ความคิดเห็นที่ 1 แต่ดิฉันสังเกตทั้งลูกทั้งสามีตัวเอง สองคนนี้กินกับข้าวไทยจนกลายเป็นคนไทยไปแล้ว คือกินรสจัด ต้องถึงรสไม่งั้นก็ว่าไม่อร่อย และไปไหนต้องเรียกหาน้ำจิ้มตลอดเวลา มีความสุขที่จะชี้ชวนกันจิ้มน้ำจิ้มหลายๆแบบ เพราะฉะนั้นเวลาสั่งนาซิโกเร็ง (ข้าวผัด) มากินแล้วไม่มีน้ำปลาพริกมะนาว สองคนนี้ถึงกับกินไม่ลงเอาเชียว ต้องขอซีอิ้วขาวใส่พริกบีบมะนาวพอกล้อมแกล้มไปได้ อินโดนีเซียเขาไม่กินน้ำปลาค่ะ หมูหัน เวลาสั่งเขาจะมีเครื่องเคียงมาด้วย เช่นผัดผัก สะเต๊ะหนึ่งไม้ จากคุณ : flymom - [ 13 ก.พ. 51 01:25:26 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ลูกดิฉันสั่งไก่ทอดในวันแรก พอไก่ทอดมาถึงมันเรียกหาของโปรดของมันทันที “Where is my sticky rice? I want my sticky rice” “ที่นี่เขาไม่กินข้าวเหนียวนึ่ง” มันทำหน้าแบบไม่เชื่อดิฉันหัวเด็ดตีนขาด เป็นไปได้ยังไงไม่กินข้าวเหนียว กินไก่ทอดก็ต้องมีข้าวเหนียว โลกต้องถล่มแน่ๆถ้าไม่มีข้าวเหนียว ไปเที่ยวไหนในโลกก็ได้กินข้าวเหนียว(แม่มันหุงไมโครเวฟให้กินเอง) ดิฉันเลยสั่งข้าวสวยมาให้หนึ่งจานพอประทัง แต่ที่นี่เขาไม่กินข้าวหอมมะลิ ไปทุกทีก็ไม่เคยเห็น แปลกมาก ข้าวของเขาเป็นสีตุ่นๆ เหมือนข้าวซ้อมมือ ลูกดิฉันทำหน้าเหมือนจะตายเมื่อเห็นข้าว “น้องไทเอากินข้าวขาวคุณยาย” เด็กคนนี้พูดไทยแล้วต้องแปลเป็นไทยอีกหน มันบอกว่ามันจะกินข้าวหอมมะลิแบบที่มันกินที่บ้านคุณยายที่กรุงเทพ ทำท่าจะไม่กินข้าวแต่โดนพ่อดุว่า อย่าเรื่องมาก เราเป็น globe trekker family เพราะฉะนั้นหัดกินอยู่ง่ายๆ เรื่องน้อยๆ  เจ้าไทเลยต้องกินข้าวคลุกน้ำตา ตั้งแต่มื้อนั้นเป็นต้นมา มันไม่เคยกินข้าวในบาหลีอีกเลย เปลี่ยนเป็นกินบะหมี่ผัดหรือขนมปังหรืออาหารฝรั่งแทน หมูหันอีกรูป ไม่อร่อยอย่างแรงอ่ะ เพราะไม่มีน้ำปลา หรือพริกน้ำส้ม กินแต่หมูแล้วก็ต้องเลิกกิน แต่ถูกมาก ประมาณจานละ 20 บาทเท่านั้นเองค่ะ จากคุณ : flymom - [ 13 ก.พ. 51 01:28:00 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มาคุยถึงร้านอาหารในอุบุดนะคะ ร้านที่ดิฉันว่ากินได้มีรสชาติและมีบรรยากาศคือ **Casa Luna อยู่กลางเมืองอุบุด ราคาขายฝรั่ง แต่ก็ไม่ใช่ว่าแพงเกินเหตุ สมราคาสามคนประมาณ 20-25 เหรียญ **Cafe Lotus ร้านอาหารที่ขึ้นชื่อในความฮิปที่สุดในอุบุด แต่อาหารไม่อร่อยและแพงเอาเลยล่ะค่ะ บรรยากาศดีมาก ติดกับ Water Palace ของเจ้าครองนครอุบุดเลย  กินข้าวจากที่อื่นมาก่อนแล้วมานั่งดริ้งดีกว่า **Griya เลยคาซาลูนามาอีกสักสามสิบเมตรได้ สลัดแขกอร่อยค่ะ ไก่ย่างก็ดี ** Indus Restaurant เจ้าของเดียวกับคาซาลูนา อยู่นอกเมืองออกมาอีก แต่ให้โรงแรมโทรฯไปบอกเขา แล้วเขาเอารถมารับ-ส่ง ฟรีค่ะ อาหารอร่อยเป็นแบบ Asian Fusion นะคะ แต่ค่อนข้างแพง กินกันสามคนประมาณ 35-45 เหรียญ ครั้งเดียวพอ บรรยากาศโรแมนติกมาก ทำให้นึกถึงครั้งที่มาบาหลีครั้งแรกกับคู่ตุนาหงัน แต่พอหันไปดูหน้าลูกหมดอารมณ์ทันที เพราะมันกินพิซซ่าด้วยมือ เละไปหมด ซอสขึ้นไปเปื้อนถึงหน้าผากและตีนผม เฮ้อ เอาเป็นว่ากันสองหนุ่มสาวจะดีมาก ไม่ต้องพาเด็กมาแล้วกัน ดูภาพลูกดิฉัน"ยัด"แซนวิซใส่ปาก เรื่องน่าอายของมันคือ มันกินทุกอย่างด้วยมือ เช่นกินก๋วยเตี๋ยวก็จะใช้ตะเกียบจนน้ำก๋วยเตี๋ยวพออุ่นๆ แล้วก็จะเอามือจ้วงเส้นมากิน กินสปาเก็ตตี้ก็กินอย่างนี้ แต่สามีดิฉันบอกไม่ต้องเป็นห่วง อีกหน่อยก็เลิกไปเอง มันจะกินอย่างนี้จนมีเมียก็เรื่องของมัน แก้ไขเมื่อ 13 ก.พ. 51 01:33:09 จากคุณ : flymom - [ 13 ก.พ. 51 01:32:26 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ****แต่ร้านที่ดีที่สุด อร่อยที่สุด ถูกที่สุดในอุบุดคือ ร้าน Balina Lagoon เป็นร้านชาวบ้านเล็กๆอยู่ที่เลขที่ 11 บนถนนคาเจ็ง (Jalan Kajeng) ซึ่งเป็นซอยที่อยู่คั่นระหว่าง Cafe Lotusกับ วังเจ้าครองนครอุบุด กลางเมืองเลยค่ะ ตรงข้ามกับซอยป่าลิงพอดี เดินเข้ามาสักร้อยห้าสิบเมตร อยู่ทางซ้ายมือ หน้าร้านมีรูปปลาสีแดงห้อยอยู่ เสียดายมากที่ไปเจอเมื่อสองวันก่อนที่จะกลับ อาหารอร่อย สดและถูกมากๆ ยกตัวอย่างนะคะ ปลาผัดเครื่องเทศแล้วห่อด้วยใบตองนึ่ง ชื่อบาหลีว่า Pesan be Pasih หรือ  Pepes Ikan ที่เสิร์ฟพร้อมกับข้าวและสลัด ราคา 15000 รูเปียเท่านั้นเอง (ประมาณ 1.5 เหรียญยูเอส) ปลาที่ใช้เป็นปลาทูน่าและสดมากๆ กินแบบเดียวกันที่ Cafe Lotus จานละหนึ่งแสนรูเปีย**** แก้ไขเมื่อ 13 ก.พ. 51 01:36:28 จากคุณ : flymom - [ 13 ก.พ. 51 01:34:53 ]

