ความคิดเห็นที่ 1 ผมนั่งเครื่องบินกลับบ้าน ซึ่งที่บ้านผมเรียกเจ้าโลหะลอฟ้านี่ว่า "เรือเหาะ"  อำเภอที่บ้านผมจะถือว่าลูกบ้านใครได้นั่ง เจ้าเรือเหาะนี้ถือว่ามีบุญ ได้อยู่ที่สูง ผมยังอดคิดในใจไม่ได้ว่า มันจะมีบุญตรงไหน แค่มีตังส์ now everyone ก็ can fly แล้ว    มาถึงหาดใหญ่ตอนเที่ยง  ผมต้องนั่งรถจากสนามบินมาที่ตัวเมืองหาดใหญ่ ก่อนจะนั่งจากหาดใหญ่ไป อำเภอที่ผมอยู่  เบ็ดเสร็จรวมเวลา สาม ชั่วโมง  ทั้งที่อยู่จังหวัดเดียวกัน แต่เราต้องนั่งรถกันตูดเปียกตั้งสาม ชม  ในขณะที่นั่งเรือเหาะจาก กทม ถึงหาดใหญ่ แค่ชั่วโมงเดียว (ภาษาใต้เรียกว่า ตดยังไม่ทันหายเหม็น)   ก็ถึงเสียแล้ว ........โลกนี้ช่างไม่ยุติธรรม จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 13:01:06 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สามชั่วโมงผ่านไปไวเหมือนโกหก ผมก็มาถึงปากทางที่จะเข้าไปยัง บ้านผม แต่การเดินทางครั้งนี้ยังไม่จบ ผมยังต้องนั่งรถมอไซต์ที่ผมใช้มาตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย นับรวมถึงตอนนี้ก็สิบกว่าปีแล้ว นั่งเข้าบ้านอีกครึ่งชั่วโมง เมื่อมาถึงครึ่งทาง ผมเริ่มเห็นบ้านผมแล้วหล่ะ แต่ไม่ใช่หลังคาหรือหน้าบ้าน.....แต่มันคือ เขาลูกนั้นนั่นเอง จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 13:05:17 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มาคิดถึงบ้าน ด้วยคนครับ ================================================ แอบเข้ามา ขอแก้ไข เพิ่ม บรรยากาศ อยากอ่าน กระทู้นี้ ให้ได้ อารมณ์ ลอง เปิดเพลงนี้ฟังด้วยนะครับ ขออนุญาต พี่เบียร์ นำ Link ของพี่เบียร์ใน คห.169  มาแปะไว้ตรงนี้นะครับ http://music.siamza.com/music.php?k=64K&id=1839 แก้ไขเมื่อ 15 พ.ค. 51 09:27:01 แก้ไขเมื่อ 15 พ.ค. 51 09:25:51 แก้ไขเมื่อ 15 พ.ค. 51 09:12:32 จากคุณ : จังเกิ้ล - [ 14 พ.ค. 51 13:08:05 ]

ความคิดเห็นที่ 4 กฎหมายบ้านผมมนุษย์คนใด ขี่รถชนมนุษย์อีกคนนั้น ความผิดไม่ร้ายแรงเท่า มนุษย์คนใดขี่รถชนสิ่งมีชีวิตชนิดนี้ (เพราะปกติแล้ว ที่นี่ไม่เคยเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ จะมีก็แต่ขี่รถตกคันนา  ตกหลุมที่เป็นโอเอซิสที่กลางถนนจนรถยกล้อ แค่นั้นเอง)    แม่มักบอกเสมอว่า นายอำเภอที่นี่สร้างถนนให้วัวเดิน   มันก็จริง เพราะตั้งแต่ขับรถเข้ามาที่อำเภอนี้   ผมยังไม่เจอรถสวนมาสักคัน   อย่าว่าแต่รถสวนมาเลย รถตามหลังมายังไม่มี   โดดเดี๋ยวสิ้นดี จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 13:09:47 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ใกล้แล้วครับ จะถึงบ้านผมแล้ว แค่ข้ามเขาสองลูกนี้ไปก็ถึงแล้ว   ภูเขาสองลูกนี้มีตำนาน   ทางภาคใต้แถบจังหวัด นครฯ สงขลา พัดต้าลุง จะเชื่อว่า   ในอดีตเคยมียักษ์ ตนนึงชื่อว่า นายแรงค์(เติม ค์ ไปงั้นแหละให้มันดูอินเตอร์)   เป็นยักษตัวใหญ่(ถูก) ครั้งนึงยักษ์ตนนี้ได้ขุดดินใส่หาบไป เพื่อเอาไปทำ อะไรไม่ทราบ  แต่ระหว่างทาง หาบเกิดหักกลางทางด้วยความที่หนัก  นายแรงทรุดลงกับพื้น เขากระแทกพื้นดินเกิดเป็นแอ่ง(เดี๋ยวจะพาไปดู) ส่วนดินที่อยู่ในหาบสองด้านนั้นก็หล่นลงกองกับพื้น  นายแรงคงขี้เกียจเก็บ เลยปล่อยดินทั้งสองกองนั่นไว้ จนกลายเป็นภูเขาสองลูกนั้นจนบัดนี้..........แล จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 13:16:37 ]

ความคิดเห็นที่ 6 หัวข้อกระทู้  เรียกความรู้สึกมากมายหลายหลาก ในใจเรา (และอาจจะใครอีกหลายคน) ได้ดีจริง ๆ ค่ะ ตามกลับไปเที่ยวบ้านคุณด้วยคนนะคะ จากคุณ : หมูน้อยสีชมพู - [ 14 พ.ค. 51 13:17:30 ]

ความคิดเห็นที่ 7 และนี้คือแอ่งที่เข่าของนายแรงกระแทก คิดดูว่านายแรงตัวจะใหญ่แค่ไหน ขนาดแอ่งยังแค่นี้   ตอนเด็กฟังนิทานเรื่องนี้แล้ว ตื่นเต้น เชื่อเป็นตุเป็นตะ เพราะเราเห็นภาพ และเห็นหลักฐานจริงๆ  แต่พอตอนโตถึงได้รู้ว่า นิทานที่ตาเคยเล่าให้ฟัง กลับมีคุณค่าทางจิตใจอย่างประหลาด จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 13:19:38 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ตามไปด้วยคนค่ะ ไปเยี่ยมบ้านคุณ airbusboy จากคุณ : MaNgKoOd - [ 14 พ.ค. 51 13:24:07 ]

ความคิดเห็นที่ 9 หลงตามไปเยี่ยมบ้านด้วยคน จากคุณ : KaNg-pLe - [ 14 พ.ค. 51 13:29:24 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ในที่สุดก็ถึงบ้านผมแล้ว ไม่ว่าจะกี่ปีกี่ปีที่นี่ก็ไม่เคยเปลี่ยน ผมเป็นคนที่มักคิดถึงอดีตตอนเด็กเสมอ เพราะมันมีความสุข สนุกเสมอ ผมวิ่งไปในป่าเพื่อหาลูกนกกางเขน ลูกนกเขามาเลี้ยง ระหว่างทางก็ไปช้อนปลากัดมาใส่ตุ่มให้แม่ เพื่อให้มันกินลูกน้ำ  ถ้าตัวไหนสวยๆ ก็เอามาเลี้ยงไว้กัด(จะโดนองค์กรสัตว์ ที่ไหนด่ามั๊ยเนี๊ยะ)   ระหว่างทางมีผลหมากรากไม้ให้เราเก็บกินตลอดทาง  เรามีเปลขนาดใหญ่ไว้โหนเล่น ซึ่งได้มาจากผลิตผลของต้นไทรนั่นเอง ตอนเด็กๆแถวบ้านผมเวลาจะนัดเจอกัน  เค้าไม่มีหรอกครับ นัดเจอกันที่ห้าง  สยาม หน้าเซเว่นลาดพร้าว 101 นะ  จะมีก็แค่ เดี๋ยวไปเจอกันที่นายายสุขนะ  อยู่ใต้ต้นโตนดที่ไม่มียอดนะ ตอนนั้นเป็นแบบนี้  ตอนนี้ก็ยังเป็นแบบนี้ ไม่เคยเปลี่ยน จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 13:29:25 ]

ความคิดเห็นที่ 11 "แม่" ผมถึงบ้านแล้ว รีบตะโกนเรียกแม่ทันที แม่เดินออกมา พอเห็นหน้าผมก็ทำหน้าจะร้องไห้อีกแล้ว มือแกก็มาลูบที่หน้าผม  ผมต้องบอกว่า    "อย่าร้องนะ อย่าร้อง"  แกบอกว่า ถ้าแกไปเจอที่อื่น แกจำผมไม่ได้แน่ๆ เวอร์เนอะ แม่ผม แค่ไม่เห็นหน้ากันหกปีก็จำกันไม่ได้ซะแล้ว จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 13:32:26 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ผมถามแม่ว่าทำอะไรอยู่  แกบอกเก็บดอกพุดร้อยมาลัยไปถวายพระ ว่าแล้วก็ช่วยแม่เก็บดอกพุดก่อนดีกว่า  ดอกตูมๆสวยๆทั้งนั้น  แม่ผมเป็นคนธาตุดิน มือเย็น ปลูกต้นอะไรก็งาม แกเลยชอบปลูกต้นไม้ดอกไม้ ผมก็มือเย็น แต่ว่าฝีมือยังห่างชั้นกับแม่นัก จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 13:34:36 ]

