตัว ในบ้านแอน   เจ้า Smudgeและ   Tiger  ทั้งคู่เป็นแมวที่สมบูรณ์มาก  well feed ไม่เหมือนแมวเพื่อนบ้านเรา ที่นี่  สงสัยจะ Feed ไม่ค่อยอิ่มเลยต้องมาแอบเข้าครัวที่บ้านเราทุกคืน  แม่เราเลยต้องเก็บทุกอย่างเข้าตู้หมด  อย่าคิดว่าแค่เอาฝาชีครอบก็พอ  ขอโทษ  นี่แอบเห็นมากับตา มันนั่งลงแล้ว เอาขาเปิดฝาชีเลยค่ะ  โคตรเลย!!!!! เจ้า Tiger นี่เรียกกันสั้นๆ ว่า Tig  เป็นแมวที่คุ้นเคยกับคนแปลกหน้าเร็วมาก  วันที่เราไปเดินเล่นในหมู่บ้าน มันก็ตามไปด้วย ซึ่งตรงกันข้ามกับเจ้า smudge  แค่เราเฉียดเข้าไปใกล้เกิน  2 เมตร ก็วิ่งหางจุกตูดไปแล้ว  เลยโดนเราแกล้งซะเข็ดไปเลย เหตุมีอยู่ว่า  วันนึงเราเปิดประตูห้องทิ้งไว้  เจ้า Smudge ตัวดี เลยถือโอกาสขึ้นไปนอนเสวยสุขอยู่บนที่นอน   เราขึ้นไปเจอ โฮะ โฮะ โฮะ !!!!! เสร็จชั้นเจ้า Smudge เอ๋ย ว่าแล้วเราก็ปิดประตูห้องซะเลย  หน้าต่างก็ปิดอยู่แล้ว  อุอุอุ  เจ้า smudge พอเห็นเราเข้ามาในห้องมันกระโจน  เฟี้ยว!!!!!!!! ไปอยู่อีกด้านของเตียง  เราก็แกล้งเดินไปด้านนั้น มันก็กระโจนขึ้นเตียงไปอีกด้านทันทีเหมือนกัน  วิ่งไล่กัน วนไปรอบ ๆ ห้อง  มันก็ยังไม่ให้ถูกเนื้อ ต้องตัวมันเลย  ในที่สุดก็หอบแฮ่ก!!!!!ทั้งคู่   โดยเฉพาะเราเองน่ะลิ้นห้อย เลย ก็เลยยอมเปิดประตูให้มัน ฟิ้วววว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! มันกระโจนออกไปเร็วกว่ารถด่วนซะอีก    เรานั่งพักสักพัก แล้วเดินลงไปข้างล่างทำประหนึ่งว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น  เห็นเจ้า Smudge นั่งอยู่บนขอบหน้าต่างมองมาอย่างแค้น ๆ แต่ก็ทำอารายไม่ได้  5555555  สะจายมากค่ะ ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมามันก็ไม่เคยย่างกรายเฉียดเข้าไปใกล้ห้องเราอีกเลย จะว่าไปแล้วเจ้าแมวทั้งคู่นี่ มันโคตร spoil เลย  อาหารก็ต้องกินยี่ห้อเดิม ๆ  มีวันนึงแอนเกิดหยิบอาหารผิดจาก supermarket  เอามาใส่จานให้มัน   จนกระทั่ง 4 ทุ่มกว่า ๆ  แอนเดินไปดู อาหารยังเต็มทั้งสองจาน ทั้งๆ ที่เจ้าสองตัวนี้ก็นั่งอยู่ใกล้ ๆ แต่ มันไม่ยอมแตะเลย    ส่วนคุณนายแอน ก็เดินวนไปวนมา จะออกไปซื้ออาหารให้แมวตอน 4 ทุ่มกว่าๆ  ( ห้าง Tesco  แต่ไม่มี Lotus ที่นั่นเปิด 24 ช.ม. )  ตาเอียนหมั่นใส้ ก็เลยประชด ให้ว่า แค่อดอาหารอีกไม่กี่ชั่วโมง รอให้เช้าก่อนมันคงไม่ชิงใจน้อยตายไปก่อนหรอก น่า คุณนายแอนเธอเลยกลับมานั่งที่ได้ แต่ก็ยังดูกระวนกระวาย อยู่ดี แล้วอีกเรื่องนะ ( นินทาแมวต่อ )  แอนกับมาร์ติน จะมี biscuit สำหรับแมวเป็นของว่าง  ตาเอียนเห็นกระป่องเลยหยิบมาให้แมวทั้งคู่ “ 10   for ech “  มาร์ตินตะโกนมาจากโต๊ะคอมพิวเตอร์   ขอโทษค่ะ!!!! ตาเอียนนับพลาดไปตัวนึง เกินไปเป็น 11 อัน  เธอกินแค่ 10 ค่ะ เหลืออีกอันทิ้งไว้บนพื้นพรมนั่นแหละ  ส่วนอีกตัวที่กินอยู่ใกล้ๆ เหลือบตามองนิดนึงแล้วสะบัดก้นขึ้นไปนั่งบนโซฟา  เฉยเลย กรี๊ดดดด!!!!!! ไม่อยากเชื่อ   ถ้าเป็นแมวเพื่อนบ้านเรา มีแต่จะตะกายกระป๋องขอเพิ่ม หรือไม่ก็ตะกุยหน้าตาเอียนเพราะกินไม่พอ จากคุณ : mearnss - [ 15 ก.ย. 49 11:19:23 ]

ความคิดเห็นที่ 6 Good morning  milkman       วันนี้เราเข้านอนประมาณ 4 ทุ่ม  ( ฟ้ายังสว่างเหมือนประมาณ 4 – 5  โมงเย็นบ้านเรา ) แต่เรามันประเภทหลับง่าย  แม้ตะวันยังสว่างโร่  ก็หลับคร่อก ได้ ไม่หวั่น  ก็เลยเปิดม่านทิ้งไว้ อย่างนั้นแหละ   ตื่นมาอีกที ลืมตาเห็นฟ้าสว่างโร่อยู่นอกหน้าต่าง ว้ายยย!!! ตายแล้ว  ตายแล้ว !!!  มาวันแรกก็ตื่นสายเลยนะ  ตาลีตาเหลือกลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัว  ( เหลือบไปดูตาเอียน  เห็นยังหลับอยู่คาดว่าเมื่อคืนคง drink กับ Martin  จนดึก เลยไม่ปลุก )   เดินลงมาข้างล่าง   ทำมายมัน เงี้ยบ เงียบ ยังกับป่าช้าอย่างนี้วะ ( ตอนวิ่งลงมาอาบน้ำไม่ได้สังเกตุ  เพราะรีบมากกก )   แอ๊ะ หรือว่าบ้านนี้เค้าตื่นสายกัน ?   เลยเดินเข้าครัวไปชงกาแฟกิน   ได้แก้วกาแฟร้อนๆ ไปนั่งในห้องนั่งเล่น และแล้ว!!!!  ของสะสมของ แอนน์ ก็ช่วยไขปริศนา เงี้ยบ เงียบ   My God!!!!!!!!!!!!!!  04.00 !!!!!! ใช่แล้วค่ะ  ของสะสมของแอนเป็นนาฬิการูปร่างแปลกๆ ประดับประดาอยู่เต็มห้องนั่งเล่น   ทุกเรือนประชันกันบอกเวลา  04.00 น.    ชั้นรู้แลววว!!! ว่าทำไมมันเงียบยังกับป่าช้าอย่างนี้ แต่จำไงได้ ล่ะ ตาสว่างซะแล้ว  ก็เลยนั่งดื่มกาแฟต่อไปเรื่อย รอเวลาชาวบ้านเค้าตื่น สักพัก ตึก! ตึก! ตึก! ตึก! ตึก!!!!  ดังขึ้นหน้าประตูบ้าน เฮ้ย!!! อะไรวะ  แอบย่องไปดู เห็นจดหมาย สอดเข้ามาใต้ประตูเป็นปึก   อะฮ้า คุณ   post man  มาทำงานแต่เช้าตรู่เลย   เลยกลับมานั่งจิบกาแฟต่อ       ตึก! ตึก! ตึก! ตึก! ตึก!!!!   อะไรอีกวะ  จะส่งจดหมายกันวันละกี่รอบเนี่ย  ไม่ได้ ไม่ได้  ต้องไปดูซะหน่อย   คราวนี้ไม่มีอะไรสอดเข้ามา  แต่ได้ยินเสียง กิ๊ง กิ๊ง เหมือนแก้วกระทบกัน  แล้วก็ตามด้วย ตึก! ตึก! ตึก! ตึก! ตึก!!!!       ลับหายไปกับสายลมเช้า เลยยืนนิ่งๆ เอาหูแนบประตูดูซัก 1 นาที    จนแน่ใจว่าไม่มีเสียงแปลกปลอมเพิ่ม  ก็ค่อยๆแง้มประตูดู จ๊ะเอ๋!!! นมสด  3  ขวดตั้งอยู่ข้างๆประตูค่ะ     ที่แท้ก็ milk man เอานมมาส่งน่ะเอง ไม่มีใครเอาระเบิดมาวางไว้หรอก   ( กลัวเค้าจะคิดว่าผู้ก่อการร้ายจากตะวันออกกลางมาพักด้วย ) จากคุณ : mearnss - [ 15 ก.ย. 49 11:21:58 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ประมาณ 7 โมงเช้า แอนก็ตื่น   มาร์ตินตื่นหลังแอนนิดหน่อย  วันนี้แอนทำอาหารเช้าให้ตาเอียน  ส่วนเราวันนี้ขอกินอาหารไทยล่ะกัน  เลยหุงข้าวที่ซื้อมา ( ที่นี่ไม่มีหม้อหุงข้าวไฟฟ้า เราเลยใช้วิธีหุงแบบน้ำแห้ง บนเตาไฟฟ้าแทน  ข้าวออกมาก็ โอเคนะ  แต่จะมีส่วนที่ติดหม้อไปเยอะเหมือนกัน   จากนั้นก็ทำไข่เจียว  ข้าวไข่เจียว นานๆ กินที อร่อยอย่าบอกใคร ส่วนตาเอียน กับมาร์ตินได้อาหารเช้าเป็น ไข่ดาว กับไส้กรอก แต่สีมันดำๆ ยังไงชอบกล   ตาเอียนอดไม่ได้เลยถามว่า  ทำไมมันดำนัก “ That’s the way you like “ แอนตอบ เราแอบอมยิ้ม เมื่อเห็นตาเอียนสบตากับมาร์ติน แล้วยักไหล่ไม่พูดอะไรต่อ ส่วนอาหารเช้าของแอนจะเป็น Cereal Crunch กินกับนมสด ใส่น้ำตาลทรายเยอะๆ ท่าจะหวานน่าดู หลังจากแอนกินเสร็จ เธอจะวางจานที่มีนมสดผสมน้ำตาลไว้ที่พื้น  สำหรับเจ้า Smudge  ที่นั่งแหงนคอรออยู่ที่พื้นทุกเช้า Montrose วันนี้แอนต้องไปเป็น Baby Sitting ให้กับ ลูกชาย Phillip เนื่องจากทั้ง Kirsty และPhillip ยังคงออกไปทำงานนอกบ้านทั้งคู่ โดยจะแบ่งเวรกันระหว่างแอน และแม่ของเคิร์สตี้   ซึ่งเกษียณแล้วทั้งคู่ เลยมีเวลาว่างอยู่บ้านเลี้ยงหลาน  ในวันจันทร์ ถึงศุกร์ ส่วนเสาร์อาทิตย์ Phillip จะเป็นคนดูเอง ส่วน Kirsty ทำงานทุกวัน วันนี้เราเลยไม่ได้ออกไปเที่ยวที่ไหน แต่ก็ได้เข้าไปเดินเล่นในเมือง มอนโทรส ( montrose )  โดยแอนเอา Melody ใส่รถเข็น ไปเดินเที่ยวกับพวกเราด้วย Montrose เป็นเมืองเล็ก ๆ น่ารักมาก  เป็นเมืองเก่าแก่ ตั้งอยู่ตรงกลางระหว่างเมืองใหญ่สองเมืองที่เรารู้จักกันดี คือ Aberdeen และ  Dundee ที่นี่จะมีพิพิธภัณฑ์ 2 แห่งคือ  The local museum และ Montrose air station museum  ส่วนสถานที่ที่น่าสนใจอีกแห่งนึงคือ House of Dun สร้างมาตั้งแต่ปี 1730 ออกแบบโดยสถาปนิกชาวสก๊อต  William Adam โดยสร้างให้กับ David Erskine , Lord Dun ในตอนนั้น  House of dun จะเป็นที่ชื่นชอบของผู้รักงานตกแต่งบ้าน  และสวน  เพราะที่นี่จะมีสวน สไตล์ Victoria ที่สวยงามมาก สวนนี้มักจะปลูกดอกไม้ ไม้ประดับเป็นรั้ว หรือกำแพงบ้าน  ( เสียดายตอนที่มาร์ตินพาไป  เป็นตอนที่เค้าปิดพอดี เลยไม่ได้เข้าไปข้างใน ได้แต่ด้อมๆ มองๆ จากด้านนอก  วันหลังๆ ก็หาเวลาไปไม่ได้เลย ) ตอนขาไปเดินผ่านร้าน Bakery ชื่อดังของมอนโทรส แอนเห็นขนมอย่างนึงที่เป็นของโปรด หมายมั่นปั้นมือว่าขากลับจะต้องซื้อให้ได้  ( แต่สุดท้าย ขากลับเธอก็อดกินเนื่องจากขนมที่เล็งเอาไว้เค้าขายหมดไปแล้ว อิอิ ) ที่ชอบมากอีกอย่างนึงคือ ถนนของเค้าจะมีทางลาดสำหรับรถเข็นเด็กจากฟุตบาทลงไปยังถนนตลอดสาย   ระหว่างทางเราเห็นบ้านหลังหนึ่งสร้างเป็นรูปร่างเหมือนถังเก็บน้ำขนาดใหญ่ แต่ มีหน้าต่าง แบ่งเป็นชั้น ๆ ไป  และมีประตูอยู่บริเวณชั้นล่าง  น่าจะไม่ใช่ที่เก็บน้ำแน่นอน ถามตาเอียน ก็ได้ความว่าเป็นบ้านเก่าแก่  ตอนนี้ไม่มีคนอาศัยอยู่แล้ว  แต่ทางการเค้าอนุรักษ์ไว้ ดูแล้วขลังไปอีกแบบ เพราะรอบๆจะเป็นบ้านสไตล์โมเดิร์นทั้งนั้น   แถมยังอยู่ติดถนนเส้นหลักของ Montrose ด้วย และที่นี่ก็มี สาขาของ บริษัท Halliburton  ซึ่งเป็นบริษัทรับขุดเจาะหา ทรัพยากรธรรมชาติ   ในเมืองไทยของเราก็มี อยู่ที่ สงขลา ที่รู้ก็เพราะน้องชายสุดหล่อทำงานอยู่บริษัทนี้ด้วยน่ะ บ้านทุกบ้านที่เราเดินผ่าน จะมีแปลงปลูกดอกไม้ และมีการตกแต่งประตู หน้าต่าง ด้วยกระถางดอกไม้เล็ก ๆ  น่ารักมาก  เราก็เดินดูไปเรื่อยๆ พยายามเก็บไอเดียการตกแต่งของเค้าเผื่อจะได้นำมาใช้ที่บ้านเราบ้าง ถ้ามีเวลา  ถ่ายรูปเป็นบางจุดที่น่าสนใจ และคาดว่าสมองอันน้อยนิดของเราไม่สามารถบรรจุรายละเอียดได้หมด ตอนขากลับเราเป็นคนเข็นรถ Melody เอง เพราะแอนต้องการจะแวะร้าน Bakery ที่หมายตาไว้ก่อน  เราเลยเข็นรถ melody เดินมาก่อนกับตาเอียน  แต่โชคช่างไม่เข้าข้าง ( melody ) ซะเลย  แม่หนูน้อยดันตื่นขึ้นมาพอมองไม่เห็นหน้าตาที่คุ้นเคย ( ตาเอียนก็เพิ่งเจอ Melody ครั้งแรกเหมือนกัน ) แม่เจ้าประคุณก็แหกปากร้องซะลั่นถนน แม้จะช่วยกันปลอบ เอาขึ้นมาอุ้มก็ยังไม่หยุด  กลัวใครๆที่ผ่านไปผ่านมาจะสงสัยว่ายายกะเหรี่ยงนี่ไปขโมยลูกใครมาวะ  เด็กเลยแหกปากซะลั่นเลย  สงสารก็แต่แม่หนูน้อย กว่าคุณยายแอนจะมาก็แหกปากไปเกือบ 10 นาที คงจะเหนื่อยน่าดู หลังจากแอน มา take over Melody กลับไปเรียบร้อยแล้ว เราก็เลยถือโอกาสแวะซื้อ Strawberry สด ๆ 1 กล่อง   กล่องละ ประมาณ 1..5 pounds แต่ไม่เสียดายเงินเลย เพราะอร่อยมากๆ  สด ไม่เหมือนที่เคยซื้อตามในห้างบ้านเรา แกะออกมาข้างล่างและตุ้มแป๊ะหมดแล้ว     ตอนกินนี่ซี คนอื่นเค้าก็กินเฉยๆ แต่เราดันจิ้มเกลือกิน  คุณนายแอน เห็นแล้วทำหน้าแหยง ๆ และบอกว่าเพิ่งเคยเห็นนี่แหละ  ส่วนใหญ่เค้าจะกินกับ น้ำตาลกัน มาร์ตินที่เห็นเรา Enjoy กับการกิน Strawberry มาก วันหลังจะพาไปเก็บที่ฟาร์มเลย จะมีไร่บางแห่ง เค้าเปิดสำหรับนักท่องเที่ยว เป็น Pick your own ทั้ง strawberry ,raspberry ,blackberry ,blackcurrant  etc. หลังจากกลับจากเดินเล่นในเมือง เราก็พา Melody กลับ มาที่บ้านแอน  แอนพาใส่รถเข็นออกไปเดินรอบ ๆหมู่บ้านอีก  เราขอตามไปด้วย  ดีกว่านั่งดู Simpson กับตาเอียน และมาร์ติน ตอนตามออกไปเลย เลยได้ถ่ายรูปบ้านแอนจากมุมสูง เห็นทั้งด้านหน้า ด้านหลัง ด้านข้างที่เป็นทุ่งมันฝรั่ง  ทุ่งหญ้ากว้าง  สวยมาก เหมือนในหนังฝรั่งแถบชนบทเลย !!! เอารูปครอบครัวแอนน์มาให้ดูค่ะ จากคุณ : mearnss - [ 15 ก.ย. 49 11:25:33 ]

