ความคิดเห็นที่ 1 เล่นกันหนุกๆ นะจ๊ะ  อย่าไปซีเรียส   5555+ สั้นๆ ยาวๆ  ไงก็ตามใจ   แบบว่า  อยากรู้เรื่องชาวบ้านอ่า  555 จากคุณ : รัก_ประจำทาง - [ 8 เม.ย. 51 18:45:09 ]

ความคิดเห็นที่ 2 มาแระ ตามคำเรียกร้อง เล่าไรดีน๊า.... เอาเรื่องนิยายที่เพิ่งอ่านดีก่า จริงๆ อ่านอยู่ ยังไม่จบเลย เหลืออีกนิดหน่อย เรื่อง "สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม" ฟังดูแล้วเหมือนธรรมะเนอะ แต่เป็นเรื่องราวที่สนุกดี ทำให้ไม่กล้าทำบาปเลย อิอิ ไม่เชื่อลองอ่านดูจิ เป็นเรื่องราวของพระอาจารย์ ที่สามารถมองเห็น หรือที่เรียกว่า "เห็นหนอ" สามารถมองเห็นว่าใครทำไรมา และจะเกิดอะไรขึ้น ฮ่าๆๆๆ อยากรู้อ่ะจิ ไปหาอ่านเอาเองนะ คริๆๆๆ จากคุณ : Firesky - [ 8 เม.ย. 51 18:46:03 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เอาเรื่องนี้ละกันสดๆร้อนๆเลย ความรู้สึกนึกคิด คือเรื่องของเรื่องคือผมนัดเพื่อนไว้จะไปดูหนัง dream team อ่ะรับปากเขาไว้วันนี้ละตอนเย็นๆ แต่ปรากฏว่าผมไม่ตื่น เพื่อนมันก็เลยโทรมาน้ำเสียงผมก็น่ะ คนเพิ่งตื่นอ่ะสลึมสลือ เพื่อนมันก็เลยออกอาการเคืองละม้าง เท่าที่ฟังเสียง พอวางสายก็เลยดูนาฬิกา ฉิบ ... แล้วมั้ยล่ะนัดเพื่อนดูหนังนี่หว่า พอมาดู MSN อ้าวเพื่อนก็ทักมาทางนี้ด้วยอ่ะ ซวยแล้วเอาไงดีเนี่ย เช็ครอบหนังก่อนละกัน ปรากฏว่ามีแค่สองรอบ คือ 18:50 กับ 20:30  รอบ 18:50 เกรงว่าจะไปไม่ทัน  ส่วนรอบ 20:30 ก็ถ้าดูแล้วเข้างานไม่ทันแน่ๆ ก็เลยต้องปฏิเสธเพื่อนไป   เรารู้นะว่าเพื่อนโกรธเรา เราผิดจริงๆงานนี้ ทั้งๆที่เรารู้สึกไม่ดีเพราะปกติไม่ค่อยจะผิดนัดใคร แต่ครั้งนี้มันสุดวิสัยจริงๆ ไม่อยากแก้ตัวให้ตัวเองดูดี เพราะครั้งนี้ผิดจริงๆ ไม่กล้าที่จะโทรไปขอโทษเพราะเหตุผลมันฟังไม่ขึ้น ได้แต่ส่ง message ไปว่าขอโทษนะที่ผิดนัด   ที่เล่านี้ให้ฟังไม่มีอะไรแค่รู้สึกอีดอัดใจที่เรานัดใครแล้วเจอเบี้ยวนัด เข้าใจหัวอกคนโดนเบี้ยวนัดนะว่าเป็นยังไง แต่ไม่รู้จะทำยังไงคิดไม่ออกแล้วตอนนี้  ได้แต่ขอโทษและขอโทษเท่านั้นครับ จากคุณ : nayroysoydao - [ 8 เม.ย. 51 18:53:44 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มาเริ่มเลยแล้วกัน พอดีเขียนเอาไว้ในบ้าน มัลติพลาย * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * ..::: หวังให้เป็น : How to hope :::.. บางครั้งเคยมีคำถามขึ้นภายในใจตัวเอง ว่าทำไมคนเราต้องเสียใจ ทำไมต้องมีความทุกข์ แล้วทำไมเวลาที่มีความทุกข์ เศร้า แล้วต้องเสียน้ำตา นั่นนะสิ ยังสงสัยเลยว่าทำไม และ ทำไม                 มันเป็นคำถามที่ไม่มีคำตอบตายตัว หรือว่าอาจจะมี แต่ก็มากมายเหลือเกิน จนไม่รู้ว่าคำตอบที่แท้จริงมันคืออะไร  ซึ่งความจริง ก็ไม่รู้ว่าจะอยากรู้ไปทำไม เพราะถ้ารู้แล้วคุณจะไม่เศร้า ไม่เสียใจ ไม่ร้องไห้เลยหรือ       มีหลายคนเลยทีเดียว ที่พยายามจะให้คำตอบในเรื่องนี้ ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย แต่ก็ให้คำตอบที่แตกต่างกันออกไป เพราะธรรมชาติระหว่างชายกับหญิงไม่เหมือนกัน                 เคยมีคนพูดไว้ว่า ผู้ชาย(ส่วนใหญ่)เวลาเสียใจ เขาเลือกที่จะเก็บเรื่องราวเอาไว้คนเดียว คิดคนเดียว หรืออาจจะมีบ้างที่จะเล่าให้ใครสักคนหนึ่งที่สนิทมากๆเพื่อระบายความในใจ แต่ไม่ใช่การฟูมฟาย ป่าวร้องตะโกนให้โลกรู้ว่ากำลังเสียใจ                 กลับกัน ผู้หญิง(ส่วนใหญ่แต่ไม่ทั้งหมด) เวลามีเรื่องไม่สบายใจ อยากที่จะระบายให้คนรอบข้างฟัง ให้คนอื่นได้รับรู้ เพื่อที่จะได้รู้สึกสบายใจมากขึ้น แต่บางครั้งความเสียใจ ก็ทำให้ใครหลายๆคน คิดฆ่าตัวตายกันมาแล้ว (ฟังดูอาจหดหู่แต่นี้คือเรื่องจริง) แล้วเคยคิดไหมว่า ถ้าคุณตายไปแล้ว โลกก็ยังดำเนินต่อไปเหมือนเดิม พอวันรุ่งขึ้นดวงอาทิตย์ก็โผล่พ้นขอบฟ้าขึ้นมาใหม่ เปลี่ยนเป็นวันใหม่ ต่างคนต่างดำเนินชีวิตของตัวเอง ไม่มีใครสนใจใคร โลกไม่ได้มาเสียใจไปกับเรา ไม่มีใครมาเสียใจให้เรา ทุกคนต่างใช้ชีวิตบนโลกนี้ต่อไป แล้วอย่างนี้จะตายไปเพื่ออะไร เสียดายชีวิต แต่มีอยู่เหตุผลหนึ่ง ที่อาจเป็นคำตอบของความเสียใจได้ คือทุกคนต่างมีความหวัง หวังจะเป็นอย่างโน้น หวังจะได้อย่างนี้ แล้วพอมันไม่ได้อย่างที่ตั้งใจเอาไว้ ก็ผิดหวังเป็นธรรมดา แต่คนที่รับไม่ได้ส่วนใหญ่คือตั้งความหวังสูงมากจนเกินไป ไม่ใช่จะบอกว่าไม่ให้หวัง เพราะถ้าคนเราไม่มีความหวังเลย มันก็รู้สึกว่าชีวิตขาดอะไรไปบางอย่าง แต่อยากจะบอกไว้ว่า คนเราหวังอะไรก็หวังได้ เพราะมันเป็นรสชาติของชีวิต ทำให้ชีวิตรู้สึกว่ามีอะไรทำ แต่บนพื้นฐานของความหวัง ต้องรู้จักเตรียมความผิดหวังรองรับเอาไว้ด้วย เพราะว่าเมื่อมันไม่ได้อย่างที่หวัง เราจะได้รับได้ และก็ไม่เจ็บจนเกินไป แค่คันๆเท่านั้นเอง                 อยากฝากเอาไว้ว่า ชีวิตคนเรามีทั้งขึ้นและลง มีทั้งสุขและทุกข์ สมหวังผิดหวัง มีทั้งด้านดีและเลว Nobody perfect ไม่มีใครเกิดมาแล้วเพียบพร้อมไปทุกอย่าง                 ในขณะที่เราทุกข์ เราเสียใจ คิดว่าเรื่องของเราหนักที่สุดแล้ว ให้ลองมองย้อนไปดูคนที่ด้อยกว่าเรา ยังมีคนที่มีเรื่องเศร้าเสียใจกว่าเราอีกมากมาย เขายังอยู่ได้ แล้วทำไมเราจะอยู่ไม่ได้ !!! มีวันนี้ก็ต้องมีวันพรุ่งนี้ พระอาทิตย์ตกยังขึ้นได้ แล้วทำไมเราต้องเสียใจอะไรมากมายด้วย ลุกขึ้นมาสู้กับความผิดหวัง สักวันเราจะได้รู้ว่าความหวัง มันก็ทำให้เรามีความสุขได้เหมือนกัน ... ถ้าคุณหวังเป็น แก้ไขเมื่อ 08 เม.ย. 51 18:57:11 จากคุณ : ตัวเรา - [ 8 เม.ย. 51 18:55:46 ]

