พอดีแฟนผมไปประชุมที่ฮ่องกง ตั้งแต่วันที่ 25 มิถุนายน 2551 ก็เดือนที่แล้วนี่ละครับ พอเธอไปถึงที่นั่น ก็โทรมาบอกกับผมว่าหัวหน้าของเธอที่ไปถึงก่อนหน้าเธอ 2 วัน กระเป๋าเดินทางหาย!! โดยไม่มีเสื้อผ้าใส่เลยที่ฮ่องกงต้องซื้อเสื้อผ้าใส่ใหม่ ... ผมก็บอกไปเอาน่ามันอาจตกหล่นได้ ตอนนั้นไม่ได้ซีเรียสอะไรเพราะไม่ได้เกิดกับครอบครัวของเราเอง
พอวันพุธที่ 2 กรกฏาคม 2551 เธอกลับมาจากฮ่องกงด้วยสายการบินไทย ถึงประมาณ 16.00 น. โดยผมไปรับเธอเช่นเคยครับที่สนามบิน ผมรอเธอจน
16.30 เธอโทรมาบอกเหลือกระเป๋าอีกใบ ยังไม่ออกมาจากสายพานเลย 17.50 เธอเข็นรถมาบอกผมว่ากระเป๋าไม่เจอไป 1 ใบ โดยของเพื่อนเธอที่บินกลับด้วยกันก็ไม่ครบ 1 ใบ ในนั้นก็มีห่านย่างฮ่องกงกับเสื้อผ้าที่ซื้อมาจากที่นั่น
ผมสงสัยครับว่าการทำงานของที่นี่ไม่ว่าจะการบินไทย หรือทางสนามบิน กระเป๋าของผู้โดยสารที่หายมันเกิดบ่อยใช่ไหมครับเลยเหมือนเป็นเรื่องปกติที่ว่าเดี๋ยวก็ได้คืน
จริงครับผมได้กระเป๋าคืนประมาณเที่ยงคืน ต้องขอบคุณพนักงานที่นำมาส่งด้วยนะครับ มาไกลน่าดู บ้างผมอยู่ย่านบางแค กับ สุวรรณภูมิ เลยถามคนมาส่งกระเป๋าว่ามาที่ผมที่เดียวหรือครับ พนักงานก็บอกว่ามาหลายที่ครับพี่ ครั้งนี้มีได้ไม่ครบหลายคน !!!
อึ้งเลยสิครับว่าการบินไทย ที่น่าจะเรียกว่าดีที่สุดในประเทศของเรายังพลาดได้ขนาดนี้ ห่านย่างเป็ดย่างของแฟนผมที่ซื้อมา มันเสียแล้วละครับกว่าจะมาถึงผม แต่แค่งงครับว่าผมใช้นกแอร์บ่อยนะ โอเคมีช้าบ้างกว่าเครื่องจะออก แต่ผมไม่เคยเจออะไรทำนองนี้เลยกับนกแอร์ ทั้งๆที่ผมทำงานพนักงานคนหนึ่งไม่มีญาติไม่มีพี่น้องอยู่นกแอร์ นกแอร์กับผมจึงไม่มีส่วนได้ส่วนเสียกัน เพราะผมแค่เปรียบเทียบ
ขอบคุณมากครับการบินไทยที่มันไม่หาย แต่แค่ตกหล่น แล้วที่จะบอกจะชดใช้ค่าอาหารให้ ไม่ต้องหรอกครับ มันไม่กี่ร้อย แต่ศรัทธาของผมกับการบินไทยคงลดลงไป
ขอบคุณครับที่ทนอ่านความไร้สาระของผม
วีระเดช เฉลยนาค
แก้ไขเมื่อ 04 ก.ค. 51 08:31:56
แก้ไขเมื่อ 04 ก.ค. 51 08:17:54
แก้ไขเมื่อ 04 ก.ค. 51 08:05:08