ความคิดเห็นที่ 8 วิวรอบๆบ้านแอนน์ จากคุณ : mearnss - [ 15 ก.ย. 49 11:28:03 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เข็นรถเด็ก ใน montrose จากคุณ : mearnss - [ 15 ก.ย. 49 11:31:04 ]

ความคิดเห็นที่ 10 Aberdeen , Benholm วันนี้เราจะไป Aberdeen กัน  Anne เลยไม่ทำอาหารเช้า แต่จะไปหากินระหว่างทาง   เราแวะกินอาหารเช้ากันที่ Food Center ของห้าง Tesco (  แต่ไม่มี Lotus  ต่อท้าย )  โดยเราจะถือจานคนละใบ ( ค่อนข้างใหญ่ ) เดินไปตามร้านอาหารที่เรียงรายกันอยู่ อยากได้อะไรก็ชี้ คนขายก็จะตักใส่จานให้ จะเอากี่อย่างก็ได้  จากนั้นก็ถือจานไปคิดเงินที่  Cashier  แล้วก็ไปหาโต๊ะนั่งที่มีอยู่เหลือเฟือตามอัธยาศัย   วันนี้เราแยกกันเดินเลยต่างคนต่างจ่าย หลังจากอิ่มหนำสำราญ กันดีแล้ว ก็ได้เวลาเดินทางต่อ  นั่งรถไปอีกไม่นาน ก็ถึงตัวเมือง Aberdeen  ผ่านมหาวิทยาลัย  แล้วก็ไปหยุดที่ชายหาด  เป็นหาดค่อนข้างกว้าง แต่น้ำทะเลไม่ใส และทรายไม่ละเอียด ขาว เท่าบ้านเรา  ข้างๆ ถนนก่อนจะลงไปที่หาด จะทำเป็นทางเดินเท้า เลียบหาดไปเรื่อย ๆ มีเก้าอี้วางไว้เป็นจุด ๆ สำหรับให้มานั่งชมทิวทัศน์  ไม่ปล่อยให้ โรงแรม  หรือ คอนโดใหญ่มาสัมปทานความเป็นเจ้าของหาดไปซะหมด   จากนั้นเราก็ไปเดินเล่นในสวนสนุกแห่งหนึ่ง จำชื่อไม่ได้แล้วแต่อยู่ไม่ไกลจากชายหาด  ตาเอียน กับแอน ซื้อไอติมโคนกินกันคนละแท่ง ส่วนเราขอบายเพราะ ไม่อยากปากแข็งตาย Aberdeen เป็นเมืองใหญ่เป็น อันดับ สาม ของ Scotland  ตามประวัติเล่ากันว่า เป็นแผ่นดินที่เกิดจากการทับถม ระหว่างปากแม่น้ำ สองสาย คือ  River Dee  และ River Don โดยใช้เวลานานเป็นพัน ๆ ปี กว่าจะเป็นผืนแผ่นดินขึ้นมาได้ การตั้งถิ่นฐานครั้งแรกจะอยู่ทางทิศเหนือของตัวเมืองในปัจจุบัน  ซึ่งจะตั้งอยู่บนฝั่งแม่น้ำ Don ทางใต้  และเรียกกันว่า Aberdon   ปัจจุบันรู้จักกันในนาม ของ “ Old Aberdeen “ หรือ  “ Aulton “ ( Old Town ) King David ที่ หนึ่ง เป็นผู้สร้าง New Aberdeen ขึ้นในปี 1136  บริเวณริมฝั่งด้านเหนือของแม่น้ำ Dee  และเรียกว่า  Aberdee   ดังนนั้นจึงคาดกันว่า  คำว่า Aberdeen น่าจะมาจากคำสองคำรวมกัน คือ Aberdee + Aberdon Aberdeen เป็นเมืองที่มีการเติบโตอย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะความสำคัญในการเป็นเมืองท่า ( port ) ขนาดใหญ่ เป็นศูนย์กลางการประมง อู่ต่อเรือ และการขนส่งทางทะเล  และหลังจากการขุดพบน้ำมันดิบในทะเลเหนือ ( North Sea ) ก็ยิ่งทำให้ Aberdeen  เติบโตมากขึ้นเป็นที่ตั้ง ของ บริษัทน้ำมันใหญ่ นอกจากนี้ Aberdeen ยังเป็นที่รู้จักกันในนาม  “ Granite City “ เนื่องจากอาคารสิ่งก่อสร้างส่วนใหญ่จะสร้างมาจาก หิน Granite   หรือ อีกนัยหนึ่งก็อาจจะรู้จักกันในนาม  “ City of Roses “ เพราะมีกุหลาบสายพันธ์ต่าง ๆ มากกว่า 12,000 สายพันธ์  ครอบคลุมพื้นที่ทุกตารางนิ้วของ “ Dunthie Park’s Rose Hill “ ถนนสายหลักของ Aberdeen มี 2 สาย คือ Union Street และ King Street  สำหรับนักช้อปทั้งหลายคงพอใจที่จะเยื้องย่างอยู่บน Union Street เนื่องจากมีร้านค้ามากมายเรียงรายมากกว่า 800 ร้าน  ส่วนผู้ชื่นชอบ ประวัติศาสตร์ และบรรยากาศเมืองเก่า   ย่อมไฝ่ฝันที่จะไป เดินอยู่บน King Street เพื่อชื่นชมบ้านเมืองเก่าๆ  ในย่าน Old Town   Aberdeen University มหาวิทยาลัยเก่าแก่ ก็อยู่บนถนนเส้นนี้เช่นเดียวกัน ตอนขากลับ Martin ขับรถผ่านบ้านเกิด ของ Anne  & Ian ซึ่งอยู่ เมือง Benholm เป็นฟาร์ม อยู่ติดชายทะเล  แต่ถนนค่อนข้างห่างจากตัวบ้านเยอะ เลยมองไม่ค่อยชัด  ( ครอบครัว ตาเอียน ย้ายมาอยู่แถวมอนโทรส นานมากแล้ว ตั้งแต่แม่เสีย ) จากนั้น Martin ก็พาไปแวะที่ท่าเรือประมงแห่งหนึ่ง ไม่ไกลจาก Benholm มากนัก  เป็นท่าเรือประมงเล็ก ๆ แต่มีเรือเข้าเยอะมาก  ตอนที่เราไป ไม่เห็นเรือเลย เห็นแต่ท่าเรือว่าง ๆ  สงสัยจะออกไปหาปลากันหมด   หลังจากชื่นชมบรรยากาศ ที่ท่าเรือพอสมควรแล้วเราก็เดินทางต่อ  มาแวะที่ Mill of Benholm  ซึ่งเคยเป็นที่ทำงานของพ่อตาเอียน  วันที่เราไปเป็นวันเสาร์ สถานที่ทำงานปิด  เราก็ได้แต่เดินดูรอบ ๆ  ไม่สามารถเข้าถึง Visitor Center  ข้างในได้ ใกล้ๆ กับ Mill of Benholm  มีบ้านเล็ก ๆ หลังนึง เป็นบ้านสไตล์คันทรี่ ( Country style ) หน้าบ้านไม่มีรั้ว แต่ปลูกไม้เถา ออกดอกสิม่วง บานสะพรั่งไปตามแนวรั้วบ้าน  สวยมาก เลยแอบถ่ายรูปมาดูด้วย Around Craigo กลับถึงบ้าน ประมาณ 5 โมงเย็น  แอนทำอาหารเย็น เป็น สตูว์เนื้อ  ไข่  และมันฝรั่งทอด  อร่อยดี แต่น้ำสตูว์มันดำมากกก  แอนใช้ gravy powder  ( อันนี้ตอนกลับเมืองไทย เราก็ซื้อมา 2 กล่อง  เผื่อทำอาหารให้ตาเอียน ) หลังอาหารแอนมีนัดกับเพื่อน ๆ ไปเล่น Bingo ชวนเราไปด้วยแต่เราขี้เกียจไป เพราะไม่ค่อยถนัด เคยแต่เล่นสนุกๆ กับเพื่อนๆ   หลังจากแอนไปแล้ว เราก็ชวนตาเอียน ออกไปเดินเล่นอีก คราวนี้เดินไกลออกไปรอบนอก ส่วนมาร์ตินอยู่บ้าน และ Download ภาพ จากกล้อง Digital ใส่ CD ให้เรากับตาเอียน เดินเลยสะพานมาหน่อย เป็นบ้านหลังนึง บนหลังคาปักธงชาติ Scotland   พื้นสีน้ำเงิน มีกากบาททแยงมุมสีขาว    เล่ากันว่ากากบาทขาวนี้ได้มาจากรูปทรงของไม้กางเขนที่ใช้ตรึง Saint Andrew นักบุญผู้ยิ่งใหญ่ของ  Scotland  :ซึ่งถูกลงโทษประหารด้วยการตรึงกางเขน โดยพวกโรมัน แต่รูปร่างกางเขนจะแตกต่างกับกางเขนที่ใช้ตรึง พระเยซู ( Christ ) โดยกางเขนจะเป็นรูปกากบาท  ( X –shape ) แทนกางเขนรูปร่างปกติ    บางคนอาจจะรู้จัก Saint Andrew  ในชื่อของสนามกอล์ฟ ที่มีชื่อเสียงมากของ Scotland หรือ อาจจะรู้จัก โบสถ์เซนต์แอนดรูว์ ( Saint Andrew Church ) ลมแรงพัดธงสะบัดพลิ้วตลอดเวลา เหมือนคอยกระตุ้นให้ระลึกถึง ความเป็นมา   นี่เป็นสิ่งดีที่มองเห็นอีกอย่างของชาวสก๊อต  แทบทุกบ้าน จะมีธงชาติปักไว้ ทั้งขนาดเล็ก ขนาดใหญ่แตกต่างกันไป แสดงความภาคภูมิใจในความเป็นชาติของตน ถึงแม้จะยังคงเป็น ส่วนหนึ่ง Great  Britain  แต่สก๊อตแลนด์ก็มี รัฐสภา ( parliament )เป็นของตัวเอง ไม่เหมือนบ้านเราปักธงเฉพาะวันสำคัญเท่านั้น  ตาเอียนบอกว่า กลับไปจะซื้อไปปักที่บ้านซักผืน  เราบอกว่า ถ้าจะปักก็ต้องเอาธงชาติไทยปักไว้ด้วย   หน้าบ้านหลังนี้ มีป้ายเล็กๆ ปักไว้ “   Eggs  1 pound /  Doz.  “  เป็นไข่ไก่ที่เจ้าของบ้านเลี้ยงเอง เหลือกินก็เอาออกมาขาย ถ้าวันไหนไม่มีไข่เหลือ เค้าจะเอากระสอบครอบปิดป้ายเอาไว้  แอนเล่าว่า เจ้าของบ้านเป็นตำรวจ มีลูก เล็ก ๆ 2 คน ก็น่าจะเป็นอย่างนั้น เพราะสนามหญ้าข้างตัวบ้านมีของเล่นเด็กวางระเกะระกะไปหมด เราเดินไปจนถึงสี่แยก ข้ามถนนใหญ่ที่เป็นทางไป Aberdeen  ด้านซ้ายมือจะเป็นโรงเรียนประถม ซึ่งลูกชายของแอนทั้งสองคนก็จบจากโรงเรียนนี้ มาตรฐานการศึกษาของเค้าจะเหมือนกันทุกโรงเรียน เพราะฉนั้นพ่อแม่ไม่ต้องดิ้นรนส่งลูกเข้าโรงเรียนในเมืองเหมือนบ้านเรา ตรงข้ามโรงเรียนเป็นบ้านหลังนึง หน้าบ้านติดป้ายเล็ก เอาไว้เหมือนป้ายขายไข่ไก่ “ Honey for sale “ มองเข้าไปในบ้านจะเป็นตึกเก่าแก่ ปลูกต้นไม้ดอกไม้รอบบ้าน บ้างก็ไต่ผนัง บ้านขึ้นไป บ้างก็ห้อยระย้าอยู่บริเวณทางเดิน หรือ หน้าต่างบ้าน ออกดอกสะพรั่ง  ดูสวยแปลกตา ข้าง ๆตัวบ้านจะมีบ้านผึ้ง สำหรับเลี้ยงผึ้งอยู่ 2-3 หลัง ก็คงเลี้ยงแบบธรรมชาติให้ผึ้งหาน้ำหวานจากดอกไม้ ต้นไม้ที่ปลูกอยู่รอบ ๆบ้านนั่นแหละ หลังบ้านที่ขายน้ำผึ้งจะเป็นทุ่งข้าว Barley  กระทบแสงแดดยามเย็นเห็นเป็นสีทองอร่ามทั่วท้องทุ่งสุดลูกหูลูกตานั้น  ท่ามกลางทุ่งสีทอง บ้านโบราณหลังใหญ่ตั้งเด่นท้าทายแสงอาทิตย์อยู่เช่นกัน คงจะเป็นของเจ้าของไร่น่ะแหละ เห็นแล้วทำให้นึกถึงภาพปักครอสติช ( cross stitch  ) ที่เคยปัก เหมือนมันมาขยายใหญ่อยู่ตรงหน้านี่เอง  เลยใช้เวลายืนนิ่ง ๆ ดื่มด่ำความงาม  จนกระทั่ง ตาเอียน ( ผู้หาความโรแมนติกไม่ได้ ) ตะโกนเร่งยิกๆ  ว่าให้มาดูบ้านเพิ่งสร้างใหม่สไตล์โมเดิร์น 3-4 หลัง ขึ้นเรียงกันอยู่ทางด้านขวาของโรงเรียน เราเดินไปดูแล้วแอบเก็บไอเดียบางอย่างสำหรับการตกแต่งบ้านไว้ ขากลับเราแวะซื้อไข่ไก่  1  โหล    ลูกใหญ่มาก สด เวลาตอกออกมาเนี่ยไข่แดงจะแข็งอยู่ตรงกลาง ไข่ขาวก็จะยังดูเหมือนกาวแป้งเปียกเกาะติดกับไข่แดงอย่างเหนียวแน่น  แถมรสชาติก็ดี  ( ตาเอียนเคยบ่นว่าทำไมไข่บ้านเรา รสชาติมันไม่เหมือนเดิมในแต่ละ Lot ) อันนี้เราก็ไม่ทราบได้ เพราะลิ้นจระเข้อย่างเรากินแล้วก็เห็นมันเหมือน ๆ กันนี่นา เมื่อไม่มีอะไรจะทำแล้ว เราก็นั่งดูทีวี   ตอนนั้นข่าวดังของเค้าคือ เกิดอุบัติเหตุจราจรบนทางหลวงที่เมือง Manchester  รถชนกันมากกว่า 100 คัน ทำให้ต้องปิดถนน แต่ไม่มีข่าวว่า David Beckham สุดหล่อของแม่วิคตอเรีย หรือ สมาชิก Manchester United ติดอยู่บนถนนสายนั้นด้วยนะ  อีกข่าวนึงดูแล้วน่าเศร้ามาก สาวน้อยชาวอังกฤษ อายุประมาณ 16 ปี  Chat กับหนุ่มอเมริกัน อดีตทหารเรือ  แล้วนัดเจอกันที่ฝรั่งเศส จากนนั้นก็หายตัวไป ตอนนี้กำลังตามหากันอยู่ เกือบ 2 สัปดาห์แล้วก็ยังหาไม่เจอ แต่พบตัวคู่ Chat หนุ่มอเมริกัน  ให้การว่าพบกัน แล้วก็แยกกันต่างคนต่างกลับ เพิ่งทราบข่าวว่าเธอหายไปเหมือนกัน  ตอนเรากลับเมืองไทยก็ยังหาสาวน้อยคนนี้ไม่พบ เฮ้อ!! มันช่างน่าเศร้า เทคโนโลยีก้าวไกล บางทีมันก็เป็นภัยกับคนที่ยังไม่เรียนรู้ เท่าทัน มันเหมือนกัน แอนกลับมาจากเล่นบิงโก ประมาณ 4 ทุ่มกว่าๆ ชนะได้เงินมาพอสมควร ( ที่นี่เล่นเป็นการพนันที่ถูกกฎหมาย )  กลับมาถึงก็ทำ supper เป็น cheese sandwich  ให้ตาเอียน กับมาร์ติน ส่วนเราขอบายยังตื้อกับอาหารเย็นอยู่เลย พรุ่งนี้ทุกคนต้องตื่นแต่เช้า เพราะมีนัดกับ Passport Office ที่ Glasgow  ตาเอียนต้องไป Renew Passport เนื่องจากหมดอายุแล้ว  Passport ของเค้าจะมีอายุ  10 ปี  ก่อนไปก็โทรไปถามก่อน เค้าจะส่งจดหมายมาให้ พร้อมรายละเอียด แผนที่ Office  เวลานัด เอกสารที่ต้องเตรียมไป   ( พอพูดถึงรูปถ่ายก็ต้อง เมาท์ ซะหน่อย เนื่องจากต้องเตรียมรูปถ่ายไปด้วย  วันที่เข้าไปส่ง Melody ใน Montrose  ตาเอียนเลยแวบไปถ่ายรูปที่ตู้ถ่ายรูปอัตโนมัติซึ่งจะมี option ให้เลือก ว่าต้องการรูปสำหรับทำอะไร  ตาเอียน ก็เลือก Passport  แต่ปัญหามันอยู่ที่ เก้าอี้ที่ให้นั่งมันสูงเกินไป และปรับลงไม่ได้ ตาเอียนเลยต้องหดหัวลงมาเพื่อให้หน้าตรงกับกล้อง  รูปออกมามันตลกมาก  เรานี่ก้ากเลย  ถามว่าจะถ่ายใหม่กับตู้อื่นรึเปล่า   “ No  I’m not pay anymore “   เสียไป 1.5 ปอนด์มั้งได้มา 4 รูป  เราก็ตามใจใม่ใช่รูปชั้นนี่ แถมยังประจานอยู่ใน Passport อีก 10 ปี  อิอิอิ จากคุณ : mearnss - [ 15 ก.ย. 49 11:35:56 ]

