ความคิดเห็นที่ 1 มาต่อนะ พอบินถึงเกาหลี เราก็หยิบพาสปอร์ตกะบอร์ดดิ้งพาสมาเตรียมไว้ แล้วก็เดินลงตามเค้าไป ตาก็เริ่มสอดส่ายสายตาหาคำว่า transit แบบที่เพื่อนๆ ในนี้บอกเอาไว้ เราก็เดินตามป้ายไปเรื่อยๆ สีหน้าก็เนียนสุดๆ มั่นมักๆ ดูไม่รู้เลยว่าเพิ่งเคยมาและกำลังตื่นเต้นอยู่ (ชมตัวเองก็เป็นด้วย) พอมาถึงตรงแถวที่เป็น transit เค้าก็จะ scan กระเป๋าที่ถือ (carry on) อีกครั้ง ตรงนี้ต้องยื่น boarding pass ให้เค้าดูด้วย ตอนนี้เราไม่เปิ่นน้า เพราะว่า อาศัยสังเกตุดูคนอื่นเอาน่ะ เสร็จแล้วก็รีบเดินตามคนอื่นไป กลัวหลงน่ะ แฮะ แฮะ ของเรานี่จะต้องขึ้นบรรไดเลื่อนไปอีกชั้นนึง จากนั้นก็เดินหา gate เป้าหมาย อยู่ไกลว่ะอยู่ซะสุดอาคารเลย ระหว่างทางก็แวะเข้าไปดู duty free ของเกาหลีบ้าง แต่เห็นแล้วก็ถอยเลย อะไรฟะ แค่ที่ห้อยมือถือก็ล่อเข้าไป 10 กว่าเหรียญ US แล้วง่ะ ตูถอยดีก่า พอไปถึง gate ก็ทำหน้าด้านไปถามที่เคาเตอร์ จริงๆ ไม่ได้ถามหรอกแค่ยื่น boarding pass ไปให้เค้าดูว่าใช่ป่ะ เค้าก็บอกว่า gate น่ะใช่ แต่ไม่ใช่ตอนนี้ แป่ว!!!!! ไม่เห็นเป็นไรเลย ไม่ใช่ตอนนี้ ก็ไปนั่งรอก็ได้ จริงๆ ไม่ใช่บังเอิญหน้าแตกนะ แต่ตั้งใจไปถาม เรากลัวว่า เผื่อมีอะไรขลุกขลัก เผื่อต้องไปทำอะไรติดต่ออะไรที่อื่นก่อนจะได้กลับตัวทัน เพราะขาไปเรารอต่อเครื่องประมาณ 1 ชั่วโมงก่าๆ จบยก จากคุณ : หนูผักกาด (punpreeda) - [ 14 ธ.ค. 49 12:46:05 ]

ความคิดเห็นที่ 2 รออ่านอยู่นะคะหนูผักกาด จากคุณ : bright girl - [ 14 ธ.ค. 49 13:31:16 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ต่อ..... พอตรวจ boarding pass เสร็จก็เดินเข้าไปอีก ก็มีเจ้าหน้าที่คอยตรวจของในกระเป๋าว่ามีของต้องห้ามนำขึ้นเครื่องรึป่าว เห็นบางคนกินน้ำใหญ่ สงสัยเค้าคงไม่ให้ขึ้นเครื่องน่ะ ของเราเค้าตรวจเจอแป้งเด็กแคร์กระป๋องเล็ก เค้าหยิบขึ้นมาแล้วก็งงๆ เราเลยบอกว่า powder เค้าก็ อ๋อ powder ๆ แล้วก็ให้ขึ้นไป ช่วงนี้เป็นช่วงที่นั่งเครื่องนานประมาณ 10 กว่าชั่วโมงกว่าจะถึง DC แต่ละที่นั่งก็มีจอทีวีให้ดูด้วย พอตอนเสริฟอาหาร แอร์เค้าจะเสริฟผู้โดยสารคนที่สั่งอาหารพิเศษก่อน เพราะฉะนั้นเราเลยได้อาหารก่อน พอเค้ามาเสริฟเราปุ๊บ 2 คนที่นั่งข้างเราก็เตรียมตัวบ้างโดยดึงถาดวางอาหารออกมา แต่.... แอร์เค้ายังไม่เสริฟพวกเธอหรอกตัวเอง ของพวกเธอน่ะตามคิวจ้า ชั้นได้ก่อนเพราะชั้นมันคนพิเศษย่ะ (อิ อิ แอบนึกกระหยิ่มในใจ ว่ามีคนเปิ่นๆ เหมือนเราด้วยเฟ้ย) จากคุณ : หนูผักกาด (punpreeda) - [ 14 ธ.