ความคิดเห็นที่ 1 ต่อ ๆ เราก็เลยไปซื้อตั๋วขึ้น แต่พอดีแม่เรามาถึงแล้ว ทีแรกกะว่าจะขึ้นไปพร้อมแม่ แต่ว่า มันไม่ได้อ่ะ เพราะคนเยอะมาก เค้าบอกว่าคิวเราอ่ะ นุ่น ประมาณตี 5 เหวอเลย ตอนนั้น จะทำไงดี เราก็ต้องรีบกลับ เพราะแฟนต้องกลับมาเตะบอลให้บริษัทตอนบ่าย เลยตัดสินใจแยกกันไปกับแม่ เพราะมันจะมีรถบางคันที่เรียกคนขึ้นแล้วรถไม่เต็ม เค้าก็จะเรียกคนที่ยืนอยู่แถว ๆ นั้น คน สองคน ขึ้นรถไปด้วย รอ ๆๆๆ นานมากเลยแหละ รอจนเมื่อย ผู้คนทุกคนต่างก็เต็มไปด้วยความอยากที่จะขึ้นให้เร็ว ๆ ศรัทธาแรงกล้าจริงๆ แต่ละคน เห็นแล้วอึ้ง รอไปสักพัก เค้าเรียกคนเสริมแหละ เรากับแฟนรีบวิ่งไปขึ้นรถ โล่งใจ ได้ไปแน่แล้วช้านวันนี้ ถึงแม้รถรรับส่งจะเยอะ แต่มันก็ไม่เพียงพอกับคนจำนวนมากมายขนาดนี้ ระยะทางจากตีนเขา สู่จุดหมายสูงสุด ระยะทางประมาณ 12 กิโลเมตร ค่อนข้างไกลนะ แต่เราก็เห็นมีคนบางกลุ่มที่เค้าเดินขึ้นไป เราไม่แน่ใจนะว่าเค้าคิดยังไงถึงเดินขึ้นไป ซึ่งทีแรกเราก็คิดว่าจะไม่รอคิวซื้อตั๋วแล้ว จะเดินไปเอง แต่ก็ตัดสินใจรอดีกว่า ไหน ๆ ก็ซื้อตั๋วมาแล้ว ขึ้นรถไป อากาศค่อนข้างเย็นนะ ข้างบนน่ะ เริ่มแรกรถเริ่มวิ่ง ในใจตื่นเต้นมาก เพราะไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไร สิ่งแรกที่รู้สึกคือ ดีใจ ที่ไม่ได้ตัดสินใจเดินมา ขอบอกว่า ทางนี่ประมาณ รถวิบากเลยแหละ สูงและก็ชันมาก คดเคี้ยว เป็นทางดินธรรมดา ไม่ได้ลาดยางแต่อยางใด ต้องอาศัยฝีมือและความชำนาญล้วน ๆ รถวิ่งไปตามทาง ใจเต้น ตุบ ๆ ๆ กลัวว่าจะขึ้นไม่รอด เพราะมันโค้งและชันเหลือเกิน แต่เราเชื่อมั่นในฝีมือคนขับนะ มองเห็นคนเดินขึ้น เป็นกลุ่ม ๆ เว้นระยะ ห่างกันนิดหน่อย เห็นแล้วสงสาร ท่าทางแต่ละคนเหนื่อยกันมั่ก มาก นอกจากจะเดินไกลแล้ว ยังต้องหลบหลีก รถยนต์รับส่งผู้โดยสารอีก เพราะทางลาดชันมาก การควบคุมรถค่อนข้างยาก ตอนแรกเราก็ไม่เข้าในว่าทำไม ต้องสลับเลนเลี้ยวไปเลี้ยวมา อ๋อ....ด้วยความฉลาดของเรา อิอิ นึกได้ว่า ขาขึ้นเนี่ย ตอนเลี้ยวมันก็ต้องตีวงกว้างกว่าขาลงใช่มะ เพราะแรงส่งมีน้อยกว่า โอ๊ย ตื่นเต้นอ่ะ รถเลี้ยวสลับเลนกันไปมา อย่างกะอยู่ที่ Coca Cola canival อยากให้ไปลองนั่งดู ถ้าจะให้ได้อารมณ์ความสนุกนะ อย่าไปนั่งข้างหน้า นั่งข้างหล้งได้สัมผัสความเย็นของอากาศ สัมผัสบรรยากาศแบบใกล้ชิด การเดินทางของต่อแรกมาสิ้นสุดที่ตรงกลางเขา ใครจะแวะนมัสการสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ชั้นนี้ก็นมัสการไป ใครอยากจะขึ้นรถไปอีกก็ขึ้นไป เด๋ววันนี้ไว้แค่นี้ก่อนนะ เด๋วยังมีมาต่ออีก ตอนนี้ง่วงแล้ว ยังมีเรื่องมันส์ ๆ หนุก ๆ และดี ๆ มาแชร์ให้กันอีก รับรองไม่ผิดหวังแน่ ๆ  ไปนอนดีก่า จากคุณ : TSUBA_USA - [ 24 มี.ค. 51 00:09:40 ]

