ช้าง..ช้าง น้องเคยเห็นช้างหรือเปล่า

...
“ ได้รับโปสการ์ดแล้วครับ แหว่งนิดๆหน่อยๆ ” เสียงหนุ่มปลายสายว่า
“ ทำไมล่ะ โดนฝนรึ ” ฉันสงสัยว่าโปสการ์ดที่ส่งไปอาจโดนฝนเปียก ขาด แหว่ง
“ เปล่าฮะ โดนแทะโลมนิดหน่อยเลยแหว่ง ” แล้วก็ตามด้วยเสียงหัวเราะ
แน่ใจได้เลยว่าเป็นเสียงหัวเราะของเราทั้งคู่
..
..
อาทิตย์ที่แล้วไปเที่ยวเกาะช้างกับเพื่อนรุ่นน้อง
นัยว่าพาน้องเที่ยวก่อนเปิดเทอม “วิภา” สาวขี้เหงา ว่างมากเลยเรียนต่อป.โท
สาว สาว สาว และหนึ่งหนุ่ม (ของหนึ่งสาว)

ก่อนเดินทาง
“ ไปทำไมเกาะช้าง ฝนตกพายุเข้า เนี่ย!ผมเพิ่งกลับมา ไปสองวันไม่ได้ออกไปไหนเลยฝนตก เล่นไพ่ทั้งวันเลย ” มีใครบางคนว่า
และมีอีกหลายคนว่าตามๆกัน
“ ข่าวว่าพายุเข้านะจะไปอยู่รึ ”
“ เจอฝนแน่อย่าไปเลย ”
“ เปลี่ยนที่เถอะ ”
และ
ฯลฯ
..
..
ดีจังที่อั้น( คนพิเศษของใครบางคน) ตัดสินใจนำรถข้ามมาบนเกาะ ทำให้พวกเรามีโอกาสได้ไปเยือนหลายๆที่บน
อย่างสะดวกสบาย
ตอนที่เรามาถึงตราด ยังไม่เข้าตัวจังหวัดเห็นป้ายเส้นทางไปอ่าวธรรมชาติท่าเรือเฟอรี่ 35กม.จากถนนใหญ่
“ กลับรถไปดูก่อนดีมั้ย ถ้ามีที่พักก็พักแถวอ่าวนั่นแหละถ้าไม่มีค่อยเข้าตราด ”
คนขับใจดีว่าอะไร บอกอะไรทำตามไปซะทั้งนั้น ไม่มีขัดคอ

แล้วรถเราก็เข้ามาต่อแถวเพื่อลงเรือข้ามเกาะกันเลย
“ ข้ามเลยละกัน ”
การเดินทางที่ไม่มีแผนมันก็ดีอย่างนี้แหละ
ถนนบนเกาะดีมาก เส้นทางบนเกาะ ลัดเลาะ หักศอก ขึ้นเขา ลงเขา ใครนับถือพระอะไรก็นิมนต์ท่านมาคุ้มครองกันให้ว่อง
เกาะช้างเปลี่ยนไปเยอะ “ ความเปลี่ยนแปลงคือนิรันดร์ ” ใช้บ่อยประโยคนี้
เกาะช้างหน้าตาเปลี่ยนไปเยอะ ความเจริญด้านวัตถุ สิ่งปลูกสร้าง สาธารณูประโภคเพียบ

นั่งเฟอรี่ข้ามมาถึงเกาะตอนหกโมงกว่า เดินหาที่พัก แบบพอนอนได้ ตามคอนเซ็ป
“ สะอาด ปลอดภัย ราคาไม่แพง ” และเราได้ บังกาโลบนหาดทรายขาว ตรงตามคอนเซ็ป อาจไม่ได้หันหน้ารับลมทะเล แต่ใครเขาสนกันล่ะ ยังไงคืนนี้ก็มีแต่นอนอยู่แล้ว
เดินเตร่ไปเตร่มาหาที่พักเผื่อพรุ่งนี้ เดินเข้าเดินออกหลายที่ น่าสนใจทั้งนั้นแต่
“ จะนอนโฮมสเตย์ ” วิภาว่ามาอย่างนั้นและเราก็ว่ากันตามนั้น โทร.จองในบัดnow
ตั้งใจจะพักโฮมสเตย์สองคืนแต่ ป้าเปิ้ลเจ้าของบ้านบอกว่า “ เหงานะลูก ”
ได้เลยป้า งั้นเราพักคืนหนึ่งก่อน คืนต่อไปค่อยว่ากันว่าจะอยู่ต่อหรือจะกลับ

