เป็นเรื่องไม่น่าแปลกใจใด ๆ เลยสำหรับผม ซึ่งชอบทำอะไรก่อนใคร ๆ เขาอยู่แล้วจะได้มาชื่นชมกับงานราชพฤกษ์ 49 ในวันที่หนึ่งพร้อมกับรถคันที่หนึ่งที่ออกจากจุดจอดรถ สถานีรถไฟเชียงใหม่ ที่จัดไว้บริการผู้เข้าชมงาน
จะว่าไปแล้วก็เป็นความบังเอิญที่โชคดีวายร้าย อันเนื่องมาจากต้องมาทำงานที่พิษณุโลกในวันสิ้นเดือนตุลาพอดี ไม่ได้จัดแจงให้ลงล็อคอย่างนี้นะ จริง ๆ เชื่อเหอะน่า จากเหตุดังกล่าวผมจึงได้มานั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋อยืนอยู่บนรถเมล์สาย 16 จากกรุงเทพ เข้าสู่งานราชพฤกษ์ที่เชียงใหม่ ยังเผลอลืมตัวจะกดกริ่งลงหน้าบ้านไปซะแล้วเชียว
การเข้าสู่งานราชพฤกษ์นั้นมีจุดจอดรถและจุดรับส่งบริการอยู่หลายจุดในเชียงใหม่ ทั้งที่ต้องเสียค่าบริการและที่บริการฟรี ๆ รถคันแรกที่จุดจอดสถานีรถไฟนั้นออกเวลา 08.00 น. ซึ่งก็ขอแนะนำให้มางานเสียตั้งแต่เช้าเพราะจะได้ไม่ต้องปวดหัวกับคลื่นคนมหาศาลและรถติดมโหฬาร
ผมมายืนโต๋เต๋หัวเดียวกระเทียมอ้วนอยู่หน้าลานจอดรถ หลังจากที่ถ่ายรูปพิธีเปิดหน้างานเสร็จก็รีบวิ่งจู๊ดออกมาถ่ายรูปชื่องานบริเวณวงเวียนช้าง เห็นสาวสวยสองคนยืนถ่ายรูปอยู่จุดเดียวกัน ไม่รอช้า ผมเข้าไปยื่นกล้องให้แล้วเอ่ยปากขอให้ถ่ายรูปให้หน่อย สองสาวงงแต่ยินดี แล้วก็แก้แค้นคืนด้วยการให้ถ่ายรูปคู่ให้เธอเป็นค่าไถ่กล้องคืน หลังจากนั้นเมื่อใดที่เราบังเอิญเจอกันที่สวนต่าง ๆ ภายในงาน เราเป็นต้องเข้าแก้แค้นเอาคืนแลกเปลี่ยนกันด้วยการถ่ายรูปทุกทีไป
งานในวันแรกออกมาน่าพอใจในภาพรวม ทั้งความพร้อมของสวนและเจ้าหน้าที่ที่ยินดีให้บริการ ยิ้มแย้มแจ่มใสดีจังยกเว้นจุดซื้อบัตรขึ้นรถชมงาน ค่าที่มีคนจะโดยสารมากมายมหาศาล การจัดระบบที่ไม่ดีพอแล้วรถบริการสองรูปแบบก็ยังเป็นคนละเจ้าของกัน ผู้โดยสารก็ขึ้นรถไม่ถูก ทำให้อาซิ้มที่ยืนต่อแถวอยู่ข้างหน้าล้งเล้งเอากับเจ้าหน้าที่สาวที่หน้าเรื่มเป็นทิชชู่ถูกขยำ โดยโวยแต่เช้า เก้าโมงเก้านาทีพอดีพอดิบ สงสัยดูฤกษ์ดูยามมาดีก่อนออกจากบ้านมาทำงาน ผมไม่ได้ยืนดูศึกบู้ลิ้มนี้ต่อว่าจะลงเอยอย่างไร เพราะที่ว่างเพียงที่เดียวบนรถคันนั้นทำให้กลุ่มอาซิ้มนั่งไม่ได้ เสร็จผม
