ตั้งกระทู้นี้ไม่ได้จะเอาดีเข้าตัวแต่อย่างใดนะครับ เพียงแต่มาแชร์ประสบการณ์อีกด้านหนึ่งของผู้โดยสาร ฟากผู้ให้บริการก็มีผิดพลาด ฟากผู้โดยสารก็มีหลงลืม ละเลย แต่กระทู้จะเล่าความน่ารักของผู้โดยสารให้ฟังขำๆนะครับ
ใครมีประสบการณ์มาแชร์ก็ไม่ว่านะครับ
1. ถึงกรุงเทพฯกี่โมง...
เรื่องก็คือ วันนั้นทำไฟล์ไปจ.หนึ่งทางภาคเหนือ ขากลับรับผู้โดยสารมาเต็มลำ กระบวนการบอร์ดดิ้งเรียบร้อย เครื่องจะออกตอนบ่ายสองนิดๆ ได้ยินกราวน์สตาฟ ว.มาบอกว่าขาดอีกสองคน เพอร์เซอร์ถามว่าออฟโหลดได้มั๊ย
เสียงตอบกลับมาว่าไม่ได้เพราะโหลดกระเป๋าไปแล้ว หลายชิ้น พวกเราเฝ้ารออยู่ด้วยความเงียบงั้น ผู้โดยสารเต็มลำต่างคนต่างมา แต่ไม่มีใครคุยกันเลย ภายในเครื่องอากาศเริ่มร้อน บางคนหยิบเซฟตี้คาร์ดมาพัด บางคนเอนหลังหลับตา บางคนมองนาฬิกา บางคนถามว่ารออะไร
เหล่าลูกเรือเหงื่อเริ่มแตกเพราะรอนานและกดดัน นาฬิกาบอกว่าตอนนี้ประตูเครื่องควรปิดได้แล้ว แต่ยังไม่ปิด เราดีเลย์แน่นอน ผู้โดยสารเริ่มสีหน้าแสดงความไม่พอใจ เราหายใจยาวววววแต่กระวนกระวาย
จนกระทั่ง
"เจอผู้โดยแล้วค่ะ กะลังเดินไปที่เกท เพิ่งมาจากเซ็นทรัล"
พวกเราอ้าปากหวอ มาจากเซ็นทรัลนี่อ่ะนะ ตอนเครื่องจะออก ช่างกล้า เราทุกคนกระวนกระวายอยากเห็นหน้าผู้โดยสารคู่นั้น ลูกเรือทุกคนมายืนหน้าเครื่องหมด เพื่อ(ดูหน้า)ต้อนร้บ
แล้วเราก็เห็นภาพ ชายหญิงวัยกลางคนเดินนวยนาด ไม่มีทีท่าว่าจะรีบร้อน สุภาพสตรีมืออีกข้างหิ้วของ อีกข้างเอาโบรชัวมาพัดเพราะร้อน(แล้วคนอื่นที่รออยู่เต็มลำไม่ร้อนหนือไง) สุภาพบุรุษลากกระเป๋าsansonite สีดำมืออีกข้างคุยโทรศัพท์เสียงดัง พวกเรายิ้มต้อนรับอย่างเต็มใจ(แต่สำหรับผม ฮึ่มม...) ผมก้มมองนาฬิกา เราดีเลย์ไปเกือบห้านาที กว่าจะเทคออฟก็อีกเกือบสิบห้านาที
"สวัสดีค่ะเชิญค่ะ" หัวหน้าประจำเที่ยวบินทักทาย
คุณผู้หญิงมองหางตานิดหน่อยก่อนจะถามว่า
"ชั้นจะถึงกรุงเทพฯกี่โมง" ใบหน้าไม่มีอาการสำนึกใดๆทั้งสิ้น
เพอร์เซอร์ยิ้มก่อนจะบอกว่า
"อีกไม่กี่อึดใจค่ะ หลับตาแป๊บเดียวก็ถึง"......
"อืม ดีนะ ไม่ดีเลย์ ได้ข่าวว่าดีเลย์บ่อยนิสายการบินนี้" เสียงคุณผู้ชายพูด
พวกเราหันมายิ้มกัน ในใจรู้สึกปลาบปลื้มเหลือเกิน...
แก้ไขเมื่อ 03 ก.ค. 50 20:35:01
ประสบการณ์ท่านผู้โดยสารที่รัก