แม้จะบอกว่าไม่มีแผนแต่ฉันก็แอบมีแผนจนได้ แผนสั้นๆง่ายๆเลย
“ พรุ่งนี้ไปน้ำตกคลองพลู นั่งรถไปกินอาหารทะเลที่บางเบ้าแล้วกลับไป“สมบัติของเปิ้ล” ที่สลักเพชร และวันต่อไปกลับ ”

อาหารค่ำบนหาดทรายขาว อร่อยสนนราคารับได้
อย่างที่บอก “ สนที่ไหนกันลมทะเลกับเสียงคลื่น ” เข้าห้องเปิดแอร์ หลับสบาย

ตื่นตอนเช้าถนนเปียก ฝนตก หลับไม่รู้เรื่อง เช้านี้อากาศสดชื่น
มี sms เตือนให้ระวังฟ้าฝน คลื่นลม และสึนามิ เป็นห่วงกลัวคนใกล้แก่วิ่งไม่ทัน
เลยตอบกลับไปว่า ไปล้างปากไป้ หยาบคายแต่เช้า …. 555

ชวนวิภาเดินเล่นหากาแฟกิน
ไม่สนใครอีกสองคน แหม!คนมันเสี้ยนยา(กาแฟ)ต้องหาทางอัพยา
เดินตามถนนแล้ววกลงหาด ไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยวเดินเท่าไหร่ มีชาวบ้านออกมากวาดหน้าบ้านหลังบ้านบ้าง
ร้านรวงต่างๆก็ยังไม่เปิด ยกเว้น 7/11 มิตรแท้คู่การเดินทาง
เราเดินวกลงชายหาด หาร้านเหมาะที่จะเปิดขายอาหารเช้า แล้วก็เจอ
“ แสงตะวัน” รีสอร์ท
อาหารเช้าสำหรับคนสองคน กาแฟ อาหารชุด แพนเค้กกล้วยหอมและข้าวต้มกุ้ง
อาหารอร่อยมากแต่…มันจานใหญ่ทานไม่หมดเสียดายมาก

เดินบนหาดทรายกลับที่พัก
หาดทรายขาววันนี้ไม่ขาวเหมือนเมื่อหลายปีก่อน
หวังจะเจอหนุ่มหล่อมาดแมนวิ่งออกกำลังกายบนชายหาด ไม่ยักมี ที่เจอคือฝรั่งแก่ๆ เฮ้อ..ป้าละเซ็ง

..
..
หลังทุกคนพร้อม เราก็นั่งรถชมเกาะ เพลินกับการดูรายชื่อรีสอร์ท
เพลินกับการลุ้นรถเข้าโค้งขึ้นเขา
ถึงทางเข้าน้ำตกคลองพลู เดินต่ออีก 500 เมตร เข้าชมน้ำตก
สวยมาก น้ำใส น่าเล่นมากๆ คิดถึงพี่หนู คิดถึงพี่แก๋งถ้ามาคงไม่วายลงไปกวนน้ำให้ขุ่น น้ำใส มีแอ่งน้ำ มีสระน้ำ มีโลมาสีชมพูนั่งเล่นน้ำ ถ้าพวกเราลงไปเล่นอีกคงจะมีพยูนน้ำจืดเพิ่มแน่ๆ

ออกจากคลองพลู ไปจุดชมวิว เข้าใจเรียก “ จุดชมวิว ”
มีวิวทิวทัศน์ที่สวยมาก มองเห็นเกาะเล็กเกาะน้อย
ฉันบอกวิภาว่า “ เกาะเล็กที่เห็นนั่นน่ะ ถ้าน้ำทะเลลดลง เราสามารถเดินข้ามไปได้เหมือนที่เกาะนางยวนเลยนะ ”
“ จริงเรอะพี่ ” น้ำเสียงเธอตื่นเต้น
ฉันหัวเราะ “ จริงสิ แต่… ” เว้นจังหวะให้เธอสนใจ
“ แต่อะไร ”
“ แต่… น้ำทะเลไม่เคยลดลงจนแห้งให้เดินข้ามได้น่ะสิ…555 ”

