ความคิดเห็นที่ 1 เริ่มตั้งแต่ต้นเลยนะคะ  ดีนะที่ save ไว้ใน Word แนะนำตัวละคร เจ้าหญิงสโนไวท์ – เป็นผู้หญิงขี้วีนที่ไม่มีใครแต่งตั้งให้เป็นเจ้าหญิง แต่โปรโมทตัวเองขึ้นมาเป็นเอง   มีปัญหาสุขภาพ เวลาเดินไกลๆ แล้วจะหายใจไม่ทัน  ปัญหานี้ทำให้เจ้าชายสายเสมอ และตัวอินดี้ทั้งสามต้องรับบทเป็นข้าราชบริพารขนสัมภาระทุกอย่าง ของสโนไวท์ให้  แม้กระทั่งกระเป๋าถือ  แต่เจ้าชายสายเสมอ และตัวอินดี้ทั้งสามก็ไม่กล้าบ่นเพราะเงินที่แลกมาทั้งหมด เจ้าหญิงสโนไวท์กำไว้แต่เพียงผู้เดียว   เอ๊ะ หรือเธอจะเป็นนางแม่มดปลอมตัวมากันแน่   เจ้าชายสายเสมอ – คุณสามีของเจ้าหญิงสโนไวท์   ปรกติจะแข็งแรงปานแรมโบ้บวกโคแนน   แต่รอบนี้โดนไข้หวัดเกาหลีเล่นงานจนงอมพระราม เลยไม่ค่อยได้ออกไปไหนด้วย   ปล่อยให้สโนไวท์อยู่การการดูแลของตัวอินดี้ทั้งสามตามลำพัง   เจ้าชายสายเสมอมีคุณสมบัติพิเศษอยู่ขอหนึ่ง คือเธอจะมาสายได้ตลอดเวลา  ถ้านัดประชุม 11 โมง สโนไวท์ต้องไปหลอกเธอว่าประชุม 10 โมงเธอถึงจะมาประชุมทัน   เพราะเจ้าชายสายเสมอมาสายเป็นประจำนี่แหละทำให้ทั้งเจ้าชาย และสโนไวท์ไปไม่ทัน Happily Ever After ต้องมาติดแหงกอยู่บนโลกที่สุกมั่ง ทุกข์มั่งอยู่ทุกวันนี้ ตัวอินดี้ทั้งสาม – นำทีมโดย กุ๊กกู  เป็นหัวหน้าทีมอินดี้   มีนายรุงรังและนายเสเป็นลูกน้อง   อินดี้เป็นอาการที่พวกตัวอินดี้เองนำมาใช้เรียกการไม่ยอมหลับยอมนอน   ชอบออกไปเดินเล่น  ดูสาว  ดูสถานที่  ดูผู้คนไม่เลือกเวล่ำเวลา   หากถามเหตุผล  ตัวอินดี้จะบอกว่าเสียค่าตั๋วมาแพงต้องใช้ให้คุ้ม   ต้องการสัมผัสเกาหลีทุกซอกทุกมุม   แต่จริงๆ แล้วสโนไวท์แอบคิดว่าพวกนี้มันคงอยู่ไม่สุขตามวิสัยเผ่าพันธุ์อินดี้ ของมัน นางฟ้าแม่ทูนหัว – Korean Tourism Organization   พบตั้งบูธได้ตามแหล่งท่องเที่ยวสำคัญๆ ทั่วไป   ถ้าพบบูธของนางฟ้าแม่ทูนหัวเมื่อไหร่   ท่านสามารถเร่เข้าไปขอพรประการแรก   คือคู่มือท่องเที่ยวเกาหลีภาษาอังกฤษได้โดยพลัน   ไม่มีค่าใช้จ่าย  ท่านสามารถขอพรประการอื่นๆ เช่น สอบถามเส้นทาง  ค่าใช้จ่ายในการเข้าชมสถานที่ต่างๆ ความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับประเทศเกาหลีผ่านทางโทรศัพท์   ถ้าใช้โทรศัพท์บ้านหรือโทรศัพท์สาธารณะให้กด 1330 ถ้าใช้โทรศัพท์มือถือกด 021330 ภาษาอังกฤษกด 2   ในนิทานเรื่องนี้  สโนไวท์ไม่รู้ว่ามีภาษาไทยให้เลือกหรือเปล่า เพราะพอเสียงตอบรับของนางฟ้าแม่ทูนหัวบอกว่า “For English press 2” เจ้าหล่อนก็จิ้มเลข 2 ป๊าบเข้าให้   นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าถ้าฟังนานๆ มันจะเสียเงินค่าโทรศัพท์เยอะนะจ๊า   (อิๆ ยังไม่เริ่มเลยจบซะแล้ว) แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 51 22:49:25 จากคุณ : Ms. Kim - [ 6 ส.ค. 51 22:45:11 ]

