ความคิดเห็นที่ 1 ช่วงแรกๆที่พบเห็นดื้อ ทุกคนในทีมทั้งหมดได้นิ่งเงียบ มองดูดื้อแบบเวทนา หนองที่ขาคือปัญหาใหญ่ที่ทำให้ดื้อไม่สามารถเดินไปในระยะที่ไกลเพื่อหากินได้  อาการแรกคือน้ำที่ดื้อต้องการ หมอล๊อตตัดสินใจอย่างรวดเร็วโดยรีบฉีดยาสลบให้ดื้อ แล้วฉีดยากันบาดทะยักทันที ผลของการเจ็บมากๆที่แผลของขาซ้าย ทำให้น้ำตาของดื้อไหลเป็นทางลงสู่พื้นดิน นั่นคือภาพที่เราๆทุกคนมักจะไม่เคยเห็นดื้อเป็นอย่างงี้มาก่อน สุดท้ายทุกคนต้องเร่งลงมือทำงานก่อนค่ำมืด แยกออกไปกางเต้นท์ตั้งแคมป์และหุงข้าวเพราะเราต้องอยู่กับดื้ออีกหลายวันเพื่อเฝ้าไข้  ส่วนคนที่เหลือช่วยกันล้างแผลเอาหนองที่เน่ามากๆออกจากขาของดื้อให้หมดจนสะอาด อีกสามคนต้องเดินย้อนกลับไปที่หนองน้ำห่างเราไม่กี่กิโล เพื่อหาบนำน้ำมาอาบให้ดื้อเจ้าลูกรักของเรา  อาการหอบแบบเบาบางบ้างครั้งถึงกับกระตุกก็ทำให้เราใจหายมาบ้างกับเรื่องอย่างนี้ แม้นพวกเราจะชินกับสูญเสียมาบ่อยครั้งก็ตาม  แต่ทุกคนจะต้องพยายามทำให้สำเร็จและเหมือนเดิมที่เค้าเคยเป็นเราต้องทำและทำให้ได้.... จากคุณ : สหายสาริกา - [ 19 เม.ย. 50 04:09:46 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เจ้าพ่อเขาใหญ่(เจ้าพ่อขุนด่าน)....... นั่นคือสิ่งที่ทุกคนคิดถึง แล้วสิ่งที่ทุกคนตั้งใจหากขอได้  ขอให้ดื้อของเรากลับมาเช่นเดิม...... ทุ่มเศษๆภาระกิจของการทำงานวันที่สองจบลงแล้ว  ร่างกายใหญ่โตของดื้อ  ทอดกายท่ามกลางวงล้อมของเราในคืนนี้ ขอนไม้ท่อนเขื่องๆถูกลากมาหนุนหมอนให้ดื้อเพื่อเอนกาย เราปรับแผนจัดวางการเฝ้าระวังสัตว์ที่ดุร้ายจะเข้าโจมตียามกลางคืน สองคนหนึ่งคู่ต้องมานอนสี่ทิศเพื่อสะดวกต่อการเฝ้าระวัง กองไฟถูกก่อส่องแสงข่มขู่ศัตรูของดื้อให้เกรงขาม  ในวัยเยาว์ยามแข็งแรงดื้อเองก็สร้างศัตรูไม่น้อยที่เดียว  วันนี้เราจึงกลัวการกลับมาล้างแค้นเจ้าดื้อในยามที่ดื้ออ่อนแอเหลือเกิน ท้องฟ้าร้อยเรียงดวงดาวทอแสงกระทบใบไม้และยอดหญ้า แรมคืนที่มืดมิดและฟ้าปิดกลางป่าใหญ่แบบนี้ มันไม่ดีนักสำหรับสัตว์ที่อ่อนแอ เราเองต้องเฝ้ามองร่างผู้ป่วยด้วยหวังว่า 3 ชม.ข้างหน้าดื้อต้องขยับตัวให้เรารู้ว่าดื้อยังอยู่กับเราต่อไป...เราจะรอแม้นจะดึกค่อนคืนเราก็จะรอดื้อ.. แก้ไขเมื่อ 19 เม.ย. 50 04:25:14 จากคุณ : สหายสาริกา - [ 19 เม.ย. 50 04:24:42 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ผ่านไปเกือบ 3 ชม.เศษตามที่คาดดื้อขยับตัว...... เฮๆๆๆๆๆ....เสียงดีใจถึงแม้นแผ่วเบาในลำคอ แต่มันดังก้องกังวาลในหัวใจของคนทุกคนในทีม... ลมหนาวปะทะกายเราจนสั่นสะท้าน ไออุ่นของไฟฟืนก็พอทุเลาความหนาวลงบ้างและที่สำคัญกำลังใจของทีมก็กลับมาพร้อมกับเสียงลมหายใจเข้าออกของดื้อ...นั่นคือความหวังที่เราติดตามมากว่า 48 ชม. โดยมิล้มเหลวและสิ้นหวัง หลายๆคนก็หลับตานอนเคียงข้างดื้อผู้โดดเดี่ยวในยามนี้จนเช้าของวันใหม่ที่สดใส... จากคุณ : สหายสาริกา - [ 19 เม.ย. 50 04:33:08 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ร่องรอยบาดแผลที่เราเห็นชัดเจนของวันนี้  พอที่จะคาดเดาว่าดื้อ โดนไม้แทงทะลุจากด้านข้างของขาข้างซ้ายมา  โดยเราไม่ทราบสาเหตุที่โดน  แต่นิสัยดื้อเราพอทราบว่าดื้อซนมากๆขนาดญาติพี่น้องบางตัวถึงกับเอือมระอาต่อดื้อจริงๆ วันนี้อาการของดื้อ ยังคงนอนซมเพราะพิษไข้เล็กน้อย ดวงตาเริ่มมองเห็นเพื่อนๆผู้ร่วมโลกแม้นจะแตกต่างบ้างแต่ดื้อก็พอจะเข้าใจและแยกออกว่าเวลานี้คืออะไร  ปกติชุดลายพรางของเจ้าหน้าที่หากเป็นในยามที่ดื้อปกติล่ะก็ ขณะนั่นต้องตัวใครตัวมันแล้ว เพราะดื้อจะเปิดศึกเข้าใส่ทันทีที่พบ เค้าก็เป็นอย่างนี้มาตั้งแต่เด็ก อาจจะเกิดจากการที่พ่อแม่ของดื้อเอาใจมามากเกินไปก็ได้...อิอิอิ แก้ไขเมื่อ 19 เม.ย. 50 04:41:58 จากคุณ : สหายสาริกา - [ 19 เม.ย. 50 04:41:08 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เช้าๆวันนี้อากาศดี...หนาวเลยล่ะ.... เราทุกคนต่างเริ่มประเมินสถานะการณ์กันว่า  วันนี้บ่ายๆใกล้ค่ำดื้อต้องลุกขยับขาได้บ้าง และเราต้องถอยๆห่างดื้อออกมา เพื่อให้ดื้อเริ่มช่วยเหลือคนเองให้มากที่สุด ....... จริงอย่างที่ว่า 11โมงเศษๆ ดื้อเริ่มขยับงวงมากินน้ำโดยลากตัวไปตามพื้นที่เราปรับพิ้นที่ไว้ให้ เรากินข้าวเที่ยงแล้วฉีดยาลดบรรเทาปวดให้ดื้ออีกครั้ง และต้องการให้ดื้อพักผ่อนเยอะๆอีกด้วย ในราวป่าอีกด้านหนึ่งไม่ห่างเรามากนัก  เราเริ่มสังเกตุเห็นบางอย่างผิดปกติอยู่  พุ่มไม้เคลื่อนไหวไปมา หน่วยสังเกตุการณ์เดินมุ่งหน้าเข้าไปดูใกล้ว่าสิ่งที่กันมันคืออะไร... สักพักเจ้าที่หน่วยกล้าตายก็วิ่งหน้าตั้งกลับมาที่แคมป์บอกว่าเจอช้างเดี่ยวเพศผู้ 1 ตัวกำลังกินอาหารเที่ยงในป่าทึบแสงด้านฝั่งใกล้ๆหนองผักชี  เรารู้ทันทีว่าช้างตัวนี้วนเวียนตามดูดื้อมาตลอด เหมือนเพื่อนตายก็ไช่หากมองเห็นเช่นนั้น........ แก้ไขเมื่อ 19 เม.ย. 50 04:53:48 จากคุณ : สหายสาริกา - [ 19 เม.ย. 50 04:53:01 ]