ความคิดเห็นที่ 11 Glasgow วันนี้เราจะไป กลาสโกว์ ( Glasgow ) กัน  นอกจาก renew passport ของตาเอียนแล้วก็จะถือโอกาสเที่ยวด้วย Glasgow เป็นเมืองที่มีสีสีนที่สุดของสก๊อตแลนด์  เป็นเมืองใหญ่ที่สุดของ สก๊อตแลนด์ และใหญ่เป็นอันดับสามของ สหราชอาณาจักร ( United kingdom of Great Britain and Northern Ireland ) เป็นศูนย์กลางทางค้า และ  อุตสาหกรรมของประเทศ   ในปี 1990 ชาวเมือง Glasgow ก็ได้เฉลิมฉลองเมือง กันในฐานะที่ได้รับการยกย่องเป็น “  European City of Culture “ และในปี 1999 ก็ชนะรางวัล “ UK City of Architecture and Design “  คาดว่าบรรดาสถาปนิกทั้งหลายคงจะยินดีถ้าได้ไปเยี่ยมชมสถาปัตยกรรมต่างๆ ในเมือง Glasgow  เป็นแน่ เราออกจากบ้านแต่เช้า ประมาณ 7 โมง แวะเติมน้ำมันที่ Dundee เป็น ปั๊ม Shell   แบบ บริการตนเอง  คราวนี้เราขอเป็นคนจ่ายค่าน้ำมันเอง  ขณะที่ Martin เติมน้ำมันอยู่ที่รถ เรากับตาเอียนก็เดินไปจ่ายเงินที่ Office เค้าจะรอจนกว่า Martin จะเติมน้ำมันเสร็จ แล้วบอกเรา “ 32 Pounds  Sir “ พนักงานบอก ตาเอียนควักบัตร  Visa ออกมาส่งให้ ส่วนเรายืนคำนวณ  32 * 72  พระเจ้าช่วย  2,304  บาท  ต่อน้ำมัน 1 ถัง  จะเป็นลม ขอยาหม่องหน่อย!!!!! เมื่อเติมน้ำมันเรียบร้อย เราก็เดินทางต่อ  ผ่านตัวเมือง Dundee สองข้างทางเป็นบ้านสไตล์ยุโรป บ้างขนาดใหญ่ บ้างขนาดเล็กกำลังน่ารัก  ทุกบ้านตกแต่งด้วยไม้ดอก ไม้ประดับ ตุ๊กตา กระดิ่ง เห็นแล้วเป็นที่เจริญตามาก  ทำให้เราอดไม่ได้ ถึงแม้รถกำลังวิ่งอยู่ ก็คว้ากล้องออกมากดชัตเตอร์ ซะ  2 –3 รูป   เมื่อถึง Glasgow สิ่งที่ต้องมองหาอันดับแรก คือ  Passport Office  ที่นัดเราไว้  ตามที่อยู่ในจดหมายที่เค้าส่งมาให้ คือ            Passport  Office Northgate 96 Milton Street Cowcaddens Glasgow G 4 OBT ทั้งแอน มาร์ติน รวมทั้งตาเอียน ก็ยังไม่รู้ว่าจะไป Milton Street ยังไง ก็ต้องเอาแผนที่มากางแล้วก็ขับไปเรื่อย ๆ  ขณะที่ทั้งสามคนกำลังถกเถียงกันว่าจะไปทางไหนต่อดี  เราซึ่งไม่สามารถช่วยอะไรได้อยู่แล้ว ก็นั่งดูตึกราม บ้านช่อง ข้างทางไปเรื่อย ๆ  และแล้ว เราก็ตะโกนขึ้นมาลั่นรถ “ We’re  on the Milton Street “   ทั้งสามคนทำหน้าตาตื่น หันมาถามว่ารู้ได้ไง เราก็ชี้ไปที่ป้ายบอกถนนซึ่งติดอยู่บนผนังตึก   ก็เลยกลายเป็น Heroine ไปเลยงานนี้ อิอิ หลังจากรู้ว่า Office อยู่ตรงไหนแล้ว งานหนักอีกอย่างคือ หาที่จอดรถ ใกล้ ๆ  ในที่สุดเราก็ได้ที่จอดรถ ใต้ตึก Glasgow Royal Concert Hall  ซึ่งตั้งอยู่บนถนน Killermont  ออกจากที่จอดรถ  เรากับแอนขอแยกทางเลี้ยวซ้ายมาตามถนน Port Dundas  ส่วนมาร์ตินกับตาเอียนเลี้ยวขวาไปบนถนนเดียวกัน  นัดเจอกันที่  ห้าง Bhs จุดหมายของเรากับแอนคือ ซอคคิฮอล สตรีท ( Sauchiehall Street )  Shopping Street ของเมือง Glasgow  นอกจาก Sauchiehall Street แล้ว Shopping Street  ที่มีชื่อเสียง อีก 2 สาย ของ กลาสโกว์ คือ  Buchanan Street ซึ่งจะเชื่อมติดกับ Sauchiehall Street บริเวณ Shopping center  ขนาดใหญ่ ชื่อ Buchanan Galleries    จาก Port Dundas  ถ้าเลี้ยวขวาเข้า Sauchiehall Street เลี้ยวซ้ายผ่าน Buchanan Galleries เข้า Buchanan Street   ส่วน Shopping Street อีกสายหนึ่ง คือ Argyle Street  ซึ่งจะเชื่อมต่อกับ Buchanan Street อีกด้านนึง เราตั้งท่าจะเลี้ยวขวาเข้า Sauchiehall Street  ฝนเจ้ากรรมดันตกลงมา  ฝนตกไม่หนักแค่พรำ ๆ แต่มันเย็นเป็นบ้าเลย  แอนเลยต้องมองหาที่หลบฝนก่อน  พอดีเดินมาถึง ร้านกาแฟ Starbucks  เลยถือโอกาสเข้าไปนั่งหลบฝน และสั่งกาแฟดื่มไปพลาง ๆ  ( ก็ถ้าเข้ามาหลบฝนอย่างเดียวพนักงานคงเอาไม้กวาดเขี่ยออกมามั้ง )  กาแฟ  2 แก้ว ปาเข้าไป  7-8 ปอนด์ โคตรแพงเลย แถมรสชาติก็งั้นๆ  แต่ก็ทำใจถือว่าจ่ายค่าที่หลบฝนละกัน ฝนพรำซักพักก็หยุด เราก็เริ่มออกตะลุยกัน แวะร้านแรกที่ The Body Shop หา  Lip Balm ซักแท่ง  เพราะตั้งแต่มา ปากเรามันก็เริ่มกลายเป็นทุ่งกุลาร้องให้ตอนหน้าแล้ง นี่ถ้าอยู่บ้านคงกินแกงเผ็ดแม่ไม่ได้แน่ แน่  โชคเป็นของเรา Lip Balm  on sale พอดี เราได้มา 1 ตลับในราคา 50 pence  ก็ประมาณ 35 บาทเอง แอนมักจะอดใจไม่อยู่เวลาผ่านร้านเครื่องประดับ เธอจะต้องแวะชม  แวะลอง ชักชวนให้เราซื้อ ดูของแล้วเหมือนตาม Siam บ้านเรา แต่ราคาโคตรแพง เลยตัดใจไม่ซื้อ Shopping กับสายตาเอาละกัน ไม่เสียเงินแต่ได้รู้ได้เห็นความเป็นไปของบ้านเมืองเค้า     เดินไปเรื่อย ๆ จนถึงร้าน  The Works  ขาย Postcard สวย ๆ เป็นรูปเมือง Glasgow ตามสถานที่ต่าง ๆ เลยตัดสินใจซื้อมา 4 แผ่น ในราคา 1 ปอนด์  ปกติจะขายแผ่นละ 30 pence  ( 100 pence เท่ากับ 1 pound ) แต่ ซื้อ 4 แผ่นลดเหลือ  1 ปอนด์ กะว่า จะส่งให้ตัวเองเป็นที่ระลึก 1 ใบ อีก 2 ใบ ส่งให้ ยายดาลิน และยายกรณิการ์ น้อง หมอฟันและน้องเภสัช สาวสวย ที่โรงพยาบาลเก่า  ส่วนอีกใบส่งให้น้อง ๆ พี่ ๆ ที่ทำงานใหม่   ลุยต่อไปเรื่อย ๆ Sauchiehall Street เป็นถนนคนเดินเท้าปูด้วยอิฐเป็นแผ่นใหญ่ จะไม่มีรถวิ่ง แต่มีรถรางไฟฟ้ารับส่งผู้โดยสารเป็นระยะ  บางช่วงของถนนจะมีเครื่องเล่นสำหรับเด็กวางไว้ตรงกลาง   ส่วนใหญ่เราจะ Window Shopping  บางร้านก็ไปยืนจ้องอยู่ที่กระจกหน้าร้าน เด็กในร้านคงงเหมือนกัน ว่า ทำไมไม่เข้ามาดูข้างใน บางร้านจะมีคนใส่ชุดตัวการ์ตูนมายืนเรียกแขกและเล่นกับเด็ก ๆ ที่ผ่านไปมาอยู่หน้าร้าน  เราจะแวะร้านที่อยู่ในความสนใจจริง  จนกระทั่งถึง ห้าง Bhs ขายสินค้าทั่วไปเหมือนห้างบ้านเรา เดินดูของกันสักพัก ตาเอียนกับมาร์ตินก็มาถึง ตอนนั้นใกล้ ๆ เที่ยงพอดี เลยชวนกันขึ้นไปหาอาหารเที่ยง บริเวณ Food Center ของห้าง วันนี้เราเสนอตัวขอเป็นคนจ่ายเอง  ( อีกแล้ว ) การซื้ออาหารที่นี่ก็เหมือนในห้าง Tesco ที่ Aberdeen  คือเราจะถือจานใบใหญ่ และชี้ว่าจะเอาอะไรบ้าง  เค้าก็จะตัก โป๊ะ โป๊ะ ลงในจานเรา   เมือ่ทุกคนได้ครบแล้วก็นำจานไปให้ Cashier คิดเงิน  เราบอกให้เค้าคิดรวม  4 จานเลย ปรากฏว่า ค่าอาหารเที่ยงมื้อนั้นปาเข้าไป   25.95  pounds  คิดเป็นเงินไทยก็ประมาณ 1,800 บาท เกือบ 2 พัน กับอาหารมื้อเที่ยงที่ Food center  ไม่ใช่ร้านอาหารหรูหรา ที่ไหน    เรายังมีสลิปอยู่กับตัว ลองมาดูราคาอาหารแต่ละอย่างซี Coffee 2.91 Pounds Spring water 0.99 “ Larsagre 4.75 “ Cod Chips 4.95 “ Steak Pie 4.95 “ Sausage 1.20 “ Dessert 1.25 “ Steak Pie จะทำด้วยแป้งเป็นรูปถ้วยก้นแบน รูปร่างเหมือนแก้วน้ำตัดครึ่ง  ข้างในจะบรรจุพวกเนื้อปรุงรส  เวลากินก็กินได้ทั้งข้างนอก ข้างใน อร่อยดี ถ้าดูจากราคาอาหาร แล้วเงินเดือนข้าราชการอย่างเราคงอยู่ได้ไม่เกิน 2 อาทิตย์หลังจากเงินเดือนออกแน่ ๆ  ค่าครองชีพแพงขนาดนี้  โชคดีแล้วล่ะที่เกิดมาเป็นคนไทย บ้านเราทรัพยากรอาหารเยอะ  ตาเอียนเคยพูดว่าประเทศไทยไม่จนหรอก เพียงแต่เราไม่ได้รวยเงินทอง แต่เรารวยอาหาร  เราก็ภาวนาขอให้เป็นเช่นนี้ตลอดไปเถอะ หลังจากอิ่มหนำสำราญแล้ว  เราก็ตั้งหน้าตะลุย Sauchiehall Street  อีกครั้ง  บนถนนนี้เราจะพบร้านของสโมสรฟุตบอลดัง 2 ทีมของ Scotland คือ Glasgow Rangers   Glasgow Celtic  เราเดินผ่านร้านของ Rangers มาแล้ว  เพิ่งมานึกได้ว่าควรจะถ่ายรูปไปอวด ตาปู ตาเสก ตามน น้องหนุ่ม ๆ แฟนฟุตบอล  ในที่ทำงานซะหน่อย ว่าชั้นน่ะมาถึงร้านของสโมสรแล้วนะ ถึงจะไม่ได้ไปดูในสนามก็เถอะ  ว่าแล้วก็แอคท่าให้ตาเอียนถ่ายรูปหน้าร้าน Glasgow Celtic  ตาเอียนทำอิดออด ว่าทำไมไม่ถ่ายที่ร้าน Rangers   เอ๊!!!!! ก็บอกว่ามันผ่านมาแล้ว ขี้เกียจเดินกลับไป จากคุณ : mearnss - [ 15 ก.ย. 49 11:39:21 ]

ความคิดเห็นที่ 12 glasgow rayal concert hall จากคุณ : mearnss - [ 15 ก.ย. 49 11:41:38 ]

ความคิดเห็นที่ 13 saucheihal Street ถนนชอปปิ้ง สายหนึ่ง ในกลาสโกว์ จากคุณ : mearnss - [ 15 ก.ย. 49 11:43:37 ]

