PANTIP.COM : E5447136 ### พะเนินทุ่งยามนี้ ช่างเดียวดาย แม้สาย...ลมแผ่วเบาหนาวสะท้าน ### [บันทึกนักเดินทาง]

ความคิดเห็นที่ 33

ขอบคุณคุณ ANTIPASTO ที่ทำเราให้ได้กลับไปนึกถึงช่วงเวลาเก่าๆ ที่ไปพะเนินทุ่ง จำได้ว่าวันนั้นพอออกจากห้องสอบวิชาสุดท้ายก่อนจบ อยู่ๆ ก็มีคนพูดขึ้นว่าสอบเสร็จแล้วไปเที่ยวกันดีกว่า ก็ใจง่าย รวมพลได้ตั้ง 3 คน ไปเก็บของ นั่งรถทัวร์ไปสายใต้ เดินทางไปเพชรบุรี ต่อสองแถวไปแก่งกะจาน โบกรถของอุทยานเข้าไปที่ทำการ แล้วเช่าเต้นนอน ก่อนนอนมาเปิดคู่มือท่องเที่ยวที่ได้มาจากอุทยานเพื่อวางแผนเที่ยวในวันพรุ่งนี้ แล้วก็เจอน้องจากมหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่งเขาก็นั่งวางแผนเที่ยวพรุ่งนี้เหมือนกัน เลยคุยกันและขอติดรถไปด้วยเพื่อไปพะเนินทุ่ง (เป็นทริปยาจก และขออาศัยเขาตลอด)

ไปถึงพะเนินทุ่ง แยกกับน้อง 2 คนนั้น เดินเข้าป่าเพื่อไปน้ำตกธารทิพย์ ถึง KU Camp ประมาณ 4 โมงเย็น เพิ่งมารู้สึกตัวว่าทั้ง KU Camp มีเต้นของพวกเราแค่เต้นเดียว สักพักเจอน้อง 2 คนนั้นอีก บอกหาทางออกไม่ถูก ก็ชี้ทางออกให้ แต่พอนึกได้ว่านี่มัน 4 โมงเย็นแล้ว ฟ้าก็เริ่มมืด แล้ว 2 คนนั้นไม่ได้มีไรติดตัวมาเลยแม้กะทั่งไฟฉาย เลยให้เพื่อนวิ่งไปตามกลับมาให้มานอนด้วยกัน เพราะคงออกไปไม่ทันค่ำ เพราะตอนนั้นเส้นทางก็รกและเดินยากเอาการ

สุดท้าย น้อง 2 คนนั้นก็เลยต้องค้างอยู่ KU Camp ด้วยกัน และมีเรื่องตลกคือ น้องคนนึงรองเท้าผ้าใบเปียก เขาก็เอารองเท้ามาปิ้งกะไฟ สุดท้ายรองเท้าไหม้ น่าสงสารจัง พอเช้าน้อง 2 คนนั้นก็จากไป เพราะเท่าที่จำได้น้องเขาบอกว่าจะมีสอบ เขามาหาที่อ่านหนังสือ ... ไม่รู้ว่าจะสอบได้ไหมเนี่ย

ว่าแล้วเดี๋ยวต้องกลับไปรื้อรูปเก่าๆ มาดู ตอนนั้นยังไม่มีกล้องดิจิตอล ก็เลยเอาภาพมาอวดไม่ได้ รู้แต่ว่าตอนนี้บรรยากาศที่พะเนินทุ่งเปลี่ยนไปเยอะ ดูดีขึ้น จุดชมวิวก็สวยขึ้น ที่กางเต้นก็เป็นสัดเป็นสวน ห้องน้ำก็สะอาดกว่าเดิมเยอะ

ขอบคุณเจ้าของกระทู้อีกครั้งที่ทำให้เราได้หวนคิดถึงวันเก่าๆ

จากคุณ : Nasrin - [ 26 พ.ค. 50 18:11:09 ]