ความคิดเห็นที่ 5 "เดินตามความฝัน ตามเสียงเรียกของหัวใจ" นกฮูกเลือกที่จะเดินตามความฝันของตัวเอง นกฮูกฝันที่จะเป็นนักเขียน อยากมีชีวิตที่อิสระ อยากบินไปในโลกกว้างด้วยปีกของเธอเอง นกฮูกจึงก้าวออกมาจากบ้านมาใช้ชีวิตอิสระ หาเลี้ยงตัวเอง ในความเป็นจริง นกฮูกพบว่ามันไม่ง่ายเลยที่เธอจะเป็นนักเขียนนิยายมือทอง แต่ด้วยแรงฝันที่มีมากมาย ประกอบกับเพื่อนร่วมบ้าน ที่ล้วนแล้วแต่เกี่ยวข้องอยู่ในวงการ คอยช่วยผลัดดันให้ไม่ท้อและจูงมือกันไปตลอดเส้นทาง ระหว่างที่นกฮูกก้าวเดินไปตามทางฝันของตัวเอง ปลาวาฬ เด็กหนุ่มมาดเซอร์ กวนนิดหน่อย ผมทรงสกินเฮด ที่เข้ามามีบทบาทอย่างเงียบ โดยนกฮูกไม่รู้ตัวว่า ปลาวาฬเป็นตัวละครหลักของชีวิตตัวเองตั้งเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ รู้อีกที ต่างคนต่างมีความรักให้แก่กัน แต่อุปสรรคที่สำคัญที่ทำให้เรื่องราวความรักของคนสองคนไม่ลงเอยง่ายๆๆ ก็เพราะ ปลาวาฬปิดบังความจริงไว้ คนสองคนเวลาคบกันก็ควรที่จะจริงใจต่อกันใช่ไหม ความจริงใจสำคัญเสมอ ถึงจะมีความรักให้แก่กัน แต่ถ้ามีเรื่องราวที่ปิดบังกัน โกหกกัน แล้วเราจะเชื่อใจ ไว้ใจ กันได้อย่างไร ความรักมักเข้ามาหาโดยไม่รู้ตัว แต่เมื่อมันเข้ามาหาแล้ว จะลงเอยอย่างไร คงเป็นเรื่องราวที่คนสองคนจะขีดเขียนให้มันออกมา มันคงไม่ราบรื่นตลอดเวลา มันคงไม่หวานชื่นในทุกวัน มันคงมีทั้งเปรี้ยว ขม ฝาด หวาน สารพัดรส ขึ้นอยู่ที่คนสองคนจะปรุงแต่งรสเช่นไร ใช่ไหม ใครอยากอ่านเนื้อหาเต็มเต็ม ก็ ความรักเจ้าขา โดย ดวงตะวัน นะจ๊ะ จากคุณ : ฟองดู - [ 8 เม.ย. 51 19:11:30 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ขอบคุณน้องเอ ที่แบ่งปันเรื่องราวดีดี ขอบคุณมากเลย เอามาให้อ่านกันอีกนะ จากคุณ : ฟองดู - [ 8 เม.ย. 51 19:14:29 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เรื่องของพี่พูห์ เศร้าจัง จากคุณ : ตัวเรา - [ 8 เม.ย. 51 19:21:45 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เรื่องชายหนุ่มข้างบ้าน เริ่มเล่าล่ะนะ เขาสูง หน้าตี๋ อายุเท่ากัน ท่าจะรวย ตำหน่งดี เปลี่ยนรถประจำตำแหน่ง แบบ upgrade บ๊อยบ่อย มีอารมณ์ขัน แต่ก็เงียบๆ เวลาแม่โสมไม่อยู่บ้าน หรือมีอะไรแปลกๆเกิดขึ้น เขาจะรีบโทรมาแจ้งทันที มีน้ำใจมาก แต่... เขามีเมียหนึ่ง ลูกสอง และแม่โสมก็ไม่ได้สนใจใฝ่อยากเป็นชู้กับเขาแม้แต่นิด ภรรยาน่ารัก ลูกน่าเลิฟ เป็นเพื่อนบ้านที่ดีมากๆ จบล่ะนะ จากคุณ : โสมรัศมี - [ 8 เม.ย. 51 19:24:55 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เรื่องเล่า  >>> เรื่องเศร้าประมาณว่า  หัวเราะร่าน้ำตาริน..เลยอ้อมใจ สถานภาพปัจจุบัน...กะลังเกิดอุบัติเหตุในหน้าที่การงาน............. เมื่อวันพฤหัสที่ผ่านมา...พี่เพิ่ง  get  ว่าจริงๆๆแล้ว... เราไม่จำเป็นต้องฉลาดมาก  ก็ได้ เราไม่จำเป็นต้องขยันมาก  ก็ได้ เราไม่จำเป็นต้องเลิกงานดึก  ก็ได้ เราไม่จำเป็นต้องเอาข้าวมากินที่โต๊ะทำงาน  ก็ได้ เราไม่จำเป็นต้องมาอยู่หอ..ก็ได้ เราไม่จำเป็นต้องทำงานแทนคนอื่นก็ได้ เราไม่จำเป็นต้องมาทำงานในวันหยุดก็ได้ เราไม่จำเป็นต้องพูดแทนคนอื่น  ก็ได้  etc. หรือ..........สุดท้าย  เราไม่จำเป็นต้องทำงานเกินเงินเดือนเลยจริงๆ เพราะ....สุดท้าย...สิ่งที่เราควรทำเราก็...กลับไม่ได้ทำ เช่น....... ยิ้มสวยๆ  พูดเพราะ  ใช้เวลาสำหรับการซับหน้า...ส่องกระจก หูตาว่องไว.ดูว่านายชอบอะไร...จะได้จัดให้ทันท่วงที หรือไม่ก็หลับหูหลับตา...พยักพเยิดไปตามเรื่องตามราว อย่า....ขัดขวางทาง...ทำมาหากินของคนอื่น..เง้อ!!!  เค้าจะหมั่นไส้เอา ปล.....หายเศร้าแว้ว...หางานใหม่  เปลี่ยนบรรยากาศดีที่ซู้ดดดดด  โย่วๆๆๆ จากคุณ : Kru Cream (apsorn_siri) - [ 8 เม.ย. 51 19:47:25 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ยาวไป ยาวไป ป้ายหน้ามีลงมั้ยพี่ ^^ จากคุณ : airtime - [ 8 เม.ย. 51 19:54:10 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ขอเป้นข้อความ ที่กำลังคิดอยู่ตอนนี้ได้ไหมอ้อม อยากเขียนลงไปในPC จัง จากคุณ : @Fanciful@ - [ 8 เม.ย. 51 20:07:06 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อ่านเรื่องของครูครีมแล้ว... เหมือนเป็นเรื่องของตัวเองในอดีต ยังไง ก็ไม่รู้ สู้ สู้ นะคุณครู น้องอ้อม !! ความจริง พี่มีเรื่องราวตั้งมากมายนะ ตลอดเวลา สามสิบฝน นิดๆ ที่ผ่านมา แต่ว่า.. พี่ไม่เล่าให้ฟังหรอก  เก็บไว้เป็นความทรงจำในลิ้นชักส่วนตัวดีก่า แต่ถ้าน้องอ้อมอยากรู้ จริงๆ เดี๋ยวพี่ส่งเป็นโปสการ์ดไปเล่าให้ฟัง เอาป่ะ จากคุณ : prettyguide - [ 8 เม.ย. 51 20:31:04 ]

ความคิดเห็นที่ 13 +++ " ความรักมักเข้ามาหาโดยไม่รู้ตัว แต่เมื่อมันเข้ามาหาแล้ว จะลงเอยอย่างไร คงเป็นเรื่องราวที่คนสองคนจะขีดเขียนให้มันออกมา มันคงไม่ราบรื่นตลอดเวลา มันคงไม่หวานชื่นในทุกวัน มันคงมีทั้งเปรี้ยว ขม ฝาด หวาน สารพัดรส ขึ้นอยู่ที่คนสองคนจะปรุงแต่งรสเช่นไร ใช่ไหม " +++ ****************************************************************************** ชอบตรงนี้มากเลยอ่ะพูห์ พี่ก็มีความรู้สึกแบบนี้เหมือนกัน ไม่รู้ว่ามันเกิดตั้งแต่เมื่อไหร่ ทุกวันนี้ไม่คาดหวังอะไรมาก นอกจากขอแค่ให้ได้รัก ได้ห่วงใย และได้ทำในสิ่งที่ดีๆให้ก็พอ  แล้วก็ไม่หวังจะได้อะไรตอบกลับมาด้วยนะ เฮ้อ...คิดแล้วมันเศร้าหัวใจจริงๆ แต่ถ้ามองในมุมอีกมุม การที่เรามีความรักให้ใครซักคนก็เป็นสิ่งที่ดีใช่ไหม ดังนั้นขอแอบๆรักแบบนี้ไปเรื่อยๆละกัน 55555 จากคุณ : คางคกนอกกะลา - [ 8 เม.ย. 51 20:36:41 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เล่าน้องหมาที่รักดีกว่า หมาที่เลี้ยงมาตอนนี้เป็นหมาพันธุ์ไทยแท้ ได้มาจาก รปภ.ใต้หอ ตอนที่เรียนมหาวิทยาลัยที่โคราช วันนั้นพ่อกับแม่มาขนของกลับบ้านพอดี เพราะกำลังจะไปฝึกงาน พี่ รปภ.คนนั้นเลยให้หมาตัวนี้มาเลี้ยง แล้วมันก็มีชื่อใหม่ว่า "คุ๊กกี้" พ่อกับแม่ก็เอามันไปเลี้ยงที่บ้านด้วย ตอนนี้เลี้ยงได้ 5 ปีแล้ว เจ้าคุ๊กกี้มันไม่ชอบกินอาหารหมา แต่มันชอบกินขนมมากๆๆ แล้วก็ชอบไปสอนเด็กนักเรียนกับพ่อด้วย ที่นั่งประจำของมันคือ ที่นั่งคู่คนขับ ถ้าแม่ไปกับพ่อด้วย แม่ต้องไปนั่งข้างหลัง เพราะที่ตรงนั้น เจ้าคุ๊กกี้มันจอง ตอนนี้มันเริ่มแก่แล้ว แรงเห่าก็ไม่ค่อยจะมี ต้องพามันไปออกกำลังกาย โดยดารพาไปรดน้ำต้นไม้ อีกสามวันก็จะได้เจอมันแล้ว แอบดีใจจังเลย จบเรื่องหมาที่ข้าพเจ้ารัก อิอิอิ จากคุณ : เด็กชายหมูแฮม (DCMooHam) - [ 8 เม.ย. 51 20:41:42 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ใช่ค่ะพี่ต้อ ขอแค่ได้รัก ขอแค่ได้ทำตามที่เราต้องการ เพราะเราไม่รู้ว่า พรุ่งนี้ เราจะมีโอกาสได้ตื่นขึ้นมาบอกรักกันไหม เพราะฉะนั้น วันนี้ เรายังมีโอกาสได้บอกรักกัน ก็บอกไปเหอะ จะเล่นตัวอะไรกันหนักหนา พรุ่งนี้เราจะได้ไม่ต้องมานั่งเสียดายว่าทำไมเราไม่บอก ทำไมเมื่อรักกันแล้วจะต้องเล่นเกมกันด้วย ทำไมไม่ทำให้มันเป็นเรื่องง่ายง่าย ทำไมชอบทำให้มันเป็นเรื่องยากด้วยก็ไม่รู้ แต่อย่างว่า ความรู้สึกของคนเข้าใจยากที่สุดแล้ว จากคุณ : ฟองดู - [ 8 เม.ย. 51 20:42:40 ]

ความคิดเห็นที่ 16 แม้จะเขียนไว้นานแล้ว แต่มันก็เป็นความรู้สึกในตอนนี้เช่นกัน Look  into my eyes ,  you will see   what you mean to me, when you find me there.  You know it 's true everything  I do, sometimes words  are hard to find looking for perfect line. To let you know  always on my mind.      Open up your heart to me and  say what 's on your mind.  I  never thought that  I  would lose my mind.  I would like to see you, thought  I would let you know. I  wanna be with you everyday.  I  just know that  you're the only one  I wanna know...  If i had you go any place , go anywhere, there 's nothing that I can't do, when you want it - when you need it . you  will always have the best of me, believe it. You always get the best of me. จากคุณ : man@ (manatto) - [ 8 เม.ย. 51 20:47:47 ]

ความคิดเห็นที่ 17 อ่านเรื่องของเอแล้วชอบจังเลยค่ะ เหมือนกับทีใจตัวเองอยากเขียนเลย ขอเล่าบ้างแล้วกันนะ ขอตั้งชื่อเรื่องว่าการเดินทาง (ลอกมาจากไฮไฟว์เลย 555) การได้เดินทางไปยังสถานที่ต่างๆและได้เก็บบันทึกภาพถ่ายไว้เป็นความทรงจำ เมื่อวันหนึ่งได้กลับมานั่งย้อนดูภาพต่างๆเหล่านั้นทำให้เรารู้ว่าแต่ละช่วงของชีวิตเรากำลังทำอะไรอยู่ที่ไหนกับใคร และนั่งรำลึกถึงความสุขความทุกข์ที่ได้เจอะเจอในแต่ละช่วงเวลานั้นๆ ช่างเป็นสิ่งที่มีค่าสำหรับเรามากมาย ถาพถ่ายที่อาจไม่มีบุคคลอยู่แต่ก็สามารถทำให้เรานึกย้อนกลับไปได้.......... และเมื่อภาพถ่ายเหล่านั้นได้แปรสภาพมาเป็นโปสการ์ดที่เรารัก ส่งไปหาเพื่อนๆ คนรัก คนรู้จักหรือคนไม่เคยรู้จักเลย  เพียงเพื่อบอกเล่าเรื่องราวต่างๆหรือบอกเขาว่าเราคิดถึงหรือระลึกถึงเขาอยู่ในเวลาที่เรากำลังนั่งเขียนข้อความลงบนโปสการ์ดแต่ละใบ และเมื่อเขาได้รับ ทำให้เขายิ้มได้ก็เป็นอีกเรื่องที่ดีที่เราได้ทำให้ตัวเอง และผู้รับไม่ใช่หรือ.... มาส่งโปสการ์ดกันเถอะค่ะ จะส่งมากส่งน้อยแล้วแต่เวลาที่แต่ละคนจะมีและจำนวนคนที่เราคิดถึง..... จากคุณ : npsp - [ 8 เม.ย. 51 21:07:32 ]

