ความคิดเห็นที่ 1 ขนสะท้านที่ขุนสถาน เขตวิจัยต้นน้ำขุนสถาน ว่ากันว่าซากุระเมืองไทยที่นี่สวยไม่แพ้ที่ใด อันที่จริงจากข้อมูลที่ค้นๆดู คิดว่าอาจจะไปไม่ทัน อาจจะร่วงโรยไปแล้ว แต่ไหนๆก็ไหนๆต้องไปดูกับตา เพราะยังไงก็ต้องผ่านเส้นทางอยู่ดี เราออกเดินทางจากแพร่ช่วงบ่ายๆ ขันรถไปตามเส้นทาง101 เลี้ยวขวาที่บ้านห้วยแก็ตไปตามถนนหมายเลข 1216 ระยะทางประมาณ 24 กิโลเมตร ถึงอช.ขุนสถาน แต่เขตวิจัยต้นน้ำอันเป็นเป้าหมายจะถึงก่อน ถนนลาดยาง จัดว่าค่อนข้างดี แต่ เส้นทางอ้อมขุนเขาสูง ชัน และคดโค้ง ต้นไม้ข้างทางเป็นสีน้ำตาล แต่มีสีแสดส้มแปร้ดของทองกวาวหรืออะไรสักอย่างขึ้นแซมประปราย ทางที่สูงชัน ด้านข้างด้านหนึ่งคือผืนดินที่เสียดแทงขึ้นไปบนท้องฟ้า อีกด้านคืออากาศที่เสียดแทงลงผืนดิน บางช่วงสองข้างทางว่างเปล่า มียอดหญ้าพริ้วไหวตามกระแสลม วีออสน้อยคืบคลานไปอย่างใจเย็น เปิดเพลง ร้องเพลง พูดคุยเพื่อขับไล่ความกลัวที่ก่อตัวขึ้นในใจ เขตวิจัยต้นน้ำขุนสถาน ทางขึ้นสูงและชันมาก และต้องหักรถเลี้ยวกลับด้วย ออกจะลำบากเล็กน้อยในการกลับตัว จึงต้องจอดรถตั้งหลักดีๆ “ วีออสน้อยแปลงร่างเป็น FWD4X4 ” ตะเกียกตะกายแก็กๆๆๆขึ้นทางชัน ผู้โดยสารนั่งภาวนาโดยไม่ยอมลงจากรถ เป็นไงเป็นกัน “ วิภา เธอแน่มาก ” อากาศเย็นสบาย แต่ ซากุระเริ่มโรย ถึงกระนั้นก็ยังมีความงดงามให้ได้เห็น เจ้าหน้าที่ที่นี่ให้การต้องรับดีมาก พาเดินชมซากุระที่เริ่มโรย พาเดินชมชมพูภูคาที่เพิ่งแทงช่อ พาชมต้นสนคริสต์มาส ( ชื่ออะไรจำไม่ได้แระ ) “ อีกสามอาทิตย์คงบาน พี่มาดูตอนนั้นได้เลย ” “ ซากุระปกติก็จะบานช่วงนี้ แต่ปีนี้บานเร็วผิดปกติ ” เจ้าหน้าที่ว่ามาอย่างนี้ ทำให้เรารู้สึกดีมากเลย เพราะเรามาช่วงปกติ แต่ฤดูกาลผิดปกติเองไม่ใช่เรา ถ้าพี่เค เค มาด้วย ฉันอาจโดนเชือดได้ง่ายๆนะนี่ โทษฐานคิดโปรแกรม มีบางคนพูดว่า “ ดอกบานชมพูเต็มเขาก็เห็นมาแล้ว ดอกตูมก็เห็นมาแล้ว จะดูดอกร่วงบ้างจะเป็นไรไป ” อืมมมม “ สวยคนละแบบ ” ตัดสินใจกางเต็นท์ที่นี่ ใต้ต้นซากุระ ( นางพญาเสือโคร่ง ) เจ้าหน้าที่อำนวยความสะดวกดีมาก น่ารักมากๆ “ เข้ามาอาบน้ำอุ่นได้เลยนะพี่ ขาดเหลืออะไรก็ให้บอก เดี๋ยวเย็นนี้จะมีมาอีกคณะ นอนบ้าน ” ไม่เหงา ฉันสอบถามค่าใช้จ่าย เจ้าหน้าที่บอกว่าไม่มี ไม่มีแนวทางปฏิบัติเรื่องนี้ ขึ้นอยู่กับนักท่องเที่ยว อืม..ดีจัง เงินที่นักท่องเที่ยวบริจาคจะถูกนำไปใช้ในการวิจัย เพาะกล้าต้นไม้ เพราะความใจดีมีน้ำใจ ทำให้ฉันคุยกับน้องเจ้าหน้าที่ได้นานและหลายเรื่อง เจ้าหน้าที่บอกว่าบริเวณนี้สูงถึงกว่า 1300 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล จุดสูงสุดสูงถึง1500 กว่าเมตร ที่นี่จะวิจัยน้ำ ดิน ความชื้นในดิน ฉันถามต่อว่าทำไมไม่มีการวิจัยพันธุ์พืชควบคู่ด้วยล่ะ ในเมื่อวิจัยน้ำกับดินแล้ว เจ้าหน้าที่บอกว่าได้ข่าวว่าจะมีโครงการวิจัยของสมเด็จพระเทพฯมาลง แต่ยังไงไม่รู้เงียบไป พรุ่งนี้เจ้าหน้าที่จะขึ้นไปจุดสูงสุดเพื่อวัดความชื้นในดินและชวนฉันไปด้วย “ ขอคิดดูก่อนนะคะ ” เลือกทำเลกางเต็นท์ เลือกทำเลทำอาหาร เตาแก๊สของsAnake ถูกถอยออกมาเพื่องานนี้ เตาแก๊สเล็กๆของฉันถูกลดยศเป็นผู้ช่วย เมนูเย็นนี้ ผัดผักกวางตุ้งฮ่องเต้ใส่พริกหวาน ไข่เจียวหมูสับ ต้มยำเห็ดเข็มทองใส่ปูอัด ผักกาดกระป๋อง ของหวานเป็นผลไม้ ส้มเขียวหวาน เชพใหญ่คือ วิภา มือรองคือฉัน มือที่สามคือ sAnake เอ..