ความคิดเห็นที่ 1 แวะมาปาดตามหน้าที่ ............ 55555++++ จากคุณ : วันนี้ใช้คอมตัวเองปาด (coccinelle) - [ 8 ก.ย. 51 19:27:53 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ปาดทันวุ้ย จากคุณ : zangkasi - [ 8 ก.ย. 51 19:44:44 ]

ความคิดเห็นที่ 3 พูดถึงเรื่องจัดกระเป๋า เราก็เลยจะมาเล่าเรื่องการจัดกระเป๋า และเตรียมตัวสักเล็กน้อย... อันนี้เกิดจากประสบการณ์จริงที่เราเจอมากับตัว และคิดว่าจะเป็นประโยชน์กับคนที่จะไปนะคะ ผิดถูกประการใด โปรดใช้วิจารณญาน สำหรับการเดินจะเป็นแบบนี้ค่ะ วันที่ 1 เดินขึ้นไปจนถึงบ้านพักที่ กม. 6.0 (นับจาก Timpohon) ถึงเย็นๆ ถึง ค่ำๆ และนอนพักผ่อน วันที่ 2 ตื่นตอนประมาณตี 2 และเดินขึ้นไปบนยอดเขาที่ กม. 8.5 เพื่อดูพระอาทิตย์ขึ้น และเดินลงมากินข้าวที่บ้านพัก หลังจากนั้นเดินลงเขาค่ะ ก่อนไป 1. เช็คสภาพอากาศให้ดีว่าช่วงที่ไป ฝนมาก ฝนน้อย หนาวแค่ไหน จะได้เตรียมถูกนะคะ 2. เนื่องจากว่าการไปปีนเขาครั้งนี้ จะต้องเจอกับสภาพเส้นทางที่ค่อนข้างโหด และอากาศที่อาจจะไม่เป็นใจ ดังนั้นร่างกายเราควรจะพร้อม โดยเฉพาะพวกเราที่ต้องเดินทางไปไกลกว่าจะถึง อาจจะเพลียจากการเดินทางได้ ก่อนหน้านั้นควรจะมีการออกกำลังกายเพื่อเสริมสร้างความแข็งแกร่งกันสักหน่อยนะคะ ตัวเราเองก็ไม่ค่อยได้ออกมากหรอก แต่ก็ไปฟิตเนสบ้าง เพื่อบริหารให้หัวใจแข็งแรง... เพราะกรบอกว่า สิ่งสำคัญคือ "ใจ" อิอิอิ การเตรียมสิ่งของ (กรณีแบกเอง) 1. กางเกงเดินป่า... สำหรับเราเอากางเกงไปตัวเดียวค่ะ เป็นกางเกงขายาวที่ไม่หนักและแห้งค่อนข้างง่าย แต่ก็กันหนาวได้ไม่เท่าไหร่ แต่มันก็พอทนค่ะ เพราะเวลาเดินเนี่ย ร่างกายเราจะสร้างความร้อน และขาเราก็ใช้แรงพอสมควร แต่ถ้าใครมีแบบ อุ่นแต่ไม่ร้อน เบา และแห้งง่าย จะดีมากๆ  เราเคยเห็นที่ Sport World ขายของยี่ห้อไทยเรานี่แหละค่ะ จำไม่ได้ ราคาประมาณ 1000 บาท คิดว่าแบบนั้นดีมาก แต่พอดีไม่มีงบซื้ออ่ะ 2. เสื้อยืด... ใส่เป็นเสื้อยืดธรรมดานี่แหละค่ะ ช่วงเดินวันแรกไม่ต้องหนามาก เพราะเวลาเดินจะรู้สึกค่อนข้างร้อนเลยทีเดียว ถึงแม้อากาศจะเย็นก็ตามที และควรจะเตรียมเสื้ออีกตัวสำหรับวันรุ่งขึ้นที่จะต้องเดินให้ถึงยอด สำหรับตัวนี้ หนาหน่อยก็ดีค่ะ เพราะอากาศข้างบนหนาวมาก โดยเฉพาะตอนที่นอน บ้านพักไม่มีฮีตเตอร์นะคะ แต่ก็มีผ้าห่มให้ค่ะ ส่วนขาลง จะใส่ตัวที่ใส่ตอนเช้า หรือ ตัวที่ใส่วันแรก หรือจะเอาไปอีกตัวก็ได้ค่ะ เวลาเดินลงจะร้อนนิดนึงค่ะ เหงื่อออก 3. เสื้อแจ็คเก็ต... ตัวนี้นะคะ สำคัญมากๆๆๆๆๆๆ สรรพคุณที่ดีก็ควรจะน้ำหนักเบา ไม่หนามาก แต่ใส่แล้วอุ่น แห้งง่าย กันลมได้ และกันฝนได้ด้วยจะดีมากค่ะ อ้อ เวลาที่ไม่หนาวมาก ใส่แล้วก็ไม่ร้อนเกินไปด้วยค่ะ... จะมีมั้ยนะเสื้อแบบนี้ 4. เสื้อฝน... ใช้แบบตัว 20 บาทก็ได้ค่ะ แต่เลือกแบบทนๆ หน่อยนะคะ เราเอาไปแบบบางไปหน่อยพังง่ายอ่ะ... เอาแบบตัวยาวๆ คลุมเข่า เผื่อคลุมเป้ด้วย แบบมีแขนยาวก็ดีค่ะ จะได้ช่วยกันลมตอนเช้าด้วย ถ้าให้ดีเอาไปสัก 2 ตัวค่ะ กันพลาด 5. รองเท้า... ควรเป็นรองเท้าที่ใส่สบาย น้ำหนักเบา แห้งง่าย เกาะพื้นได้ดีพอสมควร เพราะบางช่วงมันเป็นหินเกลี้ยงๆ ลื่นมากค่ะ คนล้มมาเยอะละ 6. ถุงเท้า... ควรมีสำหรับใส่วันขึ้น ตอนนอน และอาจจะมีอีกคู่สำหรับขาลงค่ะ เพราะถ้าฝนตกมันจะเปียก ถ้ามี 2 คู่จะได้เอาคู่แห้งใส่นอนได้ค่ะ ถุงเท้าควรจะหนาหน่อยนะคะ จะได้รับแรงกระแทกได้ และอุ่นด้วย 7. หมวก... มี 2 ช่วงค่ะ คือกันแดด และกันหนาว... หมวกกันหนาวก็สำคัญมากนะคะ เวลาตอนเช้าที่ขึ้นไป หูชากันไปข้างนึงเลยค่ะ แบบที่กันลมเข้าได้ก็จะดีค่ะ 8. ไฟฉาย... แนะนำให้เป็นไฟฉายแบบหลอด led เพราะจะสว่างดีค่ะ และที่สำคัญเป็นแบบที่คาหัวจะดีสุดๆ เพราะเวลาเดินจะได้สะดวก 9. ชุดชั้นใน... อ๊ะๆๆๆ อย่าคิดว่าไม่สำคัญค่ะ ชุดชั้นในก็เตรียมเหมือนถุงเท้าแหละค่ะ เอาไปเผื่อ โดยเฉพาะสาวๆ ถ้ามันเปียกแล้วจะเอือดๆ มาก รู้สึกไม่สบายตัว...  ตาเคนบอกว่า ไม่ต้องเอาไปสำรองหรอก.. แต่เราไม่เชื่อ และเราก็ดีใจที่เราไม่เชื่อเขาด้วย 10. ถุงมือ... เอาแบบแข็งแรง และอุ่นนะคะ ตอนเช้าเนี่ย มือมันเย็นจนบางช่วงสงสัยตัวเองว่ามือตัวเองยังอยู่รึเปล่า 11. ขวดน้ำ และ น้ำ... ควรมีน้ำอย่างน้อย 1 ขวด แต่อาจจะไม่จำเป็นต้องเติมให้เต็มมาก เพราะทุกๆ ที่พักจะมีที่เติมน้ำค่ะ เป็นน้ำจากเขา สะอาดใช้ได้เลย เราจะได้ไม่ต้องหนักมากนะคะ 12. ขนม อาหารให้พลังงาน... พวกช้อคโกแลต Energy bar หรืออะไรที่จะให้เรามีแรงค่ะ ตอนแรกเราก็ไม่คิดว่าตัวเองจะอยากกินหรอกค่ะ เพราะตอนไปดอยเชียวดาวไม่ค่อยกิน แต่ไปที่นี่ มันจำเป็นจริงๆ เลยค่ะ บางทีก็หิวขึ้นมางั้นแหละ -*- 13. เงิน... นั่นแหนะ สงสัยละสิว่าเอาไปทำไม คือว่าข้างบนมีอาหารขายด้วยค่ะ เผื่อจำเป็นต้องใช้ มีไว้บ้างก็ดี เสื้อฝนก็มีขายในกรณีที่ของเราพัง แต่ถ้าช่วงฝนชุกอาจจะหมดก่อนได้ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 19:45:31 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เจ๊ๆ...............รอจนหลับไปสามตื่นแล้วมาถอนฟันอีกสามซี่ ยังได้หนึ่งความเห็นอยู่เลยง่ะ ปล. งั้นกลับบ้านก่อน  เด๋วมาอ่านต่อนะ แก้ไขเมื่อ 08 ก.ย. 51 19:49:25 จากคุณ : coccinelle - [ 8 ก.ย. 51 19:48:41 ]

