ความคิดเห็นที่ 1 ไม่หรอกค่ะ มีฝันและกล้าเดินตามฝันนับเป็นเรื่องโชคดีมากๆ ที่ผู้ใหญ่ไม่เห็นด้วยเพราะเค้าห่วงคุณ กลัวอนาคตคุณลำบากอ่ะค่ะ ซึ่งมันก็คงจะจริง แต่อยู่สบายแบบไหลตามกระแสไปเรื่อยๆไม่มีจุดหมาย สู้ไปลำบากแต่เติมเต็มให้จิตวิญญาณคงดีกว่าค่ะ เราแนะนำให้คุณยังไม่ต้องลาออก แต่ไปช่วยเค้าเป็นพาร์ททามเสาร์อาทิตย์ ลองดูซักปี ดูว่าจิตใจคุณเองจะมั่นคงแค่ไหน ดูข้อมูลว่าคนที่มาทำตรงนี้ต้องเผชิญอะไรบ้าง ถึงตอนนั้นค่อยตัดสินใจก็ยังไม่สายค่ะ เอาใจช่วยนะ จากคุณ : ดวงดาว หัวใจ ดอกไม้ ชายทะเล - [ 2 ส.ค. 50 16:06:28 ]

ความคิดเห็นที่ 2 อืมม์   เรื่องนี้พูดยากนะ   เพราะเราไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวในโลกใบนี้ ยังมีพ่อ-แม่-พี่-น้อง-แฟน  ที่ยังคงเป็นห่วงเรา  และเป็นหน้าที่ที่ เราต้องดูแลเค้าต่อไปในอนาคต คงต้องดูแบคกราวน์ที่บ้านคุณด้วยล่ะ  มันมีปัจจัยอีกหลายอย่างที่ทำให้ คนเราทำตามฝันของเราเองไม่ได้ เช่น  ถ้าสมมติที่บ้านคุณมีกิจการ ...  ใครจะรับช่วงต่อ หรือ   ถ้าพ่อ-แม่ทำงานบริษัท/ข้าราชการ... มีคนดูแลตอนท่านเกษียณรึยัง หรือ  ถ้าบ้านแฟนคุณมีกิจการ และเค้าเป็นลูกสาวคนเดียว ... พ่อ-แม่        เค้าจะว่ายังไง หรือ ถ้าแฟนคุณไม่สามารถไปใช้ชีวิตอย่างที่คุณต้องการได้       จะจัดการยังไงกับชีวิต หรือ ฯลฯ ลอง List ปัญหาทั้งหมดขึ้นมา  และตอบคำถามดู ถ้าทุกอย่างหรือส่วนใหญ่  คุณสามารถจัดการได้... ...ก็ยินดีด้วย  ที่คุณพบตัวเอง  และมีโอกาสทำให้ชีวิตนี้เป็นของเราจริงๆ ส่วนตัวคิดว่าในโลกนี้คงมีคนจำนวนไม่มากนักที่สามารถทำแบบนี้ได้ แต่ถ้าพบว่ายังมีอีกหลายปัญหาที่ยังหาคำตอบไม่ได้ ลองเปลี่ยนแนวนิดนึงดีมั๊ย (เท่าที่สามารถนะ) เช่น  ทำรีสอร์ทเชิงอนุรักษ์ธรรมชาติ  อะไรประมาณเนี้ย หรือลองเริ่มแบบที่คห.1 บอกไว้ก็ดี  เป็นการทดสอบตัวเองดีด้วย   ขอให้โชคดีค่ะ จากคุณ : พี่จิ๊กโก๋น้องมาเฟีย - [ 2 ส.ค. 50 16:35:36 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ผมก็คนคนนึงครับที่อยากจะทำในสิ่งที่คุณอยากทำแต่กลัว พ่อแม่ พี่น้อง เขาจะไม่ยอมเอาอะสิ จากคุณ : pongpath202 - [ 2 ส.ค. 50 16:38:59 ]

ความคิดเห็นที่ 4 คิดว่าไม่มีใครตอบสิ่งที่ คุณjackanape ถามมา ได้ดีที่สุดเท่ากับตัวคุณเอง ลองสำรวจใจตัวเองดูก่อน ว่า ใช่ และ ต้องการอย่างนั้นจริงหรือ รึว่าเป็นเพียงความสุขของช่วงเวลาที่พ้นจากความเบื่อหน่ายกับสิ่งที่จำเจ?? ลองหันไปมองรอบตัว รอบข้าง ดูซิคะ ว่าคุณพร้อมจริงจริง ในทุกทุกด้าน?? แต่เท่าที่รับรู้ได้ ตอนนี้ คุณยังไม่มีคำตอบที่ชัดเจนให้กับตัวเอง