มือที่สามนี่มัน:-)ๆ อิอิ ส่วนอีกคน ไว้ล้างชาม ขณะทำอาหารหวิดเกิดเหตุการณ์สลด เมื่อวิภาจุดเตาแก๊สเล็กของฉัน ไฟลุกไหม้ลามถึงกระป๋อง กว่าจะดับได้ใช้เวลานานโข และเธอก็บอกฉันว่า “ ยังใช้ได้พี่ แม้จุกพลาสติกที่ปรับระดับความแรงจะไหม้แต่แกนทองเหลืองยังอยู่ ” เย็นนี้หลังดินเนอร์เรานั่งๆนอนๆคุยกันข้างกองไฟ จิบสปายคลาสสิคไวน์หวานๆ เสียงเพลงกระหึ่ม จากกลุ่มที่มาถึงตอนเย็น ช่างมีน้ำจิตน้ำใจ เจ้าหน้าที่เปิดไฟบริเวณที่เรากางเต็นท์ แบ่งส้มเขียวหวานไปให้ ช่วยๆกันทาน เจ้าหน้าที่บอกเราว่าเย็นนี้มีพระะดงธ์เดินทางขึ้นมา เจ้าหน้าที่เปิดเรือนพักให้อีกด้าน คงเป็นรูปเดียวกันกับที่เราขับรถผ่าน ท่านเดินเร็วมาก เดินเก่ง พรุ่งนี้ชวนกันกับsAnake หาอาหารไปตักบาตรกัน ตามที่เรามี ก่อนนอนแวะไปหาเจ้าหน้าที่เพื่อขอผ้าห่มเพิ่ม อันที่จริงถุงนอนที่เตรียมไปก็กันหนาวได้ถึง 0-5 องศาเซลเซียส แต่เรายึดมั่นในสโลแกนที่ว่า “ ร้อนดีกว่าหนาว ” เข้านอนกันตอนสามทุ่มนิดๆ คืนนี้ นอนอุ่นๆที่ขุนสถาน จะมีใครคิดถึงบ้างมั้ยนะ จากคุณ : สิงห์อมบ๊วย (สิงห์อมบ๊วย) - [ 27 ม.ค. 51 01:10:38 ]

ความคิดเห็นที่ 2 10 มกรา’51 เมื่อคืน เสียงเปาะแปะกระทบหลังคาเต็นท์ทั้งคืน ตอนดึกๆมีใครบงคนลุกขึ้นมาเขี่ยผ้าห่มออก “ ร้อนๆๆ ” ตอนเช้า “ สวยจัง ตื่นได้แล้ว ” ใครหนอตื่นแต่เช้า ฉันชักถุงนอนคลุมมิดหัว “ อือ .” แต่ไม่นานต้องรีบลุกขึ้น และโผล่หน้าออกไปนอกเต็นท์เพื่อเจริญพรให้วิภา “ นี่ แกยังไม่เข็ดรึไงยะ เล่นกับไฟแต่เช้า ” วิภาเอาเตาแก๊สเล็กมาจุด เธอว่าจะต้มน้ำชงกาแฟ และเหตุการณ์เกิดขึ้นซ้ำซ้อน ฟู่ ฟู่ ยังดี ไม่โยนเข้าเต็นท์ที่กำลังนอน เธอมีความมานะมาก ขอบอก หลังจากเจริญพรไปหนึ่งยกฉันก็มีเวลาสำรวจรอบๆตัว โห .สวยมาก พื้นดินเต็มไปด้วยสีชมพู “ ธรณีสีชมพู ” ฝนที่ตกเมื่อคืนคือดอกซากุระร่วง “ ฝนสีชมพู ” คณะอื่นมาชมเทือกเขาสีชมพู คณะเรามาชม พื้นดินสีชมพู ในโชคร้ายมักมีเรื่องดีๆซ่อนอยู่เสมอ ขึ้นอยู่ที่เราว่าจะหามันเจอหรือไม่ บาด . แต่เช้าเลยเชียว การคิดบวกทำให้ผู้หญิงสวยขึ้น จัดส้ม มาม่า เนสวีต้า ไปตักบาตร หลวงพ่อให้พรแต่เช้า วันนี้เราจะโชคดี เดินทางครั้งนี้เราจะปลอดภัย บอกลาเจ้าหน้าที่ตอนสายๆ ที่หมายหน้า " ดอยเสมอดาว " ... 10 มกรา’51 ดาวเสมอดอย ที่ดอยเสมอดาว ออกเดินทางตอนสายๆอีกแล้ว ใช้เส้นทางเดิม 1216 ตรงไปยังอำเภอนาน้อยเพื่อไปต่อยัง อช.ศรีน่าน คืนนี้จะไปนอนที่ดอยเสมอดาว มีคำถามว่าทำไมต้องไป คำตอบคือ เมื่อหลายปีก่อนมีโปสการ์ดเดินทางไปหา “ ดาวอยู่ใกล้มือ ที่ลานกางเต็นท์ชื่อเพราะ ดอยเสมอดาว ” กว่าจะถึงอำเภอนาน้อย ต้องขึ้นเขา เข้าโค้ง ไม่รู้เท่าไหร่ ไม่ได้นับ ทะเลภูเขาจริงๆ ถึงที่ว่าการอำเภอ แวะเข้าห้องน้ำและถามเส้นทาง ซื้อไข่และน้ำดื่ม ทานอาหารกลางวัน และเดินทางไปยังอช.ศรีน่าน ถนนดีมากๆ ขึ้นเขาระยะทางเพียง16 กิโลเมตร ถึงศูนย์บริการนักท่องเที่ยวดอยเสมอดาว เราจะพักกันที่นี่ ไม่ไปต่อยังที่ทำการอุทยานซึ่งอยู่บริเวณผาชู้ ใจเดียวจริงๆ ทางขึ้นดอยเสมอดาวเป้นดินแดงอัดแน่น เราลังเลเล็กน้อยตอนที่ขับรถไปถึงทางขึ้น เพราะป้ายที่บอกว่าขวามือที่ชัน ดินทราย คือทางขึ้น ซ้ายมือดินแดงแน่นกว่าก็เหมือนทางขึ้น นักท่องเที่ยวที่แสนดีและค่อนข้างฉลาดน้อย เลือกขึ้นทางชัน มารู้ทีหลังว่าเส้นทางนั้นจะใช้เมื่อมีรถขึ้นลงมากต้องหลบรถที่สวนลง วีออสน้อยแปลงร่างเป็นFWD4X4 อีกครั้ง ตะกุยขึ้นทางชัน ครึกๆๆๆ ฉันกุมสร้อยคอที่แขวนพระรอดไว้แน่น โดยไม่รู้ตัว มีเสียงถอนลมหายใจเฮือกใหญ่จากทุกคน พ้นช่วงนั้นมาได้ใช่จะโล่งต้องตะกุยขึ้นอีกเล็กๆ มีเสียงกึกใต้ท้องรถ อืมม .หัวใจแทบสลาย “ ไหนบอกวีออสขึ้นได้สิวๆ ชิวๆ ชิลด์ๆไง ไหง่เป็นขึ้นได้แบบ chillๆ ล่ะ ” พอขึ้นไปถึงลานจอดรถได้ ทุกคนจึงยิ้มได้ เสียงพูดคุยเสียงหัวเราะ เมื่อมีรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ เรื่องเลวร้ายกลายเป็นเรื่องเล็ก เดินเลือกสถานที่กางเต็นท์ ว่างมากมีให้เลือกมาก แต่ตอนที่มาถึงแดดร้อนเหลือเกินหาที่ร่มๆนอนเล่น ค่อยกางเต็นท์ทีหลัง มีรถนักท่องเที่ยวสองสามคันขับขึ้นมา เราภาวนาให้เขากางเต็นท์ที่นี่ แต่คำภาวนาของเราไม่เป็นผล มีหญิงสาวนางหนึ่งพูดว่า “ ฉันยังไม่อยากเป็นนางเอกหนังอินเดียวิ่งขึ้น-ลงเขา ” อืม .