ความคิดเห็นที่ 5 โอ้ว... โดนปาดไปซะ 2... หุหุหุ ------------------ ต่อค่ะ 14. ยา... อันนี้ได้ใช้ด้วยนะคะ ยาแก้ปวด ยาแก้แพ้ ยาแก้ท้องเสีย อะไรพวกนี้ และ... ยาเลื่อประจำเดือน >_< พูดถึงแล้วก็ช้ำใจ... ทำไมนะเหรอคะ คอยดูต่อไปสิ 15. "ใจ"... ใช่ค่ะ ใจเรานี่แหละ ต้องเตรียมให้พร้อม เอาให้แกร่ง ให้สู้ เพราะเป็นอุปกรณ์สำคัญมากๆ เลย 16. ไม้เท้า... อันนี้ถ้าใครทุนเยอะ จะเอาแบบไฮโซๆ ไปก็ได้ หรือจะไปซื้อที่ทางขึ้นก็ได้ค่ะ แต่เราว่ามันมีประโยชน์มากๆ โดยเฉพาะขาลง ช่วยลดแรงกระแทกได้ดี แต่ก็มีหลายนๆ คนที่ไม่ชอบใช้ค่ะ แล้วแต่ความถนัด แต่ถ้ามือใหม่เราแนะนำให้ใช้ค่ะ ช่วยได้จริงๆ 17. ยังคิดไม่ออก... คิดได้แล้วจะมาบอกอีกทีค่ะ -------------------- พอเพื่อนๆ ฟังเรื่องของเรา คงจะเข้าใจประโยชน์ของสิ่งของแต่ละอย่าง และรูปแบบที่ควรเตรียมได้ดีมากขึ้นค่ะ เราไปคราวนี้รู้สึกเตรียมไม่พร้อมเท่าไหร่ เพราะไม่ได้หาข้อมูลเลย อาศัยว่าเพื่อนเป็นคนจัดทริป ก็คิดว่าสบายๆ ไม่ต้องศึกษามาก แต่มันก็ทำให้เราพลาดข้อมูลบางอย่าง ซึ่งจะช่วยเรื่องเตรียมตัวอย่างดีเลยแหละ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 19:51:09 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ตอนเช้าแต่ละคนตื่นขึ้นมาด้วยสภาพที่ต่างกันนิดหน่อย แต่ก็ง่วงกันทุกคน อิอิอิ ขนข้าวขนของไปไว้ที่ล้อบบี้ค่ะ กระเป๋าใบใหญ่นี่เราไม่เอาไปกันนะคะ เดี๋ยวไกด์ของเราจะมาขนไปไว้ที่สำนักงานที่เราไปลงทะเบียนกันเมื่อวาน เพื่อเราจะมารับตอนขากลับค่ะ ส่วนที่เอาขึ้นไปก็ minimum but covering ค่ะ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 19:53:13 ]

