เอามั่ง ขอทำมินิรีวิวแบบคนอื่นมั่งง่ะ บอกก่อนว่าเป็นคนที่พยายามจะขยันถ่ายรูป แต่เอาเข้าจริงก็ขี้เกียจพกกล้องอยู่ดี ไอ้ครั้นจะนั่งจดบันทึการเดินทางก็ทำได้แป็บเดียว ธาตุไฟขยันก็แตกทุกที เหอ เหอ ไอ้ที่จะเห็นต่อไปนี้ก็มาจากความทรงจำล้วนๆ รูปก็น้อยนิดเดียว (อุตส่าห์ได้ไปตั้งไกล) เอาล่ะเริ่มเรื่องสักที เมื่อปีกว่าที่แล้วบริษัทใจร้าย เอ้ย ใจดีทรงไปดัดสันดาน ไม่ใช่ ไปฝึกงานที่บราซิลนาน 10 กว่าวัน บอกตรงๆว่าไม่อยากไปอย่างแรง ก็แหม่ต้องเป็นหญิงไทยเดินทางแต่เพียงลำพังคนเดียวตั้งครึ่งค่อนโลก (เพือประหยัดงบบริษัท) มันก็หวาดๆน่ะดิ แต่ถ้าไม่ไปมีหวังตกงาน เอาว่ะ คิดซะว่าไปหาโรนัลดินโย่ น้องเหยินที่รัก ไก่รักโรนัลโด่ ไก่จะไปบราซิล ท่องไว้แบบโฆษณา เพื่อขวัญและกำลังใจ เดินทางด้วยสายการบินไทยไปลงที่แฟรงเฟริต เพื่อเปลี่ยนไปขึ้นเครื่องของลุฟฮันซ่าไปเซาเปาโลต่อ งานนี้หญิงไทยตัวดำไปเยอรมัน เหอ เหอ พอจะนึกภาพออกไหม มีตำรวจตัวใหญ่มายืนตรวจพลาสปอร์ต คิดในใจว่ามันต้องถามฉันแน่ๆ แล้วคุณก็ได้สิทธินั้นเดี่ยวนี้ มันถามจริงๆ มาทำไรไอ้น้อง แค่เปลี่ยนเครื่องว้อย ตอบมันไปอย่างสุภาพ
จากคุณ :
ดวงน้อยสร้อยทองคำ 
- [
30 ม.ค. 50 11:54:38
]
บราซิลรำลึก มันว่างไม่มีไรทำ
