 |
อย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจแท๊กซี่ : เรื่องป่วนๆ ของแท๊กซี่ ที่ไม่รู้ว่าสนามบินดอนเมืองไปยังไง? จนพ่อ-แม่ผมเกือบจะตกเครื่องนก
สวัสดีครับ .... เรื่องเล่าทั้งหมดนี้เป็นประสบการณ์ของ คุณพ่อ-คุณแม่ผม ที่ได้มีโอกาสเดินทางจากบ้านนอกคอกนา (เชียงใหม่) เข้ากรุงเพื่อไปทำธุระที่กรุงเทพ โดยบินกับนกแอร์ ไป-กลับ ครับ
ก่อนออกจากเชียงใหม่ ผมก็ได้แนะนำบริการเสริมของนกแอร์ ที่ผมชอบใช้เป็นประจำ นั่นก็คือ Telephone Check-in โทร 1318 กด 4 ก็เช็คอินทางโทรศัพท์ได้ ให้คุณพ่อทราบ ซึ่งจะสะดวกมากๆ สำหรับผู้โดยสารที่ไม่นิยมโหลดสัมภาระอย่างพ่อ-แม่ ผมครับ
ตลอดช่วงที่อยู่กรุงเทพ มีปัญหาที่เกิดขึ้นเกิดจากแท๊กซี่ ขำๆ มากมาย พ่อ-แม่ผม เรียกแท๊กซี่ทั้งหมด 4 ครั้งครับ
ครั้งที่ 1 : แท๊กซี่ขับอ้อมๆ แต่ก็ยังไปถูก
เรียกจาก Big C สะพานควาย (ไปแวะทานข้าว) ไปที่คุรุสภา ..... เจอแท๊กซี่พาอ้อมไปแถวๆ สามเสน ไปนู้นไปนี่ กว่าจะถึงคุรุสภา ค่ามิเตอร์ก็บานเบอะ ประมาณว่าคิดว่าแท๊กซี่รู้ทาง แต่รู้ทางแบบอ้อมๆ หน่ะครับ ......
ครั้งที่ 2 : แรกๆ ดูชำนาญทางดี แต่ไปส่งผิดที่!!
เรียกจากคุรุสภา ไปโรงแรมเอราวัณ ตรงที่มีศาลพระพรหม ..... คุณพ่อผมก็ย้ำว่า ไปส่งตรงโรงแรมเอราวัณ ที่มีศาลพระพรหมนะ ....
ปรากฎว่า ... คุณแท๊กซี่แกเล่นพาไปส่งที่ ศาลพระพรหม ของห้างเซ็นทรัลเวิลด์ (ซะงั้น) พ่อบอกว่าไม่ใช่ ก็เลยเจอพาวนๆ ประตูน้ำอีกรอบ กว่าจะมาส่งถึงโรงแรม โฮ่ย เหนื่อย .... พ่อผมกะจะขอต่อรองราคา เพราะเห็นว่าแท๊กซี่ไม่รู้จักทีเลยแฮะ ... แต่เจอลูกอ้อนของแท๊กซี่ ที่เรียกว่า "ป๋าครับ ป๋า" อย่างนั้นอย่างนี้ ก็เลยไม่ได้ต่อราคา ซึ่งน่าจะมีส่วนต่างราว 20 บาท
ครั้งที่ 3 : แท๊กซี่ prefer ฝรั่ง มากกว่าคนไทยจ้า...
เมื่อเสร็จจากงานเลี้ยงที่โรงแรมก็ 3 ทุ่มกว่าๆ จะกลับที่พัก เห็นแท๊กซี่จอดรออยู่ด้านหน้าโรงแรมเต็มเลย แต่พอเดินเข้าไปถาม ปรากฎว่า ไม่มีแท๊กซี่คันไหนยอมไปเลยแฮะ ... บอกว่าจะเอารถไปคืนมั่งหล่ะ ... ไม่ไปบ้างหล่ะ ก็รออยู่พักหนึ่ง
พ่อผมก็เลยขอให้ทางพนักงานโรงแรมช่วยเรียกแท๊กซี่ให้ (ในฐานะแขกของงานในโรงแรม) พนักงานก็พยายามเรียกอยู่หลายคัน จนกระทั่งมีกระทาชายนายหนึ่ง ยอมไป...