ความคิดเห็นที่ 5 หน้าร้าน จากคุณ : flymom - [ 13 ก.พ. 51 01:35:39 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มีอาหารอีกสองอย่างที่อร่อยมาก คือ  Bebek Betutu คือเป็ดทั้งตัวยัดเครื่องเทศแล้วห่อใบตองนึ่ง กับ Rejstafel เป็นข้าวหุงกับหญ้าฝรั่น เสิร์ฟกับข้าว 12 อย่าง อาหารสองชนิดนี้กินได้สองคนสบายๆ ต้องสั่ง 1 วันล่วงหน้า ที่บาลิน่า ลากูนนี้ ถูกมาก จานละสี่ห้าหมื่นรูเปียเท่านั้น (ประมาณ 120-160 บาท) ที่ร้านอื่นประมาณสองแสนขึ้นไป ร้านนี้ไปอุบุดแล้วอย่าพลาดนะคะ ไฮลี่เร็คคอมเม็นต์ อย่าลืมอยู่ในซอยคั่นกลางระหว่างCafe Lotus กับวังเจ้าครองนครอุบุด จากคุณ : flymom - [ 13 ก.พ. 51 01:38:20 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ชาวบ้านเอาทางมะพร้าวอ่อนมาตกแต่งประตูทางเข้าบ้าน ถามเขาว่ามีงานอะไร เขาบอกงานบวงสรวงบรรพบุรุษประจำปี จากคุณ : flymom - [ 13 ก.พ. 51 01:40:29 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ศิลปะบาหลีมีสเน่ห์อย่างแรงตรงนี้เองที่เอาวัสดุจากธรรมชาติมาตกแต่ง จากคุณ : flymom - [ 13 ก.พ. 51 01:42:18 ]

ความคิดเห็นที่ 9 แค่ฟังบรรยายเรื่องอาหารก็แทบอดใจไม่ไหวแล้วค่ะ เอื้อก... จากคุณ : ไก่แก่แม่ปลาช่อน - [ 13 ก.พ. 51 02:10:34 ]

ความคิดเห็นที่ 10 คุณไก่แก่แม่ปลาช่อนนอนดึกจังค่ะ เอ้า ต่อ ลืมบอกไป ไม่ว่าร้านเล็กร้านน้อยร้านข้างถนนที่ไหน เขาคิด government tax 10% ทั้งนั้น อย่าไปหาว่าเขาโกงนะคะ เขาต้องคิดอยู่แล้ว จากคุณ : flymom - [ 13 ก.พ. 51 02:23:54 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เล่าถึงเรื่องของซื้อกันบ้าง คนมาเที่ยวบาหลีครั้งแรกจะตาลายไปกับข้าวของน่าซื้อหลากหลาย ไม่ว่าจะเป็น เครื่องเงิน เสื้อผ้า ผ้าบาติก(คนบาหลีทำผ้าบาติกไม่สวยเมื่อเทียบกับผ้าที่มาจากที่ย็อกยาการ์ต้า) เครื่องจักสาน กระเป๋า โฮ้ย สารพัดจะซื้อ ต้องต่อค่ะ ต้องแบบครึ่งๆเลยนะ สำหรับคนที่ต่อไม่เก่งอย่างดิฉัน ซื้อของทีไรเหนื่อยมาก ใช้เวลาครึ่งวันซื้อได้สองอย่าง พาลเลิกซื้อดื้อๆเพราะเหนื่อย พูดตามตรงของพวกนี้ชาวบาหลีดีไซน์สวยกว่าของที่เมืองไทย งานฝีมืออาจจะสูสีไม่มีใครแพ้ไม่มีใครชนะ แต่เรื่องการดีไซน์แล้ว บาหลีกินขาด กระเป๋าซื้อฝากแม่ ใบละแสนรูเปีย(สิบเหรียญ) แม่ดิฉันชอบผีเสื้อมากๆค่ะ จากคุณ : flymom - [ 13 ก.พ. 51 02:26:57 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ใบนี้ของดิฉันเอง ใบละแสนรูเปียเท่ากัน ถ้าอยากได้ ให้เดินข้ามสะพานจัมปวนในอุบุด (จากป่าลิงประมาณ 10นาทีเท่านั้น) มีอยู่ร้านนึงขายทุกอย่างที่เอาเปลือกหอยมาประกอบ มีถังขยะใบนึงสวยมากกกกกกเต็มไปด้วยเปลือกหอย แต่จะซื้อก็กลัวสามีตบ เพราะเขาต้องเป็นคนถือขึ้นเครื่อง แก้ไขเมื่อ 13 ก.พ. 51 03:21:28 จากคุณ : flymom - [ 13 ก.พ. 51 02:29:13 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ดิฉันเป็นคนไม่ซื้อของแต่งบ้านค่ะ ประเภทที่เอามาวางเฉยๆนะคะเพราะขี้เกียจเช็ดฝุ่น และบ้านก็เล็กนิดเดียว จะซื้ออะไรต้องมีประโยชน์ใช้สอยทั้งสิ้น ไม่งั้นไม่ซื้อ ที่ถูกใจที่สุดที่บาหลี คือ ครก ใบนี้ใหญ่หน่อย ใบนี้ซื้อมาแค่ หนึ่งหมื่นรูเปียเอง ซื้อในตลาดเมืองปูปวน ไม่ต้องต่อเลยเพราะสมราคา จากคุณ : flymom - [ 13 ก.พ. 51 02:32:01 ]