สมเหตุสมผล หมดหวังจะมีเพื่อน ดีเหมือนกันภูเขาทั้งลูก เป็นของเรา “ การคิดบวกทำให้ผู้หญิงสวยขึ้น อย่าลืมๆ ” ตะวันคล้อย เราเดินสำรวจทุ่งหญ้า ผู้หญิงบ้า เอ๊ย!ผู้หญิงกล้าปีนป่ายขึ้นยอดดอยหัวสิงห์ แต่ดูเหมือนว่าไปไม่ถึงยอด นัยว่า หมดแรง เลือกลานกางเต็นท์ดิบดี แต่สุดท้ายกางตรงลานจอดรถใกล้กระท่อมเจ้าหน้าที่ ใกล้หลอดไฟ มีเจ้าหน้าที่ขับรถขึ้นมาเก็บค่าธรรมเนียม และบอกว่าคืนนี้เขาจะขึ้นมาอยู่ด้วย และไม่ว่าหากเราจะกางเต็นท์ตรงลานจอดรถที่เลือกเพราะอาจไม่มีใครมาอีก แต่ เราคิดผิด มีมาอีกกลุ่ม รถยนต์สองกัน หนุ่มๆเพียบ มาซะมืดค่ำ ดีที่พวกเขาขึ้นไปกางเต็นท์บนเขาไกลจากเราพอสมควร ต่างกลุ่มต่างอยู่ มีความสุขในรูปแบบที่ตนเลือก เมนูเย็นนี้ ต้มยำบะหมี่ใส่ไข่เจียว ของหวานเป็นส้มและขนมเค้ก สปายคลาสิคไวน์ถูกรินแจก เสียงแก้วกระทบกันเบาๆ “ ขอให้คนไทยสุขภาพแข็งแรง..เชียส์ ” เ มื่อตะวันลับขอบฟ้า ดวงดาวก็จรัสแสง “ ดาวเต็มท้องฟ้าที่ดอยเสมอดาว ” จุดเทียนใต้ฟลายชีท นอนหนุนหมอนสบายๆอ่านหนังสือที่ถือติดมือมาด้วย มีพี่ชายที่แสนดีโทร.ถามว่าเจอโกโบริกับอังศุมาลินมั้ย มีน้องสาวแสนดีโทร.มาสอบถามเรื่องการเดินทาง และมีsms จากน้องชายสุดหล่อ “ Hello from the China great wall ” Oh wow! จดบันทึกไว้ “ ดาวเสมอดอยที่ดอยเสมอดาว ” เข้านอนเวลาเดิมๆ คืนนี้ นอนอุ่นๆบนพื้นแข็งๆ จะมีใครคิดถึงบ้างมั้ยนะ . 11 มกรา’51 ตื่นแต่เช้าเพราะมีเสียงรถขึ้นมาชมทะเลหมอก คนบางคนบ่นว่าปวดหลัง แก่นะนั่น! พวกเรามานอนเฝ้าตั้งแต่แดดยังแรงกล้าจะพลาดทะเลหมอกก็กระไร จำใจสลัดถุงนอนเดินสะโหลสะเหลขึ้นไปจุดชมทะเลหมอก เช้านี้ลมแรง สายหมอกสีขาว ท้องฟ้าค่อยๆเปลี่ยนสี แดงระเรื่อ นักท่องเที่ยวเดินหาที่ถ่ายรูป บ้างดื่มด่ำกับการเฝ้ามองการเปลี่ยนแปลง ทีละนิดทีละน้อย เสียงนักท่องเที่ยวบางคนบอกว่าไม่สวย สำหรับฉัน ทะเลหมอกที่นี้ .งดงามไม่แพ้ที่ใด ใจ..อยู่ที่ใจคนมอง อำลาดอยเสมอดาวตอนสายๆ ( อีกแล้ว ) วีออสน้อยค่อยๆไต่ลงอย่างระมัดระวัง ไม่มีเสียงกึกๆให้ได้ยิน เราแวะชมเขาดิน-นาน้อยและคอกเสือ จากป้ายปักบอกระยะทางเพียง 6 กิโลเมตร แต่ดูเหมือนไกลจัง อาจเป็นเพราะไม่รู้จึงดูเหมือนไกล เสาดินนาน้อย เกิดจากการกัดเซาะพังทะลายของดินเป็นบริเวณกว้างกว่า 20 ไร่ ลักษณะคล้ายแพะเมืองผีของจังหวัดแพร่ และจะมีการพังทลายของดินเปลี่ยนแปลงรูปไปทุก ๆ ปี ผลกระทบต่อระบบนิเวศ คือ ตะกอนดินจะไหลลงสู่แม่น้ำลำธาร ทำให้เกิดการตื้นเขินได้ เมื่อวันที่ 10 พฤศจิกายน 2538 สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา สยามบรมราชกุมารี เสด็จนำคณะอาจารย์และนักเรียนโรงเรียนนายร้อยพระจุลจอมเกล้า เพื่อทัศนศึกษาลักษณะภูมิประเทศ ธรณีวิทยา โบราณวัตถุที่ค้นพบบริเวณเสาดินนาน้อย คอกเสือ อยู่ห่างจากเสาดินนาน้อยประมาณ 300 เมตร มีลักษณะเป็นหลุมลึก ในสมัยก่อนชาวบ้านเล่าว่า “ ในบริเวณนี้มีเสืออาศัยอยู่เป็นจำนวนมาก และจะมาขโมยเอาวัว ควาย และหมูของชาวบ้านที่เลี้ยงไว้กินเป็นอาหาร ชาวบ้านจึงรวมกำลังไล่ต้อนเสือให้ตกลงไปในบ่อดินดังกล่าว แล้วใช้ก้อนหิน และไม้แหลมขว้าง และทิ่มแทงเสือจนตาย เขาจึงเรียกบริเวณนี้ว่า "คอกเสือ" เมื่อเสือออกจากคอกได้ก็บ่ายหน้าสู่น่านตามเส้นทางหมายเลข1026 หนีทางคดโค้งไม่ได้จริงๆ ถึงอำเภอเวียงสามีอาการลังเลและหลงผิดบริเวณสี่แยก จะไปน่านต้องเลี้ยวซ้าย แต่เราไปตรง ไม่เป็นไรๆ นี่คือเรื่องปกติของเรา เวียงสาเคยมาซะที่ไหน ขับรถดูบ้านดูเมืองเขาหน่อยจะเป็นไรไป ใช้เวลาไม่นานก็กลับเข้าสู่ถนนหลักได้ ไปมึนตึ๊บตรงสามแยกแพร่-น่านอีก โชคดีมีรถนำหน้าเลยตามๆเขาไป งานนี้เนวิเกเตอร์มั่วมากๆ ถึงน่านเที่ยงเปิดอสท.