ความคิดเห็นที่ 2 คณะของสโนไวท์จัดแจงทำตามคำสั่งของนางฟ้าแม่ทูนหัว มุดใต้ดินไปโผล่ที่ทางออก 2  ออกไปมองซ้าย เห็นร้านไก่ทอดป๊อบอายส์  ริมถนนมีป้ายรถเมล์พอดี   สโนไวท์ไม่สนใจเช็คดูว่าสาย 02 จอดตรงนี้หรือเปล่า   แต่ลากเจ้าชายสายเสมอกับตัวอินดี้ทั้งสาม ลุยเข้าไปในร้านป๊อบอายส์เพราะสโนไวท์ชอบหม่ำบิสกิต (อเมริกัน บิสกิตที่เป็นขนมปังนุ่มๆ ฟูๆ นะคะ   ไม่ใช่บิสกิตแผ่นบางๆ กรอบๆ แบบอังกฤษ) ของร้านป๊อบอายส์   หลังจากเจ้าชายสายเสมอกับตัวอินดี้ทั้งสามเขมือบไก่ทอดเข้าไปจนอิ่ม  และสโนไวท์ของเราได้กินบิสกิตกับแยมสตรอเบอรี่ไปแล้ว   ราชรถสาย 02 ก็มาเกยที่ป้ายรถเมล์หน้าร้านนั่นแหละ   ทั้ง 5 คนรีบต่อแถวขึ้นรถ  บอกจุดหมายปลายทางว่า “Seoul Tower” ช้าๆ เพื่อให้คุณลุงคนขับเข้าใจได้   ลุงคนขับพยักหน้าหงึกหงักทวนคำ   เรามั่นใจได้ว่ารถคันนี้ไปถึงที่หมายแน่ๆ เลยยอมจ่ายเงินแล้วก็แยกย้ายกันยืน เพราะว่ารถเมล์คันนี้ที่นั่งน้อยที่ยืนเยอะ จากคุณ : Ms. Kim - [ 6 ส.ค. 51 22:51:43 ]

ความคิดเห็นที่ 3 รถสาย 02 เป็นรถสายรอบเมือง  ดังนั้นจึงมีคนขึ้นมาแน่นขนัด   จอดทุกป้ายมีคนขึ้นมากกว่าคนลง   มาถึงตีนเขานามซานรถเมล์ก็ทะยานขึ้นไป   บนเขานามซานนี้  รถทั่วไปไม่สามารถขับขึ้นไปได้   อนุญาตแต่รถเมล์เท่านั้น   หากนักท่องเที่ยวตปท. ต้องการเช่าแท๊กซี่ขึ้นไป ต้องมีพาสปอร์ตไปแสดงให้จนท. ดูว่า  ฉันกะเหรี่ยงมาเที่ยวนะจ๊ะ   ไม่ใช่คนเกาหลี  ก็จะขึ้นไปได้   แต่เนื่องจากค่าแท๊กซี่ที่เกาหลีค่อนข้างแพง และคณะสโนไวท์ทัวร์ค่อนข้างงก   เราจึงเลือกไปรถเมล์  สะดวกสบายน้อยหน่อยแต่เวียนหัวพอๆ กัน   (คนขับรถเกาหลีจะขับซิ่งมาก  เวลาโค้งๆ มึนได้ใจมากค่ะ)   รถไม่ได้ขึ้นไปจอดหน้าโซล ทาวเวอร์แบบที่สโนไวท์แอบฝันไว้   แต่จอดประมาณกลางๆ เขาแล้วปล่อยให้ทุกคนลงเดินขึ้นภูเขาไปเอง   แท๊กซี่หรือรถเมล์ก็ขึ้นไปบนยอดเขาไม่ได้ทั้งนั้น   สโนไวท์แอบเซ็งเล็กน้อย  แต่เมื่อเจ้าชายสายเสมอ กับตัวอินดี้ทั้งสามยอมเอาสัมภาระของสโนไวท์ ไปแบกให้ด้วยความเต็มใจ  สโนไวท์ก็ยอมค่อยๆ ลากสังขารเข็นตัวเองขึ้นภูเขาไป จากคุณ : Ms. Kim - [ 6 ส.ค. 51 22:54:59 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตรงนี้เป็นจุดที่รถเอาเราขึ้นมาปล่อยไว้  จุดจอดแท๊กซี่ก็อยู่ไม่ได้ไกล ดังนั้นไม่ว่าจ่ายถูกหรือแพงก็ขึ้นมาปล่อยไว้ใกล้ๆ กันอยู่ดี จ่ายแพงกว่าทำไม จากคุณ : Ms. Kim - [ 6 ส.ค. 51 22:58:58 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สายฝนโปรยปราย  สายหมอกโรยตัวอยู่ตามราวป่า   อากาศไม่ร้อนนักทำให้การเดินขึ้นเขารื่นรมย์กว่าที่คิดไว้   คณะของเราเดินกันแบบไม่รีบร้อน  ถ่ายรูปกันไป  พูดคุยกัน  หัวเราะเฮฮา แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 51 23:08:26 จากคุณ : Ms. Kim - [ 6 ส.ค. 51 23:06:59 ]

ความคิดเห็นที่ 6 บรรยากาศข้างทางสวยและสบาย   ทำเอาเจ้าหญิงสโนไวท์อยากย้ายมาสร้างปราสาท อยู่แถวนี้  ถนนหนทางสะอาดสะอ้าน ไม่เห็นมีขยะเกลื่อนกลาด จากคุณ : Ms. Kim - [ 6 ส.ค. 51 23:09:31 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ข้างทางมีกำแพงเก่าๆ  คิดว่าคงสร้างไว้ปกป้องพม่าข้าศึก (อุ๊ยๆ ผิดเรื่อง  สโนไวท์ไม่ใช่ตะละแม่กุสุมา) เจ้าหญิงสโนไวท์กับเจ้าชายสายเสมอก็เดินกินลมชมวิวกันขึ้นไป ตัวอินดี้ทั้งสามชมทั้งวิวและสาวเกาหลี เห็นคนไหนสวยๆ ก็ร้องกันไปตลอดทางว่า "ซารางเฮโย" จนสโนไวท์ต้องเอ็ดเอาว่าเค้าฟังออกนะยะ จากคุณ : Ms. Kim - [ 6 ส.ค. 51 23:13:44 ]

ความคิดเห็นที่ 8 นอกแนวกำแพงไปเป็นแนวป่าเขียวชอุ่ม   นึกอิจฉาคนเกาหลีเป็นกำลังที่มีป่าอยู่กลางกรุง จากคุณ : Ms. Kim - [ 6 ส.ค. 51 23:16:16 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ต้นไม้ที่เราจะเห็นจนชินตาคือต้นสน   ตามท้องถนนเค้าจะปลูกต้นเมเปิ้ลและแปะก๊วยไว้ด้วย จากการสอบถามของสโนไวท์  หนุ่มแดนกิมจิ ยอมเปิดใจว่าที่ปลูกแปะก๊วยเพราะรัฐบาลเค้าวิจัยว่า ช่วยลดมลภาวะได้ดี จากคุณ : Ms. Kim - [ 6 ส.ค. 51 23:20:24 ]

ความคิดเห็นที่ 10 กองหินอะไรก็ไม่รู้  สโนไวท์ของเราไม่ได้รู้เรื่องเลย แค่เห็นแปลกดีเจ้าหล่อนก็คว้ากล้องขึ้นมาถ่ายแชะ   คงคล้ายๆ ก่อพระเจดีย์ทรายแต่เกาหลีหินเยอะ เค้าเลยเอาหินมาก่อกัน จากคุณ : Ms. Kim - [ 6 ส.ค. 51 23:39:45 ]