ความคิดเห็นที่ 7 แหม... คุณหมอ พูดเรื่องการเตรียมตัวก็นานนิดส์สสสสสสสสสสสสสสิ ---------------------------- อากาศเช้าวันนี้ประมาณ 12 องศาค่ะ ค่อนข้างหนาว เวลาที่อยู่เฉยๆ ค่ะ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 19:54:14 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ก่อนออก เราก็มาทานอาหารเช้ากันก่อนค่ะ ตอนไปถึงคนอื่นเขาก็ลงมากันเกือบหมดแล้ว ห้องอาหารค่อนข้างเต็มเลยค่ะ เราเจอกรุ๊ปเกาหลีกลุ่มใหญ่ มี Gear ไฮโซๆ ทั้งนั้นเลย พวกไม้เท้าไรพวกนี้อ่ะค่ะ เห็นแล้วก็อยากได้เป็นของตัวเอง กรี๊ดๆๆๆ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 19:55:40 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อาหารจะเป็นหลายๆ อย่างค่ะ มีทั้งข้าว หมี่ผัด แพนเค้ก ขนมปัง นม ซีเรียล ผลไม้ แล้วแต่จะเลือกทานเลยค่ะ... ช่วงกำลังทานข้าวเช้า เราก็ไปแจ้งรับข้าวกลางวัน ซึ่งรวมอยู่ในแพ็คเกจที่จองไว้ สิ่งที่เราได้มาคือ 1. แซนวิชชีส (แห้งไปหน่อย กินแล้วฝืดคอ) 2. ไก่ทอด (ตอนหลัง มันเย็นๆ เหี่ยวๆ เราไม่ได้กินเลย) 3. ไข่ต้ม 1 ฟอง 4. ไส้กรอกเล็กๆ แบบในอาหารเช้า 2 อัน 5. น้ำอัดลม 1 กระป๋อง 6. น้ำเปล่า 1 ขวด 7. แอปเปิ้ล 1 ลูก พอเห็นแพ็คอาหารเช้า... แต่ละคนอึ้งกันไปทีเดียว เพราะมันหนักกว่าของทั้งหมดในกระเป๋าที่เราจัดกันเมื่อคืนซะอีกนะสิ... เราก็เลยขุดๆๆๆ ออกไป เอาน้ำอัดลม แอปเปิ้ลออก ลดน้ำหนักไปได้เยอะ แต่ก็ยังหนักอยู่ดีนั่นแหละค่ะ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 19:59:41 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เมนูอาหารเช้าที่เราชอบมากๆ เลย กับวิธีการทำของเขาก็คือออมเล็ต... ปกติการทำออมเล็ตเนี่ยจะตีไข่ใส่นมผสมไว้ก่อนแล้วก็ค่อยมาทำใช่มั้ยคะ แต่ที่นี่หนะ พอสั่งปุ๊บก็จะตอกไข่ใส่ชาม เอาเครื่องใส่แล้วก็ตีๆๆๆ เหมือนไข่เจียวบ้านเรานี่หละ...  เราสั่ง แฮม เห็ด ชีส พี่แกก็ทอดออมเล็ตออกมาได้ฟูๆ กรอบๆ ประมาณไข่เจียวเลย แล้วเราก็แบบว่า เอ... ชีสหละอยู่ไหนหละชีสสสสสสสสสสสสสสสส.... แล้วเขาทำไงรู้มั้ยคะ.... พอไข่สุก ก็แกชีสแบบแผ่นๆ อะ วางบนไข่แล้วก็พับ.. หุหุหุ เราเห็นแบบนั้นเลยขอชีสเพิ่ม เอาเยอะๆๆๆๆๆๆๆค่ะ รสชาดก็โอเคนะคะ แค่แปลกนิดหน่อยเอง.. แต่พนักงานที่นี่น่ารักทุกคนค่ะ เต็มใจให้บริการมากๆ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 20:02:15 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อาหารเช้าเนี่ย จะว่ากินเยอะก็เยอะนะคะ แต่ว่าก็เยอะมากไม่ได้ เพราะเดี๋ยวจะจุก...  เอาแบบพอดีๆ เนอะ มุมนี้ที่เห็นอยู่ในบริเวณรีสอร์ตแหละค่ะ เป็นจุดเริ่มต้นในการเดินด้วย เราไปเจอไกด์ที่นี่แหละค่ะ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 20:03:21 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ก่อนอื่น เราก็มารับห้อยคอก่อนนะคะ... บัตรนี้จะบอกว่าเราอยู่กลุ่มไหน ชื่ออะไร และเดินมาจาก trail ไหนด้วยค่ะ เย้ๆๆๆ ของที่ระลึกค่ะ ***Take nothing but photographs, leave nothing but footprints*** แก้ไขเมื่อ 08 ก.ย. 51 20:05:28 จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 20:04:20 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ย่องมาเจาะขอบจอ น่าไปแฮะ... จากคุณ : patj - [ 8 ก.ย. 51 20:04:46 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เชิญค่ะ พี่แพท... ----------------- ระหว่างรอไกด์ เราก็ออกวอร์มอับกันนิดนึง งานนี้ สุเพง กินขาด ท่าสวยสุดในกลุ่มเลยแหละ... จะเห็นว่ามีไม้เท้านะคะ... อันนี้ต้องซื้อค่ะ อันละ RM3 ก็ประมาณ 30 บาท... จริงๆ ต้องเรียกว่าเช่า เพราะพอลงมา เราก็คืนเขาไปละค่ะ การเลือกไม้เท้าเนี่ย ควรจะน้ำหนักเบา แต่แข็งแรง และเหมาะกับความสูงของเราด้วยนะคะ ไม่งั้นแทนที่จะมาช่วยเรา มันจะกลายมาเป็นภาระเราซะเปล่า จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 20:07:57 ]

ความคิดเห็นที่ 15 คนนี้ค่ะ ไกด์ของกลุ่มเรา... แต่ว่า ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เขาพูดมาเลย์ตลอดเลย เราก็เลยไม่รู้ว่าเขาพูดอะไรบ้าง พอรู้เลาๆ ว่าอธิบายเส้นทาง แต่ว่าไงก็ไม่รู้ เพื่อนก็ขี้เกียจแปลอีกแหนะ -*- ไกด์ชื่ออะไรยังไม่รู้เล้ยยยยยยย จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 20:09:17 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ก่อนออกเดินทาง... เราก็มาสักแชะนึง... จะเห็นว่าหน้าตาสดใสซาบซ่ากันทุกคน... เออ ร่าเริงกันไปเถอะ ก่อนที่จะร่าไม่ออก เหอๆๆๆๆ ว่าตัวเองด้วยนั่นแหละค่ะ แบบว่า ยังไม่สำนึกถึงชะตากรรมของตัวเองเลย จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 20:10:50 ]

ความคิดเห็นที่ 17 แล้วเราก็เริ่มออกเดินทางค่ะ พอก้าวเข้าเขตที่ต้องเดินปุ๊บ... โลกก็เปลี่ยนไปในบัดดล ไม่มีการให้ทำใจ หรืออะไรเลยค่ะ เพราะมันเริ่มก็ขึ้นเอาๆ แล้วอ่ะ -*- พี่เคนแกจะเป็นฮีโร่ก็เลยเดินนำ แล้วก็ตามมาด้วยเรา โนเอล โดนัลด์ กร สุเพง และคุณไกด์ค่ะ ที่นี่ไกด์จะคอยตบท้ายนะคะ คอยดูว่าแต่คนในกลุ่มครบรึยัง จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 20:12:59 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ตรงไหนที่ชันๆ และเป็นดิน จะมีไม้ทำเป็นขึ้นๆ ไว้ให้เดินง่ายๆ ค่ะ.... จะว่าไป ทางเดินก็ไม่ได้ลำบากมากค่ะ เขาเตรียมไว้ให้ค่อนข้างดีทีเดียว และได้รับการดูแลอย่างดีด้วย จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 20:14:00 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เดินมาได้หน่อย... เราเริ่มหมดแรงค่ะ ดูได้ว่าเพื่อนเริ่มแซง ยัยบ้า!!!! ยังไปไม่กี่ร้อยเมตรเลย แต่มันเหนื่อยจิงๆ ค่ะ คงสะสมสาเหตุหลายๆ อย่าง ทั้งเรื่องที่ไม่สบายเมื่อวาน เรื่อง Altitude sickness หรืออาการที่เกิดจากที่สูง ซึ่งอาจจะเกี่ยวกับการหายใจเพราะอากาศเบาบาง หรือปวดหัวอะไรพวกนี้ค่ะ ส่วนเราตอนนี้หัวใจเต้นแรงมาก เนื่องจากว่าพยายามตาม Pace (จังหวะ) ของเคน ซึ่งค่อนข้างเร็ว จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 20:16:14 ]

ความคิดเห็นที่ 20 แล้วทางมันก็ชั้น ชัน............ ดูซิคะ T^T ตอนนี้รูปเยอะหน่อยนะคะ ยังมีแรงถ่าย แต่ขอสารภาพไว้ก่อนเลยนะคะ หลังๆ ไม่มีรูปเลยแหละ แต่จะเล่าให้เห็นภาพที่สุดค่ะ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 20:17:24 ]