หรือยังไม่พร้อมด้วยสาเหตุบางอย่าง ที่คุณไม่อยากยอมรับ จึงทำให้คุณถามมา งั้นลองเข้าไปใกล้สิ่งที่คุณคิดว่าเป็นตัวตนของคุณอีกซักนิด และ ทีละนิดดูซิคะ ความรู้สึกจะเป็นคนให้คำตอบคุณเอง ว่าภาพที่ชัดเจนของคุณคืออะไร เมื่อนั้นคุณจะได้หลุดพ้นจากความสับสนในใจในที่สุดค่ะ ** ความรักและความฝัน เป็นสิ่งที่ดีสำหรับทุกคน และ ทุกลมหายใจ บางคนอยู่มาทั้งชีวิตยังไม่ร้เลยว่าสิ่งที่ตัวเองต้องการจริงจริงนั้นคืออะไร คุณโชคดีจนน่าอิจฉานะคะ ที่สามารถสัมผัสถึงตรงนั้นได้ ขอให้คุณมีความสุขกับทุกทางที่คุณตัดสินใจด้วยนะคะ ** ปรารถนาดีด้วยความเป็นคนหนึ่งใน BluePlanet ค่ะ จากคุณ : JOYJARI - [ 2 ส.ค. 50 16:40:36 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ประเทศไทยมีคนหนุ่มสาวที่มีอุดมการณ์จริงๆจังๆน้อย ก็เพราะมองว่าการแสวงหาทางจิตวิญญาณว่าเป็นสิ่งโง่เขลานี่แหละ ถ้าตั้งใจจริงก็ลองดูเลยค่ะ แต่ก็เห็นด้วยกับคุณดวงดาวฯนะคะ ถ้าที่บริษัทตกลง คุณลองลาหยุดแบบไม่รับเงินเดือน แล้วลองไปทำสักเดือนน่าจะดีกว่าลาออกไปเลย จากคุณ : mojojojo - [ 2 ส.ค. 50 16:53:28 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อ่านแล้วอยากบอกครับ ผมก็เป็นคนชอบธรรมชาติมากสนใจอ่านหนังสือดูสารคดีตั้งแต่เด็ก จนขณะนี้ 40แล้ว(มีครอบครัวแล้วนะ) ดูนกเที่ยวธรรมชาติทุกครั้งที่มีเวลา ไปคนเดียวก็บ่อยไปแถวแก่งกระจานเขาใหญเคยฝันอยากไปเรียนโรงเรียนป่าไม้แพร่ อยากทำงานอยู่ในป่า แต่เมื่อเป็นเด็กเราคงตัดสินใจอะไรเองไม่ได้มาก ตอนนี้ก็ทำงานบริษัท ชีวิตครอบครัวและการงานทุกอย่างก็ดีหมด และเรายังมีเวลาไปเที่ยวทุกครั้งที่เรามีโอกาส (ถ้าคิดว่าเวลาไม่มี ลองคิดใหม่ีนะครับ อะไรคือข้อจำกัด ไม่ใช่งานหรอกแต่เป็นตัวเราเอง เคยคิดว่าไม่มีเวลา แต่ผ่านจุดนั้นมาแล้ว) ตอนนี้ก็ดีใจนะที่เป็นอย่างนี้ เวลาเราเบื่อ เราอยากพักผ่อน เรารู้ว่าเราจะไปไหน แต่ถ้าวันนี้เราอยู่ที่ตรงเราฝัน แน่ใจนะว่าจะไม่เบื่อ หรือเหงา ตอนนั้นจะทำยังไง ตอนนี้ตามอุทยานต่างๆ มีพนักงานประจำสักที่คน ลูกจ้างชั่วคราวทั้งนั้น ถ้าคิดไปเป็นลูกจ้างประจำคงยาก แต่ถ้าคิดจะทำอะไรเองเกี่ยวกับธรรมชาติอาจง่ายกว่า ผมคิดแล้วนะตอนนี้ก็คุณคิดเอง ความฝันนั้นดีเสมอเพราะมีแต่ความสวยงาม แต่แน่ใจนะเมื่อความฝันเป็นความจริง คุณจะมีความสุขเหมือนที่คุณคิดไว้ จากคุณ : สาลิกาเขียว - [ 2 ส.