ความคิดเห็นที่ 13 นี่ก็ฝีมือแม่ผม จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 13:35:35 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อืม ดีจังค่ะ เก็บดอกไม้ ร้อยมาลัยเอง ไปถวายพระ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 14 พ.ค. 51 13:35:55 ]

ความคิดเห็นที่ 15 แม่บอกว่า มาเหนื่อยๆ ไปหาน้ำหาท่ากินก่อน  อืมม ลืมไปเลยว่าหิวน้ำ  คว้าขันได้ตักน้ำในโอ่งที่รองน้ำฝนไว้ ลองดูโอ่งที่นี่   ที่นี่ไม่มีป้านโฆษณา   ไม่มีแผ่นใบปลิว  ไม่มีชุมสายวิทยุ  เพราะฉะนั้นการโฆษณาที่ได้ผลดีที่สุดก็ต้องวิธีนี้  ประหยัดงบบริษัท  เข้าถึงกลุ่มเป้าหมายอย่างทั่วถึง ทุกเพศ ทุกวัย  และที่สำคัญ อยู่ทน จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 13:38:05 ]

ความคิดเห็นที่ 16 น้ำฝนที่อยู่ในโอ่งเย็นฉ่ำชื่นใจ เย็นกว่าอยู่ในตู้เย็น และที่สำคัญกลิ่นหอมดินจากโอ่ง ชื่นใจ แต่ยัง ยังไม่สวยงามพอ  ไหนๆก็จะถ่ายรูปแล้ว เอาให้สวยๆหน่อย รอยดอกพุดเป็นไง  แม่ถามว่าทำอะไร  ผมบอกว่าจะถ่ายรูปมันสวยดี  แม่บอกแค่นั้นจะสวยอะไร ว่าแล้วก็โยนดอกลั่นทม ตูมมม  แล้วจะกินไงละแม่ทีนี้ จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 13:41:47 ]

ความคิดเห็นที่ 17 แม่บอกว่าเดี๋ยวร้อยมาลัยเสร็จจะพาไปวัด ไปไหว้พระก่อน คนที่นี่ยังให้ความสำคัญกับวัดเสมอ ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไร จะเกิด จะป่วย จะตาย จะขึ้นบ้านใหม่ แม้กระทั่งสมัยก่อนตอนผมเป็นเด็ก  วัดนี้จะเป็นวัดเดียวที่มีโทรศัพย์ เวลาลูกหลานใคร ไปอยู่ไกลๆเช่น กทม ก็จะโทรหาที่บ้านโดยการโทรมาที่วัด  แล้วเจ้าอาวาสก็จะประกาศเสียงตามสาย คล้ายๆวิทยุชุมชน ว่า  "โยมอิ่ม ๆ ลูกสาวโทรมาจากกรุงเตบ อีกสิบนาทีให้ขี่รถถีบมารับโทรศัพย์ด้วย   เปลี่ยนๆ" (เปลี่ยนๆ นี่ไม่มีหรอกเติมเอง)  เดี๋ยวจะพาไปเที่ยววัดครับ  ตอนนี้เดินดูรอบบ้านก่อนนะ จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 13:45:51 ]

ความคิดเห็นที่ 18 แมวตัวใหม่ หน้าตาไม่คุ้น จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 13:46:29 ]

ความคิดเห็นที่ 19 แม่เลี้ยงไก่ไว้กินไข่ ไว้ขาย  แต่ที่บ้านเราจะไม่เลี้ยงไว้ฆ่าเพราะเรากินไม่ลง สงสารมัน เพื่อนบ้านมักสงสัยว่า เราจะขายไก่ที่เราเลี้ยง ไปซื้อไก่ที่เค้าขายทำไม ก็เราสงสารมันนิหน่า จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 13:48:03 ]

ความคิดเห็นที่ 20 คิดถึงบ้านแล้วนะ จากคุณ : จังเกิ้ล - [ 14 พ.ค. 51 13:49:24 ]

ความคิดเห็นที่ 21 อีกตัว ไก่ที่บ้านไม่มีคอก เราปล่อยให้มันหาอาหารเอง แล้วแถมเพื่อนบ้านที่อยู่ติดกันไม่มีใครทำรั่วกันระหว่างบ้านเลย ยังสงสัยอยู่ถึงทุกวันนี้ว่าไก่มันจำเจ้าของมันได้ยังไง จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 13:51:05 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เดินไปข้างบ้านเจอกรงนก มิน่าถึงได้ยินเสียงนกร้อง นึกว่าอยู่ในสวนนก  แม่บอกว่านกมันขาหัก พ่อเลยเอามารักษา ตอนนี้มันคุ้นคนเสียแล้ว หากินเองไม่ได้แล้วพ่อก็ต้องเลี้ยงเอง ผมไม่รู้ว่าภาคกลางเรียกนกชนิดนี้ว่าอะไร แต่บ้านผมเรียกนก ตีเตียวเห็ด (เสียงอาจไม่ถูกต้องนะครับ) ซึ่งมาจากเสียงร้องของมันนั่นเอง  สัตว์ที่บ้านอยู่กันอย่างสมานฉันท์ ทั้งแมว ทั้งหมา ทั้งนก ทั้งไก่ ไหนจะวัว ปลาดุกอีก ไม่เห็นเคยทะเลาะกันซะที จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 13:54:49 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ขนุนลูกเขื่อง แม่มักจะส่งมาให้ผมกินที่ กทม เสมอ อ๋อมาจากต้นนี้นี่เอง จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 13:56:51 ]

ความคิดเห็นที่ 24 คิดถึงบ้านนนนนน... คิดถึงที่สุด จากคุณ : พิมปะการัง - [ 14 พ.ค. 51 13:57:28 ]

ความคิดเห็นที่ 25 นี่ก็พริก จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 13:57:37 ]

ความคิดเห็นที่ 26 อิจฉา จขกท นะคะ มีบ้านให้กลับ... เราไม่มีคำว่ากลับบ้าน เพราะมันไม่มี... จากคุณ : MaNgKoOd - [ 14 พ.ค. 51 14:00:15 ]

ความคิดเห็นที่ 27 นี่ก็มะเขือ จริงๆที่บ้านมีทุกอย่าง มะนาว ตะไคร้ ใบมะกรูด ใบโหระพา กะเพรา ชะอม ตำลึง กล้วย มะพร้าว  ผมถามแม่ว่าเงินที่ส่งมาให้พอมั๊ย แม่บอกว่าเหลือเฟือ  อยู่บ้านไม่เห็นต้องซื้ออะไร  ของแพงก็แพงไปสิ ชั้นกลัวที่ไหน จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 14:00:37 ]

ความคิดเห็นที่ 28 จำได้เลยตอนเด็กไม่เคยพกเงินไปโรงเรียน ของกินเพียบไม่เดือดร้อน ที่บ้านไม่มีเงินสักบาท แต่เราไม่เคยบอกว่าจน เพราะเราว่าเรามีกินกว่าคนในเมืองเสียอีก พ่อออกทะเลไปทีนึงก็ได้กินทั้งกุ้ง หอยปู ปลา หมึก สมบูรณ์ที่สุด เออ เดี๋ยวจะพาไปเที่ยวทะเลด้วย   แต่ตอนนี้ไปวัดกับแม่ก่อนนะครับ จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 14:03:09 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ว่าแล้วก็ขี่มอไซค์ไปวัดกับแม่ ใกล้ๆเองครับ ไปกันเถอะ เออ นี่หน้าบ้านนะครับ  ห้างสรรพสินค้าอยู่หน้าบ้านเลย จะเอาอะไรก็ไปเดินหาเอาเองนะ จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 14:04:57 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ระหว่างทางแวะชมที่โรงเก็บข้าวของบ้านเรากันก่อนนะครับ ไม่มีสายไฟไว้ช๊อต ไม่มีกับดักใดๆ โล่งแบบนี้แหละครับ คนที่นี่ไม่รู้จักคำว่าขโมย เอ่อ เดี๋ยวขอตัวเอาวัวไปกินน้ำสักครู่นะครับ จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 14:07:19 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ในที่สุดก็ถึงแล้วครับ วัดพระโคะ วัดที่หลวงปู่ทวดอยู่สมัยเด็กๆ ไปกันเถอะครับ ไปสักการะท่านกันดีกว่า จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 14:08:42 ]

ความคิดเห็นที่ 32 คิดถึงบ้านด้วยคนค่ะ จากคุณ : nidchai - [ 14 พ.ค. 51 14:09:34 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ทางมันชันเกิน รถเก่าขนาดนี้จะมีแรงที่ไหน แม่เลยขอลงเดิน ส่วนผมนะเหรอ.. . . . ก็ลงเดินด้วยกันกับแม่น่ะสิ กว่าจะถึงก็เล่นเอาเข่าอ่อนเหมือนกัน จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 14:09:57 ]

ความคิดเห็นที่ 34 นาคสองตัวทำหน้าที่อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ผมเห็นตั้งแต่เด็กๆ ตอนเด็กๆเห็นที่ไรร้องไห้ทุกที เพราะกลัว ตอนนี้ก็ยังกลัวอยู่ ก็ลองดูตาเค้าสิ บรื๋อออ จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 14:11:20 ]