ความคิดเห็นที่ 6 หากเป็นเช่นนั้นเราต้องเตรียมตัวถอยออกจากดื้อให้เร็วที่สุด... เพราะว่าหากช้างเพื่อนๆดื้อมาเห็น จะเข้าใจว่าทำให้ดื้อบาดเจ็บและเข้าโจมตีพวกเราแน่นอน เราต้องฉีดยาอีกเข็มแล้วรีบเผ่นหนีโดยเร็ว จากนั้นก็เฝ้าระวังด้านนอกไม่ให้เพื่อนดื้อเห็นเราชัดเจนมากนะ ไม่งั้นเพื่อนดื้อจะเดินเข้าหาเราทันที เราจึงตัดสินใจว่าต้องปล่อยดื้ออยู่กับเพื่อนๆและญาติๆอีกหลายๆตัวที่จะเดินทางมาเยียมดื้อ เราถือว่างานที่ปฏิบัติอยู่นี้ ทุกอย่างได้เรียบร้อยแล้ว และต้องรีบเก็บของแล้วเดินทางหนีไปให้ไกลไว้ก่อน  ส่วนดื้อก็จะปรับตัวรักษาแผลให้หายโดยธรรมชาติต่อไป จากวันนั้นเป็นต้นมา วันที่เราได้เดินทางจากดื้อก็ผ่านเลยมากว่า 4 เดือนโดยไม่มีเคยพบเห็นดื้ออีกเลย ซึ่งเราเองก็ไม่รู้ด้วยว่าดื้อเดินทางตามติดเพื่อนฝูงไปอยู่แห่งใด จากคุณ : สหายสาริกา - [ 19 เม.ย. 50 05:09:50 ]

ความคิดเห็นที่ 7 หลายๆครั้งที่พวกเราพยายามออกไปเดินตามหาดื้อ ทุกแห่งทุกหน ..ด้วยหวังว่าสักวันเราจะได้พบดื้อซึ่งเคยเป็นคนไข้ของเราที่คงหายป่วยเป็นปกติแล้ว แต่ก็ไม่วายที่จะกังวนว่าดื้อหายจริงๆรึเปล่า  เราพยามเดินป่าตามหาดื้อและไปทำโปร่งเทียมไว้เป็นจุดๆ เพื่อให้ดื้อและเพื่อนๆดื้อได้กินอาหารเสริมดีๆต่อไปบ้าง จากคุณ : สหายสาริกา - [ 19 เม.ย. 50 05:16:27 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เวลาผ่านไปร่วมเกือบๆ 4 เดือน....... เมื่อสองวันนี้ผมได้เดินทางไปธุระที่ระยอง ก็มีโทรศัพท์จากน้องๆบนอุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ ว่ามีคนพบเห็นดื้อแล้ว  ในสภาพที่เป็นปกติดีทุกๆอย่าง... ผมจึงรีบเดินทางกลับมา และมุ่งหน้าขึ้นสู่เขาใหญ่ทันทีด้วยหวังที่ว่าอยากเห็นดื้ออีกครั้ง  เย็นๆวันนี้อากาศบนเขาใหญ่ค่อนข้างจะออกอ้าวๆไม่เย็นเอาเลย.. ผมและเจ้าหน้าที่สื่อความหมาย อช.เขาใหญ่ จึงเดินเท้าเข้าไปทางด้านน้ำตกผากล้วยไม้ตามลายแทงที่ได้ข้อมูลมาทันที.. และแล้วเวลาประมาณสองทุ่มเศษๆผมก็ได้เจอดื้อ ที่บริเวณแถวๆป่าดงดิบหลังน้ำตกกรองแก้ว ดื้อเล่นน้ำจนค่ำมืดจึงออกเดินหากินไปตามแนวร่องลำธารข้างห้วยน้อยๆที่ยังพอเหลือเศษน้ำให้ปะทังความหิวโหยได้... สุดท้ายผมดีใจที่ได้เห็นดื้อรอดปลอดภัยจากคราวก่อนโน้น..ใจเราพองโตที่เห็นการเดินของดื้อคล่องตัวใกล้เคียงดั้งเดิมที่ดื้อเคยเป็นอยู่...ผมดีใจดีใจจริงๆที่ดื้อยังอยู่และอยู่ให้เราเห็นเป็นตำนานของเขาใหญ่ตลอดไป... ขอขอบคุณ หมอล๊อต ของสัตว์ป่า ขอขอบคุณ หน่วยสื่อความหมาย อช.เขาใหญ่ ขอขอบคุณ แหลม-หญิง จากฝ่ายป้องกัน อช.เขาใหญ่ และขอขอบคุณอย่างสูง คุณDigital Birds ที่เอื้อเฟื้อภาพประกอบในครั้งนี้ และขอขอบคุณเพื่อนๆที่ส่งข่าวดีมาให้รับทราบทุกท่านนะครับ ..ขอบคุณครับ จากคุณ : สหายสาริกา - [ 19 เม.ย. 50 05:31:11 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบคุณที่นำสิ่งดีๆมาให้อ่านนะคะ ชอบอ่านจังเลยคะ ขอให้คนดีๆทั้งหลายที่ช่วยสัตว์ป่ามีความสุขโชคดีกันทุกคน คุณพระค้มครองด้วยคะ จากคุณ : ซีฟู๋ - [ 19 เม.ย. 50 06:24:07 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อ่านแล้วน้ำตาไหลเลยค่ะ ประทับใจจริง ๆ จากคุณ : อาโนเนะ (เวสารัช) - [ 19 เม.ย. 50 06:27:51 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ประทับใจค่ะ  ขอบคุณทีมงานที่คอยติดตามช่วยเหลือเพื่อนสัตว์โลกของเราด้วย (ส่วนตัว ช่วยอะไรไม่ได้เลย  ได้แต่ติดตามอ่านเรื่องราวดีๆ เหล่านี้เท่านั้นเอง  ฮือ...) จากคุณ : --สาวลูกสอง-- - [ 19 เม.ย. 50 07:06:14 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณครับพี่ แต่พี่คับ...ทำไมเอารูปอาเหล่าม่ามาลงล่ะครับ ทำไมไม่เอารูป...ช้างมาลง ปล.หวังว่าอาเหล่ามาคงไม่เข้ามานะ จากคุณ : รอชม - [ 19 เม.ย. 50 07:11:23 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณมากเลยครับพี่ที่นำเรื่องราวดี ๆ เหล่านี้มาเล่าให้ฟังครับ.......... ปล...น้องรอชมเอ๋ยเดี๋ยวก็โดนอาเหล่ามาตี หรอก  555555 จากคุณ : Radiance (เรเดียน) - [ 19 เม.ย. 50 07:54:40 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณ สหายสาริกาและผู้มีน้ำใจงามที่ได้ช่วยเหลือเยียวยาแทนดื้อ ด้วยนะครับ จากคุณ : Red Fox - [ 19 เม.ย. 50 08:02:13 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณ อาก๋ง มากนะคะ ที่นำเรื่องราวดีๆมาฝากกัน จากคุณ : Zorakun - [ 19 เม.ย. 50 08:09:01 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ความคิดเห็นที่ 12   ขอบคุณครับพี่ แต่พี่คับ...ทำไมเอารูปอาเหล่าม่ามาลงล่ะครับ ทำไมไม่เอารูป...ช้างมาลง ปล.หวังว่าอาเหล่ามาคงไม่เข้ามานะ จากคุณ : รอชม   - [ 19 เม.ย. 50 07:11:23 ]     ****************************************** แอบ   " กรี๊ดดดดดดดดดดดด  กรี๊ดๆๆๆๆ "    เบา ๆ ตารอโชม  ตารอชม  ไม่สมใจซักที ทู้นี้เค้าอุตส่าห์เปลี่ยนโหมดเข้ามาแระ.....ฮึ่มมมม เสียภาพพจน์หมด     แอบไปขำก่อนนะคะ เดี๋ยวมาใหม่     ตาบร้า  ตาบร้า  ตาบร้า จากคุณ : แม่น้องมีน (แม่ซากานะ) - [ 19 เม.ย. 50 08:12:29 ]