หาร้านอาหารที่เขาบอกว่าอร่อย ถามเด็กที่7/11 ในปั๊ม งานนี้ไม่มีหลง หาเดโล่เยลลี่ไม่มีอีกแล้ว ได้แยลลี่อะไรไม่รู้มาแทน ไม่เป็นไรๆ ขับรถเข้าสู่เมืองน่าน ถึงสี่แยกไฟแดงถนนสุริยะพงศ์เลี้ยวขวา บริเวณสี่แยกนี้ตรงหัวมุมฝั่งตรงข้าม จะมีวัดสีพันต้น ที่มีหน้าบรรณสีทองแกะสลักรูปราหูหรือหน้ากาล(ไม่แน่ใจ)โดดเด่น ตอนหลังเรายึดวัดนี้เป็น Marker ไปเรื่อยๆเอื่อยๆช้าๆ เจอแล้วร้านเฮือนฮอน หักรถเข้าไปไม่ลังเล ชายหนุ่มที่มาต้อนรับหน้าตาคุ้นๆ เงยหน้าสำรวจรอบตัว อ๋อ!มิน่าคุ้นๆ เพราะเห็นในเวป nantouring.comนั่นเอง รายการอาหารพรั่งพรู ตัดสินด้วยใจที่เป็นกลาง อาหารอร่อย แต่ส้มตำต้องปรับปรุง ใครบางคนได้โปสการ์ดสวยๆของน่าน เรา...สาวๆ มีความเห็นพ้องต้องกันว่า เจ้าของร้านหนุ่ม...nice มากๆ ยิ้มแย้มแจ่มใส สนใจนำเสนอข้อมูลท่องเที่ยวน่าน ไม่ใช่เพาะกลุ่มเรา เขาสนใจตอบคำถามทุกๆคน สรุป... พ่อหนุ่มคนนี้..โอ อิอิ ก่อนออกจากร้านเฮือนออน มีถกกันเล็กน้อยว่าจะไปนอนดอยไหนต่อ ที่จะไปภูคา ตัดออกได้ เพราะโทร.ถามเจ้าหน้าที่บอกว่าชมพูภูคาบานหนึ่งช่อ ในเส้นทางศึกษาธรรมชาติ หนุ่มที่แสน nice แนะนำอช.นันทบุรี เรายังลังเล sAnake แนะนำให้พักที่น่าน ฉันกับวิภามองหน้ากัน น่านไม่ได้มาทุกวัน งั้นไปนันทบุรี...อืม... แต่ตอนนี้ขอเที่ยววัดภูมินทร์ก่อน แล้วซื้อเสบียงก่อนไปนันทบุรี สอบถามการเดินทาง พ่อหนุ่มนั่น มองดูสภาพรถที่มอมไปด้วยฝุ่นและมองคนขับก่อนบอกว่า " ไปได้ครับ ทุกอย่างขึ้นอยู่ที่คนขับ " ยิ้มส่งท้าย ... จากคุณ : สิงห์อมบ๊วย (สิงห์อมบ๊วย) - [ 27 ม.ค. 51 01:13:37 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ... ออกจากเฮือนฮอนเลี้ยวขวาเพื่อไปไหว้เสาหลักเมืองของเมืองน่าน ซึ่งตั้งอยู่ในวัดมิ่งเมือง วัดมิ่งเมือง สร้างเมื่อ ปีพ.ศ.2398 อายุ 153 ปี ประดิษฐานศาลพระหลักเมืองน่าน มีวิหารปูนปั้น ศิลปกรรมร่วมสมัย ดูแผนที่เมืองน่านในหนังสือ อสท. ขับรถย้อนกลับออกนอกเมือง หาป้ายวัดภูมินทร์ไม่เจอ จอดถามผู้คน ปรากฏว่าวัดอยู่ในเมือง วกกลับทางเดิม พอถึงวัดภูมินทร์ อยากจะตีอกชกหัวตัวเองนัก ก็วัดนั่นอยู่ห่างจากร้านเฮือนฮอนแค่ไม่กี่เมตร ทำไม้ทำไมไม่มีใครเห็น อาจเป็นเพราะมุ่งมั่นกับวัดมิ่งเมือง อาจเป็นเพราะอาหารยังไม่ย่อย จึงยังไม่เดินทางไปเลี้ยงสมอง จอดรถที่บริเวณการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย แถเข้าใส่ร้านขายผ้าพื้นเมือง แต่คนแถไม่ได้สักชิ้น ข้ามไปชม วัดภูมินทร์ วัดภูมินทร์ สร้างเมื่อปีพ.ศ.2139 อายุกว่า 412 ปี ชมภาพวาดจิตรกรรมฝาผนังที่งดงามอายุกว่า 200 ปี แดดกล้าและแรงมาก กลับไปโหลดกาแฟที่ศูนย์นักท่องเที่ยว ไปหาข้อมูลเที่ยวเมืองน่าน คุยกับวิภาอีกครั้งเรื่องที่จะไปอช.นันทบุรี สรุป วันนี้นอนน่าน พรุ่งนี้เที่ยวเมืองน่านครึ่งวันแล้วเดินทางกลับ หาข้อมูลที่ศูนย์ข้อมูล คุณลุงตำรวจท่องเที่ยวให้ข้อมูลดีมาก แนะนำที่พัก “ถ้าเกิดหาที่พักไม่ได้ ขอมากางเต็นท์ตรงสนามหญ้าได้มั้ยคะ “ “ ได้เลย มีเต็นท์ให้ มีอาหารเช้าให้ด้วย “ ว่าแล้วคุณลุงก็เปิดตู้เย็นหยิบฮอทดอก แฮม มาโชว์ ใจดี น่ารักจริงๆ เราโทร.ไปที่ภูฟ้าเพลส ที่คุณลุงแนะนำ เป็นโรงแรมเปิดใหม่ ไม่ใหญ่โตอะไร ถูก สะอาด “ ค่าห้อง 350 บาท มีกาแฟให้ตอนเช้า “ นั่นแปลว่า ไข่ดาวขนมปังหามาเอง อิอิ จากวัดภูมินทร์ไปที่พัก ใช้ถนนชื่ออะไรไม่รู้ รู้อย่างเดียวต้องผ่านโรงแรมเทวราช ขอบคุณเมืองน่านที่มีโรงแรมเทวราชให้เราใช้เป็น Marker ถึงที่พัก หย่อนเพื่อนสองคนกับสัมภาระไว้ ฉันกับวิภา พาวีออสน้อยไปอาบน้ำ มอมเหลือเกิน ขับไปจอดปั้ม เด็กล้างรถมองดูรถทำหน้าเหมือนกินยาขมอมยาพิษ จะกลั้นใจตายให้รู้แล้วรู้รอด เราทิ้งวีออสไว้แปลงโฉม แล้วไปเดินเล่นๆชม วัดพระธาตุช้างค้ำวรวิหาร อายุกว่า 600 ปี มีเจดีย์ช้างค้ำ รูปช้างปูนปั้นครึ่งตัวแบกองค์เจดีย์ ศิลปะสมัยสุโขทัย นอกจากนี้ยังมีพระพุทธนันทบุรีศรีศากยมุนี พระพุทธรูปทองคำปางลีลาสร้างเมื่อปี พ.