ความคิดเห็นที่ 14 sauchiehall ค่ะ   พิมพ์ผิด จากคุณ : mearnss - [ 15 ก.ย. 49 11:45:17 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ตาเอียนเลยจำใจต้องถ่ายรูปเราหน้าสโมสรคู่แข่ง  ( ตาเอียนเป็นแฟนพันธ์แท้ Glasgow Rangers ) เดินมาเรื่อย ๆ จนกระทั่งถึง  Primark  Stores แอนอยากแวะเพื่อหาซื้อ Jacket ใหม่ให้มาร์ติน  เราเลยแวะดูของไปด้วย  ในที่สุดก็ได้ มา 1 ชิ้น เป็น Jacket  wool  แต่เป็น wool  สังเคราะห์ ไม่ใช่ของแท้  ที่ซื้อเพราะเล็งเห็นประโยชน์รออยู่ข้างหน้า  เวลาออกจากบ้านไปเที่ยว ทุกคนต้องมี Jacket ติดตัวไปด้วย  ถึงแม้จะเป็น Summer แต่อากาศก็ยังหนาวสำหรับเรา แถมลมแรงด้วย  ไอ้ Jacket ที่เราติดตัวมามันก็แค่ ผ้าร่มธรรมดา กันลม กันหนาวไม่ได้เลย ของแอนที่ให้ยืมก็ใหญ่เกินไป  เหมือนเด็กเอาเสื้อแม่มาใส่  ( พยายามหาเหตุผลมาอุดหนุนการตัดสินใจ ) ราคาก็ไม่แพง ช่วงลดราคา( อีกแล้ว ) 5 pounds  เลยซื้อมา และมันก็คุ้มค่าจริง ๆ เพระได้ใช้ประโยชน์ทุกวัน จากนั้นเราก็เดิน Window shopping มาเรื่อย ๆ จนกระทั่งถึง Waterstone’s Bookseller      หนอนหนังสืออย่างเราจะพลาดได้ไง ต้องขอแวะซะหน่อย  ในที่สุดก็ได้จ่ายเงินอีกครั้ง กับ  Harry Potter   เล่ม 1-3   เขากำลังจัด   Promotion ส่งเสริมการขาย  3 for 2  ซื้อหนังสือ 3 เล่ม ในราคา 2 เล่ม  ถ้าซื้อแยก เล่มละ  5.99 Pounds แต่ซื้อ 3 เล่ม ในราคา 11.98  pounds  เลยตัดสินใจซื้อหลังจากเลือกแล้ว เลือกอีก  หาเล่มที่มีตำหนิ  น้อยที่สุด แต่!!!!!ยังค่ะ กะเหรี่ยงอย่างเรา ต้องปล่อยความสะเพร่าออกมาก่อน  เนื่องจากการเลือกแล้วเลือกอีก ทำให้เกิดความผิดพลาด ได้ Harry Potter and the Chamber of Secret  มา ซ้ำกัน  2 เล่ม    กลายเป็นว่าเราซื้อหนังสือ 3 เล่ม ในราคาปกติไม่ได้โละ ได้ลดมันเลย     เฮ้อ!!!!ตอนที่รู้ว่าซื้อมาซ้ำน่ะ ก็กลีบถึงบ้านที่ Craigo เรียบร้อยแล้ว  ถึงแม้ Martin จะช่วยปลอบใจ ว่าวันหลังไป Dundee อาจจะมีสาขาของร้าน Waterstone’s ที่เราสามารถเปลี่ยนหนังสือ ได้  แต่ความหวังมันริบหรี่ยังกับแสงเทียนในพายุยังไงยังงั้นเลย หลังจากตะลุยกันจนแข้งขามันเริ่มล้า และตะวันก็บ่ายคล้อยไปมากแล้ว  เราก็เลยตัดสินใจกลับบ้านกันซะที กลับถึงบ้าน Anne ทำกับข้าว ส่วน  Martin  พาเรากับ ตาเอียน ไปเยี่ยม Michael ที่ Falt ในเมือง Montrose   Michael , Cairn O’  Mount   ในที่สุดก็ได้เจอ Michael ลูกชายคนเล็กของ Anne และ  Martin  สูงโปร่ง  ( ต่างกับ Phillip ลูกชายคนโตที่ทำน้ำหนักจนเกือบไล่ทันภรรยาแล้ว ) หน้าใส จนเราอิจฉา ผมดำ แต่ค่อนข้างจะเงียบ  นาน ๆ จะพูดที   ตอนเราเจอนั้นท่าทางพ่อคุณ เพิ่งจะสร่างเมา แถมในที่เขี่ยบุหรี่อันเท่าบ้านที่ตั้งอยู่ก็ เต็มไปด้วยก้นบุหรี่  ได้ความว่า เมื่อคืนมีเพื่อนมาค้างด้วย ชื่อ Foxy หรือ Foggy  นี่แหละ ฟังไม่ค่อยถนัด จะสะกิดถามอีกครั้งมันก็เกินไป๊  เลยสังสรรค์กันทั้งคืน มองดูในห้องก็เห็นชั้นหนังสืออัดเต็มไปด้วยหนังสือแน่นเอี๊ยด มองผ่าน ๆส่วนใหญ่จะเป็นหนังสือของ Stephen King กับ  Robert Ludlum   คุยกันสักพักก็ลากลับ  เพราะแอนทำกับข้าวรออยู่ที่บ้าน Flat ของ Michael  จะอยู่ใกล้กับ South Esk River  ( เป็นแม่น้ำเดียวกับที่ไหลผ่านหลังหมู่บ้าน Craigo   )  เราเดินไปใกล้ ๆ บริเวณฝั่งแม่น้ำ จะมีเก้าอี้นั่งชมวิวเรียงรายตลอดฝั่ง มองไปไกล ๆ จะเห็นสะพานขนาดใหญ่ ( Montrose Bridge  ) ท่ามกลางวิวบริเวณชานเมืองริมฝั่งแม่น้ำ ของเมืองมอนโทรส  ตอนนี้อากาศกำลังดี แดดอ่อน ๆ ยามเย็น ส่องแสงลอดผ่านสะพาน   กระทบผิวน้ำเห็นเป็นประกายระยิบระยับ      ว่าแล้วก็ต้องถ่ายรูปเก็บไว้ดูอีก 2-3 รูป  โดยเฉพาะวิวด้านหลังสะพานที่เป็นอ่าวมอนโทรส และเนินเขาเตี้ย ปกคลุมด้วยหญ้าสีเขียวอมทองสะท้อนแสงแดด เป็นฉากหลัง   ธรรมชาติงดงามเกินบรรยายจริง ๆ  โรแมนติกเป็นบ้า จากนั้นก็ตาลีตาเหลือกวิ่งไปขึ้นรถที่ Martin สตาร์ทรอไว้แล้ว ตอนขากลับ เราข้ามสะพาน มอนโทรส ตอนอยู่บนสะพาน  จะมองเห็นอ่าวมอนโทรส ( Montrose Bay )   ซึ่งจะมีช่วงน้ำขึ้นน้ำลง  ช่วงที่เราผ่านเป็นช่วงน้ำลง เลยเห็นเป็นทะเลโคลนเวิ้งว้าง   กลับถึงบ้านอาหารพร้อมแล้ว อยู่ในเตาอบ เพื่อให้คงความร้อนเอาไว้  กินอิ่มก็นั่งดูทีวี คุยกันเรื่องสัพเพเหระ แอนไปค้นรูปถ่ายเก่า ๆ สมัยรุ่นพ่อ รุ่นแม่ออกมาดูกัน เป็นที่สนุกสนานบานตะไท   หมดไปแล้วอีกวัน ใต้ผืนฟ้า ผืนดิน ถิ่นวิสกี้   ก่อนนอนเขียน Postcard  4 ใบ เตรียมตัวส่งพรุ่งนี้ เช้าอีกแล้ว และเราก็ปรับตัวได้แล้ว ไม่มีการแหกขี้ตาตื่นมาตั้งแต่ตี 4 อีก  วันนี้ตื่นประมาณ 7 โมง  หุงหาอาหารสำหรับตัวเองเท่านั้น  ส่วนตาเอียนตั้งแต่มาอยู่ที่นี่เราก็ยกให้เป็นภาระของ Anne หลังจากทุกคนเสร็จธุระกับอาหารเช้ากันแล้ว เราไม่รีบออกไปไหนแต่เช้าวันนี้ Anne เลยถือโอกาสพรวนดิน ถอนหญ้า ดอกไม้หน้าบ้านและกุหลาบต้นใหญ่ข้างบ้าน ส่วนมาร์ตินตัดหญ้าที่สนามหน้าบ้าน  หญ้าเริ่มยาว และ รกเกือบถึงหน้าแข้งแล้ว  เราซักผ้า หลังจากซักผ้าเสร็จก็ไม่ได้ตากทันที เนื่องจากต้องรอให้มาร์ตินตัดหญ้าเสร็จก่อน แต่เราก็ไม่ได้นิ่งดูดาย  ตามคติที่ว่า “ อยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดาย ปั้นวัวปั้นควายให้ลุกท่านเล่น ” แต่ลูกยายแอนแต่ละคนก็โตเป็นหนุ่มกันหมดแล้ว  คงไม่มานั่งเล่นวัว ควายปั้นอยู่หรอก เลย  ช่วยแอนพรวนดิน  ตอนนี้ดอกไม้ของแอนเริ่มออกดอกให้เห็นแล้ว  สีสันสดใส ดูแล้วสดชื่นขึ้นเป็นกอง นอกจากช่วยพรวนดินแล้ว เราก็ช่วยมาร์ตินขนเศษหญ้าไปทิ้ง  ส่วนตาเอียนถือกล้องถ่ายรูปคนโน้น คนนี้ ทำงาน ไม่เว้นแม้แต่ เจ้า Smudge ที่มานั่งคุมแอนเหมือนเจ้านายจ้องลูกน้อง   ก่อนแอนเธอจะลงสวน เธอก็ละเลง Tea Tree Oil ซะทุกซอกทุกมุมที่โผล่พ้นเสื้อผ้าเพื่อกันแมลง   กลิ่นหอมตลบอบอวนไปทั้งบ้าน   หลังจากมาร์ตินตัดหญ้าเสร็จแล้วเราก็เอาเชือกสำหรับตากผ้าออกมาแขวนกับโครงเหล็ก  ที่ทำไว้เป็นมุมรูปสี่เหลี่ยมบนสนามหญ้า แอนกำชับนักกำชับหนาว่าให้ใช้ไม้หนีบผ้าด้วย เพราะลมจะแรงมาก เคยพัดกางเกงยีนส์มาร์ตินไปตกอยู่กลางทุ่งมันฝรั่งมาแล้ว  เราเลยจัดการหนีบทุกชิ้นอย่างดี ขี้เกียจไปตามเก็บผ้าในทุ่งมันฝรั่งสุดลูกหูลูกตานั้น หลังจากทุกคนเสร็จธุระเราก็เตรียมตัวออกนอกบ้านอีกครั้ง  วันนี้เราจะไปเยี่ยม Alan  พี่ชายคนโตของตาเอียนที่อาศัยอยู่ในเมือง Laurencekirk  ห่างจากบ้านแอนไปประมาณ 5 กิโล    Alan เปิดร้านขายของเบ็ดเตล็ดทั่วไป  ตอนเราไปนั้น เฝ้าร้านอยู่คนเดียว ( โชคดีไป เพราะเมีย Alan  เป็นคนที่มนุษยสัมพันธ์แย่มาก ตามคำบอกเล่าของคนอื่น ๆ  และเราก็ไม่อยากเสียความรู้สึกตั้งแต่เช้าเช่นกัน )  แวะทักทายพอเป็นพิธี  แล้วก็บอกลา   เราแวะส่ง Postcard  ที่ ที่ทำการไปรษณีย์ ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้าน Alan มากนัก  ข้างนอกมันโคตรไม่เหมือน Post Office เลย ให้ตาย  ถ้าไม่เห็นป้ายที่ติดไว้บนผนัง ด้านหน้า  มันเหมือนเราเดินเข้าไปเยี่ยมใครในบ้านเล็กหลังนึง  ด้านในมีช่องให้บริการ 2 ช่อง  เราจัดการซื้อ Stamp ติด หลังจากสอบถามราคาเรียบร้อย แล้วหย่อนตู้ส่งมันทั้ง 4 ไป เที่ยว เมืองไทย ตอนออกจาก Laurencekirk แอนน์ชี้ให้ดู Flat ของลูกสาว อลัน   ซื้อไว้เฉยๆ แต่ตัวยังอยู่กับพ่อแม่ ลูกชายก็เหมือนกัน 30 กว่าแล้ว ยังไม่เคยออกข้างนอกกับสาวเลย  เป็น Mamy boy  ต้องคอยไปไหนมาไหนกับพ่อแม่  ตาเอียนว่า ไม่รู้จัก โต & Stupido มาร์ตินจะพาไป Cairn O’ Mount    O’ ก็คือ Of  นั่นแหละ แต่สก๊อตมีภาษาประจำที่มักพูดบ่อย เช่น คำว่า  Wee   อย่างตาเอียนมักจะ Say Good morning  กับตาMix หลานเราว่า    Good Morning wee boy    wee มันแปลว่า  small นั่นเอง Cairn O’ Mount เป็นเนินเขาขนาดใหญ่ สูงจากระดับน้ำทะเล ประมาณ 455 เมตร  ระหว่างทางไปเราผ่าน Farm เลี้ยงแกะแห่งหนึ่ง  มีบ้านหลังใหญ่สีขาว ตั้งเด่น อยู่บนเนินมองเห็นได้จากไกล ๆ  รายรอบด้วยทุ่งหญ้าเลี้ยงแกะสีเขียว สูง ๆ ต่ำๆ เป็นเนินเล็ก เนินน้อย   มองเห็นแกะเป็นจุด ๆสีขาวแต้มอยู่บนผืนหญ้าเขียวขจีนั้น  เราอดใจไม่ได้( อีกแล้ว ) ต้องร้องบอกมาร์ตินให้จอดรถ ขอถ่ายรูปหน่อย  แล้วเราก็ได้ภาพตัวเอง ด้านหลังเป็นทุ่งหญ้าแต้มจุดขาว ๆ ประปรายไปทั่ว  และบ้านหลังใหญ่มองเห็นอยู่ลิบ ๆ บน เนิน     เผลอคิดว่าตัวเองเป็นนางเอกหนังโรมานซ์เลยนะนี่ จากคุณ : mearnss - [ 15 ก.ย. 49 11:50:42 ]

ความคิดเห็นที่ 16 บนเขาค่ะ จากคุณ : mearnss - [ 15 ก.ย. 49 11:52:00 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ดอกเฮเธอร์บนเขา [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : mearnss - [ 15 ก.ย. 49 11:52:50 ]