ความคิดเห็นที่ 2 มารอครับ อยากรู้เหมือนกันว่าทำไมหลายๆคนถึงมาชวนผมไปเขาคิชฌกูฏ จากคุณ : ฉุนปัง - [ 24 มี.ค. 51 00:39:48 ]

ความคิดเห็นที่ 3 สงสัยเหมือนกันค่ะ ป ล แอบรู้สึกแปลกๆ เพราะมีคนรู้จักหลายคนจะไปที่นี่เพื่อขอหวย อืมม์ ไปขอหวยกับรอยพระพุทธบาท จากคุณ : Left side heart - [ 24 มี.ค. 51 10:13:17 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ไปมาเมื่อวานเหมือนกันค่ะ ด้วยแรงศัทธา และ บุญของเราที่สามารถ นำชีวิต ของเราขึ้นไปกราบบูชา รอยพระพุทธบาท ได้ ...แต่ คนเยอะอย่าที่ คุณTSUBA_USA  เล่าอ่ะค่ะ จึงมองอยางไงก็ ไม่เห็นพระพุทธบาท ( หรือเราไม่มีบุณหว่า ) เปล่า หลอกค่ะ คนที่มากราบไหว้เยอะม๊ากๆๆ ดอกดาวเรืองเลยเต็มไปหมด..........ส่วนตอนนั่งเราขาขึ้นก็ สนุกนะค่ะ เหมือนนี่งรถ ATV เลย.....ส่วนตอนเดินลงนี่รู้สึกว่าขามันสั่นๆๆอ่ะ ตอนนี้เมื้อยมากค่ะ..........ก็ เอาบุญมาฝากทุกคนนะค่ะ จากคุณ : ไร่เลย์ (walaijeab) - [ 24 มี.ค. 51 10:24:23 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มีรูปอ่ะ อยากโชว์จัง แต่ยังไม่ได้ลงโปรแกรม ย่อรูปเลย จากคุณ : ไร่ (walaijeab) - [ 24 มี.ค. 51 10:30:10 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ค่ะ คนเยอะมั่กมาก ตอนนั้นมันมืดมาก ไม่ได้ถ่ายรูปมาค่ะ ต่อ ๆ นะคะ พอสิ้นสุดรถต่อแรก เราก็รีบบึ่งไปซื้อตั๋ว เพื่อจะนำพาตัวเองไปสู่ยอดเขาเสียที รอรถครั้งนี้ ไม่นานเท่าตอนแรก ค่อยยังชั่วหน่อย รถแบบเดิม โฟร์วิล เรารีบขึ้นไปนั่ง ในใจตื่นเต้นอีกครั้ง ยังไม่หายจากความมันส์ที่ระทึกใจกับแรลลี่ รอบแรก อิอิ ชอบมั่กมาก หนทาง ขอบอกว่า ยิ่งกว่าต่อแรกอีกค่ะพี่น้อง ทางลาดชันมาก เค้าบอกว่า คนขับรถต่อแรกก็ level นึง คนที่ขับต่อที่สองก็ level สูงขึ้นไปอีก  จะไม่ให้เก่งกว่าได้ไง เท่าที่มองด้วยตานะความชันประมาณ 75 องศาได้มั๊ง แต่มันส์มั่กมาก ตอนนั้นฝนตกพรำ ๆ น่ากลัวใช้ได้ และแล้ว.....