ความคิดเห็นที่ 18 บัดนี้            ลูกได้ใช้ชีวิตอยู่บนโลกแห่งความเป็นจริง          ซึ่งแตกต่างไปจากโลกของแม่...อย่างสิ้นเชิง      บางครั้งลูกสัมผัสได้ถึงความอ้างว้าง.. และว่างเปล่า .... โอ้แม่จ๋า ลูกดีใจเหลือเกินที่ได้เกิดมาเป็นลูกของแม่ ....                      .... ลูกเป็นลูกของแม่ ....                  .... ลูกยังคงเป็น ลูกของแม่ ....     บางครั้งลูกได้ออกเดินทางไปค้นหาในสิ่งที่ลูกต้องการ...             แม่ได้เฝ้ามองการเติบโตของลูกอย่างสงบ                 แม่เป็นคนเดียวที่อยู่เคียงข้างลูกเสมอ เมื่อลูกพ่ายแพ้กลับมา แม่พร้อมจะโอบกอดลูกด้วยสองแขนอันอบอุ่น                                 โอ้...แม่จ๋า            ลูกดีใจเหลือเกินที่ได้เกิดมาเป็นลูกของแม่                       ... ลูกเป็นลูกของแม่ ...                   ... ลูกยังคงเป็นลูกของแม่ ...                                โอ้...แม่จ๋า            ลูกดีใจเหลือเกินที่ได้เกิดมาเป็นลูกของแม่                   ไม่มีใคร หรือสิ่งไหนในโลกนี้      จะสามารถพรากแม่ไปจากห้วงความคิดถึงของลูกได้                               โอ้... แม่จ๋า               ต่อจากนี้ไปลูกจะใช้ชีวิตอยู่ได้อย่างไร           ผู้คนจำนวนมากบอกให้ลูกทำใจ แม่ไปสบายแล้ว ลูกจะทำได้อย่างไรเล่าแม่ แม้แต่ตอนลูกลืมตายังเห็นรอยยิ้มของแม่                               โอ้...แม่จ๋า        บัดนี้คงเป็นเวลาที่แม่จะได้พักผ่อนอย่างมีความสุข                    ลูกเห็นแม่หลับตาลงอย่างสงบ                              โอ้...แม่จ๋า        ลูกภูมิใจเหลือเกินที่ได้เกิดมาเป็นลูกของแม่                               โอ้...แม่จ๋า   ลูกรู้สึกมีเกียรติเหลือเกินที่ได้เกิดมาเป็นลูกของแม่                               โอ้...แม่จ๋า        ลูกดีใจเหลือเกินที่ได้เกิดมาเป็นลูกของแม่                     ... ลูกเป็นลูกของแม่ ...              .... ลูกยังคงเป็นลูกของแม่เสมอ .... ผมรักแม่ทั้งหมดหัวใจที่มี และตลอดไป จากคุณ : gotland - [ 8 เม.ย. 51 21:12:20 ]

ความคิดเห็นที่ 19 หน้าผา กาลครั้งนึงนานมาแล้ว มีหน้าผาสูงตระหง่านตั้งอยู่ท่ามกลางแมกไม้และขุนเขา หากลองสังเกตดีๆ จะเห็นว่ามีเด็กหญิงตัวเล็กๆยืนอยู่บนหน้าผาที่สูงชันแห่งนั้น หน้าผาแห่งนี้เป็นที่หมายปองของเหล่านักเดินทางที่รักผจญภัยใจกล้าทั้งหลาย พวกเขาเหล่านี้ชอบความเสี่ยง และท้าทาย ซึ่งหน้าผาแห่งนี้ก็ดูจะเหมาะสมเป็นอย่างยิ่ง เล่านักเดินทางต่างมาเยือนที่หน้าผาแห่งนี้คนแล้วคนเล่า แต่ละคนได้รับประสบการณ์ ความรู้สึกกับหน้าผาแห่งนี้แตกต่าง นักเดินทางทั้งหลายต่างก็มีคำถามมากมาย ก้องกังวานอยู่ในหัวใจอันอาจหาญของตนเอง หน้าผาแห่งนี้กำเนิดมาจากอะไร เกิดมานานแค่ไหน และเบื้องล่างคืออะไร จะลงไป ณ พื้นเบื้องล่างของหน้าผาแห่งนี้ด้วยวิธีไหน นักเดินทางแต่ละคนพยายามหาคำตอบของตนเอง ต่างคนต่างพยายามที่จะสำรวจและปีนป่ายลงไปภายใต้พื้นเบื้องล่างอันมืดมิดทั้งที่พวกเขาเองก็ไม่อาจรู้เลยว่าเบื้องล่างนี้คืออะไร อาจจะเป็นทะเลทราย ทุ่งหญ้า ทะเลสาบ ป่าดงดิบ ไม่มีใครอาจรู้ได้ นักผจญภัยหลายคนบ้างก็ได้รับบาดเจ็บตั้งแต่เล็กน้อยจนถึงสาหัส บ้างก็ถึงกับต้องสูญเสียชีวิตของตนเองด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ เพียงเพราะไม่ได้ระมัดระวังอันตรายที่จะเกิดจากหน้าผาแห่งนี้ เหล่านักเดินทางพยายามที่จะเป็นที่หนึ่ง เป็นที่หนึ่งในการที่จะลงสู่หุบเหวลึกของหน้าผา แต่ละคนมีความพยายาม ความอดทน มุมานะที่จะไปให้ถึงเป้าหมายแห่งนั้นให้ได้ บ้างก็ใช้กลอุบาย เล่ห์เหลี่ยมที่จะสกัดกั้นคู่แข่งของตน หลายคนเสียเพื่อน เสียเวลาไปมากมายเพื่อสิ่งที่อันตรายภายใต้เงาแสงที่มืดดำ เด็กหญิงตัวน้อย เฝ้ามองพวกเขาเหล่านั้นคนแล้ว คนเล่า พวกเขาเหล่านั้นต่างเมินเฉย ไม่สนใจเด็กหญิงเลยซักนิด พวกเขาเห็นเพียงแต่ว่าไม่ว่าสักกี่ครั้งที่เขามองไปเธอก็ยังคงยืนอยู่ ณ ริมผาแห่งนั้น ไม่ว่าฝนจะตก แดดออก พายุลมแรงซักแค่ไหน แต่จะเกี่ยวอะไรกับพวกเขาเล่า ในเมื่อหนูน้อยเลือกที่จะยืนอยู่ ณ ที่แห่งนั้นเอง อันที่จริงพวกเขาไม่รุ้เลยว่า เด็กหญิงพยายามที่จะเฝ้าดู และคอยเตือนพวกเขาต่างหาก หากแต่ว่าคำเตือนของเด็กหญิงไม่ได้เป็นที่สนใจมากนัก วันเวลาล่วงเลยผ่านไป ทุกๆ วัน นักเดินทางคนใหม่ๆ ก็เข้ามา ณ หน้าผาแห่งนี้ เด็กหญิงมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างเศร้าสร้อย เธอมิอาจบอกเหตุผลของการมีตัวตนอยู่ของเธอ ณ ที่แห่งนี้กับเหล่านักเดินทางได้ เธอเห็นผู้คนที่บาดเจ็บ ล้มตาย เพียงเพราะพยายามที่จะเอาชนะหน้าผาแห่งนี้มากมาย จนวันหนึ่ง เธอเอ่ยปากบอกกับหน้าผาว่าขอให้หยุดการกระทำที่เลวร้ายนั้นเสีย หน้าผาจะพยามยามดึงความรู้สึก และชีวิตของพวกเขาเหล่านั้นทำไมกัน หน้าผาโกรธมาก พื้นแผ่นดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง หน้าผาถล่มลงมา กลืนกินชีวิตของนักเดินทางที่เหลืออยู่ แปลกแต่จริงที่เด็กหญิงตัวน้อยไม่เสียชีวิต แต่ก็ได้รับบาดเจ็บอย่างสาหัส วันเวลาผันผ่าน เด็กหญิงตัวน้อยเฝ้าเยียวยารักษาตนเอง ทุกวันนี้ไมมีหน้าผา หากแต่มีทะเลทรายซึ่งเกิดจากการพังทลายของหน้าผามาเนิ่นนาน ทะเลทรายแห้งผาก ไร้ซึ่งน้ำ และสิ่งมีชีวิตใดๆ อาศัยอยู่ ยกเว้นเด็กหญิงตัวน้อยๆผู้นั้น ที่รอวันที่โลกเปลี่ยนแปลง นำพาเอาผืนทะเลทรายกลับมาเป็นทุ่งหญ้าป่าเขาที่เขียวขจี จบแย้วว อ่านรู้เรื่องกันป่ะ อิอิ ยาวมากเลยเนอะ แก้ไขเมื่อ 08 เม.ย. 51 22:38:15 แก้ไขเมื่อ 08 เม.ย. 51 22:11:54 จากคุณ : jungkochan - [ 8 เม.ย. 51 21:48:22 ]

ความคิดเห็นที่ 20 สำหรับจดหมาย อาจจะมีหลายเหตุผลที่จดหมายจะไม่ถึงมือผู้รับ แต่สำหรับความคิดถึง มีเหตุผลเดียวคือคนที่คิดถึงไม่ได้บอก เฮ้อ............. จากคุณ : @Fanciful@ - [ 8 เม.ย. 51 21:49:35 ]