ความคิดเห็นที่ 18 วิวจากข้างบน จากคุณ : mearnss - [ 15 ก.ย. 49 11:53:48 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ระหว่างทางที่เจ้า   Picasso สีแดงคันเก่งของ Martin  กำลังไต่ระดับขึ้นเขาไปเรื่อย ๆ  ( ทางไม่ชันมาก  ด้านข้าง 2 ด้านจะมองเห็นเป็นเนินเขาเล็ก ๆ สูง ๆ ต่ำ ๆ  เรียงรายกันไป  ส่วนจุดมุ่งหมายของเราคือ เนินที่สูงที่สุด )  เราก็เห็นข้างถนนเป็นสิ่งก่อสร้างด้วยอิฐแดง รูปร่างคล้าย ๆ ป้อมหรือบ้านหลังเล็ก ๆ แต่เหลือให้เห็นเป็นแค่ซากปรักหักพังไม่มีส่วนที่เป็นหลังคาแล้ว  ได้ความว่าน่าจะเป็นที่พักของคนเดินทางสมัยโบราณที่ยังคงเดินทางด้วยม้า ไว้สำหรับพักทั้งม้าและคน    ดูซีขนาดเหลือแค่ซากเค้ายังคงอนุรักษ์เอาไว้ให้ลูกหลานได้ศึกษาความเป็นมาและการดำรงอยู่ของบรรพบุรุษ เราไต่ระดับความสูงขึ้นไปเรื่อย ๆ  จนกระทั่งถึงจุดหมาย   Top of The Cairn O’ Mount    เปิดประตูรถออกมา       บรื๊อ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!! หนาวมาก  ลมเย็นเจี๊ยบจนผิวที่พ้นเสื้อชาเลย ยืนสักพักก็ชิน ออกเดินดูรอบ ๆ  มีป้ายตั้งพื้นขนาดใหญ่เหมือนโพเดียมแต่เตี้ยกว่าและกว้างกว่าเยอะ แสดงแผนที่ และรายละเอียดความเป็นมา ของ Cairn O’ Mount    มองไปรอบ ๆ เห็นวิวกว้างไกลสุดสายตา  มองลงไปทางด้านที่เราเพิ่งไต่ขึ้นมา  เห็นถนนคดเคี้ยวเหมือนงูเลื้อย บางส่วนก็ลับหายไปจากสายตา ไปโผล่อีกด้านเมื่อพ้นเนินแล้ว   จะมองเห็นตัวเมืองต่าง ๆตั้งอยู่รอบ ๆ เห็นไกลลิบ ๆ เล็ก เหมือนหมู่บ้านตุ๊กตา บนนี้จะมีดอกไม้ป่า  เรียกว่า ดอก  เฮเทอร์  (  Heather ) เป็นไม้เตี้ย ๆ ออกดอกเป็นสีม่วง ดารดาษไปทั่วภูเขาแห่งนี้   ดอก เฮเทอร์ ส่วนใหญ่จะเป็นสีม่วง  แต่จะมีดอกสีขาวเหมือนกัน แอน บอกว่า เฮเทอร์สีขาวจะเป็นสัญลักษณ์ของความโชคดี ถ้าใครได้เจอ  เราก็ เดินไปถ่ายรูปไป ในที่สุด!!!!!! เฮเทอร์สีขาวกระจุกหนึ่งโผล่ขึ้นมาแสดงศักดา ท่ามกลางสีม่วงรายรอบ  โชคดีแล้วเราวันนี้  เลย ตะโกนเรียกทุกคนมาดูด้วยจะได้แบ่ง ๆ ความโชคดีกันให้ทั่วถ้วน   วิวบนนี้สวยมาก  ท้องฟ้ากว้าง ดูเหมือนมันจะอยู่ไม่ไกลจากเรามากนัก ปุยเมฆขาวบาง ๆลอยเอื่อย ๆตามกระแสลม ผ่านไป ปุยแล้ว ปุยเล่า    เป็นความสุขสงบง่าย ๆ ที่ธรรมชาติมีไว้รองรับ นอกจากนี้ยังมีของแปลกอีกอย่างหนึ่ง คือ กองก้อนหินขนาดมหึมา  ตาเอียนบอกว่านี่เป็นหินที่ผู้ที่ได้ขึ้นมาเยี่ยมยอดเขานี้ นำขึ้นมาวางไว้เป็นอนุสรณ์ ว่าตัวเองได้มาถึงแล้ว  ดูจากจำนวนก้อนหินแล้วจะต้องมีคนขึ้นมาบนนี้เป็นล้าน ๆคนแน่  นี่อาจจะเป็นวิธีคำนวณนักท่องเที่ยวแบบคลาสสิคของเค้าก็ได้ ใครจะรู้    ว่าแล้วก็ต้อง Action  โดยมีกองหินเป็น Background  ซะหน่อยตามระเบียบนักท่องเที่ยว ส่วนคุณนายแอนน์น่ะวิ่งขึ้นไปนั่งอยู่ในรถนานแล้วเนื่องจากเธอไม่ได้เตรียม Jacket มาด้วย   บนลานกว้างกลางทุ่งดอกเฮเทอร์  มีศิลปินหนุ่ม นั่ง สเก็ตภาพบนผืนผ้าใบข้างหน้า   เป็นความสุขอีกรูปแบบหนึ่งของคนรักธรรมชาติและศิลปะ ลงจาก Cairn O’ Mount แอนน์เริ่มบ่นหา Tea time ของเธออีกแล้ว  Martin  เลยขับรถเข้าไป ในตัวเมือง Fettercairn   ที่จอดรถในเมืองเค้าจะอยู่ตรงกลางถนน ส่วนถนนรถวิ่งจะอ้อมไปรอบ ๆ  แปลกดี  เป็นเมืองเล็ก ๆอีกแล้ว ดูเป็นตึกเก่าแก่เยอะ  เราอยากถ่ายรูปแต่คุณนายแอนน์เธอตรงลิ่วไปยัง “ The Fttercairn Tea Room “ ซะแล้ว เลยต้องวิ่งตามไปก่อน   The Fettercairn Tea Room เป็นร้านอาหารเล็ก ๆ ตกแต่งน่ารักมาก ไฟสว่างพอโรแมนติก  เน้นโทนสีน้ำเงินกับขาว  แม้แต่กรอบรูปติดผนังยังเป็นสีน้ำเงินทั้งหมด  เรากับตาเอียนสั่งกาแฟ กับ Sandwich ของตาเอียนเป็น Cheese Sandwich  ของเรา Tuna Sandwich  ส่วนแอนน์กับมาร์ตินกินน้ำชากับ ขนมพวก Bakery  Tuna Sandwich ของเรามันชิ้นหนามาก   แต่มันค่อนข้างเค็ม เลยโละให้ตาเอียนไปครึ่งนึง ออกจากร้าน มองไปตามยาวถนนจะเห็นประตูเมืองเก่า ตั้งอยู่บนสะพานแคบ ๆ เค้ายังคงเก็บเอาไว้ถึงแม้ว่าถนนส่วนอื่นจะขยายแต่บริเวณสะพานก็ยังแคบเหมือนเดิม ไม่มีการทุบของเก่า เพื่อขยายใหม่เหมือน บ้านเรา ทำถนนทุกปี   พอรถวิ่งผ่านเราเลยขอลงไปดูหน่อย ตรงข้ามกับประตูเมือง จะเป็นโรงแรมเก่าแก่ขนาดไม่ใหญ่มาก ตกแต่งอย่างน่ารัก ตัวโรงแรมเป็นผนังหินทรายหยาบ ๆ ทาสีขาว กรอบหน้าต่างสีควันบุหรี่  ทางเข้าประตูโรงแรมจะทำเป็นซุ้มสีดำสนิท ตัดกับสีโรงแรมเห็นเด่นชัด  ด้านข้างซุ้มแขวนกระถางดอกไม้ออกดอกงามสะพรั่งหลากสี  ใต้ซุ้มประตูแขวนชื่อโรงแรม “ Ramsay Arms Hotel “น่ารัก น่าอยู่มากค่ะ จากคุณ : mearnss - [ 15 ก.ย. 49 11:55:31 ]

ความคิดเห็นที่ 20 รูปมันใหญ่จัง ไม่รู้ทำไง จากคุณ : mearnss - [ 15 ก.ย. 49 11:59:08 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณ คุณmearnssค่ะ ที่เอารูปและเรื่องราวที่น่าสนใจมาให้ชมกันนะคะ ดูแล้ว คิดถึง Aberdeen คิดถึง Scotland จังเลย.. จากคุณ : Uza - [ 15 ก.ย. 49 12:15:27 ]

ความคิดเห็นที่ 22 รูปที่ arberdeen ไม่มีสวย ๆเลย ลืมถ่าย เลยไม่มีมาลงค่ะ คุณ uza มีบ้างมั้ยคะ ยังมี อีกหลายที่แล้วจะค่อย ๆเอามาลงนะคะ จากคุณ : mearnss (mearnss) - [ 15 ก.ย. 49 12:56:32 ]

ความคิดเห็นที่ 23 aberdeen ผิดอีกแล้ว จากคุณ : mearnss (mearnss) - [ 15 ก.ย. 49 12:57:36 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณค่ะ   เนื้อหาละเอียดมากเลยค่ะ จากคุณ : Sweety-around-the-world - [ 15 ก.ย. 49 14:54:52 ]

ความคิดเห็นที่ 25 จะลองหาดูก่อนนะคะ ถ้าเจอจะส่งให้ดูบ้างอ่ะค่ะ แต่ก้อนะ ..ถ่ายไม่ค่อยสวยเหมือนกัน อิอิ จากคุณ : Uza - [ 16 ก.ย. 49 18:43:55 ]

ความคิดเห็นที่ 26 จากคุณ : Picike - [ 16 ก.ย. 49 20:19:49 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ตอนกลับออกจากเมือง Fettercairn  เราผ่าน โรงงานวิสกี้ประจำเมือง เฟตเตอร์เคร์น ( Fttercairn Distillery )  แต่ไม่ได้แวะเพราะมีจุดมุ่งหมายอื่น       คือ  ฟาส์ค เฮ้าส  ( Fasque House )    เป็นบ้านโบราณถือเป็นมรดกทางประวัติศาตร์ของสก๊อตแลนด์     ( Historic House  ) ฟาส์ค  เฮ้าส  ( Fasque House )  อยู่ไม่ไกลจาก ตัวเมือง   Fttercairn   มาร์ตินบึ่งรถอย่างรวดเร็ว เลี้ยวเข้าซอยที่บอกทางไป Fasque House  ไม่ถึง 5 นาทีเราก็เริ่มมองเห็นตัวบ้านหลังใหญ่ รูปทรงคล้าย ๆปราสาทสูงเด่นเป็นส่งา อยู่ข้างหน้า  แปลกใจนิดหน่อยว่าทำไมมันเงียบจังวะ ไม่มีรถคันอื่นบริเวณที่จอดรถเลย  ( ที่จอดรถจะอยู่นอกเขตรั้ว เป็นสนามหญ้าตัดเรียบ  ) จากที่จอดรถเราเดินอีกประมาณ 50 เมตรก็ถึงตัวบ้าน  ยังคงเงียบมากกกอยู่ เริ่มมองหน้ากันแล้วตอนนี้   ทำไมไม่มีใครมาต้อนรับหรือรอเก็บเงินเลยวะ มองไปมองมาเห็นประตูไม้ด้านข้างเปิดแง้ม ๆ เอาไว้  ก็เลยเดินเข้าไป ชะโงกดู  มองเข้าไปด้านในเห็นเป็นลานกว้างโรยกรวดเม็ดเล็ก ๆ  มีนกยูงเดินบิดขี้เกียจอยู่ไปมา 4 – 5  ตัว  แต่ยังไม่เห็นมนุษย์เลยซักคน ด้านขวาของลานกว้างมีโรงเรือนเป็นแถวตั้งอยู่ได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวอยู่ด้านใน มาร์ตินเลยตัดสินใจ เข้าไปเคาะประตู  ผู้ที่โผล่ออกมาน่าจะเป็นคนดูแลบ้าน  แจ้งให้ ทราบว่า บ้านนี้ปิดไม่ได้เปิดรับนักท่องเที่ยวทั่วไปมา 2-3 เดือนแล้ว จะรับแต่ทัวร์เป็นคณะที่จองล่วงหน้า หรือ รับจัดงานแต่งงาน พวกเราคณะทัวร์ ที่มี แค่ 4 คน เลยถึงบางอ้อ  ว่าทำไมมันถึงเงียบนัก  มาร์ตินขอ อนุญาตเดินดูรอบ ๆ เค้าก็บอก ตามสบาย ตรงบริเวณประตูด้านข้างที่เปิดแง้ม ๆไว้นั้น ติดป้าย “ Scottish  Tourist Board อีกบรรทัดเป็นรูปดาว 2 ดวง  ถัดลงมาอีกเป็นข้อความ   “ Historic House “ น่าจะเป็นบ้านที่มีประวัติมายาวนานของ Scotland จนได้รับการจัดเข้าเป็นสถานที่ท่องเที่ยว ในระดับ 2 ดาว สถานที่ท่องเที่ยวของสก๊อต ที่ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็น “ Scottish Tourist Board “ จะแบ่งกันไปตามความน่าสนใจและ คุณค่า เช่น Edinburgh Castle ที่โด่งดัง  จะได้รับดาว 5 ดวง และเป็นประเภท Historic Castle   “ จากคุณ : mearnss - [ 18 ก.ย. 49 10:12:22 ]

ความคิดเห็นที่ 28 บริเวณด้านหน้าตัวบ้านจะเป็นสนามหญ้า ตัดเรียบกริบ  โดยมี Sun Clock แบบโบราณ ตั้งเด่นเป็นประติมากรรมชิ้นเดียวบนสนามหญ้า Sun Clock จะมีลักษณะเป็นเสาคอนกรีต กลมๆ ขนาดใหญ่ด้านบนจะเป็นแผ่นหินเรียบรูปร่างเป็นวงกลมวางอยู่บนยอดเสา สูงประมาณ ระดับหน้าอกเรา แต่แค่เอวตาเอียนมั้ง  ตรงกลางมีจะงอยรูปร่างเหมือนปากนกเชิดขึ้นด้านบน  เป็นตัวชี้เงาบอกเวลา มาร์ตินลองเทียบเวลา กับนาฬิกาข้อมือของตัวเอง ไม่น่าเชื่อ  เวลาตรงกันแป๊ะเลยค่ะ ถัดจากสนามหญ้าหน้าบ้าน จะเป็นทุ่งหญ้ากว้าง มีต้นไม้สูงขึ้นเป็นหย่อม ๆไป เป็นที่สำหรับเลี้ยงกวาง  มีกวางขนาดเล็ก ขนาดใหญ่ จำนวนมากเดินเล็มหญ้าอ่อน อยู่ใต้แสงอาทิตย์อ่อน ๆ ยามบ่าย บางตัวก็ใจกล้ามาก เข้ามาชะเง้อดูพวกเราทั้ง สี่ อยู่บริเวณ ขอบสนามหญ้า ตอนเราเดินกลับออกไปยังที่จอดรถ บริเวณใกล้ ๆ ประตูรั้วบ้าน จะมีต้นสนขนาดใหญ่มาก อายุเป็นร้อย ๆปี คงจะปลูกและเติบโตมาพร้อม ๆ กับบ้านหลังนี้ จากคุณ : mearnss - [ 18 ก.ย. 49 10:13:57 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ตอนที่รถผ่านออกไปทางเลี้ยวเข้าบ้านทุกคน เพิ่งจะได้สังเกตป้ายที่บอกว่า รับเฉพาะคณะทัวร์และรับจัดงานแต่งงานเท่านั้น   เราส่งท้ายวันนี้ด้วยการแวะที่ Vibration Bridge เค้าบอกว่ามันจะสั่นเวลาเราขึ้นไปยืนอยู่นิ่ง ๆบนนั้น แต่ตอนเราไปยืนมีเด็ก ๆ กลุ่มใหญ่ ขี่จักรยานไปมาอยู่บนสะพานก็เลยไม่รู้ว่ามันสั่นเอง หรือ สั่นเพราะเด็ก ๆ พวกนี้  มองจากสะพานจะเห็นมีหลายครอบครัว มานั่งปิคนิคกันอยู่บริเวณริมน้ำ  ช่วงนี้อากาศดี มีแสงแดด  ฝรั่งชอบออกมาปิคนิค นั่ง นอน อาบแดดกันนอกบ้าน ระหว่างทางกลับบ้าน เราผ่านแม่น้ำสายหนึ่ง มาร์ตินบอกว่าเป็นแม่น้ำที่โรงงานวิสกี้ใช้น้ำไปบ่มวิสกี้  ฟังแล้วก็จอด จอด จอด ค่ะ เพราะ ต้องถ่ายรูปเป็นที่ระลึกอีกซักรูปแล้วล่ะ เราแวะซื้ออาหารเย็นแบบสำเร็จ ที่ร้านในเมืองมอนโทรสแล้วกลับบ้าน  นอนหลับฝันดี รอวันพรุ่งนี้จะไปเหยียบดินแดนแห่งประวัติศาสตร์ ที่มีชื่อเสียงโด่งดังที่สุดของสก๊อตแลนด์  ปราสาท เอดินเบอระ  ( Edinburgh Castle )   เราออกเดินทาง ประมาณ 8 โมงเช้า  ตรงดิ่งไปยัง Edinburgh  ใช้เวลาประมาณ ชั่วโมงกว่า ๆ ก็ไปถึง  สิ่งแรกที่ต้องทำ คือ หาที่จอดรถ  เราได้ที่จอดรถ ใกล้เนินเขาแห่งหนึ่ง  เราลงจากรถ หันรีหันขวาง  แล้วก็หันมาถามตาเอียน “ Where’s the castle? “ “Behind You “ เราหันกลับไปดูตามมือชี้  ก็เห็นแต่ผนังหินสูงชันจนคอตั้งบ่า  ก้อยังไม่เห็นปราสาทที่ไหน  ตาเอียนทนไม่ไหวเลยบอกว่า ปราสาทมันตั้งอยู่บนภูเขาลูกนี้แหละ ( เพราะ เราอยู่ใกล้มาก เลยมองไม่เห็น ทั้ง ๆที่ Edinburgh Castle ตั้งอยู่บนภูเขามองเห็นเด่นเป็นสง่าอยู่กลางเมือง ) ยะฮุ้!!!!!!! ในที่สุดเราก็มาถึงปราสาทที่มีชื่อเสียงไปทั่วโลกซะที Edinburgh เป็นเมืองเก่า มีประวัติศาสตร์ยาวนาน นับพันปี  เริ่มตั้งแต่ ปี 626  Edwin of Northumbia ได้สร้างป้อมปราการขึ้นบริเวณที่เป็นที่ตั้งของ Edinburgh Castle  ตอนนี้  โดยในระหว่างนั้นก็ได้มีสงครามผัดเปลี่ยนกันครอบครองระหว่างอังกฤษกับ สก็อตแลนด์  หลายครั้งหลายหน   นอกจากนี้   Edinburgh   ยังได้รับการขนานนามว่า เอเธนส์แห่งเมืองเหนือ (  Athens of The North ) ด้วย Edinburgh Castle  เป็นปราสาทที่รู้จักกันทั่วโลก    เป็นสิ่งก่อสร้างที่ผสมผสานอารยธรรมหลายยุคหลายสมัยเข้าด้วยกัน  ส่วนที่เก่าแก่ที่สุดของปราสาท คือ  “ Saint Magaret’s  Chapel “ที่สร้างขึ้นเมื่อประมาณศตวรรษที่ 12 เราจอดรถด้านล่าง เลยต้องเดินเท้าขึ้นไป ตาม Castlehill Road ซึ่งเป็นถนนที่ต่อกับ  ถนน  รอยัล ไมล์ ( Royal Mile ) Edinburgh’s Royal Mile จะเป็นถนนที่เชื่อมระหว่าง Edinburgh Castle กับ   The Palace of Holyrood  House   แต่คนจะนิยมเรียกกันสั้น ๆว่า Holyrood  Palace   เป็นพระราชวังที่ King James ที่ 4 ทรงสร้างขึ้นเป็นเรือนหอในการ อภิเษกกับ  Princess Magaret  ของอังกฤษ ทั้งสองพระองค์มีพระธิดาที่กลายเป็นพระราชินีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของ Scotland    :   Queen Marry of Scotland และพระราชีนีแมรี่  ยังมีพระโอรสที่ได้ครอง มงกุฏทั้งของอังกฤษและสก๊อตแลนด์ เนื่องจากมีเชื้อสายทั้งสก๊อตแลนด์และอังกฤษ  คือ King James VI บนถนน  Rayal Mile  ยังมีสถานที่สำคัญๆอื่น ๆอีก เช่น รัฐสภา ( Scottish Parliament ), Museum of Childhood , John Knox House   ตรงข้ามกับ Holyrood Palace เป็น Holyrood Park ซึ่งอยู่ไม่ไกลจาก เนิน Arthur’s Seat เราเดินเลียบภูเขาที่เป็นที่ตั้งของตัวปราสาทขึ้นไปเรื่อย ๆ    ด้านหน้าแอนน์ที่รีบจ้ำขึ้นมาก่อนเรา ยืนพิงผนังพักเหนื่อย   ส่านเราน่ะพักถ่ายรูปเป็นระยะ ระยะ  เลยไม่ค่อยหอบเท่าไหร่  แต่ตาเอียน บ่น ว่าเดินช้าเป็นเต่าคลานเลย   เมื่อถึงทางเดินที่เป็นทางแยก   ทางซ้ายเลี้ยวขึ้นถนนเข้าปราสาท  แต่ แอนน์ ยืนยันขอเลี้ยวไปทางขวาที่มีร้านรวงอยู่เต็มไปหมดก่อน   เราเริ่มรู้ใจ  Tea time อีกล่ะซี  แต่เราก็เริ่มหิวแล้วเหมือนกัน ตอนนี้ก็ใกล้ 10 โมงแล้ว  มีแค่กาแฟรองท้องมาตั้งแต่เช้า  เลยพร้อมใจกันลงความเห็นว่าควรหาอะไรกินกันก่อน  เดี๋ยวจะเป็นลมตายในปราสาท เพราะมันกว้างมาก   เดินวนเวียนหาร้านอาหารอยู่สักพัก  แอนน์ก็ตัดสินใจเลือกร้านที่อยู่ในซอกใกล้วงเวียนร้านนึง  บริเวณหน้าร้านจะมีรูปปั้นชายหนุ่มใส่ชุดผู้ชายยุโรปสมัยโบราณ ประเภทกางเกงฟิตเปรี๊ยะ เสื้อมีระบายที่คอ ที่ข้อมือ  สวมหมวกชายพับตลบขึ้นด้านหน้า ด้านหลัง ( ไม่รู้เค้าเรียกชื่อว่ายังไง เหมือนกัน  )   เดินตามซอกมืด ๆ ทึม ๆ เข้าไปซักประมาณ 10 เมตร  ข้างในต่างกับข้างนอกราวฟ้ากับดิน  เป็นร้านอาหารเล็ก ๆ ขายพวก  ชา กาแฟ  และอาหารหนักแบบง่าย ๆ  หน้าร้านตกแต่งเป็นสวนหย่อมขนาดเล็ก  มีโต๊ะนั่ง 2-3 โต๊ะ  แต่แอนน์สมัครใจนั่งด้านในดีกว่า  เราแอบคิดในใจว่านี่มันผ้าขี้ริ้วห่อทองนี่นา  ตอนแรกยังนึกตะขิดตะขวงว่าทำไมยายแอนน์เลือกร้านในซอกมืด ๆอย่างนี้หว่า และทุกคนก็ได้ กาแฟคนละ 1 แก้ว กับ Sandwich ชิ้นเบ้อเร่อ อีกคนละ 2-3 ชิ้น  เมื่อเติมพลังกันเรียบร้อย ก็ถึงเวลาตะลุย Edinburgh Castle ผู้ยิ่งใหญ่ซะที จากร้านอาหารเราเดินไต่ระดับขึ้นไปอีกเล็กน้อย ก็จะเป็นลานกว้างหน้าปราสาท  ตาเอียนเรียก Castle Square  ปกติจะใช้เป็นที่จอดรถนักท่องเที่ยว แต่ตอนที่เราไปเค้ากำลังเตรียมงาน   Edinburgh   Military   Tattoo    ซึ่งจะจัดเป็นประจำประมาณ เดือนสิงหาคม ของทุกปี  ทีมงานกำลังจัดที่นั่งขนาดรองรับคนเป็นหมื่น ๆ บริเวณสองด้านของ Castle Square   เราเข้าคิวซื้อตั๋ว เข้าชม ผู้ใหญ่คนละ  8.50  Pounds  ตอนนี้ได้ข่าวว่าค่าเข้าชมขึ้นเป็น 9 Pounds กว่า ๆแล้ว บริเวณซุ้มประตูใหญ่ทางเข้า ( Gatehouse ) ของปราสาท ด้านข้าง สองด้านจะเป็นรูปปั้น 2 วีรบุรุษของสก๊อตแลนด์  Robert The Bruce และ William Wallace  ใครที่เคยดูหนัง Brave heart  ที่ Mel Gibson สวมบทเป็น William Wallace      คงจะจำได้ถึงวีรกรรมของเค้า จากคุณ : mearnss - [ 18 ก.ย. 49 10:19:21 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เหนือซุ้มประตูประดับด้วยโล่ห์สีทองมีสิงโตสีแดงตะกุยเล็บอยู่ตรงกลาง  ด้านบนประดับมงกุฏอีกที เลย Gatehouse เข้าไป จะมีประตูอีกที   ชั้นนอกเป็นตะแกรงเหล็กที่ตรงปลายเป็นเหล็กแหลม รูปใบมีด  เวลาเปิดปิดใช้การชักขึ้นชักลง  เห็นขนาดแล้วคงหนักเป็นตันแน่ ๆ   ประตูนี้จะเรียกว่า  Portcullis Gate  ส่วน ประตูชั้นใน เป็นประตูไม้บานใหญ่ หนา หนัก  แบบเปิดออก 2 ด้าน  ดูจากร่องรอยแล้ว คงผ่านร้อนผ่านหนาวมาเป็น ร้อยปี ก้าวพ้นประตูปราสาทเข้ามา ด้านหน้าจะเป็นลานหินโล่ง ๆ ตรงผนังที่เป็นกำแพงชั้นในของปราสาทจะทำเป็นทางเดินยกพื้นสูง มีบันไดขึ้น  เพื่อให้นักท่องเที่ยวสามารถเดิน และมองวิวตัวเมือง Edinburgh จากมุมสูงข้ามแนวกำแพงไปได้  จากจุดชมวิวรอบ ๆ แนวกำแพงนี้เราสามารถมอง เห็น เนิน Arthur’s Seat และ Holyrood palace  ได้ด้วย แต่ เห็นแบบไกลลิบ ๆนะ ถ้าเรามองต่ำ ใกล้ ๆแนวกำแพง จะเห็นสนามหญ้าด้านล่าง และแนวกำแพงชั้นนอก ของปราสาทซึ่งเป็นแนวเดียวกับหน้าผาของภูเขาที่ตั้ง จากคุณ : mearnss - [ 18 ก.ย. 49 10:22:29 ]

ความคิดเห็นที่ 31 จากตรงนี้เราเดินไต่ขึ้นไปอีกหน่อย จะเป็นลานที่ตั้งของปืนใหญ่ ( Cannon Gun ) โดยที่นี้จะมีปืนใหญ่ขนาดใหญ่มากก  ขนาดคนเข้าไปคลานข้างในได้เลย  มีชื่อเรียกด้วยว่า Mons Meg เรารีบวิ่งไปยื่นหัวเข้าในปากกระบอกปืน โอ้โห!!!!!มันกว้างจริง ๆ ลองนึกถึงขนาดของลูกปืน  (  Cannon Ball  ) ซิว่าจะใหญ่ขนาดไหน     กำลังสนุกสนานกับการยื่นหัวเข้าไปสำรวจข้างใน และพิสูจน์ความใหญ่ของเจ้า Mons Meg  ตาเอียนก็กดชัตเตอร์ มา 2-3 ครั้ง  กลายเป็นภาพปากกระบอกปืนใหญ่ งับหัวคนเอาไว้  ทุเรศจริง ๆ สงสัยจะเคยมีนักท่องเที่ยวพยายามปีนขึ้นไปบนตัวเจ้า Mons Meg  เพราะด้านข้างติดป้าย ไว้เห็นเด่นชัด “ Please do not climb on Mons  Meg “ “ You too fat “ ไอ้ประโยคหลังน่ะ เราเติมให้เอง นอกจาก Mons Meg แล้วยังมี Cannon gun ขนาดปกติเรียงรายเป็นแถวบริเวณใกล้แนวกำแพงปราสาท ที่นี่จะมีการยิงปืนใหญ่ทุกวันในเวลา 13.00 น. เรียกกันว่า One O’Clock Gunfire ผู้ที่มีหน้าที่ยิงปืน ไม่ต้องทำงานอื่นเลย แค่มีหน้าที่ดูแลปืนและยิงทุกวันให้ตรงเวลา  ตาเอียนบอกว่ารายได้ตาคนนี้ดีกว่าพวกเราเยอะเลย นอกจากชื่นชมกับบรรดา Cannon Gun แล้วเราก็สามารถชมวิวเมือง Edinburgh จากจุดนี้ด้วย  สิ่งที่เราสนใจคือสิ่งก่อสร้างรูปร่างคล้ายหอคอยสีดำ ที่อยู่กลางเมือง  Anne บอกว่า นั่นคือ Scott Monument  สร้างจากหินทราย  ( sand stone ) ตอนสร้างอาจจะไม่ดำอย่างนี้ แต่เมื่อเวลานานเข้า  ทำให้เปลี่ยนสีเป็นสีดำ  ไม่สามารถล้าง ขัดออกได้เนื่องจากเป็นหินทราย  เลยเปลี่ยนสีเป็นสีดำซะเลย จากคุณ : mearnss - [ 18 ก.ย. 49 10:24:42 ]

ความคิดเห็นที่ 32 mons meg จากคุณ : mearnss - [ 18 ก.ย. 49 10:27:48 ]

ความคิดเห็นที่ 33 Scott Monument ตั้งอยู่บริเวณริมถนนซึ่งเป็นหัวใจของเมือง Princess Street  ถนนทุกสายในเมือง  Edinburgh จะสามารถเชื่อมต่อไปยัง Princess Street ได้หมด ถัดจากลาน  Cannon Gun เราเดินเวียนขึ้นไป ด้านบนเป็นลานหินกว้าง ด้านซ้ายมือเป็น  “ Scottish National War Memorial “ เยื้องด้านขวา เป็น “ Great Hall “  ส่วนด้านหน้าเราเป็น “ Castle Palace  “  บริเวณลานกว้างรอบ ๆ จะมีเก้าอี้ให้นักท่องเที่ยวนั่งพักเหนื่อย  แต่ตอนนี้พวกเรายังไม่เหนื่อยเลยตัดสินใจเข้าไปชมภายใน  Castle Palace ก่อน เราต้องเดินขึ้นบันไดหินแคบ ๆ จนกระทั่งถึงห้องที่ตั้งแสดง Stone of Destiny และ Honours of  Scotland  เราเข้าไปในห้องนั้นเวลาเดียวกับ กลุ่มนักท่องเที่ยวที่จ้างไกด์ ของปราสาทนำชม  ก็เลยได้ฟังโดยไม่ต้องจ่ายเงิน Edinburgh Castle จะมี guide ไว้บริการนักท่องเที่ยว 7 ภาษาด้วยกัน  คือ  English , French , Italian , Spanish , Dutch ,German และ Japanese นอกจากนี้ยังมีไกด์ สำหรับคนตาบอดด้วย ไกด์กลุ่มที่เข้าไปพร้อมกับเรา ใช้ภาษาอังกฤษเลยพอถูไถไปได้ ถ้าเป็นภาษาอื่นก็เอ๋อเหมือนกันค่ะ ได้ยินไกด์อธิบายปาว ๆ ว่า ห้องนี้เรียกว่า Crown Room  สิ่งที่ตั้งแสดงในห้องนี้จะมี  Stone of Destiny  ซึ่งเป็นหินก้อนใหญ่รูป สี่เหลี่ยมผืนผ้า  ตรงปลาย 2 ด้าน มีรอยคล้ายรอยแตกหรือรอยบาก  วางอยู่บนโต๊ะไม้โอ้ค ( Oak )เตี้ย ๆ หน้าเตาผิงขนาดใหญ่  ถือเป็น หินนำโชคของสก็อตแลนด์  เพิ่งได้กลับมาตั้งแสดงที่ปราสาทนี้เมื่อ ปี 1996 ในวัน St. Andrews ( 30 พฤศจิกายน ) ใกล้กันนั้น แสดง Honours of Scotland  ซึ่งจะมีสิ่งสำคัญ  3  สิ่ง  คือ หนึ่ง มงกุฎ ( The Crown of Scotland ) สร้างขึ้นในปี 1540 โดย King James ที่ 5  ตัวมงกุฏจะประประดาด้วยทอง อัญมณี แพรวพราว รวมทั้งมุกด้วย สอง คฑา ( The Sceptre  ) ซึ่งเป็นของขวัญจากพระสันตปาปา Alexander ที่ 6 ( Pope Alexander VI  ) ให้กับ King James ที่ 4 ในปี 1494 และได้รับการปรับปรุง ตกแต่งใหม่ในปี 1536 สาม ดาบ ( The Sword of State ) นี่ก็เป็นของขวัญจากพระสันตปาปาเหมือนกัน แต่เป็นพระสันตปาปา Julius ที่ 2 ( Pope Julius II  ) มอบให้กับ King James ที่ 4 ในปี 1507 บนตัวดาบจะมีรูปสลัก  Saint Peter  และ  Saint Pual   รวมทั้งพระนามของพระสันตปาปาจูเลียสที่สอง นอกจากห้องนี้ยังมีห้องเล็กห้องน้อย อีกมากมายในส่วนของ Castle Palace บางห้องจะมีที่นั่งเป็นม้าหินแคบ ๆ ติดผนัง ที่มีช่องหน้าต่างเล็ก มากๆๆ  ทำให้คิดไปไกลว่าเหมือนคุก สมัยโบราณเลย  หรืออาจจะกลัวว่าคนอาศัยจะหล่นลงไปมั้ง เพราะอยู่สูงขนาดนี้ไม่รอดแน่!!!! ออกจาก Castle Palace ชักเริ่มเมื่อยขา เพราะต้องเดินขึ้นบันไดหลายขั้น  แถมที่นั่งบริเวณลานหินก็ถูกจับจองโดยนักท่องเที่ยวอื่นหมดแล้ว หมดท่าขึ้นมาเราก็นั่งยอง ๆ มันหน้า Castle Palace นั่นแหละ เลย โดนมาร์ตินถ่ายรูปมาประจานด้วย หลังจากนั่งพักจนหายเหนื่อยก็เริ่มเดินต่อ   ปราสาทมันกว้างมาก เราเลยเลือกเอาส่วนที่สนใจเท่านั้น  คราวนี้พวกเรามุ่งหน้าตรงไปยัง  “ Scottish National War Memorial “ ตรงบันไดทางขึ้นด้านนึงจะมีรูป ปั้น  ม้านั่งหมอบ พร้อมโล่ห์ด้านหน้า อีกด้นเป็นสิงโตนั่งหมอบพร้อมโล่ห์เช่นกัน มาถึงตรงนี้เราเลยจับแอนน์กับมาร์ตินถ่ายรูปคู่กันพร้อมรูปปั้นม้าตรงกลาง เราเดินข้ามสะพานไม้เล็ก ๆ ไปยังประตูทางเข้า  เหนือประตู สลักเป็นตัวอักษร “ TO THE GLORY OF GOD & IN MEMORY OF SCOTTS  WHO FELL 1914 – 1918 “ จากคุณ : mearnss - [ 18 ก.ย. 49 10:38:20 ]

ความคิดเห็นที่ 34 รูปต่อค่ะ [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : mearnss - [ 18 ก.ย. 49 10:39:56 ]

ความคิดเห็นที่ 35 รูปต่อ [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : mearnss - [ 18 ก.ย. 49 11:17:22 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ด้านในจะแสดงประวัติ เหตุการณ์สงคราม  รูปปั้นนักรบ  เราเดินดูรอบ ๆไม่ได้สนใจอะไรเป็นพิเศษ จน กระทั่งมาถึงสมุดรายชื่อนักรบที่เสียชีวิตในช่วงสงคราม  เป็นสมุดเล่มใหญ่  หนา มาก  Anne เข้าไปเปิดหาว่ามีคนที่มีชื่อสกุล Mearns หรือ Rodgers บ้างรึเปล่า  เปิดไปได้ไม่ถึงครึ่งก็ท้อ เพราะมันเยอะจริง ๆ  เลยปล่อยวาง  ไม่หงไม่หามันแล้ว ด้านหลัง The Scottish National War Memorial  จะมีโบสถ์เล็ก ๆ หรืออาจเรียกว่าห้องสวดมนต์ก็ได้  เรียกว่า St.Magaret Chapel แต่เราขี้เกียจเดินดูเอาไกล ๆล่ะกัน   เลยไม่ทราบรายละเอียดข้างใน  แต่เค้าว่ากันว่าเป็นส่วนที่เก่าแก่ที่สุด ของปราสาทแห่งนี้ ออกจาก War Memorial ก็มุ่งหน้าตรงไปยัง Great Hall ที่อยู้อีกฝั่งเยื้องออกไปเล็กน้อย  ภายในจะเป็นห้องแสดงอาวุธ ชนิดต่าง ๆ ( อาวุธสมัยโบราณนะจ๊ะ )  ไว้ที่ราวรอบ ๆ ห้อง  ด้านหน้าจะเป็นเตาผิงขนาดใหญ่  หน้าเตาผิงตั้ง ปืนใหญ่ของ King  Charles ที่สอง ( King Charles II Cannon Gun ) บริเวณลานหน้าเตาผิง จะมีชายหนุ่มสองคน ใส่ชุดนัดรบสก๊อตโบราณ  ( เหมือนที่  Mel Gibson ใส่ใน Brave Heart  ) แสดงการต่อสู้โดยใช้ดาบ  ปะทะกันไฟแลบ  ลีลาดีจริง ๆ ต่อสู้กันประมาณ 10- 15 นาที สลับกับการพากย์แบบตลกๆ ของตัวนักแสดงเอง  เรียกเสียงหัวเราะจากนักท่องเที่ยวที่มุงดูอยู่รอบ ๆ ได้พอสมควร หลังจากรบกันจนเหงื่อตก  พ่อหนุ่มทั้งสองก็เริ่มมองหา คนไปร่วมสนุกด้วย จากกลุ่มนักท่องเที่ยวรอบ ๆ และชี้มาลงที่สาวผมดำคนนึง  เธอแนะนำตัวเองว่ามาจาก Spain และร่วมเล่นเกมส์กับสองหนุ่มเล็กน้อย จากคุณ : mearnss - [ 18 ก.ย. 49 11:21:22 ]

ความคิดเห็นที่ 37 เราออกมาก่อนที่จะรู้ว่ามีอะไรต่อรึเปล่า  เพราะแอนเริ่มบ่นหิวอีกแล้ว  เราดูนาฬิกา  เที่ยงกว่าแล้ว  ท้องก็เริ่มประท้วงขึ้นมาเหมือนกัน   เลยตัดสินใจบอกลา  Edinburgh Castle  มีโอกาสจะกลับมาเยี่ยมส่วนที่ยังไม่ทั่วถึง ออกจาก Castle เราเดินลงไป ตาม  Castle hill Road  แอนบอกว่าจะเลี้ยงข้างเที่ยง ที่ห้องอาหารในโรงแรมแห่งหนึ่งบนถนน Princess  เราเดินเลี้ยวซ้ายออกจาก Royal Mile เพื่อตัดไปสู่ Princess Street  ก่อนถึงถนนจะมีสนามหญ้ากว้าง  เรียกกันว่า Princess Street Garden  จะกินพื้นที่ริมถนน ด้านนึงของ Princess Street เลย   บนสนาม มีผู้คนมานั่ง นอน อาบแดด กันจำนวนมาก  บอกแล้วว่าฝรั่งชอบแสงแดด นาน ๆ จะได้เห็นที ไม่ยอมปล่อยให้ผ่านไปเฉย ๆหรอก [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : mearnss - [ 18 ก.ย. 49 11:23:51 ]

ความคิดเห็นที่ 38 จาก Princess Street Garden  เราต้องเดินขึ้นเนินเล็กน้อย  ขึ้นไปยัง ถนน Princess     Scott  Monument  ที่เป็นหอคอยดำ ๆ มองเห็นได้ชัดจากปราสาท ก็ตั้งอยู่ริมถนนนี้แหละ   แอนน์เดินดุ่ม ๆ นำหน้าตลอด ตาเอียนแซวว่า แอนน์เดินไปพร้อมกับท่อง Food !! Food !! Food  !! เลยนำลิ่วไม่รอใครเลย ในที่สุด แอนน์ ก็นำพวกเราตรงเข้าไปในโรงแรมแห่งหนึ่ง   เดินลิ่วขึ้นชั้นสองไปเลย  เธอบอกว่าเคยมากินที่นี่ อาหารอร่อยดี เลยพาพวกเรามาลองชิมบ้าง  เราได้ที่นั่งริมหน้าต่าง ติดถนน เลยได้นั่งมองผู้คนและเหตุการณ์บนท้องถนนแห่งนี้ ตรงบริเวณหัวมุมถนน มีหนุ่มน้อย อายุประมาณ 16 –17 ปี ยืนใส่ Kilt ( กระโปรงผู้ชาย ) เป่าปี่สก๊อต ใครชอบใจก็ให้เงินได้  เสียงไพเราะเพราะพริ้งมาก  ดังมาจนถึงห้องอาหารที่เรานั่ง  เสียงปี่สก๊อต เราได้ยินทีไร จะรู้สึกเหมือนได้กลิ่นอารยธรรมของเค้าเลย Kilt เป็นกระโปรงสำหรับผู้ชาย ตัดเย็บ ด้วยผ้าลายสก๊อต ( Tartan ) โดยตระกูลที่มีประวัติยาวนานและเก่าแก่มักจะมี Tartan เป็นลายเฉพาะประจำตระกูล  จดทะเบียนไว้  นอกจาก Tartan ประจำตระกูลแล้ว สถาบันหรือสามาคม ไหนที่อยากมี Tartan เป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง ก็สามารถขอจดทะเบียนได้เช่นกัน ปี่สก๊อต  (  Bag Pipes ) จะมีลักษณะเป็นหลอดสำหรับเป่า หลายอันติดอยู่กับถุงหนัง ในสมัยโบราณถุงนี้จะทำจาหนังแกะ แต่ในปัจจุบันอาจทำจากหนังสัตว์อื่น ๆ หรือทำจากวัสดุสังเคราะห์  ถุงที่มีจะทำให้เสียงดังยาวนานขึ้น ไม่ขาดหายไป ในช่วงที่ผู้เป่าหยุดหายใจ  ส่วนหลอด หรือท่อ ( Pipes ) สำหรับเป่าในสมัยโบราณจะทำจากกระดูกหรืองาช้าง แต่ในปัจจุบันได้มีการเปลี่ยนแปลงไปใช้วัสดุสังเคราะห์มากกว่า นอกจากหนุ่มน้อยนักดนตรี  จากหน้าต่างนี้ เรายังเห็น City Bus ซึ่งเป็นรถ 2 ชั้น ที่ชั้นบนจะไม่มีหลังคา เหมาะสำหรับนักท่องเที่ยว ที่ต้องการนั่งรถชมเมือง  แอนน์บอกว่า เดี๋ยวกินเสร็จแล้ว  จะพาไปนั่งรถทัวร์เมืองกัน  ซักรอบ  แต่โชคไม่เข้าข้างเราเล้ย ให้ตาย !!!!!! ฝนดันตกลงมาซะก่อน  เลยอดไปนั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋อ บน City Bus  เลย กินเสร็จแล้ว  ฝนก็ยังพรำ ๆ อยู่  แต่พวกเราไม่อยากนั่งรอเฉย ๆ  เลยตัดสินใจ ฝ่าสายฝน ช้อปปิ้ง บนถนน Princess   เราเดินชมสินค้าไปเรื่อย ๆ ถ้าฝนตกหนักขึ้นก็แวะร้านใดร้านนึง ทำเป็นเลือกสินค้า และหลบฝนไปในตัว   พอฝนเบาก็ออกเดินต่อ แอนน์พาแวะเข้าซอย ๆ นึง  เต็มไปด้วยร้านอาหาร  และแล้วเราก็เห็นร้านที่น่าสนใจ สองร้าน  สะดุดตาที่ชื่อร้านน่ะไม่ใช่อะไร   ร้านนึงชื่อ   “ Dirty Dick’s “   ส่วนอีกร้านไม่แพ้  กัน  “ The Bad Ass “  แค่ชื่อร้านก็กินขาดแล้วค่ะ  ตั้งเข้าไปได้ยังไง้!!!!! [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : mearnss - [ 18 ก.ย. 49 11:25:39 ]

ความคิดเห็นที่ 39 the bad ass ค่ะ [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : mearnss - [ 18 ก.ย. 49 11:28:43 ]

ความคิดเห็นที่ 40 เราไม่ได้แวะร้านไหนเพราะยังอิ่มอยู่  แค่เดินชมไปเรื่อย ๆ  คนเดินไม่ค่อยเยอะ เนื่องจากพระพิรุณยังน้ำตาร่วงอยู่     แล้วเราก็แวะร้านขายของที่ระลึกร้านนึง หาของฝากให้น้อง ๆ  หลังจากเลือกแล้วเลือกอีก ว่าไม่ใช่ Made in Thailand  หรือ Made in China  ก็ได้เป็นพวงกุญแจ รูปผู้ชายนุ่ง kilt  แบก Bag pipes  ดูเป็น Scottish ดี  ในราคาไม่แพงมาก  เพราะต้องซื้อเป็นโหล  ถ้าแพงมาก  ขนหน้าแข้งร่วงแน่ๆ   ( แต่จะแพงกว่าเมื่อเทียบกับอันที่เป็น Made in China )   นอกจากนี้ยังได้ ปฏิทินที่ทำเป็นรูปลูกเต๋า  ขนาดใหญ่ มีพื้นที่แต่ละด้านเป็นรูปสถานที่ท่องเที่ยวของสก๊อตแลนด์  ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นปราสาท    นอกจากนี้ยังพิเศษตรงที่เป็นปฏิทินแบบ สอง ปี  โดยการหมุนลูกเต๋า แต่ละหน้า  นอกจาก วัน เดือน ปี  จะเปลี่ยน  รูปภาพก็จะเปลี่ยนไปด้วย  เห็นแล้วถูกใจมาก   เลยตัดสินใจซื้อมาฝาก น้องสาว สุดสวย บรรณารักษ์ ห้องสมุดกระทรวงต่างประเทศ  ชิ้นหนึ่ง  ราคาค่อนข้างแพง  ประมาณ 5 ปอนด์ แน่ะ  ( เทียบราคาปฏิทินนะจ๊ะ ) หลังจากเดินช้อปปิ้ง กลางฝนกันจนเริ่มเมื่อยขา  ก็ใกล้ ๆ 4 โมง เย็นแล้ว  เลยตัดสินใจกลับบ้านกันซะที เพราะถ้ารอถึงเวลาเลิกงาน รถคงติดน่าดูเหมือนกัน เมืองใหญ่ก็ปัญหาเดียวกัน  แต่ไม่รุนแรงเหมือนกรุงเทพบ้านเรา ตอนขากลับเดินไปที่จอดรถ ผ่านโรงแรมแห่งหนึ่ง ขนาดใหญ่มาก กินพื้นที่ถนนบริเวณนั้นไปด้านนึงเลย   บนผนังโรงแรมด้านหน้าจะปักธงชาติของประเทศในยุโรป เป็นแถวเรียงไปเลย  ที่เห็นใกล้เรา ก็เป็นธงชาติ เยอรมัน อิตาลี สวิตเซอร์แลนด์  ส่วนที่อยู่ไกล ๆ มองไม่ชัด    ได้ความว่านั่นคือ Caledonian Hilton Edinburgh Hotel  เป็นโรงแรมที่สร้างขึ้นในปี 1903  ทำเลที่ตั้งอยู่บริเวณใจกลางเมืองเลย เป็นโรงแรมขนาดใหญ่มากกกกก    ราคาก็คงใหญ่มากเช่นกัน จากที่จอดรถด้านนี้  เราเห็นตัวปราสาทอย่างชัดเจน   ยืนหยัดอย่างสง่างาม อยู่บนขุนเขา จากนั้นคณะทัวร์ ทั้ง 4 ก็มุ่งหน้ากลับ Montrose  เราแวะ Shopping อาหาร ที่ Safe Way Supermarket   ที่นี่มีอาหารไทยสำเร็จรูปขายด้วย  เป็น ข้าวสวย + แกงไก่  เรากำลังเปรี้ยวปากอยากกินอาหารไทย ที่นอกเหนือจากยำปลากระป๋อง และไข่เจียว  ก็เลยตัดสินใจซื้อมา 1 ชุด  ในราคาแพงลิบ  5.5 Pounds   กลับมาถึงบ้าน แอนน์เริ่มทำอาหารแต่เราบอกวันนี้ไม่ต้องเผื่อเรา เพราะมีอาหารสำเร็จรออยู่แล้ว  พอลงมือกินถึงได้รู้ว่า น่าจะบอกให้แอนน์ ทำอาหารเผื่อ  ด้วย เพราะไอ้อาหารไทยที่ซื้อมา ในราคาแพงลิบ รสชาติมันห่วยแตกจริง ๆ  ขอบอก  แกงไก่ยังกับไก่เชื่อม  สุดท้ายก็ทนกินต่อไปไม่ไหว  ยอมทิ้งเงิน 400 บาท ไปต้มมาม่าซองสุดท้ายกินกันตาย จากคุณ : mearnss - [ 18 ก.ย. 49 11:30:25 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ขอบคุณครับ กำลังจะหาข้อมูล หาโอกาสไปที่นี่อยู่พอดี จากคุณ : MTheep - [ 12 เม.ย. 50 18:10:00 ]

ความคิดเห็นที่ 42 Arbroath  Abbey เช้าอีกแล้วค่ะท่าน หลังจากนอนบิดขี้เกียจอยู่ใต้ผ้าห่ม 2 ชั้น  10 นาที  ก็ลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัว เตรียมพร้อมตะลุยกันอีก  แต่ปรากฏว่าวันนี้ลูกทัวร์ เหลือแค่  3  คน เพราะแอนน์ จะต้องไปเป็นพี่เลี้ยง อีกแล้ว  วันนี้เราจะไปเที่ยว Arbroath กัน เป็นเมืองท่าชายทะเล และเป็นเมืองที่ Martin ทำงานอยู่ด้วย หลังจากทานอาหารกันเรียบร้อย เราก็รีดผ้า ที่ซักไว้เมื่อ 2 วันก่อน ใช้เวลาประมาณ ชั่วโมงกว่า ๆ แอนน์ ไปเป็น Baby Sitting  ตั้งแต่  8  โมงเช้า ส่วนพวกเราออกจากบ้านก็ใกล้ ๆ 10 โมงเข้าไปแล้ว   Arbroath เป็นเมืองใหญ่ที่สุดของ Angus  ตั้งอยู่บริเวณชายฝั่งด้านตะวันออก  Martin  ควบเจ้าแดง Picasso คันเดิม  ส่วน Anne นั้นควบ ซีตรอง C3  สีเขียวของเธอ  ไปเป็นพี่เลี้ยงเด็ก เมื่อถึง Arbroath คราวนี้เราสามารถจอดรถบริเวณที่จอดรถฟรีข้างถนนได้ โดยไม่ต้องจ่ายค่าจอดรถอีก Martin บอกว่าตรงนี้ไม่ไกลจาก ที่ที่เราจะไปชมมากนัก เราสามารถเดินไปได้ จอดรถเสร็จ คณะทัวร์ทั้ง 3 ก็เริ่มออกเดิน  วันนี้อากาศ ดี มีแสงแดดอ่อน ๆ  ไม่หนาวมาก แต่ลมก็ยังเย็นอยู่เหมือนเดิม   จุดมุ่งหมายของเราคือ Arbroath Abbey  ซึ่งเป็น ศาสนสถานขนาดใหญ่   ( ขอเรียกว่า วัดนะ  ) Arbroath Abbey  เป็นวัดที่ King William The Lion  หรือ อาจเรียกกันว่า King William I สร้างขึ้นให้กับพระ Tironesian  ซึ่งเดิมเคยอาศัยอยู่ที่  Kelso โดยได้บริจาคที่ดินและทรัพย์สินจำนวนมาก  สำหรับการก่อสร้างนี้  ในปี 1178 King William I  สิ้นพระชนม์เมื่อวันที่ 4 ธันวาคม 1214 และพระโอรส ได้นำร่างของพระองค์มาฝังไว้ที่นี่บริเวณหน้าแท่นบูชาใหญ่ ในปี 1272 โดนไฟไหม้ ซึ่งทำลายส่วนที่เป็นหอคอยระฆัง ( Bell Tower )  และระฆัง ( Bells )   เหตุการณ์สำคัญที่สุดที่เกิดขึ้นที่นี่  คือ ในเดือนเมษายน  1320  ซึ่งเป็นช่วงที่ Bernard De Linton  เป็น พระอธิการ ( Abbot ) และเป็นผู้ร่างจดหมาย ที่ถือเป็นหลักฐานสำคัญทางประวัติศาสตร์ ที่สำคัญของสก๊อตแลนด์  เป็นจดหมายที่เขียนถึงพระสันตปาปา John ที่ 22  ( Pope John XXII ) ซึ่งเป็นผู้สนับสนุน  King Edward  ที่ 2 ของอังกฤษ    จดหมายเขียนในฐานะตัวแทนของ  Robert The Bruce  เพื่อขอร้องให้  พระสันตปาปา กดดัน  King Edward ที่ สอง  ให้ยอมรับ Robert The Bruce  เป็นกษัตริย์ ที่ถูกต้อง ของสก๊อตแลนด์   รวมทั้งขอร้องให้ยกเลิกการขับไล่ Robert The Bruce  ออกจากศาสนา  จากการที่เค้าฆ่า Red Comyn  ที่ โบสถ์ Dumfries  ในปี 1306 ถึงแม้ความพยายามครั้งนี้ไม่ประสบผลสำเร็จตามที่ตั้งใจ แต่ก็มีชื่อเสียงไปทั่ว  รู้จักกันในชื่อ   “ Declaration of Arbroath “ Abbey ถูกทำลายอย่างแรงในปี 1350 จากการโจมตีของอังกฤษ  รวมทั้งการถูกไฟไหม้อีกครั้งอย่างรุนแรงในปี 1380  จึงเหลือซากเท่าที่สามารถบำรุงรักษาเอาไว้ได้ เมื่อเดินไปถึง เราเข้าไปที่ Visitor center เพื่อซื้อบัตรเข้าชม คนละใบ  จำได้ว่าประมาณ 2 ปอนด์กว่า ๆ  แต่ตอนนี้ได้ข่าวว่าค่าเข้าชมขึ้นเป็น 3 ปอนด์กว่า ๆ แล้ว   ส่วนที่เป็น Visitor center  ชั้นล่างจะมีนิทรรศการ เกี่ยวกับประวัติความเป็นมาและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในอดีต  จากชั้นล่างจะมีบันไดเวียนขึ้นชั้น สอง จะมีการแสดงนิทรรศการ  เกี่ยวกับประวัติความเป็นมา และเหตุการณ์การประกาศอิสระภาพ  จากชั้นล่างเดินขึ้นบันไดเวียนไปชั้นสอง จะมีนิทรรศการแบบวิดิโอ  โดยเค้าจะทำเป็นช่องกลม ๆ มีทีวีอยู่ข้างใน ถ้าเราต้องการชม ก็กดปุ่ม start  มันก็จะเริ่มแสดงเหตุการณ์จำลอง พร้อมคำอธิบายเหตุการณ์ สนุกดี เลยยืนดูจนจบเลย กินเวลาไม่นานประมาณ 10-15 นาที  มีทีวีหลายเครื่องแต่เรากดดูแค่เครื่องเดียว  เลยไม่ทราบว่าเครื่องอื่น ๆ จะเป็นเหตุการณ์เดียวกันรึเปล่า บนชั้นสองนี้ ยังมีแบบจำลอง ของ Abbey รอบ ๆแบบจำลอง จะมีปุ่ม รายชื่อสถานที่ ถ้าเรากดตรงชื่อใด ไฟก็จะไปสว่างตรงสถานที่นั้น  ดูชัดเจนดีมาก ก่อนจะไปดูของจริงที่ส่วนใหญ่จะเหลือแต่ซาก มีสองส่วนที่ยังอยู่ในสภาพพอใช้งานได้   คือส่วนที่เป็นที่พักพระอธิการ ( Abbot House )  และส่วนที่เป็นที่พักอาศัยของพระ จากคุณ : mearnss - [ 15 พ.ค. 50 14:00:40 ]

