อยากไปมานานแล้ว ในที่สุด ความฝัน(หนึ่งในจำนวนล้านๆๆความฝัน) ก็สำเร็จลงซะที
ออกจากบ้านแต่เช้ามืด ไปขึ้นรถทัวร์ที่อนุเสาวรีย์ชัยสมรภูมิ ส่วนใหญ่จะเป็นคนที่จะไปถลุงเงินที่คาสิโนฝั่งปอยเปต มีแต่อะฮั้นกะพระมารดาเท่านั้นแล ที่จะไปเที่ยวกันจริงๆ (แหมๆ ว่าจะชวนหนุ่มไปสวีทวี่วี๊อยู่เหมือนกันแหละ แต่เผอิญ...คุณเธอยังไม่จุติอ่ะ)
รอผ่านแดนตรงตม.บ้านเรานานมั่กๆ คนก็ล้านแปดได้ คิดผิดจริงๆที่จะออกเดินทางวันอาทิตย์เนี่ย ทางที่ดี (แนะไว้ สำหรับคนกะลังจะไป คนอยากไป หรือ คนที่คิดจะไป) ไม่ควรไปวันธรรมดานะ เพราะมันจะเหมือนตลาดสด และถึงจะไม่พกร่มไป ผิวคุณก็จะไม่โดนแม้แต่น้อย เพราะคุณจะมีร่มส่วนตัวอันใหญ่เบิ่ม แต่คนถือนี่ตัวสูงกว่าเอวนิดเดียว (เห็นแล้ว เมื่อยแทน) หน้าตาซื่อๆ เนื้อตัวมอมแมม พูดภาษาที่คุณฟังไม่รู้เรื่อง (ยกเว้นตอนบอก "10 บาทดิ" นี่ ชัดโคด) เห็นมั้ย ว่าเค้าบริการดีขนาดไหน
กว่าจะผ่านพ้นวิกฤตตรงพรมแดนมาได้ ก็เบียดเสียด ยัดเยียด กระโดดตบ สก็อตจั้มพ์ ม้วนหน้า ม้วนหลังไปหลายตลบ นึกอยากจะให้หน้าตาดูเขมรขึ้นมาครามครัน จะได้กลับบ้านเกิดได้เลย แต่ก็นะ....เรามัน "หมวยอินเตอร์" เฮ้ออ...ทำใจ
จาก ปอยเปต แวะกินข้าวเที่ยงที่ ศรีโสภณอาหารใช้ได้ แต่ออกจะหวานนิดๆ ไม่ต้องกลัวว่าเค้าจะฟังคุณไม่รู้เรื่อง หรือ อ่านตัวหนังสือไม่ออก เพราะ อยากจะบอกว่า ทุกอย่าง แม้กระทั่งทิชชู่ มันก็เป็นภาษาไทย เป็นแฟนพันธุ์แท้ประเทศสยามซะจริงๆ
กว่าจะมาถึง เสียมเรียบ (ตามที่คนเขมรเรียก) หรือ เสียมราฐ (ตามที่คนไทยเรียก)เนี่ย ก็บ่ายโมงกว่าๆแล้ว อ้อ ขอเตือนอะไรกันสักเล็กน้อยนะจ๊ะ เราเดินทางด้วย และถนนจากปอยเปตมาเสีมเรียบนี่ก็ อะหือ สุดตี...เอ่อ สุดปลายเท้าเลย ถนนตามถิ่นทุรกันดารบ้านเราเรียบกว่าเยอะจ้ะ แล้วคุณโชเฟอร์ตีนผีมาก ราวกับที่หลังรถมียาบ้า 100 กิโล แล้วกะลังหนีพวกหัวปิงปองที่ไล่กวดมากันหมด สน. ไม่รู้เฮียแกจะรีบไปไหน กว่าจะมาถึงโรงแรมได้ เล่นเอา ม้ามสลับที่กะปอด หัวใจนี่หล่นไปอยู่ตามตุ่ม ถ้าเป็นคุณผู้ชายทั้งหลายคนได้มี ไส้เลื่อน" กันบ้าง
จากคุณ :
Klimae 
- [
วันคุ้มครองโลก 16:22:58
]
ครั้งหนึ่งในชีวิต : นครวัด