ความคิดเห็นที่ 11 บางตอนไม่มีกำแพงหินก็เป็นรั้วไม้   คงกลัวนักท่องเที่ยวซนๆ จะหล่นหวือ ลงเหวไป จากคุณ : Ms. Kim - [ 6 ส.ค. 51 23:41:34 ]

ความคิดเห็นที่ 12 พอขึ้นไปถึงข้างบนก็เจอคุณคนนี้ลอยต้อนรับอยู่ จากคุณ : Ms. Kim - [ 6 ส.ค. 51 23:42:49 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อุ๊ย  ขออภัยค่ะ  กลายเป็นลอยอยู่ข้างๆ ไปซะงั้น จากคุณ : Ms. Kim - [ 6 ส.ค. 51 23:45:53 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เป็นงานศิลปะที่ทำจากลวดถักค่ะ  ถ้ามากลางคืนเปลี่ยวๆ คงตกใจเหมือนกัน  แต่เนื่องจากเป็นยามเย็นและคนเดินเพียบ เลยไม่น่ากลัว จากคุณ : Ms. Kim - [ 6 ส.ค. 51 23:47:20 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ภาพโซลทาวเวอร์ถ่ายจากทางด้านล่าง   แถมติดต้นไม้อีกเลยเห็นแค่ยอดๆ นิดเดียว ขออภัยนะคะ  ในรร. เจ้าหญิงเค้าไม่สอนเรื่องเทคโนโลยีการถ่ายภาพ เจ้าหญิงสโนไวท์เธอเลยถ่ายภาพไม่ค่อยเก่ง จากคุณ : Ms. Kim - [ 6 ส.ค. 51 23:50:32 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เมื่อคณะของสโนไวท์ตะเกียกตะกายขึ้นมาถึงตรงนี้แล้ว เจ้าชายสายเสมอกับตัวอินดี้ทั้งสามก็เกิดอยากจะทานข้าว บนที่สูงให้สมกับเป็นพวกหัวสูงสักครั้งหนึ่ง จึงไปดูราคาค่าขึ้นชมหอกัน ปรากฏว่าถ้าขึ้นไปเฉยๆ 7000 วอน  ประมาณ 250 บาท แต่ถ้าชมด้วยกินด้วยปาเข้าไป 38,000 วอนหรือ 1,300 บาท พวกตัวอินดี้ซึ่งเริ่มเป็นโรคทรัพย์จางเนื่องจากกระหน่ำช็อป กันไปเพียบจึงโอดครวญขอแค่ขึ้นไปชมอย่างเดียว สโนไวท์ไม่มีปัญหาใดๆ อยู่แล้ว  ชมก็ได้  ชมด้วยกินด้วยก็ได้ ก็เลยรีบไปต่อแถวซื้อตั๋ว  เรา 5 คนแต่ได้ตั๋วมาใบเดียว หน้าตั๋วเขียนว่าสำหรับ 5 คน  สงสัยจะเป็นนโยบายประหยัดกระดาษ แต่คณะสโนไวท์ทัวร์ก็ไม่ว่าอะไร  ใบเดียวก็ใบเดียวขอให้เข้าได้ ก็แล้วกัน จากคุณ : Ms. Kim - [ 6 ส.ค. 51 23:57:40 ]

ความคิดเห็นที่ 17 พอขึ้นลิฟท์ปรู๊ดไปถึงข้างบน  เราก็ได้พบกับวิวกรุงโซล จากที่สูง  ดูไปทางไหนก็เห็นแต่ตึกรามกับภูเขา จากคุณ : Ms. Kim - [ 7 ส.ค. 51 00:00:02 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ได้เวลาที่เจ้าหญิงสโนไวท์จะแปลงร่างเป็นเจ้าหญิงนิทราชั่วคราวแล้ว ขออนุญาตโพสต์ต่อพรุ่งนี้นะคะ  Goodnight จากคุณ : Ms. Kim - [ 7 ส.ค. 51 00:01:00 ]

ความคิดเห็นที่ 19 มาตามต่อค่ะ จากคุณ : *Cookies* - [ 7 ส.ค. 51 07:34:23 ]