ค. 49 13:42:43 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ต่อจ้า...  อย่างที่บอกว่า เค้ามีจอทีวีให้ดูทุกที่นั่ง ของใครของมัน แล้วซักพักแอร์จะเดินมาแจกหูฟังให้ เราก็ยังไม่แกะประมาณว่าสงวนท่าที แต่สายตาก็คอยสังเกตุดูตรงที่เท้าแขนแล้วล่ะว่ามีรูให้เสียบหูฟังรึป่าว ปรากฎว่าไม่มีแฮะ ก็เลยแกล้งวางมือบนที่เท้าแขน นิ้วก็ทำหน้าที่แหย่ๆ ไปเรื่อยว่ามีรูตรงไหนป่าว แต่หน้าตานี่เนียนมากเลยนะ ไม่มีใครรู้หรอกว่าเรากำลังทำอะไรอยู่ และแล้ว เราก็เจอจนได้มันอยู่ตรงปลายมือของที่เท้าแขนนั่นเอง ว่าแล้วก็นึกกระหยิ่มในใจ ระหว่างนั้นเอง 2 แม่ลูกที่นั่งข้างๆ เราก็กำลังง่วนอยู่กับการหารูนี้อยู่เหมือนกัน เห็นหาอยู่นานแต่ก็ไม่เจอซักกะที เหอ เหอ แล้วโอกาสก็เป็นของเราในการที่จะแสดงความฉลาดออกมา ว่าแล้วก็ชี้มือบอกพวกเค้าไปว่า รูนั้นอยู่ที่ใด พวกเค้าหัวเราะในความโง่เขลาของตัวเองพร้อมกับขอบคุณเราใหญ่เลย เป็นไงล่ะ สาวไทยคนนี้ก็ไม่ใช่เล่นนะ ไม่ได้เปิ่นเป็นอย่างเดียวนะเฟ้ย ยังฉลาดแล้วก็ฟอร์มจัดอีกด้วย โฮะ โฮะ โฮะ โฮะ จากคุณ : หนูผักกาด (punpreeda) - [ 14 ธ.ค. 49 14:44:30 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ต่อ.... อย่างที่บอกว่า ช่วงนี้เป็นช่วงที่อยู่บนเครื่องบินนานที่สุด มันก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะไม่เข้าห้องน้ำซะเลย ทำไงดีล่ะ กลัวเปิดประตูไม่เป็น แล้วสมองอันชาญฉลาดก็ทำงาน (แหวะ..) เราก็ลุกไปเข้าห้องน้ำตอนที่ห้องไม่ว่างมีคนเข้าอยู่สิ พอจังหวะเค้าเปิดประตูออกมาเราก็รีบสวนเข้าไปเลยตอนประตูยังไม่ปิด พอเข้าไปปุ๊บทีนี้เราจะสอดส่ายสายตา แสดงความไม่ฉลาดออกมายังไงก็ไม่มีใครเห็น ก่อนอื่นต้องมองหาปุ่มกดชักโครกก่อน ไม่งั้นเดี๋ยวทำธุระเสร็จแล้วจัดการไม่ได้จะลำบาก หลังจากศึกษาทางหนีทีไล่จนเรียบร้อยแล้วก็ปฏิบัติภารกิจได้ ระหว่างนั้นก็มองหาว่ามีอะไรที่พอจะยักยอกได้บ้าง ว้า...