ความคิดเห็นที่ 89
พี่ปุ๊
แก้วเอาเวอร์ชั่นที่เคยเขียนในบล๊อคตัวเองมาฝากจ้า
Full moon and empty arms,
The moon is there for us to share,
but where are you?
A night like this could weave a memory,
and every kiss could a start a dream for two.
คมสัน นันทจิต : เพลงนี้คือเพลงของเธอ โลกของคนนอนไม่หลับ
ตอนที่เห็นโฆษณาหนังสือ ของพี่คมสัน เล่มนี้ในหนังสืออะไรสักอย่างนี แหละ ไม่แน่ใจว่าเป็น Compass or City Life or อ๋อ นึกออกแล้ว A day weekly ใช่ป่ะ (ไม่แน่ใจละล่ะ) เอาเป็นว่าเห็นครั้งแรกก็โดนอย่างร้ายกาจ คิดดูสิว่า ในวันที่พระจันทร์เต็มดวง ส่องสว่างสุกใส แต่อ้อมแขนที่ควรจะมีใครสักคนให้ความอบอุ่นกลับว่างเปล่า มันให้ความรู้สึกที่หนาว หนาวจนจับหัวใจ เพราะในอารมณ์นั้นให้เพียรพยายามกอดตัวเองแค่ไหน ก็ไม่อุ่นเท่ามีใครให้กอด คืนที่น่าจะมีใครให้ถักทอสายใยแห่งความรักและความผูกพัน ร่วมกัน แต่งแต้มความรักความอบอุ่นด้วยอ้อมกอด และ สัมผัสรักจากริมฝีปากที่อุ่นนั้น อาจทำให้อ้อมแขนที่ว่างเปล่า กลับเติมเต็มขึ้นมาได้
โดนใจอย่างแรงเป็นที่สุด หลังจากวันนั้นก็รีบไปหาซื้อหนังสือเล่มนี้มาอ่านโดยพลัน แล้วก็พบว่า เพลงพี่คมสันเค้าเลือกมาเขียน บ่งบอกได้ถึงอารมณ์ของคนเขียน และคนที่อ่านหนังสือเล่มนี้ได้เป็นอย่างดี เพราะทั้งคนเขียน และคนอ่าน เป็นคนที่มักจะวนเวียนอยู่ในโลกของคนนอนไม่หลับ โลกที่ความเหงาสามารถเกาะกินได้ง่ายๆ โลกที่คนส่วนใหญ่ไม่ได้ตั้งใจจะก้าวเข้ามา รู้ตัวอีกทีก็กลายมาเป็นส่วนหนึ่งของโลกใบนี้ไปแล้ว โดยที่ไม่แม้แต่จะคิดหาทางออก (คงจะมีเราคนเดียวแหละมั้ง)
ช่วงนี้เริ่มรู้แล้วว่า โลกของคนนอนไม่หลับเนียะ นอกจากจะทรมานแล้ว มันยังเหงา เหงาแบบที่ไม่อาจปฏิเสธได้เลย ไม่กล้าโกหกตัวเองเลยจริงๆ ว่าไม่เหงา แล้วเวลาเหงาตอนกลางคืน ถ้าใครเคยรู้สึกแบบนั้นก็คงรู้ว่า มันแย่แค่ไหน แม้แต่เวลานี้เองก็เป็นเวลาที่ควรจะนอนได้แล้ว แต่มันก็ยังคงหลับไม่ลงอยู่ดี การบ้านอาจเป็นส่วนหนึ่งของการทำให้ต้องอยู่ดึกๆดื่นๆ เกือบทุกคืน แต่ความจริงแล้ว มันยังมีอะไรมากกว่านั้น ความจริงแล้ว อาจเป็นเพราะใครคนนั้นมากกว่าที่ทำให้การนอนหลับให้ลงในแต่ละค่ำคืน มันยากลำบากกว่าที่ควรจะเป็น
Full moon and empty arms,
Tonight I'll use the magic moon to wish upon.
And the next full moon,
If my one wish comes true,
My empty arms will be filled with you.
The next full moon pass by again and again,
but I am still the same as it used to be.
My arms still empty and no one can full fill these arms,
except YOU...
ถึงแม้จะพยายามแค่ไหน ถึงแม้พระจันทร์จะยังคงเต็มดวงหมุนเวียนเรื่อยไป อ้อมแขนที่ไร้ค่า ของคนที่เหมือนไม่มีตัวตนบนโลกนี้อย่างฉัน ก็ยังคงว่างเปล่า ยังคงว่างเปล่า เช่นที่ผ่านมา ยังคงว่าเปล่าเพื่อรอคอยที่จะไขว่คว้า ความอบอุ่นจากใครสักคน ... แต่ก็คงได้มาเพียงความว่างเปล่า ได้มาเพียงแค่ความเหงา ที่โอบกอดเมื่อใด ก็พร้อมที่จะทำให้เย็นเยือกเข้าไปถึงใจได้ทุกครั้ง
เพราะเวทมนตร์ไม่มีจริง พระจันทร์จึงไม่สามารถหาใครมาเติมเต็มส่วนที่ขาดในชีวิตได้ ยกเว้นแต่ ...
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
เฮ้อออ ขอบคุณที่อ่านกันจนจบค่า ^ ^
จากคุณ :
องค์หญิงการะบุหนิง  
- [
11 เม.ย. 51 21:47:07
]
|
|
|