ความคิดเห็นที่ 21 สวัสดีอ้อมใจ เพื่อนที่แสนน่ารัก ที่ทิดมาร่วมวง เขียน เขียน เขียน และเขียน ในกระทู้นี้ ไม่ได้เกิดจากความต้องการจะได้โปสการ์ดจากอ้อมใจเป็นของรางวัลเลย บางครั้ง คนบางคนก็ต้องการที่จะพูดบางสิ่งบางอย่าง กับใครบางคน หรือหลายๆคน แต่บ่อยครั้งที่ไม่รู้จะเริ่มอย่าง เมื่อไร และกับใคร กระทู้ของอ้อมใจกระทู้นี้ น่าจะเป็นทางออกหนึ่งที่ดีสำหรับเขาเหล่านั้น ทิดก็คนหนึ่งในนั้นหละ เริ่มเลยนะ .................................................................................................................... อ้อมเคยได้ยินประโยคนี้ไหม "ความรักของเราทำให้คนที่เรารักต้องรับภาระในการเติมหลุมในใจให้เรา - หรือเป็นความรักที่เป็นกระแสของความปรารถนาดีจากใจที่อิ่มเต็ม ???" ทิดเองก็เพิ่งจะเคยได้ยินมาเมื่อไม่นานนี้เอง มันก็น่าแปลกใจนะ ทั้งที่หนังสือเล่มที่ปรากฏข้อความนี้ ทิดซื้อมานานกว่า 3 ปีแล้ว แต่กลับเพิ่งจะมาอ่านเจอประโยคนี้เอาเมื่อไม่นานนี่เอง เนื่องจากเป็นคน ชอบซื้อ แต่ไม่ชอบอ่าน(ให้จบ) ข้อความนี้อยู่ในหนังสือ "เข็มทิศชีวิต" ของ คุณฐิตินาถ ณ พัทลุง ที่เป็นหนังสือสามัญประจำบ้านไปแล้ว แต่ไม่รู้ว่าทุกครอบครัวที่มีหนังสือเล่มนี้ไว้ครอบครอง มีคนอ่านจบซักกี่คน ที่ทิดต้องยกประโยคนี้ขึ้นมาเป็นประโยคแรกเลย เพราะประโยคนี้เปรียบดังหมัดฮุคซ้ายของเขาทราย แกแลคซี่ ที่ซัดมาที่คางของทิดอย่างจังๆ จนต้องหงายหลังจนหัวกระแทกพื้นเวที มีดาวพร่างพรายอยู่เหนือศรีษะประมาณ 68 ดวง อ้อมลองคิดดูสิว่าชีวิตของผู้ชายคนหนึ่ง ตลอดระยะเวลา 30 ปีเต็มๆ เขาไม่เคยรู้เลยว่า ความรักของเขาได้สร้างภาระให้กับคนที่รักเขามากขนาดไหน ถ้าความรักของเขาพูดได้ มันคงจะมีแต่คำว่า please ต่อท้ายในทุกๆประโยค เขาไม่เคยรู้ตัวเองเลยจนกระทั่งเมื่อเขาได้เผชิญหน้ากับประโยคที่ฮุคเข้ากลางใจอย่างนี้ ถึงว่าสิ สิบกว่าปีที่ผ่านมาสำหรับความรัก มันจึงดูเหมือนว่าความทุกข์จะมากกว่าความสุข ซึ่งมันไม่ควรจะเป็นอย่างนั้นเลย "การมอบความรักทั้งหมดให้ใครซักคน ไม่ได้เป็นหลักประกันว่าเขาจะรักเราตอบ อย่าหวังที่จะได้รักตอบ แต่จงรอให้มันงอกงามขึ้นในหัวใจเขา แต่ถ้ามันไม่ได้เป็นเช่นนั้น  ก็ให้พอใจว่า  อย่างน้อยมันก็ได้งอกงามขึ้นในใจของเรา" ประโยคนี้เช่นกัน ทิดเคยได้ยินมาตั้งนานแล้ว แต่ก็ไม่ซาบซึ้งใจเท่ากับเมื่อกลับมาอ่านทบทวนหลังจากที่ซึ่งใจจากประโยคแรก เมื่อก่อนพยายามหยิบประโยคนี้มาข่มและขย่มใจทุกครั้งที่ไปรักใครที่หมอลักษณ์ไม่ต้องฟันธงก็รู้แล้วว่าเป็นไปไม่ได้ แต่ก็ไม่เคยทำใจได้เสียที แต่ทุกวันนี้ประโยคนี้มันกลับได้ผล เปรียบไปก็คงเหมือนตอนทิดเป็นไข้ปวดหัว เมื่อก่อนพอปวดหัวก็คงหยิบยาพารามาเหน็บในรักแร้ ทำอย่างไรก็คงไม่หายหรอกใช่ไหม เพราะตอนนั้นเราไม่รู้ว่าต้องใช้ยังงัย แต่พอหมอฐิตินาถ ณ พัทลุง มาบอกว่า ไม่ใช่นะคะ คุณทิดปุ๊จะต้องเอายาพาราใส่ทางปากค่ะ แล้วดื่มน้ำตามด้วยนะคะ นั่นหล่ะคะ หายแน่นอน อาการปวดหัวเรื้อรังที่เป็นมานานเมื่อได้ยาดี(ที่เมื่อก่อนใช้ไม่เป็น) และหมอเก่งๆ ก็ทำให้โรคดังกล่าวทุเลาเบาบางลงไปได้ เมื่ออาการดีขึ้นแล้ว คุณหมออิงอร เพื่อนของคุณหมอฐิตินาถ ซึ่งรับช่วงดูแลคนป่วย ก็ได้นัดให้ทิดไปรับคีโม เพื่อไประงับไม่ให้เชื้อบ้ากระจายไปทั่วหัวใจ คีโมสุตรของหมออิงอรนี้มีอยู่ในตำราพิสดารชื่อว่า "ระหว่างหมากับราชสีห์" สูตรมีอย่างนี้ครับอ้อม "อนิจจาความรัก วุ๊ย! ไม่อยากเรียก  ความรักความบ้าบออะไรไม่รู้ เกิดขึ้นชั่วพริบตาเดียวเมื่อมันจะเกิด และตายไปได้ชั่วพริบตาเดียวเมื่อมันถึงเวลาจะตาย เกิดง่ายตายง่าย ...เกิดหนหนึ่งตายหนหนึ่ง นั่นชีวิต แต่เกิดหลายหนตายหลายหน นี้แหละความรักหล่ะ" หลังจากรับคีโมจากหมออิงอรแล้ว ก็เกิดไซด์เอฟเฟคทำให้เส้นผมบนหัวของทิดอ่อนแอ จนได้ร่วงเสียหมดหัว เลี่ยนเตียนเหมือนกับที่เพื่อนๆได้เห็นนั่นหล่ะ แต่คีโมสูตรนี้กลับทำให้หัวใจของทิดแข็งแรงขึ้นมาในทันใด ต่อไปนี้ต่อให้ทิดต้องเจอกับเชื้อโรคร้ายแรงสักเท่าใด ทิดก็คงไม่หวั่นไหวอีกแล้ว (ตราบใดที่ภูมิต้านทานยังแข็งแรงหนะครับ ไมรับประกันว่าหากวันใดที่มีเคราะห์ ดวงตก ภูมิคุ้มกันบกพร่อง อาจจะกลับมาบ้าบอ น้ำลายฟูมปาก น้ำตานองหน้าได้เหมือนเดิม) โอ้ ความรัก อนิจจัง - อยู่กับเราได้ไม่นาน ทุกขัง - รักแล้วมักนำมาซึ่งความทุกข์ (แต่ถ้ารักเป็น ก็อาจนำมาซึ่งความสุข ซึ่งสุขก็คงอยู่ได้ไม่นาน) อนัตตา - ความรักแท้จริงแล้วไม่มีอะไรเลย ไม่รักก็ไม่สุข ไม่ทุกข์ ไม่เดือดร้อน ไม่....ฯลฯ สาธุ สาธุ สาธุ แก้ไขเมื่อ 09 เม.ย. 51 02:24:28 จากคุณ : 16เมษา - [ 8 เม.ย. 51 22:02:26 ]

ความคิดเห็นที่ 22 มาอ่านอย่างเดียวค่ะ.... จากคุณ : auanP - [ 8 เม.ย. 51 22:49:58 ]