ความคิดเห็นที่ 17 สุดยอดครับ พวกคุณคือคนที่ยอดเยี่ยมจริงๆ ผมขอนับถือจากใจจริง "ขอขอบคุณ หมอล๊อต ของสัตว์ป่า ขอขอบคุณ หน่วยสื่อความหมาย อช.เขาใหญ่ ขอขอบคุณ แหลม-หญิง จากฝ่ายป้องกัน อช.เขาใหญ่ และขอขอบคุณอย่างสูง คุณDigital Birds ที่เอื้อเฟื้อภาพ  ประกอบในครั้งนี้ และขอขอบคุณเพื่อนๆที่ส่งข่าวดีมาให้รับทราบทุกท่านนะครับ ..ขอบคุณครับ" แต่ท้ายที่สุดผมขอขอบคุณคุณครับ สหายสาริกา จากคุณ : CARTOON (DHR) - [ 19 เม.ย. 50 08:22:53 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ดีใจมาก   ที่เจ้าดื้อ  ไม่ต้องประสบชะตาเหมือนเจ้า "พลายงาเดียว" ช้างน้อยเกเร แห่งป่าแก่งหางแมว  เพราะชีวิต นิสัย ใจคอ ของทั้งสองเชือกนี้คล้ายคลึงกัน   ผิดกันก็แต่เพียงว่า เราค้นหาเจ้างาเดียวไม่พบ  จนวันนึง เราพบว่ามันตกลงไปในปลักโคลน ด้วยอาการบาดเจ็บที่ยังไม่หาย ถึงแม้ว่าจะพยายามช่วยเหลือ และเจ้างาเดียว ก็ยินยอมไม่เกเร เหมือนเคย   แต่...เราก็ไม่สามารถยื้อชีวิต เจ้างาเดียวไว้ได้.. เจ้างาเดียว จากพวกเราไป ในที่สุด.... ดีใจกับเจ้าดื้อ  และดีใจที่หลายๆคนให้ความสำคัญ กับชีวิต ของช้างไทย จากคุณ : หมูน้อย (prettyguide) - [ 19 เม.ย. 50 08:31:43 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ยอดเยี่ยมมากๆครับ พี่สหายสาริกา ทุกที่ช่วยดูแลเจ้าดื้อยอดเยี่ยมมากครับ จากคุณ : แก่ กรุงเก่า - [ 19 เม.ย. 50 08:42:41 ]

ความคิดเห็นที่ 20 โห อ่านไปลุ้นไป ว่ามันจะรอดมั๊ย ค่อยยังชั่วค่ะ เรือ่งราวที่น่ารัก น่าชมเชย จากคุณ : da-o-mi - [ 19 เม.ย. 50 08:54:03 ]

ความคิดเห็นที่ 21 จากคุณ : ณ วันหนึ่งเราจะมาพบกัน - [ 19 เม.ย. 50 08:59:48 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นแทนเจ้าดื้อ ขอบคุณทุกๆท่านมากครับ ที่ยังรักษาสัตว์ป่าให้ลูกให้หลานได้ศึกษาต่อไป จากคุณ : เฉวง - [ 19 เม.ย. 50 09:12:47 ]

ความคิดเห็นที่ 23 นับถือครับ ขอบคุณสำหรับความทุ่มเทด้วยครับ จากคุณ : OuFlash 80 - [ 19 เม.ย. 50 09:38:53 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ประทับใจมากจริงจริง ขอบคุณสหายสาริกา ที่แจ้งข่าวดีให้พวกเราชาวPANTIPได้รับรู้ และซึ้งในน้ำใจของทีมงานและคุณหมอ ที่ได้ช่วยเจ้าดื้อให้รอดพ้นจากอันตรายครับ จากคุณ : nunsiri - [ 19 เม.ย. 50 09:50:25 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ยินดีด้วยครับ จากคุณ : earthquake - [ 19 เม.ย. 50 10:05:37 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบคุณสำหรับเรื่องราวน่าประทับใจอย่างนี้ จากคุณ : วุ้นน้ำเชื่อม - [ 19 เม.ย. 50 10:15:17 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ขอบคุณครับ ขอคุณจริง ๆ จากคุณ : Capo - [ 19 เม.ย. 50 10:23:16 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ประทับใจจังเลยค่ะ จากคุณ : พิมปะการัง - [ 19 เม.ย. 50 10:24:37 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ดีใจด้วยที่เห็นเจ้าดื้อ หายแล้ว จากคุณ : รอยร้าวไม่เคยจาง - [ 19 เม.ย. 50 10:29:52 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ยอดเยี่ยมเลยคะ ขอบคุณมากๆ สำหรับเรื่องราวดีๆ ที่เอามาแบ่งปันคะ และขอบคุณทุกๆ ท่านที่ช่วยดูแลช้างไทยคะ :) จากคุณ : Daijobudai - [ 19 เม.ย. 50 10:35:16 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เข้ามารับข่าวสารการตามหา พี่จ๋า เอ๊ย ช้างป่า ขอบคุณสำหรับข่าวดีนะค่ะ พี่สาริกา จากคุณ : นังนู๋ฟ้า - [ 19 เม.ย. 50 11:05:38 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ขอบคุณนะคะ สำหรับเรื่องของเจ้าดื้อที่นำมาเล่าสู่กันฟัง... จากคุณ : ฉินเมิ่งเหยา - [ 19 เม.ย. 50 11:36:59 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ขอบคุณสำหรับข่าวดีมากๆชิ้นนี้นะคะ ขอบคุณทุกท่านที่มีส่วนร่วมด้วย เป็นกำลังใจให้ทำสิ่งดีๆต่อไปค่ะ จากคุณ : piscespair - [ 19 เม.ย. 50 11:41:03 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ประทับใจมากๆ กับความเสียสละคะ จากคุณ : ปลาพะยูนน้อย - [ 19 เม.ย. 50 11:43:07 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ขอบคุณครับท่าน จากคุณ : Draught Beer - [ 19 เม.ย. 50 11:50:26 ]

ความคิดเห็นที่ 36 สวัสดีครับ คุณสหายสาริกา ผมอยู่แถวนั้นแหละ แต่ขึ้นไปดูสัตว์ไม่สะดวก เพราะอายุมากแล้ว ร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงเหมือนเคย เกรงจะไปเป็นภาระให้กับคนอื่นอื่น ไม่เหมือนตอนยังหนุ่ม ที่เดินป่ากันได้เป็นวันวัน เพียงแต่ช่วงนั้น คณะของผมเดินป่ากันไม่ได้เดินตามความหมายของคุณ อย่างไรก็ตาม ผมไม่เคยยิงสัตว์ป่า ยกเว้นกระต่ายป่า แบบเอามากินจริงจริง กวางสักตัว ผมยังไม่เคยฆ่า ไม่เคยไล่ ไม่เคยทำร้าย เสือนี่ยิ่งแล้วกันไปใหญ่ ผมไม่เคยยอมให้เสือเห็น หรือแค่กระสากลิ่นผมง่ายง่าย ดังนั้น ผมจึงเที่ยวป่าแบบอนุรักษ์ ชนิดไม่รู้ตัวเหมือนกันแฮะ ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์นี้ ผมจะแวะไปบ้านซับเศรษฐี ปิ้งเนื้อกินกับไวน์ PB ที่จะแวะซื้อเอาเข้าไปอีกสักลังหนึ่ง คุณสหายสาริกาว่างไหมล่ะครับ เข้าไปกินด้วยกัน วันศุกร์ หรือวันเสาร์ก็ได้ สบายสบาย ผมจะบอกเบอร์โทรฯให้ทางกล่องข้อความ เพราะทราบว่า คุณไปซับเศรษฐีถูกอยู่แล้ว ก็คนแถวนั้นนี่นา จากคุณ : xebec - [ 19 เม.ย. 50 12:55:49 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ซ้ำค่ะ แก้ไขเมื่อ 19 เม.ย. 50 13:45:10 จากคุณ : piscespair - [ 19 เม.ย. 50 13:16:26 ]

ความคิดเห็นที่ 38 พี่สหายสาริกา รีวิวของพี่บ่งบอกถึงการใช้ชีวิตอย่างมีคุณค่ามากเลยค่ะ ย้อนมาดูตัวเอง ไม่เคยทำประโยชน์ให้กับธรรมชาติ หรือสิ่งแวดล้อม ได้อย่างพี่เลย  คอยนึกถึงแต่เรื่องเที่ยวจริงๆ แป๋วอยากทำอย่างพี่บ้าง แต่......สังขารไม่ให้ ไม่เคยเดินป่า ทำไงดี ในชีวิตแป๋วเดินได้มากที่สุดก็แค่เดินจากถ้ำธารลอดกาญจนบุรีไปถ้ำใหญ่เท่านั้นเอง 4 ชั่วโมง รวมขึ้นลง ยังแทบตายเลยค่ะ ขอบคุณพี่แทนดื้อด้วยนะคะ จากคุณ : สันกาลาคีรี - [ 19 เม.ย. 50 13:38:45 ]

ความคิดเห็นที่ 39 **ทำไมขึ้นซ้ำอีกน้อ ขออภัยค่ะ** แก้ไขเมื่อ 19 เม.ย. 50 13:46:11 จากคุณ : piscespair - [ 19 เม.ย. 50 13:41:23 ]