ศ.1969 โดยเจ้างั่วผาสุม ผู้ครองนครน่านองค์ที่ 14 ประดิษฐานในหอไตรปิฎกที่ถือว่าใหญ่ที่สุดในประเทศไทย ส่วนคุ้มเจ้าราชบุตรที่อยู่ระแวกเดียวกันอดชมเพราะหมดเวลาเข้าชม แวะชม วัดหัวข่วง ที่มีหอไตรเอกลักษณ์ช่างน่าน อายุกว่า 385 ปี หอไตรไม้ลักษณะสวยงามคล้ายๆหอไตรที่วัดเชียงทอง หลวงพระบาง หน้าบันของวิหารประดับลวดลายไม้จำหลักพรรณพฤกษา สวยมากๆ ตรงข้ามวัดหัวข่วงจะเป็นพิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติจังหวัดน่าน เก็บไว้พรุ่งนี้ กว่าห้าโมงเย็นไปรับวีออสน้อย กลับที่พักอาบน้ำแล้วเดินทางไป วัดพระธาตุเขาน้อย เพื่อชมวิวเมืองน่าน ก่อนถึงวัดพระธาตุเขาน้อยจะผ่านวัดพญาวัดก่อน เก็บไว้พรุ่งนี้ ( อีกแล้ว ) โอ จอร์จ 303 ขั้น ยายจะเป็นลม เดินขึ้นบันได 303 ขั้นจึงจะถึง อันที่จริงมีเส้นทางขับรถขึ้นได้ แต่ไม่ขับซะงั้น เหตุผลกลัวทางชัน ป้าด เพิ่งจะมากลัว วัดพระธาตุเขาน้อย อายุ 590 ปี สร้างโดยมเหสีรองของพญาเข็งเจ้าผู้ครองนครน่าน เย็นนี้มีเจ้ามือเลี้ยงข้าว ( ไถหนึ่งในสี่ที่ไปด้วยกัน ดาวไถมาเอง ) เราไปร้านรันเวย์ อยู่ในปั้มเชลล์ทางออกไปแพร่ ฝั่งตรงข้ามโลตัส เจ้าหน้าที่ที่โรงแรมแนะนำว่าอาหารอร่อย หลังจากทานอิ่ม เราสรุปความเห็นเป็นเอกฉันท์ว่า อร่อย คอนเฟิร์ม sAnake ได้กาแฟบดไปประจบ เอ๊ย! ฝากหัวหน้า ใครบางคนอยากกินซ่าหริ่มหอมๆหวานๆ เข้าข่ายกินของคาวจบก็ตบท้ายด้วยของหวาน กินลืมอ้วน ขับกลับเข้าเมืองใช้เส้นทางถนนสุริยพงษ์ มองหาโรงแรมเทวราช จอดนิ่มๆเดินข้ามฟากไปตลาดเย็น ตลาดเมืองน่านใหญ่มาก ขอบอก ถามผู้คนระแวกนั้นถึงที่ตั้งตลาดโต้รุ่ง ถึงแยกไฟแดงเลี้ยวซ้าย ถึงไฟแดงอีกเลี้ยวขวา ประมาณนี้ แล้วเราก็มั่วๆกันไปจนถูกจนได้ โต้รุ่งเล็กๆแต่ของกินน่ากินมาก ถ้าไม่ติดที่อิ่มมากมาก่อนคงลองชิมหลายอย่าง ซ่าหริ่มน้ำกะทิ ซ่าหริ่มไอศกรีมกะทิ ได้กินจริงๆด้วย หอม หวาน มัน ใครผ่านไปเมืองน่านอย่าลืมแวะทานไอศกรีม ป้านิ่ม อร่อย ..คอนเฟิร์ม เหมือนๆทัวร์กินยังไงไม่รู้ เหนื่อยมาทั้งวันกลับไปนอนกันเถอะ คืนนี้ นอนอุ่นๆนุ่มๆที่น่าน จะมีใครคิดถึงบ้างมั้ยนะ จากคุณ : สิงห์อมบ๊วย - [ 27 ม.ค. 51 01:15:13 ]

ความคิดเห็นที่ 4 12 มกรา’51 สุขสันต์วันเด็ก ตื่นเช้าไปเดินตลาดเช้า ตรงข้ามโรงแรมเทวราช ( อีกแล้ว ) ตลาดเช้าใหญ่มาก เดินชมซะเพลิน แวะทานกาแฟร้อน น้ำเต้าหู้ ข้าวเหนียวหมูปิ้ง ก่อนเดินกลับที่พัก วันนี้เราเริ่มต้นที่วัดสวนตาล กางแผนที่ ขับรถแบบงงๆเพราะเนวิเกเตอร์มั่วมากๆ ที่วัดแห่งนี้มีอายุ 556 ปี สร้างโดยนางปทุมมาวดี เป็นที่ประดิษฐานของ พระพุทธรูปที่สำคัญคือ พระเจ้าทองทิพย์ ซึ่งพรเจ้าติโลกราชแห่งเมืองเชียงใหม่ โปรดให้สร้างขึ้นในปี พ.ศ.1993 โอ . ออกจากวัดสวนตาลมั่วงงๆโผล่ที่ถนนผ่านโรงแรมเทวราชอีกแล้ว แหม..อุ่นใจจัง ไม่หลงทาง มีใครบางคนสองคนขำมาก ว่าวัดสวนตาลอยู่ไม่ไกลจากที่พักเลย แต่ไหงพานั่งรถอ้อมซะไกล ป้าด พาชมเมืองยังไม่ว่าดีอีก . พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติจังหวัดน่าน วันนี้ไม่ต้องชำระค่าเข้าชม ไม่ใช่เพราะหน้าเด็ก หรือปัญญาเด็ก แต่เพราะเป็นวันเด็ก เราจึงได้เข้าชมฟรี คาดว่าจะเป็นผู้ปกครองพาเด็กมาเที่ยว ประมาณนั้นเลย ในพิพิธภัณฑ์ บอกเล่าเรื่องราวในอดีต ที่มีผลส่งต่อปัจจุบัน แต่ละเมืองแต่ละถิ่นย่อมต่างกัน ที่เมืองน่านก็มีประวัติที่ยาวนานและน่าสนใจ ฉันฉุกคิดถึงเมืองที่จากมา เห็นทีคงต้องหาโอกาสไปเดินชมพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติจังหวัดขอนแก่นบ้างแล้ว ใครบางคนอยากเห็นงาช้างดำโบราณวัตถุคู่เมืองน่าน ก็ได้เห็นสมใจเฉพาะงายังยาวตั้งเมตรแล้วตัวช้างจะขนาดไหน แวะวัดหัวข่วงอีกรอบเพราะมีสองคนยังไม่ได้เห็น ส่วนวัดพระธาตุช้างค้ำ สองคนนั่นบอกผ่าน เราเดินกลับพิพิธภัณฑ์เพื่อเอารถ ผ่านบริเวณที่เจ้าหน้าที่ทำบะหมี่แห้งมาเลี้ยงเด็ก