ไม่มีเลยแฮะ (ป่าวขโมยนะ บางทีเค้ามีของเล็กๆ น้อยๆ แจกน่ะ) พอออกมาก็หันกลับไปมองอีกทีว่า ต้องดันประตูตรงไหนมันถึงจะเปิดได้ ไว้เข้าคราวหน้าจะได้ทำเป็น เป็นไงล่ะ อย่างนี้เค้าเรียก learning by doing รึป่าวน้า แหะ แหะ เพื่อนๆ คนที่ทำเป็นแล้วอย่าสมเพสเราเลยนะ ก็ที่บ้านเราไม่มีเครื่องบินให้ซ้อมใช้นี่นา ก็เลยใช้ไม่เป็น จากคุณ : หนูผักกาด (punpreeda) - [ 14 ธ.ค. 49 15:28:52 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ประสบการณ์ที่แสนน่ารักตะหากหล่ะครับ จากคุณ : supermaseng - [ 14 ธ.ค. 49 15:35:42 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มาต่อกันค้าบ..... ขอตัดตอนเลยนะ พอใกล้ๆ จะถึงจุดหมาย แอร์เค้าจะเดินแจกใบเข้าเมืองให้กรอก ดันหาปากกาไม่เจออีกเลยถามคนข้างๆ ว่ามีให้ยืมป่าว เค้าก็ให้มา เราก็กรอกไปเรื่อยจนสะดุดอยู่ข้อนึงก็หันไปถามเค้าอีกว่าคำนี้แปลว่าอะไร ปรากฎว่าเค้าก็ไม่รู้เหมือนกัน เราก็เลยบอกว่า ไม่เป็นไร แต่เราตอบ No ไปแล้วล่ะ แล้วก็ยิ้มๆ ให้กัน จากนั้นก็เลยคุยกันบ้าง เค้าเป็นเกาหลีแต่ไปอยู่ที่อาร์เจนติน่ายังเป็นวัยรุ่นอยู่เลยมากับแม่ 2 คน ไม่เคยมา US เหมือนกัน บางทีเค้าก็ชวนเราดูนอกหน้าต่าง (เค้าเรียกกันว่าหน้าต่างรึป่าวน้อ) ดูไฟในเมืองที่เค้าเปิดกันทั้งคืน สงสัยเป็นเมืองใหญ่ สาวเกาหลีบอกว่า เค้าคิดว่าพวกเราน่าจะมาถึงแคนาดาแล้วล่ะ เราก็พยักเพยิดไปเรื่อย เค้าว่าแคนาดาเราก็แคนาดา พออีกแป๊บนึง ฟ้าสางแล้ว เค้าก็ชวนเราดูข้างล่างอีกว่า มีหิมะปกคลุมเมืองขาวไปหมดเลย เราเห็นก็ดีใจมากเลยคิดว่า มาไม่เสียเที่ยวแล้วเอ็ง ได้เห็นหิมะแน่ๆ งานนี้ จะไล่งับ(หิมะน่ะ)ซะให้เข็ดเชียว จากคุณ : หนูผักกาด (punpreeda) - [ 14 ธ.ค. 49 16:15:41 ]

ความคิดเห็นที่ 8 พอเครื่องลงจอด เราก็เตรียมเอกสารเหมือนเดิมกะว่ารีบๆ ออกจากเครื่องจะได้คิวไม่ยาวเวลาจะผ่านตม. แต่หารู้ไม่ว่าที่นี่ไม่เหมือนที่เกาหลีน้า พอลงปุ๊บยังไม่ถึงตม.เลย เราต้องนั่งรถต่อไปอีก แต่เราก็ทำตัวเนียนๆ เหมือนเดิม ไม่มีการตระหนกตกใจอะไรทั้งสิ้น ก็ทำตามๆ เค้าไปก็ไม่เห็นยากนี่หว่า ตอนอยู่ในรถก็เจอสองแม่ลูกคู่นั้นอีก เราก็เขยิบให้นั่งข้างเรา พอรถมาส่งถึงอาคารที่ต้องผ่านตม. ผู้โดยสารก็ทยอยเดินออกรวมทั้งเราด้วย แล้วก็มีคนมาสกิดเรา พอหันไปดู เอ้า เป็นสาวเกาหลีคนนั้นเอง เค้าสกิดเพื่อจะบอกว่า บ้าย บาย :) น่ารักจิงจิ้ง ตม.