คุณพ่อผมก็เลยถามซะเลยว่า ทำไปเรียกยากเรียกเย็นขนาดนี้หล่ะ .... เลยได้ความว่า กำลังรอลูกค้าฝรั่งกันอยู่ เพราะลูกค้าฝรั่งให้ทิปมากกว่าคนไทย เรียกค่าโดยสารได้มากกว่า บางทีก็ไม่สนใจมิเตอร์ บางทีก็จะมีการเสนอขายบริการทางเพศให้กับฝรั่ง โดยจะพาไปแหล่งที่มีอยู่ ... ประมาณนั้น พ่อผมถามต่อว่า แล้วทำไมคุณถึงรับผมหล่ะ เขาก็ตอบเต็มปากเต็มคำว่า "เพราะพนักงานโรงแรมอ้อนวอนมาหน่ะสิ เห็นว่าเรียกมาหลายคันแล้ว ไม่มีใครยอมไปเลย"
เลยกลายเป็นว่า เป็นคนไทยเรียกแท๊กซี่ ผิดที่ผิดเวลา เขาก็เลยไม่รับใช่ไหมนี่ ....
ครั้งที่ 4 : แท๊กซี่อะไรเอ่ย ไม่รู้ว่าสนามบินดอนเมืองอยู่ที่ไหน แล้วจะไปยังไง ?????
คุณพ่อ-คุณแม่ ได้จองตั๋วนกแอร์ไฟล์ท DD8306 ดอนเมือง-เชียงใหม่ เวลา 9.10 น. โชคดีที่ท่านจะเผื่อเวลาการเดินทางไว้ตลอด ท่านก็เรียกแท๊กซี่จากคุรุสภา ไปสนามบินดอนเมือง ตั้งแต่ก่อน 7 โมงเช้าเล็กน้อย
ย้ำครับว่าสนามบินดอนเมือง นะครับ ....
(ตอนแรกผมถามว่า บอกว่าไปแค่สนามบินหรือเปล่า กลัวเขาจะเอาไปส่งที่สุวรรณภูมิหน่ะสิ)
เจ้าคนขับแท๊กซี่ ก็บอกว่า ได้ครับ ไปสนามบินดอนเมือง พี่แกก็ขับออกไปเรื่อยๆๆ ไปตามทาง มุ่งหน้าไปทางทิศเหนือ
รถแท๊กซี่ (ผมคิดว่าน่าจะ) ขึ้นทางด่วนที่ด่านยมราช แล้วก็ตรงขึ้นไปทางตอนเหนือ ..... คุณพ่อ-คุณแม่ผมเคยเรียนและทำงานที่กรุงเทพมาหลายปี แต่นั่นก็เมื่อ 20 กว่าปีที่แล้วก่อนที่จะย้ายมาทำงานที่เชียงใหม่ ท่านเลยไม่รู้ว่า ตอนนี้รถแท๊กซี่กำลังผ่านสถานที่ไหน ....
และกำลังจะไปถูกทางหรือไม่ ???
รถแท๊กซี่ก็วิ่งตรงไปเรื่อยๆ วิ่งขึ้นทางทิศเหนือ จึงทำให้พ่อ-แม่ผม ยังไม่เอะใจอะไร (คาดเดาว่าน่าจะเป็นทางด่วนที่พาดเหนือ ถนนพระราม 6 ไปบางปะอิน -- ข้อความนี้ผมเสริมเอง) จนกระทั่ง ผ่านด่านจ่ายค่าทางด่วนอีกด่านหนึ่ง (ผมทายว่าด่านงามวงศ์วาน--นั่งรถเมล์สาย 522 ผ่านประจำ)
พ่อ-แม่ผมเริ่มผิดสังเกตก็ตรงนี้แหล่ะครับว่า รถแท๊กซี่ควรจะวิ่งไปทางถนน วิภาวดี-รังสิตมิใช่หรือ ... แล้วทำไมต้องจ่ายค่าทางด่วน 2 ต่อด้วย ....
จนกระทั่งเห็นป้ายบอกว่า ตรงไป ม.ธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต - บางปะอิน มาผิดทางแล้วเว้ย....
แท๊กซี่ดูท่าทางเหรอหราอย่างกับเด็กๆ ทั้งๆ ที่อายุก็ไม่น้อยแล้ว (แม่ผมเล่าอย่างนี้) พ่อ-แม่ผม ย้ำถามว่า คุณรู้หรือเปล่าว่า ดอนเมืองอยู่ตรงไหน???