ความคิดเห็นที่ 35 แค่ 20 กว่าวันเองค่ะ   บ้านไกลเดินทาง ไป กลับ แค่ 13  ชม (เอง) จากคุณ : honeybfit - [ 14 พ.ค. 51 14:11:54 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ไปกันดีกว่าครับ ไปไหว้พระกันก่อน เดี๋ยวพาเที่ยวทีหลัง จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 14:13:30 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ปล่อยแม่ไว้กับเจ้าอาวาส ส่วนเราออกมาเที่ยวดีกว่า นานแล้วไม่ได้มา คิดถึง จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 14:16:16 ]

ความคิดเห็นที่ 38 วัดพะโคะเป็นวัดที่เก่าแก่และมีความสำคัญมากในสมัยอยุธยา ที่นี่ใช้เป็นศาลตัดสินคดี ใช้เป็นที่เก็บช้างม้า และที่สำคัญหลวงปู่ทวดอยู่ที่นี่เป็นที่แรก ท่านเกิดที่หลังเขาลูกนี้เอง จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 14:19:01 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ถ้าเรามองจากตรงนี้จะเห็นได้ว่า ที่ๆเรายืนอยู่เป็นจุดที่สูงที่สุด นอกนั้นก็จะเป็นที่ราบหมด เพราะฉะนั้นที่เห็นนี้จึงเป็นเหมือนจุดศูนย์กลางที่สำคัญของคนสมัยก่อน จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 14:21:50 ]

ความคิดเห็นที่ 40 เล่าได้น่าสนุกมากเลยคะ บ้านคุณบรรยากาศดีมากๆเลย กลับไปหาคุณแม่บ่อยๆนะคะ เดี๋ยวคืนนี้กลับมาอ่านต่อคะ ตอนนี้ขอไปทำงานก่อน สายแล้วหละ จากคุณ : Sam of Gang Bah - [ 14 พ.ค. 51 14:22:24 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ศาลาที่มีพระนอนอยู่นี่เอง เมื่อก่อนที่ตรงนี้เคยเป็นที่ตัดสินคดีความ เรียกว่า" ศาลาตัดสินความ" เชื่อกันว่ามีมาก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 วัดพะโคะถือว่าเป็นศูนย์กลางการค้า ศาสนา และการปกครองในแถบ ลุ่มทะเลสาบสงขลาฝั่งตะวันออก จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 14:25:53 ]

ความคิดเห็นที่ 42 แม่ช้าจริงๆ สงสัยยังไม่เสร็จแน่ๆ งั้นเดี๋ยวขี่มอไซต์ไปทะเลกันดีกว่าครับ ใกล้แค่นี้เอง ขี่รถไปไม่ถงห้านาที  เดี๋ยวมารับนะแม่ จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 14:27:46 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ถึงแล้วทะเล เห็นมั๊ยผมบอกว่าแป๊บเดียวจริงๆ  อย่าถามผมนะครับว่าทะเลตรงนี้ชื่อว่าอะไร เพราะตั้งแต่ผมเกิดมา ผมก็ไม่เห็นว่ามันจะมีชื่อ ถ้าถามคนที่นี่ว่าจะไปไหน เค้าจะบอกไป "ชายเล" เป็นรู้กันว่าที่นี่  หรือถ้าหากใครในห้องนี้ใจดี ก็ช่วยตั้งชื่อให้หน่อยนะครับ จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 14:29:57 ]

ความคิดเห็นที่ 44 มาถึงตอนเย็นแล้วครับ แสงเลยไม่ค่อยมี รูปเลยไม่ค่อยสวย จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 14:30:54 ]

ความคิดเห็นที่ 45 คิดถึงเว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 14:31:23 ]

ความคิดเห็นที่ 46 แต่งรูปแปลกดีนะคะ ยังติดตามอยู่ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 14 พ.ค. 51 14:31:53 ]

ความคิดเห็นที่ 47 นานมากน่ะ...หกปี........ จากคุณ : skyrocket - [ 14 พ.ค. 51 14:33:09 ]

ความคิดเห็นที่ 48 เมื่อก่อนพ่อทำงานที่นี่แหละ เข้างานตั้งแต่ตี่สี่ตีห้า แต่เลิกงานไว  แปดโมง เก้าโมงก็เลิกแล้ว ได้ของมาเต็มมือทุกวัน บางวันทำโอทีก้ได้เยอะหน่อย วันไหนเข้ากะดึก ผมมักจะขอพ่อไปด้วยเสมอ กะดึกมันสนุกยังไงเดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 14:33:14 ]

ความคิดเห็นที่ 49 แท่งพวกนี้สมัยก่อนเป็นท่อพีวีซีสีฟ้าสด แต่ตอนนี้กลายเป็นที่อยู่อาศัยของพวกสาหร่ายไปแล้ว ส่วนหนุมน้อยคนนั้นบ้านอยู่แถวนั้น รู้ได้ไงนะเหรอ ดูสีผิวเค้าสิ จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 14:35:15 ]

ความคิดเห็นที่ 50 น้ำทะเลยังใสกิ๊ก เสียดายที่ไม่เอาชุดมาเปลี่ยน ไปงั้นป่านนี้เล่นน้ำไปแล้ว  น้ำใสแค่ไหนก็ดูเอาเองนะ ใสจนเห็นสาหร่ายมาติดที่หน้าแข็งเลยเชียวหล่ะ จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 14:36:34 ]

ความคิดเห็นที่ 51 เพื่อดาวดวงนั้นที่ฝันที่อยากเป็น เพื่อดาวดวงนั้นแม้ฝันคงไม่ไกล ......... ....... .............ชั้นจะเป็น(ปลา)ดาว จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 14:37:40 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ขนาดผมเป็นคนกรุงเทพยัง อิน ด้วยเลย นะเนี่ย เล่าเรื่องได้ ดี จริงๆๆ เยี่ยมครับ จากคุณ : หงษ์สู้เว้ย - [ 14 พ.ค. 51 14:38:03 ]

ความคิดเห็นที่ 53 เหงาจัง วันที่ต้องกลับกรุงเทพจริงๆคงเหงาน่าดู เหตุผลที่ไม่อยากกลับบ้านส่วนนึงก็มาจาก กลับมาทีไรความทรงจำเก่าๆก็ฟุ้งขึ้นมาทุกที เพราะที่นี่ไม่เคยเปลี่ยนไปเลย มีคนบอกว่าที่นี่ไม่เคยพัฒนา แต่ผมว่าอย่าพัฒนาน่ะดีแล้ว ถ้ามาเที่ยวบ้านผมน่ะ คุณจะไม่เจอไฟเปิดสว่างทั้งถนน จนถึงเช้า(เพราะไม่มี) หิวจังไปเซเว่น เด็กที่นี่ไม่รู้จัก  อยากกดตังส์ เอทีเอ็มไม่มี ธนาคารก็ไม่มี ห้างสรรพสินค้าไม่มีครับ จะซื้อของต้องไปตลาดโก้งโค้งที่แบกะดิน แล้วคุณต้องจำให้ได้ด้วยว่าวันนี้ตลาดเปิดที่ไหน เพราะตลาดที่นี่เดินได้ วันจันทร์อยู่ที่นี่ วันอังคารต้องไปอีกที วันพุธหน้าบ้านผมเอง   เรียกได้ว่าบรรยากาศไม่เคยซ้ำ จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 14:41:33 ]

ความคิดเห็นที่ 54 พอกลับมาถึงกรุงเทพ ผมก็จะซึมเศร้าเป็นอาทิตย์ เพราะคิดถึงบ้าน คิดถึงบรรยากาศตอนเด็ก เวลาปั่นจักรยานไปเล่น บางทีไปเช้ากลับมาอีกทีดึก พ่อก็จะยืนรอหน้าบ้าน(ซึ่งไม่มีรั้ว) ถือก้านมะยม ไม่ใหญ่หรอกครับ แค่ก้านเดียว แต่คุณเอ๋ย ฤทธานุภาพของมันสามารถทำให้คุณดิ้นพร่านทันทีที่มัน ถูกเนื้อคุณทีเดียวหล่ะ เมื่อเสร็จหน้าที่ของพ่อ ต่อมาก็จะเป็นหน้าที่ของแม่ อาบน้ำหาข้าวหาปลาให้ แล้วก็ทายาก่อนนอน เรียกว่าแบ่งหน้าที่กันเสร็จสรรพ จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 14:45:49 ]

ความคิดเห็นที่ 55 "เล่นน้ำกันดีกว่า" เด็กแถวนั้นชวนผมทั้งที่ไม่รู้จัก ผมเกือบเคลิ้มกระโดดลงไปเล่นกับเค้าแล้ว ถ้าสายตาไม่เหลือบไปเห็นเจ้ากะพรุนน้อยตัวนี้เสียก่อน จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 14:49:14 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ผมมักชวนพ่อกับแม่มาอยู่กรุงเทพเสมอ เพราะผมเป็นห่วงแก ที่บ้านไม่มีอะไรเลย โรงพยาบาลก็เล็กนิดเดียว เจ็บไข้ไม่สบายขึ้นมาก็ลำบาก คลื่นสัญญาณโทรศัพย์ก็ขาดๆหายๆ    แต่ไม่ว่าจะพูดยังไงแม่กับพ่อก็ยังยืนยันคำเดิม "จะตายที่นี่แหละ"   เราเหมือนอยู่กันคนละโลกเลยเนอะแม่เนอะ จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 14:51:34 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ฝนตั้งเค้าว่าจะตกอีกแล้ว แต่ยังไม่อยากกลับ ไม่ได้เล่นน้ำทะเล งั้นก็ขอเล่นน้ำฝนแล้วกัน ไม่ได้เล่นน้ำฝนมานานมากแล้ว จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 14:52:42 ]