ความคิดเห็นที่ 40 คุณสันกาลาคีรี ...แกกลับมาเมื่อคืนก็ดึกแล้วนะ ยังมีแรงมานั่งรีวิวอีกผมว่าแกเหนื่อยนะ ขับรถมาจากระยองก็ 3ชม.แล้ว  พอบอกแกว่ามีคนฝากข้อความไว้ไปยาวเลย...เฮ้อ จากคุณ : เด้าลมหลังเทา - [ 19 เม.ย. 50 13:45:41 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ขอบคุณทุกคนที่ได้ช่วยรักษาช้างไทยเอาไว้ ตัวเองอยากจะช่วยแต่ก็ไม่รุ้จะช่วยได้ด้วยวิธีไหน ช้างเป็นสัตว์ที่น้ำหนักตัวมากเวลามันได้รับบาดเจ็บที่ขามันจะทรมานมาก เพราะ มันต้องใช้ขาที่บาดเจ็บช่วยรับน้ำหนักตัว ขอบคุณจริง ๆ จากคุณ : ammnotgiven (amnotgiven) - [ 19 เม.ย. 50 13:58:07 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ขอให้ช้างไทย อยู่คู่ป่าไปนานๆทีเถอะ ถ้าได้อยู่คู่ถนนในกรุงเทพเล๊ย สาธุ! จากคุณ : แมวน้อยห้อยขา - [ 19 เม.ย. 50 14:04:49 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ขอบคุณมากค่ะ ที่ให้เราได้มีโอกาสรับรู้เรื่องราวดีๆ ตื้นตันค่ะ จากคุณ : หม่ามี๊บัดดี้ palmy52 - [ 19 เม.ย. 50 14:08:52 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ดีใจด้วยครับที่ดื้อกลับมาดังเดิม และดีใจที่มีคนดีๆอย่างคุณสหายสาริกาและเพื่อนๆร่วมอุดมการณ์ทุกท่าน ถ้ามีกิจกรรมดีๆอย่างนี้เรียกผมด้วยนะครับ อยากเป็นส่วนหนึ่งในการอนุรักษ์สัตว์ป่าครับ เขาใหญ่ไม่ไกลจากที่ทำงานผมครับ ขอบคุณครับ แก้ไขเมื่อ 19 เม.ย. 50 14:56:13 จากคุณ : Athlons - [ 19 เม.ย. 50 14:51:18 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ชื่นชมในน้ำใจ จิตใจอันดีงามค่ะ จากคุณ : viee - [ 19 เม.ย. 50 14:54:28 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ประทับใจมาก ๆ และขอขอบคุณเจ้าหน้าที่ทุกท่านที่ช่วยกันรักษาสัตว์คู่บ้านคู่เมืองของพวกเรา ขอให้น้องดื้อหายป่วยเร็ว ๆ นะจ๊ะ จากคุณ : The Kop Noi (The Kop Noi) - [ 19 เม.ย. 50 16:57:39 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ขอบคุณเจ้าหน้าที่ทุกท่านและคุณสหายสาริกาที่ได้ช่วยกันดูแลรักษาสัตว์ที่ป่วย  อ่านแล้วปลื้มใจจริงๆ จากคุณ : jk (016) - [ 19 เม.ย. 50 17:51:22 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ประทับใจมากๆ และขอขอบคุณจากใจจริงค่ะ จากคุณ : ลาเต้แก้วหญ่ายๆ - [ 19 เม.ย. 50 18:44:56 ]

ความคิดเห็นที่ 49 อ่านแล้วมีความสุขค่ะ ขอบตุณน่ะค่ะที่เอาเรื่องราวดี ๆ มาแบ่งปันกัน จากคุณ : Au bout du monde - [ 19 เม.ย. 50 20:01:40 A:91.168.23.113 X: TicketID:138511 ]

ความคิดเห็นที่ 50 อ่านแล้วแอบลุ้นเลยค่ะ จะเป็นยังไงต่อ จะเจอเจ้าดื้อมั๊ย แล้วจะเป็นยังไงบ้าง ดีใจจังเจ้าดื้อหายป่วยแล้ว ขอบคุณเจ้าหน้าที่และคุณสหายสาริกานะคะที่ยังติดตามอาการคนป่วย??(เจ้าดื้อนั่นแหละ)อยู่ตลอด..คิดว่าเจ้าดื้อก็คงไม่ลืมพวกคุณเหมือนกัน.. จากคุณ : เม็ดหินสีส้ม - [ 19 เม.ย. 50 21:19:01 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ชื่นใจและปลื้มใจค่ะ ^_^ อ่านมา  50  คห.  คนที่เหนื่อยคงหายเหนื่อย และมีกำลังใจที่จะทำงานเบื้องหลังต่อไป งานที่หน้าที่ก็ไม่ใช่ เงินทองก็ต้องใช้สอยไป แต่สิ่งที่ได้มาคือความสุขใจ แบ่งความสุขแบบนี้ให้พวกเราบ่อย ๆ นะคะ ไม่ได้ร่วมทาง........... แต่ก็ร่วมอุดมการณ์ ^_^ จากคุณ : แม่น้องมีน (แม่ซากานะ) - [ 19 เม.ย. 50 21:50:40 ]

ความคิดเห็นที่ 52 รับทุกคำที่มากมาย  ด้วยใจศรัทธาครับ ผมขอขอบคุณทุกๆท่านแทน เจ้าดื้อ........... และขอขอบคุณทุกๆท่านสำหรับกำลังใจที่มอบให้กัน ************************************************************************** หากขอได้...ผมจะขอ... ขอไม้ที่ล่มวันนี้จงเป็นต้นสุดท้าย    ขอให้ป่ากับคนอยู่รวมกันได้อย่างสันติ และขอให้มีผืนป่าไว้ให้คนรุ่นต่อๆไป  ได้รู้จักและค้นหาความหมายให้กับชีวิต ......แต่เหนือกว่าสิ่งอื่นใด..........ผมอยากขอให้สิ่งที่ฝันนั้น เป็นจริง พอดีผมมีอีกเรื่องที่จะขอเล่าย้อนหลังสักหน่อย เพราะว่ามีส่วนเกี่ยวข้องกับสัตว์ป่าโดยตรงในอีกรูปแบบหนึ่งของปัญหามาจากไฟป่า จนมีสัตว์มากน้อยได้รับผลกระทบไปด้วยในดินแดนแห่งนี้ แก้ไขเมื่อ 20 เม.ย. 50 04:16:08 จากคุณ : สหายสาริกา - [ 20 เม.ย. 50 01:45:26 ]

ความคิดเห็นที่ 53 เมื่อวันที่ 10 มีนาคม 50....เหตุเกิดที่ อช.ขุนพะวอ ผมได้เดินทางมาสำรวจน้ำตกขุนพะวอ แม่ละมาด จ.ตาก  และหลังจากที่เราได้ทำการสำเร็จเสร็จสิ้นในช่วงเย็นๆเรียบร้อยแล้ว จึงได้เตรียมตัวจะเดินทางกลับกรุงเทพ เพื่อจะไปร่วมงานวันช้างไทยที่ อช.กุยบุรี กับทางมูลนิธิคุ้มครองสัตว์ป่าและพันธุ์พืช  พอดีมีชาวบ้านมาแจ้งที่อุทยานฯว่าที่ยอดเขาผาตั้ง ห่างจากเทือกเขาขุนพะวอไปประมาณ 7 กม.มีชาวกระเหรี่ยงพบลูกหมีควายติดวงล้อมไฟป่ากลางหุบเขาที่นั่น  ซึ่งในช่วงที่เราเดินทางมาที่ขุนพะวอนั้นได้เกิดไฟป่าแพร่สะพัดไปทั่วทุกดอย....... เมื่อเราทราบเรื่องราวทั้งหมด จึงอาสาเข้าช่วยงานกับเจ้าหน้าที่พิทักษ์ป่าขุนพะวอ โดยเดินทางช่วงแรกด้วยรถโฟร์วิลของป่าไม้  เมื่อถึงบ้านห้วยกระทิงตอนล่างซึ่งเป็นหมู่บ้านชาวกระเหรี่ยง เราได้ ผญบ.นำทางขึ้นสู่ยอดผาตั้ง สูงประมาณ 600เศษๆ คาดว่าจะใช้เวลาไม่เกิน 3 ชม.ก็ถึงจุดที่มีคนพบลูกหมี  ช่วงตีนเขาเมื่ออากาศเริ่มเบาบางลงกลุ่มหมอกควันไฟป่าก็ถูกความกดอากาศดันลงพิ้นล่าง ทำให้ทัศนวิสัยแย่มากๆ เวลาเดินไรดับสู่ยอดเขาจะช้ามากต้องเดินต่อเท้าซึ่งกันและกันตลอดเวลา จนกระทั่งเราเดินมาถึงเป้าหมายจนได้ แม้นว่าระหว่างทางเดินเราจะหยุดเป็นระยะๆเพื่อดับเปลวไฟที่ไหม้ป่าไผ่ให้เบาบางลงบ้าง  แต่เราก็ใช้เวลาไม่มากนักก็แหวกโพร่งป่าไผ่เข้าไปจนพบลูกหมี 1 ตัวนอนหลบภัยอยู่ใต้เพิงหินเล็กๆแบบไม่รู้ชะตาข้างหน้าเป็นเช่นไร  เราไม่พบบิดามารดาของลูกหมีตัวนี้ แม้นจะพยายามเดินหาร่องรอยของพ่อกะแม่ของหมีน้อย หากพบพานก็จะได้นำลูกหมีมาให้เพื่อเค้าเหล่านั้นจะได้ดูแลกันตามประสาครอบครัวสัตว์ป่าที่ดี... ในที่สุดเราไม่พบสิ่งใดเหลืออยู่ที่นั่นอีกเลยรวมถึงพ่อแม่ของลูกหมีด้วย  สุดท้าย หน.อช.ขุนพะวอ บอกกับเราว่าเอาเค้ากลับไปกับเราเถอะ เพราะไฟป่าเริ่มลุกล้อมปิดทางเดินกลับบางช่วงของเราและเข้ามาใกล้ชิดเราเรื่อยๆแล้ว เมื่อตัดสินใจนำลูกหมีออกมาให้ได้จากวงล้อมไฟป่า เราจึงทำถุงเป้ที่ชาวกระเหรี่งนิยมใช้ใส่ผักปลา จากคุณ : สหายสาริกา - [ 20 เม.ย. 50 02:17:19 ]