เสียงเชิญชวน สายตาอ้อนวอน ทำให้ฉันแถเข้าไปรับบะหมี่ในกระทงใบตองมาทาน แบบจำใจ้ จำใจ มีใครบางคนอยากกินแต่ท่ามาก พอเห็นฉันทำก็เลยลอกเลียนแบบ แล้วเราก็ชนกระทงกันอย่างเอร็ดอร่อย . ตามหาวัดพระธาตุแช่แห้ง ดูแผนที่กำกับแต่มั่วอีกแล้ว ขับรถออกนอกเมือง มันแปลกๆ สรุปว่ามั่ว จึงกลับรถเข้าเมืองเพื่อมองหาป้าย รู้แล้วว่าพึ่งเนวิเกเตอร์ไม่ได้ แต่เมื่อได้ออกมาแล้วก็เลี้ยวไปชมวัดพญาวัดที่ติดไว้เมื่อวานก่อน วัดพญาวัด เป็นที่ตั้งของเจดีย์จามเทวี ปูชนียสถานที่เก่าแก่ อายุกว่า 550 ปี และยังเป็นที่ประดิษฐานพระเจ้าสายฝนพระไม้เก่าแก่ ซึ่งชาวบ้านเคารพนับถือและมาขอฝนเมื่อเกิดความแห้งแล้ง เลี้ยวกลับถนนสุริยพงษ์ ผ่านสี่แยกเลี้ยวขวาไปตามป้าย วัดสีพันต้น หน้าบันเหลืองอร่ามยามแสงแดดกระทบ งานนี้พึ่งป้าย ทำให้เราสามารถไปถึงวัดพระธาตุแช่แห้งจนได้ วัดพระธาตุแช่แห้ง ตั้งห่างตัวเมือง 2 กม. ไปทาง อ.ภูเพียง เป็นปูนชนียสถานศักดิ์สิทธิ์คู่บ้านคู่เมืองน่านมานานกว่า 647 ปี สร้างในสมัยพญาการเมือง เจ้าเมืองน่าน เป็นที่ประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุ พระธาตุแช่แห้งถือเป็นพระธาตุประจำปีเกิดของปีเถาะ ใครบางคนฝันไม่ดีก่อนออกเดินทางไกล ครั้นพอมาไหว้พระธาตุเลยถือโอกาสสะเดาะเคราะห์ด้วยการซื้อล็อตเตอร์รี วันที่ 16 มีลุ้น ถ้าถูกรางวัล จะออกรถใหม่ นัยว่าเลือกรุ่นเลือกสีไว้แล้ว ขาดอยู่อย่างเดียว เงิน ( ถึงวันนี้คงรู้แล้วว่าถูกรางวัลที่ 6 .อิอิ ) “ วิภาไม่น่าเชื่อเราทัวร์มา 8 วัดแล้ว ขาดวัดเดียว วัดพญาภู พลีสๆๆๆๆ “ “ ไม่ “ มั่นคงจริงๆ บริเวณหน้าวัดมีร้านขายผ้าพื้นเมือง คราวนี้ไม่รู้ใครเป็นใคร ต่างคนต่างแถเข้าใส่ ยังกะเขาแจกฟรี เลือกของฝากตามธรรมเนียม อุตส่าห์เสียสละร่างกายยอมเหน็ดเหนื่อย ยอมเสี่ยงอันตรายมาเที่ยว ตอนจะมาไม่เห็นมีใครออกตังค์สนับสนุนการเดินทางเลย ตอนกลับยังต้องควักตังค์ซื้อของฝากอีก .เฮ้อ! ขึ้นรถอ้อนวอนวิภาอีกครั้ง “ น่าน้องอีกวัดเดียวเองนะ “ “ ก็ได้ “ ป้าด สะบัดขนาด แต่พาไป วัดพญาภู สันนิษฐานว่าสร้างในสมัยพญาภูเข่งราชวงค์ภูคา อายุราว 594 ปี มีพระเจดีย์ขนาดใหญ่ ในวิหารประดิษฐานพระพุทธรูปปางลีลา 2 องค์ น่าเสียดายวันที่เราแวะเข้าไป ไม่เปิดให้ชม ไม่เป็นไรอย่างน้อยก็ได้ชมภาพไม้จำหลักทวารบาลรูปยักษ์ที่บานประตูวิหารหลวงงดงามแปลกตา กลับกันได้ เย้ ในที่สุดการเที่ยวเมืองน่านก็กลายเป็นทัวร์ 9 วัด ขับรถจะผ่านสี่แยกสุริยพงษ์อยู่มะรอมมะร่อ ใครบางคนดันเกิดข้อสงสัยขึ้นมาว่า ทำไมไม่แวะวัดสีพันต้น วัดออกสวย วิภาหักวีออสน้อยเข้าข้างทาง หวิดๆจะเสยร้านส้มตำ ไอศกรีมกะทิ วุ้นมะพร้าว “ ไปกัน แถมอีกวัดก็ได้ . “ วิ่งกันหลุนๆข้ามสี่แยก เข้าไปกราบพระ และชมภาพวาดประวัติเมืองน่านที่เขียนขึ้นใหม่ในวิหาร สีสันยังสดและสวย ว่ากันว่า น่านเป็นเมืองที่ยังคงความเป็น “ ทักษาเมืองโบราณล้านนาที่ถือว่ามีชีวิต “ เพราะโบราณสถานต่างๆยังคงทำหน้าที่ใช้ประโยชน์ในสังคมอย่างต่อเนื่อง นับจากอดีตถึงปัจจุบัน ไม่น่าเชื่อ .เราสามารถเข้าวัดได้โดยไม่ปวดแสบปวดร้อน อิอิ ออกจากวัดแทนที่จะขึ้นรถ ใครบางคนวิ่งใส่ร้านส้มตำ โยนพริกและเครื่องปรุงนานาลงครก เจ้าของร้านงงไปสองวินาทีจึงตั้งหลักได้ ส่วนอีกคนก็วิ่งไปตักไอศกรีมหน้าตาเฉย ส้มตำปูปลาร้า รสชาติแซ่บ “ เผ็ดสลบ ลาวสุด ตายไม่เอาเรื่อง “ ตำเองกินเอง เผ็ดน้ำตาไหลพราก . บอกลาร้านส้มตำ เจ้าของร้านผู้ชายพูดกับภรรยาว่า “ เราตำให้ก็คงไม่อร่อยเท่าเขาทำเองหรอก ดูทะเบียนรถซะก่อน เจ้าตำรับมาเอง “ ฮา .. “ เยลลี่ฉันอยู่ไหน เอาสตรอว์ฯนะ “ ..