ความคิดเห็นที่ 21 หลังจากเดินหัวมุดป่ามาสักพัก เราก็ได้เห็นแสงสว่างค่ะ.... มองไปเห็นเขาอีกลูก ซึ่งมีน้ำตกไหลลงมา พร้อมกับส่งเสียงดังพอสมควรเลยแหละ... เริ่มสดชื่นขึ้นหน่อย... จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 20:18:16 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ตรงจุดนี้เราแวะพักทานน้ำกันนิดนึง แล้วก็รอๆ กันนิดหน่อย... จริงๆ ควรจะเดินตามจังหวะ และความเร็วของตัวเองนะคะ ไม่จำเป็นต้องรอ แต่ก็ต้องดูแลกันเป็นระยะๆ (ถ้าทำได้ -*-) ดูพี่แกแอ๊คสิ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 20:19:12 ]

ความคิดเห็นที่ 23 พอเริ่ม กม. 1.0 เราเริ่มรู้สึกดีขึ้นค่ะ ไม่เหนื่อยปางตายอย่างตอนแรก ไม่รู้เพราะเพื่อนช้าลง หรือเราเริ่มหาจังหวะให้ตัวเองได้ดีขึ้น จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 20:19:59 ]

ความคิดเห็นที่ 24 สิ่งที่เราเป็นห่วงนิดนึงก็คือเรื่องฝน เพราะเมื่อวานช่วงบ่ายเป็นต้นไป ฝนตกตลอดเลยค่ะ เบาบ้าง แรงบ้าง..  เคนพูดแต่เช้าเลยว่าเราควรจะรีบเดินเพื่อหนีฝน.... แต่มันก็เร็วได้แค่ที่เร็วแหละค่ะ -*- จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 20:21:12 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เวลาเจอเส้นทางที่เป็นขึ้นบันได รู้สึกเหมือนจะขาดใจยังไม่รู้ค่ะ แต่ถ้าเป็นทางเรียบๆ หน่อย ถึงจะชัน เราก็ยังสู้ค่ะ เพราะค่อยๆ ก้าว แบบเล็กๆ ไปได้ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 20:22:08 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ตามทางจะมีที่พัก หรือ pondok เป็นระยะๆ ค่ะ แต่ละที่พักจะมีห้องน้ำ และ น้ำดื่มให้กรอกค่ะ ตอนแรกเรื่องน้ำดื่มนี่เราก็ไม่ค่อยมั่นใจเลยค่ะ มันเป็นท่อๆ มาจากไหนไม่รู้ แล้วก็เป็นก๊อกให้เปิดเอา ก็เลยชิมๆ ก่อน เพื่อความมั่นใจ แต่มันก็ไม่ได้มีรสอะไรแปลกๆ ค่ะ เป็นรสธรรมชาติ และเย็นๆ ชื่นใจด้วย จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 20:23:27 ]

ความคิดเห็นที่ 27 แผนของเราคร่าวๆ คือจะไปกินข้าวกลางวันที่ แถวๆ Layang Layang ซึ่งเลยสามแยกที่เป็นช่วงบรรจบของ trail Mersilau และ trail Timpohon ค่ะ... จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 20:28:23 ]

ความคิดเห็นที่ 28 แต่ระหว่างทาง เราก็มีหยิบขนม ช้อคโกแลตกินกันเป็นระยะ... เคนขนกล้วยที่ซื้อเมื่อวานขึ้นมาด้วย ตอนเหนื่อยๆ นี่กล้วยอร่อยสุดๆ เลยค่ะ ที่นี่ถุงทีใส่ของจะเป็นถุงสีดำๆ เหมือนถุงขยะเลย แก้ไขเมื่อ 08 ก.ย. 51 20:29:57 จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 20:29:32 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เดินไปประมาณ กม 1.5 ก็เริ่มเป็นทางลงค่ะ.... สำหรับ trail Mersilau จะมีทางขึ้นก่อน แล้วก็ลงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แล้วก็ขึ้นอีกที... มันก็หลอกเราให้รู้สึกดีนะคะ แต่ยิ่งพอมีทางลงมากๆ เราก็เริ่มใจไม่ดีค่ะ เพราะยิ่งลงมา ก็แสดงว่า เดี๋ยวเราจะต้องขึ้นมากเช่นกัน -*-  และเส้นทางนี้จะยาวกว่า Timpohon ด้วยค่ะ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 20:31:38 ]

ความคิดเห็นที่ 30 แต่ช่วงที่เป็นทางลง เราก็เจอน้ำตกเล็กๆ ประปราย ทำให้ร่าเริงสดใส จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 20:32:18 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ลืมบอกไปค่ะ.... ว่าโดนัลด์หายไปตอนช่วง Pondok Bambu ค่ะ เขานำพวกเราไปก่อนค่ะ แล้วเราก็ไม่เจออีกเลย เหลือเรา เคน และ โนเอล ก็คิดกันไปว่า เอ... อยู่ข้างหน้าเหรอ ทำไมเร็วจัง หรือแวะห้องน้ำแล้วอยู่ข้างหลังเนี่ย... แต่ก็ได้แค่เก็บเป็นคำถามค่ะ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 20:33:48 ]

ความคิดเห็นที่ 32 พวกสะพาน ทางเดินเนี่ย ได้รับการดูแลค่อนข้างดีเลยนะคะ ประทับใจจุดนี้มากเลย... อันนี้นายแบบค่ะ... จริงๆ จะโชว์สะพาน แต่ว่าไม่มีรูปที่มีแต่สะพาน เพราะตอนถ่ายนี่หันกล้องไปทิศทางพี่แกไม่ค่อยได้ค่ะ แอ๊คตลอด จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 20:34:52 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ดูภาพให้ชื่นใจไปก่อนนะคะ หลังๆ จะไม่มีอะไรให้ดู -*- จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 20:35:36 ]

ความคิดเห็นที่ 34 พูดกันเล่นๆ ว่าน่าจะได้เล่นน้ำด้วยเนอะ...  แต่ก็คงหนาวน่าดู จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 20:36:23 ]

ความคิดเห็นที่ 35 คุณสมบัติที่เราว่าดี และอิจฉาอีกอย่างของเคนก็คือ การเข้าไปทำความรู้จักกับคนอื่นได้ง่ายๆ...  เราทำไม่ได้อ่ะ แบบอยู่ดีๆ เข้าไปทักคนแปลกหน้าแล้วก็คุยด้วย แต่ถ้ามีคนมาคุยด้วย เราก็คุยได้ แต่เริ่มต้นไม่เป็นอ่ะ... ตอนเดินแรกๆ ก็จะมีแต่พวกเรา ยังไม่เจอใครมาก แต่เดินไปสักพักก็เริ่มเจอคนมากขึ้น และเคนก็เป็นคนเริ่มที่จะทักและพูดคุยกับคนอื่น เช่น มาจากไหน เคยมามั้ย และบลาๆๆๆ แล้วแต่พี่แกจะคิดได้ แรกๆ เราก็จะไม่ค่อยกล้าคุยเท่าไหร่ เพราะไม่รู้จะคุยอะไร แต่หลังๆ ก็เริ่มติดเชื้อพี่แก ใครเดินผ่าน ใครเข้าใกล้ เราก็คุยด้วยหมดเลย จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 20:40:35 ]