ค. 50 17:04:27 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อ่านทู้นี้แล้วคุ้นๆ คือ มันเป็นเรื่องเมื่อประมาณ 4-5 ปีที่แล้วของผมอ่ะคับ ตอนนั้น ผมทำงานบริษัทเอกชน เงินเดือน 2 หมื่นฝ่าๆ เงินเดือนขึ้นปีละ 2 ครั้ง ครั้งละ 2 ขั้นมา 4 ปีติด ชอบหัวหน้า ชอบลูกน้อง ชอบองค์กร ชอบลักษณะงาน แต่ไม่ชอบเป้าประสงค์ของงานที่มัน serve ทุนนิยมและภาคธุรกิจ เลยตั้งคำถามกับตัวเองว่า ..... ทุกวันนี้สิ่งที่ตรูทำอยู่มันเกิดประโยชน์กับใครมั่ง และได้คำตอบว่า ..... ทำไปเพื่อให้ตัวตรูเองมีฐานะมั่นคง กับ เจ้าของบริษัทตรูรวย ก็เลยลาออก มาเรียนต่อ เอามันส์ + ทำงานวิชาการ หาตังค์เดือน 7-8 พัน ประทังชีวิต ซะงั้น ตอนลาออกผู้บริหารระดับสูงเรียกเข้าไปคุยเลย ท่าน ผบ. : คุณมีปัญหาอะไร เรื่องงานหรือเรื่องคน เงินเดือนคุณขึ้นมากที่สุดในฝ่ายแล้วรู้ตัวมั้ย \\(O*v*O)// : ชอบทั้งงาน ชอบทั้งคน ชอบทั้งเงิน ครับ .... แต่มัน "ไม่ใช่ชีวิต" อ่ะคับ ท่าน ผบ. : ??????????????????????????? กลับมาบ้านบอกพ่อบอกแม่บอกแฟน พ่อ : ............................................................ แม่ : @###@@#$#$#$@#@##@#@!@@##@ แฟน (ตอนนั้น) : อยากทำไรก็ทำเหอะ เรื่องของแก แฟนคนเดิม (ตอนนี้) : กลับมาทำงานรูทีนอย่างเดิมเหอะ ทำอย่างทุกวันนี้ เอาแน่เอานอนอะไรไม่ได้ซักอย่าง \\(O*v*O)// : แม่ม.... เหนื่อยฉิบหายเลยว่ะ ตังค์ก็ไม่พอแดรก แต่ทำแล้วมีความสุขง่ะ จะเลือกทางไหน ผมไม่มีคำตอบสำเร็จรูปให้ แค่จะบอกว่า .... การตามความฝันบางทีมันก็ไม่ได้สวยหรูนะครับ แถมยังต้องดูว่า .... เราจำเป็นต้องรับผิดชอบคนรอบข้างเราแค่ไหน และสุดท้าย อาจต้องเลือกว่า .... เราแคร์คนรอบข้าง หรือ แคร์ความฝันของเราเอง ถ้าจะให้สรุป ในฐานะคนที่เคยผ่านมันมาแล้ว ผมว่า .... เลือกทางไหนก็ได้ ที่เมื่อคุณมองย้อนกลับมา ณ จุดนี้ แล้วคุณตอบตัวเองได้ว่า "วันนั้นกรูเลือกไม่ผิด" สุดท้ายอยากบอกว่า ถ้าคุณอยากทำงานกับสัตว์ป่า คุณต้องรู้ว่า "มนุษย์กับสัตว์นั้นแตกต่างกันอย่างไร" ต่อคำถามนี้ "ปราชญ์โรแมนติกนิยม" อย่าง รุสโซ ได้ให้คำตอบไว้แล้วว่า มันสมอง ลักษณะทางกายภาพ และทุกสิ่งทุกอย่าง ที่มีใน มนุษย์ และ สัตว์ นั้น แตกต่างกันอย่างมากก็เพียงในเชิงปริมาณเท่านั้น แต่สิ่งเดียวที่แยกให้ มนุษย์ กับ สัตว์ แตกต่างจากกัน นั่นคือ สัตว์ ทำทุกอย่าง ตาม "สัญชาตญาน" ในขณะที่ มนุษย์ สามารถเลือกที่จะทำตาม "เจตจำนงเสรี" แม้ว่า สิ่งที่เค้าเลือกนั้น จะเป็นสิ่งที่ "ส่งผลร้าย" กับชีวิตของเขา ใช่ครับ ผมบอกไม่ได้หรอกครับ ว่าสิ่งที่คุณเลือก มันจะทำให้ชีวิตของคุณดีขึ้นหรือเลวลง แต่สิ่งที่ผมเห็นว่าสำคัญ คือ ผมมีสิทธิได้เลือกและกำหนดชะตาชีวิตของผมเอง ตาม "เจตจำนงเสรี" หรือเปล่าเท่านั้น \\(O*v*O)// จากคุณ : I love หมอหญิงซินปี - [ 2 ส.ค. 50 17:17:53 ]