รถกระดื้บ กระดื้บ ไปได้ทีละสองสามเซ็น เก้าโมงครึ่งแล้ว ผมยังนั่งดูโอ่งมังกรราชบุรีอยู่เลย เห็นทีถ้างก 30 บาท ผมคงได้เห็นหอคำหลวงตอนเที่ยงวัน คิดได้ดังนั้นก็กระโดดลงจากรถ ที่จอดสนิท แล้วตะลุยเข้าชมสวนองค์กร ส่วนตัวนั้นชื่นชอบสวนกรุงเทพกับสวนเชียงใหม่ ค่าที่ทำได้เรียบง่ายแต่น่ารัก เดินผ่านรถพ่วงที่นั่งมา คุณป้าข้าง ๆ โบกมือหยอย ๆ “เดินเร็วจัง” เปล่าหรอกป้า รถป้ามันยังไม่เคลื่อนเลยต่างหาก
สาย ๆ เราเข้าสู่บริเวณสวนนานานชาติ รีบทำเวลาน่าดูเพราะบริเวณนี้จะปิดเพื่อรับเสด็จสมเด็จพระเทพ องค์ประธานในพิธีเปิด สวนนานาชาตินั้น สวนทิวลิปของฮอนแลนด์ถือเป็นจุดที่มีผู้เข้าชมเยอะมากที่สุด เพราะกังหันลมหน้าสวนกับแปลงดอกทิวลิปหลากสีหน้าสวนนั่นเอง แต่ไม่รู้ว่าทิวลิปจะอยู่ไปได้นานแค่ไหน ค่าที่แดดเชียงใหม่นั้นร้อนซะจากที่ผมเป็นลาเต้ เริ่มกลายเป็นมอคค่าคาดว่าถึงเย็นจะเป็นเอสเพรสโซสองชอทแน่ ๆ
สวนของญี่ปุ่นนับเป็นสวนที่ผมชอบมากที่สุดในกลุ่มสวนนานาชาติ เพราะถึงแม้จะไม่มีดอกไม้ใดโดดเด่น แต่เมื่อเข้าไปในสวนกลับให้ความรู้สึกสงบ เย็นสบาย จนอยากจะอยู่ในสวนนาน ๆ
หอคำหลวงนั้นสวยงามวิจิตรสมกับความตั้งใจของผู้สร้าง ได้แต่ชื่นชมอยู่ด้านนอกเพราะขี้เกียจถอดรองเท้า แต่จากด้านนอกนั้น หอคำหลวงสวยทุกมุม กว่าจะวิ่งเก็บภาพครบทุกมุมมองเล่นเอาหอบ
ส่วนสวนในอาคารและสวนไทยนั้น ก็จัดได้ดีไม่แพ้กัน ผมชอบสวนไม้ทะเลทราย สวนร่มไม้และสวนพรมบุปผา
วันนี้รู้สึกตัวเองว่ายิ้มได้ง่าย หัวเราะได้บ่อย อยากจะเข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงไม่เป็นเช่นนี้ในทุก ๆ วัน ยังหาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้เสียที
งานพืชสวนโลกที่เชียงใหม่ในครั้งนี้ได้รับการยอมรับจากองค์กรระดับโลกให้เป็นงานประเภท A1 ซึ่งถือว่ายิ่งใหญ่ในระดับนานาชาติ แต่สำหรับคนไทยแล้วนั้นงานใดก็ตามที่จัดทำขึ้นเพื่อในหลวง ครานั้นประชาชนคนไทยจะตั้งใจทำถวายอย่างสุดหัวใจ และงานเหล่านั้นจะปรากฎผลสำเร็จอย่างน่าชื่นชมและยิ่งใหญ่เสมอในหัวใจชาวไทยทั้งปวง