ผมเพิ่งเดินทางกลับมาจากปาย สวยมากครับ แต่มันติดตรงที่ว่า ร้านแรกที่ผมเข้าไปใช้บริการในเมื่องปาย นั้นทำให้ผมกับเพื่อน ๆ เสียอารมณ์ ไปมากพอสมควร ดีนะที่ รีสอร์ทผมนั้นได้รับการต้องรับอย่างอบอุ่น ก้อเลยคลายความโกรธ
ร้าน All About Coffee ที่เที่ยวออกรายการต่าง ๆ ที่พาไปเที่ยวปาย ว่าเป็นเอกลักษณ์ของ อ.ปาย ผมก้อเป้นอีกคนหนึ่งที่เมื่อไปถึงก้ออยากจะไปลองชิมกาแฟที่นี่ พวกผมเดินทางจากเชียงใหม่ ถึงปาย ก้อตรงเข้าร้าน All About Coffe เลยยังไม่ได้แวะเข้าไปพักที่รีสอร์ท พวกผมไปกัน 11 คน โดยตอนแรกเพื่อนผมเข้าไปนั่งก่อน สี่คน และผมกับพวกที่เหลือก้อตามเข้าไป ผมนั่งกันที่ชั้นบนสุดมีโต๊ะอยู่ 4 ตัว เป็นโต๊ะตัวใหญ่ 1 ตัวและตัวเล็ก อีก 3 ตัว บริเวณนี้เป็น เหมือนห้อง ๆ หนึ่งที่แยกออกจากส่วนอื่นได้อย่างชัดเจน เมื่อผมไปถึง เพื่อนผมที่ไปถึงก่อนก้อได้ทำการสั่งกาแฟไปเรียบร้อยแล้ว พอผมนั่ง ก้อเปิดเมนู แล้วก้อเขียนรายการกาแฟที่สั่ง ลงบนกระดาษที่ แล้วเดินไปส่งให้กับ คนขายที่ทำกาแฟอยู่ที่เคาน์เตอร์ เรื่องก้อเริ่มเกิด
พอผมเอากระดาษที่เขียนรายการส่งให้คนขายที่เคาน์เตอร์
คนขาย (ญ) : น้อง ๆ ช่วยเขียนชื่อโต๊ะด้วยนะ
ผม : พี่ครับ ผมนั่งอยู่ข้างบนสุดที่มีสี่โต๊ะ ๆ ไหนก้อได้
คนขาย (ญ) : น้องไปเขียนชื่อโต๊ะมาก่อน พี่ทำเฉพาะบิลที่เขียนชื่อโต๊ะเท่านั้น (เสียงแบบกระแทก ๆ )
ผมก้อหันไปตะโกนถามเพื่อน ว่าโต๊ะที่นั่งชื่อว่าอะไร เพื่อนผมก้อบอกกลับมาแต่ว่าผมได้ยินไม่ชัด แต่ว่า พนักงานอีกคนที่เป็นผู้ชายได้ยินแล้วนำบิลไปเขียนชื่อโต๊ะให้ผม แค่นี้ผมยังไม่ได้ว่าอะไร แค่นึกในใจ มันจะให้ความสำคัญอะไรกับชื่อโต๊ะขนาดนั้น แล้วทำมัย ต้องใช้เสียงเหมือนผมไปขอเค้ากิน อย่างนั้น
ผมกลับมานั่งที่โต๊ะ เด้กเสริฟผู้หญิงเอากาแฟของเพื่อนผมมาส่งให้ที่โต๊ะ แล้วก้อทำท่าทางแบบไม่สนใจลูกค้า พร้อมกับ ถามว่า พวกพี่ มาด้วยกันหมดเลยหรอ (ด้วยน้ำเสียงประมาณว่า มาตั้งสิบเอ็ดคนสั่งกาแฟแค่สี่แก้วหรอ) ทั้งๆ ที่เพื่อนผมที่ขึ้นมาทีหลังยังไม่ได้สั่งเนื่องจากไปห้องน้ำมา ผมและเพื่อน ๆ ก้อเริ่มอารมณ์เสีย แต่ผมอารมณ์เสียมาก ๆ แต่ก้อยังไม่ได้โวยวายอะไร แล้วเพื่อนผมคนที่ยังไม่ได้สั่งก้อชวนผมว่าอย่าไปกินเลย ไปเดินเล่นดีกว่า ผมก้อเลยเอาเงินค่ากาแฟ ของผม 65 บาท ไปให้เพื่อนแล้วก้อถือแก้วกาแฟ ไปที่เคาน์เตอร์ เพื่อที่จะขอแก้ว Take Away เพื่อที่จะใส่กาแฟที่เหลืออยู่ประมาณ 70% ออกไปกินด้านนอกร้านและเดินดูของ พอผมไปถึงที่หน้าเคาน์เตอร์
ผม : พี่ ขอแก้วใส่กลับหน่อยครับ
คนขาย (ญ) หยิบแก้วกระดาษออกมาแล้วพูดว่า 65 บาท
ประมาณว่า จ่ายเงินมาก่อน 65 บาทแล้วตูจะให้แก้ว
ผม : ให้ไปเก็บที่โต๊ะที่เพื่อนผมนั่งอยู่ ผมฝากเงินให้ไปแล้ว
คนขาย (ญ) : แล้วโต๊ะไหนหละน้อง โต๊ะไหน
ผม : โต๊ะไหนก้อได้พี่ข้างบนนั้น 4 โต๊ะ ๆ ไหนก้อได้ เพราะว่าผมมาด้วยกันหมด
คนขาย (ญ) : แล้วมันโต๊ะไหนหละน้องพี่จะได้เก็บเงินได้ถูก
ผมโมโหมาก แต่ไม่ได้พูดอะไร จ้องหน้าคนขาย แต่ว่าคนขายยังไม่หยุดพูดอีก
คนขาย (ญ) : ทำมัยต้องจ้องด้วย ก้อถามว่าโต๊ะไหน จะได้เก็บเงินถูก
ผมก้อไม่ได้ทำอะไรหรือว่าต่อว่าอะไรออกไปสักคำ ผมเอากาแฟที่เหลือกว่าค่อนแก้วของผม ไปเททิ้งที่หน้าร้าน แล้วเอาแก้วเปล่า มาตั้งไว้ที่เคาน์เตอร์หน้ามัน พร้อมกับจ่ายตังค์ 65 บาทให้มัน
คนขาย (ญ) : พูดแค่นี้ทำมัยต้องทำแบบนี้ด้วย ......
แล้วผมก้อตะโกนบอกเพื่อนผมว่า ตูจ่ายตังค์ค่ากาแฟของกูไปแล้วนะ แล้วผมก้อเดินออกจากร้านไป
พอผมออกมาจากร้านก้อเดินไปร้านที่ขาย POSTCARD เจ้าของร้านอัธยาศัยดีมาก ไปกินก๋วยเตี๋ยวคนขายก้อพูดดี
ไปรีสอร์ท พนักงานก้อบริการดี แต่ทำมัยผมต้องมาเริ่มความทรงจำที่ปายด้วยร้าน ห่วย ๆ ที่คิดว่าตัวเองดังแล้ว
แก้ไขเมื่อ 08 ธ.ค. 49 15:05:36
แก้ไขเมื่อ 08 ธ.ค. 49 14:48:38
จากคุณ :
CKan 
- [
8 ธ.ค. 49 14:46:44
]
All About Coffee, not All About Pai....