ความคิดเห็นที่ 8 สมัครเป็นหัวหน้าอุทยานมันไม่ง่ายขนาดนั้นนะครับคุณ ระดับหัวหน้าอุทยานต้อง ซี 7 ขึ้นไปนะครับไม่ได้เวลาแค่ปีหรือ 2 ปี ถ้าทำงานในมูลนิธิ สมาคมหรือว่า ทำหนังสือถ่ายถาพชีวิตสัตว์ป่าหรือ ทำงานให้นิตรสาร อสท.ยังจะดูง่ายกว่านะครับ จากคุณ : มังกรโคโดโม่ะ - [ 2 ส.ค. 50 17:22:29 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ผมว่าในเมืองไทยยังไม่มีช่างภาพสัตว์ป่าที่หาเลี้ยงชีพด้วยการถ่ายภาพสัตว์ป่าเพียงอย่างเดียวได้ แม้แต่หม่อมเชนเอง จากคุณ : Rare bird - [ 2 ส.ค. 50 18:07:17 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อายุคุณยังไม่มาก เกินกว่าจะลองดูค่ะ ทำสักปี ก็คงจะรู้แล้วว่า ตัวเองเหมาะสมกับตรงนั้นหรือไม่ แต่เมื่อเข้าไปอยู่ตรงนั้นแล้ว ควรคิดสักนิดว่า อีก 20 ปี 30 ปี หรือเมื่อคุณอายุ 60 คุณจะอยู่อย่างไร จากคุณ : umeboshi - [ 2 ส.ค. 50 18:44:58 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ลองไปสมัครเป็นทีมงาน trekkingthai ดูจิคะ เผื่อจะใกล้เคียงบ้าง แต่ เราคิดว่า  คุณมีหน้าที่ต้อง ดูแล และรับผิดชอบ พ่อแม่ และแฟนค่ะ ความสุขแบบนั้นน่ะ ซัก 2-3 เดือน ไปนอนป่าทีนึง มันมีความสุขดี เพราะนานๆเราได้ไปทีนึงมั้งคะ  ถ้าไปบ่อยๆ มันจะเป็นอีกแบบ ลองลาพักร้อน ซัก 15 วันติดๆกันดูดิ จากคุณ : BioAlchemist - [ 2 ส.ค. 50 18:47:20 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เห็นด้วยครับ ว่า ให้ลองไปทำตามความฝันของคุณแบบ Part Time ดูก่อน สัก 2-3 เดือน เก็บประสบการณ์"จริง"ดูก่อน ว่าสิ่งที่คุณใฝ่ฝันนั่นน่ะ มันอาจไม่ง่ายอย่างที่คุณคิด มันอาจไม่เป็นอย่างที่คุณคิด หรือมันอาจท้าทายมากกว่าที่คุณคิด อุดมคติ กับ ชีวิตจริง นั้นแยกกันเหมือน ขาว กับ ดำ แต่เรานั่นแหละคือคนที่จะผสานขาวกับดำให้อยู่ด้วยกันในที่เดียวกันได้ จากคุณ : zeromaster - [ 2 ส.ค. 50 19:46:25 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ชื่นชมอุดมการณ์เจ้าของกระทู้ค่ะ             ท้ายที่สุดแล้ว คนที่ต้องตอบคำถามตัวเองก็คงไม่พ้นตัวเองอยู่ดี แค่จะเข้ามาเตือนค่ะ ว่า อย่าคาดหวังใดๆกับองค์กร สมาคม ต่างๆ ให้มากเกินไป จากประสบการณ์ตรง ตอนจบใหม่ไฟแรง ยอมไปทำงานเป็นสัตวแพทย์ให้กับ(คนที่อ้างตัวเป็น)มูลนิธิเพื่อสัตว์ป่าแห่งหนึ่ง ตอนเข้าไปเข้าไปด้วยความสุขใจ และ ความมุ่งมั่น  แต่จากสิ่งที่ได้สัมผัสและรับรู้ตลอดเวลาที่ทำงาน ท้ายที่สุดกลับออกมาพร้อมกับใจเหี่ยวๆ จิตตกกับสิ่งที่เจอ แน่ใจเหรอคะ ว่าถ้าเลือกทางที่คุณว่ามาแล้วจะไม่เจอสิ่งที่คุณเกลียดอีก เรื่องที่คุณบ่นว่าเบื่อมันมีทุกวงการละค่ะ แล้วแต่ใครจะได้สัมผัสหรือไม่ เอาแบบกลางๆดีมั้ยคะ  ทำงานเพื่อตัวคุณเองและ ครอบครัว แล้ว แบ่งเวลาไปทำงานที่คุณรัก อาจจะให้เวลามากขึ้นกว่าปกติ เพื่อชีวิตของคุณเองค่ะ  คนเรายังต้องมีสังคมนะคะ หากวันนึงคุณได้ไปลองในสิ่งที่อยากทำ แต่มันไม่เวิรค์ คุณจะกลับมายืนที่จุดเดิมได้เหรอคะ ปล.ยังไม่เคยเห็นใคร เลี้ยงชีพด้วยอาชีพที่คุณว่ามา อย่างเดียวซักคนค่ะ     ยกเว้นว่าคุณจะ สมถะจิงๆ อาจจะอยู่ได้ก็ได้ค่ะ จากคุณ : ชินจาง - [ 2 ส.ค. 50 19:52:03 ]

ความคิดเห็นที่ 14 คงได้แต่คิดแหละคุณ ทำมันยากกว่าพูดครับ อีกอย่างจะขึ้นเป็นหัวหน้าอุทยาน ไม่ใช่ง่ายๆนะครับ คุณเรียนด้านวนศาสตร์มาหรือเปล่า อีกอย่าง งานราชการ มันก็ต้อง นะนะ ไม่ใช่ฝีมืออย่างเดียวที่จะขึ้นไปได้ ( ก็คงเหมือนทุกงานแหละ ) ต้องไต่เต้า คุณพร้อมแล้วเหรอ ผมว่าอย่างคุณเจ้าของกระทู้ คงต้องมองหาพวกฟรีแลนซ์ หรือคล้ายๆ กับ ทำกิจกรรมเชิงอนุรักษ์ เป็นอาชีพเสริมจะง่ายกว่า ยกเว้นว่าเรียนมาตรงสาย แล้วอยากลอง ก็น่าจะยังทัน จากคุณ : joblovenuk - [ 2 ส.ค. 50 20:32:22 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เคยคิดเหมือน จขกท ค่ะ ชอบสัตว์ รักสัตว์มาก อยากจะไปช่วยตามพวกมูลนิธิที่ช่วยเหลือสัตว์ แต่ก็นะ.....ได้แต่คิดอะ จากคุณ : MiCkEy..BoY (โดนยึดอมยิ้ม) (^Tsubaazaa_^) - [ 2 ส.ค. 50 20:42:39 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เท่าที่ผมเคยไปฝึกงานโรงพยาบาลช้างที่เกี่ยวข้องกับมูลนิธิเพื่อการกุศลตอนสมัยยังเรียนอยู่อ่ะนะครับ .... ยิ่งถ้าคนจบ field อื่นที่ไม่ค่อยจะเกี่ยวกับสัตวแพทย์ หรือทางด้านวนศาสตร์(ป่าไม้) มาเลยคงจะต้องใช้ความอดทนค่อนข้างสูงทีเดียวครับ ผมเคยเห็นรุ่นพี่ๆ หลายๆ คนที่มีความตั้งใจจบมาอยากจะทำงานด้านสัตว์ป่า แต่สุดท้ายแล้วไปเจอเรื่องหลายๆ อย่างที่ทำให้ต้องเปลี่ยน field มาทำงานทางด้านสัตว์เล็ก กลับมาอยู่คลินิคหรือโรงพยาบาลสัตว์ในเมืองก็มีหลายคนครับ ผมเองก็กำลังจะอายุ 24 เริ่มทำงานไปได้แค่ 4 เดือนกว่า แต่ผมเองก็มองว่าถ้าเราจะตั้งใจเปลี่ยน field ตอนที่อายุเริ่มเยอะขึ้น ก็จะยิ่งทำได้ยากครับ ถ้าเจอเด็กๆ ใหม่ๆ ไฟแรงสูงกว่า เราจะแย่ ยิ่งเปลี่ยนแบบสุดขั้วยิ่งหนักเข้าไปใหญ่เลยหล่ะครับ ผมก็คงจะแนะนำได้แค่ว่า ลองลาพักร้อนซักหน่อย ไปชาร์จแบต แล้วกลับไปทำงานดีกว่าไหมครับ ผมคิดว่า เงินไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุดสำหรับตัวคุณก็จริง แต่พ่อ-แม่ของคุณก็อยากเห็นคุณเจริญในหน้าที่การงาน