เผ็ดล่ะสิเรียกหาของหวาน เชื่อเขาเลย ใครเนี่ย! กว่าบ่ายโมง ออกจากเมืองน่าน คุยกับวิภาไว้ว่าน่าจะถึงน้ำหนาวราวหกโมงเย็น แต่ถ้าไม่ถึงก็นอนพิษณุโลก วิภาพาวีออสน้อยตะบึงไปตามเส้นทาง101 กลับสู่ที่ที่จากมา ถนนดีมากๆ แม้จะคดโค้ง แม้จะขึ้นเขา ก็ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดไว้ ฉันว่าเส้นทางหมายเลข 1216 ที่ไปขุนสถาน น่ากลัวสุดๆ 130 .140 ..กิโลเมตรต่อชั่วโมง วีออสน้อยควับตะบึงนึกว่าตัวเองเป็น MU 7 แวะปั้มน้ำมันใกล้ๆจะถึงพิษณุโลก ส่งSMS ถึงเพื่อนรุ่นน้อง “ พิษ’โลกนอนไหนดี “ “ นอนโรงแรมดีที่สุด ถ้ามาถึงเมื่อไหร่โทร.หาด้วย “ เพื่อนคนนี้ความจริงอยู่สุโขทัยแต่มาทำธุระที่พิษณุโลกวันนี้ ดีจัง พักรถโหลดกาแฟอเมซอน พิษณุโลกนี่เมืองใหญ่จริงๆ มองหาโรงแรมตามรายทาง เอ๋า! นั่นมันม่านรูด ผ่านๆ ขับผ่านโรงแรมอัมรินทร์ลากูล เคยพักนี่นา กลับรถเลี้ยวขวับไปโรงแรมเลย ไม่ต้องหาแล้ว .เหนื่อย แวะเช็ค rate โอ พักที่นี่แหละ ขณะขนของวิภาบอกกับฉันว่า “ เธอเครียดและเหนื่อยมาก “ “ ฉันรู้เหยียบซะขนาดนั้น แล้วทำไมไม่เปลี่ยนให้พี่ขับ ดี สม “ ฉันว่าเข้าให้พร้อมโยกหัวมันเล่นซะงั้น วิภาซวยโดนด่า . สม อ้าว! โทร.หาเพื่อนรุ่นน้อง บอกว่าเดี๋ยวจะเข้ามารับไปกินข้าว เย้ มีเจ้ามืออีกแล้ว เพื่อนรุ่นน้องของฉันแต่เป็นรุ่นพี่คณะของ sAnake มารับพวกเราสี่คนไปหาที่กินข้าว ขับรถออกนอกเมืองเหมือนไกลมาก และฉันก็เริ่มหิวมาก เริ่มอ่านป้ายร้านอาหารข้างทาง ชายสี่บะหมี่เกี้ยว ลูกชิ้นแชมป์ และ มีเสียงหัวเราะหึหึแบบสะใจจากคนขับ “ งานนี้ถ้าอาหารไม่อร่อยมีเจ็บ ขอบอก “ ด้วยความหิว ด้วยความเมา(รถ) เพราะคนขับขับเร็วมากๆๆๆๆ ทำเอา sAnake เกือบจะทำเลอะเทอะใส่รถ โชคยังดีถึงร้านอาหารซะก่อน รอด “ นอก-ชาน “ ทางไปม.นเรศวร บรรยากาศโดยรวมดี ถึงตอนสั่งอาหาร เพื่อนรุ่นน้องของฉัน จัดการสั่งซะยาวเหยียด อาหารอร่อย .รอดตัวไปไม่มีใครต้องเจ็บ คนที่ทานเยอะที่สุดคือพ่อคนที่สั่งนั่นแหละ ชักสงสัยว่าใครกันแน่ที่หิวกว่ากัน เสียงพูดคุยเสียงหัวเราะ เสียงของความสุข ไม่น่าเชื่อเราสี่คนกินไข่ 22 ฟอง ภายในสองวัน มองหน้ากัน แล้วก็ส่ายหน้า โชคดีที่ใครบางคนไม่เผลอสั่งเมนูไข่เจียวปู โอ จอร์จ ! “ เพื่อน ไม่ว่าจะนานแค่ไหนที่ไม่ได้เจอ ต่อเมื่อมาพบกัน มิตรภาพก็ต่อกันติด “ คืนนี้ นอนอุ่นๆนุ่มๆที่พิษณุโลก จะมีใครคิดถึงบ้างมั้ยนะ 13 มกรา’51 บอกลาเมืองพิษณุโลกตอนสายๆ ( สายทั้งปี ) วิภาคุยโทรศัพท์กับเพื่อนที่อยู่พิษณุโลก ฉันจึงไปขับรถมาขนสัมภาระ ครั้นพอจะออกเดินทางวิภายังมีหน้ายื่นมือขอกุญแจ เลยโดนด่าและสับมะเหงก เอาฤกษ์เอาชัยแต่เช้า ใครบางคนทำท่าเหมือนจะสวดมนต์เมื่อรู้ว่าขากลับฉันจะเป็นคนขับ “ อย่ากลัวไปเลยฉันขับไม่เกิน 100 สบายใจได้ “ ในวงเล็บความเร็วขั้นต่ำ อิอิ พอนั่งหลังพวงมาลัยทำไมนิสัยเหมือนกัน ไม่เข้าใจ คนขับจะต้องอยากฟังเพลงนั้นเพลงนี้ ถึงทางแยกเป็นต้องถามคนที่นั่งข้างๆว่าไปทางไหน กลุ่มอาการข้างต้น วิภาเป็นตลอดเส้นทางที่เที่ยวน่าน ไม่น่าเชื่อ พอฉันขับบ้างดันมีอาการเหมือนกัน sAnake หัวเราะเหมือนไม่เชื่อ งั้นมาลองดูมั้ย วิภาถามว่าน้ำตกแก่งโสภาเป็นยังไง ตอบยาก แวะเลยละกันน้อง เพราะพี่ก็อยากเข้าห้องน้ำเหมือนกัน ชำระค่าธรรมเนียม 190 บาท ให้กับป่าไม้ เนื่องจากน้ำตกแก่งโสภาอยู่ในส่วนของอช.ทุ่งแสลงหลวง วิภาถมว่าจะแสตมป์พาสปอร์ตมั้ย ฉันบอกว่าไม่ต้องเพราะเราแค่แวะไม่ได้นอนพัก มันแค่ สิวๆ ผ่านๆ ไว้คราวหน้าละกันนะ “ ( ยังจะมาอีก ) แก่งโสภา น้ำน้อย แห้ง ถ้าน้ำมากคงสวยและคงน่ากลัว เสียงนกเซ็งแซ่ ส่วนใหญ่เป็นปรอด เราได้เห็นพญาไฟใหญ่ทั้งตัวผู้และตัวเมีย สีแดง-เหลืองโดดเด่น . “ ขาไปทำไมดูเหมือนทางมันชัน ขากลับทำไมเหมือนไม่ชันเลย “ วิภาเธอตั้งข้อสังเกตขณะที่ฉันขับพาวีออสน้อยออกจากน้ำตก “ เพราะพี่ขับดีไงน้องก็เลยไม่รู้สึกอะไร “ นั่น .