ที่นี่หูตาไวมาก (เราลงเครื่องที่สนามบินวอชิงตันน่ะ) ขนาดเค้ากำลังถามเกาหลีคนนึงอยู่ จู่ๆ ก็เดินออกมาจากคอกแล้วตรงมาที่คนที่เข้าแถวรอคิวอยู่ ซึ่งไม่ใช่แถวหน้าๆ ด้วยนะ (เข้าแถวขดกันเป็นงูเพราะคนเยอะมาก) เราก็งงว่าจนท.เค้าเดินออกมาทำไม พอเดินมาถึงผู้ชายคนนึงเป็นเกาหลีเหมือนกัน จนท.ตม.คนนั้นก็ถามว่า ทำอะไรน่ะ ถ่ายอะไร ขอดูหน่อยซิ ไม่รู้เหรอว่าห้ามถ่าย ลบออกให้หมดเลยนะ (เป็นไง แปลเก่งมะ เป็นชุดเลย) เกาหลีคนนั้นก็จ๋อยเลยอ่ะ แต่เค้าพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ คนข้างๆ ก็เลยช่วยตอบให้ว่าเค้าไม่ได้ถ่ายหรอกเพียงแต่ว่าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูข้อมูลเท่านั้นเอง แล้วเราก็ไม่ได้ดูต่อแล้วล่ะ เพราะถึงคิวเราแล้ว เราเจอตม.วัยกลางคนท่าทางใจดี สังเกตุจากคนก่อนหน้าเราเค้าพูดอังกฤษไม่ได้ พอตม.ถามว่าจะไปเที่ยวไหนบ้าง เค้าก็ไม่เข้าใจ จนตม.บอกว่าพูดภาษาอังกฤษไม่ได้เหรอ เค้าก็บอกว่าไม่ได้ ของเราเค้าก็ไม่ถามอะไรมากเพียงแต่บอกว่า ชื่อคุณอ่านแบบนี้เหรอ ถูกต้องมั๊ย แล้วก็ให้ scan นิ้วมือเหมือนตอนทำวีซ่าน่ะ เสร็จแล้วก็บอกว่าเที่ยวให้สนุกนะ เราก็แต้งกิ้วเค้าไป แหม ไม่น่ากลัวอย่างที่คิดเลย จากคุณ : หนูผักกาด (punpreeda) - [ 14 ธ.ค. 49 16:47:41 ]

ความคิดเห็นที่ 9 พอผ่านตม.มาได้แล้ว ก็มารับกระเป๋า เราโหลดไป 2 ใบ รอซักพักก็ได้ใบแรก แต่ใบที่ 2 รอจนคนจะหมดแล้วง่ะ ตายแล้ว กระเป๋าตูอยู่ไหนเนี่ย อย่าบอกนะว่าหลงไปประเทศอื่น ยิ่งหวาดเสียวอยู่ด้วย พลันสายตาก็มองเห็นจนท.คนนึงยืนอยู่ฝั่งตรงกันข้าม ก็เลยกะเดินเข้าไปถามซักหน่อย เอาวะ งูๆ ปลาๆ มันคงพอฟังเราเข้าใจหรอก แต่ยังเดินไม่ทันถึงก็ดันมองเห็น กระเป๋าใครฟะ แดงๆ วางอยู่นอกสายพาน นั่นมันของตูนี่หว่า อย่าให้รู้นะเฟ้ยว่าใครหยิบออกมาจากสายพาน ฮึ่ม ขอเล่าข้ามมาตอนนั่งเครื่องกลับเลยนะ.... ตอนนั่งกลับเพิ่งจะรู้ว่า หน้าจอทีวีมันดับได้ แหม ตอนขาไปก็ทนนั่งแสบตาอยู่ได้ ขนาดปรับแสงหน้าจอแล้วแสงมันก็ยังแยงตาอยู่ มาถึงบางอ้อตอนขากลับนี่เอง ตอนขากลับสังเกตุว่า จอทีวีของคนข้างๆ มันดับได้ หันไปมองแถวข้างๆ เยื้องๆ กันมันก็ดับเหมือนกัน ว่าแล้วก็เริ่มสอดส่ายสายตาหาปุ่ม save หน้าจอทันที เริ่มมองจากจอภาพตรงหน้าก่อน ก็ไม่มีนี่หว่า มีแต่ปุ่มปรับแสงซึ่งปรับได้แค่ระดับนึงเท่านั้นแต่จอยังไม่ดับ ถัดมาหันมาดูรีโมทข้างตัว เฮ้อ มีหลายปุ่มเหลือเกิน ก็ทดลองกดปุ่มต่างๆ ดู ปรากฎว่าเจอแล้ว เย้ เป็นปุ่ม mode นี่เอง เอาล่ะ ทีนี้เราจะหลับสบายแล้วนะ ว่าแล้วก็หลับไปอย่างสบายใจ จากคุณ : หนูผักกาด (punpreeda) - [ 14 ธ.ค. 49 17:35:44 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ลืมเล่าตอนอยู่สนามบินวอชิงตันตอนจะกลับ ขอเล่าย้อนแล้วกันนะ ตอนจะกลับ เรากะซื้อของที่ duty free ก็ไปเดินดูๆ ของ พอเลือกได้แล้วก็ไปเข้าแถวจ่ายตังส์ เค้ารับเป็นบัตรเครดิต พูดถึงบัตรเครดิต อเมกานี่ไม่ดูอะไรเลยนะ ลายเซ็นก็ไม่ดูว่าเหมือนป่าว ไม่เหมือนบ้านเราที่แคชเชียร์ต้องดู ระหว่างรอจ่ายตังส์ เราก็สังเกตุว่า คนที่ซื้อของไม่เห็นได้รับของไปเลย แคชเชียร์จะใส่ถุงแล้วเก็บไว้เอง เราก็นึกในใจว่า เดี๋ยวพอถึงเราแล้วคงต้องถามแหละว่า จะให้ไปของที่ไหนเหรอ ปรากฎว่า ผู้หญิงคนก่อนหน้าเราดันทำเปิ่นแทนเราซะแล้ว ปล่อยไก่มาตัวเบ้อเริ่มเลย พอเค้าเซ็นชื่อ รับบัตรรับใบเสร็จอะไรเรียบร้อยแล้ว เค้าก็ยืนงงว่าทำไมไม่ได้ของวะ ว่าแล้วพี่แกก็บอกว่า อ้าวแล้วของชั้นล่ะ แคชเชียร์ก็บอกว่า เดี๋ยวค่อยไปรับอีกที เค้าจะเอาไปให้ที่ gate น่ะ เราก็เลยสบายไปเลย โดยไม่ต้องถามให้เมื่อย อิ อิ ไม่รู้จักสาวไทยฟอร์มจัดซะแล้ว แต่ดูๆ แล้วคนนั้นเค้าก็ยังงงๆ อยู่นะ พอเราเดินออกมา เห็นเค้าคุยมือถืออยู่คาดว่าคงโทร.ถามคนรู้จักแหละว่าจะได้ของที่ไหน จากคุณ : หนูผักกาด (punpreeda) - [ 14 ธ.ค. 49 18:11:01 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เข้ามาเปิ่น ด้วยคนจิ เราก็ เคย เปิ่น แบ่บนี้เรยอ่ะ ซื้อของที่ duty free เสร็จแร้ว เค้าบอกให้ไปเอาที่ gate อิคุณแฟน เรา ตีความหมายว่า สงสัยจะเป็น gate ตรงประตูขาเข้าที่เมืองไทยม๊าง ..... พอเครื่องลงที่เมืองไทย ก็ หาซะทั่วเลย ที่หนายด๊ายยย !!!!! เค้าให้ไปรับของที่ gate ตรงก่อนจะขึ้นเครื่อง หูยย !!!! วัยรุ่นเซ็งเรย  5 5 5 5 5 5 5 5 จากคุณ : กระดาษเปล่า - [ 14 ธ.ค. 49 18:24:20 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เล่าสนุกจังค่ะ น่าจะมีภาพประกอบด้วยนะ จากคุณ : ขนมปังกับนมสด - [ 14 ธ.ค. 49 20:55:09 ]