ความคิดเห็นที่ 20 รีบมานะจ๊ะ...สโนไวท์...^O^ จากคุณ : หมูแดงเกี๊ยวกุ้ง - [ 7 ส.ค. 51 12:44:35 ]

ความคิดเห็นที่ 21 มาไวๆนะครับ  ตามไปเที่ยวอยู่นะครับ จากคุณ : โอ๊ต-ครับ-ผม - [ 7 ส.ค. 51 21:22:25 ]

ความคิดเห็นที่ 22 มาต่อแล้วค่ะ ขอบคุณคุณคุกกี้  คุณหมูแดงเกี๊ยวกุ้ง และคุณโอ๊ตที่แวะเข้ามาชมนะคะ จากคุณ : Ms. Kim - [ 7 ส.ค. 51 23:13:45 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เลยแนวต้นไม้บนภูเขานามซานไปก็จะเป็นตึกแล้วก็ตึก แล้วก็ตึกค่ะ จากคุณ : Ms. Kim - [ 7 ส.ค. 51 23:16:00 ]

ความคิดเห็นที่ 24 มาดูรูปตอนโพล้เพล้กันบ้างนะคะ   ตามกระจกรอบๆ โซลทาวเวอร์จะบอกระยะทาง ไปเมืองสำคัญๆ ของโลก เช่น บางกอกของไทย ลอนดอน  ปักกิ่งด้วย  ใครอยากรู้ว่าเมืองไหน ไกลจากกรุงโซลเท่าไหร่ก็ไปอ่านได้ประดับความรู้ค่ะ จากคุณ : Ms. Kim - [ 7 ส.ค. 51 23:23:52 ]

ความคิดเห็นที่ 25 กิจกรรมที่มีให้ทำบนนั้นก็มีหลายอย่างเหมือนกันค่ะ มีอาหารเกาหลีให้ทาน  แต่ราคาก็อย่างที่บอกไปค่ะ 38000 วอน  ค่อนข้างแพง  มีร้านกาแฟขายน้ำ ขายขนมอยู่ข้างบนด้วย  แต่ค่าเช่าที่คงแพง ราคาขายก็เลยแพงตามไปด้วย  ถ้าอยากประหยัด ตรงใต้หอมีมินิมาร์ทอยู่  ราคาถูกกว่าข้างบนค่ะ   มีร้านขายของที่ระลึก  สโนไวท์หมดไปหลายตังค์ กับร้านขายของที่ระลึกข้างบนหอ   เราสามารถส่งโพสต์การ์ดจากบนหอได้ด้วยค่ะ เสียค่าโพสการ์ด 1000 วอนประมาณ 35 บาท และค่าสแตมป์อีก 350 วอน  ราคาเดียวทั่วโลก ซึ่งสโนไวท์ก็ได้จัดแจงส่งโพสการ์ดให้ คนสองคนที่สโนไวท์รักที่สุดในโลก คือมาม๊ากะป่ะป๊าค่ะ  ส่วนเจ้าชายสายเสมอ และตัวอินดี้ทั้งสามเป็นโรคขี้เกียจเขียน เลยไม่ส่งหาใครเลย  มีลูกสาวดีกว่าเห็นๆ (อิๆ) จากคุณ : Ms. Kim - [ 7 ส.ค. 51 23:48:24 ]

ความคิดเห็นที่ 26 อีกอันหนึ่งที่คณะสโนไวท์ทัวร์ชอบก็คือถ่ายภาพ แล้วใช้โปรแกรมแปลงให้เป็นภาพวาดค่ะ มีแบบทั้งดินสอและภาพวาดสีน้ำค่ะ   สโนไวท์กับเจ้าชายสายเสมอเลือกถ่ายภาพคู่กัน ภาพละ 6000 วอน ส่วนตัวอินดี้ทั้งสามไม่สมัครใจถ่ายหมู่ ต่างคนต่างถ่ายกะเอาภาพมาอวดกันสุดฤทธิ์ ถ้าภาพเดี่ยวจะเสีย 5000 วอนค่ะ   ได้รูปที่พรินท์บนกระดาษขนาด A4 มากันคนละหนึ่งใบ จากคุณ : Ms. Kim - [ 7 ส.ค. 51 23:54:48 ]