ความคิดเห็นที่ 36 วันนี้มาทัน ขอปาดด้วยคน รอลุ้นเฉลยอยู่ครับ จากคุณ : Born in Thai - [ 8 ก.ย. 51 20:41:17 ]

ความคิดเห็นที่ 37 พอช่วงโปรฯขาลงหมด... มันก็เริ่มขึ้นแล้วค่ะ... ทีนี้เราก็เอาแค่เฝ้าหวังว่าจะมีขาลงให้เราได้ชื่นใจบ้าง แต่มันก็เป็นเพียงความฝัน -*- จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 20:41:34 ]

ความคิดเห็นที่ 38 หวัดดีค่ะ คุณ Born in Thai วันนี้มาปาดทันด้วย ----------------------- เดินมาไกลเท่าไหร่ไม่รู้แล้วค่ะ... แต่ตอนนี้เราเป็นพวก "มาเหนือเมฆ" เพราะเมฆมันอยู่ต่ำกว่าเรา... พูดถึงคนที่เราเจอระหว่างทางบ้างดีกว่า... มีคนเด่นๆ อยู่บางคนที่เรายังจำได้ค่ะ คู่แรก เป็นคู่ชายหญิงมาจากญี่ปุ่น อายุคง 30 กว่าๆ เขาค่อยๆ เดิน ไปด้วยกัน น่ารักดีค่ะ เราได้คุยกันนิดหน่อย แล้วพี่เคนแกก็โชว์ความสามารถภาษาญี่ปุ่นค่ะ... ก่อนหน้าเราก็รู้ว่าเขาพูดได้นิดหน่อย เราเองก็นิดหน่อยเหมือนกัน แต่เราก็ไม่เคยคุยกันด้วยภาษาญี่ปุ่น เพราะเราหนะ มันนิดหน่อยจริงๆ  แล้วพอเจอคู่ญี่ปุ่น เคนก็พูดญี่ปุ่นด้วยไปหลายคำ... อืม เก่งกว่าเราหน่อย (หน่อยเดียวนะยะ ให้ไม่เยอะ)  เคยเคยไปญี่ปุ่น 10 วัน เหมือนเราเลย เหอๆๆ แต่ทำไมเราพูดได้น้อยกว่าหละ ชิๆ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 20:45:41 ]

ความคิดเห็นที่ 39 อีกคนที่เจอ เป็นหนุ่มออสเตรีย ค่ะ มากับเพื่อน แต่ว่าเดินไป เดินมาก็แยกกัน หนุ่มออสเตรียคนนี้ ตัวโตเชียวค่ะ และจำง่าย เราได้เจอกันหลายครั้ง จริงๆ คนนี้ก็ไม่ได้อะไรมากมายตอนขาขึ้น... แต่พี่เขาจะมีบทบาทตอนพรุ่งนี้เช้าค่ะ เลยเล่าไว้หน่อย ช่วงหลังๆ เราเริ่มตามเคน กับ โนเอลไม่ทัน เพราะทางชันมากๆ และสองคนนั้นก็เหมือนจะโอเคกับลักษณะแบบนี้ แรกๆ ทั้งสองคนก็รอเราเป็นช่วงๆ เคนก็เป็นสุภาพบุรุษคอยรับ คอยดึงเป็นช่วงๆ นานๆ จะรู้สึกเป็นผู้หญิงกะเขาสักที ฮ่าๆๆๆ ปกติ ไม่มีใครช่วยหรอก เพราะใครๆ ก็คิดว่าเราถึกอ่ะ เดินไปสักพัก เราว่า เคน กับ โนเอล ต้องหยุดรอเราบ่อยมากเกินไป เลยบอกเขาว่า ไม่ต้องรอเรา ไปเลย... เคนก็พูดมาคำนึง "But we are team work" เราก็ซึ้งน้ำใจอ่ะนะ แต่ว่า เราไม่อยากให้เราเป็นตัวถ่วงใคร แล้วเราก็ออกประหลาดๆ นิดนึงคือ เวลาเคนกับโนเอลเชียร์ว่า มาเร็ว มาสิ เนี่ย... มันทำให้ขาเราก้าวไม่ออกทุกทีเลยอ่ะ -*- บ้าไปแล้วเนอะ... เราก็เลยบอกว่าไม่ต้องรอเรา ไปเลย ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวเราตามไปเอง... สุดท้าย เราก็คลาดกับทั้งสองคนแบบถาวรเลยค่ะ เหอๆๆๆๆ ฉายเดี่ยวเลยอ่ะ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 20:51:25 ]

ความคิดเห็นที่ 40 รูป กับ เรื่องเริ่มจะไม่ตรงกันแล้วนะคะ เพราะว่ารูปมีน้อย ต้องใช้สอยให้ประหยัดๆๆ อิอิ พูดถึงเพื่อนใหม่ที่เจอต่อค่ะ... มีผู้ชายคนนึง เป็นคนมาเลย์มาจากกัวลาลัมเปอร์ พี่แกเท่ห์มากๆ เลยอ่ะ ใส่รองเท้าแตะที่เอามาจากที่รีสอร์ทเดินขึ้นค่ะ แล้วเอารองเท้าผ้าใบผูกไว้กระเป้... เขาบอกว่าเดินสะดวกกว่า... แล้วเขาก็ใช้รองเท้าแตะเดินไปจนถึงบ้านพักเลยนะ เดินเร็ว และเก่งด้วย.. คนนี้มากับเพื่อนอีก 3 คน เป็นผู้หญิงอีก 2 และ ชายอีกหนึ่ง... กลุ่มนี้ยังมีเรื่องต่ออีกค่ะ หุหุหุ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 20:53:29 ]

ความคิดเห็นที่ 41 อย่างที่บอก เคน เป็นคน friendly มาก ทักไปซะหมด คุยไปซะหมด... เรารู้จักบางคนผ่านเคนด้วยนะคะ คือเราไม่ได้คุยเอง แค่ฟังเขาคุยกันอ่ะ เราเนี่ย แค่เดินก็จะไม่ค่อยรอดแล้ว หุหุหุหุ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 20:54:40 ]