ความคิดเห็นที่ 58 แอบมาอ่านค่ะ...วิวบ้านคุณสวยจัง จากคุณ : kungpom2112 (kungpom2112) - [ 14 พ.ค. 51 14:52:55 ]

ความคิดเห็นที่ 59 โอ่ โอ ปักษ์ใต้บ้านเราๆ มีน้ำมีเขา ทะเลกว้างไกลจะไปไหนปักษ์ใต้บ้านเราๆ จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 14:53:55 ]

ความคิดเห็นที่ 60 เค้าบอกว่าคนใต้รักบ้านเกิด จริงๆด้วยนะ ผมก็รัก ยังบอกแม่เลยว่าถ้าเก็บเงินได้เมื่อไหร่ ตอนแก่ก็จะมาอยู่ที่นี่แหละ เพราะไม่มีที่ไหนอุมสมบูรณ์เท่าที่นี้แล้ว จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 14:55:23 ]

ความคิดเห็นที่ 61 เค้าบอกว่าคนใต้รักบ้านเกิด จริงๆด้วยนะ ผมก็รัก ยังบอกแม่เลยว่าถ้าเก็บเงินได้เมื่อไหร่ ตอนแก่ก็จะมาอยู่ที่นี่แหละ เพราะไม่มีที่ไหนอุมสมบูรณ์เท่าที่นี้แล้ว (อ่อ ไม่นับรวม big c นะ) จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 14:56:01 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ชาวประมงกำลังเตรียมออกหาปลาตอนกลางคืน ........... บ้านที่ผมอยู่จะมีทะเลสองน้ำ คือฝั่งตะวันออกหรือหน้าบ้านผมจะเป็นอ่าวไทย น้ำจะเค็ม สัตว์น้ำก็จะเป็นอีกแบบนึง ส่วนทางตะวันตกหรือหลังบ้านผมจะเป็นทะเลสาบสงขลาน้ำกร่อย ก็จะมีอาหารทะเลอีกแบบนึง  บ้านผมโชคดีที่อยู่ติดทั้งสองฝั่ง  ตอนเด็กๆสาธารณะสุขมาตรวจสุขภาพเด็กประถม ผมจำได้ว่าโรงเรียนผมไม่เคยมีใครขาดสารอาหาร หรือไอโอดีน มีแต่จะฟันผุเสียส่วนใหญ่ จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 14:59:12 ]

ความคิดเห็นที่ 63 สมอเรือที่ชาวประมงเอาไว้ล่ามเรือไว้ ผมว่าถ้าใครโดนบาดเข้ามีหวังเป็นบาดทะยักไปเจ็ดชาติ ด้วยความที่เชื้อบาดทะยักมันแรง ....................................................................................... ยังจำได้ตอนเด็กผมจะเดินไปโรงเรียนซึ่งระยะทางประมาณสองกิโล ตอนเช้าตื่นมาแม่เอาข้าวห่อใส่ปิ่นโตให้ ก็จะเริ่มออกเดินทาง ทุกเช้าของผมคือการผจญภัย ผมมีรังนกเขาที่ผมเล็งไว้ ผมมีจอมปลวกที่มีเห็ดโคนงอกอยู่ตลอดเวลา ผมมีต้นฝรั่งนาหรือฝรั่งขี้นกที่ข้างในสีชมพูสดซึ่งออกลูกตลอดปีตลอดชาติ และที่สำคัญ ผมมีวัว หนึ่งตัวที่ผมต้องจูงไปผูกไว้ใกล้ๆโรงเรียนด้วย พอพักเที่ยงก็จะมาพามันไปกินน้ำทีนึง  ตกเย็นโรงเรียนเลิกสี่โมง แต่ผมมาถึงบ้าน ตะวันก็หายไปแล้วด้วยสภาพที่มอมแมม จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 15:03:34 ]

ความคิดเห็นที่ 64 เตรียมตัวไปไหนกันหว่า จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 15:04:46 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ปลาดาวมันยังมีคู่ ไฉนเลยเราถึงยังอยู่เดียวดาย เฮ้ออออออ จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 15:06:16 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ดาวคณะ (คณะอะไรไม่รู้ รู้แต่ว่าเป็นโศกนาฏกรรมที่แสนเศร้า ตายหมู่) จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 15:07:51 ]

ความคิดเห็นที่ 67 เสนาหอย จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 15:08:30 ]

ความคิดเห็นที่ 68 ปู ไปรยา ไม่ใส่อะไรเลย  นอนอาบแดด ส่องๆ จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 15:09:27 ]

ความคิดเห็นที่ 69 "มาทำไหร บ่าว" เสียงลุงปลุกผมจากภวังค์ "มาถ้ายโรบหิด" ผมพูดใต้ไป "ลุงไปตกหมึกเหอ" ผมถามเพราะว่าปกติแล้วพ่อผมก็จะทำแบบนี้เช่นกัน "เออ ว่าอี้ไปหาหมึกมาต้มให้ลูกบ่าวกินหิดนิ" ลุงบอกว่าจะไปหาปลาหมึกให้ลูกชายกิน คิดดูว่ามันง่ายขนาดไหน จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 15:11:57 ]

ความคิดเห็นที่ 70 วีรกรรมเยอะดีนะคะ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 14 พ.ค. 51 15:12:51 ]

ความคิดเห็นที่ 71 พ่อมักจะพาผมไปตกปลาหมึกเสมอเมื่อก่อน โดยใช้ไฟสีเป็นตัวล่อ พ่อจะไม่เคยเอามาจากทะเลมากเกินกว่าจะกิน พ่อบอกว่ากลัวมันหมด นี่คือความคิดของคนบ้านๆ ถ้าได้มามากๆคือเหลือกิน พ่อถึงจะเอาไปขาย  "โชคดีนะลุง หาเผื่อกันนะ เดียวต่อเช้าแวะมากิน" ผมอวยพรลุงก่อนแกจะแล่นเรือจากไป จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 15:14:38 ]

ความคิดเห็นที่ 72 ดูห้องอาบน้ำของคนที่นี่สิครับ   ใหญ่สุดลูกหูลูกตาดีจริงๆ คนที่นี่เค้าจะอาบน้ำในทะเลแบบนี้ พอตัวเปียกได้ที่ก็จะขึ้นไปอาบน้ำประปาโดยการ ฟอกสบู่ แล้วล้างตัวสองสามขัน เป็นอันเสร็จ เค้าบอกว่าประหยัดดี มันก็จริงของเค้านะ จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 15:17:03 ]

ความคิดเห็นที่ 73 เด็กแถวนี้ไม่รู้จักเกมส์ ไม่รู้จักอินเตอร์เนท ไม่ชอบดูทีวี เพราะว่าเค้ามีสิ่งที่น่าตื่นเต้นมากกว่า รอให้เค้าค้นพบซึ่งมันอยู่ใกล้แค่หน้าบ้านเค้าเอง ผมเอาเกมส์มือถือให้เค้าดู เค้าไม่เห็นจะสนใจ ถามว่าทำไม บอกว่าเล่นไม่เป็น ไม่สนุก ............................................................ นี่ไงครับถึงบอกว่าบางสิ่งหากไม่พัฒนาซะบ้างมันก็ดีเหมือนกัน เมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้วผมก็เล่นแบบนี้ มาถึงตอนนี้ก็ยังไม่เปลี่ยน จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 15:19:52 ]

ความคิดเห็นที่ 74 ไปก่อนนะ เดี๋ยวแม่รอ เด็กนี่ไม่รู้ลูกใคร ถามว่าฟันไปไหนหมด มันบอกฟันหัก เพราะว่าแทะเปลือกปู หึๆ แถวบ้านเค้าเรียกแมงมันกินฟัน น้องเอ้ย แก้ไขเมื่อ 14 พ.ค. 51 15:23:24 จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 15:21:28 ]

ความคิดเห็นที่ 75 ผมกลับมาถึงบ้านก้ต้องตกใจ เพราะจากที่เมื่อกี้ไม่มีใครเลย ตอนนี้คนมาจากไหนไม่รู้เต็มบ้านไปหมด และที่สำคัญญาติผมทั้งหมด ผมต้องเดินไหว้ทีละคนๆเหมือน ส.ส รู้จักบ้างไม่รู้บ้าง แต่ทุกคนดีใจที่เห็นผมกลับไป จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 15:26:15 ]

ความคิดเห็นที่ 76 กด F5 ตามชมอยู่ค่ะ อ่านไป ก็ยิ้มไป สนุกดีค่ะ จากคุณ : ต้นไม้ ปลอดไวรัส - [ 14 พ.ค. 51 15:28:21 ]