ความคิดเห็นที่ 54 หลังจากทำถุงใส่ลูกหมีน้อยเสร็จ  ก็มอบให้ชาวกระเหรี่ยงที่แข็งแรงเป็นผู้อารักขาชีวิตเจ้าหมีตัวนี้ต่อไป.... ไฟป่าปิดล้องทางกลับของเราซะแล้วตอนนี้  ในที่สุด หน.อช.ขุพะวอ กับผญบ.ห้วยกระทิง ก็ตัดสินใจพาเราเดินขึ้นเขาอีกทางเพื่อหนีไฟป่า โดยคืนนี้เราต้องเดินไปนอนที่เถียงไร่ของกระเหรี่งซึ่งปลูกทิ้งไว้บนเขาในยามที่เข้ามาปลูกพืชผลบนดอย เราจำเป็นต้องพักเพื่อเอาแรงรอรุ่งเช้าแล้วค่อยเดินลงไปสู่หมู่บ้านห้วยกระทิงที่ตีนภู ..... จากคุณ : สหายสาริกา - [ 20 เม.ย. 50 02:27:59 ]

ความคิดเห็นที่ 55 สรุปเช้าวันรุ่งขึ้น  เราต้องตื่นแต่เช้าเพื่อเริ่มออกเดินทางทันที เนื่องจากเราคาดไม่ถึงว่าจะต้องค้างคืนที่นี่ จึงไม่ได้จัดเตรียมเสบียงมาด้วย..... เราเร่งเท้าให้เร็วที่สุดเพราะว่าหากแดดออกตอนสายๆเราจะเหนื่อยง่ายและหิวข้าวนั่นเอง.... เราเดินตัดขึ้นเขาอีกทางแล้วเดินลงไปทางด้านหลังของโรงเรียนห้วยกระทิงท้ายหมู่บ้านแห่งนี้  หนุ่มกระเหรี่ยง 2 คนเดินแบกลูกหมีใส่หลังเดินออกห่างเราไปเรื่อยๆ ส่วนเราถึงแม้นเดินตัวเปล่าๆยังงุ้มง่ามขาก็อ่อนแรงลงเรื่อยๆ ไม่เกินสามชั่วโมงเพื่อนๆจาก อช.ขุนพะวอบอกเราอย่างงั้น เมื่อเพื่อนๆปลุกเร้าเราก็มีแรง เดินเร่งเท้าตามชบวนคาราวานไปได้แบบเรื่อยๆเหนื่อยก็นั่ง... จากคุณ : สหายสาริกา - [ 20 เม.ย. 50 03:53:39 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ระยะทางที่เราเดินมาเริ่มสั้นลงเรื่อยๆ....ข้ามเขาอีกลูกก็ถึงแล้ว... เสียงของชาวกระเหรี่ยงที่นำทางบอกเราเป็นระยะๆ เหมือนสร้างขวัญและกำลังใจให้เราว่างั้น.... สักครู่...เสียงเอะอ่ะข้างหน้าดังขึ้น แล้วก็ดังแรงขึ้นเรื่อยๆจนเราได้ยินเสียงพวกเราตะโกนว่าเจอ"หมาป่า".... พวกเราตกใจไม่น้อยเหมือนกัน เพราะว่าหมาป่าเป็นสัตว์นักล่าตัวฉกาจทีเดียว หากเราต้องตกอยู่ภายในวงล้อมถือว่าอันตรายไม่น้อยแน่ๆ ....... ผมออกวิ่งไปข้างหน้าไปตามเสียงที่เรียกหา  ปรากฏว่าภาพที่เราเห็นก็คือ ลูกหมาป่า 3 ตัว แอบมุดดินอยู่โพรงหินใต้ก่อไผ่ที่ถูกไฟป่าเผาผลาญไปหมดแล้ว....หนุ่มกระเหรี่ยงผู้ชำนาญพื้นที่และมีภูมิปัญญาแบบชาวบ้านเป็นเลิศ ค่อยๆเอากวาดจับลูกหมาป่าทั้ง 3 ตัวขึ้นมาอุ้มไว้ที่อก... นี่ก็คืออีกสิ่งหนึ่งที่เกิดขึ้นด้วยการพัดพรากจากกันของเหล่าบรรดาสัตว์ต่างๆที่ได้รับผลกระทบจากไฟป่าเผาผลาญแบบเต็มๆ  ลุกหมาป่าทั้ง 3 ตัวที่เราพบระหว่างทางเดินกลับสู่หมู่บ้านห้วยกระทิง ถือว่าโชคดีที่เรามาพบเข้าเสียก่อน เพราะว่าที่นี่ยังมีสัตว์น้อยใหญ่มากมายทั้งดุร้ายและอันตรายสำหรับลูกหมาป่าที่เพิ่งเกิดใหม่ไม่นาน หากว่าเกิดสัตว์นักล่ามาพบเข้ารับรองว่าเสร็จแน่นอน.... สุดท้ายเราต้องหาทางทำที่ใส่หมาป่าอีก 3 ตัวกลับไปด้วย จังหวะเหมาะมากๆที่เราพบเข้าและได้มีโอกาสช่วยชีวิตสัตว์น้อยๆให้พ้นปากเหยี่ยวปากกามาได้เราดีใจจริงๆ... จากคุณ : สหายสาริกา - [ 20 เม.ย. 50 04:11:49 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ตามมาเข้าป่าตอนดึกๆคะ ที่นี่เพิ่งจะห้าทุ่มกับสิบหกนาที ยัง งม ไหว อิๆ จากคุณ : แตนต่อย - [ 20 เม.ย. 50 04:17:14 ]

ความคิดเห็นที่ 58 จากนั้นเกือบๆชั่วโมงนิดๆเราก็เดินเท้าจนทะลุหมู่บ้านกระเหรี่ยงคือบ้านห้วยกระทิง...เมื่อช่วงเวลา 10.00 น.พอดีเป๊ะ ทุกคนนต่างนั่งพักผ่อนเพื่อให้มันหายเหนื่อย พร้อมทั้งนั่งรอ ผญบ.ห้วยกระทิงที่ไปจัดทำอาหารมาเลี้ยงพวกเราเป็นการตอบแทนที่เรามาช่วยเค้านำสัตว์ออกจากวงล้อมไฟป่าที่กำลังลุกโชนอยู่ขณะนี้ได้ลุล่วง คือว่าชาวกระเหรี่ยงจริงๆแล้วช่วงหลังๆมาเนี่ยไม่มีใครออกไปล่าสัตว์มาเป็นอาหารกันแล้ว และเค้ายังช่วยกันรักษาป่าและสัตว์เอาไว้ และไม่ให้เกิดปัญหาการสูญพันธุ์ตามมาเด็ดขาด จากคุณ : สหายสาริกา - [ 20 เม.ย. 50 04:24:29 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ยินดีมากๆครับคุณแตนต่อย.... มาเข้าป่าไม่ล่าสัตว์ด้วยกันครับ เพื่อสิ่งที่เหลืออยู่ในป่าเรา จากคุณ : สหายสาริกา - [ 20 เม.ย. 50 04:26:10 ]