สามารถมีรายได้โดยไม่ต้องพี่งพิงพ่อแม่(หรือมรดก?) ดูแลแฟนซึ่งจะเป็นคุณแม่ของลูกในอนาคต ซึ่งทุกอย่างก็ต้องมีเงินอ่ะครับ ถึงจะพาให้อยู่รอดได้ หรือลองเปลี่ยนที่ทำงานดูก็ดีนะครับ คุณอาจจะรู้สึกเบื่อๆ กับสังคมแวดล้อมในที่ทำงานของคุณ อาจจะมีการแก่งแย่งชิงดีกันจนคุณรู้สึกอึดอัดก็เป็นได้ครับ เพราะในสิ่งที่คุณคิดว่าดีกว่า เป็นสิ่งที่คุณอยากทำมากกว่า คุณอาจจะไปเจออะไรที่รู้สึกแย่กว่านั้นก็ได้ อาทิเช่นความขัดแย้งระหว่างมูลนิธิหรือองค์กรต่างๆ เป็นต้น อยากจะบอกว่า สายงานป่าไม้ ส่วนมากคนที่ทำมักจะจบวนศาสตร์มา ซึ่งเค้านับถือ seniority กันน่าดูหล่ะครับ คนต่าง field จะแหล่มเข้าไปก็คงยากอยู่ครับ จากคุณ : ยุ่งชะมัด..สัตวแพทย์ - [ 3 ส.ค. 50 01:27:27 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ไม่รู้จะแนะนำแบบไหนดีแต่อยากจะบอกว่า บางทีความฝันกับความจริงมันต้องไปด้วยกันได้ ถ้ามันไปด้วยกันได้จริงก็ถือว่าลงตัว แต่ถ้ามันไปด้วยกันไม่ได้ บางครั้งความฝันมันก็เกิดขึ้นกับเราได้แค่ชั่วครูชั่ว ยามแล้วท้ายที่สุดเราต้องต้องมาเดินอยู่กับความเป็นจริงที่บางทีมันก็ตรง ข้ามกันกับความฝันครับ จริงๆแล้วมีรุ่นพี่ที่รู้จักคนหนึ่งเขาก็เป็นคนที่มีแนวคิดแบบคุณนั่นแหละเพียงแต่ว่าการทำงานแบบสังคมเมืองกับงานด้านอนุรักษ์ของเขามันเป็นจริงทั้งสองด้าน เขาอยู่กับแบบไหนก็ได้และที่สำคัญเขาเลือกได้ว่าจะอยู่ตรงไหน และตอนนี้หลังจากที่เลิกจากงานอนุรักษ์มาอยู่กับงานในเมืองพักหนึ่งเดือนหน้าก็กำลังจะลาออกกลับไปตั้งกลุ่มงานอนุรักษ์แบบเดิมอีกครั้ง แต่สิ่งที่พี่คนนี้อาจต่างจากคุณตอนแกอายุรุ่นคุณแกเลือกที่จะอยู่กับความเป็นจริงก่อนแล้วเมื่อจัดการกับความเป็นจริงได้ลงตัวเมื่อไหร่ ก็ค่อยเดินเข้าไปหาสิ่งที่เป็นความฝัน แกเล่าให้ฟังว่าพอเข้าไปจริงๆบางทีมันก็เป็นฝันร้าย เพราะว่ามันไม่ได้หมายความว่าคุณจะไปทำงานอยู่กับป่า กับสัตว์เพียงอย่างเดียวนะครับ แต่งานของคุณคุณก็อาจต้องไปเกี่ยวข้องกับระบบราชการกับระบบทุนที่อาจทำให้คุณรับไม่ได้ก็ได้ ฝันร้ายมีร้อยแปดครับ บางมูลนิธิต้องปิดตัวไปเพราะเรื่องแบบนี้เยอะแยะ (มูลนิธิที่พี่ท่านนี้เคยทำอยู่ก็ต้องปิดตัวไปเพราะเรื่องทำนองนี้) อยากให้คุณคิดให้ดีๆก่อนตัดสินใจนะครับ จากคุณ : jackkung - [ 3 ส.