ความคิดเห็นที่ 14 สองใบนี้ซื้อที่ข้างทางที่ไหนจำไม่ได้ วงกลมกับวงรี รักพี่เสียดายน้องเลยซื้อมาทั้งสองใบเลยค่ะ ใบละ หนึ่งหมื่นห้าพันรูเปีย ลองไปถามในตลาดอุบุด แม่ค้าบอกใบละ เจ็ดหมื่น อยากได้ลองแวะซื้อร้านข้างทางนะคะ มีคนถามว่าซื้อมาทำไม ลองหลับตานึกภาพนะคะ มีคนมากินข้าวที่บ้าน แล้วดิฉันเสิร์ฟน้ำพริกหรือนำจิ้มในครกแสนน่ารักนี่เลย กริ๊ดดด เดิ้นสุดๆ จากคุณ : flymom - [ 13 ก.พ. 51 02:35:19 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ของที่อุบุดดิฉันว่าแพงกว่าที่คุตะ เพราะคนญี่ปุ่นเดี๋ยวนี้ฮิตเที่ยวอุบุดมาก พวกนี้ต่อของไม่เป็นทำให้ราคาของที่อุบุดขึ้นไปอย่างน้อยสองสามเท่า จะซื้ออะไรซื้อที่คูตะดีกว่าค่ะ หรือไม่ก็แวะซื้อร้านชาวบ้านนอกเมืองเอง ถูกกว่ากันเยอะเลย ต่อๆพูดถึงช้อปปิ้งของบ้าบอแล้วชอบ อันนี้ตะกร้าเต็งกานันที่ซื้อที่หมู่บ้านเลย ซื้อมาเยอะมากหมดไปสองร้อยเหรียญยูเอส พวกที่เอากลับมากรุงเทพด้วยคือของที่ซื้อมาให้แม่ แก้ไขเมื่อ 13 ก.พ. 51 02:39:15 จากคุณ : flymom - [ 13 ก.พ. 51 02:38:31 ]

ความคิดเห็นที่ 16 สวยเนอะ แม่ดิฉันกริ๊ดสลบ จากคุณ : flymom - [ 13 ก.พ. 51 02:39:51 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ใบนี้สวยกว่าเพื่อน จากคุณ : flymom - [ 13 ก.พ. 51 02:40:36 ]

ความคิดเห็นที่ 18 พวกนี้เป็นกระบุงตะกร้าที่ชาวบาหลีเอาใส่ของเครื่องเซ่นไปวัด มีทุกแบบทุกสี ถ้าอยากได้ลองดูๆร้านข้างทาง อย่าซื้อในตลาดอุบุดเพราะแพงกว่าสามเท่า จากคุณ : flymom - [ 13 ก.พ. 51 02:42:39 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ดิฉันซื้อกระบุงพวกนี้มาหนึ่งโหล ซื้อใบเล็กๆนะคะแบบประมาณ 6 คูณ 6 นิ้ว เอาไว้ใส่สบู่ทำมือให้คนเป็นของขวัญ ใบละ3000รูเปียเอง (15บาทได้มั้ง)หลังจากต่อแล้วนิดหน่อย ลองไปถามที่อุบุดใบเท่ากันใบละหมื่น เลยไม่ได้ต่อ จากคุณ : flymom - [ 13 ก.พ. 51 02:45:15 ]

ความคิดเห็นที่ 20 อีกรูปค่ะ จากคุณ : flymom - [ 13 ก.พ. 51 02:45:52 ]

ความคิดเห็นที่ 21 นี่ก็เป็นของฝากที่ดี เพราะฝรั่งชอบ คือกาแฟบาหลีค่ะ หาซื้อได้ทั่วไป ในซุปเปอร์มาเก็ตที่ไหนในบาหลีก็มี ใส่กล่องสวยๆ แต่ขอบอกว่าเป็นกาแฟที่เข้มข้นมาก จากคุณ : flymom - [ 13 ก.พ. 51 02:47:34 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ถาดพวกนี้ดิฉันเห็นแล้วร้องกริ๊ดเพราะอยากได้มานานแล้ว เคยเห็นตอนเด็กๆที่เมืองไทย แต่พอโตขึ้นไม่เคยเห็นแล้วนะ ลองถามดูที่ตลาดอุบุด จะเอาตั้งถาดละ 5หมื่นรูเปียแน่ะ บ้าเหรอ เลยออกมาในตลาดที่จิตตาลูเว ใบละหนึ่งหมื่นรูเปีย(1 เหรียญ)ยูเอสเท่านั้น เลยซื้อมา6 ใบ ถ้าสงสัยว่าซื้อมาทำไมหว่า ลองหลับตานึกภาพนะคะว่ามีคนมากินข้าวที่บ้าน ถ้าเป็นคนไทยก็เสิร์ฟผักต่างๆบนถาดนี้เสิร์ฟกับขนมจีนน้ำยา ถ้าลูกเพื่อนมาบ้านก็เอาใส่คัพเค้กให้เด็กๆกิน กริ๊ดดดดด แก้ไขเมื่อ 13 ก.พ. 51 02:53:47 จากคุณ : flymom - [ 13 ก.พ. 51 02:51:59 ]

ความคิดเห็นที่ 23 แต่พอกลับเมืองไทยเอาออกมาให้เพื่อนสนิทดู มันด่าดิฉันว่าว่า พุทโธ่พุทถังนังเมียฝรั่ง อยู่เมืองนอกตั้งนานนึกว่าจะฉลาดขึ้น เมืองไทยก็มีว้อย ต้องไปหาซื้อในร้านชำในตลาดสด เพื่อนๆช่วยคอนเฟิร์มหน่อย เมืองไทยมีขายจริงๆเหรอคะ ซื้อที่ไหน ใบละเท่าไร ที่บาหลีมีเป็นกะละมังกับจานข้าวลายประเภทนี้เยอะเลยล่ะ จากคุณ : flymom - [ 13 ก.พ. 51 02:56:27 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ใบนี้กระเป๋าใครเอ่ย เฉลย เป็นกระเป๋าควิลท์ที่คุณแนนนี่แห่งห้องการฝีมือ ทำให้ดิฉันเองค่ะ ทำด้วยมือนะคะ เธอบอกต้องใช้เวลาสามอาทิตย์กว่าจะเสร็จ ทีแรกดิฉันถามว่า เอาแบบสองวันเสร็จได้มั้ย เธอร้องจ๊าก บอกว่าไม่ได้ค่ะพี่แอน ของสวยๆต้องใจเย็นหน่อยดิพี่ รักมากขนาดพามาเที่ยวบาหลีด้วย คิดดูละกัน จากคุณ : flymom - [ 13 ก.พ. 51 02:58:54 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ดิฉันเริ่มมั่วแล้วนะตอนนี้ เอาเป็นว่านึกถึงเรื่องอะไรก็จะเล่าในตอนนี้เป็นตอนสุดท้ายแล้ว จับโน่นมาชนนี่ เอาเรื่องเอ็นเทอเทนเม้นต์ในอุบุดก่อนนะคะ ที่นี่ดิฉันไม่เคยเห็นดิสโก้เทค หรือผับ หรือบาร์เหมือนคูตะหรือซานัว (บอกแล้วว่าสองที่นี้มันเป็นที่อโคจรอย่างแรง) ที่อุบุดมีเป็นร้านอาหารที่คุณสามารถสั่งเบียร์หรือเหล้ามานั่งดื่มได้ แต่ร้านจะปิดกี่โมงดิฉันไม่ทราบ แต่พอสองทุมนี่ชาวบ้านเขาก็นอนกันแล้วนะคะ เพราะฉะนั้น ถ้าจะหาแสงสีในบาหลี พักที่คูตะหรือซานัวจะดีกว่ามาก อุบุดนี่ต้องคนรักสงบแสวงหาธรรมชาติอะไรทำนองนั้น ระบำบารอง เจ้าไทกำลังง่วงๆเห็นตัวนี้ออกมามันกระเถิบไปนั่งตักพ่อ มันกลัว จากคุณ : flymom - [ 13 ก.พ. 51 03:00:54 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เอ็นเทอเทนเม้นต์อย่างเดียวในอุบุดตอนค่ำคืน คือการแสดงพื้นบ้านค่ะ ไม่ว่าจะเป็นการรำเลกอง บารอง วงกัมมะลาน หรือกาชัค มีให้ดูทุกคืน คืนหนึ่งๆมีถึงสองสามการละเล่นด้วยซ้ำ นักแสดงเป็นชาวบ้านกลุ่มต่างๆจากหมู่บ้านรอบๆอุบุดที่ต้องการรักษาขนบธรรมเนียมของเขาเอาไว้ ตอนบ่ายๆก็จะมีชาวบ้านมาเดินขายตั๋วแล้ว คุณสามารถซื้อตั๋วจากเขาได้เลย ราคาตั๋วที่ซื้อกับชาวบ้านเท่ากับราคาตั๋วหน้างานเป๊ะ ดิฉันว่าชาวบ้านเขาคงได้เปอเซ็นต์เล็กๆน้อยๆ เพราะฉะนั้นซื้อกับชาวบ้านนะคะ ระบำเลกองเด็ก  โปรดสังเกตดอกไม้ที่ปักเครื่องสวมหัวเด็กๆ เมื่อสิบปีก่อน ต้องเป็นดอกไม้สด ไม่มีดอกไม้พลาสติก ตอนจบการแสดงดิฉันเดินเข้าไปดูใกล้ๆ มันกลายเป็นดอกไม้พลาสติกไปเสียแล้ว!!!! คืนนั้นนอนไม่หลับ หดหู่อย่างแรง ใครจะหาว่าบ้าก็ช่างเหอะ จากคุณ : flymom - [ 13 ก.พ. 51 03:04:33 ]

ความคิดเห็นที่ 27 พวกระบำพวกนี้ ดิฉันชอบการละเล่นที่เรียกว่า กาชัค (Kecak) ที่สุด เพราะมันตื่นตาตื่นใจไม่น่าเบื่อ เล่าไปเดี๋ยวดูไม่สนุก ไปดูเอาเองแล้วกัน ก่อนไปดิฉันดูโบรชัวร์ที่ได้มาก่อนว่า วันนี้เขาจับตอนมาจากรามเกียรติตอนไหน (ลืมบอกไปว่า การระบำบาหลี ถ้าไม่จับตอนมาจากรามเกียรติ ก็จับตอนมาจากมหาภารตะ) ปรากฏว่าเขาจับตอนศึกกุมภกรรณ(สะกดผิดบอกด้วย)มาเล่น( ลืมกันหมดแล้วหรือยัง ที่ทศกัณฑ์ส่งกุมภกรรณน้องชายมารบกับพระรามพระลักษณ์ กุมภกรรณมีอาวุธแหล่มอยู่อย่างคือ ศรนาคบาศ ที่แผลงออกมาเป็นพญานาค มารัดสององค์พี่น้องไว้ จวนเจียนจะแพ้แต่พระเอกตัวจริงของเรื่องคือหนุมาน ไปตามพญาครุฑมาจิกตีพญานาคแตกไป)   บาหลียุกโลกาวิวัฒน์ เมื่อก่อนต้องทำกระทงใส่ดอกไม้บูชาเทพเจ้ากันเอง ไม่เคยเห็นมีขายเลยนะ ครั้งนี้เป็นเขาทำขายเป็นกระทงไว้แล้ว ซื้อมาบูชาได้เลย ใครจะมีเวลามานั่งพับกระทง ต้องทำมาหากินกันทั้งนั้น จากคุณ : flymom - [ 13 ก.พ. 51 03:08:38 ]

ความคิดเห็นที่ 28 อีกรูป จากคุณ : flymom - [ 13 ก.พ. 51 03:09:25 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ดิฉันก็เลยเล่าให้ลูกฟังก่อนเป็นการโอเรียนเทชั่นไปในตัว มันจะได้ดูรู้เรื่อง ปรากฏว่าลูกกับสามีนั่งฟังอ้าปากหวอ สนใจมาก ลูกมันบอกเล่าให้จบเรื่องสิแม่ ดิฉันบอกมันว่า โฮ้ยยย เล่าสามวันก็ไม่จบ มันมีหลายตอนมากๆ เช่นตอนกำเนิดหนุมาน ตอนพระรามตามกวาง ตอนนางลอย ตอนท้าวมาลีวราชว่าความ ตอนสุครีพถอนต้นรัง ตอนหนุมานถวายแหวน ตอนทรพีวัดรอยเท้าทรพา ตอนนางสีดาลุยไฟ ฯลฯ มันเหมือนกับไบเบิ้ลที่ย่าเราเล่าให้ฟังนั่นแหละ ต้องจับตอนมาเล่า จากคุณ : flymom - [ 13 ก.พ. 51 03:12:18 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ถึงวันนี้ มันก็ยังอยากฟังเรื่องรามเกียรติเหลือเกินจนดิฉันต้องซื้อหนังสือมาจากเมืองไทย เกิดนึกไม่ออกจะได้กลับไปอ่าน ก่อนนอนจะต้องบอกแม่ “ Mommy, tell me more about Price Rama and Princess Sita.” จากคุณ : flymom - [ 13 ก.พ. 51 03:13:12 ]

ความคิดเห็นที่ 31 นึกขึ้นมาได้อีกเรื่องคือเรื่องการแต่งกายเวลามาเที่ยวบาหลี ขอจงทิ้งกางเกงยีนส์ทั้งหลาย ไม่ว่าขายาวขาสี่ส่วนสามส่วนไว้ที่กรุงเทพ เพราะอากาศร้อนมาก หากางเกงผ้าฝ้ายหลวมๆแบบลมโกรก ดิฉันว่ากางเกงเลนี่เริ่ดที่สุดเพราะลมโกรกดีนัก ส่วนเสื้อสายเดี่ยวที่แม่ไม่ให้ใส่ออกจากบ้าน เอามาใส่ที่นี่ดีนักแล เอาแว่นตากันแดด หมวกปีกกว้างหรือร่ม ยาทากันแดดเอสพีเอฟสูงๆมาด้วยค่ะ ไปเที่ยวสวนผีเสื้อมา ไม่ไกลจากอุบุดมาก อันนี้ทั้งลูกและสามีชอบ แน่นอนค่าผ่านประตูไม่ได้แพงมาก (บ้านนี้งกจะตาย) ตัวนี้สามีและลูกเรียกว่า stick bug เพราะว่าเหมือนกิ่งไม้ เหมือนตั๊กแตนตำข้าวเนอะคะ แต่สามีบอกว่ามันไม่ใช่ แก้ไขเมื่อ 13 ก.พ. 51 05:38:01 แก้ไขเมื่อ 13 ก.พ. 51 05:26:31 จากคุณ : flymom - [ 13 ก.พ. 51 03:16:14 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ขากลับนั่งเครื่องการบินไทยแบบ A-330 กลับ อลังการมากกับพนักงานบนเครื่องบิน เพราะจำนวนเยอะมากเมื่อเทียบกับเวลาดิฉันบินเครื่องแอร์บัสนี้ ข้างหลังมีถึง 8 คนแต่ไม่รู้ว่ามี permanent galley positon หรือเปล่าไม่ได้เดินไปดู ข้างหน้าชั้นหนึ่งคงจะอย่างน้อย 4 คน แม่เจ้าโว้ย อย่างนี้สิถึงบริการดีนัก บริษัทดิฉันบินแอมสเตอร์ดัมด้วยเครื่องนี้ ทั้งลำลูกเรือ 9 คนเท่านั้นเอง ไม่เคยเกินกว่านั้นสักที ถามสามีตอนเครื่องบินออกจากบาหลีว่า ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะมาบาหลีหรือเปล่า เพราะอุบุดก็เปลี่ยนไปแล้วในทางเลวลง สามีบอกว่า Darling, I’ll never say never. จากคุณ : flymom - [ 13 ก.พ. 51 03:17:56 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ก่อนจะจบขอเล่าเรื่องแท็กซี่สุวรรณภูมิหน่อยนะคะ ดิฉันไม่ได้ให้ที่บ้านมารับเพราะกว่าจะมาถึงก็สองสามทุ่มแล้ว ไปขึ้นรถแท็กซี่แบบที่ต้องให้อีก 50 บาทน่ะค่ะ อ่านกระทู้ที่เคยบ่นเกี่ยวกับแท็กซี่จากบลูแพลนเนตไปแล้ว เห็นใจคนหาเช้ากินค่ำนะคะ ดิฉันกะว่าจะให้เขาสักห้าร้อย รวมค่าโดยสารและทิปแล้ว ช่วยได้ก็ช่วยกันไป เริ่มจากขึ้นรถเลยนะ พี่แกบ่นๆๆๆๆเรื่องที่ต้องรอคิวสี่ชั่วโมงแล้วมาเจอดิฉัน บ้านก็ไม่ใช่ใกล้ๆนะคะ(บ้านอยู่แถวมหาวิทยาลัยหอการค้า) แต่พี่แกบ่นซะ แล้วหันมาถามดิฉันว่า “แล้วไปไหนกับ”แขก”มา” ทั้งๆที่ลูกดิฉันก็นั่งหัวโด่อยู่ตรงนั้น “ไปบาหลีมาค่ะ”   “แล้วเขาออกให้หมดเลยเรอะ แล้วทิปหนักมั้ย ดูท่าไม่รวยเลยเนี่ย ไปได้มาจากไหน” พี่ก็พูดยาวมากเกี่ยวกับเรื่องทำนองนี้ ในขณะที่ดิฉันถามคำตอบคำก็ยังไม่รู้สึกตัว จนกระทั่งขับมาถึงเขตรั้วไพศาลแห่งบ้านทรายทองของพ่อแม่ดิฉัน พี่แกเงียบเป็นเป่าสาก   เรื่องทิปหรือคะ เมินเสียเถิด ไปหาเอาข้างหน้าแล้วกัน ให้พี่เขาเป๊ะๆตามมิเตอร์บวกกับห้าสิบบาท พี่แกไม่กล้าบ่นเลยเพราะพ่อกับน้องชายดิฉันเดินออกมารับพอดี น้องชายดิฉันนั้นตัวโตเหมือนแรด ปลาหมอตายเพราะปากนะคะงานนี้ ถึงดิฉันมีอาชีพอย่างที่เขาว่าจริงๆก็ไม่สมควรพูดจาอย่างนั้น สรุปว่า แท็กซี่สุวรรณภูมินั้น สมกับที่เขาเลื่องลือกันจริงๆ ครั้งหน้าจะนั่งแท็กซี่ลิมูซีนของสนามบินก็ แปดร้อยก็แปดร้อย ยอมเสียค่ะ จบสักทีดีไหม เล่ามาหมดไส้หมดพุงแล้ว ถ้ากระทู้ทั้งหมดนี้มีประโยชน์ในการเที่ยวบาหลีในอนาคตของคุณๆบ้างเล็กน้อย เจ้าของกระทู้ก็จะดีใจมาก อย่าลืมว่า บาหลีนั้นไม่ใช่คูตะหรือซานัวหรืออุบุดเท่านั้น จะสัมผัสบาหลีที่แท้จริง ต้องออกไปนอกเมือง กินข้าวร้านชาวบ้าน ได้คุยกับชาวบ้านจริงๆแล้วจะรู้ว่าเสน่ห์บาหลีนั้นยังไม่ได้ลบเลือนไปไหน อวสาน จากคุณ : flymom - [ 13 ก.พ. 51 03:19:48 ]