ความคิดเห็นที่ 43 หลังจากชมแบบจำลองจนพอใจ ก็ได้เวลาไปเยี่ยมชมของจริง ซะที  เราเดินลงไปข้างล่างอีกครั้งเพื่อเข้าไปชมของจริงด้านใน  ต้องเดินเข้าประตูทางด้านข้าง  ส่วนประตูใหญ่ด้านหน้าไม่ได้เปิด   ก้าวเข้าไปด้านใน จะเป็นสนามหญ้า เขียวดูแล้วน่าถอดรองเท้าเดิน  มีแท่นหินที่เป็นฐานของเสาเรียงเป็นแถวไปบนสนามหญ้า  เป็นเครื่องหมายชี้ให้เห็นว่า สถานที่แห่งนี้เคยยิ่งใหญ่ขนาดไหน  ฐานของเสาแต่ละต้น รัศมีประมาณ  2 เมตร  แน่นอนมันต้องสร้างให้ใหญ่ขนาดนี้ เพื่อรองรับโครงสร้างที่ยิ่งใหญ่เช่นเดียวกัน   ตรงกลางสนามหญ้า มีแผ่นหินปิดหลุมศพ ของ กษัตริย์พระองค์หนึ่ง ป้ายลบเลือนไปตามกาลเวลา    เห็นแต่คำว่า Lion  ตอนท้าย ๆ  ก็คงเป็นของ King William The Lion  ผู้ก่อตั้ง Abbey  แห่งนี้นั่นเอง จากคุณ : mearnss - [ 15 พ.ค. 50 14:02:30 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ด้านซ้ายมือของสนามหญ้า จะเป็นสุสาน     มีป้ายหลุมศพเป็นพัน ๆ  ป้ายเรียงรายเป็นแถว ๆ ไป จากคุณ : mearnss - [ 15 พ.ค. 50 14:03:32 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ด้านหน้าที่เห็นอยู่ลิบ ๆ เป็นส่วนนึงของผนังที่ก่อสร้างจากอิฐโบราณ  มีช่องประตูยาว ๆให้แสงผ่าน เรียงกันสามช่อง ติด ๆ กับผนังด้านนี้ ไปทางขวาจะเป็น ส่วนที่เหลืออยู่ของสิ่งก่อสร้าง ที่สูงจนต้องแหงนคอตั้งบ่า ด้านหลังเป็นผนังส่วนที่เป็นประตู ยังคงสมบูรณ์ อยู่ ส่วนด้านบน ที่เคยเป็นช่องวงกลมขนาดใหญ่เหลือแค่ครึ่งเดียว   เราเดินไปเดินมา  มองไปรอบ ๆ มีนักท่องเที่ยวแค่ 3 กลุ่ม เป็นครอบครัวอีก 2 กลุ่ม และ พวกเรา  อีก 3 คน แล้วก็ถึงเวลาสนุกของเรา อาคารที่อยู่ด้านซ้ายมือดูเหมือนจะเป็น ที่พักของพระ ประตูจะเปิดให้ขึ้นไปข้างบนได้  ในขณะที่มาร์ตินและตาเอียน กำลังชมสิ่งก่อสร้างอีกด้านหนึ่ง เราก็วิ่งขึ้นไปทางบันได หินแคบ ๆ  มีนกพิราบอยู่เต็มไปหมด   ไปโผล่อีกที ที่ระเบียงชั้น 3  มองลงมาด้านล่าง บริเวณ สนามเห็นตาเอียน กับมาร์ตินหันซ้ายหันขวา มองหา เรา “ UHU  I’m up here .” ทั้งสองคนหันขวับ “ How do you get there ? “ “ I used the stair “ ( ชั้นก็ใช้บันไดซิยะ ) มาร์ตินได้ทีเลยได้รูปลิงเกาะระเบียงชั้น สาม มา 1 รูป เราเดินไปเดินมาบนระเบียงแคบ ๆ สักพักก็ลง เพราะ ไม่มีอะไรให้ทำต่อ ส่วนด้านในของอาคาร ล๊อคด้วยโซ่แน่นหนา คาดว่าคงจะไม่ปลอดภัยถ้าปล่อยให้นักท่องเที่ยวเข้าไปชม     แต่ขอบอกวิวจากด้านบนสวยมากค่ะ  วิสัยทัศน์จะกว้างกว่าบนพื้นเยอะ จากคุณ : mearnss - [ 15 พ.ค. 50 14:04:42 ]

ความคิดเห็นที่ 46 เมื่อไต่บันไดหินแคบ ๆ ลงมาถึงข้างล่าง คราวนี้เราเดินผ่านประตูรั้วเหล็ก โปร่ง ๆ ไปทางด้านหลังของโบสถ์ ที่นี่จะเป็น Abbot House  ค่อนข้างสมบูรณ์ สามารถเข้าไปชมด้านในได้ บางส่วนมีร่องรอยการได้รับการบูรณะ แต่ยังรักษาสภาพเดิมได้เยี่ยมมาก    ด้านในจะเป็น ห้องพักและส่วนที่ใช้ในการศึกษาพระคัมภีร์  ยังคงมี โต๊ะอ่านหนังสือ พร้อมเทียนโบราณตั้งไว้ให้ชม   ห้องอีกด้านหนึ่งจะมีหินแกะสลักเป็นรูปพระนอน ตั้งแสดงไว้ ( stonework display ) นอกจากนี้ยังมีประวัติของนักบุญ ต่าง ๆ ให้อ่านด้วย  เดินออกไปข้างนอกชั้นสอง เป็นระเบียงที่มองเห็นวิวเมือง Arbroath  ไปจนถึง Arbroath  Harbor  เลย จากคุณ : mearnss - [ 15 พ.ค. 50 14:06:30 ]

ความคิดเห็นที่ 47 หลังจากชมกันจนอิ่มใจแล้ว พวกเราก็ออกมาหาซื้อของที่ระลึก ที่ visitor center  คราวนี้เราได้พวงกุญแจหนังสีดำ ด้านหนึ่งสลัก Historic Scotland  ไม่หนัก เลยซื้อมาเปลี่ยนพวงกุญแจรถอันเดิมที่ค่อนข้างหนัก  นอกจากนี้ยังได้ เข็มกลัดอันเล็ก ๆ ทำเป็นรูปดอก Thistle  มาฝากคุณนายจอม ยายดาลิน และยายกรณิการ์ คนละอันด้วย ออกจาก Arbroath Abbey มาร์ตินพาไป shopping ในเมือง Arbroath  เราได้ทีเลยซื้อบะหมี่ไปตุน อีก 2-3 ห่อ  แต่เป็นของ มาเลเซียนะ  ไม่ได้นำเข้าจากเมืองไทยค่ะ ส่วนตาเอียน แวะไปหาอุปกรณ์ตกปลา กลับมากระเป๋าเบาไปโข เพราะราคาค่อนข้างแพง แล้วก็มาถึงร้านน่ารักมาก  ขายของเล่นกับขนมพวกลูกวาด  เยลลี่  ใส่ขวดโหลเรียงรายเต็มไปหมด  ทั้งน่ารักและน่ากิน  เลยใช้เวลานานในร้านนี้ ( จำชื่อร้านไม่ได้แล้วล่ะ )  นอกจากนี้ยังมีของเล่นเด็ก  เราเลยได้ของเล่นมาฝาก ตา Mix และ ตา Meal หลาน ๆ จอมซนของเรา  เป็น สปริงที่เวลากลิ้งไปบริเวณที่ลาด มันจะกระดกต่อไปเรื่อย ๆ  ดูแล้วน่าสนุกดี  ของตา Meal  ของตา Mix เป็นรถไขลาน คันเล็ก ๆ หลังจากเดิน ชอปปิ้งกันจนเมื่อยขา เราก็ตัดสินใจกลับบ้านกันซะที ก่อนกลับมาร์ตินพาไปชม   Arbroath harbor และ ซื้ออาหารทะเลขึ้นชื่อที่ร้าน  “ Stuarts Fresh Fish “       ซึ่งตั้งอยู่เลขที่ 46 ถนน ladybridgre  ( เผื่อว่าใครมีโอกาสจะได้ไปชิมบ้าง ) เราซื้อกลับไปกินที่บ้านกัน เผื่อแอนด้วย   อาหารขึ้นชื่อของเค้าคือ ปลา Herring รมควัน เรียกสั้นๆ ว่า Smokies ราคาแพงมากค่ะ กิโลละ 6.60 ปอนด์ เราซื้อมา 4 ตัว คนละตัวเท่านั้น  ปาไป 5.25 ปอนด์  นอกจากนี้ตาเอียนยังแนะนำ Kippers ซึ่งเป็นปลาแล่แผ่นบาง ๆ เลยซื้อมาชิม 2 ชิ้น    ส่วนอีกอย่างที่เราเสียเงินซื้อที่ร้านนี้ คือ Fish Cakes จะเป็นเนื้อปลาบดผสมกับแป้งทำเป็นแผ่นกลม ๆ หนา ๆ เหมือน cake เลย  เราซื้อมาคนละชิ้นเช่นกัน  ราคาไม่แพง แผ่นละ 40 pences เอง เราออกจาก Arbroath  ประมาณ บ่ายสองกว่า  ๆ  ไม่ได้หาอะไรกินเป็นอาหารเที่ยงกัน เพราะคาดว่าแอนน์คงมา Melody กลับมาที่บ้าน  และทำอาหารรอไว้ให้ แล้วล่ะ   กลับไปถึงบ้าน เรามีข้าวสวยที่หุงเอาไว้ตอนเช้า เหลืออยู่ เลย จัดการทอดเจ้า kippers ที่ซื้อมา 2 ชิ้น ชิมซะเลย  ขอบอกอร่อยมากค่ะ  ถ้ามีโอกาส อย่าลืมชิมนะคะ  รสชาติจะคล้าย ปลาเค็ม แดดเดียว แต่เนื้อปลาจะนุ่ม และอร่อยกว่าปลาเค็มบ้านเรา ที่บางทีก็เจอเค็มปี๋ แต่นี้รสชาติเค็ม ๆ  มัน ๆ  กินกับข้าวสวย ก็สบายไปอีก 1 มื้อ  แต่ต้องคอยยกจานห่าง ๆ ตาเอียนที่คอยตอดอยู่ข้าง ๆ  ( ตาเอียนกับมาร์ติน กินอาหารที่แอนน์ทำไว้ให้ ) หลังอาหาร เป็นเวลาพักผ่อน ช่วยแอนน์ดู Melody   รวมทั้งเล่นของเล่นของเธอด้วย  มีตุ๊กตาตัวหนึ่งที่เราชอบมาก  เวลาเรายกให้มันกระแทกพื้น มันจะเด้งขึ้นมา เหมือนกระโดดพร้อมเสียงร้อง “ Higher ! Higher ! “ เราชอบเอามาทำให้มันกระโดดส่งเสียงร้อง แล้วแม่หนู Melody ก็จะส่งเสียงหัวเราะ เอิ้ก อ้าก   แต่ตาเอียนชอบ  ตะโกนใส่ตุ๊กตา  เวลามันร้อง “ Higher ! Higher ! “  SHUT UP !!! “ มันไม่ยอมฟังหรอกค่ะ  5555 ประมาณ 4 โมงกว่า ๆ Anne  เอา Melody  ไปคืน Phillip กับ Kirsty   เราขอตามไปด้วย เพราะแอนน์จะไปแวะ Tesco หลังจากนั้น   มาร์ตินกับตาเอียนสมัครใจอยู่บ้านดู Simpson อีกแล้ว   หลังจากส่งเมโลดี้ให้กับพ่อแม่เรียบร้อย  เราก็ไป Tesco กัน ส่วนใหญ่ของที่เราเลือกจะเป็นขนมเป็นส่วนใหญ่  จนกระทั่งมาเจอ Harry Potter And the Order of The Phenix   กำลังลดราคา จาก  6.99 ปอนด์ เหลือ  3.99 ปอนด์  เลยไม่รอช้าคว้ามา 1 เล่ม  คราวนี้ไม่มีซ้ำแล้วค่ะ ( ก้อเอามาเล่มเดียวนิ ) แต่ก็มาตอนจ่ายเงิน  แอนน์บอกว่า ให้ใช้ Card ของเธอ  เราก็นึกว่า Credit Card   เลยยื่นเงินให้แอนน์ ทั้ง cashier และแอนน์ทำหน้า งง ๆ  เราก็งง ง่ะ   แต่ในที่สุด แอนน์ ก็คงเข้าใจ บอกว่า Card  ที่เธอว่าคือ member card อ๋ออ  ว่าแล้วเราก็ยื่นเงินสดให้ cashier  ด้วยรอยยิ้มขบขันของผู้ร่วมเหตุการณ์ทั้ง สาม คน   ได้ของครบแล้วเราก็กลับบ้านกัน  วันนี้เรากินอาหารเย็นช้ากว่าปกติ  เพราะเพิ่งกินอาหารเที่ยงไปตอนสามโมงกว่า ๆ    อาหารเย็นของพวกเราเลยเริ่มประมาณ 2 ทุ่มกว่า ๆ  ไม่มีอะไรมาก แอนน์แค่ทอดมันฝรั่ง  อุ่น smokies  เราก็อิ่มอร่อยกันทั่ว  smokies  อร่อยจริง ๆ  สมราคา เราเข้านอนใกล้ ๆ เที่ยงคืน วันนี้หาเรื่องมากมายมาคุยกัน รวมทั้งคุยทับแอนน์เพราะวันนี้เธอไม่ได้ไปด้วย ( ขอบคุณที่แอนน์เธอไม่ขัดขึ้นมา ว่า ชั้นไปมาเป็นร้อย ๆหน แล้วค่ะ ) :P จากคุณ : mearnss - [ 15 พ.ค. 50 14:07:44 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ... จากคุณ : mearnss - [ 15 พ.ค. 50 14:08:19 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ตามเข้ามาดูแล้วครับ ขอ print ติดตัวเอาไปด้วยนะครับ จากคุณ : I_AM_SUD_YOD - [ 11 ก.ย. 50 22:21:59 ]