ความคิดเห็นที่ 42 พอเดินถึง Pondok Chempaka (ถ้าจำไม่ผิด) เราก็มาเจอเคน กับ โนเอล (อันนี้ก่อนจะพลัดพรากจากกันแบบถาวรค่ะ) กำลังแวะกินอาหารกลางวันอยู่ และก็มีคนพักอยู่ตรงนั้นเต็มไปหมด ทุกคนเหนื่อย และพักทานข้าว มีทั้งคู่หนุ่มสาวอังกฤษ คุณอา คุณลุง คนมาเลย์ คุณลุงอินเดีย พี่ออสเตรีย คู่ญี่ปุ่น และอีกหลายๆ คนที่เราไม่ได้คุยด้วย... ที่ตรงนี้ เราได้เห็นมิตรภาพที่แสนน่ารักค่ะ ลุงมาเลย์ กับ ลุงอินเดียนั่งในที่พักกับพวกเรา ซึ่งก็นั่งกินข้าวอยู่ด้วยกัน แล้วลุงมาเลย์ไม่มีข้าวกินมั้งคะ มีแต่พวกช้อคโกแลต กับ ขนม ลุงอินเดียก็เลยแบ่งแซนวิชให้กิน... ทั้งๆ ที่ไม่รู้จักกัน แต่เมื่อเราร่วมชะตากรรมเดียวกัน เชื้อชาติ หรืออะไรก็ไม่ใช่กำแพงที่จะแบ่งแยกอะไรทั้งนั้น ทุกคนมีน้ำใจ ทุกคนเป็นมิตรต่อกันค่ะ อยากให้ทุกๆ ที่มีแต่ความปรารถนาดีต่อกันแบบนี้จังค่ะ เรากินแซนวิชไปได้อันนึงกับไส้กรอกอีกอัน ก็กินต่อไม่ได้ เพราะมันทั้งแห้ง ทั้งฝืดคอ และรู้สึกไม่ค่อยสบายเลยค่ะ กินไม่ค่อยลง ทั้งๆ ที่หิว คงเพราะเรื่องความสูงนี่แหละค่ะ ทำให้ร่างกายไม่ปกติ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 20:59:09 ]

ความคิดเห็นที่ 43 พอกินข้าวเสร็จ ก็เดินทางต่อค่ะ... สำหรับการเดินเนี่ย ไม่ควรพักนาน เพราะมันจะทำให้เราหมดแรงและไม่ยอมเดินต่อ... แต่เราก็ต้องพักเรื่อยๆ อ่ะนะ ไม่พักเลยเราก็เดินไม่ไหวเหมือนกัน... พ้นจากจุดกินข้าว ทางก็เป็นทางลงนิดนึง เป็นเส้นทางที่สวยมากเลยค่ะ มองซ้าย มองขวาเป็นผาลึกลงไป... อากาศดี ได้กินอาหาร ก็เลยรู้สึกมีแรงขึ้นหน่อย จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 21:00:45 ]

ความคิดเห็นที่ 44 มีอารมณ์ถ่ายรูปอีกนิด... เราเห็นเมฆลอยผ่านเราไปเป็นระยะๆ ตอนนี้เราอยู่ใกล้เมฆมากๆ เลย.. และฝนก็เริ่มปรอยๆ... T^T สิ่งที่เราระแวง กำลังจะมาค่ะ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 21:02:18 ]

ความคิดเห็นที่ 45 พอพ้น กม. 5 ไปได้อีกนิด ก็เริ่มเป็นทางขึ้นอีกแล้วค่ะ... พอหลังจากช่วงนี้ เราตามเคน กับ โนเอลไม่ทันอีกแล้ว เหอๆๆ.... ฉายเดี่ยวอีกรอบ... ในรูปก็คือพี่ออสเตรียเสื้อแดงค่ะ... กลุ่มคนที่เราเดินผ่านไป บางทีก็แซงเรา บางทีเราก็แซง แล้วแต่แรงใครแรงมัน แต่หลังๆ เราเริ่มโดนแซงเยอะค่ะ แป่วๆๆๆๆ ก่อนถึงทางแยกสัก 200 เมตร เราก็เดินอยู่คนเดียวแล้วค่ะ แล้วก็เจอคุณลุงมาเลย์... คุณลุงคนนี้ขาไม่ค่อยดีด้วยค่ะ เวลาเดินกะเผลกๆ อ่ะ แต่เขาก็ยังสู้ค่ะ... อ้อ.... นี่คือรูปสุดท้ายของวันที่เราถ่ายค่ะ!!!!! หลังจากนี้ไม่มีแล้ว เหอๆๆๆ แก้ไขเมื่อ 08 ก.ย. 51 21:06:05 จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 21:05:20 ]

ความคิดเห็นที่ 46 แต่อย่าเพิ่งตื่นตระหนกค่ะ เราหมายถึงของวันนี้เท่านั้นค่ะ... เพราะเนื่องจาก หลังจากนี้ฝนตกค่ะ ตกตอนที่เราไปถึงทางแยกพอดี... หนักเกินกว่าจะหยิบกล้องออกมาแล้วค่ะ ไม่สะดวกด้วย เพราะใส่เสื้อฝน เรื่องหลังจากนี้จะเล่าและหารูปอื่นๆ ที่ถ่ายระหว่างทางก่อนหน้านี้มาใส่เพิ่มสีสันให้นะคะ... ว่ากันต่อ... ฝนเริ่มตกตอนเรามาถึงทางแยกพอดีค่ะ... พอถึงแยก เราก็ต้องเลี้ยวขวาค่ะ เพื่อขึ้นไปบ้านพัก.... แค่เห็นทางเราก็หมดแรงแล้วอ่ะ เพราะว่าทางเป็นทางชันมาก เป็นหินสีแดงๆ แบบสีดินลูกรังอ่ะ แล้วก็ฝนตกก็ทำให้เราเหนื่อยกว่าเดิมด้วยค่ะ ไม่รู้ทำไม ตอนนี้ เราเริ่มถามตัวเอง... เรามาทรมานตัวเองอะไรที่นี่ฟะเนี่ย.... จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 21:09:04 ]

ความคิดเห็นที่ 47 แล้วก็มีแอบน้อยใจนิดนึงว่า ทำไมเราต้องมาเดินคนเดียวด้วยเนี่ย ไม่มีใครเลย.... ถึงตรงนี้ก็แอบน้ำตาซึมนิดนึงค่ะ และเริ่มหิวแล้วด้วยอ่ะ ด้วยความที่ฝนมันตกค่อนข้างหนัก และยังไม่เจอ pondok เราก็พยายามเดินขึ้นไปเรื่อยๆ ได้ทีละ 2 ก้าว 3 ก้าว ก็ต้องเดิน บอกกับตัวเองว่า "มันหันหลังกลับไม่ได้แล้วนะ มีแต่ต้องเดินก้าวไปข้างหน้า" จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 21:10:53 ]

ความคิดเห็นที่ 48 แล้วคงเพราะ Altitude sickness บวกกับหลายๆ อย่าง เราก็หิวมาก หน้ามืด จะเป็นลม และเริ่มเบลอ... อยู่คนเดียวด้วย... ก็เลยแวะนั่งกินแซนวิชผสมสายฝนอยู่บนก้อนหินเปียกๆ ริมทางเดินนี่แหละค่ะ ตอนแรกบ่นนักว่าแซนวิชแห้ง ฝืดคอ... นี่ไง ไม่ฝืดแล้ว เปียกเชียว... ตอนนี้กินอะไรเข้าไปก็ไม่รู้รสแล้วค่ะ สักแต่ว่ากินให้มีแรง ทั้งช้อคโกแลต ทั้งอะไรก็ตามที่มี กินผสมๆ เข้าไปให้รู้สึกสดชื่นขึ้นอีกหน่อย นั่งสักพัก คุณลุง ขากะเผลกก็เดินแซงเราขึ้นไปค่ะ T^T ลุงเก่งจัง หนูจะตายแล้วอ่ะ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 21:13:47 ]