ความคิดเห็นที่ 34 อ่านครบ 6 ตอนครับ สนุกมากๆ เดี๋ยวจะรีบชวนแฟนไปอีกรอบเลยครับ ขอบคุณสำหรับรีวิวนะครับ จากคุณ : เกย์จิ (เกจิ) - [ 13 ก.พ. 51 03:23:06 ]

ความคิดเห็นที่ 35 เป็นพวกชอบทำงานตอนกลางคืนแล้วนอนกลางวันค่ะ เห็นของแล้วอยากกรี๊ดบ้างจัง  ทั้งๆ ที่ตัวเองก็ไม่ใช่ shopper กะเขาเลย  ฟังจากบรรยายแล้ว สงสัยคงหมดค่าขนส่ง (แม้ว่าจะลดราคาแล้ว) ไปโข พวกภาชนะสังกะสีเคลือบยังพอหาได้ค่ะ แต่อาจจะต้องเป็นพวกหัวเมืองหน่อย หรือนอกเขตกรุงเทพฯ  พวกตลาดนัดยังหาได้แน่นอน แต่สู้ของเก่าไม่ได้ค่ะ สังกะสีบางลงมาก  ที่บ้านดิฉันก็มีเยอะเหมือนกัน โตมากับของใช้พวกนี้ค่ะ จากคุณ : ไก่แก่แม่ปลาช่อน - [ 13 ก.พ. 51 03:36:45 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ไม่เคยไปบาหลีค่ะ แต่อ่านเรื่องที่คุณ flymom เล่าได้สนุกมากๆ จากคุณ : 259 - [ 13 ก.พ. 51 03:43:52 A:32.97.110.142 X: TicketID:000259 ]

ความคิดเห็นที่ 37 คุณไก่แก่แม่ปลาช่อน ค่าส่งไม่เยอะมากค่ะ เสีย 25 เปอเซ็นต์ ค่าส่ง 40 เหรียญค่ะ กล่องยักษ์มากๆเลยค่ะ จากคุณ : flymom - [ 13 ก.พ. 51 05:40:08 ]

ความคิดเห็นที่ 38 อยากไปจัง  ชอบวัฒนธรรม ที่นู่นมากเลยครับ จากคุณ : เจ้าชายชาเย็น - [ 13 ก.พ. 51 06:53:37 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ตามอ่านมาทุกตอนเลยค่ะพี่แอน   ได้ความรู้  ความบันเทิงครบถ้วนขออนุญาตเซฟไว้ก่อนนะคะ   เล่าเรื่องได้น่าติดตามมากๆ ค่ะ  น้องไทหล่อจัง   แท๊กซี่สุวรรณภูมิเฮ้อ..เจอมาแล้วค่ะ  ตอนกลับไทย   น่าสงสารนะคะดูเหมือนว่าเค้าไม่มีความสุขในอาชีพเลย  เพราะใครๆ ก็เจอ   ผู้โดยสารอย่างเรากลายเป็นที่ระบายอารมณ์เค้าไป...เศร้าใจจริงๆ แก้ไขเมื่อ 13 ก.พ. 51 07:17:02 จากคุณ : dreamon - [ 13 ก.พ. 51 07:15:49 ]

ความคิดเห็นที่ 40 อ่านจนจบครบแล้วสนุกค่ะ  น่ารักอีกต่างหาก ... เฮ่อ!!  อย่าไปสนใจคนปากสุนัขแบบแท็กซี่คันนั้นเลยค่ะ....เสียรมณ์ปล่าว ๆ ชอบกระเป๋าผีเสื้อมาก ๆ ค่ะ สวย.... จากคุณ : คุณแม่ลูกสอง (tigor) - [ 13 ก.พ. 51 07:30:00 ]

ความคิดเห็นที่ 41 สนุกจังค่ะพี่แอน แต่แอบสงสัย ตอนห้า หายไปไหนคะ จากคุณ : Rinsei - [ 13 ก.พ. 51 07:37:53 ]

ความคิดเห็นที่ 42 จากคุณ : คำหยาดฟ้า - [ 13 ก.พ. 51 08:05:03 ]

ความคิดเห็นที่ 43 แวะมาอ่านค่ะพี่แอน ตอนสุดท้ายแล้วขอเม้นท์ยาวๆ หน่อย ตอนแรกว่าหนูเป็นแฟนพี่แอนนะคะ เล่่าเรื่องได้สนุกดีมาก แต่ตอนนี้ชักอยากจะเปลี่ยนไปเป็นแฟนคลับน้องไท เด็กอะไรน่ารักจริงๆ ขำตอนจะกินช้าวเหนียวกับตอนใช้มือหยิบทุกอย่างเวลาจะทาน อ่านมาหกตอน ได้ความรู้ใหม่ๆ ทัศนคติใหม่ๆ เกี่ยวกับบาหลีเพียบเลยค่ะ พอตอนพี่แอนเล่าถึงคนญี่ปุ่นต่อของไม่เป็น หันกลับมาเล่าให้อาจารย์ฟัง อาจารย์หัวเราะก๊าก นี่สอนอาจารย์ไปเสร็จว่า นี่ถ้ายูไปเมืองอื่น ต้องรู้จักต่อของนะคะ ว่าแล้วก็เลื่อนรูปกระเป๋าผีเสื้อให้อาจารย์ดู แล้วก็บอกราคาว่าสิบเหรียญ​ อาจารย์รีบบอกว่าถ้าสิบเหรียญก็คงไม่ต่อแล้ว เพราะว่าแสนจะถูก สรุปว่าคนญี่ปุ่นต่อของไม่เป็นจริงๆ ส่วนเจ้าถาดสังกะสีสีๆ หนูว่าตามตลาดสดเนี่ย มีขายจริงๆ ค่ะ แต่ไม่ทราบว่าราคาซักเท่าไหร่ แต่ถ้าพี่แอนซื้อมาชิ้นละเหรียญ นั่นก็ถูกมากแล้วค่ะ สุดท้าย ไม่อยากให้จบเลย เพราะว่าสนุกมาก ไว้รอทริปหน้าของพี่แอนนะคะ ขอบคุณนะคะพี่แอน สำหรับกระทู้ดีๆ แบบนี้ จากคุณ : Pattylala - [ 13 ก.พ. 51 09:27:59 ]