ความคิดเห็นที่ 27 หลังจากเดินวนไปเวียนมากันคนละสองสามรอบแล้ว ถ่ายรูปไปล้านแปดรูป  คณะสโนไวท์ทัวร์ก็ลงมาบนพื้นดินอีกครั้ง   ฟ้ามืดแล้ว  ถ่ายรูปโซล ทาวเวอร์กันอีกสักรูปดีกว่า จากคุณ : Ms. Kim - [ 7 ส.ค. 51 23:58:39 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ขาลงเราตัดสินใจไม่เลือกลงมากับรถเมล์สาย 02 เหมือนเดิม แต่หาเรื่องหวาดเสียวโดยเลือกลงมากับ Namsan cable car ค่าบริการผู้ใหญ่เที่ยวเดียว 5500 ถ้าไปกลับอยู่ที่ 7000 วอนค่ะ การเดินทางด้วยนามซาน เคเบิ้ล คาร์รวดเร็วและไม่เวียนหัว เหมือนขึ้นรถเมล์  แต่สำหรับคนกลัวความสูงแบบสโนไวท์ และตัวอินดี้รุงรังนั้น  ต้องยอมรับว่าเสียวไส้ไม่เบาเลยละค่ะ คณะเราเป็นคณะแรกที่ขึ้นไปบนเคเบิลคาร์คันนั้น  เราจึงโดนดันไป ติดอยู่ตรงกระจกหน้าสุด  เห็นวิวชัดมาก  สโนไวท์เห็นที่นั่งจึงลงไป ซุกอยู่ตรงที่นั่งและไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมองเลย   ตัวตัวอินดี้รุงรังนั้นได้ทราบว่ายืนหลับตาปี๋ไปตลอดทาง มิไยที่ตัวอินดี้กุ๊กกูและตัวอินดี้เสจะชี้ชวนให้ชม บรรยากาศข้างทาง จากคุณ : Ms. Kim - [ 8 ส.ค. 51 00:06:07 ]

ความคิดเห็นที่ 29 บริเวณที่ยืนรอเคเบิ้ลคาร์  สูงๆ อย่างนี้สโนไวท์เสียวค่ะ ไฟแดงวาบๆ คือเคเบิ้ลคาร์คันที่กำลังกลับขึ้นมารับเรา จากคุณ : Ms. Kim - [ 8 ส.ค. 51 00:07:20 ]