ความคิดเห็นที่ 13 5 5 5 5 5 ดีใจจังมีคนเปิ่นเหมือนเราด้วย คุณกระดาษเปล่า แล้วสุดท้ายคุณได้ของมั๊ยอ่ะ แล้วต้องทำยังไงบ้างถึงจะได้ของน่ะ ขอบคุณก้าบ คุณขนมปังกับนมสด สาเหตุหลักที่ไม่มีรูปเพราะว่า เหตุการณ์ส่วนใหญ่อยู่บนเครื่อง ซึ่งเราไม่กล้าถ่ายอ่ะ กลัวคนอื่นรู้ว่า บ้านน้อก บ้านนอก อิ อิ เก๊าะเราเป็นสาวไทยฟอร์มจัดนี่นา สาเหตุรองก็คือ แหะ แหะ อิฉันแปะรูปไม่เป็นง่ะ จากคุณ : หนูผักกาด (punpreeda) - [ 15 ธ.ค. 49 09:08:18 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เล่าต่อน้า ใกล้จะจบแล้ว พอเราบินมาถึงเกาหลี ก็ต้องต่อเครื่องอีกรอบ เราเดินออกจากเครื่องเดินตามๆ เค้าไป มองหาป้าย transit เหมือนเดิม พอเจอก็เดินตามไปเลยเหมือนติด navigator พลันสายตาก็มองเห็นแถวยาวมัก มัก ก็เลยยืนต่อแถวกะเค้าด้วย ปรากฎว่า มีจนท.คนนึงเดินเข้ามาถามว่า singapore airline? ถ้าไม่ใช่ก็ไสหัวไปซะ(ถึงไม่ได้พูดแบบนั้นแต่ความหมายก็คืออย่างนั้นแหละ) แป่ว!!!!! อีกแล้วตู อะไรฟะ จะกลับถึงบ้านอยู่แล้วยังอุตส่าห์เปิ่นอีก ให้มันได้อย่างนี้สิ ไม่ให้ตูเข้าแถวก็ได้ ว่าแล้วก็สบัดก้นจากไป ก็เดินไปอีกไกล๊ไกลกว่าจะถึง gate คราวนี้มีเวลาต่อเครื่องเยอะตั้ง 3 ชั่วโมงแน่ะ ก็เลยเข้าไปดู duty free ของเกาหลีซักกะหน่อย แวะเข้าไปดูเคาเตอร์ของเครื่องสำอางค์คลีนิกส์ โอ้โห ทีนี่ขายแพงกว่าเมกาตั้งเยอะแน่ะ เทียบจากของที่เราซื้อมาน่ะ เราเดินไปดูของกินดีก่า พอดีว่ามีตังส์เศษอยู่ 3 ดอลล์กะว่าจะซื้อขนมซักหน่อย ดูไปดูมาไปสดุดกับขนมของเค้าอันนึง package ยาวๆ เหมือนกูลิโกะอัลมอลต์ แล้วก็มีรูปเกาลัดอยู่หน้ากล่อง เราก็ถามพนง.ขายว่า เป็นช๊อคโกแลตรึป่าว เค้าบอกว่าไม่ใช่แต่ไม่รู้จะอธิบายยังไง แต่เค้าบอกว่า อร่อยนะ มีขายแต่ในเกาหลีนะที่อื่นไม่มี เอาวะ เอาของแปลกไปฝากคนบ้านเราดีก่า ไม่อยากซื้อลูกอมโสมเพราะเค้าคงเคยกินกันแล้ว ก็เลยซื้อมา 1 ถุงมี6กล่อง ไปหาที่นั่งลองแกะกินกล่องนึง.... อืม..... อืม..... ตูเอาไปปาหน้าคนขายได้มั๊ยวะเนี่ย แง ไม่อะหย่อยเลย เหมือนกาละแมที่มันคืนตัวแล้วน่ะ ไม่เหนียวเลยเป็นแบบร่วนๆ ปกติก็ไม่ชอบกินกาละแมอยู่แล้วนะ ดั๊นมาเจอมันอีก เซ็งเลยตู นั่งหลับดีก่า จากคุณ : หนูผักกาด (punpreeda) - [ 15 ธ.