และแล้ว รถก็นำพาเราขึ้นมาถึงลานบนเขา ตอนนั้นในใจคิดว่า ถึงแล้ว แต่ไม่ใช่อีกแล้วค่ะ เรายังต้องเดินเท้าขึ้นไปอีก ตอนแรกเค้าบอกว่าระยะทางเดินเท้าประมาณ 1 กิโล เราเริ่มออกเดินทาง คนเยอะมากเหมือนเดิม จนแทบจะไม่มีที่เดิน ในมือเราก็ถือถุงดอกดาวเรือง กับธูป ตอนแรกเราก็ไม่รู้ว่าเอาไปทำไม รู้แต่ว่าแม่บอกให้เราซื้อ เราก็ซื้อ (บอกแล้วว่าไปแบบ งงๆ) จนมาถึงบางอ้อ เค้านำดอกดาวเรือง ทั้งเป็นดอก และเด็ดเป็นกลีบ ๆ โรยตามทาง บ้างก็นำไปไหว้ พร้อมธูปที่ยังไม่ได้จุด ตอนแรกเราก็สนุก โปรยไปตลอดทาง หลัง ๆ ชักไม่ไหว แรงเริ่มหมด จากบันไดตอนแรก เส้นทางกลายเป็นพื้นดิน จากพื้นดินธรรมดา ก็เริ่มมีโขดหินตามลำดับ แต่นั่นไม่ได้ทำให้ผู้คนท้อใจแม้แต่น้อย สิ่งที่เราเคารพนับถือ ศรัทธา กำลังรอเราอยู่ข้างหน้า เราเดิน เดิน เดิน ไปเรื่อย ๆ ข้ามสะพาน ข้ามโขดหิน อากาศที่เย็น แต่เราเหงื่อเราออกไม่หยุด ใช้เวลาเดินเท้าประมาณ 1 ชั่วโมงเห็นจะได้ และแล้ว...อีกแล้วค่ะ มุกเดิม เราก็เดินทางมาถึง ลานพระพุทธบาท โอ๊ะ โอ คุณพระช่วย ณ ลานตรงนั้น จะมีก้อนหินก้อนใหญ่ วางอยู่และมีทางเป็นช่องสำหรับเดินขึ้นไป ทางค่อนข้างแคบ บวกกับปริมาณคน ที่พยายามเบียดเสียดยัดเยียดตัวเองให้ขึ้นไปที่นั่นให้ได้ ต่างคนต่างเบียด ต่างคนต่างดัน อึดอัดมาก ไหนจะต้องเบียดกับคนที่จะขึ้น คนที่เค้าต้องการจะลง เค้าก็เบียด ดันตัวเค้าลงมา ดันไปดันมา ใช้เวลาตรงนั้นประมาณ เกือบครึ่งชั่วโมงเห็นจะได้ ทั้งที่ทางตรงนั้น ไม่น่าจะเกิน 10 เมตร พอเราหลุดจากตรงนั้นไป เราก็เห็นผู้คนยืนยกมือไหว้ และมองไปทางก้อนหินก้อนใหญ่อีกก้อนนึง ด้วยสมองอันชาญฉลาด แหะ ๆๆ ของเรา ก็รู้เลยว่า ตรงนั้นแน่ ๆ รอยพระพุทธบาท แต่แม่เราบอกว่า เราต้องไปให้ถึง แก้วสารพัดนึก เพื่อไปขอพรข้อเดียวกับข้อที่เราขอข้างล่าง เราเลยมองหาช่องทางที่จะไปต่อ ตอนนั้นคิดแต่ว่า จะไปหาแก้วสารพัดนึกที่ไหน เราเลยสุ่ม ๆ เดินไปทางที่เราคิดว่าน่าจะใช่ เราก็เลยเดินต่อ ๆ ไป คนที่เคยหนาตา เริ่มน้อยลง หนทางลำบากกว่าตอนแรกมาก ต้องปีนหิน ขึ้นบันได ข้ามสะพาน แต่มาถึงขั้นนี้จะถอยได้ไง เราเดิน เดิน เดิน ไปเรื่อย ๆ ด้วยความหวัง ขาเริ่มหมดแรง เราจะไม่ไหวแล้ว อีกไกลมั๊ยเราก็ไม่รู้ รู้แต่ว่ามีคนเดินสวนทางมาเป็นระยะ ๆ เราเลยตัดสินใจบอกกับแฟนเราว่า เราไม่ไหวแล้ว ช่วยถามคนที่เค้าเดินสวนกลับมาทีสิ ว่าข้างบนมีอะไร แฟนเราเลยถามคนที่เดินสวนมา ได้คำตอบว่า ข้างบนมีที่นมัสการมากมาย และก็ทางไปผ้าแดง ผ้าแดงคือจุดสิ้นสุดทางเดิน สูงสุดของยอดเขา เราก็ถามว่าอีกไกลมั๊ย เค้าก็บอกว่า มาถึงขนาดนี้แล้ว อย่าเดินกลับ ให้ไปต่อ แต่ไม่เห็นเค้าจะพูดถึงแก้วสารพัดนึกเลยอ่ะ เลยตัดสินใจโทรหาแม่ สัญญาณโทรศัพท์ก็ไม่ค่อยมี แบตก็จะหมด หุหุ เป็นใจจริง ๆ แม่ก็เลยบอกว่า ให้เดินต่อไป เอ๊า เดินก็เดิน เชื่อมั๊ยว่าไปอีกแค่นิดเดียวเองอ่ะ ถึงแล้วแก้วสารพัดนึก ตอนแรกคิดว่า มันต้องเป็นลูกแก้วใส ๆ แน่เลย แต่ไม่ใช่อ่ะ พี่น้อง มันคือก้อนหินก้อนกลม ๆ เชื่อมั๊ยจากที่เหนื่อย ๆ เมื่อย ๆ อ่ะ หายเป็นปลิดทิ้ง ในใจคิดว่า ชั้นทำสำเร็จแล้ว 555 ไหว้ ๆๆๆๆ รีบไปไหว้ อธิษฐาน เค้าบอกว่า ให้ขอได้แค่ 1 ข้อ ขอข้างล่างเสร็จให้มาขอข้างบนต่อ เราขอเสร็จ จิตใจแจ่มในร่าเริง ลงมาด้วยความกระปรี้กระเปร่า มาที่รอยพระพุทธบาท บรรยากาศเดิมกลับมาอีกแล้ว เบียด เสียด แน่น อึดอัด รอหลวงพ่อเขียน (ไม่แน่ใจนะน่าจะใช่) ทำพิธีเสร็จ ผู้คนที่ขอพรแล้วได้ดั่งใจ ก็กลับมาแก้บน ผู้คนที่ได้ยินกิตติศัพท์ความศักดิ์หน้าใหม่ ๆ ก็มีมากมาย แต่เราทำไม่ค่อยถูก จริง ๆ แล้ว เราต้องพยายามเข้าไปทางข้างขวามือริมก้อนหิน เพื่อไปกราบนมัสการองค์พระพุทธรูป และยกก้อนหินก้อนนึง เราไม่ได้ไปยกอ่ะ ก้อนหินก้อนนั้น ให้เราเดินเข้าไป แล้วอธิษฐานว่า หากพรที่ตัวข้าพเจ้าขอจะเป็นจริง ขอให้ข้าพเจ้ายกหินก้อนนี้ขึ้นด้วยเถิด เชื่อไม่เชื่อ อย่าลบหลู่ รุ่นพี่แถวที่พักเรา เค้าเป็นผู้หญิง เค้าก็ไปยกมา อืม ลืมบอกไปอีกอย่าง เห็นเค้าว่านะ ห้ามบอกใครด้วยนะว่าขออะไร ต่อ ๆ พี่เค้าเป็นผู้หญิง แบบผู้หญิ๊ง ผู้หญิง  แต่อ้วน ๆ นะ เค้าไปอธิษฐานแล้วก็ยกหินก้อนนั้น พี่เค้าสามารถยกขึ้นมาได้ถึงเกือบเอวแหนะ แต่พอมีผู้ชายอีกคนมายกต่อนะ ยกเท่าไหร่ ก็ยกไม่ขึ้น ทำเอารุ่นพี่เราถึงกับงง เพราะไม่ใช่ทุกคนที่จะยกขึ้นน่ะ พอถึงยกก้อนหินเสร็จให้อ้อนไปริมหินอีกฝั่ง เพื่อนมัสการรอยพระพุทธบาท เราเสียใจมากเลย ที่เข้าไม่ถูกทาง ทำไม่ค่อยถูกต้องเท่าที่ควร เราคิดว่านะ ปีหน้า เราจะไปใหม่ คราวนี้ รู้หมดแล้ว ว่าอะไรอยู่ตรงไหน เราควรทำอะไรก่อน ทำอะไรทีหลัง จากคำบอกเล่า ปากต่อปากถึงความศักดิ์สิทธิ์ ไม่รู้สิ มันทำให้เรามีความหวังมากขึ้น ไม่ว่าสิ่งที่เราขอจะเป็นจริงหรือไม่ เราคิดว่า ปีหน้า ยังไง เราก็ต้องกลับไปที่นั่นอีกให้ได้ แล้วเราก็เดินทางกลับลงมาจากเขา ด้วยจิตใจที่อิ่มเอิบ รู้สึกอิ่มบุญยังไงไม่รู้ มีความสุข ความเหนื่อย เมื่อยล้าที่เคยมี มันหายไปหมด รู้สึกประทับใจมาก กลับมาเลยตัดสินใจ เข้ามาแชร์ประสบการ์ มาบอกบุญ และเอาบุญมาฝากเพื่อน ๆ นักเดินทาง ที่นี่ค่ะ สนใจ อยากรู้รายละเอียด สอบถามการเดินทาง การเตรียมตัวอะไร ถามได้นะคะ ยินดีตอบค่ะ แก้ไขเมื่อ 24 มี.ค. 51 22:30:24 จากคุณ : TSUBA_USA - [ 24 มี.ค. 51 22:25:49 ]