ความคิดเห็นที่ 30 สถานีเคเบิ้ลคาร์ด้านล่างนั้นไม่ไกลจาก เมียงดงนัก  ท่านที่ต้องการไปเดินเล่นต่อที่เมียงดง หรือต่อรถไฟใต้ดินที่เมียงดง สเตชั่น หรือเมียงดง หย็อก จะต้องเดินอีกประมาณ 10 - 15 นาที  ถ้าท่านไปไม่ถูก ท่านสามารถสอบถามชาวเกาหลีภูเขา (ทั้งประเทศเกาหลี เป็นคนภูเขากันหมดละค่ะ  เพราะเค้าไม่ค่อยมีพื้นราบ) ที่เดินไปเดินมาอยู่แถวนั้นได้   ระหว่างทางเดินไปเมียงดง  เราเห็นมีร้านอาหารเรียงราย อยู่หลายสิบร้าน  มีร้านหนึ่งที่เราประทับใจมาก เป็นร้านอาหารอิตาเลียน  ตัวอาคาร  การตกแต่งร้าน แม้กระทั่งเก้าอี้นั่งรอหน้าร้านก็จัดได้โรแมนติกมาก สโนไวท์พยายามฉุดไม้ฉุดมือเจ้าชายสายเสมอเข้าไป หม่ำๆ ข้างในร้านสุดโรแมนติกนั้น  แต่เจ้าชายสายเสมอ เธอคำนึงถึงผู้ร่วมคณะมากกว่าค่ะ  ตัวอินดี้ทั้งสาม ต่างส่ายหน้าบอกว่าร้านหรูแบบนี้ต้องแพงแหงแก๋   ไม่ยอมเข้าท่าเดียว  งานนี้สโนไวท์เลยอดค่ะ ได้แต่ถ่ายภาพคู่ตรงเก้าอี้หน้าร้านมาอย่างเดียว แต่ขออนุญาตไม่เอาภาพลงนะคะ  กลัวเพื่อนๆ จะตกใจ ในความงอม  เอ๊ย  ความงาม ถ้าใครมีโอกาสไปเที่ยวโซลทาวเวอร์แล้วกลับลงมา ทางนามซาน เคเบิ้ล คาร์ก็ช่วยสงเคราะห์ ไปชิมอาหารร้านนี้มาให้สโนไวท์ได้ดูเป็นขวัญตา ด้วยเถอะค่ะ  T T จากคุณ : Ms. Kim - [ 8 ส.ค. 51 00:13:51 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ขอลงภาพของที่ระลึกที่ซื้อจากโซล ทาวเวอร์ให้เพื่อนๆ ได้ชมสักหน่อยนะคะ  ไม่ได้ซื้ออะไรมามาก   เพราะของบนนั้นราคาค่อนข้างแพงค่ะ   ร้านขายของด้านล่างหอจะมีของให้เลือกมากกว่าบูธบนหอ แต่ราคาเท่าๆ กันค่ะ จากคุณ : Ms. Kim - [ 8 ส.ค. 51 00:15:30 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ที่ตั้งโชว์ภาพโซลทาวเวอร์ค่ะ   สโนไวท์ว่าน่ารักดี  เด็กๆ คงชอบ ว่าแล้วก็ซื้อมาตั้งดูเล่นเองซะเรยยย จากคุณ : Ms. Kim - [ 8 ส.ค. 51 00:17:09 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ที่ห้อยมือถือหวานแหววราคารู้สึกจะ 3500 วอนต่ออันนะคะ ซื้อมาสองอันกะห้อยเป็นคู่กะเจ้าชายสายเสมอค่ะ จากคุณ : Ms. Kim - [ 8 ส.ค. 51 00:18:28 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ปากกาโซลทาวเวอร์  มีนามซาน เคเบิ้ลคาร์อยู่ในนั้นด้วย ตัวเคเบิ้ลคาร์เลื่อนได้ค่ะ  ซื้อมาฝากคุณแม่ด้วย ปรากฎว่าคุณภาพไม่ค่อยดีค่ะ  ใช้ได้ไม่กี่วัน เขียนไม่ค่อยติดซะแล้ว  ไม่คุ้มราคา 5500 วอนเลย จากคุณ : Ms. Kim - [ 8 ส.ค. 51 00:20:12 ]

ความคิดเห็นที่ 35 อุ๊ย ลืมรูป จากคุณ : Ms. Kim - [ 8 ส.ค. 51 00:20:35 ]

ความคิดเห็นที่ 36 แม่เหล็กติดตู้เย็นค่ะ  จำราคาไม่ได้ คิดว่าไม่ 3500 ก็ 4500 วอนค่ะ   ซื้อมาฝากคุณแม่  ของที่ระลึกที่โซล ทาวเวอร์ค่อนข้างแพงค่ะ ไม่ค่อยฝากใคร  ซื้อมาดูเองนิดหน่อย  กับฝากคุณแม่อีกนิดหน่อย กระเป๋าก็เบาซะแล้ว จากคุณ : Ms. Kim - [ 8 ส.ค. 51 00:22:35 ]

ความคิดเห็นที่ 37 สีฟ้าค่ะ จากคุณ : Ms. Kim - [ 8 ส.ค. 51 00:23:19 ]

ความคิดเห็นที่ 38 อันนี้สีแดง จากคุณ : Ms. Kim - [ 8 ส.ค. 51 00:23:59 ]

ความคิดเห็นที่ 39 จากนั้น  เราทั้งห้าก็ไปช็อปปิ้งกันต่อ อย่างมีความสุขสมใจสโนไวท์ค่ะ   ขอจบตอนโซล ทาวเวอร์กลางสายฝนเพียงเท่านี้นะคะ ขอได้รับความขอบคุณจากสโนไวท์โปรดักชั่น โปรดติดตาม ผจญภัยกลางสายน้ำฮัน ได้ในตอนต่อไป จากคุณ : Ms. Kim - [ 8 ส.ค. 51 00:25:35 ]