มีโทรศัพท์จากหนุ่มหล่อ ( คนเดียวกันที่กล่าวถึงตอนแรก )
“ เรามักเดินสวนทางกันเสมอนะครับ ” พ่อคนนั้นว่า ก็หนุ่มนั่นจะไปเที่ยวลาวใต้พรุ่งนี้น่ะสิ
“ วันนี้ทำงานครับ ” เขาว่า เลยโดนฉันและวิภาแซวว่า “ มีงานทำด้วยเหรอ ไม่ยักเคยได้ยินว่าทำงาน เห็นไปนั่นไปนี่อยู่เรื่อย ” หลังจากนั้นก็มีวาจาแทะโลมจากสาวๆไปยังปลายสาย ดูเหมือนว่าพ่อหนุ่มนั่นฟังจนชิน ไม่มีสะเทิ้น

“ ถ้าพายุเข้า ติดเกาะ รัฐส่งเรือหลวงมารับ นาวิกโยธินเพียบ โอ… ” สาวหนึ่งพูดขึ้นหลังจากพ่อหนุ่มนั่นเตือนว่าระวังพายุพัด ข้ามมาไม่ได้ ติดเกาะนะ หลังได้ยินคำตอบหนุ่มนั่นถึงกับรำพึง
“ คิดได้ไงเนี่ย!ข้ามช็อตเลยนะนั่น ลึกล้ำๆ ”

เส้นทางไปบางเบ้าทำเอาเราหวาดเสียว ยิ่งตอนมีรถสวนทางลงเขาเข้าโค้งมา ทำเอาวูบ…
sAnake เลือกร้านอาหารทะเลนัยว่าเพื่อนแนะนำมาอีกที
พอถึงร้านสิ่งแรกที่สั่งคือกาแฟ ขอกาแฟด่วน ง่วงมากๆ

อาหารทะเลอร่อย ปูเป็นปู ปลาเป็นปลา (จะให้เป็นอะไรอื่นได้ )
แต่กาแฟ..เฮ้อ! ชงกาแฟอย่างนี้น่าจะชงนมมาให้เลย
สรุป อาหารอร่อยแต่กาแฟต้องปรับปรุงมากๆ

เดินชมตลาดชุมชนบางเบ้า ชมรีสอร์ทสีฟ้าที่สร้างลงไปในน้ำ
“ บางเบ้าซีฮัท ” … สวยดี สีสันสวยดี

จากบางเบ้าวิ่งยาวกลับไปยังสลักเพชร
จอดรถไว้ที่ “ สลักเพชรรีสอร์ท” หนุ่มวัยรุ่นสองคนขับมอเตอร์ไซค์ออกมารับ
“ สมบัติของเปิ้ล ” โอมสเตย์หลังสุดท้าย ถูกใจฉันกับวิภามาก ลานดูดาวกว้าง ลมทะเลพัดเย็น
ป้าเปิ้ลไม่อยู่ แต่ลูกๆที่อยู่ต้อนรับดีมาก
อาหารทะเลในค่ำคืนนี้ “ ปูไต่แถวคอ ” เฮ้อ!แล้วคอเรสเตอรอลจะลดได้ไงเนี่ย!

คิดถึงถ้อยคำห่วงใยจากหลายคนที่เตือนเรื่องฟ้าฝน
แล้วยังไง ไหนฝน นอนอาบลมทะเล ดมกลิ่นเค็มและคาวอยู่ที่
“ สมบัติของเปิ้ลโฮมสเตย์สลักเพชร ” สบายใจเฉิบ
โอเค ฟ้าอาจจะไม่ใสกิ๊ก อาจมีกลุ่มเมฆฝนครึ้มๆลอยข้ามหัวไปมาบ้าง แต่มันก็ไม่ตกใส่กบาลพวกเราล่ะ

..
..
เมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับ
อาจเพราะไม่ชินกับเสียงลมเสียงน้ำ เสียงกระทบของฉากพลาสติก เสียงคล้ายคนเดิน เสียงเปิดปิดประตู
เฮ้อ! เสียงหลอนๆที่ว่ามาทั้งหมด ทำเอาขอบตาคล้ำ
ฉันนึกขำเมื่อคิดถึงเมื่อคืน เมื่อพี่กับน้องสะดุ้งกลางดึกเพราะเสียง “ ปัง!” ดังมาก
ค่อยๆย่องโผล่หน้าออกจากห้อง เงียบ…ไม่มีใครหรืออะไร นอกจากลมพัดฉากพลาสติกและเหล็กม้วนฉาก
ถูกลมพัดกระทบเสา … กลับเข้าไปนอนต่อ แต่เสียงเปิดปิดประตู เสียงคล้ายคนเดิน ยังตามหลอน
ฟ้าแลบ อยู่ด้านหนึ่งของเกาะ ฝนตกสองสามหยด เรานอนต่อนิดหน่อยก่อนฟ้าสาง