ความคิดเห็นที่ 49 พอกินอะไรให้พอมีแรง เราก็เริ่มเดินต่อค่ะ.... ช่วงนี้เริ่มเจอคนแปลกหน้าเพิ่มขึ้น เป็นคนที่ขึ้นมาจาก Trail Timpohon Gate ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นฝรั่งๆ หน่อย เดินมาได้สักพัก เราก็เจอกับกลุ่มฝรั่ง จากไหนไม่แน่ใจ และก็มีไกด์กับลูกหาบของกลุ่มเขาที่ Pondok อันนึง ซึ่งตอนนี้ก็จำไม่ได้แล้วค่ะว่าที่ไหน เพราะเบลอสุดๆ ฝนก็ตกไม่หยุด และเสื้อฝนเราขาดค่ะ น้ำเข้าจนเปียกไปหมด รองเท้า ถุงเท้าเปียก ทำให้หนักขึ้นอีก แต่จะว่าไป น้ำหนักกระเป๋าไม่มีความหมายสำหรับเราเท่าไหร่เลยค่ะ มันไม่ได้รู้สึกถึงเลย จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 21:16:33 ]

ความคิดเห็นที่ 50 เห็นระยะทางในแผนที่ประมาณ 4 กม. ดูรูปเส้นทางแล้ว ขอลงความเห็นว่า คุณ MaNgKoOd อึดสุดๆเหมือนกัน รอลุ้นต่อนะครับ จากคุณ : Born in Thai - [ 8 ก.ย. 51 21:17:54 ]

ความคิดเห็นที่ 51 แล้วไกด์ของกลุ่มนั้น ก็คุยกับเรา... ถามว่าไกด์เราไปไหน เราก็บอกว่า อยู่ข้างหลัง กับเพื่อน... ถามว่าไกด์ชื่ออะไร เราก็บอกว่าไม่รู้ ฟังไม่ออก เขาพูดมาเลย์... คนนี้เขาก็บอกว่า อย่างนี้ไม่ได้นะ แล้วก็อะไรไม่รู้ ตอนนั้นแค่หายใจยังเหนื่อยเลยอ่ะ เราพักไม่นานมาก เพราะกลัวจะไม่ยอมก้าวขาต่อ... ยังคงถามตัวเองซ้ำๆ ในใจ... "What da hell am I doing here?" ตอนใส่เสื้อฝน เราหาแขนอีกข้างไม่เจอ -*- เบลอสุดๆ แล้ว ไกด์เขาก็มาช่วย เราก็ขอบคุณเขาและเดินจากมา ส่วนเขาก็รอคนในกลุ่มเขาพักให้เสร็จ เพื่อจะเดินต่อ... จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 21:20:15 ]

ความคิดเห็นที่ 52 คุณ Born in Thai คะ... แต่ละก้าว เรารู้สึกว่ามันไกลมากเลยค่ะ 10 เมตร ก็เหมือน 10 กิโลเลยแหละ ------------------- ต่อจากนั้น นานเท่าไหร่ เราจำไม่ได้แล้วค่ะ.... รู้แต่ว่า เราเดินได้ไม่กี่ก้าวก็ต้องหยุดหายใจ หัวใจเต้นแรง หายใจไม่ทัน เวียนหัว เบลอมากๆ ด้วย แล้วไกด์กับลูกหาบกลุ่มเดิมก็เดินมาถึงที่เราค่ะ... เขาก็พยายามเชียร์ให้เราเดินต่อนะ แต่เราก็ไปได้เท่าที่เราไปได้... คำถามที่เราถามเขาบ่อยมากๆ ก็คือ อีกเยอะมั้ย ตอนนี้ถึงไหนแล้ว เราถามซ้ำๆ ไปมาอยู่แค่นี้... ฝนก็ตกหนักมากๆ เลยค่ะ....  ไกด์ กับ ลูกหาบกลุ่มนี้เขาก็เดินไม่ใกล้ ไม่ไกลจากเราเท่าไหร่ค่ะ แล้วสุดท้าย ไกด์เขาก็เดินมาหาเรา แล้วบอกว่า จับมือเขาละกัน เขาจะช่วยพาขึ้นไป... ตอนนี้เหลือประมาณ 500 เมตร (แบบชันๆ) จะถึงบ้านพัก Laban Rata Rest House ค่ะ... เราก็ไม่แน่ใจเท่าไหร่ ตอนแรก แต่ด้วยสภาพที่เป็นอยู่ เราคงไม่คิดอะไรแล้วค่ะ เราก็จับมือเขาไว้แน่นเลย แล้วเขาก็จะเดินนำเราขึ้นไปก่อน แล้วก็ดึงๆ ลากๆ เราขึ้นไปต่อ ตอนนั้นรู้สึกเหมือนตัวเองหลับตาเดินเลยค่ะ มองเห็นอะไรลางๆ ทุกครั้งที่มองขึ้นไป จะรู้สึกท้อขึ้นอีกนิด สู้ขึ้นอีกหน่อย ผสมๆ กันไป ก้าวไป 2-3 ก้าว เราก็ต้องบอกเขาว่า ไม่ไหวแล้ว พักก่อน... ไกด์เขาก็จะใช้วิธีว่า โอเค พักได้ แต่ต้องก้าวมาให้เท่าเขาก่อนนะ ซึ่งมันก็ขึ้นไปได้อีกก้าวสองก้าวค่ะ ระหว่างเดินไป เราก็ถามคำถามเดิมๆ อีกไกลมั้ย เหลือเท่าไหร่แล้ว.... ซึ่งคำตอบที่ได้รับ มันก็ช่วยได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่บางที เรารู้สึกเหมือนว่า เราเดินมาตั้งไกลแล้ว ทำไมแค่นิดเดียวเองอ่ะ โอ๊ยๆๆๆๆ ประมาณนี้แหละ แต่สภาพความเป็นจริงเราแทบจะไม่ได้พูดอะไรเลย จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 21:28:45 ]