ค. 50 03:23:11 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ชื่นชมกับความคิดนะครับ แต่ชีวิตจริงคงไม่ง่ายขนาดนั้น ยิ่งอะไรที่เกี่ยวข้องกับงานราชการ คนหมู่มาก อย่างหลายความเห็นบอกว่า เจอเข้าไปจริงๆ อาจทำให้อุดมการณ์เหี่ยวไปเลยเหมือนกันนะครับ อันนี้เห็นด้วยกับความเห็นที่ 1 ลอง part time ดูก่อนเป็นไร เห็นท่าไม่ดีก็ยังมีอาชีพเดิมรองรับอยู่ เว้นแต่อีกเหตุผลหนึ่งคือเบื่องานที่ทำอยู่ ณ ปัจจุบัน อันนี้ผมเองก็เป็น แต่ก็ยังต้องทนตราบใดที่ยังมีครอบครัว มีสังคม มีภาระ ที่สำคัญมีหนี้ (เฮ้อ) จากคุณ : narupol - [ 3 ส.ค. 50 09:57:51 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ไม่ออกความเห็นล่ะกันนะคะ .... จากคุณ : - (นู๋ต้าร์) - [ 3 ส.ค. 50 11:02:33 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ขอโทษนะคะ  ถ้าจะขอถามว่า "ทุกครั้งที่มีวันหยุดติดต่อกัน ผมมักจะไปนอนกางเต้นท์ที่อุทยานแห่งชาติเป็นประจำ บางครั้งไปกับเพื่อนและแฟน จนในที่สุกไปเองคนเดียวก็มี " ของจขกท. น่ะ  เป็นการไปเที่ยวตามอุทยานฯใช่ไหมคะ? ถ้าใช่  นั้นแปลว่าคุณหลงรักป่า  รักแบบอยากไปสัมผัส อยากช่วยเหลือ แต่คุณยังไม่เคยที่จะอยู่กับป่านานๆ   ลองอยู่สักครึ่งปี  แล้วคุณจะเข้าใจมากขึ้น ......อาหารตามมีตามเกิด  ไม่ใช่เพราะไม่มีเงิน  แต่เพราะระยะทาง ไฟฟ้าหายากกว่าน้ำมัน    การได้ดื่มโค๊กแช่เย็นใส่น้ำแข็ง อาจแค่เดือนละครั้ง ทำทุกอย่างด้วยตนเอง  ไม่ว่าจะหุงข้าวต้มแกง ซักผ้า หาปลา หรือปลูกผัก คุยกับใบไม้  และเห็ด  มากกว่าพูดกับคน   ......และที่สำคัญ  คน คือปัญหาของทุกเรื่อง...... เวลาเข้าป่า  หากบางครั้งต้องผ่านด่านของป่าไม้ หรือเขตอนุรักษ์ฯไกลๆ เรามีอะไรเกินใช้  ก็ให้ผู้พิทักษ์เหล่านั้นเสมอ  ไม่ว่าจะยาพาราฯ มาม่า  เปล ลูกปืน พวกเค้าขาดแคลนทุกอย่าง  .......... พวกเค้ามีปืนเก่าๆ  พร้อมลูก3นัดที่เก่าจนแทบเปื่อย ไว้ใช้ตระเวนป่า (ปืนสมัยใหม่ ทหารสั่งให้คืนหมด เหอๆ) ป้องกันภัยที่ลุกล้ำเข้ามา   ไม่ว่าจะนายทุนถางไร่  พวกลักลอบตัดไม้ หรือแม้กระทั้งชาวบ้านที่เผาป่ารุกที่ และล่าสัตว์ ถามว่าคุณเข้าไป เพื่อรับเงินเดือน วันละ180บาท/20วัน (จริงรับ24 เป็นของนาย4วัน) แล้วขาดแคลนทุกอย่าง  คุณมีความสุขเหรอคะ  แล้วผู้พิทักษ์คนอื่นๆมีความสุขมากขึ้นหรือไม่ คนที่รักคุณล่ะ  เค้ารักคุณมากขึ้นหรือน้อยลง? เหอๆ คิดในมุมกลับนะคะ  ทำยังไงให้ป่าเป็นป่า   เราอยู่ตรงนี้..  ในเมืองฟ้าเมืองอมร แต่ทำยังไงให้ผู้พิทักษ์ฯได้อยู่อย่างไม่ขัดสน  ทำยังไงให้ป่าคืนกลับขึ้นมา เอาศักยภาพที่เรามีไปเพิ่มพูน  ให้ป่าเขียวและงดงามชั่วลูกชั่วหลานดีกว่าค่ะ ขอความสวัสดิ์พึงมีแด่ผู้รัก(ษ์)ป่า   สวัสดีค่ะ จากคุณ : Twining - [ 3 ส.