ค. 49 09:58:45 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ตอนรออยู่สนามบินอินชอนของเกาหลี สังเกตุดูรู้เลยว่า ใครเป็นแฟนใคร เพราะอะไรรู้ป่ะ เพราะว่าถ้าเป็นแฟนกันเค้าจะใส่เสื้อเหมือนกันแด๊ะเลย บางคู่อาจจะเป็นแบบเดียวกันแต่คนละสี บางคู่หนักกว่านั้น เหมือนกันตั้งแต่เสื้อ กางเกงจนไปถึงรองเท้าเลย รักกันมากจิงจิ๊ง หันไปทางไหนก็เจอ เยอะจนขำเลยอ่ะ ขำไปขำมาก็รู้สึกว่าตัวเองน่าจ๋งจ๋านจังเล้ย ทำไม้ ทำไม เค้ามีกันเป็นคู่ๆ แต่ตูหัวเดียวกระเทียมลีบ นึกแล้วก็ห่อเหี่ยวหัวใจ เฮ้อ.... พอเครื่องบินมาจอดสนามบินสุวรรณภูมิ ก็มีเหตุให้เซ็งอีก เครื่องจอดแล้วแต่ยังเทียบท่าไม่ได้ (ไม่รู้เค้าใช้คำว่าอะไรนะ แต่ก็ประมาณนั้นแหละ) เพราะว่ามีลำอื่นขวางอยู่ รออยู่เกือบๆ 20 นาทีแน่ะกว่าจะได้ พอออกจากเครื่องแล้วก็ตัวปลิวเลย ถึงบ้านตูแล้ว ที่ไหนมันจะดีเท่าเมืองไทยของเรา ตอนจะผ่านตม. เดินไปเห็นคนอื่นเค้าเข้าแถวยาว ก็เลยถามจนท.คนนึงว่า แถวไหนคะพี่ (เย้ ได้พูดภาษาไทยแล้ว) เค้าบอกว่า ริมสุดเลยน้อง โอ้ พระเจ้า ช่องนั้นไม่มีคนเลย โชคดีที่ถามนะเนี่ย ผ่านตม.เรียบร้อยก็ไปรับกระเป๋า เราเดินไปดึงรถเข็นจากแถวที่เค้าเก็บเอาไว้ มันติดแน่นมากเลย ดึงอยู่นาน เปลี่ยนไปดึงแถวอื่นก็แล้วก็ยังไม่ออก จนในใจนึกว่า ตูดึงผิดด้านป่าววะเนี่ย ยิ่งฉลาดๆ อยู่ ว่าแล้วก็เดินไปดูอีกด้านนึงของแถว ก็ไม่ใช่นี่ด้านนั้นมันมีเหล็กกั้นอยู่ แสดงว่าเราดึงถูกด้านแล้วแต่แรงไม่พอ เอาใหม่ รวบรวมพลังลมปราณแล้วดึงเต็มแรง เย้ ออกแล้ว - -" แข็งจริงๆ สงสัยรถยังใหม่มาก ให้อภัย ให้อภัย ระหว่างที่ยืนรอกระเป๋าอยู่นั้น ก็เห็นว่า มีคนเจอชะตากรรมเดียวกันกับเราเลยคือดึงรถเข็นไม่ออก สาวไทยใจดีอย่างเรามีเหรอจะนิ่งดูดาย ก็เลยเข้าไปช่วยดึงปรากฎว่าเป็นสาวไทยเหมือนกัน (ตอนแรกคิดว่าเป็นเกาหลีหรือญี่ปุ่น แต่ถึงเป็นใครก็ช่วยเหมือนกันแหละ) คิดดูต้อง 2 คนดึงถึงจะออก ก็ขอบอกขอบใจกันไปตามระเบียบ ตอนหลังเค้ายังมาช่วยเรายกกระเป๋าออกจากสายพานเลย แล้วแถมยังช่วยต่างชาติอีกคู่นึงด้วย นี่แหละน้า คนไทยก็ดีอย่างนี้แหละ จบแล้วน้า เรื่องระหว่างการเดินทางของเรา ขอขอบคุณผู้มีอุปการะคุณทุกท่านที่ให้การสนับสนุน ไม่ว่าจะเป็นการให้ข้อมูลต่างๆ ตั้งแต่การทำวีซ่า การเปลี่ยนเครื่อง หรือกำลังใจต่างๆ ที่ได้รับ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามผลงานมาจนจบ (อิ อิ เหมือนเป็นศิลปินเลย) ขอบคุณมากๆ ค่ะ จากคุณ : หนูผักกาด (punpreeda) - [ 15 ธ.ค. 49 10:45:09 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ผมว่ารถเข็นมันต้องงับที่จับด้วยนะ ถึงจะดึงออก ไม่ใช่ใช้แรงดึงอย่างเดียว สงสัยว่าจะเป็นอย่างนั้นนะ ไม่เคยใช้เหมือนกัน จากคุณ : ... - [ 15 ธ.ค. 49 12:39:14 A:124.120.105.11 X: TicketID:106593 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ขอโทษนะครับ ขอ ส.หน่อย ไม่ทราบว่าไปทำไรที่ dc เหรอครับ พอดีอยากไปมั่งอ่ะ แต่ไม่มีปัญญาขอ visa อ่ะ ถามๆ ดูเผื่อเป็นแนวทาง จากคุณ : ... - [ 15 ธ.ค. 49 12:41:16 A:124.120.105.11 X: TicketID:106593 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เรางับแล้วล่ะ แต่มันไม่ออก แข็งมัก มัก เมื่อก่อนก็เปิ่นเหมือนกัน ตั้งแต่สมัยสนามบินดอนเมืองแน่ะ ไม่ค่อยไปสนามบินซักเท่าไหร่ คราวนั้นไปส่งแม่ พอลงจากรถแท็กซี่ปั๊บ ก็กรากเข้าไปเอารถเข็นที่จอดอยู่ระเกะระกะเลย ปรากฎว่า พอเข็นแล้วมันไม่ไปว่ะ ทำไมมันฝืดงี้ว้า สงสัยจะเสีย เลยไปเอาคันใหม่ ก็พอใช้ได้ จากนั้นก็เข็นสัมภาระนำแม่ไปเข้าแถว check in ปรากฎว่ารถมันฝืดมาก (ตอนนั้น ไม่รู้ว่าต้องงับไง - -" แหะ แหะ) เข็นไม่ค่อยไป ก็มีคนอดรนทนไม่ได้ อยู่แถวข้างๆ เป็นฝรั่งผมทองเล้ย มันคงทนไม่ได้น่ะ ยื่นมือออกมางับให้ดูเป็นตัวอย่าง ไม่พูดอะไรเลยนะ หน้าเรางี้เกือบชาแน่ะ(พอดีหน้าค่อนข้างด้านน่ะ เลยแค่เกือบ) ตั้งแต่วันนั้นมาก็เลยรู้ว่า รถเข็นที่สนามบินต้องงับถึงเข็นได้ เราไป DC ไปเยี่ยมน้าน่ะ เค้าอยู่ที่โน่น แค่นั่งเครื่องไป พอถึงเค้าก็มารับ เลยไม่ต้องกลัวหลง จากคุณ : หนูผักกาด (punpreeda) - [ 15 ธ.ค. 49 13:36:32 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เล่าเก่ง  เห็นภาพ  สนุกมากเลย   ตบมือให้   แปะๆๆๆๆ  ที่เที่ยวสนุกแล้วกลับมาได้ปลอดภัย จากคุณ : ceacar salad - [ 15 ธ.ค. 49 19:10:43 ]