ว่าไปนั่น . ด้วยความเร็วมาตรฐานการฝืนกฏจราจร เราถึงที่พักรถจุดที่สองตอนใกล้เที่ยง “ COFFEE HILL “ ร้านกาแฟร้านดัง ที่ตั้งอยู่บนเขา ว่ากันว่าเป็นร้านกาแฟที่สวยที่สุด เป็นจุดพักรถที่ดีเยี่ยม วิวสวย กาแฟอร่อย และขายดีมาก จากร้านกาแฟแวะช้อปที่จุดชมวิวและขายของที่ระลึก ช้อปกระจาย ผักสดๆพริกหวานสดๆไม่แพง ซื้อจนแทบจะไม่มีที่เก็บ วีออสน้อยเกือบต้องเปิดกระโปรงหลัง โป๊ตาย . บ่ายสองถึงน้ำหนาวทานข้าวเที่ยงที่นั่น ไม่มีใครโอด เนื่องจากโหลดข้าวเช้าจากโรงแรมมาเพียบ 14.00 น.ถึงน้ำหนาว หิ้วพริกหวานไปส่งให้ป้าแดงในครัวพร้อมกระดาษรายการอาหาร ปลาทับทิมทอดน้ำปลา พริกหวานผัดน้ำมันหอย ส้มตำปูปลาร้า ตำไทย ต้มยำไก่บ้าน มื้อนี้ไม่มีไข่ ฝีมือป้าแดง อร่อยไม่เคยตก แถมคิดราคาพิลึกพิลั่น ข้าว1โถ กินไม่หมดไม่คิด ต้มยำไก่กินไม่หมดลดราคา ผัดพริกหวาน ทำให้ฟรีๆไม่คิด สรุป 140 บาท เอ..หรือ150 บาท ประมาณนี้ กินกันอิ่มหมีพลีมัน 140 ป้าแดงบ้าไปแล้ว ใครผ่านไป อช.น้ำหนาวอย่าลืมอุดหนุนร้านป้าแดงนะคะ( ไม่ได้ค่าโฆษณาเล้ย..ขอบอก ) ออกจากน้ำหนาวทั้งอิ่มทั้งง่วง แต่ความเร็วยังคงมาตรฐานผิดกฏหมาย 120 ถ้าเผลอก็ 130 กม/ชม. จวนเจียนจะถึงขอนแก่นมะรอมมะร่อ ยังมีแก่ใจแวะซื้อข้าวโพดข้าวเหนียวที่อ.บ้านฝาง ก็หลานฉันชอบกินนี่ . . 17.30 น. ถึงขอนแก่นโดยสวัสดิภาพ คนขับไม่เมารถ คนโดยสารไม่อ๊วก เติมน้ำมันเต็มถังให้วีออส กอบเงินที่เหลือใส่เกะให้วิภาเอาไปล้างรถ ตามธรรมเนียมปฏิบัติ แต่ครั้งนี้ให้เป็นกอบเป็นกำ แต่ก็ยังไม่พอสำหรับเช็คช่วงล่างอยู่ดี สะสมหลายๆทริปก็พอเองล่ะ น้องเอ๊ย! ขอขอบคุณ ประเทศไทยที่มีสถานที่น่ารักๆให้เราได้ไปเยือน sAnake และเพื่อน ที่ไปผจญโชคชะตาด้วยกัน ขอบคุณมาก มากที่สุด วิภาที่เสียสละขับรถให้นั่งอย่างปลอดภัย ขอบคุณวีออสน้อยที่แปลงร่างเป็น 4WD ตะกุยตะกายเขา ขอบคุณน้องแจ็ค และพอลล่า ขอบคุณเพื่อนรุ่นน้องที่ขับรถแสนจะช้าแค่ 140 กม./ชม.ที่เลี้ยงข้าว ขอบคุณพี่ชายใจดีที่โทร.หาทุกทีที่คิดถึง ขอบคุณพี่ชมไพร พี่เคเค พี่สมพงษ์ ที่แม้ไม่ได้ไปเจอกัน ก็ยังห่วงใย วันเด็กปีหน้าพบกันใหม่นะคะพี่ๆ ... จากคุณ : สิงห์อมบ๊วย - [ 27 ม.ค. 51 01:19:08 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เจ๋งจริงๆ.... จากคุณ : yiwah - [ 27 ม.ค. 51 09:12:36 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เล่าได้สนุกมากค่ะ ชอบที่สุด "การคิดบวกทำให้ผู้หญิงสวยขึ้น" อ่านกระทู้คุณแล้วยิ้มแต่เช้าเลย อยากเป็นคนคิดบวกอย่างคุณจัง....... จากคุณ : Blue_Sunshine - [ 27 ม.ค. 51 09:38:50 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เขียนได้สนุกมากโดยไม่ต้องมีภาพประกอบ ชอบมั๊กๆ ค่า จากคุณ : หน้ากลมผมม้า - [ 27 ม.ค. 51 10:40:47 ]

ความคิดเห็นที่ 8 มอบเพลงให้ ๑ เพลง(แต่เชื่อว่าคงร้องไม่ได้....) ลาไพรลาแพร่   คำร้อง ธาตรี                                                ทำนอง เอื้อ สุนทรสนาน           โอ้ไพรแพร่นี้เหมือนมีเวทย์มนต์ ลูกไพรทุกคนพะวงหลงไหล ถึงจำขอลาจากไป แสนตรมฤทัยไม่วายมิคลายฝังใจใฝ่ฝัน กราบลาป่านี้ภักดีไม่คลาย จิตใจไม่วายรำพึงรำพัน ถึงคราครั้งเราร่วมกัน สัมพันธ์รักกันมั่นคงแล้วลืมมิลงห่วงใย ป่าแพร่นี้มีคุณค่า ให้เราศึกษาสมอุราปองใฝ่ พระคุณผูกพันเรามั่นไว้ แม้นยามเราเนาว์ไหนหวนอาลัยไพรแพร่เรา โอ้ไพรแพร่นี้แสนดีน่าชม ทั่วไพรภิรมย์ชวนชมมิเหงา รักไพรวิมานแพร่เรา ฝังใจเหมือนเงาซ่อนทรวงมิตรเราทั้งปวงมิลืม   ------------------------------------------------ เป็นเพลงอำลาของโรงเรียนป่าไม้แพร่ ตั้งมาร่วม ๑๐๐ ปี ปัจจุบันปิดไปแล้วประมาณ ๑๕ ปีเห็นจะได้รับ จากคุณ : พาชื่น - [ 27 ม.ค. 51 23:43:52 ]

ความคิดเห็นที่ 9 สวัสดี น้องอมบ๊วย forever ^_^ http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=natshen&month=04-2008&date=27&group=7&gblog=9 จากคุณ : พี่ยา (ณธีร์) - [ 28 เม.ย. 51 22:08:16 ]