ความคิดเห็นที่ 77 การที่ผมกลับบ้าน ในความรู้สึกผมคือเรื่องเล็กนิดเดียว แต่สำหรับพวกเค้ามันคือเรื่องใหญ่ แต่ละคนพอรู้ข่าวก็หอบหิ้วกล้วย สัปรด ไก่ หมู มาคนละไม้คนมือ ทำให้กลายเป็นงานเลี้ยงย่อมๆไป ผมเพิ่งรู้เองว่าผมมีหลานเยอะเยอะมากมายขนาดนั้น จนผมไม่รู้ว่าใครเป็นลุกใคร เดินไปหลังบ้าน ย่ากับยาย กำลังเตรียมไก่ไว้แกง ดูปริมาณเอาแล้วกันครับว่าเยอะแค่ไหน   ย่าถ่ายรูปหน่อย ยิ้มนะ 1 2 3 แช๊ะ  ย่าอ่ะ ทำไมไม่ยิ้มอ่ะ โห อุตส่าห์ถ่าย  ย่าบอกว่า" กรูไม่ได้ใส่ฟันปลอมมา" อิๆ แก้ไขเมื่อ 14 พ.ค. 51 15:31:07 จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 15:29:50 ]

ความคิดเห็นที่ 78 และนี่คือหน้าตาอาหารมื้อแรกฝีมือย่า จริงๆมีเยอะกว่านี้แต่ตักมาเฉพาะที่อยากกิน มี คั่วไก่หน่อยไม้ดอง(ย่าทำไมไก่เยอะจังอ่ะ) ไก่ต้มผักกาดดองใส่ส้มแขก (ของโปรดอันดับสอง)  น้ำบูดู (ของโปรดอันดับหนึ่ง)  น้ำพริกกะปิ พักสด(รสมือย่าไม่เคยเปลี่ยน ผมจะชมอาหารของใครก็ตามทั่วราชอาณาจักรไทยว่าอร่อย หากอาหารของคนนั้นมีรสมือเหมือนที่ย่าทำ ซึ่งไม่ค่อยมี) จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 15:34:48 ]

ความคิดเห็นที่ 79 ย่าเอาไก่ที่ไหนมาทำอ่ะ ผมถามย่า  ย่าบอกว่าแกซื้อมา แกรู้ว่าผมไม่ยอมกินไก่บ้านตัวเอง แต่ดูท่าทางหมามันจะอยากกินนะ หรือมันแค่หยอก จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 15:36:35 ]

ความคิดเห็นที่ 80 หลงเข้ามา แต่ชอบมากมาย เป็นคนทิ้งใช่มั๊ยครับ อิอิ รูปสวย บรรยายกินใจ อยากกลับบ้านเหมียนกัลลลลลลลล์ (แต่อยากให้มีบ้านเป็นของตัวเองแบบจริงจังก่อน) จากคุณ : ==STeeL WiRe== - [ 14 พ.ค. 51 15:38:44 ]

ความคิดเห็นที่ 81 แล้วคืนนั้นผมก็นอนตีสาม เพราะมัวแต่ไปเล่าไอ้หน้าตาเครื่องบิน มันบินยังไง ไปไหนมาบ้าง เหนื่อยแต่มีความสุข คนใต้รักพวกพ้องเป็นที่หนึ่ง พวกเราไม่ดุเลยนะครับ ถึงหน้าตาจะดุ จะพูดโผงผาง แต่จริงๆแล้วพวกเราใจดี เป็นมิตร เป็นมิตรยังไงเดี๋ยวค่อยเล่าให้ฟังนะครับ ผมหลับไปทั้งๆที่ยังมีเสียงร้องรำทำเพลงทั้งขวดแก้ว ทั้งกะละมั้ง ถ้าเป็นที่กรุงเทพ ข้างข้างทำแบบนี้ผมจะโทรไปด่าให้หุบปาก แต่คืนนี้ผมนอนหลับฝันดี ประหลาด   ผมตื่นขึ้นมาตอนเกือบหกโมงเช้า เพราะได้ยินเสียงพ่อกับแม่คุยกันหระหนุงกระหนิง มันเป็นเสียงที่น่าฟังที่สุดในชีวิต เสียงนกแข่งกันร้อง เสียงแม่วัวร้องหาลูก เสียงพ่อกับแม่นั่งคุยกันอยู่ที่แคร่หน้าบ้านเบาๆ มันผสมผสานเป็นบทเพลงยามเช้าที่แส้นนนจะไพเราะ  " ไปตลาดกัน" แม่ชวน จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 15:42:19 ]

ความคิดเห็นที่ 82 อ่านแล้วซึ้งจังเลยค่ะ ขนาดว่าเราอยู่กับที่บ้านตลอดเลยน่ะเนี้ย สงสัยคุณ จขกท ต้องหาโอกาสกลับบ้านบ่อยๆแล้วแหละค่ะ คุณพ่อกับคุณแม่จะได้ดีใจ เวลาในชีวิตคนเรามันก็หมดลงไปทุกวัน เพราะฉะนั้นเราต้องดูแลคนที่เรารักและรักเราให้ดดีๆค่ะ หาเวลาให้เค้าเยอะๆ เพราะบางสิ่งเงินมันซื้อไม่ได้หรอกค่ะ จากคุณ : ohhioh - [ 14 พ.ค. 51 15:48:12 ]

ความคิดเห็นที่ 83 เล่าเรื่องได้น่าติดตามจัง ... อ่านแล้ว อยากกลับบ้าน เป็นอีกคน ที่เนรเทศต้วเอง จากบ้านเกิดเมืองนอนมาทำงานในเมืองใหญ่ มีเวลา มีโอกาสกลับบ้านปีละหน... เศร้าจัง !!! จากคุณ : like 2 hear from u - [ 14 พ.ค. 51 15:49:51 ]

ความคิดเห็นที่ 84 ด้วยความรีบผมลืมกล้อง เสียดายจริง ตลาดบ้านผมเค้าจะเรียกตลาดโก้งโค้ง เพราะของจะแบกับพื้นเวลาจะซื้อ จะเลือกอะไรก็ก้มเอา นี่คือที่มา  ของกินก็เป็นของที่เมื่อตอนเด็กๆ ผมอ่ะ โคดเบื่อ แต่พอมาตอนนี้ผมกินเอาๆ โดยที่ไม่ต้องเสียเงิน เพราะญาติกันทั้งนั้น  ทั้งอำเภอรู้จักกันหมด แปลกมั๊ย ผมเดินไปกับแม่ เดี๋ยวยายให้ขนม เดี๋ยวให้หมาก ให้ผัก ให้ปลา ให้ปู จนแม่บอกว่า แม่ไม่เอา ผมทำวงานได้เงินแล้วก็อยากให้อุดหนุนมั้งไม่ต้องให้แล้ว เค้าถึงยอม  ผมบอกแม่ว่าเช้านี้ผมขอโซโล่ทำกับข้าวเอง  แม่ตามใจ เพราะแกก็ขี้เกียจทำแล้ว   ขากลับได้ขนมมาสองอย่าง อร่อยเหาะ  อย่างแรกบ้านผมเรียก ขนมพิม เนื่องจากต้องเอาแป้งใส่ในแม่พิมแล้วย่างไฟ  ส่วนอย่างที่สองนั้น เรื่องเหนียวกล้วย โดยการเอาเหนียวไปนึ่งกับกะทิใส่เกลือนิดนึง แล้วเอากล้วยมาโปะหน้าก่อนจะราดด้วยหัวกะทิข้นๆมันๆ  แล้วเอาไปนุงอีกที  อร่อยที่ซู๊ดดดด ที่กรุงเทพไม่ค่อยมีอะ จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 15:50:29 ]

ความคิดเห็นที่ 85 อ่านไปอมยิ้มไป ยิ้มมากขึ้น ตอนเห็นเจ้าหนูในคห 74 แหล่มมากน้องชาย จากคุณ : ฉินเมิ่งเหยา - [ 14 พ.ค. 51 15:51:04 ]

ความคิดเห็นที่ 86 หิวมั๊ยครับ  เดี๋ยวผมทำกับข้าวให้ทาน ไม่ได้ทำกับข้าวมานานมากแล้ว เพราะที่ กทม ไม่มีครัว ลงมือกันเลยดีกว่า จานแรกเป็นไข่เจียวชะอม  งบประมาณที่ซื้อมีแค่น้ำปลากะกระเทียมอย่างเดียวที่เสียเงินซื้อ  ไข่ใต้ถุนบ้าน  ชะอมข้างบ้าน จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 15:58:07 ]

ความคิดเห็นที่ 87 ไข่ที่บ้านถึงจะฟองเล็กแต่สดนะครับ จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 15:59:14 ]

ความคิดเห็นที่ 88 ดูแล้วก็อยากไปเยี่ยมบ้าน จขกท จัง จัดทัวร์เลยมั้ยคะ? จากคุณ : MaNgKoOd - [ 14 พ.ค. 51 15:59:33 ]

ความคิดเห็นที่ 89 แอ่นแอน แอ๊น เสร็จไปหนึ่ง จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 16:00:04 ]

ความคิดเห็นที่ 90 อ่านแล้วอยากร้องไห้จัง พี่ก็เป็นคนใต้ เวลานั่งรถกลับนครฯผ่านทะเลท่าศาลา จะคิดถึงเพลง ไอ้หนุ่มตังเกมาก ตอนนี้ไม่มีใครแล้ว พ่อแม่ตายหมด บ้านก็ขาย ปู่ย่าตายายก็ไปหมด กลับบ้านทีก็มีแต่ไปงานศพญาติ เขียนได้ดีมากจริงๆค่ะ แล้วทำไมเปิดดูไม่ได้ทุกภาพละนี่? จากคุณ : ญ. - [ 14 พ.ค. 51 16:00:36 A:203.172.54.103 X: TicketID:149304 ]