ความคิดเห็นที่ 23 อ้อมใจจ๊ะ เบื่ออ่านหรือยัง ถ้ายัง ทิดขอเขียนต่ออีกนิดหนึ่งนะ ทิดเบื่อความรักเหลือเกิน แต่ทำอย่างไรได้ ทิดยังหนุ่มยังแน่น เพิ่งจะสามสิบหยกๆ ฮอร์โมนก็ยังพลุ่งพล่าน พอทิดได้เจอคนที่ทำให้หัวใจเต้นแรง นั่งรถเมล์กลับบ้านก็ยังเผลอมองหน้ากระเป๋ารถเมล์นานๆเลย เพราะดันคิดว่าหน้าตาเหมือนน้องคนหนึ่ง แม้แต่ตอนฝัน ก็ยังเห็นน้องเขามาใบ้หวยอยู่ในฝัน ชูนิ้วก้อย นิ้วชี้ แล้วก็นิ้วโป้ง ส่งมาให้ทิดดู รู้ก็รู้อยู่ว่ามันคือสัญลักษณ์ว่า ไอ เลิฟ ยู" แต่ทิดก็อดที่จะตีเป็นหวยไม่ได้ว่างวดวันที่ 16เมษาเนี่ย ต้องออก 32 แน่ๆเลย ถ้าถูกจะได้เอาตังค์พาน้องเขาไปดูหนังสักเรื่อง ท่าทางจะชอบดูหนังนะครับ แล้วทิดจะเรียกอาการเหล่านี้ว่าอะไรดี ที่ไม่ใช่ "ความรัก" บ้าบออะไรนั่น อืม ทิดขอเรียกมันว่า "ความรู้สึกดีดี" ก็แล้วกัน อ้อมว่าเข้าท่าไหม ทิดเคยบอกตัวเองอยู่เสมอ ว่าตอนนี้ทิดไม่พร้อมที่จะรักใคร ไม่พร้อมด้วยประการทั้งปวง หนึ่งก็เพราะ ช่วงนี้ยังว่างงาน สถานภาพของชีวิตยังไม่มีความมั่นคง สตงค์สตังค์ในกระเป๋าทำตัวยังกับนักวิ่งผลัดทีมชาติ ที่วิ่งเข้ากระเป๋าปุ๊ป แป๊ปเดียวก็แตะมือกันวิ่งไปเข้ากระเป๋าคนอื่นอีก เจ้านายที่จ่ายเงินเดือนในช่วงข้าวยากหมากแพงนี้ยังเป็นบุพการีที่บ้าน น้องสาวยังให้กู้เป็นบางโอกาส ยังไม่ค่อยสะดวกใจในการพาน้องๆไปดูหนังฟังเพลงซักเท่าไร   แต่เมื่อความรู้สึกดีดีเกิดขึ้นแล้วจะต้องทำอย่างไรดีนะ ขอยืมประโยคเก๋ๆของเอกแล้วกัน "สำหรับจดหมาย อาจจะมีหลายเหตุผลที่จดหมายจะไม่ถึงมือผู้รับ แต่สำหรับความคิดถึง มีเหตุผลเดียวคือคนที่คิดถึงไม่ได้บอก" แต่สำหรับความรู้สึกดีดี มีเหตุผลเดียวคือคนที่เกิดความรู้สึกดีดีไม่ได้บอก บางคนอาจบอกว่า ไม่บอกก็ไม่เห็นเป็นไร เรารู้สึกดีดี แล้วทำสิ่งที่ดีดีให้กับเขาน่าจะดีกว่า ก็ถูกครับ แต่สำหรับทิดคิดว่า ถั่วเขียวอยู่ในกระป๋อง ไม่หว่านลงไปในพื้นดิน มันคงไม่มีวันงอกขึ้นมาได้ แต่ถึงมันไม่งอก ก็ได้เป็นอาหารให้กับมดกับแมลงได้แทะกินมีประโยชน์ เก็บไว้ในกระป่องนานๆ วันหนึ่งก็คงฝ่อ และห่อเหี่ยว เน่าเสียไร้ประโยชน์ครับ เอิ่มมมม ทิดกำลังจะบอกว่า เมื่อหลายวันก่อนทิดได้เจอกับคนที่ทำให้ทิดรู้สึกแปลกๆ เมื่อกลับมานั่งทบทวนก็พบว่าอาการมันคล้ายกับหลายๆครั้งที่ผ่านมา เมื่อก่อนทิดเรียกมันว่า รักแรกพบ แต่ตอนนี้ขอเปลี่ยนนิดหนึ่งเป็น ความรู้สึกดีดีแรกพบ มันไม่ใช่เหตุผลทางกายภาพ ไม่ใช่คำพูดคำจาหรือทัศนคติ ไม่ใช่อะไรที่ทิดแต่งเติมขึ้นเอาเองเหมือนหลายๆคราวที่ผ่านมา มันเป็นอะไรที่คล้ายๆกลิ่น ที่จับต้องไม่ได้ แต่รู้ว่าคืออะไร มันเหมือนออกซิเจนที่สูดเข้าไปแล้ว ไม่อยากจะให้ถูกใช้และแปลสภาพเป็นคาร์บอนไดออกไซด์ อยากเก็บความสดชื่นนั้นไว้นานๆ "...คนเกิดวันที่ 16 มีความรักแจกจ่ายเหลือเฟือ คุณต้องเข้าใจข้อนี้และต้อง ยอมรับธรรมชาติข้อนี้ก่อนที่จะรักกับคนเกิดวันที่ 16 ซึ่งถือว่า ความรักเป็นประสบการณ์อย่างหนึ่งที่ต้องแสวงหา..."   พี่เก๋ ป้าพาฝัน ส่งคำทำนายวันเกิดมาให้ทิดเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา ตอนทิดอ่านก็ขำๆ เพราะบางอย่างเนี่ย ก็ค่อนข้างจะโลดโผนถึงลูกถึงคน แต่เอาเข้าจริงก็ตรงตามที่บอกไว้ แต่คนเกิดวันที่ 16 อย่างทิด เมื่อรู้สึกดีดีกับใครแล้ว มักจะไม่ชอบเก็บงำเอาไว้ จะต้องหาวิธีบอกความรู้สึกดีดี ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง มือไวเท่าความคิด ทิดใช้เวลาไม่นานในการหาวิธีบอกกับน้องคนนั้น ทิดมองว่ามันน่ารักดี แต่น้องเขาจะมองว่ามันน่าตกใจไปหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ ทิดเองยังไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่าแค่รู้สึกดีดี รู้สึกว่าโลกนี้ดีจังที่มีคนน่ารักๆอย่างน้องเขาอยู่ตั้งคนหนึ่งบนโลก(ที่กำลังร้อนขึ้นทุกวันๆ)ใบนี้ แค่โอกาสหน้าที่เจอกัน ได้ยิ้มให้กันสักหน่อย ถ้าว่างและทิดได้ค่าแบบเมื่อไรก็ขอทิดพาไปดูหนังสักเรื่องหนึ่ง หรือถ้าโชคดีกว่านั้น ได้ทำแบบบูติกโฮเตลที่หัวหิน ทิดจะขอพาไปกินข้าวเหนียวป้าเจือข้างๆโรงแรมฮิลตั้น ถ้ามะม่วงของป้าเจือเปรี้ยวไม่อร่อย จะขอเปลี่ยนพามากินของแม่นงนุชตรงข้ามตลาดฉัตรไชยแทน ทิดก็แค่นี้หล่ะครับ หวังน้อยเหลือเกิน คงไม่ถือสาหาความทิดนะครับ . . . . . . . . สำหรับจดหมาย อาจจะมีหลายเหตุผลที่จดหมายจะไม่ถึงมือผู้รับ แต่ถ้าจดหมายไม่ถึงมือน้อง นั่นก็คงเป็นเหตุผลเดียว ที่ความรู้สึกดีดีของทิดยังไม่ได้ถูกเปิดเผย แก้ไขเมื่อ 09 เม.ย. 51 01:18:40 แก้ไขเมื่อ 08 เม.ย. 51 22:57:59 จากคุณ : 16เมษา - [ 8 เม.ย. 51 22:56:17 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ไม่รู้เป็นคนที่เท่าไหร่ของอ้อม  แต่อยากเล่า   เรื่องที่จะเล่าให้ต่อไปนี้มันไม่ใช่เรื่องประทับใจหรอก   เพียงแต่เป็นความรู้สึกที่มีอยู่ในขณะนี้ที่มันอัดอั้น   จะบอกว่าตอนนี้ "อิ่มมากๆ" ......................................................................... เมื่อเย็นนัดกะเพื่อนกินที่ว่างเว้นการกินด้วยกันเป็นอาทิตย์ๆ แล้วมั้ง สบโอกาสพร้อมหน้าพร้อมตาเลยชวนกันไปกินอาหารญี่ปุ่นที่ central world  ไม่รู้จะสั่งอะไรไม่ได้คิดมาล่วงหน้ารู้แต่ว่าอยากกินเลยให้เพื่อนสั่งแล้วก็กินของเพื่อนแค่นี้ก็อิ่มแล้วอิ่มขนาดกินไม่หมด  แต่ยังไม่ได้กินของหวานล้างปากเลยไปต่อกันที่ swenzen กินไอติมข้าวเหนียวมะม่วง  จากที่อิ่มแล้วก็อิ่มเข้าไปอีก  ขนาดเดินกลับแทบไม่ไหวต้องนั่งแท๊กซี่กลับบ้าน  ตอนนี้ขณะนั่งเล่ายังเรอเป็นข้าวเหนียวมะม่วงอยู่เลย  ขอบอกอิ่มมากๆ จากคุณ : กระดาษเปื้อนยิ้ม - [ 8 เม.ย. 51 23:01:45 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ไม่รู้จะเล่าอะไรดี...จะเล่าเรื่องอิ่มแบบคนข้างบน... ก็ยังไม่ค่อยอิ่มอ่ะค่ะ.. ^_^  เพราะเย็นนี้กินอะไรไปนิ๊ดเดียวเอง... อีกสักครู่ คงทำไข่เจียวราดข้าวกินอีกสักสองฟอง คงทำให้คืนนี้อิ่มได้เหมือนกัน...อิอิ ถึงไม่มีเรื่องเล่า....แต่อยากบอกว่า.... วันนี้มีความสุขค่ะ ^_^ มีความสุขที่ได้คิดดี ทำดี พูดดี ได้ทั้งแบ่งปันความสุขให้ใครหลาย ๆ คน และได้รับความสุขที่ใครหลาย ๆ คนมอบให้มาด้วย วันนี้มีความสุข... ที่ได้เดินไปบนถนนที่ถึงจะแสนธรรมดา เป็นเส้นทางสายเก่า ๆ เดิม ๆ ที่มีทั้งฝุ่นละอองเล็ก ๆ ลอยล่อง ก้อนหิน เม็ดกรวด และเม็ดทราย ที่ไม่เคยสลายไปบนเส้นทางเหล่านั้น... เส้นทางนี้ ถึงแม้จะไม่สวยงาม ไม่เลิศหรู...ไม่ได้โรยไปด้วยกลีบกุหลาบ... แต่ก็เป็นเส้นทางที่รายล้อมไปด้วยมิตรภาพ และน้ำจิตน้ำใจที่สวยสดและงดงามที่สุด...ที่ได้พบเจอ... วันนี้มีความสุข... ที่ได้ก้าวเดินอยู่บนวิถีชีวิตเฉกเช่นปัจจุบัน ได้เป็นคนเดินทาง เป็นคนธรรมดา...ที่สามารถก้าวเดินไปไหนต่อไหนได้อย่างอิสระ ไปในที่ที่ใจต้องการจะไป....ได้ทำอะไรอย่างที่ตัวเองอยากจะทำ.... และไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน... วันนี้มีความสุข... ที่ได้ออกมายืนยิ้มรับอากาศที่บริสุทธิ์สดใส และสดชื่น... ได้เห็นแสงอาทิตย์ที่มาทายทัก คอยต้อนรับในช่วงเวลารุ่งอรุณ และโบกมือลาลับไปในตอนเย็น ๆ         ได้เห็นท้องฟ้าสีครามใส ๆ ปุยเมฆสีขาวนุ่มราวปุยนุ่น ล่องลอยไปมา ได้เห็นนกตัวน้อย ๆ บินมาเกาะกิ่งไม้ร้องเพลงให้ฟังตอนเช้า ๆ พร้อมกับบินร่าไปมาตามกิ่งก้านสาขา ของต้นไม้ใหญ่ ที่มีใบสีเขียว ๆ อย่างสนุกสนาน วันนี้มีความสุข... ที่ได้รับความอบอุ่นจากครอบครัวที่เล็ก ๆ ไม่ยิ่งใหญ่ แต่ก็น่ารัก มีทั้งความรัก และความอบอุ่นให้กันเสมอทุกครั้งที่ได้กลับไปเยี่ยมเยือน และวันนี้มีความสุขใจ... ที่ได้อยู่ร่วมคลับเรารักโปสการ์ดอันแสนอบอุ่นแห่งนี้.. ที่ทำให้ได้รู้จัก...ทั้งรอยยิ้ม และมิตรภาพที่สวยงาม หวังว่ามิตรภาพนี้จะยังคงอยู่ไปนานแสนนานนะคะ... -------- =(^_^)= ---------- อยากบอกว่า...มีความสุขกับสิ่งที่อยู่รายรอบตัวค่ะ... วันนี้ยิ้มได้... เพราะมีความสุขค่ะ... ^_^ ขอให้เพื่อน ๆ ทุกคนมีความสุขด้วยเช่นกันนะคะ... ว่าแล้วเราก็มา ยิ้ม ยิ้ม กันน๊า...  ^_^ เอ้า... 1....2.....3..... ยิ้มมมมมมมมมมมม ....... ^_^ แก้ไขเมื่อ 08 เม.ย. 51 23:22:52 จากคุณ : _iOFFer_ - [ 8 เม.ย. 51 23:14:23 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ปุ๊จ๊ะ   แน่ใจเหรอจ๊ะ ว่านิดเดียว  อิอิ จากคุณ : รัก_ประจำทาง - [ 8 เม.ย. 51 23:22:27 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ขอเล่าบ้างนะจ๊ะน้องอ้อม เรื่องเพิ่งเกิดเมื่อกี๊นี้ สดๆ ร้อนๆ ......... พอดีว่าวันนี้เป็นวันเกิดของคุณพ่อสุดที่รักของพี่เอง....อายุอานามปาไปหลายแล้ว แต่คุณพ่อของพี่ยังหล่อเฟี้ยวอยู่เลย พวกเรานัดกันทานอาหารเย็นด้วยกันข้างนอก โดยมื้อนี้คุณพ่อรีเควสอยากกินกุ้งเผา เนื่องจากยังไม่สะใจจากกุ้งเผาอยุธยาที่น้องสาวพี่ซื้อมาฝากเมื่อวันอาทิตย์ ..... พวกเราเลยลงเอยไปกินกันที่ร้านอาหารแถวๆ บ้าน ตามแบบฉบับของบ้านเรา เราสั่งอาหารจานเดิมๆ ที่พวกเราชอบกิน อ่ะ แน่นอน พี่ต้องสั่กุ้งอบวุ้นเส้นของโปรด คุณน้องสาวสั่งเนื้อปูผัดผงกะหรี่ ส่วนแม่พี่ก็กินอะไรก็ได้เหมือนเคย และที่แน่ๆ เราต้องสั่งกุ้งเผามาเลี้ยงพ่อด้วย พอกุ้งมาวาง พ่อคว้าก่อนคนแรก....ตามด้วยพี่....แล้วน้องสาวพี่ก็แซวว่า...."เดี๋ยวๆๆๆ นับก่อนๆ มีกี่ตัว......อ้อ...มีแปดตัวพอดี...งั้นเรากินกันคนละสองตัวนะ..."   พ่อพี่หัวเราะ แล้วบอกว่า...."รู้งี้รีบกินไม่ให้นับทันดีกว่า" ทันใดนั้น.......คุณแม่จอมแย่งซีนของพวกเราก็โพล่งขึ้นมาว่า...... "วันนี้วันเกิดพ่อ แม่ยกกุ้งของแม่ให้พ่อละกัน...." ผลที่ออกคือ......พ่อยิ้มแก้มปริ รับกุ้งจากแม่ไปกินอย่างมีความสุข ส่วนแม่ถึงแม้จะได้กินกุ้งน้อยหน่อยแต่ก็ได้คะแนนจากพ่อไปเต็มๆๆ แบบลูกๆ แซงไม่ทัน วันนี้บ้านพี่ไม่ได้กินกุ้งเผา.....แต่พวกเรากินกุ้งหวาน  อิอิ ปล. แม้ว่าตัวจะไม่โตเท่าโคตรกุ้งเมืองตรัง....แต่พี่มั่นใจ ว่าวันนี้กุ้งที่บ้านพี่กิน หวานกว่าแน่นอน จากคุณ : Snoopy in BKK - [ 8 เม.ย. 51 23:24:57 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ^ ^ ^ หวานเยิ้มเลยน้าเอ้ กุ้ง 8 ตัวนั้นหนะ ปล. อ้อมใจจ๊ะ นั่นนิดเดียวจริงๆนะ จากคุณ : 16เมษา - [ 8 เม.ย. 51 23:28:33 ]