ความคิดเห็นที่ 60 โอ ย้อนไปอ่านเรื่องราว ซึ้งใจมากค่ะ ป่าเมืองไทยยังมีหมี มีหมาป่า วิเศษจริงๆ ขอบคุณทุกคนที่ช่วยกันดูแล ขอบคุณหนุ่มกะเหรี่ยงจากใจ ถ้าได้ไปเมืองไทยเมื่อไร รบกวนคุณสาริกาพาไปหากะเหรี่ยงได้ป่าวคะ อยากไปเอ่ยคำว่า - ขอบคุณ - ขอบคุณคุณสาริกาด้วยค่ะ จากคุณ : แตนต่อย - [ 20 เม.ย. 50 04:26:21 ]

ความคิดเห็นที่ 61                           - ลูกหมาป่าหน้าตาน่าสงสารจังเลย - จากคุณ : แตนต่อย - [ 20 เม.ย. 50 04:28:07 ]

ความคิดเห็นที่ 62 สุดท้ายเรานำลูกหมีควายและลูกหมาป่าทั้งหมดเดินทางกลับไปที่หน่วยพิทักษ์ป่าขุนพะวอ  เพื่อทำการรักษาและให้ที่พักพิงชั่วคราวไปก่อน จนกว่าพวกเค้าเหล่านั้นจะแข็งแรงหรือเติบโตพอที่จะช่วยเหลือตนเองได้ แล้วเราก็จะทำการปล่อยเค้ากลับคืนสู่ป่าต่อไป ซึ่งก็เป็นไปตามวิถีทางของสัตว์ป่าต้องอยู่ป่าเท่านั้นจริงๆครับ นี่ก็สิ่งหนึ่งที่เราได้ประจวบเหมาะ และอยู่ในเหตุการณ์ครั้งนั้นพอดี พร้อมกับได้ช่วยเหลือให้สัตว์อยู่รอดปลอดภัยจากอันตรายไฟป่าครับ ต่อมาทาง หน.อช.ขุนพะวอ  ได้ทำการสรุปเรื่องราวทั้งหมดเพิ่มเติมให้ผมทราบว่า...หมีหรือหมาป่าจะเลี้ยงยากมากๆเพราะเค้าจะคิดอยู่เสมอว่าเค้าต้องอยู่ที่ป่าใหญ่เท่านั้น ไม่ไช่เมือง  หน.อช.พี่ประสาทจึงบอกกับเราว่า เราจะเลี้ยงอนุบาลไว้สักพัก พอเค้าเริ่มแข็งแรงเราก็จะปล่อยเค้ากลับคืนสู่ป่าที่ยิ่งใหญ่ของเค้าต่อไป.. แล้วในวันนั้นเราทั้งหมดจะกลับไปที่นั่นอีกครั้ง ก็เพื่อมาปล่อยลูกหมีน้อยที่เราเรียกว่า"ดวงดี"กับลูกหมาป่า 3 ตัวคืนรัง........... ขอขอบคุณอีกครั้งสำหรับเพื่อนๆที่ให้พลังแก่เรา...ขอบคุณมากๆครับ จากคุณ : สหายสาริกา - [ 20 เม.ย. 50 04:39:59 ]

ความคิดเห็นที่ 63 ขอบคุณคุณแตนต่อย .....คนไกลบ้าน  ที่อยู่เป็นเพื่อนในคืนนี้นะครับ...ยินดีครับหากกลับมาบ้านเราเมื่อใดป่าเมืองไทยขอต้อนรับเสมอ............ จากคุณ : สหายสาริกา - [ 20 เม.ย. 50 05:26:05 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ^_^ จากคุณ : แม่น้องมีน (แม่ซากานะ) - [ 20 เม.ย. 50 07:19:34 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ^ ^ ^_^  ยิ้มด้วย มีเรื่องให้รู้สึกสดชี่นใจแต่เช้าเลย ขอบคุณคุณสหายสาริกามากครับ จากคุณ : CARTOON (DHR) - [ 20 เม.ย. 50 08:19:25 ]

ความคิดเห็นที่ 66 หัวใจพองโตเลยคะ จากคุณ : ปลาพะยูนน้อย - [ 20 เม.ย. 50 09:46:00 ]

ความคิดเห็นที่ 67 กลับเข้ามาอ่านอีกที  ชื่นใจจริงๆเลยค่ะ อยากให้มีคนแบบคุณและทีมงานทุกๆคน  เยอะๆ ประเทศไทยคงน่าอยู่กว่านี้มาก ทำงานด้วยใจ ด้วยความรัก ........................................ ขอคารวะ ...ด้วยความศรัทธาค่ะ... จากคุณ : พิมปะการัง - [ 20 เม.ย. 50 11:06:12 ]

ความคิดเห็นที่ 68 รูปลูกหมาป่า ในความคิดเห็นที่ 56 มองแววตาลูกหมาทั้งสามตัวแล้ว สะท้อนใจนะครับ ดูแววหวาดหวั่น ไม่แน่ใจในอนาคตของตัวเองเหลือเกิน ดูแล้วอดสงสารไม่ได้ แต่อีกใจหนึ่ง ก็ผ่าไปคิดถึงว่า เวลามันเติบโต แล้วเราไปพบมันในป่าลึกเข้าบ้าง โดยเราไม่มีอาวุธอะไรติดตัว อยู่พื้นดินระดับราบเหมือนกัน ไม่มีทางหนีนี่ ใครถ่ายรูปเรามา แล้วจะเห็นแววตาเราแบบมันหรือเปล่าหว่า ฮ่า ฮ่า แบบหัวเราะไม่ค่อยจะออก แต่พอนึกอีกที เราไม่ได้เข้าป่า และอีกอย่างหนึ่ง หากเราเข้าป่า ก็จะไปด้วยเมตตา ด้วยความรู้สึกดีดีกับทุกชีวิต เราก็ปลอดภัยทุกครั้งไป จากคุณ : xebec - [ 20 เม.ย. 50 12:38:01 ]

ความคิดเห็นที่ 69 ขอขอบคุณ แม่น้องมีน......ดีใจครับที่ทำรอยยิ้มให้เกิดขึ้นตอนเช้าๆ อย่ายิ้มมากๆนะครับ เดี๋ยวอีกาถามหา จะว่าไม่เตือนนะครับ CARTOON (DHR)...........ยิ้มตอบด้วยไมตรี ปลาพะยูนน้อย....... ดีครับที่หัวใจไม่รั่ว อ้าวๆมั่วซะงั้นผมนี่ พิมปะการัง.......ครับเช่นกัน สุดท้ายขอขอบคุณ คุณลุง xebec...ที่ผ่านมาเยี่ยมเยียนเสมอๆ และคอยดูแลพวกๆเราด้วยน้ำใจที่เปี่ยมล้นจากผู้ใหญ่ที่น่ารักท่านหนึ่ง... จากคุณ : สหายสาริกา - [ 20 เม.ย. 50 13:00:05 ]

ความคิดเห็นที่ 70 เข้ามาเพิ่มกำลังใจให้ค่ะ เราไม่สามารถไปให้แรงกายได้ ขอให้แรงใจไปก่อนค่ะ ^^ จากคุณ : piscespair - [ 20 เม.ย. 50 14:37:22 ]

ความคิดเห็นที่ 71 ตามหลัง Mic. มาเป็นกำลังใจให้ดื้อด้วยคนจ้า จากคุณ : Abiyoyo - [ 20 เม.ย. 50 16:34:48 ]

ความคิดเห็นที่ 72 พี่สาริกา นู๋ฟ้า รู้จัก ดื้อ แระค่ะ จากคุณ : นังนู๋ฟ้า - [ 20 เม.ย. 50 18:07:23 ]

ความคิดเห็นที่ 73 ตามมาอ่านตอนจบค่ะ เป็นเรื่องราวที่น่าประทับใจจริงๆ ^ ^ จากคุณ : ณ วันหนึ่งเราจะมาพบกัน - [ 20 เม.ย. 50 20:54:35 ]

ความคิดเห็นที่ 74 ตามมาขอบคุณรอบค่ำๆครับ คุณpiscespair..............ขอบคุณแรงใจที่ให้ ดื้อคับ คุณAbiyoyo.................ขอบคุณครับ นู๋ดั้งย้อย ไม่ไช่นู๋ฟ้าจ๊ะ.......ดื้อ หล่อมั้ยล่ะฟ้า คุณ ณ วันหนึ่งเราจะมาพบกัน...ผมมาบอกกล่าวเจ้าของแผ่นดินทุกคนครับ ข่าวล่าสุด........ เจ้าดื้อ...หายเข้าป่าลึกไปแล้ว และอาจจะกลับมาที่นี่อีกครั้งก็คงฝนมา เพราะว่าช้างจะหากินเป็นวงรีเดินจนครบรอบตามเส้นทางของเค้า อาจจะซนน้อยลงแล้วล่ะ เพราะดูจากวันนั้นการเดินเปลี่ยนไปบ้าง ผลคงมาจากบาดแผลดังกล่าว ส่วนน้องหมี"ดวงดี" และนู๋ๆหมาป่าทั้งสาม  พี่ประสาทแจ้งมาว่าสบายดี และกำลังหาชื่อให้เจ้าสามสหายอยู่  และคาดว่าอีก 6 เดือนจากนี้ไปก็คงให้เค้ากลับไปสู่บ้านน้อยในป่าใหญ่ได้แน่นอน ช่วงนั้นป่าที่นั่นจะสมบูรณ์สุดๆ จากคุณ : สหายสาริกา - [ 20 เม.ย. 50 21:17:46 ]

ความคิดเห็นที่ 75 มี๋ ๆๆๆ   ก๋งจ๋า.....พี่อุตส่าห์เข้าทู้นี้ด้วยโหมดนางเอกแล้วนะคะ ยังมายั่วแบบรอชมอีกคนละ เดี๋ยวเสียภาพพจน์หมด **************************************** ในชีวิตคงไม่ได้เห็นสายตาแบบ  "ดื้อ"   หรือ  " ดวงดี "  หรือ   เจ้าหมาน้อยคอยรักสามหน่อนั่น ที่เป็นสัตว์ป่า  เคยเห็นแต่ของสัตว์เมืองค่ะ อ่านกระทู้นี้แล้วก็คิดถึงเจ้าเหมียวหนุ่มตัวนั้น มีอยู่คืนหนึ่ง....พาน้องมีนนอนไปซักพัก พ่อมีนเข้ามาตาม....มาดูอะไรนี่แน่ะ เจ้าเหมียวหง่าวตัวนึงที่มีลักษณะอาการคล้าย  "ดื้อ" ************************************* เจ้าดื้อนอนหายใจอย่างบอบบางจากการอักเสบของแผลที่เริ่มเน่าจนเกิดหนองที่ขาข้างซ้าย.... ดวงตาเริ่มมองเห็นเพื่อนๆผู้ร่วมโลกแม้นจะแตกต่างบ้างแต่ดื้อก็พอจะเข้าใจและแยกออกว่าเวลานี้คืออะไร ******************************************* เจ้าเหมียวนอนหายใจรวยรินและมองตาเราอย่างวิงวอนเช่นกัน พร้อมส่งเสียงร้องเบา ๆ ในคอ   ตรงพื้นในครัวที่เจ้าเหมียวนอนอยู่เต็มไปด้วยเลือด และไส้แมว......ที่ทำไมมันถึงยาวได้ขนาดนั้นนะ " แมวใคร ??? "   ไม่มีใครรอคำตอบ   คนนึงวิ่งไปหยิบกาละมัง...เอาผ้ารอง   อุ้มเจ้าเหมียวนิรนามลงไป  พร้อมทั้งกอบไส้ทั้งหมดใส่ เราวิ่งถอยรถ   ตอนนั้นสวมวิญญาณคนขับรถพี่ร่วมเต็มขั้นค่ะ เสียงร้องเบาๆ ยังคงดังอยู่ตลอด 5  นาทีต่อมา   เราพากันไปถึง รพ.สัตว์  ม.เกษตร เจ้าของสัตว์ป่วยที่ต่อคิวอยู่ทุกคนบอกพร้อมกัน    " เข้าไปเลย " ได้แต่บอกคุณหมอว่า.......รบกวนช่วยเต็มที่นะคะ แต่ถ้าอาการหนักเกินกว่าจะเยียวยาได้ รบกวนฉีดยาให้เค้าได้ไปสบายโดยไม่ต้องทรมาน เหมียวคงเจ็บมานานแล้ว 5  ทุ่มกว่า.....ออกจากโรงพยาบาลพร้อมซากแมวที่ห่อมาเรียบร้อย พร้อมจ่ายสตางค์ไป  300  บาท  ค่าให้เจ้าเหมียวไปสบาย สถานการณ์แตกต่าง....แต่แววตานั้นคงคล้ายกัน เพียงแต่ "ดื้อ" "ดวงดี"  และเจ้าหมาน้อย โชคดีกว่ามากมาย หากมีอะไรที่พวกเราจะช่วยได้  จะดีใจมากค่ะ ^_^ แก้ไขเมื่อ 20 เม.ย. 50 21:20:40 จากคุณ : แม่น้องมีน (แม่ซากานะ) - [ 20 เม.ย. 50 21:18:19 ]

ความคิดเห็นที่ 76 ขอบคุณน้ำใจของแม่น้องมีนอย่างสูงครับ... สิ่งหนึ่งที่เราๆทุกคนต้องการก็คือสันติสุขของมวลมนุษย์ครับ จากคุณ : สหายสาริกา - [ 20 เม.ย. 50 22:47:15 ]

ความคิดเห็นที่ 77 คือที่เอามาเล่าก็เพราะพออ่านเรื่องของเด็ก ๆ พวกนั้นแล้วนึกถึงขึ้นมาค่ะ ถ้าเค้าบอกเราได้   ทั้ง  "ดื้อ"    "พลายงาเดียว"  "เหมียวหนุ่ม"   คงบอกสั้น ๆ ว่า   ช่ ว ย ด้ ว ย จากคุณ : แม่น้องมีน (แม่ซากานะ) - [ 20 เม.ย. 50 22:58:01 ]

ความคิดเห็นที่ 78 อ้อ....ก๋งอย่านอนดึกล่ะ เดี๋ยวไม่มีแรงปีนเขาไม่รู้นะคะ เรามีสายข่าวแล้ว.....รู้หมดแหระ     อิ๊อิ๊ จากคุณ : อาเหล่าม่า (แม่ซากานะ) - [ 20 เม.ย. 50 22:59:30 ]

ความคิดเห็นที่ 79 อุ้ยโย่...เจ้านกสามหัวแน่ๆ จากคุณ : สหายสาริกา - [ 20 เม.ย. 50 23:08:37 ]

ความคิดเห็นที่ 80 ขอบคุณอาเหล่าม่าครับ  บางครั้งปิดงานก็ดึกแล้ว กว่าจะพักผ่อนหรือเป็นอะไรที่ส่วนตัว ก็ต้องโน้นล่ะครับตีหนึ่งขึ้นไป จากนั้นก็ใช้เวลาที่เหลือใกล้ๆสว่าง เก็บบันทึกเรื่องราวของวันเวลาที่ผ่านมาเสมอๆ หรือบางครั้งก็ทบทวนสิ่งผ่านๆมาทั้งส่วนตัวและรอบๆตัวเรา ผมชอบกลางคืนที่นี่(นครนายก) เงียบสงบอากาศเย็นสบายๆ บางครั้งนั่งนับดาวจนลืมนอน  เช้าๆสายๆไปต่อหรือเดินป่าระยะสั้นๆที่บ้านเราเขาใหญ่  ป่าเมืองไทยจริงแล้วเราสามารถเดินได้ทุกฤดูนะครับ เพราะความหลากหลายจะแตกต่างกันไปหมดจริงๆ หนาวแบบนี้-ร้อนนี่เลย-ฝนก็ทากบานไปหมดอะไรอย่างงี้ มีความสุขดีครับที่นี่บ้านของเรา จากคุณ : สหายสาริกา - [ 20 เม.ย. 50 23:40:25 ]

ความคิดเห็นที่ 81 นั่นก็ใช่ค่ะ....... แต่ก็ต้องจัดสรรเวลาให้ร่างกายได้พัก หลังจากทำงานมาท้างวัน ทบทวนไปทบทวนมา จากตีสองไปถึงตีห้า ไม่ด๊ายยยยย  ไม่ได้นะคะ เดี๋ยวตรีนกาเต็มหน้า เอ๊ยยย  ไม่ใช่   เดี๋ยวร่างกายจะเสื่อมสภาพเร็วกว่าเวลาอันควร แก่นั่นเอง  555 จากคุณ : อาเหล่าม่าแสนสวย (แม่ซากานะ) - [ 20 เม.ย. 50 23:57:26 ]

ความคิดเห็นที่ 82 ตกลงว่ากลับมาย้ำหรือยำ ครับพ้มมมมมมมม...... อาทิตย์นี้อย่าลืมมาโรงเรียนกันหน่อยนะครับ...ขาดเรียนบ่อยๆเดี๋ยวตีตาย อาทิตย์นี้เรามาเรียนรู้ว่าป่าไม้ในเมืองไทยมีไรกันบ้าง....                          ลงชื่อ อาก๋ง  ครูใหญ่ผู้ประกาศ แก้ไขเมื่อ 21 เม.ย. 50 00:18:32 จากคุณ : สหายสาริกา - [ 21 เม.ย. 50 00:17:31 ]