ความคิดเห็นที่ 91 จานต่อไปเป็น แกงส้มปลาลังยอดมะขาม สิ่งที่ต้องซื้อมีปลาลังอย่างเดียว ยอดมะขามเก็บหลังบ้านกะลังสดเพราะเมื่อคืนฝนตก ส่วนกะปิลืมซื้อวิ่งไปขอข้างบ้าน นี่คือข้อดีของการไม่มีรู้กั้น จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 16:09:39 ]

ความคิดเห็นที่ 92 ทีนี้ก็ตำเลยครับ แต่ขั้นตอนนี้ไม่ไหว มันกระเด็น จ้องขอยืมมืออาชีพมาช่วยตำ "ย่า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 16:10:53 ]

ความคิดเห็นที่ 93 พระเอก(ยอดมะขาม) นางเอก (ปลาลัง) นางอิจฉา (เครื่องแกง) จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 16:12:20 ]

ความคิดเห็นที่ 94 เสร็จแล้วววว จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 16:13:31 ]

ความคิดเห็นที่ 95 อ่านแล้วน้ำตาซึม แอบคิดถึงบ้านเหมือนกัน.... ไม่ได้กลับไปหลายปีแล้ว.... อยากกินน้ำพริกกับไข่ชะอม ภาพสวยมาก ขอบคุณค่ะ.... จากคุณ : JustWannaLive - [ 14 พ.ค. 51 16:14:59 ]

ความคิดเห็นที่ 96 เมนูต่อมา ปลาลัง กะปลาหมึก ทอดขมิ้น ซื้อปลาลังอย่างเดียว ปลาหมึกไปขอลุงเมื่อวาน(ไม่ได้พูดเล่น แต่เอาจริง) ส่วนประกอบ จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 16:17:00 ]

ความคิดเห็นที่ 97 เสร็จแล้วก็นำไปทอดกันเลย หน้าตาหน้ากินอ่ะ ดูผู้ชมข้างล่างสิ มองตาละห้อย จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 16:19:02 ]

ความคิดเห็นที่ 98 เมนูสุดท้าย เมนูที่คนใต้อย่างเราๆขาดไม่ได้ เห็นรูปแล้วเดาออกแน่ๆ นั่นคือน้ำพริกหนุ่มนั่นเอง!!!!!!  ล้อเล่น น้ำพริกแมงดาครับ จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 16:20:43 ]

ความคิดเห็นที่ 99 โหยยย นี่ถ้าไม่ได้เข้าทู้นี้ เสียใจแย่เลย ทู้ดีมั่กๆๆๆๆๆ ชอบๆๆ คราวหลังกลับบ้านซักปีละครั้งเน๊อะ ปล. แหะๆ อยู่บ้านทุกวัน เจอพ่อแม่พี่น้องแทบทุกวัน แถมบ้านอยู่ในกรุงอีก อยากได้บรรยากาศแบบจขกท.บ้าง จากคุณ : ดวงดาว หัวใจ ดอกไม้ ชายทะเล - [ 14 พ.ค. 51 16:21:24 ]

ความคิดเห็นที่ 100 เมื่อโขลกเสร็จแล้วหน้าตาก็เป็นแบบที่เห็น กินกับมะเขือม่วงที่แม่ปลูกข้างบ้านอร่อยเหาะ ว่าแล้วก็ "พ่อ" "แม่" "ย่า" มากินข้าว จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 16:23:44 ]

ความคิดเห็นที่ 101 เดือน สองเดือนกลับที่ ครับ บ้านๆๆๆ บางงครั้งก็ลืมไปว่ามีบ้าน เพราะบ้างานกับบ้าเที่ยว ดีใจจังครับ ที่จขกท ได้กลับไปบรรยากาศเก่า เห็นแล้วก็คิดถึงรอบๆๆบ้านตัวเอง จากคุณ : redPoTatO - [ 14 พ.ค. 51 16:25:31 ]

ความคิดเห็นที่ 102 ระหว่างที่กินข้าวกันอยู่ป้าที่อยู่บ้านอีกฟากนึงของภูเขาเข็ญรถมาเรียก เพราะได้ข่าวว่าผมมาจากกรุงเทพ ผมรีบวิ่งไปดู ไหว้แกเสร็จแกก็ให้แตงโมมาสามลูก อิๆ อยู่นี่ยังไม่เสียตังส์เลยสักบาท ดีจัง ผมชวนป้าไปกินข้าวด้วยกัน แต่แกไม่กิน เลยตักแกงส้มใส่ถ้วยไปให้แกถ้วยนึง "อย่าลืมเอาถ้วยมาคืนนะป้า" ผมกำชับ แกก็บอกว่า"เออ มรึงกินแตงกรูแล้วอย่าลืมเอาเปลือกไปคืนกรูกันนะ" ขำเนอะป้านี่ จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 16:27:32 ]

ความคิดเห็นที่ 103 กลับมาอ่านอีกที  เมื่อกี้แค่น้ำตาเอ่อ ตอนนี้ทะลักทะลายค่ะ... ทุกๆตัวอักษร  ทุกๆภาพที่เห็น  ทุกๆถ้อยคำที่เอ่ย ปลุกความทรงจำที่หลับไหลให้ตื่นคืน... นานมากแล้วเหมือนกันที่ดิฉันไม่ได้กลับบ้าน... บ้านที่อยู่ในจังหวัดเดียวกับคุณเจ้าของกระทู้... บ้านที่มีทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนที่เจ้าของกระทู้มี เหนือสิ่งอื่นใดคือ...ความรัก  บ้านที่มีความรักอันมั่นคงและยั่งยืนชั่วชีวิต ถามตัวเองอีกครั้ง "แล้วฉันมาทำอะไรอยู่ที่นี่?" นั่นสิ...นี่ฉันมาทำอะไรอยู่ในมหานครแห่งนี้   มหานครที่เต็มไปด้วยผู้คนมากมาย  แต่สิ่งที่อยู่ในความรู้สึกคือความอ้างว้าง ............................................................................................... ขอบคุณนะคะคุณเจ้าของกระทู้  ขอบคุณมากจริงๆที่ตั้งกระทู้นี้ มันสวยงามมากค่ะ.... เป็นกระทู้ที่สวยงามที่สุดสำหรับดิฉัน ในรอบหลายๆปีนี้เลย แก้ไขเมื่อ 14 พ.ค. 51 16:32:58 จากคุณ : พิมปะการัง - [ 14 พ.ค. 51 16:28:50 ]

ความคิดเห็นที่ 104 ซึ้งวะ ไอ้น้อง  นี่แค่กลับบ้านนะ ยังถ่ายทอดเรื่องราวได้ดี ขนาดนี้เลย ชอบ ชอบ แล้วจะมาอ่านต่อ พรุ่งนี้นะ วันนี้กลับบ้านก่อน ขอกดให้ ซัก 1 Vote วะ จริงใจ นะจะบอกให้ ชอบมาก แก้ไขเมื่อ 14 พ.ค. 51 16:33:48 จากคุณ : จังเกิ้ล - [ 14 พ.ค. 51 16:28:56 ]

ความคิดเห็นที่ 105 ตอนบ่ายฝนตกทั้งวัน พ่อกะว่าจะชวนไปหาปลาเลยไม่ได้ไป เลยถือโอกาสเล่นน้ำฝนกับเด็กแถวนั้นแทน ย่าบอกว่า ดูมันสิ โตเท่าควายแล้วยังเล่นเหมือนเด็ก  ขอสักวันเหอะย่า เพราะบทบาทที่อยู่ กทม มันหนักหนาสาหัส ภาระหน้าที่ทั้งหลายมันคอยขีดเส้นให้เราอยู่แต่ในกรอบของการมีชีวิต แบบมนุษญ์เงินเดือน และวิถีคนเมือง บางครั้งฝนตกที่กทม ผมยังอยากกระโดดไปเล่นน้ำ แต่ถ้าทำแบบนั้นคนจะได้หาว่าผมบ้า ผมอยู่อพาร์ทเม็นท์  ข้างห้องผมยังไม่รู้จักหน้าค่าตาเลย นั่งรถเมล์ไปทำงาน นั่งติดกันแท้ๆยังไม่ทัก  พอยิ้มให้ก็ไประแวงเค้าอีก  เจอคนถือของหนักๆจะไปช่วยก็หาว่าจะไปวิ่งราว จะไปลวนลาม สังคมที่ กทม นับวันยิ่งทำให้คนกลายเป็นปัจเจกมากขึ้นทุกทีทุกที บางทีกลับบ้านไปบ้าง อาจทำให้เราสำเหนียกถึงกำพืดเรามาบ้างก็ได้ แก้ไขเมื่อ 14 พ.ค. 51 16:35:44 จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 16:33:47 ]

ความคิดเห็นที่ 106 วันรุ่งขึ้น ถึงเวลาที่ผมต้องกลับมากรุงเทพแล้ว ตื่นมาตอนเช้า ฝนตกอีกเช่นเคย ยิ่งทำให้บรรยากาศหม่นหมอง ย่าบอกว่า "บ้านก็เงียบเหมือนเดิมอีกแล้ว" นึกสะท้อนใจทันที เพราะที่นี่เงียบจริงๆ ทุ่มนึงที่นี่เท่ากับตีหนึ่งที่กรุงเทพ คุณจะไม่เห็นใครออกมาเดินเพ่นพ่านตอนกลางคืน คนที่นั่นจะไม่สนใจว่าดาราคนไหนเป็นแฟนกับใคร วันนี้นายกด่าสื่อว่าอย่างไร หรือจะฆ่าฟันกันที่ไหน คนที่นี่ไม่สนใจ น้อยบ้านหรือแทบจะไม่มีบ้านไหนเลยที่อ่านหนังสือพิมพ์  ที่นี่จะสนใจอย่างเดียวคือเรื่องราคาข้าวของ เศษฐกิจแค่นั้น เด็กนักเรียนที่นี่ไม่ต้องเรียนพิเศษเป็นบ้าเป็นหลัง ยังคงเป็นเด็กที่ควรจะเป็น  คนแก่ที่นี่ไม่เคยโดดเดี่ยวถึงแม้บางครั้งลูกหลานไปอยู่ไกลๆ แต่ก็ยังไม่ญาติเป็นโขยง หรือบางทีลูกอาจส่งหลานมาให้เลี้ยงคลานเหงา เงินไม่สำคัญสำหรับที่นี่  เค้าไม่มีเงินสักบาทเค้าอยู่ได้  อิจฉาพวกเค้าเหมือนกันนะ  แต่ทำไงได้ผมหลงมาอยู่ในวังวนคนเมืองซะแล้วสิ จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 16:44:54 ]

ความคิดเห็นที่ 107 ถึงตอนกลับบ้าน ใจหาย แม่จัดกระเป๋าให้ เตรียมปลาแห้ง น้ำมันปู น้ำบูดู ขนมใต้ ใส่กระเป๋าให้เรียบร้อย แม่บอกว่า มาแป๊บเดียวจะไปอีกแล้ว ยังถ่ายรูปไม่ทั่วเลย จริงของแม่ สองวันยังเที่ยวที่นี่ไม่หมดเลย ยังมีหลายที่ที่ยังไม่ได้ไป ผมอาบน้ำแต่งตัว ทุกคนเงียบกันไปหมดไม่มีใครพูดอะไรเลย  พอแต่งตัวเสร็จออกมา ญาติๆมากันเต็มเลย มาส่งเหมือนขบวนอะไรสักอย่าง ผมบอกแม่ว่า เดี๋ยวขอไปบอกลาตากับยายก่อน จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 16:48:27 ]

ความคิดเห็นที่ 108 ว้าววววววววววววว ตาหล่อมากเลยค่ะ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 14 พ.ค. 51 16:56:02 ]

ความคิดเห็นที่ 109 ตาผมหล่อมาก เหมือนพระเอกหนังเลย ท่านเป็นนายช่างใหญ่ของที่นี่ ท่านแสดงมโนราห์ ท่านภาคหนังตะลุง ท่านเป็นช่างแกะสลักที่ลือชื่อของที่นั่น ท่านวาดรูปได้วิจิตรมาก ท่านทำวัด ทำโบสถ์ ทำงานฝีมือทุกอย่าง ตีเหล็กทำดาบ แกะสลักสัตว์ต่างๆจากรากไม้ ท่านเป็นตาที่ผมรักที่สุด แต่เสียดายที่ผมไม่ได้อะไรมาจากท่านเลย ท่านรักยายมาก ตอนยายเสีย ตาทำใจไม่ได้ ถึงขนาดเพ้อทุกคืน พูดกับยายเหมือนยายยังไม่ตาย ทุกคืนแกจะแต่งกลอนแล้วขับกลอนเป็นบทคิดถึงยายทุกคืน ใครที่ผ่านไปผ่านมาจะหยุดฟัง เพราะมันไพเราะและเศร้าจับใจ ครั้งนึงแกแต่งว่าแกจะรักยายไปทุกชาติภพ ไม่ว่าจะเกิดเป็นอะไร ต่อให้ยายเป็นคน แกเกิดเป็นวัว แกก็จะรักยายทุกชาติ ผมฟังแล้วน้ำตาไหล   หลังจากที่ยายเสียท่านกินเหล้ามากขึ้น   หลงๆลืมๆ สุขภาพทรุดโทรม จนไม่เหลือเค้าโครงของคนที่หล่อเหลา ที่น่านับถือน่าเกรงขาม   "พ่อ"(ผมเรียกตาว่าพ่อเพราะแกเลี้ยงผมมาตั้งแต่เด็ก)  "พ่อผมไปก่อนนะ รักษาสุขภาพนะ อยู่กับผมนานๆนะ"  แล้วแกก็ตบหัวผมพร้อมกับให้พร   "กลับมาอีกนะ" แกว่า  เฮ้ออออออออออออออออออออ จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 16:57:35 ]

ความคิดเห็นที่ 110 รถมารับแล้วผมต้องรีบไป เพราะถ้าพลาดรถขนมชั้นสีสดคันนี้แล้ว ผมต้องไปอีกทีพรุ่งนี้ ญาติๆบอกลาแล้วให้กลับมาอีกเป็นเสียงเดียว ผมยิ้มรับปาก  พ่อบอกว่าให้เดินทางปลอดภัยให้โชคดี แคล้วคลาด  พ่อตาแดงก่ำ ปกติผมไม่เคยเห็นพ่อร้องไห้ แต่คราวนี้ แอบเห็นน้ำตา แกเอ่อๆ  ส่วนแม่ไม่ต้องพูดถึงผมบอกกำชับแม่ว่า อย่าร้องให้นะ แกก็พยายามสุดๆ ย่านั้นห้ามไม่ได้หรอก หรอกให้เป็นตุ่มๆ แล้วตอนนั้น ผมหอบของขึ้นรถ รถออกตัวไปผมพยายามไม่หันไปมอง เพราะตัวเองก็เสียงสั่นๆเหมือนกัน ใจมันหายไปไหนแล้วไม่รู้  แต่ก็ต้องหันไป เห็นพ่อกับแม่เดินตามรถมา พร้อมโบกมือ เท่านั้นแหละ น้ำตาหยดแหมะ ก้อนเบ้อเร้อ     มาถึงตอนนี้ผมสัญญากับตัวเองแล้วว่า  ไม่ว่าจะงานเยอะแค่ไหน   ไม่ว่าจะเหนื่อยแค่ไหน   ไม่ว่าจะลายากแค่ไหน   ผมก็จะกลับบ้านให้บ่อยขึ้น   เพราะผมรู้ว่าการกลับไปบ้านของผมแต่ละครั้งมีค่า กับคนที่รอผมอยู่มากมายแค่ไหน    ผมสัญญา................ แก้ไขเมื่อ 14 พ.ค. 51 17:41:11 จากคุณ : airbusboy - [ 14 พ.ค. 51 17:05:32 ]

ความคิดเห็นที่ 111 ตาม " กลับบ้าน "  ด้วยครับ   จากคุณ : Draught Beer - [ 14 พ.ค. 51 17:06:29 ]

ความคิดเห็นที่ 112 ตามไปเที่ยวบ้านด้วยคนค่ะ แต่ 6 ปีนี่มันนานมากกกกกกเลยนะ จากคุณ : sueko - [ 14 พ.ค. 51 17:10:17 ]

ความคิดเห็นที่ 113 โอ๊ยยย  ต่อมน้ำตากแตกกกก   ขอบคุณอย่างที่สุด  สำหรับเรื่องราวดี ๆ ที่เล่าให้ฟังค่ะ กระชากใจจริง ๆ  พ่อคุณเอ๋ยยย จากคุณ : หมูน้อยสีชมพู - [ 14 พ.ค. 51 17:12:03 ]

ความคิดเห็นที่ 114 ร้องไห้ จริง ๆ ด้วยอ่ะ  ประทับใจ จากคุณ : hit on me - [ 14 พ.ค. 51 17:13:20 ]

ความคิดเห็นที่ 115 เย้ยยย!!!! จขกท. ทำบ่อน้ำตาช้านแตก     กลับบ้านบ่อย ๆ นะคะ กระทู้นี้ดีจัง จากคุณ : ขออยู่ใกล้..แค่สายลม - [ 14 พ.ค. 51 17:14:32 ]

ความคิดเห็นที่ 116 อ่านแล้วน้ำตาซึมเลยล่ะ จากคุณ : jaahe - [ 14 พ.ค. 51 17:15:57 ]