ค. 50 20:39:21 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ผมว่าตอนนี้น้องคงมีข้อมูลดิบช่วยตัดสินใจเพียบแล้วนะครับ ขอเสริมนิดนึงนะ คนเราจะมีชีวิตชีวา สดใส ได้ก็ด้วยความฝัน ถ้าอยากจริงน่าลองทำดูก็ได้อายุยังไม่มาก ยังยูเทิร์นได้ 25 เอง ถ้าคิดว่าไม่มีใครต้องมาเดือดร้อนกับเราก็ไปเลย แต่ถ้ายังมีอยู่ก็รออีกนิดก็ละกันเดียวค่อยเดินไปก็คงไม่สาย ชีวิตในป่ามันไม่ได้สงบไปเสียทีเดียวนะครับ การหากินในที่ที่ห่างไกลสายตาคนมันไม่ได้มีได้มีแต่งานถูกกฏหมาย อันตรายรอบตัวก็มาก ควรระวังไว้ให้มากๆ ก็ต้องทำใจนิดนึงนะ ที่น้องจะเข้ามาอาจไม่ได้สวยงามอย่างที่คิดไว้ ไม่ว่าสังคมไหนก็มักจะมีอะไรที่ไม่ค่อยดีแอบแฝงอยู่บ้าง หน่วยงานเกี่ยวกับธรรมชาติ สัตว์ป่าดีๆก็มีเยอะ หลายๆหน่วยงานต้องการโวลันเทียร์ลองเสาะหาดู ประกอบการตัดสินใจ จากคุณ : Mekha - [ 4 ส.ค. 50 09:49:57 A:125.27.219.118 X: TicketID:146698 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ไม่ลองไปถามเกี่ยวกับตำแหน่งงานที่เกี่ยวกับอุทยานแห่งชาติดูหล่ะครับ ? เผื่อจะมีตำแหน่งงานตรงกับวุฒิการศึกษาของคุณ     ผมอยากไปเที่ยวทุ่งใหญ่นเรศวร ( ยังไม่เคยไปเลย )  อยากเดินป่าเข้าไปลึก ๆ เลย เอาแบบมันส์ถึงกึ๋นส์เลย  ไปถึงชายแดน จ.กาญจนบุรี  ได้ยิ่งดีใหญ่เลยครับ  ใครพอมีเว็บเกี่ยวกับเดินป่าเข้าไปทุ่งใหญ่จ๊าบ ๆ ช่วยบอกผมหน่อยนะครับ แก้ไขเมื่อ 04 ส.ค. 50 17:01:47 จากคุณ : kangchenjunga - [ 4 ส.ค. 50 17:01:13 ]

ความคิดเห็นที่ 25 หลายช่วงชีวิตของคนเรานั้น มีความฝัน มีความอยากกันทุกคน มีมากมีน้อยอยู่ที่ตัวเราเอง การจะค้นหาตัวเองนั้นมันยาก หลายคนผ่านช่วงชีวิตกับธรรมชาติมีความสุขเป็นช่วงเวลา พออยู่ไปนาน ๆ หลายคนเริ่มจะเบื่อกับความลำบาก อดอยาก มองไม่เห็นอนาคต หลายคนเป็นช่วงภาพใส้แห้งมามากต่อมาก ราคากล้องก็แสนแพง บทความต้องเขียนเอง หนูมีพี่ ๆ เพื่อน ๆ หลายคนเป็นนักเดินทาง นักถ่ายภาพธรรมชาติ และสัตว์ป่า เขาเหล่านั้นล้วนมีงานประจำทุกคน พอมีเวลาว่างก็จะออกเดินทางท่องเที่ยวในวันหยุด ดูแต่น้าหมาน ยังต้องมาทำสมานเบิร์ดแค้มป์เลี้ยงตัวเองตอนสุดท้ายของชีวิต คิดดูดี ๆ นะคะ จากคุณ : แซวสวรรค์ - [ 6 ส.ค. 50 18:52:36 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ..ผมคิดอยากจะไปสมัครเป็นช่างภาพสัตว์ป่า หรือ หัวหน้าหน่วยอุทยานแห่งชาติ มีโอกาสเป็นไปได้หรือไม่ครับ เพื่อนๆ พี่ ๆ ช่วยแนะนำหรือแสดงความเห็นให้ผมทีสิครับ มีองค์กรหรือสมาคมรักษาป่า สัตว์ป่า อะไรที่ผมจะเข้าไปร่วม และช่วยงานได้บางครับ" ไม่รู้สินะ   เราว่าคุณยังไม่มีข้อมูลเรื่องที่คุณคิดว่ารักมากเพียงพอหรอก จากคุณ : Kampood - [ 11 ส.ค. 50 00:44:39 ]