หลังจากเต็มอิ่มกับการถ่ายรูปกับทุ่งบัวตอง ดอยแม่อูคอ พอๆกับการหมดแสงพระอาทิตย์ที่สาดส่องขอบฟ้า ณ เวลานั้น ผมบอกกับน้องให้เรารีบกลับไปที่อช.น้ำตกแม่สุรินทร์ เนื่องจากถ้าเวลามืดแล้ว การขับรถบนเขาค่อนข้างยาก ประกอบกับมีการทำทางอยู่ตลอด เกรงว่าจะมีอันตรายเกิดขึ้น เราจึงได้เคลื่อนตัวประมาณเวลาหกโมงเย็นได้
เย็นวันนี้อากาศเย็นพอควร ทั้งคู่ผลัดกันอาบน้ำที่ห้องน้ำของอุทยาน เราสังเกตเห็นว่า ไม่มีนักท่องเที่ยวรายใดมาอาบน้ำเลย จะมีก็แต่ผมกับน้องนี่แหล่ะ น้ำเย็นเข้ากระดูกใช้ได้เลย
คืนวันนี้ดูท่าบรรยากาศจะไม่ดีดังใจหวังซะแล้ว เพราะมีนักท่องเที่ยวที่ขาดจิตสำนึก โดยคิดแต่จะเปลี่ยนบรรยากาศการร้องเพลงคาราโอเกะจากตัวเมืองมาร้องที่ป่าเขาลำเนาไพรแทน ทำให้ผมรู้สึกเซ็งมากๆ พวกเขาน่าจะมากันประมาณ 5-6 คันได้ ใช้เครื่องเสียงระดับที่คนละแวก 1-2 กม.ได้ยินแบบร้องตามได้ละกัน ทำให้ความเงียบสงบแบบป่าเขาที่นักเดินทางที่ดีต่างเฝ้ารอที่จะเจอนั้นมลายหายไป เท่านั้นยังไม่พอ ยังมีการเปิดไฟแฟลชเป็นจังหวะด้วย นอนหลับตาก็จะสะดุ้งกับแสงแฟลชที่สาดแว๊บเข้ามา ค่ำคืนนี้จึงกลายเป็นค่ำคืนแห่งความอดทน แต่ไม่เป็นไร เราก็คงต้องนอนหลับเพื่อเอาแรงต่อไป
==========
ตอนที่ 1 ใฝ่หาความสุขอีกครั้ง ณ ทุ่งบัวตอง ดอยแม่อูคอ
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E4895159/E4895159.html
ตอนที่ 2 อุทยานแห่งชาติน้ำตกแม่สุรินทร์...สถานที่ที่เคยพลาดหวังเมื่อสามปีที่แล้ว
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E4904562/E4904562.html
แก้ไขเมื่อ 24 พ.ย. 49 01:20:28
จากคุณ :
Athlons
- [
23 พ.ย. 49 23:43:18
]