เช้านี้อากาศดี
เราเล่าถึงเหตุการณ์เมื่อคืน แล้วเราก็ขำกัน สงสัยว่าจะ” โดน” เข้าแล้ว คิดจะอยู่ต่ออีกคืนเพื่อพิสูจน์ว่า
เพราะแปลกที่จึงหลอน นอนอีกคืนน่าจะดีขึ้น แต่น่าเสียดาย เป็นไปไม่ได้เพราะมีนักท่องเที่ยวกลุ่มใหญ่มาจ่อคิว คิดกันกับวิภา คราวหน้านะน้อง

บอกลาน้องๆ ถ้ามีโอกาสจะมาอีกแน่ ถ้ามีโอกาส

วันนี้ดูเหมือนว่าเราจะเจอฝนเป็นหย่อมๆ ทะเลมีคลื่นคงไม่เล็กน้อย เพราะทำเอาเรือเฟอรี่ลำใหญ่โคลง และคนสองคน “ เมาเรือ ”

..
..
คืนนี้จะวกไปนอนระยองเพราะคุณนายแม่โทร.สั่งของฝากจากทะเล
แวะท่าใหม่ตั้งใจจะไปทานก๋วยเตี๋ยวหมูเลียง ทั้งๆที่สองวันที่แล้วก็เพิ่งทานไป
แต่ยังไม่ถึงร้านก๋วยเตี๋ยว ขับรถผ่านร้านส้มตำที่คนเยอะมาก เราสี่คนเลยมีความสงสัยใคร่รู้ว่าทำไมคนเยอะ
จอดเลยจอด พร้อมใจกันลงมติ “ กินร้านนี้แหละ ” ไม่เคยสามัคคีกันขนาดนี้มาก่อน
“ ร้านส้มตำแม่ปี้ด … ไก่ทอดอร่อย ส้มตำหวานไปหน่อย แต่โดยรวมก็ดี
เป็นอันว่าฉันไม่ต้องกลุ้มใจแล้วเรื่องที่จะทำหน้ายังไงเมื่อกลับไปทานก๋วยเตี๋ยวหมูเลียง เพราะมื้อนี้รอด…

หลังอาหารกลางวัน มองหาร้านกาแฟรอยตาวัน และเจอโดยบังเอิญ
“ มีคนค่อนว่าตอนที่เจอดีใจยังกะถูกหวย “ และบอกว่ากาแฟไม่อร่อย ไม่รู้สิ…ฉันดื่มมิ้นโซดา
ไม่ออกความเห็นเรื่องกาแฟ แต่ที่แน่ๆคราวก่อนที่แวะทาน..อร่อยง่ะ

ถึงระยองบ่ายแก่ๆ ได้ที่พักที่แหลมแม่พิมพ์ เป็นที่ที่ฉันเคยพัก โดยรวมใช้ได้ ห้องสะอาด กว้าง ปูผ้าเนี้ยบ
ชนิดโรงแรมอาย

ค่ำนี้มีเจ้ามือเลี้ยงอาหารค่ำ เพื่อนของอั้น
อาหารอร่อย เค้กอร่อย น่าเสียดายที่ฉันกับวิภายังเมาค้าง เลยทานไม่ได้เยอะ คราวหน้านะคราวหน้า
(อีกแล้วครับท่าน ) ว่าแต่ร้านที่ทานชื่อร้านอะไรนะ……

..
..

ขอขอบคุณ
เจ้าของความคิดที่จะไปเกาะช้าง ..วิภา
ขอบคุณsAnake ที่พาคนพิเศษไปด้วย ทำให้เรามีพลขับใจดีพาเที่ยว
ขอบคุณเมืองไทยที่มีเกาะใหญ่อย่างเกาะช้าง และยังมีมุมงดงามให้ได้เยี่ยมชม
รักเมืองไทยจริงๆ

จากคุณ : สิงห์อมบ๊วย - [ 24 พ.ค. 51 05:28:12 ]