ความคิดเห็นที่ 44 เสียดายจังเลยค่ะ ที่จบ ขนาดเป็นคนไม่ชอบอะไรสาน ๆ แต่เห็นในกระทู้คุณ flymom แล้วยังอยากได้เลยค่ะ จากคุณ : scuba734 - [ 13 ก.พ. 51 09:28:18 ]

ความคิดเห็นที่ 45 เห็นไหมออม พี่บอกแล้วว่าคนญี่ปุ่นต่อของไม่เป็น ร้านขายของในอุบุดตอนนี้ ขายของให้ญี่ปุ่นส่วนใหญ่นะ สังเกตได้เลย เพราะฉะนั้นมันถึงแพงต่อไม่ได้ วันนี้ลูกพี่กินบะหมี่หมูแดงเป็นอาหารเย็น ก็เอามือลงไปจ้วงอีกแล้วน่าอนาถมาก ถามว่าทำไมถึงกินอย่างนี้ทุกที มันบอกว่า I like to feel my food!! จากคุณ : flymom - [ 13 ก.พ. 51 09:43:51 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ติดตามจนจบแล้วค่ะ อยากไปบาหลีมากๆเหมือนกัน ชอบศิลปะแบบนั้นอ่ะค่ะ แถมชอบเครื่องสานด้วยง่ะ เห็นรูปแล้วกริ๊ดดมากๆเลยค่ะ ขอบคุณสำหรับทู้ดีๆค่ะ จากคุณ : ohhioh - [ 13 ก.พ. 51 09:52:53 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ขอบคุณที่บรรยายได้น่าอ่านมากๆ ชอบจังเลย โดยเฉพาะ ชอบเหตุผลของน้องไท ที่ว่า I like to feel my food ช่างเป็นตัวของตัวเองได้ดีจริงๆเลย แบบนี้ อนาคตไกลแน่ๆ self-esteem ยอดเยี่ยมมาก :) จากคุณ : หยิบหย่ง - [ 13 ก.พ. 51 10:14:37 ]

ความคิดเห็นที่ 48 เขียนสนุกมากเลยครับ  ขอบคุณที่เล่าสู่กันฟังครับ ^_^ จากคุณ : นกกระจอกตัวอ้วน - [ 13 ก.พ. 51 10:29:36 ]

ความคิดเห็นที่ 49 Hahah.. "I like to feel my food" ประโยคนี้เด็ดโดนใจ น้องไทน่ารักจริงๆ จากคุณ : Jolly Joey - [ 13 ก.พ. 51 10:55:27 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ตามอ่านมาทุกตอน สนุก ได้ความรู้ ไม่เบื่อเลยค่ะ ขอขอบคุณสำหรับรูปภาพ และ คำบรรยายที่กิ๊บเก๋นะค่ะ จากคุณ : ม่านสีม่วง - [ 13 ก.พ. 51 11:09:43 ]

ความคิดเห็นที่ 51 มาคอนเฟิร์มว่า ถาดเคลือบ ลายดอกนั้น เมืองไทยมีขายจริง ๆ ค่ะ..ที่บ้านเราเองก็มีขาย ใบละ 90- 180 บาท แล้วแต่ขนาด.. ^^ เล่าได้สนุกอีกตามเคยค่ะ ตามมาเที่ยวอีกแล้ว อิอิ จากคุณ : i'm not superman - [ 13 ก.พ. 51 11:12:49 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ชอบมากมาย ...... เขียนข้อมูลเพิ่มอีกนิด เมาท์สามีอีกหน่อย กระหน่ำเรื่องลูกชายแยะ ๆ แล้วรวมเล่มขายเลย ... ยุ..ยุ.. จากคุณ : ลูกอีช่างยุ (SoFooL) - [ 13 ก.พ. 51 11:36:01 ]

ความคิดเห็นที่ 53 เข้ามาชอบ " I like to feel my food " อีกคนค่ะ เป็นมุมมองเด็กๆที่เราไม่เคยคิดถึงมาก่อน อิอิ จากคุณ : kessie.k - [ 13 ก.พ. 51 12:34:00 ]

ความคิดเห็นที่ 54 พี่แอนจ๋า ไอ้ถาดนั่นหนูก็ซื้อกลับมาออสเที่ยวนี้ค่ะ ซื้อมาสองใบ ใบละร้อยกว่านิด ๆ ค่ะ พี่แอนซื้อได้ราคาถูกค่ะ แนนนี่ซื้อที่ตลาดในเมืองลพบุรี ซื้อขนาดใหญ่มาค่ะ เส้นผ่าประมาณ 12 กับ15 นิ้วหน่ะค่ะ เอามาใส่สลัด เวลามีปาร์ตี้เหมือนกัน ขอยืนยันว่าตลาดเมืองไทยมีขายค่ะ แต่แพงกว่าที่พี่แอนซื้อ พี่แอนซื้อขนาดไหนมาคะ ถูกดี เดี๋ยวเอาไปอ้างกับตาพ่อบ้านอีกว่าบาหลีน่าไป เพราะถาดสังกะสีราคาถูกกว่าเมืองไทย ฮี่ฮี่ ........ กระเป๋าใครทำเอ่ย สวยจัง อิอิ ทีหลังพาคนทำไปเที่ยวด้วยสิคะ หนูเรียนทางด้าน child care จ้างหนูไปเป็นพี่เลี้ยงน้องไทได้นะจ๊ะ ........ แทกซี่สุวรรณภูมิ หนูก็โดนค่ะ แต่ไม่ใช่แบบนั้น เป็นแบบว่าท่าทางจะโกงมิเตอร์ ทั้ง ๆ ที่น้องในห้องการฝีมือเตือนแล้ว แล้วพอแนนนี่ให้เงินค่าโทลเวย์ เค้าไม่คืนเงินทอนแล้วบอกว่า ที่เหลือนี่ทิปผมละกัน บ๊ะ ตอนแรกก็ว่าจะทิป พอถึงโรงแรม แนนนี่ไม่ทิปอีกเลยค่ะ .... เจ้า stick bug ที่นี่ก็มีเยอะค่ะ สีเป็นแบบไม้แห้ง ๆ ด้วยนะคะ บางทีดูไม่ออกเลยค่ะว่าเป็นสัตว์ แก้ไขเมื่อ 13 ก.พ. 51 13:22:35 จากคุณ : madam_ozzy - [ 13 ก.พ. 51 13:20:26 ]