ความคิดเห็นที่ 29 สิ่งที่อยากจะบอกในตอนนี้ก็คือ อยากจะขอบพระคุณและระลึกถึงคุณพ่อกับคุณแม่ แม้ว่าท่านทั้งคู่จะจากไปแล้วในเวลาไล่เรี่ยกัน  แต่ส่งที่ท่านเหลือไว้ให้พร้อมกับความห่วงใยในตัวลูกๆและหลานๆทุกคนนั้น มันมากมายและมีค่ามากกับลูกและหลานๆเหลือเกิน จากคุณ : jk (016) - [ 8 เม.ย. 51 23:53:02 ]

ความคิดเห็นที่ 30 อ่านของตะละฟามเห็นแล้ว ดีใจจัง ที่มีคนร่วมเล่นเยอะ   ขอบคุณนะคะ   ครบยี่สิบ แล้วจะรีบกลั่นกรองภาพประกอบส่งให้นะคะ จากคุณ : รัก_ประจำทาง - [ 8 เม.ย. 51 23:59:23 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เล่าเรื่องไรดีหว่า เล่าเรื่องคำของพ่อ ก็ละกัน ตอนท้อแท้กับชีวิตมากๆ ตอนนั้นพึ่งเรียนจบใหม่ๆ ไปได้งานกรุงเทพ ก็มีปัญหาเรื่องการปรับตัว เรามันคนจนๆ บ้านนอก เข้ากรุง ก็ลำบากหน่อยเรื่องการอยู่กิน และทำงาน งานก็เป็นบริษัทใหญ่ ใช้ภาษาอังกฤษกัน เราก็ไม่ค่อยเก่ง เพราะตอนเรียนแทบไม่เคยได้ใช้ เกรดก็ซีๆ ดีๆ ไปกับเค้า พอผ่าน สรุปคือตอนแรกมีปัญหากะการปรับตัวมาก เกือบไม่ผ่านโปรอ่ะ แล้วพ่อก้อโทรมา บ่นกะพ่อว่า ไม่ไหวอ่ะ คงไม่สำเร็จ ท้อจังเลย พ่อก็บอกว่า - คิดว่ามีเด็กกี่คนที่ไม่ได้เกิดมา โดนทำแท้งไปตอนอยู่ในท้อง - แล้วคิดว่ามีเด็กกี่คนที่เกิดมาแล้วไม่สมประกอบ ร่างกายไม่สมบูรณ์ - แล้วคิดว่ามีเด็กกี่คนที่ตายไปเพราะโรค เพราะขาดสารอาหาร หรือไปวิ่งเล่นริมแม่น้ำ แล้วจมน้ำตายซะก่อน - คิดว่ามีเด็กกี่คนที่โตเป็นวัยรุ่นแล้วไปซิ่งรถตาย - มีวัยรุ่นกี่คนที่โตแล้วไม่ได้เรียนต่อ - มีวัยรุ่นกี่คนที่ไปติดยา ติดเกมส์ แล้วเรียนไม่จบ - มีวัยรุ่นกี่คนที่เรียนจบแล้วหางานไม่ได้ เพราะฉะนั้น อย่าพูดอีกว่าทำอะไรไม่สำเร็จ ซึ้งเลย เรื่องธรรมดาที่เราไม่คิดว่าสำคัญ แต่บางคนไม่สามารถคว้าถึงได้ บางทีเราลืมตัวก็ได้คำพูดนี้แหละ ที่ฉุดกลับมา ตอนเด็กใครเคยฝันอยากเป็นอะไรไปบ้าง นักบิน? ทหาร? ตำรวจ? ครู? หมอ? มีกี่คนที่ทำได้สำเร็จอ่ะ ผมคนนึงละ ตอนเด็กฝันอยากเป็นนักวิทยาศาสตร์ แต่ตอนนี้ไม่ได้เป็น แล้วก็ไม่ใส่ใจแล้วด้วย ตอนนี้ถ้ามีใครมาถามว่าอยากเป็นอะไรนะ ผมจะตอบว่า อยากเป็นพ่อที่ดี เห็นพ่อตัวเองแล้ว อืมๆ มันทำได้ยากนะการเป็นพ่อเป็นแม่คนที่ดีเนี่ย ยากมากๆ เลย อยากเป็นเหมือนพ่อตัวเองอ่ะ... จากคุณ : ดุก - [ 9 เม.ย. 51 00:19:47 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เข้ามาอ่านแต่ล่ะเรื่องซึ้งๆ ทั้งนั้นเลยค่า ชอบอันนี้ค่า "...คนเกิดวันที่ 16 มีความรักแจกจ่ายเหลือเฟือ คุณต้องเข้าใจข้อนี้และต้อง ยอมรับธรรมชาติข้อนี้ก่อนที่จะรักกับคนเกิดวันที่ 16 ซึ่งถือว่า ความรักเป็นประสบการณ์อย่างหนึ่งที่ต้องแสวงหา..."   จากคุณ : 16เมษา    - [ 8 เม.ย. 51 22:56:17 ] เป็นคนเกิดวันที่ 16 เหมือนกัน เชื่อว่าความรักเป็นประสบการณ์ที่ต้องแสวงหาเหมือนกัน เพราะ...ถ้าใจเราไม่เคยจะรักเลยสักที จิตใจวันนี้คงจะไม่แข็งแกร่ง... หยิบเอาเพลงที่ชอบโดยส่วนตัวเป็นพิเศษมาประกอบซะเลย 55 ทุกวันนี้มีความสุขดีค่า บางครั้งอาจจะมีเรื่องเครียด เข้ามาบ้าง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงาน หรือเรื่องคน  แต่ก็ไม่ได้ทำให้ต้องหวั่นไหวใจมากนัก หรือก็ไม่ได้ทำให้ต้องเครียดไปมากนัก เพราะว่า คนที่เกิดวันที่ 16 คนนี้ ก็ยังมี คนที่เกิดวันที่ 16 อีกคนหนึ่ง คอยให้กำลังใจเสมอ คอยฟังคำบ่น คอยฟังคำพูดที่ไม่สุภาพที่อยากจะลงกะคนอื่น แต่ทำไม่ได้ เลยต้องมาลงกะเค้า   คอยรองรับอารมณ์ที่ขุ่นมั่วมาตลอด ... หากคนที่เกิดวันที่ 16 ชอบที่จะแสวงหาความรักเพื่อเป็นประสบการณ์ ก็อยากจะบอกว่า คนที่เกิดวันที่ 16 คนนี้ ได้หยุดการแสวงหานั้นมานานแล้วค่า เพราะว่า ทุกอย่างที่ต้องการ ได้เจอแล้ว มาเป็นเวลา 7 ปี..... ------------------------------------------------------------------------- อ่านจบแล้วอนุญาตให้อ๊วกได้ค่า 555 แก้ไขเมื่อ 09 เม.ย. 51 00:28:08 จากคุณ : itsmelek - [ 9 เม.ย. 51 00:26:12 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ^ ^ ^ อ๊วกไม่ออกครับ ซึ้งๆ คนเกิดวันที่ 16 มีอีกอย่างครับ คือชอบที่จะเลือกที่จะลองอะไรเอง ไม่ชอบให้ใครเลือกอะไรให้ เหมือนกันไหมครับคุณเล็ก จากคุณ : 16เมษา - [ 9 เม.ย. 51 00:35:56 ]