ความคิดเห็นที่ 83 ก่อนอื่น.............. เชิญก๋งไปบรรทมก่อนค่ะ ก่อนที่จะโดนเรียกมาเข้าเรียนวิชาสุขศึกษา อาเหล่าม่า   (ครูใหญ่กว่า)   ผู้ประกาศ ปล.  ถ้ามาสอนวันนี้โดนตีแน่ค่ะ แก้ไขเมื่อ 21 เม.ย. 50 00:22:17 จากคุณ : อาเหล่าม่า (แม่ซากานะ) - [ 21 เม.ย. 50 00:21:36 ]

ความคิดเห็นที่ 84 ขอบคุณครับขอบคุณจริงๆอาเหล่าม่า.... จากคุณ : สหายสาริกา - [ 21 เม.ย. 50 00:23:03 ]

ความคิดเห็นที่ 85                    --- ฮ่าๆๆ เหมือนอาม่าจะจีบคุณครู ---- นู่แค่นึกนะค๊า อย่าตีหนูนะ อิๆ จากคุณ : แตนต่อย - [ 21 เม.ย. 50 02:55:01 ]

ความคิดเห็นที่ 86 กร๊ากกกกกกกกกกกกก วิญญาณสาวน้อยเข้าสิงมั๊งคะ.....ป้าแตนต่อย 555 หยั่งรุ่นคุณครูเนี่ย.....เราเก็บเอาไว้วิ่งตามช้างตามหมีตามหมาป่า ต้องอบรมเธอหน่อยค่ะ   วัน ๆ ไม่หลับไม่นอน เด๋ววิ่งไปวิ่งมาหมดแรง......ช้างจะเหยียบเอา   ขี้เกียจไปวัด ว่าง ๆ มาช่วยกันอบรมเธอด้วยนะคะ ว่าแต่ว่า.....พรุ่งนี้ชวนกันไปจีบลุงไม้ ไปด้วยกันป่ะคะ เด๋วส่งตั๋วเครื่องบินไปให้ จากคุณ : แม่น้องมีน (แม่ซากานะ) - [ 21 เม.ย. 50 07:34:07 ]

ความคิดเห็นที่ 87 ว๊า ไม่น่าเหยียบเบรคเลยตรู ไปจ้าไป ส่งตั๋วขากลับให้ด้วยนะคะ แต๊งค์กิ้วค่ะ ยังไม่อยากวิ่งตามช้าง-ตามหมี-ตามยุง จากคุณ : แตนต่อย - [ 21 เม.ย. 50 12:06:36 ]

ความคิดเห็นที่ 88 อาก๋งสหายสาริกาคะ เคยอ่านหนังสือเรื่องเพชรพระอุมามั้ยคะ แป๋วว่าพี่เหมือน รพินทร์ ไพรวัลย์เลยอ่ะ ถ้าไม่เคยอ่าน ก็ลองไปหาอ่านดูนะพี่ ไม่มากไม่มาย แค่ 40 กว่าเล่มจบเท่านั้นเอง แล้วจะรู้ว่ารพินทร์เท่ห์แค่ไหน พี่ก็เท่ห์ได้ไม่แพ้รพินทร์เลยซักนิดเดียว จริงๆนะ อ่านทู้นี้แล้วนึกถึงเพชรพระอุมาจริงๆ เพิ่งอ่านได้ 3 รอบเอง ว่าแล้วไปอ่านอีกรอบดีกว่า จากคุณ : สันกาลาคีรี - [ 21 เม.ย. 50 17:51:42 ]

ความคิดเห็นที่ 89 ขอบใจป้ากะลานะ....... จริงๆแล้วนะสันกาลาคีรี... เส้นทางชีวิตของแต่ละคนจะต่างกันก็คือเวลาและโอกาส  ทุกๆคนพี่เชื่อว่าไฝ่ทำความดีเช่นเดียวกันทุกคน แต่เวลาและโอกาสอาจจะแตกต่างกันไปบ้าง  ส่วนพี่มีโอกาสที่ได้มายืนอยู่ในจุดที่ถือว่าพร้อมกว่าคนอื่น และใช้เวลาที่อิสระกว่าใครๆอยู่ตรงนี้แล้วก็ทำให้มันดีที่สุด...... เหมือนๆทุกๆคนหากมีโอกาสและเวลาทุกๆคนก็ต้องทำ และอาจจะทำได้ดีกว่าพี่อีกด้วย พี่มั่นใจว่าไม่มีใครคิดร้ายกับธรรมชาติและสัตว์ป่ามากมายนัก แต่ก็อาจจะมีบ้างในบางครั้งที่อาจจะถือว่ามันเป็นอุบัติเหตุที่เหลือทางให้เลือกน้อยเกินไปในช่วงนั้นๆ พี่เองก็พยายามจะคิดและเข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้นบางประการ เพื่อหย่อนสภาวะทางสังคมที่ตึงจัดให้คลายลง ขอเลือกทางสายกลางหาทางออกดีกว่ามาฆ่ากันให้มันตาย....โดยที่ว่าสักวันในโลกนี้มันจะไม่มีเหลืออะไรอีกเลย....พี่ว่าไม่ควรจะทำ........... จากคุณ : สหายสาริกา - [ 21 เม.ย. 50 23:54:02 ]

ความคิดเห็นที่ 90 อยากอ่านเพชรพระอุมาจังเลย จากคุณ : แตนต่อย - [ วันคุ้มครองโลก 12:52:30 ]

ความคิดเห็นที่ 91 ยังมีขายทั่วๆไปครับ..... นั่นคืออมตะ...ที่น่าติดตาม จากคุณ : สหายสาริกา - [ วันคุ้มครองโลก 13:08:55 ]

ความคิดเห็นที่ 92 คุณแตนต่อยคะ แนะนำให้ไปหามาอ่านด่วนจี๋เลยค่ะ สนุกมากกกกกกกกกกกกกกก ขั้นแรกแนะนำให้ไปหาเช่าอ่านก่อน ร้านหนังสือเช่าที่ไหนก็มีทั้งนั้นแหละค่ะ ติดใจแล้วค่อยซื้อ แบบว่ามันแพงง่ะ ทั้งชุดก็หลายอยู่ ทุกวันนี้จะอ่านที ก็ยืมเพื่อนอย่างเดียวเลยค่ะ จากคุณ : สันกาลาคีรี - [ วันคุ้มครองโลก 17:49:36 ]

ความคิดเห็นที่ 93 ค่ะ คุณสันกาลาคีรี ดีใจจัง เพราะไม่นึกว่าจะยังมีขาย ที่บ้านมีบางเล่ม-ไม่ครบชุด อ่านไม่ต่อเนื่อง จึงอยากได้ไว้อ่านสนุกค่ะ -ต้องหามาไว้อ่านแน่นอน- ขอบคุณนะคะ จากคุณ : แตนต่อย - [ วันคุ้มครองโลก 19:38:05 ]

ความคิดเห็นที่ 94 คุณแตนต่อย ........... ใกล้ถึงฝนมาป่าเขียวแล้วที่เมืองไทย.. อีกไม่นานความชุ่มชื้นก็จะพลิกฟื้นให้ป่าสวมเสื้อสดสวย.. แต่ผมอยากบอกทุกๆคนเหลือเกินว่า บ้านป่าชายเขาของเราหากไม่ช่วยกันเยียวยาไม่ช้าป่าหมดแน่นอนครับ.... ผมคิดถึงพี่สืบ และยังเคารพในการตัดสินใจของพี่ครั้งนั้นเหมือนเดิม...ทุกวันนี้มันทำให้ผมเข้าใจพี่สืบแล้วจริงๆ จากคุณ : สหายสาริกา - [ 23 เม.ย. 50 02:57:16 ]

ความคิดเห็นที่ 95 ผมคิดถึงพี่สืบ และยังเคารพในการตัดสินใจของพี่ครั้งนั้นเหมือนเดิม...ทุกวันนี้มันทำให้ผมเข้าใจพี่สืบแล้วจริงๆ @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ สักวันถ้าจารย์นอนดึกๆอย่างนี้  ผมก็คงได้แต่คิดถึงจารย์เหมือนกันแหล่ะ..พักบ้างครับเชื่อผมเถอะ จากคุณ : เด้าลมหลังเทา - [ 23 เม.ย. 50 12:13:54 ]

ความคิดเห็นที่ 96 ^^ ^^ ใช่ค่ะ จากคุณ : แม่ซากานะ - [ 23 เม.ย. 50 14:12:09 ]

ความคิดเห็นที่ 97 อ้าวกลับมาแล้วเหรอ ไปไหนมาวานบอก......ไม่งั้นโดน??? คนข้างบนเค้าพากันร้องเพลงประสานเสียงกันดีจริงๆจริ๊ง......... ไม่มีสิ่งใดจะมอบและตอบแทนให้กับความห่วงใยของคนที่เรารักและศรัทธา นอกจากตอบแทนตามเจตนาอันงดงาม จากคุณ : สหายสาริกา - [ 23 เม.ย. 50 22:10:36 ]