ภาษาวลี วจี ตัวอักษร
ไม่ยากเลย หากจะบรรยายให้เสมือนหนึ่งเราไปเอง
เพียงแค่ทราบข้อมูล แหล่งที่ไป ที่มา อุณหภูมิ
สถานที่ กาลเวลา และสภาพแวดล้อม สภาพอากาศ
เพียงแค่เราใส่อารมณ์ลงในภาพ
ใส่ความรู้สึก และขัดเกลาภาษาให้สละสลวย
ใครๆก็ทำได้ค่ะ
ลองฝึกฝนดูนะคะ
เริ่มแรก จากการมอง การสังเกตุ
เราเห็นต้นไม้ เรานึกถึงอะไรได้บ้าง
ลองใช้จินตนการบ่อยๆ
เมื่อสมัยเรียน ดิฉันถูกฝึกมาแบบนี้
ให้เวลา 2 ชม.
ไปนั่งใต้ต้นไม้
แล้วบรรยายมาให้ได้ อย่างน้อย 2 หน้ากระดาษ
หรือ ฟังเพลง 1 เพลง แล้วคิดถึงอะไรได้บ้าง
ลองจินตนาการ ด้วยหัวใจ
ทุกอย่าง จะสื่อออกมาได้ดี
ถ้าเราทราบข้อมูลที่ชัดเจน...
เช่นดิฉันเห็นภาพท้องฟ้าขมุกขมัว
และได้รับคำบอกเล่าว่า
เวลานั้นฟ้าร้องด้วย
ให้บรรยายดิฉันก็จะนึกถึง
นางเมขลา ที่ถูกรามสูร ถือขวานไล่ตาม
จึงทำให้เกิดเสียงฟ้าร้อง
ดิฉัน ก็จะแต่งกลอนได้เช่นนี้
ยินฟ้าร้องคะนองก้องขุนเขา
โบราณเล่าเทพเมืองแมน ณ แดนสรวง
รามสูรในมือถือขวานควง
หมายขวานขว้างเมขลาให้บรรลัย
กลอนพวกนี้ กลั่นออกมาจากหัวใจ
ใส่ความรู้สึกเข้าไป
แต่ทั้งทีทั้งนั้น การจะจินตนาการได้
ต้องได้รับการอ่านที่มากเพียงพอนะคะ
อ่านภาษาที่สละสลวย
ที่อ่านแล้วเข้าถึงจิตใจคนเขียน
เช่นบทกวีของ คุณอังคาร กัลยา ณ พงศ์
หรือ คุณเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
ลองไปหาอ่านดูนะคะ
เพราะดิฉัน ก็ฝึกฝนมาจากบุคคลเหล่านี้ทั้งนั้น
ตัวอักษร ที่พริ้วไหว
บอกได้เลยว่า มาจากการฝึกฝนค่ะ
ไม่เชื่อลองดูกันนะคะ...
เห็นอะไรก็ตาม ลองใช้จินตนาการ
ลองนึกว่า เราคิดถึงอะไรได้บ้าง..
และสามารถบรรยายได้อย่างไรบ้าง
และเราจะใช้คำอะไรได้บ้างให้น่าอ่าน
เพราะงั้น อย่าได้แปลกใจในวลี ตัวอักษรของดิฉันเลยนะคะ
จะให้เขียนเศร้าโศกน้ำตาไหลพราก
หรือเขียนให้สรวลเสเฮฮาไร้สาระก็ทำได้
ใครอยากรู้ หลักหกร วิธี ถามมาได้ค่ะ
ไม่สงวนลิขสิทธิ์แต่อย่างใด
ขอโทษนะคะที่ตอบนอกประเด็น
แต่อยากให้มองต่างมุมออกไป
ไม่งั้น จะมีนักเขียน นักแต่งนิยายที่น่าอ่าน
คนเขียนบทกวีดีๆๆ ให้เราได้ชื่นชมหรือคะ
ขอบคุณ ทุกๆคนค่ะ
ปล. แก้ไขข้อความบ่อยๆ เพราะพิมพ์ผิดเยอะมากน่ะค่ะ
อยากให้อ่านด้วยภาษาที่ถูกต้องตามอักขระอักษรไทย
---------------------
แก้ไขเมื่อ 14 พ.ค. 50 22:14:25
แก้ไขเมื่อ 14 พ.ค. 50 22:11:08
แก้ไขเมื่อ 14 พ.ค. 50 22:07:37
แก้ไขเมื่อ 14 พ.ค. 50 22:04:17
รีวีว นอน อินจันทร์ทรี .. ดื่มกินที่ บุรี ธารา (กาญจนบุรี)