ความคิดเห็นที่ 34 มันคงจะจริงนะครับ สำหรับคำพูดที่ว่า "เพื่อนกัน....ตัดยังไง....ก็ไม่มีวันขาด" เคยไหมครับ ที่บางครั้ง เพื่อนอาจจะทำอะไรที่ไม่ถูกใจคุณในบางครั้ง ในบางครา ผมก็คนนึงล่ะ ที่เคยเป็น เราจะเอาแบบนั้น....... เพื่อนจะเอาแบบนี้ เราคิดแบบนั้น........ เพื่อนคิดแบบนี้ เราเห็นว่าที่ทำอยู่ไม่ดี....... แต่สิ่งที่เพื่อนเห็นว่าทำอยู่ดี เราบอกว่าซ้าย....... เพื่อนบอกว่าขวา เราบอกไม่ชอบ....... เพื่อนบอกว่าชอบ เราทะเลาะกันโดยไม่มีเหตุผล...... เราโกรธกันเพียงเเค่เรื่องเล็กน้อย...... แต่เชื่อหรืิอไม่ว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรก็ตาม จากเหตุการณ์ด้านบน สุดท้ายมันก็จบลงด้วยการ "ดี" กันเหมือนเดิม บางครั้งผมก็เป็นคนเริ่มขอโทษก่อนถ้ารู้ตัวว่าผมผิด บางครั้งเพื่อนก็เป็นคนเริ่มก่อน ถ้าเพื่อนรู้ว่าผิด หลาย ๆ ครั้ง บางคนอาจจะมองว่าเรายังคุยกัน เพราะว่าพ่อเเม่เรารู้จักกัน บางคนอาจจะมองว่าเรายังคุยกัน เพียงเพราะว่าบ้านเราอยู่จังหวัดเดียวกัน เหอ ๆ แต่ไม่ว่ายังไงก็ตาม ทุกครั้งที่ผมลำบาก เพื่อนคนนี้ก็จะคอยหยิบยื่นมิตรภาพดี ๆ มาให้เสมอ ตอนผมจะบวช เพื่ีอนฝูงจะมากันแต่ติดตรงที่พัก ซึ่งบ้านผมคงไม่สะดวกมากนัก เพื่อนคนนี้ก็จัดการหาบ้านตัวเอง บอกเเม่ตัวเอง เพื่อที่จะขอให้เื่พื่อน ๆ ผมได้ไปนอนค้าง ซึ่งหลังจากผ่านไป เพื่อน ๆ ผมต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า "ขอบคุณจริง ๆ สำหรับบ้านพักและการต้อนรับอย่างดี" ซึ่งบางครั้ง ผมมานั่งคิด ๆ ทบทวนดู เฮ้อ! ทะเลาะกะมันก็ออกจะบ่อย , โทรหามันก็ไม่ค่อยได้โทร , กลับบ้านไปกี่ครั้งก็เก็บตัวประจำไม่ค่อยได้ไปหาเลย แต่สุดท้าย มันก็รู้อยู่ดี เพราะว่าไม่รู้เป็นไง หลบทีไร  ไม่พ้นจะต้องเจอทุกที คริ ๆ บางทีมานั่งนึกถึงเหตุการณ์เก่า ๆ มันก็ทำให้เราอดยิ้มไม่ได้ เคยนะสมัยเรียน กลับบ้านด้วยกัน ฝนตกอย่างหนัก ตากฝน หารถทัวร์กลับบ้า่น เปียกก็เปียก ง่วงก็ง่วง กว่าจะได้รถ ซึ่งมันก็เป็นเบาะคู่กัน ซึ่งทำเลดีมากครับ หน้าห้องน้ำ ยิ่งจุดชนวนให้หงุดหงิดขึ้นไปอีก ไม่นานเพื่อนผมหลับครับ และ เผลอมาพิง อารมณ์ตอนนั้นคงกระเจิดไปเเล้ว ผมก็เลยพูดออกไปว่า "จะมาเบียดทำไมเนี่ย! เงินก็จ่ายเท่ากัน" เฮ้อ! ตอนที่พูดไปไม่ได้คิดอะไรจริง ๆ มันอาจจะเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ แต่พอมาทบทวนเเล้ว พูดไปได้งัยฟร่ะ แต่นั่นมันก็ผ่านมานานมากเเล้ว ถ้าตอนนั้นมีสติก็คงจะไม่พูดออกมาหรอกนะครับ ทุกครั้งที่ถูกหยิบยกประเด็นนี้ขึ้นมาเเซวทีไร ทุกคนอาจจะขำกัน แต่สำหรับผมก็ขำนะครับ แต่ใต้ความรู้สึกที่ขำนั้น ผมขอบอกเลยจริง ผมไม่ได้ขำครับ มันมีแต่ความรู้สึกที่อยากจะบอกเืพื่อนคนนั้นว่า "ผมขอโทษจริง ๆ " หวังว่าเหตุการณ์แบบนั้นมันคงจะไม่เกิดขึ้นอีก นี่เเหละครับ มิตรภาพที่มันตัดกันไม่ขาดจริง ๆ เรา รัก นาย นะ "หทัยชนก สุวรรณพิพัฒน์ (ชีวไพบูลย์ศิลป์)" หรือ นู๋อ้อมใจ ของชาว PC Club นี่เอง ^^ จากคุณ : ยุงไต่ (Yaitung) - [ 9 เม.ย. 51 00:37:59 ]

ความคิดเห็นที่ 35 อุ๊ย มีคนสารรูปรัก อีชั้นค่าคู๊ณ ถึงขนาดให้ยืมนามสกุลเลยเฟ้ยยย แบบนี้ ก็เขินแย่  5555+ ป.ล. ตะกี้ ไปซื้อของที่ 7-11 ใหญ่ตุงยังไม่ทอนตังค์อีชั้น 5 บาทนะคะ แก้ไขเมื่อ 09 เม.ย. 51 08:42:01 จากคุณ : รัก_ประจำทาง - [ 9 เม.ย. 51 00:42:10 ]

ความคิดเห็นที่ 36 อ่านของชาวบ้านก็ปกตินะ แต่ทำไมมาอ่านกระทู้ที่ 34 แล้วมันเลี่ยนๆยังไงไม่รู้อ่ะ จากคุณ : nayroysoydao - [ 9 เม.ย. 51 00:55:25 ]

ความคิดเห็นที่ 37 แหม คุณ36   อิจฉาใช่แมะหละ   ชิ  ตอนงานบวชคุณอีชั้นก็ไปนะ  ไม่มาเขียนบ้างหละ จากคุณ : รัก_ประจำทาง - [ 9 เม.ย. 51 01:06:34 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ม่ะมีเรื่องเล่า เลยขอมาเกาะขอบอ่านจ้า จากคุณ : ยาโยยจัง (ยาโยยจัง) - [ 9 เม.ย. 51 01:47:45 ]

ความคิดเห็นที่ 39 นี่คือเรื่องของ.......... ชีวิตชาวเรือ เรืออะไรหรอ? ก็เรือสำราญไง  อิอิอิอิอิ มันมีเรื่องราวมากมายที่เกิดขึ้นในนั้น ประสบการณ์เรื่องราวของคนนั้น คนนี้ คนโน้น มันมีทั้งเรื่องตลก เรื่องเศร้า เรื่องเคล้าน้ำตา และอื่นอื่นอีกมากมาย เรื่องที่จะเขียนถึงเป็นเรื่องความรักของคนใกล้ตัว (กล้าน่ะที่เอามาเขียน) เรื่องรักๆบนเรือนั้นเกิดขึ้นได้ค่อนข้างง่าย เป็นเพราะอะไรนั้น ซึ่งพ้มก็ไม่อาจจะรุ้สาเหตุได้อย่างถ่องแท้ อาจเป็นเพราะว่า ......... เหงา หรืออาจเป็นเพราะว่า .......โหยหาบางสิ่งบางอย่าง หรือและหรืออาจจะเป็นเพราะว่า ...... มันเป็นสิ่งที่หาได้ไม่ยากนัก ณ.จุดนั้น เรื่องมันมีอยู่ว่า มีคนคนนึงไปรักกับคุณหมอ จะใช้คำว่ารักได้เหรือเปล่านั้น มันอาจจะฉาบฉวยไป แต่พ้มว่ามันก็คือความรักนั่นล่ะน๊า ถึงแม้มันจะสั้นและจบลงอย่างรวดเร็วก็ตามที แต่พ้มว่าการได้รักใครซักคน มันเป็นสิ่งที่ดี มันไม่เสียหายอะไรเลย การที่คุณได้กุมมือใครสักคน แล้วรู้ว่ามันอบอุ่นและปลอดภัย มันเป็นสิ่งที่วิเศษที่สุดแล้วล่ะ ชิวิตรักบนเรือใครใครมักจะบอกว่าง่ายๆ หน่ายๆ เลิกๆ ผมว่ามัน.........ก็จริงไม่งั้นพวกชาวเรือจะมีคำคำนึงที่พึงระลึกเสมอๆๆว่า " SHIP LIFE " อย่าไปคาดหวังและจริงจังอะไรกับมันมาก เพราะทุกคนต่างก็มาทำงาน แล้วก็กลับบ้านไป ว่าแต่ว่าคุณหทัยชนกจะตีบทละครนี้ออกมาเป็นโปสการ์ดได้ยังไงอ่ะ ชู้รักเรือล่ม? Jack&Rose ณ.TITANIC อิอิอิอิอิ ปล.อ้างอิงจากคุณหยั่ยตุง ไม่ทราบว่าคุณหทัยชนกผ่านการสะมะรสแล้วหรอ?? ถึงมีวงเล็บนามสกุลสองอัน 555555555555555555 จากคุณ : sammyboy - [ 9 เม.ย. 51 05:09:03 ]

ความคิดเห็นที่ 40 เรื่องของตัวเองไม่รู้จะเล่าอะไร แต่มีพี่ที่รู้จักคนหนึ่ง เคยเขียนข้อความนี้ไว้หลายปีแล้ว ชอบ ตอนนี้ชีวิตอาจจะคล้ายๆแบบนี้ก็ได้มั้ง -------------------------- เหงานะ ... ไม่รู้ว่าอย่างไหนเหงากว่ากัน ระหว่างอยู่ห่างไกล ไร้ผู้คน ไม่มีคนรู้จัก ห่างจากคนคุ้นเคย ... หรือกับการอยู่ท่ามกลางเพื่อนฝูง ครอบครัวและคนใกล้ชิด แต่ว่าต่างก็ไม่มีเวลาให้กัน ... ไม่มั่นใจเลยว่ากำลังทำสิ่งที่ถูกต้อง กับการทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยคิดว่าดี มาเริ่มต้นกับสิ่งที่คิดว่าน่าจะดีกว่า ง่ายกว่า เร็วกว่า แต่อาจจะไร้คุณค่าสำหรับคนรอบข้าง ชีวิตที่เคยคิดไว้ว่าเป็นแบบแผน เรียบง่าย อยู่ในกรอบในกติกา กลับต้องการความท้าทายใหม่ ๆ ล้มลุกคลุกคลาน เลอะเทอะและอาจจะไร้แนวทาง ... สุดท้าย จุดหมายของเราคืออะไรกันแน่นะ มุมมองของคนเราต่างกันออกไป เส้นทุกเส้นไม่ได้ขนานกัน จากมุมมองของเรา เราก็ว่ามันตรงดีแล้ว แต่คนส่วนใหญ่ มองคนละเส้นกับที่เรามอง และคิดว่าเราใช้ชีวิตเอียง ๆ ไม่สมกับที่ทุ่มเทมาทั้งชีวิต สุดท้าย ... เราก็อาจจะโดนทอดทิ้งให้อยู่เพียงลำพัง พร้อมภาระที่ตามมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ เวลา ... คือสิ่งที่ยุติธรรมที่สุด ทุกคนมีเวลาเท่ากัน ... ทำไมนะ เราถึงยังไม่เริ่มต้นชีวิดซักที ... หรือเป็นเพราะเรามัวแต่กังวลว่าจะไปทางไหน ก็เลยทำให้เราไม่ไปไหนซักที เสียดาย ที่ตัวเราอยู่อยู่กับที่ แต่เราไม่สามารถหยุดเวลาไว้ได้เลย ชีวิตก็แปลก บางทีก็เหมือนไร้คุณค่า บางทีเราก็มองเห็นค่าของชีวิตจากเศษซากของสิ่งที่เคยมีชีวิต แล้วเราล่ะ จะต้องรอให้ไร้ลมหายใจก่อนถึงจะรู้ค่าของตัวเองหรือ ความสับสน มืดมัว ก็ย่อมมีแสงรำไรของความสุขอยู่บ้าง ชีวิตก็ไม่ได้แย่ไปซะทีเดียว บางที เราก็เกาะกระแสความสุข เพื่อให้ลืมความทุกข์ หรือหลบหนีออกมาจากปัญาหาคาราคาซัง รู้ตัวอีกที ปัญหาต่าง ๆ ก็สายเกินไปแล้วที่จะแก้ไข เค้าว่ากันว่า เมื่อวันนี้ผ่านไป พรุ่งนี้ ก็ยังจะมีวันใหม่อยู่เสมอ ถ้าเรามัวแต่คิดอย่างนี้ เราก็ไม่ต้องทำอะไรเลยสิ รอให้เรื่องร้าย ๆ ผ่านไป รอให้วันใหม่ผ่านเข้ามา ... ชีวิตมันง่ายขนาดนั้นเลยหรือ หลังจากตะวันลับขอบฟ้าไปแล้ว การรอคอยวันใหม่นั้น มันยาวนานซะเหลือเกิน ท่ามกลางความมืด ท่ามกลางสิ่งที่เรามองไม่เห็น คนเรามักจะสร้างความสับสนให้กับตัวเอง ... กลัวกับสิ่งที่ไม่รู้ กลัว ... กับสิ่งที่ไม่เห็น ... สับสน ... ว้าวุ่นใจ บางครั้งการระบายความรู้สึกของตัวเองกับเพื่อน หรือคนใกล้ชิด ก็ไม่ใช่ทางเลือกที่ดีเสมอไป ... การได้ระบายกับคนที่ไม่เคยรู้จัก ไม่เคยพบเห็นกลับเป็นทางเลือกที่กว่าสบายใจกว่า และบางที ... แสงเพียงเล็กน้อย จากคนแปลกหน้าที่หยิบยื่นให้ในยามมืดมิดก็ทรงคุณค่ากว่าสิ่งใด ... จากคุณ : น้องหนูพันธุ์ดุ - [ 9 เม.ย. 51 05:20:07 ]