ความคิดเห็นที่ 55 พี่แอนเล่าสนุกอ่ะ  เราชอบภาษาบ้านๆดี  ยังงี้แต่งหนังสือสบายค่ะ จากคุณ : ก้าวก้าว - [ 13 ก.พ. 51 14:31:31 ]

ความคิดเห็นที่ 56 เฮอะๆ  ถ้าสามีเหมียวไป สงสัยได้ต่อรอง ราคาแหลกลานแน่ๆ อิอิ จากคุณ : My life in Japan. - [ 13 ก.พ. 51 15:38:56 ]

ความคิดเห็นที่ 57 แวะมาขำน้องไทอีกรอบ ฮาจริงๆ พี่แอนขา นี่ถ้าไปรอบหน้า หนูว่าเขียนหนังสือรวมเล่มขายดีกว่าค่ะ คราวนี้ต้องระวังไม่ให้กล้องแบตหมด จากคุณ : Pattylala - [ 13 ก.พ. 51 17:23:00 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ตามมาเที่ยวด้วยตั้งแต่ต้นจนจบอีกคน ชอบวิธีการเล่าเรื่องและภาษาของคุณ flymom มากมาย เขียนเก่งแบบนี้ มุมมองมองโลกแบบนี้ มีลูกน่ารักมากมายขนาดนี้ และ ถ้าได้เที่ยวบ่อยๆกันแบบนี้ แนะนำแกมขอร้องเลยว่า เขียนเกี่ยวกับ cross culture ของครอบครัวและสถานที่ที่ไปเที่ยวมาเลยครับ ผมคนนึงล่ะ ยอมจ่ายเงินซื้อเเน่ๆเลยถ้ามีรวมเล่ม 5555 ขอบคุณนะครับที่พาไปเที่ยว จากคุณ : เด็กชายสีฟ้าตาดำๆ - [ 13 ก.พ. 51 17:53:51 ]

ความคิดเห็นที่ 59 เล่าสนุกดีค่ะ  เพิ่งมาอ่าน  เดี๋ยวจะย้อนไปอ่านตอนก่อนๆ นะคะ จากคุณ : มิคกี้เม้ง - [ 13 ก.พ. 51 18:55:15 ]

ความคิดเห็นที่ 60 คุณ flymom ครับ  บังเอิญผมได้อ่านเรื่องของคุณใน จตุจักรครับ  เลยได้ตามเรื่องคุณมาอ่านในบาหลีครั้งที่หก**ตอนที่ 1..เกริ่น    จึงได้พบข้อความ  ๑.ที่ว่า   “แต่ทราบกันไหมคะว่า เมื่อหลายร้อยปีก่อนนี้ หมู่เกาะชวาทั้งหมด ***นับถือศาสนาฮินดู ตามอิทธิพลของอาณาจักรศรีวิชัย*** (จำได้กันหรือเปล่า) แต่มีการแบ่งแยกเป็นการปกครองแบบเป็นก๊กเป็นเหล่า ไม่ได้รวมกันเป็นอาณาจักรใหญ่อาณาจักรเดียว ผู้ปกครองเรียกตัวเองว่า ราชา (Raja) เช่นราชาแห่งเมืองบันดุง และ ๒.ที่ว่า “เหตุการณ์พลิกผันเอาเมื่อตอนคริสศตวรรษที่ 13 ค่ะ เมื่อพ่อค้าชาวเปอร์เซีย เริ่มเดินทางล่องเรือเข้ามาทำการค้ากับหมู่เกาะชวา สิ่งที่นำเข้ามาด้วยทางอ้อมคือการเผยแผ่ศาสนาอิสลาม ซึ่งป๊อปปูล่ามากในคนวรรณะต่ำก่อน เพราะศาสนาอิสลามนั้นให้ความสำคัญกับผู้ยากไร้มาก คือมีความเมตตากับผู้ยากไร้มากกว่า เน้นในเรื่องการทำบุญกับคนยากจน ข้อสำคัญ ไม่มีการแบ่งวรรณะ ในช่วงสามร้อยปีต่อมา จากศริสศตวรรษที่ 13-16 มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมากในหมู่เกาะชวา คนเริ่มเปลี่ยนมานับถือศาสนาอิสลามกันมากเข้าทุกที วรรณะปกครองเริ่มมีความสำคัญน้อยลง อำนาจในมือก็ลดน้อยถอยลงทุกที” จึงอยากเรียนให้คุณทราบข้อมูลที่ถูกต้องว่า    ****อาณาจักรศรีวิชัยนั้นเป็นพุทธครับไม่ใช่ฮินดู***    ปรากฏหลักฐานชัดเจนดังเจ้าหญิงองค์หนึ่งของอาณาจักรศรีวิชัยเป็นผู้สร้างโบโรพุทโธ [ที่ว่า เจ้าหญิงองค์หนึ่งของอาณาจักรศรีวิชัยเป็นผู้สร้างโบโรพุทโธ จากเอกสาร สถานทูตอินโดนีเซีย แจกเมื่อปี ๒๕๒๕ ครับ]   และที่ว่า ๒. อินโดนีเซียเปลี่ยนศาสนาจากดาบครับไม่ใช่จากการเมตตาผู้ยากไร้ครับ  เพราะศาสนาพุทธไม่มีวรรณะ      แต่เดิมอินโดนีเซียนับถือฮินดู  แต่ต่อมาได้เปลี่ยนเป็นนับถือพุทธในสมัยศรีวิชัย     เมื่อสุลต่านแห่งเกาะสุมาตราเปลี่ยนไปนับถือศาสนาอิสลาม  ก็ได้ขยายอาณาจักร โดยรุกรานมาที่เกาะชวา ซึ่งกษัตรศรีวิชัยสู้ไม่ได้   จึงยอมแพ้และยอมเปลี่ยนศาสนา    คงไม่ว่ากันนะ      เพราะต้องการให้ผู้อ่านที่ชื่นชมการเล่าเรื่องของคุณได้ทราบส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์ของอินโดนีเซียตามความเป็นจริง จากคุณ : CALAVERITE - [ 13 ก.พ. 51 20:59:06 ]

ความคิดเห็นที่ 61 อยากตามไปเหมาตะกร้าหมดร้าน  สวยๆๆๆ จากคุณ : offita - [ 14 ก.พ. 51 12:08:30 ]