ดูท่าทางเขาคนนี้จะไม่รู้ว่าสนามบินดอนเมืองไปทางไหน .... คุณพ่อ-คุณแม่ผม ตัดสินใจโทรหาผม (ซึ่งกำลังเตรียมตัวไปทำงาน--อยู่ที่เชียงใหม่) ผมก็งงสิครับ บอกว่าแท๊กซี่พาหลง .... พอถามว่าตอนนี้อยู่ตรงไหนก็ไม่รู้ อยู่ทางด่วนซักที่หนึ่ง .... โชคดีที่เจอป้ายว่า ทางลงถนนแจ้งวัฒนะ
ก็เลยตัดสินใจลงจากทางด่วน เข้าสู่ถนนแจ้งวัฒนะ (ช่วงเมืองทองธานีพอดี) ช่วงนั้นก็ราวๆ 7 โมงหน่อยๆ แล้ว รถกำลังติดได้ใจเลยครับ ....
พ่อผมเห็นป้ายบอกว่า ถนนวิภาวดี-รังสิต อีก 5 กิโลเมตร ... ใจทั้งคู่เริ่มเสีย ... รถเยอะมากๆ ก็เลยนึกถึงบริการ Telephone Check-in ขึ้นมา กด 1318 เช็คอินเรียบร้อย สบายใจ ..... (โชคดีจริงๆ ที่จองนกแอร์มา ถ้าจองหางแดง คิดว่าตกเครื่องแน่ๆ ครับ)
วันนี้คุณแม่ผมใจเย็นมากๆ .... คุณพ่อผมคิดว่าคุณแม่ผมจะน่าด่าแท๊กซี่ไปแล้ว แต่คุณแม่ผมก็ได้พร่ำสอนแท๊กซี่ว่า "คราวหน้าจำเส้นทางให้ดีๆ นะ อย่างน้อยก็ขับรถอยู่ทุกวัน ก็ต้องรู้เส้นทาง" (แม่ผมสอนผมว่า อย่าไปแรงใส่แท๊กซี่ เพราะไม่รู้ว่าแท๊กซี่เขามีอาวุธอะไรจะทำร้ายเราได้หรือเปล่า?)
เอาหล่ะ เกือบ 8 โมงแล้ว ถึงถนนวิภาวดีซักที .... แท๊กซี่ก็ยังจะเข้าเลนผิด ไม่แน่ใจว่าจะต้องเข้าเลนไหนดี จึงจะเข้าสู่อาคารภายในประเทศได้ ....
คุณพ่อผมเริ่มทนไม่ไหวครับ ... บอกให้แกจอดรถ ลงไปถามทางเอาให้รู้เรื่อง คุณแท๊กซี่ก็เลยขับไปจอดตรงป้ายรถเมล์ แล้วก็ถามทางไปสนามบินดอนเมือง กับผู้คนที่รอรถเมล์อยู่แถวนั้น ....
ฮร่วย กว่าจะมาถึงสนามบินดอนเมือง ก็ยังทันหล่ะครับ ทันเพราะเผื่อเวลาไว้ ถ้าไม่เผื่อเวลาก็ตกเครื่องไปแล้วหล่ะครับ ..... คุณพ่อนักต่อราคา ก็ต่อราคาแท๊กซี่คันนี้ ที่ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย .... พี่แกยอมลดให้ 50 บาท แต่แลกกับประสบการณ์พาอ้อม ลุ้นๆ ตกเครื่องบิน แบบนี้ไม่ดีเน้อ ........ (เสียดายไม่ได้จดหมายเลขทะเบียนรถมา)
สรุปก็คือว่า แท๊กซี่ในกรุงเทพ ก็ไม่ใช่ทุกคันที่จะรู้ทาง สำหรับคนกรุงเทพ หรือ คน ตจว. อย่างผม ที่มีโอกาสเข้ามาเรียน หรือ คนที่ทำงานในกรุงเทพ ที่คุ้นเคยกรุงเทพเป็นอย่างดี อาจจะไม่รู้สึกอะไร เพราะบอกทางได้อยู่แล้ว ..... แต่คน ตจว. เข้ากรุง ย่อมไม่รู้จักถนนหนทางดีเท่าไหร่ พอมาเจอแท๊กซี่ที่ไม่รู้ทางด้วยกัน ก็ยิ่งแย่เข้าไปอีก .... นั่นเอง
ก็เลยมาเล่าเรื่องยาวให้ทุกท่านฟัง เท่านี้หล่ะครับ ขอบคุณที่อ่านมาจนจบนะครับ แห่ะๆๆ
จากคุณ :
ยุ่งชะมัด..สัตวแพทย์  
- [
29 พ.ค. 50 02:07:42
]
|
|
|
|
|
|
....หุหุ