ความคิดเห็นที่ 117 อ่านกระทู้นี้ แล้วนึกถึงเพลงนี้ค่ะ ขอบคุณ จขกท สำหรับ สิ่งที่เหมือนจะเล็กๆ แต่ยิ่งใหญ่มากมาย ชอบที่บอกว่า การกลับบ้านของคุณมีค่าสำหรับคนที่นั้นมากกว่าที่เราจะคิดมากนัก จริงค่ะ บ้าน... ร้องโดยคุณปั่น ดอกไม้ ประตู แจกัน ดินทราย ต้นไม้ใหญ่ แก้วน้ำ จานชาม บันได โคมไฟที่สวยงาม ขอบรั้วและริมทางเดิน ต้นหญ้าอยู่ในสนาม บ้านนี้จะมีความงามได้ถ้ามีเธอ เพราะเธอคือที่พักพิง คือทุกสิ่งที่มีความหมาย เมื่อเธออยู่เคียงชิดใกล้ เรื่องร้ายใดๆไม่เกรง แม้ข้างนอกจะต้องเจอ กับเรื่องราวที่ใครข่มเหง แต่ฉันเองไม่คิดกลัว จากพื้นดินชนเพดานนั้นมีความหวานอยู่ เพราะรู้ว่าฉันมีเธอคอยเป็นที่พักใจ จะรอคอยฉันจริงๆ เป็นหลักพึ่งพิงสุดท้าย จะล้มตัวลงเอนกายที่บ้านของฉัน * ไม่ว่าวันเวลา จะเปลี่ยนหมุนเวียนไปเท่าไร ฉันยังคงมีแต่เธอ เป็นความหวังและความเข้าใจ พร้อมจะเก็บทุกสิ่ง ทิ้งความสุขทุกอย่าง และจะทำทุกทางเพื่อบ้าน หลังนี้ (ซ้ำ *) ดอกไม้ ประตู แจกัน ดินทราย ต้นไม้ใหญ่ แก้วน้ำ จานชาม บันได โคมไฟที่สวยงาม ขอบรั้วและริมทางเดิน ก็ล้วนแต่มีคำถาม บ้านนี้จะงามอย่างไรถ้าไม่มีเธอ ก็เพราะว่าใจของเธอคือบ้าน ของฉัน ป.ล. อ่านกระทู้นี้แล้วแอบชอบด้านนี้ของ จขกท ค่ะ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 14 พ.ค. 51 17:19:08 ]

ความคิดเห็นที่ 118 เห็นหยดน้ำที่เกาะกระจก นึกถึงความรู้สึกที่อยากกลับบ้านได้เลย ทั้งที่ไม่เคยจากบ้านไปนานๆสักครั้ง มากที่สุดไม่เกิน หนึ่งเดือน แต่ก็เข้าใจความรู้สึกที่เรียกว่า คิดถึงบ้าน จริงๆ ขอบคุณที่ทำให้หลงทางเข้ามาทู้นี้ ทำให้เรียกความรู้สึกดีๆ ของบ้านที่อบอุ่นได้จริงๆ จากคุณ : nickky_wan - [ 14 พ.ค. 51 17:19:35 ]

ความคิดเห็นที่ 119 เข้ามาขอบคุณ จขกท. ค่ะ น้ำตาซึมเช่นกันค่ะ ทั้งที่เราไม่เคยไกล พ่อ-แม่ หรือ ไกลบ้าน แต่ จขกท. ก็ทำให้รู้สึกได้ถึงความน่ารักในครอบครัว จากคุณ : ต้นไม้ ปลอดไวรัส - [ 14 พ.ค. 51 17:30:20 ]

ความคิดเห็นที่ 120 กลับบ้านเรา รักรออยู่ จากคุณ : นู๋หิ่นอินตรัง - [ 14 พ.ค. 51 18:04:01 ]

ความคิดเห็นที่ 121 น้ำตาร่วงเหมือนกับหลายๆคนที่ได้อ่าน คุณเขียนได้ดีมาก จริงใจมาก ชอบจังค่ะ คิดถึงบ้านจัง มาอยู่เมืองกรุงนี่ทุกอย่างเป็นเงินเป็นทอง กลับบ้านมีพ่อแม่ มีญาติพี่น้อง มีผักผลไม้เต็มสวน คิดถึงบ้านเราเน้อ คนตานีอย่างหนูไม่ได้กลับไปเกือบปีแล้ว แง้ว จากคุณ : P*dizine - [ 14 พ.ค. 51 18:07:51 ]

ความคิดเห็นที่ 122 เล่าเรื่องได้ดีจังค่ะ เหมือนได้ดูหนังซึ้งๆเรื่องนึงเลย จากคุณ : Francsmama - [ 14 พ.ค. 51 18:20:15 ]

ความคิดเห็นที่ 123 ค่อยๆอ่านอย่างช้าๆ เก็บบรรยากาศ ไปเรื่อยๆ ด้วยความซาบซึ้งใจ เคยต้องห่างบ้าน ไปใช้ชีวิตตามลำพังในเมืองหลวง เป็นเวลาหลายปีอยู่เหมือนกันค่ะ แต่กลับบ้านบ่อยมากๆ เพราะที่ไหนๆ ก็ไม่สุขใจเหมือนบ้านเรา ตอนนี้กลับมาอยู่บ้านแบบถาวรแล้ว ยังคงมองเห็นสิ่งสวยงามรอบๆบ้านเสมอ กลับบ้านกันบ้างเถอะค่ะ การได้ท่องเที่ยวไปทั่วเมืองไทย เป็นประสบการณ์ดีๆ ที่น่าเก็บเกี่ยว แต่อย่างน้อยซักปีละครั้งก้ยังดี อยากให้ทุกคน ให้เวลากับบ้านเกิดบ้าง ไม่มีที่ไหนสวยงามเหมือนบ้านเราค่ะ เชื่อสิ่ !! กดให้ 1 โหวตค่ะ จากคุณ : prettyguide - [ 14 พ.ค. 51 18:49:59 ]

ความคิดเห็นที่ 124 เข้ามาโหวต ซึ้งจริงๆค่ะ กระทู้นี้ อยู่ที่ไหน ก็ไม่สุขใจเหมือนบ้านเรา อ่านแล้วก็คิดถึงบ้านเนอะ จากคุณ : khimyo - [ 14 พ.ค. 51 19:22:09 ]

ความคิดเห็นที่ 125 อ่านแล้วซึ้งมากๆเลยค่ะ  น้ำตาซึมเลย  ขอบคุณคุณ airbusboy นะคะ ที่พาไปเที่ยวบ้าน จากคุณ : Aorora - [ 14 พ.ค. 51 19:38:54 ]

ความคิดเห็นที่ 126 นี่ขนาดเราไม่มีบ้านให้ผูกพันด้วยแต่ว่าโห ทำเราต่อมน้ำตากแตกกกก จากคุณ : nachuthamad - [ 14 พ.ค. 51 19:39:53 ]

ความคิดเห็นที่ 127 สุดยอดเลยค่ะ กระทู้นี้ บ้านของ จขกท น่าอยู่มากๆ เลยเนาะ กลับบ้านอีกบ่อยๆ แล้วพาไปเที่ยวบ้านอีกนะ จากคุณ : bangkok dream - [ 14 พ.ค. 51 19:49:48 ]

ความคิดเห็นที่ 128 เล่าเรื่องได้เยี่ยมจริงๆ สุดยอดครับ เป็นนักเขียนได้สบายๆเลย เอาไป 1 โหวต จากคุณ : okus - [ 14 พ.ค. 51 19:54:50 ]

ความคิดเห็นที่ 129 อยากกลับบ้านอีกอ่ะ...โหวตไป 1 จึ๊ก...นี้ก็ผลจากการกลับบ้านเมื่อสงกรานต์ที่ผ่านมา จากคุณ : a dear - [ 14 พ.ค. 51 20:36:32 ]

ความคิดเห็นที่ 130 โหวตไป 1 จึ๊ก จากคุณ : SausageBunn - [ 14 พ.ค. 51 20:38:15 ]

ความคิดเห็นที่ 131 1 โหวตจากใจค่ะ จากคุณ : patj - [ 14 พ.ค. 51 20:42:19 ]

ความคิดเห็นที่ 132 เขียนได้ดีมากเลยครับ จากคุณ : ใช่แล้ว.....ผมเองครับ - [ 14 พ.ค. 51 21:20:50 ]

ความคิดเห็นที่ 133 เล่าเรื่องได้ดีมากๆ    อ่านแล้วคิดถึงบ้านค่ะ   เอาไป 1 โหวต จากคุณ : b_bai - [ 14 พ.ค. 51 21:28:03 ]

ความคิดเห็นที่ 134 vote jaa จากคุณ : TASoccer - [ 14 พ.ค. 51 21:28:14 ]

ความคิดเห็นที่ 135 ผมดีใจที่ได้อ่านกระทู้นี้ครับ คิดถึงเพลง คิดถึงบ้าน ของจรัลเลยครับ มองดูดวงดาวก็คงเป็นดาวดวงเดียวกัน มองดูดวงจันทร์ก็เหมือนกับจันทร์ที่บ้านเรา ยามนี้ฉันเหงา คิดถึงบ้าน มองดูท้องฟ้าก็ยังเป็นฟ้าฝืนเดียวกัน มองดูดวงตะวันก็ยังส่องแสงไปบ้านฉัน ยามฟ้ามืดคล้ำ คิดถึงบ้าน * อยู่ในเมืองกรุงก็คงวุ่นวายและวกวน มีแต่ผู้คนก็เหมือนดั่งคนไม่รู้จักกัน ชีวิตผกผัน คิดถึงบ้าน มองไปทางใดก็มีแต่ตึกสูงสวยงาม แต่ใจคนไม่งามเหมือนกับคนที่บ้านเรา ยามนี้ฉันเหงา คิดถึงบ้าน ... 1 โหวต จากคุณ : catstevens - [ 14 พ.ค. 51 21:32:09 ]

ความคิดเห็นที่ 136 เป็นกระทู้ที่อ่านแล้วประทับใจที่สุดเลยค่ะ เยี่ยมจริงๆค่ะทั้งภาพและคำบรรยาย จากคุณ : ขนมไทยห่อใบตอง - [ 14 พ.ค. 51 21:32:13 ]