ความคิดเห็นที่ 41 เอานิทานมาให้อ่านเล่น (จริงๆเป็นเพลง) -- นิทานหิ่งห้อย -- เด็กน้อยได้ยินเรื่องราว กล่าวขานมานาน ว่าหากใครได้นับหิ่งห้อย มาเก็บเอาไว้ใต้หมอน นอนคืนนั้นจะฝันดี จะฝันเห็นดวงดาวมากมาย ฝันเห็นเจ้าชายเจ้าหญิง ฝันแสนสวยงาม เด็กน้อยนั่งตักคุณยายไต่ถามความจริง ยายยิ้มกินหมาก หนึ่งคำไม่ตอบอะไรส่ายหัว ใจเด็กน้อยอยากเห็นจริง อยากเห็นดวงดาวมากมาย อยากเห็นเจ้าชายเจ้าหญิง อยากฝันสวยงาม หิ่งห้อยนับร้อยนับพัน ส่องแสงระยิบระยับกัน สว่างไสวไปทั้งต้นลำพู เด็กน้อยแอบออกมา ไล่คว้าแสงน้อยมาดู ใส่ไว้ในกล่องงามหรู ซ่อนไว้ใต้หมอน แล้วนอนคอยฝันดี ตื่นเช้าพอได้ลืมตา มองเห็นคุณยาย มาแกล้งถามว่าเจอะอะไร สนุกแค่ไหนที่ฝัน ใจเด็กน้อยจึงทบทวน ไม่ฝันเห็นอะไรมากมาย รีบค้นเร็วไวใต้หมอนเปิดฝานั้นดู หิ่งห้อยในกล่องตอนนี้เหมือนหนอนตัวหนึ่ง ไม่สวยดังซึ่งตอนอยู่ ใต้ต้นลำพูส่องแสง ยายยิ้มแล้วสอนตาม จะมองเห็นความจริง อย่าขังความจริงที่เห็น อย่างขังความงาม หิ่งห้อยนับร้อยนับพัน ส่องแสงระยิบระยับกัน สว่างไสวไปทั้งต้นลำพู เด็กน้อยถือกล่องออกมา เปิดฝา แล้วแง้มมองดู หนอนน้อยในกล่องงามหรูก็เปล่งแสงสุกใสบินไปรวมกัน เด็กน้อยนอนหลับสบายอมยิ้มละไม ใต้หมอนไม่มีกล่องอะไร ไม่มีสิ่งใดถูกขัง นอนคืนนั้นจึงฝันดี ได้ฝันเห็นดวงดาวมากมาย ฝันเห็นเจ้าชาย เจ้าหญิง ฝันแสนสวยงาม จากคุณ : น้องหนูพันธุ์ดุ - [ 9 เม.ย. 51 05:42:51 ]

ความคิดเห็นที่ 42 เขียนเก่งๆ ทั้งนั้นเลยนะเนี่ยะ จากคุณ : ไปตามดวง - [ 9 เม.ย. 51 07:13:28 ]

ความคิดเห็นที่ 43 มาไม่ทันแต่อยากเล่า..และก็อยากได้โป๊ดก๊าดด้วยอ่ะดิทำงัยดีนะอ้อมใจ เมื่อวานมีน้องชายคนนึง (แต่ม้านบอกว่าม้านเป็นลูกชายอิชั้นค่ะ) โทรมาหาตอนกำลังหม่ำข้าวเที่ยงอยู่เลย คุณลูกชาย : แม่คุยได้ป่าวเนี้ย อิชั้น (แม่ม้าน) : คุยได้มีอะไรว่ามาเลย คุณลูกชาย : แม่ซีดีที่แม่อยากได้ที่หัวหินม้านเป็นของเบเกอร์รี่ชุดไหนอ่ะแม่ (ขณะนั้นภายในใจอิชั้นเต้นตึบตั๊บๆๆคิดไปไกลแล้วลูกม้านจะซื้อให้เหรอว่ะ..ลูกช้านน่ารักที่ซู้ดแต่ป่าวเลย) คุณลูกชาย : พอดีเด็กผมเค้าอยากได้อ่ะ (โอ้โหซึ้งเลย..ลูกทำซึ้ง) อิชั้น (แม่ม้าน) : (ในขณะที่จิตใจห่อเหี่ยว) ก็รวมเพลงฮิต 10 ปี เบเกอร์รี่งัย..ที่พึ่งออกขายนะ คุณลูกชาย : ผมไปดูมาแล้วราคาเดียวกะหัวหินเลย..แล้วม้านจะใช่แบบเดียวกะที่เด็กผมต้องการป่าวเนี้ย..แม่ไม่ผิดแน่นะชุดนี้แน่นะ อิชั้น (แม่ม้าน) : เออ..ไม่ผิดถ้าผิดเอามาขายต่อพี่ (แม่ม้าน) ก็ได้เดี๋ยวจะรับซื้อต่อเอง จากนั้นลูกชายก็กล่าวขอบคุณแล้วก็วางสายไป สุดท้ายลูกชายก็ได้ซีดีไปฝากเด็กส่วนคุณแม่ก็รับประทานสมหวัง (แห้ว) ต่อไปคร้าบท่าน จากคุณ : กลิ่นดาว - [ 9 เม.ย. 51 07:17:06 ]

ความคิดเห็นที่ 44 พี่อ๋อย  ฮา อะ รู้เลยว่าลูกชายคนนั้น คือใคร  กร้ากก จากคุณ : รัก_ประจำทาง - [ 9 เม.ย. 51 08:41:07 ]

ความคิดเห็นที่ 45 คุณแซมคะ ที่เล่าเรื่องย่อให้ฟัง มิใช่แบบนี้นี่นา  เอิ๊กๆๆ ------------------------------------------------------------------ ปิดกระทู้ภาพประกอบเรื่องเล่านะคะ น่ารักมากๆทุกความเห็น คงได้มีโอกาสอ่านทวนอีกหลายรอบตอนที่ทำโปสการ์ดให้ .. ถึงจะเกินที่กำหนดไว้เพียง 20 เรื่อง แต่ชอบทุกเรื่องเลย ทำให้ที่เล่ามาทุกคนเลยดีกว่า   อิอิ   ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ ขอเวลานิดนึง  ได้ช้าอย่างอนนะคะ **จะตั้งใจทำสุดฝีมือเลยจ้าา** จากคุณ : รัก_ประจำทาง - [ 9 เม.ย. 51 08:49:10 ]

ความคิดเห็นที่ 46 เข้ามาอ่าน ไม่รู้จะเล่าเรื่องอะไรดี มีเยอะเกิน --* จากคุณ : ไข่มุกน้อย - [ 9 เม.ย. 51 09:41:04 ]

ความคิดเห็นที่ 47 อ้าว ไม่ทันอ่ะอ้อมใจ อยากเล่ามั่งได้ป่ะ แต่ อืมๆๆๆ ไม่เป็นไร เอาไว้เล่าต่อวันหลังแล้วกัน หุหุหุ ป.ล. พี่ต้อ ทำไมชีวิตเราเหมือนกันเลยอ่ะ ฮือๆๆๆๆ จากคุณ : องค์หญิงการะบุหนิง - [ 9 เม.ย. 51 11:46:47 ]

ความคิดเห็นที่ 48 คนเกิดวันที่ 16 มีอีกอย่างครับ คือชอบที่จะเลือกที่จะลองอะไรเอง ไม่ชอบให้ใครเลือกอะไรให้ เหมือนกันไหมครับคุณเล็ก จากคุณ : 16เมษา    - [ 9 เม.ย. 51 00:35:56 ] --------------------------------- ใช่ค่า พี่ทิดปุ๊ ชอบลอง ชอบเลือกอะไรเอง ถึงแม้จะไม่ดี ไม่ได้ดังใจ แต่ก็เป็นเพราะเราเลือกเอง ( บ่นใครไม่ได้ ) 555 จากคุณ : itsmelek - [ 9 เม.ย. 51 13:00:07 ]

ความคิดเห็นที่ 49 อ่าวววว ปิดทู้ไปซะและ ว่าจะเข้ามาเล่าซะหน่อยอ่า อดเลย จากคุณ : asp_ash - [ 9 เม.ย. 51 13:05:04 ]

ความคิดเห็นที่ 50 โหย มาไม่ทัน อดเล่าเลย ว้า........ เดี๋ยวเจอตัวเป็นๆ จะเล่าไม่หยุดเลย 555 จากคุณ : กิ๊บส์ - [ 9 เม.ย. 51 13:49:54 ]

ความคิดเห็นที่ 51 มาม่ายทัน .. แต่จาบอกว่า "แต่ก็มิได้นำพา" 555+++ ปล.จิงๆบล็อคเพ่อ้อมน่ะ เรื่องเล่ามาทำพีซีได้อีกหลายใบ อิอิ จากคุณ : นังป่วน (Panar) - [ 9 เม.ย. 51 15:50:01 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ทิดเซฟกระทู้อ้อมใจเก็บเอาไว้แล้ว วันหนึ่งเมื่อทิดเศร้า ทิดจะได้กลับมาอ่านมันอีกครั้ง เพราะกระทู้นี้จะทำให้ทิดยิ้มได้ทุกครั้งที่ทิดอ่าน ปล. สำหรับจดหมาย อาจจะมีหลายเหตุผลที่จดหมายจะไม่ถึงมือผู้รับ แต่เหตุผลเดียวที่ทำให้ความรู้สึกดีดีของพี่ทิดถูกเปิดเผย นั่นคือจดหมายได้ถึงมือน้องแล้วนั่นเอง จากคุณ : 16เมษา - [ 9 เม.ย. 51 22:28:12 ]

ความคิดเห็นที่ 53 กลับเข้ามาอ่านอีกก็ซึ้งอีกค่ะ... ทุกชีวิต ทุกเรื่องราว หลากหลาย แตกต่างกันไป.. แต่ก็มีใจรวมกันอยู่ที่นี่ด้วยกันทุกคน... แอบชอบประโยคนี้จัง... V V ความคิดเห็นที่ 20   สำหรับจดหมาย อาจจะมีหลายเหตุผลที่จดหมายจะไม่ถึงมือผู้รับ แต่สำหรับความคิดถึง มีเหตุผลเดียวคือคนที่คิดถึงไม่ได้บอก เฮ้อ............. จากคุณ : @Fanciful@    - [ 8 เม.ย. 51 21:49:35 ] นั่นสิเนอะ... ^_^ จากคุณ : _iOFFer_ - [ 10 เม.ย. 51 11:24:02 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ชอบกระทู้..ปล่อยของแบบนี้จัง... น่าจะเก็บไว้อ่านกันนานๆ.... ขอกดเก็บเข้า คลังกระทู้ ครับ จากคุณ : คนไทยใจดี (คนไทยใจดีจริงๆ) - [ 10 เม.ย. 51 19:07:42 ]