Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    จากใจ 1-2-go

    ผ่านมาสองอาทิตย์แล้ว....
    แต่เชื่อว่าำม่ใช่แค่ฉัน..ที่เพิ่งเริ่มนอนหลับได้อีกครั้ง พี่ๆน้องๆอีกหลายๆคนในชายคาวันทูโกเองก็คงเช่นกัน หลายวันที่ผ่านมานับจากวันที่เกิดเหตุการณ์การสูํญเสียครั้งยิ่งใหญ่ของพวกเราทุกคน ฉันเองก็เริ่มเข้าใจถึงคำว่าเหยื่อของสื่อ ไม่ว่าจะเป็นทีวี หรือหนังสือพิมพ์ ที่เห็นเราเป็นชิ้นเนื้ออันโอชะก็ไม่ปาน
    หลายๆเรื่อราวที่นำเสนอทำให้ฉันถึงกับน้ำตาไหล... แต่ด้วยจรรยาบรรณของอาชีพ และจากการที่เราได้รับการอมรมมา ทำให้ฉันและำี่น้องวันทูโกทุกคนได้แต่นิ่ง ทั้งๆที่ในใจของพวกเราเจ็บปวดจากสิ่งที่ถ่ายทอดผ่านสื่อต่างๆออกไป หลายสิ่งหลายอย่างถูกบิดเบือนไปอย่างสิ่นเชิง ผู้รู้ ผู้เชี่ยวชาญมากมายวิเคราะก็กันไปหลากหลาย ทำให้ฉันได้รู้ว่าไม่ควรรับรู้ิัอะไรจากสื่อเหล่านั้นแล้ว มันมีแต่ความบั่นทอนความรู้สึกของฉันและพวกเรา ฉันตัดการรับรู้ข้อมูลต่างๆจากทุกสื่อ และยิ้มสู้กับตัวเองเมื่อได้รับแจ้งว่าต้องมาทำหน้าที่ลูกเรือในไฟลท์้เขียงใหม่ในวันถัดมา เพราะฉันไม่รู้เลยจริงๆว่าผู้โดยสารจะมีปฏิกริยากับพวกเรายังไงบ้าง ฉันยอมรับว่าความรู้สึกวันนั้นมันไม่เหมือนกับทุกๆวันที่ฉันมาทำหน้าที่ลูกเรือ.... ฉันกลัว... กลัวว่าืผู้โดยสารจะหมดความเชื่อมันในตัวพวกฉันเพราะสิ่งที่สื่อเผยแพร่ออกไป ทั้งที่ในความเป็นจริงสิ่งที่พวกฉันทำในทุกๆวันเราต่างเน้นในเรื่องความปลอดภัยในตัวของผู้โดยสารทุกๆคนมากที่สุด เราไม่ได้ืำอะไรต่างไปจากเดิม... สิ่งที่เราถูกปลูกฝังอบรมมาในเรื่องความปลอดภัย พวกเรายังคงทำอยู่เช่นเคย เหมือนที่คุณ airbusboy บอกเอาไว้ ซึ่งในหลายๆครั้งผู้โดนสารหลายๆคนก็อดรู้สึกไม่ได้ว่าพวกเรานั้นจู้จี้ซะเหลือเกิน แต่ทั้งหลายนั้นเรายินดีที่จะตอบทุกๆคำถามที่ผู้โดยสารสงสัย เพราะอย่างน้อยนั่นหมายถึงคุณใส่ใจกับสิ่งที่เราบอกคุณไป เพราะหากเกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดใดๆขึ้น ข้ิอมูลเหล่านั้นอาจเป็นตัวแทนของพวกฉันในการนำพาผู้โดยสารทั้งหลายของฉันสู้ความปลอดภัยได้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ แค่นี้ฉันก็ดีใจแล้ว แต่ถ้าหากฉันยังมีลมหายใจ ฉันจะเป็นคนสุดท้ายที่จะก้าวออกไปจากเครื่อง เพราะสิ่งที่พวกเราถูกปลูกฝังมาตลอดคือชีวืตของผู้โดยสารทุกคนคือสิ่งที่ฉันต้องดูแลจนกว่าผู้โดยสารคนสุดท้ายจะก้าวพ้นไปจากเครื่อง
    ฉันยิ้มและมีกำลังใจเต็มร้อยอีกครั้ง.... เมื่อคุณยายคนนึงจากไฟลท์เชียงใหม่เดินเอาขนมมาให้พร้อมกับบอกฉันว่า "ขวัญมานะลูก ไม่เป็นอะไรแล้วนะ เอาขนมไปแบ่งกันทานนะ" ทั้งๆที่เราไม่รู้จักกัน หรือแม้แต่ผู้โดยสารบางคนก็บอกว่า "สู้ๆนะ วันทูโก" ฉันยิ้มทั้งน้ำตา สิ่งที่ฉันกลัวมันหายไปหมด ความกลัวว่าผู้โดยสารจะไม่เข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น กลัวว่าผู้โดยสารจะไม่รักพวกเราวันทูโก มันหายไปหมด จากข้อความหลายคำจากผู้โดยสาร ขอขอบคุณจริงๆค่ะ ขอบคุณมากๆกับน้ำใจกับทุกๆสิ้งที่คุณมอบให้ แม้เป็นเพียงคำพูดสั้นๆ เพียงการลูบหัวพวกเราด้วยความรัก มันยิ่งใหญ่สำหรับพวกเราจริงๆค่ะ รวมไปถึงการได้อ่านกระทู้ของคุณ airusboy หลายๆกำลังใจในเวบบอร์ดนั้นฉันอ่านไปด้วยกำลังใจทั้งน้ำตาและทำให้ฉันดีใจเหลือเกินที่พวกเรายังใจสู้ และรักในงานบริการนี้ด้วยใจกันจริงๆ ฉันสัญญาว่าฉันเองจะขอทำหน้าที่ลูกเรือที่ดีดูแลพวกคุณให้คุณถึงที่หมายพบกับครอบครัวและคนที่คุณรักโดยสวัสดิภาำพ ให้สมกับกำลังใจและความเชื่อมั่นที่คุณให้กับฉันและพี่น้องวันทูโกมาค่ะ

    จากคุณ : love to fly - [ 30 ก.ย. 50 12:54:46 A:220.126.210.164 X: TicketID:156632 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom