ความคิดเห็นที่ 1 เป็นกำลังใจ ให้ผ่านอุปสรรคและสมหวังทั้งงานและชีวิตครับ จากคุณ : CR128 - [ 28 มี.ค. 51 20:36:22 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เข้ามาให้กำลังใจค่ะ จากคุณ : ไอเฟล - [ 28 มี.ค. 51 20:38:43 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มาให้กำลังใจค่ะ เชื่อว่าวันนั้นของคุณ ต้องมาถึงอย่างแน่นอน จากคุณ : salamanka - [ 28 มี.ค. 51 20:51:22 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ผมอ่านถึงบรรทัดสุดท้าย น้ำตาแทบไหลเลยครับ ความรู้สึกของลูกผู้ชายคนหนึ่งมันเจ็บปวดดีจังนะครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ แต่เท่าที่อ่านดู เชื่อว่าคุณ Death เป็นคนมีเหตุผล พักฟื้นแป๊บนึงก็คงลุกขึ้นสู้ต่อได้แล้ว แล้วก็อย่าล้มเลิกแผนขอแฟนแต่งงานนะครับ ผมเชื่อว่าคนเรารักกันมาขนาดนี้ น่าจะรู้จักกันดีพอสมควร เรื่องแค่นี้คงไม่อาจมาเปลี่ยนใจได้หรอกมั้งครับ ต้องขอโทษด้วยนะครับ ถ้าหากก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวไปนิดนึง เอาใจช่วยครับ อยากเห็นรูปแบบในจิ๊กซอว์แล้วมีคุณDeath ยืนอยู่ด้วย :-) จากคุณ : แฟน not found - [ 28 มี.ค. 51 21:04:17 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อยากบอกว่า โลกนี้ ไม่ได้เลวร้ายไปหมดซะทุกอย่าง คุณจำวันแรก ที่คุณจบการศึกษา แล้วไปหางานทำได้ไหมค่ะ คุณจำ บริษัทแรก ที่เขารับคุณเข้าทำงานได้ไหม คุณยังรู้สึกขอบคุณเขาไหม ... ทำไม เขาถึงรับคุณ ให้โอกาสคุณ ไม่รับคนที่มีประสบการณ์ แล้วทำไม เขาถึงรับคุณ ไม่รับคนที่ไม่มีประสบการณ์เช่นคุณคนอื่น ก็เพราะมุมมอง ของแต่ละคน แต่ละบริษัท ไม่เหมือนกันไงค่ะ ฉะนั้น อย่าเพิ่งท้อแท้ สิ้นหวัง ถ้าเป็นเรา เราจะอยู่ทำงานต่อ จนถึงวันสุดท้ายของสัญญาจ้าง ทุ่มเทเวลาที่เหลือ ทำงานให้เขาจนสุดความสามารถ  .. แล้วออกไปอย่างสง่างาม (ยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้น) แล้วหางานทำใหม่ แม้ว่า จะต้องกรอกใบสมัครว่า "หมดสัญญาว่าจ้าง" ก็ตาม เราว่า ยังมี คนที่เขาเห็นความสำคัญของคุณ มองเห็นความสามารถของคุณ และยินดีจะรับคุณเข้าทำงาน เพียงแต่ คุณต้องแสดงถึงความตั้งใจออกมาให้เขาเห็น เท่านั้นเอง เป็นกำลังใจให้นะค่ะ ทุกอย่างไม่ได้เลวร้าย อย่างน้อย คุณก็ยังมีกำลังใจจากเพื่อนใน BP จากแฟนของคุณ .. แต่บางคน เขาอาจจะไม่มีใครเลยก็ได้ จากคุณ : Invisible Angel - [ 28 มี.ค. 51 21:05:14 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สิ่งที่ผ่านมาจดจำไว้เป็นบทเรียน เริ่มต้นใหม่กับปัจจุบันและอนาคต สู้สู้ จากคุณ : fox-uk - [ 28 มี.ค. 51 21:11:26 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เป็นกำลังใจให้สู้ต่อไป อย่าท้อแท้ ถือว่าเป็นบทเรียนที่เข้ามาให้เรียนรู้ ไม่มีใครไม่ล้ม  ก่อนที่จะลุกเดินไป อย่างสง่าผ่าเผย อยู่ที่ว่า คุณล้มแล้ว ยังนั่งอยู่ที่เดิม  หรือ จะรีบลุกขึ้น เพื่อก้าวไปข้างหน้าต่อไป สู้ๆ ค่ะ..ในทุกเรื่อง จากคุณ : รอยร้าวไม่เคยจาง - [ 28 มี.ค. 51 21:26:41 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อ่านจบแล้ว เศร้าแทนเลยค่ะ คุณ Death คงเจ็บปวดไม่น้อย ยังไงสู้ๆ นะคะ เราว่าคุณไปต่อได้แน่ๆ สู้ๆสู้ๆ จากคุณ : มือปราบแมว - [ 28 มี.ค. 51 21:32:33 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion - [ 28 มี.ค. 51 22:05:39 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เป็นกำลังใจให้คะ  ท้อได้ แต่ต้องลุกขึ้นมาใหม่ให้ได้นะ สู้ ๆ คะ จากคุณ : mijiko - [ 28 มี.ค. 51 22:07:15 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เป็นกำลังใจให้ครับ ไม่มีใครแพ้ไปตลอดหรอก วันข้างหน้าคุณจะสามารถยืนหยัดได้อย่างแข็งแกร่ง จิ๊กซอว์ภาพนี้อาจจะยังไม่สมบูรณ์ในวันนี้เพราะชิ้นส่วนบางชิ้นยังไม่ครบถ้วนลงตัว แต่ตราบใดที่คุณไม่ยอมแพ้ที่จะต่อมัน วันที่จิ๊กซอว์ชิ้นสุดท้ายจะถูกวางตรงตำแหน่งของมันก็ย่อมมีครับ จากคุณ : ilovesassygirl (ilovesassygirl) - [ 28 มี.ค. 51 22:22:41 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เป็นกำลังใจให้ค่ะ และอยากจะบอกว่า.. อย่าเลิกล้ม ทุกสิ่งที่คุณวางแผนไว้ เพียงแต่ค่อยๆคิด หาหนทาง เก็บข้อผิดพลาดในอดีตมาเป็นข้อระมัดระวัง ในการดำเนินชีวิตต่อไป  ในช่วงเวลานี้ แฟนคุณจะเป็นกำลังใจให้เป็นอย่างดีเลยล่ะค่ะ เชื่อสิ่ !! จากคุณ : prettyguide - [ 28 มี.ค. 51 22:43:32 ]

ความคิดเห็นที่ 13 คุณ Death.. พูดไม่ออก...บอกไม่ถูกเหมือนกันนะ...แต่ยังไงก็ต้องทำใจให้ได้ โอกาสยังมีอีกเยอะ ช่วงนี้ก็ทดสอบคุณหลายๆเรื่องนะ คิดว่าเป็นโอกาสให้คุณได้เริ่มต้นใหม่ที่ดี อาจจะดีกว่าเก่า อย่าไปเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นมาแล้ว ต้องทำใจยอมรับให้ได้ ที่ผ่านมาอะไรที่คุณคิดว่าคุณทำไม่ดี ก็จำไว้ แล้วอย่าให้เกิดปัญหาแบบนี้อีก ล้มแล้วลุกได้ ช้าหน่อยก็ไม่เป็นไร เวลาผ่านไปแล้วทุกอย่างจะดีขึ้นเองค่ะ ทุกเรื่อง ทุกปัญหา ต้องการเวลาทั้งนั้น ขออย่างเดียว "อย่ายอมแพ้" จากคุณ : pk12th - [ 28 มี.ค. 51 23:01:33 ]

ความคิดเห็นที่ 14 สู้ๆนะคะ จากคุณ : Mashiboro - [ 28 มี.ค. 51 23:07:43 ]

ความคิดเห็นที่ 15 . มาให้กําลังใจครับ จากคุณ : Art999. - [ 28 มี.ค. 51 23:26:38 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ขออนุญาตพูดแรงนะครับ คนอย่างคุณคงไม่คิดที่จะว่างงานตลอดชีวิตใช่หรือเปล่า ถ้าเรื่องแค่นี้แฟนคุณรับและรอจนคุณพร้อมไม่ได้ มันแสดงอะไรให้เห็นรึเปล่า สำหรับผู้ชายแค่นี้คงไม่ทำให้คุณยอมแพ้หรอกนะ จากคุณ : newuno - [ 28 มี.ค. 51 23:28:10 ]

ความคิดเห็นที่ 17 มาเป็นกำลังใจให้นะคะ เวลานี้อาจเป็นบททดสอบชีวิตคู่ด้วยค่ะ การที่วางแผนขอแต่งงานอย่างสวยหรู กับคนรักยอมรับ และแต่งงานกับคุณในขณะที่คุณไม่ได้มีพร้อมทุกอย่าง อันไหนซึ้งใจ และพิสูจน์รักแท้ได้ดีกว่ากันคะ สู้ๆๆนะคะ จากคุณ : OHROSE - [ 28 มี.ค. 51 23:28:41 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เป็นกำลังใจให้ค่ะ ปีที่แล้วตอน กรกฎา หนูก็โดนกดดันให้ออกเหมือนกัน หนูก็เลยออกแบบไม่สนใจนว่าจะมีที่ไปรึเปล่า ตกงานอยู่สองเดือนค่ะ แต่หนูก็มั่นใจว่าต้องทำได้ และหลังจากตกงานสองเดือน ตอนนี้ก็มีงานทำแล้วค่ะ อย่าเพิ่งท้อแท้หมดหวังหมดกำลังใจนะคะ จิตใจของเราสำคัญที่สุด ตอนหนูมีเรื่องบอกพ่อก็ไม่ได้ แฟนก็ไม่มี(เศร้าซ้ำสองเรื่อง) สู้ๆ ค่ะ "แม้ว่าในวันนี้มีน้ำตา จะข่มมันให้ไหลอยู่ข้างใน ความฝันนั้นหมดไป แต่ยังเหลือตัวฉัน... อดทนและบอกใจ จะไม่ยอมหมดหวัง" (ไม่ยอมหมดหวัง - เจนนิเฟอร์ คิ้ม) เพิ่มเติมอีกนิด หนูว่าชีวิตมันก็เหมือนกันต่อจิกซอ ลองผิด ลองถูก กว่าจะเสร็จสมบูรณ์ต้องใช้ความพยายามมากเลย แล้วก็บางทีต่อไปจะเสร็จแล้ว ปรากฏว่าทำหายอีกแหนะ ถ้าพี่มีความอดทนและพยายามในการต่อจิกซอข้างบนได้ (ซึ่งหนูไม่มี) หนูว่าพี่ผ่านเรื่องนี้ไปได้สบายๆ เลยแหละ แก้ไขคำผิด แก้ไขเมื่อ 29 มี.ค. 51 00:28:33 แก้ไขเมื่อ 29 มี.ค. 51 00:27:03 จากคุณ : MaNgKoOd - [ 28 มี.ค. 51 23:50:46 ]

ความคิดเห็นที่ 19 อ่านแล้วอึ้งค่ะ  แต่ก็อยากให้คุณเข้มแข็งไว้นะคะ  ตั้งสติให้ดีแล้วเริ่มหางานใหม่เลยค่ะ  ไม่แน่นะว่านี่อาจเป็นการเปลี่ยนแปลงไปสู่สิ่งที่ดีกว่าในอนาคตก็ได้นะคะ  สู้สู้ค่ะ จากคุณ : pufpuf - [ 28 มี.ค. 51 23:57:33 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ชีวิตไม่สิ้น....ก็ต้องดิ้นกันไปครับ จากคุณ : อยากผอม - [ 29 มี.ค. 51 00:06:01 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ...  ปัญหาทุกอย่างย่อมมีทางออกเสมอนะคะ "พรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว เป็นกำลังให้นะคะคุณ Death"   .... จากคุณ : เมื่อไหร่จะมีความรักดีๆซะทีนะ - [ 29 มี.ค. 51 00:08:44 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ไม่รู้จักเป็นการส่วนตัว แต่ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้ครับ จากคุณ : นูนิ - [ 29 มี.ค. 51 00:20:09 ]

ความคิดเห็นที่ 23 คุณจ๋า คุณเป็นคนที่มีความมุ่งมั่นนะ และคุณเป็นคนที่ Focus ที่ตัวเองด้วย นั่นเป็นข้อดี ตอนนี้คุณสะดุดกระดอนเพราะลูกระนาดที่มองไม่เห็น ชีวิตมันก็อย่างนี้ครับ มีลูกระนาดหลายลูก ถ้าเราไม่เห็น ก็กระเด้งกระดอนหัวคลอนเอวโยกกันไป แต่ถ้าเราอยู่อย่างมีสติ เราก็ชะลอกัน อย่างมากก็แค่โขยกไปหน่อย อารมณ์เศร้ามันมาก็แค่เป็นพัก ๆ เดี๋ยวก็จะดีขึ้นเองครับ อย่าเอาเหตุการณ์ที่เป็น Short-term มาทำให้ Long-term เสียหายครับ ใช่ครับ ... มันต้องมีสักวันครับ... ที่คุณกล่าวมานั้นเหมาะอยู่แล้ว จากคุณ : Capo - [ 29 มี.ค. 51 00:36:07 ]

ความคิดเห็นที่ 24 กำลังใจจากคนอื่น ทำให้เรารู้สึกดี กำลังใจของตัวเราเอง ทำให้ผลักดันตัวเราเดินหน้า   คุณ กำลังก้าวไปข้างหน้าแล้วล่ะค่ะ จากที่คุณ เขียนไว้เองว่า ผมจะดิ้นรนใหม่....หางานทำให้ได้...คงต้องทำสักปีถึงเริ่มลาได้....อาจจะช้า...แต่ผมจะไปแน่นอน... ดั่งภาษิตในพุทธศาสนา   จงจุดเทียนไขเพื่อให้ได้แสงสว่าง แทนการบ่นคร่ำครวญว่ามันมืด ส่งกำลังใจ เป็นทัพเสริมให้นะคะ แก้ไขเมื่อ 29 มี.ค. 51 01:36:40 จากคุณ : princesfrog (princesfrog) - [ 29 มี.ค. 51 01:36:02 ]

ความคิดเห็นที่ 25 อุปสรรคด่านแรกๆของชีวิตค่ะ สาหัสหน่อยนะคะ แต่ชีวิตต้องเจอกับอะไรอีกเยอะมากๆค่ะ ....นี่ไม่ใช่ทั้งหมดของชีวิต ไม่เกี่ยวกับการขอแต่งงานค่ะ เพราะถ้าเป็นตัวเอง แฟนคิดแบบนี้คงไม่ใช่ค่ะ รักกันต้องเป็นกำลังใจให้กันค่ะ งานที่นี่ไม่ใช่ชีวิตทั้งชีวิต พ่อแม่แฟนจะคิดยังไงคงต้องพิสูจน์กันต่อไป ขอให้สู้ต่อไปนะคะ คุณต้องเป็นคนเก่งแน่ๆ โชคดีค่ะ จากคุณ : khorbfaa - [ 29 มี.ค. 51 01:56:05 ]

ความคิดเห็นที่ 26 อ่านแล้วอึ้ง ปนตกใจเล็กน้อย อ่านมาทุกกระทู้ ก็เห็นถึงความตั้งใจ และความรักที่จะตามความฝันของตัวเอง วันนี้ความฝันอาจจะเป็นแค่เมฆบางๆที่เราเอื้อมมือไปคว้าไม่ได้ แต่ซักวัน ถ้าเมฆรวมตัวกันหนาแน่นขึ้น เมฆก็จะกลั่นตัวลงมาเป็นหยดฝน ให้เราสัมผัสได้ถึงความฉ่ำเย็นของมัน อดทนนิดครับ   หลังฝน   ฟ้ามักจะเปิด และสดใสเสมอ สู้ๆนะครับ จากคุณ : โอ๊ต-ครับ-ผม - [ 29 มี.ค. 51 02:13:19 ]

ความคิดเห็นที่ 27 คุณไม่ได้สูญเสียทั้งหมดในชีวิตสักหน่อย ยังเหลือความรักและคนที่รักคุณอยู่นี่นา แค่ตกงาน มันไม่ได้ทำให้ชีวิตและความหวังล่มสลายทั้งหมดหรอกใช่ไหม จากคุณ : ซีฟู๋ - [ 29 มี.ค. 51 05:17:49 ]

ความคิดเห็นที่ 28 โอ้! เป็นเรื่องราวที่น่าเศร้าจริงค่ะ สำหรับคนหนุ่มสาวกำลังสร้างอนาคต พอจะช่วยอะไรได้บ้างไหมคะนี่ เอางี้ดีไหม พาแฟนมาเที่ยวสวิตฯตามสัญญาเถอะค่ะ มาพักที่บ้าน ถือว่า เป็นกำลังใจ+ของขวัญนะคะ จริงใจ และยินดีต้อนรับค่ะ - ขอเอาใจช่วยให้ได้งานใหม่ที่ถูกใจไวๆนะคะ จากคุณ : แหม่มกะปิสวิส คนเดียวกันกับ>>> (แตนต่อย) - [ 29 มี.ค. 51 08:24:11 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เป็นกำลังใจให้นะครับ สู้ต่อไป ชิวิตขึ้นๆลงๆ อย่างงี้แหละรสชาดของชีวิต จากคุณ : chilired - [ 29 มี.ค. 51 08:30:56 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจค่ะ ติดตามภาค 1 / ภาค 2 มาแต่ช่วยอะไรคุณไม่ได้ ..ไม่เคยไปต่างประเทศ... วันนี้ขอให้คุณเข้มแข็ง .. วันข้างหน้าสดใสแน่นอนค่ะ งานใหม่ไม่ต้องต่อสัญญาปีต่อปี .. มั่นคงขึ้น .. เงินเดือนเยอะขึ้น ขออวยพรค่ะ แล้วจะคอยดู REVIEW ภาพที่คุณตามหาน่ะค่ะ สู้ สู้ .. สู้ สู้ .. สู้ สู้ .. สู้ สู้ จากคุณ : ไอติมรสส้ม - [ 29 มี.ค. 51 09:28:53 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เรื่องแบบนี้ผมก็เข้าใจว่า คงทำให้รู้สึกลำบากใจไม่น้อย แต่ก็ขอให้กำลังใจคุณนะครับ ทุกสิ่งทุกอย่างที่หัวหน้าบอกก็ถือว่าเป็นอดีตไปแล้ว เราก็ต้องอยู่กับปัจจุบันและอนาคต ยังไงก็ขอให้ทำวันนี้ให้ดีที่สุดนะครับ ชีวิตเราก็เหมือนกราฟ มีลง ก็มีขึ้นครับ ^^ จากคุณ : Qyu - [ 29 มี.ค. 51 09:52:26 A:124.120.104.123 X: TicketID:026363 ]

ความคิดเห็นที่ 32 สู้ๆ ต่อไปนะค่ะ ดิฉันก้อเป็นคนหนึ่งที่ตกงานประจำ ตกครั้งนึงมากสุดนานถึง 9 เดือน มันทั้งเซ็งทั้งท้อ แต่ยังผ่านมาได้ คนเราไม่มีอะไรแน่นอน มันเหมือนวงจรของชีวิตเวียนมาถึง บทจะดีนี่ทุกอย่างดีไปหมด บทจะแย่ก้อคาดไม่ถึง อยากจะบอกคนที่ยึดติดกับการทำงานที่นึงนานๆ ว่า บางคนทำมาเป็น 10 ปี ไม่เคยคิดว่าจะตกงาน แต่อยู่ๆบริษัท อาจจะต้องปิด หรือสักว้นทะเลาะกับเพื่อนร่วมงานหรือเจ้านาย หรือสาเหตุต่างๆ มันต้องเตรียมตัวหรือเตรียมใจว่ามันอาจมีวันนี้ ไม่มีใครที่จะโชคดีตลอดไปหรือโชคร้ายตลอดไป บางคนอยู่มานานเงินเดือนสูงๆ มั่นใจว่าตัวเองเก่งและเฮง ติดกับการใช้ชีวิตหรูหราฟุ่มเฟือย พอตกงานทีหางานก็ยากเพราะอายุมากและต้องการเงินดือนเท่าเดิม ชีวิตจมไม่ลง แต่ที่สุดก็ต้องยอมรับสภาพว่ามันคงไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ต้องไปหาอะไรทำเอง จากคุณ : ป้อม - [ 29 มี.ค. 51 10:14:29 A:124.120.226.103 X: TicketID:170906 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เป็นกำลังใจให้คุณ Death ครับผม วันนี้อาจจะยังคิดอะไรไม่ออก ลองถอยออกมาซัก 1 ก้าวครับจะมองเห็นภาพชัดขึ้น There is a will, there is a way ครับ จากคุณ : ทนายอ้วน - [ 29 มี.ค. 51 13:17:29 ]

ความคิดเห็นที่ 34 หวังว่าคุณ Death จะเข้มแข็งและก้าวพ้นอุปสรรคครั้งนี้ไปได้นะคะ ส่วนเรื่องขอแต่งงาน  เราว่าสถานที่มันก็เป็นแค่องค์ประกอบเท่านั้น สิ่งสำคัญ คือ ความรู้สึกที่คน 2 คนมีให้กันต่างหาก ยิ่งได้ฟันฝ่าอุปสรรคร่วมกัน ก็ยิ่งช่วยให้ความสัมพันธ์แนบแน่นยิ่งขึ้น.......เป็นกำลังใจให้นะคะ "ฟ้าหลังฝนจะสวยงามเสมอค่ะ" จากคุณ : coccinelle - [ 29 มี.ค. 51 14:04:23 ]

ความคิดเห็นที่ 35 การเที่ยวเมืองนอก มันไม่ใช่เรื่องจำเป็นขนาดที่ยังไงก็ต้องไปหรอก เก็บเงินเอาไว้ใช้ในยามจำเป็นบ้าง อะไรก็ไม่แน่ไม่นอน หางานใหม่งวดนี้ ก็เก็บเงินให้มั่นคงอุ่นใจก่อน แล้ว ค่อยไปเที่ยวภายหลังก็ได้  ยังหนุ่มยังแน่น   ขอให้โชคดี จากคุณ : มิคกี้เม้ง - [ 29 มี.ค. 51 15:30:07 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ....ขอบคุณมากๆครับทุกๆท่าน...สองสามวันมานี้ผมเหนื่อยมาก...เครียดนอนไม่หล้บ...เมื่อคืนกว่าจะหลับก็ตีสาม...มองในแง่ดีก็ตื่นสายได้ครับไม่ต้องรีบไปทำงานอีกแล้ว...เฮ้ออออ...ไม่ชอบความรู้สึกเศร้าๆแบบนี้เลย.....คนที่ผมสงสารที่สุดคงเป็นคุณแม่ของผม....ผมไม่เคยเห็นท่านเสียใจมายี่สิบปีแล้ว...ผมรู้สึกแย่มากๆเลยครับ...ทำให้แม่ต้องมาเป็นทุกข์ตอนแก่เพราะความไม่ได้เรื่องของลูก....เห็นความรักที่แม่มีให้ผมแล้ว...ผมรู้สึกผิดมากๆที่หลายๆครั้งละเลยท่านไป....ผมจะไม่ทำอย่างนั้นอีก...ผมให้สัญญากับตัวเองไว้แล้ว.... .....แฟนผมเองก็บินกลับมาจากต่างจังหวัดวันที่ผมโดนให้ออกเลย...มาอยู่บ้านผมเลย....ทั้งๆที่พ่อแม่เธอไม่เห็นด้วย...ผมไม่ค่อยเห็นแฟนผมเข้ากับแม่ผมได้ดีนัก....แต่ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นผู้หญิงสองคนที่ผมรักนั่งคุยกันเป็นเรื่องเป็นราวเพื่อช่วยเหลือผม...ติดต่อหางานใหม่....ติดต่อหาคนช่วยเหลือ....ผมได้แต่นั่งเป็นรูปปั้นอยู่หน้าประตูบ้านดูคนในซอยเดินผ่านไปมา...ผมช่างเป็นคนไร้ค่าเหลือเกิน....ผมนิ่งอยู่วันกว่าจนมานั่งคิดเรื่องอนาคต....ผมคงไม่ยอมแพ้แน่ๆ....ผมเคยคิดว่ามันเป็นอนาคตของผม...แต่ตอนนี้มันไม่ใช่อีกแล้วครับ....มันเป็นอนาคตของครอบครัวที่ผมกำลังจะมี....ผมต้องสร้างมันขึ้นมาใหม่หมด....และต้องรักษามันไว้ด้วยชีวิตของผม....เพราะผมทนไม่ได้ที่จะต้องให้คนที่ผมรักมาเสียใจเพราะผมอีกแล้ว......ขอบคุณทุกๆท่านอีกครั้งนะครับ..... จากคุณ : Death - [ 29 มี.ค. 51 15:33:16 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ดูเงื่อนไขของประกันสังคมด้วยนะครับ ถ้าลาออกเองได้เงินปีละไม่เกิน 90 วัน ในอัตรา 30 เปอร์เซ็นต์ของเงินเดือน ถ้าถูกให้ออก ได้เงินปีละไม่เกิน 180 วัน  ในอัตรา 50 เปอร์เซ็นต์ของเงินเดือน และต้องมารีบแจ้งประกันสังคมภายใน 15 วันนะครับ จากคุณ : alongkot - [ 29 มี.ค. 51 16:10:31 ]

ความคิดเห็นที่ 38 เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ ๆ ค่ะ จากคุณ : kpข้าวปั้น - [ 29 มี.ค. 51 16:45:35 ]

ความคิดเห็นที่ 39 กำลังจะบอกคุณเหมือนกับที่ #37 บอก... ถ้าคุณลาออกเอง คุณไม่ได้อะไรนอกจากเงินเดือนเดือนสุดท้าย ถ้าให้ออก ต้องมีค่าชดเชยนะครับ.. ขอให้คุณเอาสัญญาจ้างงานมาดูให้ดีๆ ปรึกษากับคนที่ทำเรื่องประกันสังคมให้เราด้วย หางานใหม่ ไม่ใช่เรื่องอะไรหรอกครับ.. ไม่น่ากลัวหรอก จากคุณ : Wobbegong - [ 29 มี.ค. 51 18:00:17 ]

ความคิดเห็นที่ 40 It's not the end of the world. แค่นี้เอง ไม่ใช่ปัญหาที่แก้ไม่ได้ คนเราท้อได้บ้าง แต่อย่าหยุดสู้ จากคุณ : My Pucca Girl - [ 29 มี.ค. 51 18:21:40 ]

ความคิดเห็นที่ 41 Death ลุกขึ้นมาสู้ไวๆนะ เส้นกราฟที่ตกลงต่ำ มันจะกลับขึ้นสูงในไม่ช้า พวกเราอยู่ที่นี่เป็นเพื่อนนะ จากคุณ : Bei - [ 29 มี.ค. 51 19:37:37 A:124.120.124.215 X: TicketID:141136 ]

ความคิดเห็นที่ 42 สู้ๆค่ะ แล้ววันที่ยากลำบากนั้นจะผ่านไปเป็นเพียงแค่ วัน วันหนึ่งของชีวิตเราเท่านั้นเอง แล้วเราก็จะใช้ชีวิตได้เหมือนเดิม จากคุณ : จำปีขี้สงสาร - [ 29 มี.ค. 51 22:05:01 ]

ความคิดเห็นที่ 43 เห็นม้า ในความดำทะมึนก็มีสิ่งดีๆ เกิดขึ้น ทำให้พี่รู้ว่าพี่ควรจะดูแลคนใกล้ตัวยังไง เขาห่วงใยพี่แค่ไหน แฟนพี่เขาน่ารักแค่ไหน มีอะไรคืบหน้าก็มาเล่ากันบ้างนะคะ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 30 มี.ค. 51 00:39:24 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ขออภัยที่ไม่ได้ปลอบใจนะครับ คุณอ่อนแอเกินไปครับ ถ้าคุณไม่ตั้งหลักให้ดีดี ชีวิตของคุณจะเศร้าและหดหู่มาก เวลาของความเศร้า และวิกฤติของชีวิต เป็นเวลาที่ดี ที่จะศึกษาความเป็นมนุษย์ ลองอ่าน "คู่มือมนุษย์" ของหลวงพ่อพุทธทาสสิครับ มีอะไรดี ดี สำหรับชีวิตเยอะมาก อย่ารีบปฎิเสธ ลองดูก่อนครับ จากคุณ : 015217 - [ 30 มี.ค. 51 02:07:16 A:125.25.165.193 X: TicketID:015217 ]

ความคิดเห็นที่ 45 เห็นด้วยกะค.ห44ครับ  ชีวืตยังไม่สิ้นต้องดิ้นต่อไป  ถ้าแค่นี้ทำให้คุณท้อแท้  ก็จบครับ  ลองเปรียบเทียบกับคนทีเค้าด้อยกว่าเราสิครับ จะเห็นว่าเรานั้นยังดีกว่าเค้าเยอะเลย จากคุณ : ไทยเหนือ - [ 30 มี.ค. 51 02:44:24 ]

ความคิดเห็นที่ 46 เข้ามาช้าไปหน่อย แต่ก็มาให้กำลังใจคุณ Death ด้วยอีกคนค่ะ *.* ...ทุกประสบการณ์ที่เข้ามาในชีวิต ให้อะไรกับชีวิตเราเสมอค่ะ ...ไม่มากก็น้อย จากคุณ : PopCycle - [ 30 มี.ค. 51 14:36:17 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ฝันให้ไกลแล้วไปให้ถึง ผมมาเป็นกำลังใจครับ ซักวันมันจะเป็นของเรา จากคุณ : ลุงเปี๊ยก (kajohnwit) - [ 30 มี.ค. 51 19:42:07 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ....ขอบคุณครับ....ผมรู้สึกดีขึ้นกว่าวันแรกเยอะแล้วครับ...ผมอาจจะอ่อนแอจริงๆ...แต่ไม่ตลอดไปหรอกครับ....หลายๆวันมานี้ผมพยายามนึกถึงสิ่งที่อยากจะทำต่อไป....แฟนผมมานั่งสอนผมว่า...คิดซะว่าจะทำอะไรต่อกับชีวิต....คิดแบบ 1-2-3-4 เลยนะ....วันแรกผมคิดไม่ออก...ต่อมาผมก็นั่งคิดได้มากขึ้น...ลองเอาวิธีไปใช้ก็ได้นะครับ...ผมคิดว่าเป็นทางที่ดี...เราเศร้าได้ เสียใจได้...แต่เราต้องมีทางออกต่อไป....เพราะชีวิตเราไม่ได้จบแค่นี้....นี่คือ 1-2-3-4 ของผม.... 1. พรุ่งนี้เช้า [วันจันทร์]...ผมต้องไปพบหัวหน้าผม...ผมจะขอโอกาสอีกสักครั้งในการแก้ไขตัว....ถึงแม้จะแทบเป็นไปไม่ได้เพราะกรรมการตัดสินไปแล้ว....แต่ผมจะต้องพยายามครับ...เพราะการที่ผมยอมลาออกไป...ถึงแม้ผมจะผิดจริง...ความผิดนั้นจะติดผมไป...แต่ถ้าผมได้โอกาสแก้ตัวอีกสักครั้ง...ถึงแม้จะแก้ความผิดที่ผ่านไปแล้วไม่ได้...แต่หลายๆอย่างน่าจะดีขึ้น... 2. ถ้าผมไม่ได้โอกาสนั้น....ผมคงไปหางานทำใหม่สักปี...และหาโอกาสไปเรียนเพิ่มเติมในสาขาที่ผมชอบ...เพื่อว่าจะทำให้ผมได้ทำงานที่ผมชอบจริงๆ..โดยไม่ต้องกังวลกับประวัติของผม...เพราะผมมีปริญญาอีกใบ...งานผมก็เป็นคนละแบบกันไปแล้ว.... 3. แต่ถ้าผมได้โอกาส [1 ใน 100]นั้นมา...ผมต้องดิ้นรนทำงานให้หนักขึ้น...เลิกบ่นอะไรไม่เข้าท่า...และทำให้คนทุกคนที่ตัดสินผมว่าไม่มีโอกาสแก้ไขแล้ว...เห็นว่าผมก็ปรับปรุงตัวเองได้...และทางนี้ยังเป็นการพิสูจน์ว่าผมชอบงานนี้จริงๆแค่ไหน....เพราะถ้าเวลาผ่านไปสักปี..ผมรู้ชัดแล้วว่าผมไปกับงานนี้ไม่ได้....ผมก็ออกเสียตอนนั้น....อย่างน้อย ณ ตอนนั้น....ผมก็ลาออกด้วยตัวของผมเอง...ไม่ใช้ให้ใครมาขอให้ผมออก....อาจจะไปเรียนต่อ...หรือไปหางานอื่นทำก็ได้.... 4. เป้นทางสุดท้าย...ผมอาจจะเปลี่ยนอาชีพไปเลย...ไปทำงานที่ผมอาจจะชอบมากกว่าหรือเปล่า....รายได้อาจจะไม่ดีมาก....แต่ถ้าพออยู่ได้...และมีความสุขตามอัตภาพ...อาจจะเป็นทางที่ดีกว่าก็ได้..... .....ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน..ว่าเหรียญที่ผมโยนออกไป....จะไปออกหัวหรือก้อย...แต่เพราะว่าเราไม่รู้ว่าจะออกอะไรนั่นหละคือสิ่งที่เรียกว่าชีวิตหละครับ....ถ้ามันได้ดังใจทุกอย่าง...ไม่มีอุปสรรคใดๆ...ชีวิตมันคงไม่สนุก...อย่างน้อยผมเองก็ยังไม่แก่พอที่จะเริ่มอะไรใหม่ไม่ได้....อาจจะมีอะไรที่ดีกว่า[หรือแย่กว่า]รอผมอยู่ก็ได้....แต่พรุ่งนี้จะเป็นจุดเปลี่ยนของชีวิตผมหละครับ...ขอบคุณทุกๆท่านนะครับ....อย่างน้อย ณ ตอนนี้...ผมก็ยิ้มได้บ้างแล้วหละครับ...:D...:D จากคุณ : Death - [ 30 มี.ค. 51 21:59:24 ]

ความคิดเห็นที่ 49 เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : akikosang - [ 31 มี.ค. 51 11:03:27 ]

ความคิดเห็นที่ 50 fighting! fighting! นะคะ เคยตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้เหมือนกัน ตอนนั้นเครียดสุดๆ แทบจะบ้าตาย ล้มและจมปลักอยู่ในความมืดตั้งนาน ตอนหลังคิดได้เริ่มฮึดใหม่ ก็ได้มีโอกาสเห็นแสงสว่างเหมือนกันคนอื่นๆ แล้วค่ะ ขอให้ประสบความสำเร็จนะคะ ไม่มีอะไรไกลเกินเอื้อมค่ะ จากคุณ : แม่ดอกโสน - [ 31 มี.ค. 51 17:44:13 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ให้กำลังใจ ด้วยคนค่ะ เดี๋ยว ก็หางานทำได้นะคะ ชีวิต คนเรา ก็แบบนี้แหละค่ะ ต้องมีทั้งช่วงดีและไม่ดี เข้ามาในชีวิต ชีวิตคนเราไม่เหมือนในนิยาย ที่ต้นเรื่องเจอร้ายๆ แล้วตอนจบก็Happy ending ตลอดไป เดี๋ยวก็หางานทำได้ค่ะ แล้วเดี๋ยวก็ได้แต่งงาน แล้ว สู้ๆๆๆ ต่อไปนะคะ จากคุณ : ยอดฝีมือซื่อบื้อ - [ 1 เม.ย. 51 14:37:22 ]

ความคิดเห็นที่ 52 .....ขอบคุณทุกๆท่านอีกครั้งครับ...ผมไปขอโอกาสกับหัวหน้าผมมาแล้วครับเมื่อวาน....ถึงแม้ว่าจะดูยากมาก...แต่หัวหน้าก็แจ้งว่าจะพิจารณาอีกครั้ง...อย่างน้อยผมก็ได้พูดสิ่งที่อยากพูดจากใจหลายๆอย่างเรื่องการทำงานให้หัวหน้าฟังโดยไม่แก้ตัวอะไร....ก็คนมันผิด...แก้ตัวไปก็เท่านั้น...ตอนนี้ก็ยังทำงานอยู่ครับ....รอผลพิจารณาอีกรอบ...คงไม่กี่วันนี้หรอกครับ...ผมคงไม่เสียใจ....ไม่สิ...ก็คงเสียใจนั้นหละถ้าไม่ได้ทำงานต่อ...จะไม่เสียใจเลยมันคงไม่จริง....แต่คงไม่มากเท่าวันแรกแล้วครับ....อย่างน้อยก็ได้ทำเต็มที่สำหรับการขอโอกาส...จะได้ไม่มานั่งเสียใจตอนแก่...ขอบคุณทุกๆท่านครับ...ได้ผลอย่างไรจะมาแจ้งอีกครั้ง....ผมเริ่มร่ำลาเพื่อนร่วมงานและเริ่มส่งมอบงานที่ดูแลอยู่ให้เพื่อนๆแล้ว...เพราะโอกาสได้กลับมาแทบไม่มี...เพื่อนผมกำลังนัดวันเลี้ยงส่งแล้วครับ....ไม่อยากกินเลี้ยงแบบนี้เลย....:D...:D จากคุณ : Death - [ 1 เม.ย. 51 16:06:17 ]

ความคิดเห็นที่ 53 อูยย ขอให้โชคดีนะคะ หวังว่าเขาจะเปลี่ยนใจจริงๆ จากคุณ : moonshine19 - [ 1 เม.ย. 51 20:05:58 ]

ความคิดเห็นที่ 54 .....ขอบคุณนะครับทุกๆท่าน....ผมถูกไล่ออกอย่างเป็นทางการแล้วเมื่อวานนี้ครับ....สิ้นสุดการทำงานวันที่ 31 พฤษภาคมครับ....เฮ้ออออออออออ.....มึนไปหมดแล้วครับ.....แต่ก็ทำใจไว้เยอะแล้วครับ.....กลายเป็นว่าเดือนมิถุนายนผมว่างแน่ๆแล้ว...อาจจะดีก็ได้ที่ได้ไปเทียวสวิสแน่ๆ.....และเวลาเพิ่มขึ้นแน่นอน...ตอนแรกว่าจะไปเก้าวัน...ตอนนี้เลยมีเวลามากกว่า 15 วันแน่ๆ.....ต้องจัดโปรแกรมใหม่หมดเลย....บางที่ที่ยกเลิกไปแล้วก็ต้องหาใหม่หมด....คงเป็นการเทียวครั้งใหญ่ของผม....ก่อนจะกลับมาหางานทำกันใหม่....ใจนึงก็อยากเก็บเงินไว้ครับ...ใจนึงก็เป็นความฝันที่อยากจะไป....ไม่รู้ว่าเมื่อไหรจากนี้จะมีโอกาสอีก....มีแต่คนบอกให้ไปสักเดือน....ผมกำลังคิดๆอยู่ครับ....ขอบคุณทุกๆท่านอีกครั้งนะครับ....ถ้าได้ไปจริงๆจะเอารูปมาฝากครับ.....เฮ้อออออออออออ......ชีวิตนี้มันไม่แน่นอนจริงๆ....วันนึงมีงานทำมั่นคง.....วันนี้กลายเป็นคนตกงานได้....อย่าประมาทกับชีวิตแบบผมนะครับ....เป็นบทเรียนที่สำคัญของผมเลย.....:D จากคุณ : Death - [ 9 เม.ย. 51 15:36:07 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ผมสงสัยมาสิบปีแล้วครับ: ภาพนี่คือสถานที่ไหนครับ? [ภาคสี่-เมื่อไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้ว] จากคุณ : Death - [ 10 เม.ย. 51 19:11:19 ]