ความคิดเห็นที่ 53 รูปหมดแล้วอ่ะ  -*- เล่ายาวเลยละกันนะคะ ------------------------------ ระหว่างเดิน ไกด์เขาก็ชวนเราคุย เลยทำให้รู้เรื่องเขามานิดหน่อย ก็คือ เขาชื่อ Roby อายุ 35 เคยมาเมืองไทยหลายครั้งแล้ว แถมมีชื่อไทยด้วยชื่อ "น้อย" เพราะเขาตัวเล็ก เตี้ยกว่าเราด้วย พูดไทยกับเรา 2-3 คำพวกสวัสดี สบายดีมั้ย แบบนี้แหละค่ะ เราก็ถามเขาว่า เขาขึ้นมาบ่อยมั้ย เขาก็ว่าอาทิตย์ละ 2-3 ครั้ง.... ซึ่งมันก็เกือบทุกวันแล้วค่ะ เพราะ 1 ครั้งก็เท่ากับ 2 วันเข้าไปแล้วอ่ะ... เขาดูไม่เหนื่อยมากเลยค่ะ เวลาเดินก็มีหยุดเป็นช่วงๆ ตอนที่ยังไม่ลากเราเนี่ย ก็ดูเหมือนจะหยุดรอเรามากกว่า...  เขาบอกว่า หน้าเราซีดมาก เหมือนจะไม่ไหว... เราก็เลยถามว่า "Do I look that bad???" ยังแอบห่วงภาพพจน์อีกแหนะกรู -*- เขาก็บอกว่าก็ไม่แย่มาก แต่ดูน่าเป็นห่วง เหอๆๆๆๆ นอกจากโรบี้แล้วก็มีลูกหาบอีก 2 คนที่เดินอยู่ใกล้ๆ กัน.. จริงๆ แล้วลูกหาบเนี่ย เขาเดินช้าเขาก็เหนื่อยนานนะคะ แต่เขาก็เดินๆ เป็นเพื่อน เดินๆ รอเราไปด้วย... ขอบคุณจริงๆ เลยอ่ะ พอเดินมาอีกพักใหญ่ เราก็ถามว่าถึงไหนแล้ว โรบี้ก็บอกว่า ใกล้ถึงแล้ว  อ้อ... ตอนก่อนเขาจะลากเรา เราถามช่วงนึงว่าถึงไหนแล้ว เขาก็ว่าจะถึงจุดพักแล้ว...  ชี้ให้ดูหลังคา pondok แต่พอไปถึง เขาก็บอกว่าอย่าพักเลย มันจะดีกว่าสำหรับเรา... เราก็เชื่อค่ะ เพราะคิดว่าจริง ก็เลยเดินต่อ โอเค มาถึงตอนโดนลากต่อ... พอใกล้ถึงแล้ว เราก็จะถามเรื่อยๆ ว่าอีกกี่เมตร อีกกี่นาที อีกไกลมั้ย... เหมือนคนบ้าเลยค่ะ ทั้งๆ ที่รู้ว่าคำตอบมันก็ขึ้นอยู่กับก้าวที่เราก้าวนี่แหละ แต่ก็ยังถาม.... โรบี้เขาก็ไม่รำคาญนะ คงเข้าใจสภาพเราอ่ะ ก็ตอบให้ทุกครัง้ แล้วก็เชียร์ทุกครั้งว่าให้สู้อีกหน่อย... จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 21:37:02 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ว่าจะยาว... แต่เบรคสายตานิดค่ะ --------------------------- แล้วในที่สุด โรบี้ก็บอกว่า จะถึงแล้วนะ อีกแค่ 5 นาทีเท่านั้น... ตอนนั้นเรายังเถียงเลยค่ะ ว่าไม่จริงๆ ทำไม่ได้หรอก... เขาก็บอกว่า มากับเขาต้องทำได้อยู่แล้ว... เราก็เดินไปเรื่อยๆ ช้าๆ ก้าวๆ หยุดๆ จนกระทั่งมองเห็น Waras Hut แล้วเดินอีกนิด โรบี้ก็ชี้ให้ดู Laban Rata ข้างหน้าค่ะ... จริงๆ จากจุดที่โรบี้ชี้ให้ดู กับบ้านพัก มันไม่ได้ไกลมากหรอกนะคะ สัก 10 - 20 เมตรนี่แหละ แต่สำหรับเรา มันไกลๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จังเลย... แล้วเราก็เดินต่อไป แบบมีโรบี้ลากไปด้วยนี่แหละค่ะ คำถามเดิมๆ ซ้ำๆ ค่ะ "มาทำอะไรที่นี่ฟะเนี่ย"... พอถึงตึกแรก จะเป็นเหมือนตึกสีขาว 2-3 ชึ้น (ขาลงเดี๋ยวเอารูปให้ดุค่ะ) ซึ่งชั้นล่างเป็นที่ทานข้าว และเช็คอินค่ะ.. พอเดินถึงประตูทางเข้า โรบี้ก็ปล่อยมือ แล้วก็บอกว่า ถึงแล้วนะ.... เราก็ขอบคุณเขาไป และยิ้มแบบที่คิดว่าสวยสุดแล้ว (ในตอนนั้น) ให้ เพื่อจะบอกว่า ขอบคุณจริงๆ นะ แต่ว่าหมดแรงสุดๆ... แล้วเราก็เดินเข้าไปมองหาเคน กับ โนเอล ค่ะ ซึ่งก็นั่งอยู่มุมนึงในห้องทานอาหาร พอสองคนเห็นสภาพเรา ก็เลื่อนเก้าอี้ให้... ตอนนั้นเราแถมจะถลาลงไปนั่งเลยค่ะ.. หมดแรงสุดๆ พะอืดพะอม และหิวมากเลย... พอไม่ได้เดิน บวกกับตัวที่เปียกไปหมด ก็หนาวมากๆ เลยค่ะ โนเอลกับเคนไปหาน้ำชาร้อนๆ ซุปอุ่นๆ และอาหารมาให้เรากิน เพราะตอนนั้นเราเดินไม่ค่อยจะไหวแล้วค่ะ... พอได้กินอะไรเข้าไปก็ดีขึ้นเยอะเลยค่ะ แล้วโนเอลก็ถามว่าเห็นโดนัลด์มั้ย เพราะเคนกับโนเอลเดินแซงโดนัลด์ตรง Waras Hut ซึ่งเขาต้องมาก่อนเรา แต่ก็ปรากฎว่าเรามาถึงก่อน อ้อ.. เราถึง Laban Rata ประมาณ 5 โมงเย็นค่ะ ตอนเริ่มเดินประมาณ 8.30 น. ค่ะ พวกเราก็เริ่มเป็นห่วงว่าโดนัลด์จะหลงรึเปล่า แต่มันก็มีอยู่ที่เดียวนะ แต่ทางมันก็มองไม่ค่อยเห็น เพราะเมฆ กับ ฝน และ สภาพพวกเรา อาจจะทำให้การมองเห็นลดประสิทธิภาพลงได้ แต่ก็ไม่รู้จะทำไง ก็ได้แต่รอกรกับสุเพงซึ่งยังมาไม่ถึง และไกด์ของเราค่ะ ช่วงนั่งรอ โรบี้ก็เดินมาถาม 2-3 ครั้งว่าเป็นไง โอเคมั้ย ดีขึ้นรึยัง... ตอนนั้นเราก็ดีขึ้นเยอะแล้วค่ะ เขาถามด้วยค่ะ ว่าพรุ่งนี้เช้าจะไปมั้ย... เราก็บอกไปว่า ไป... เพราะมาถึงนี่แล้ว เขาก็ชมว่า Good girl เหอๆๆๆ เป็นเด็กไปแล้วค่ะ สักพักประมาณ 5.40 น. กร กับ สุเพง แล้วก็ไกด์ก็มาถึงค่ะ ตอนนี้สภาพเราดีขึ้นแล้ว ก็เลยลุกใหสองคนนั่งแทน... เพราะที่นั่งไม่พอ แล้วโดนัลด์ก็เดินเข้ามาค่ะ... พวกเราเลยสบายใจหน่อย.. ปรากฎว่าโดนัลด์เดินไปห้องพักแล้ว แต่เข้าไม่ได้ เลยต้องเดินกลับมา... (อันนี้มาถามทีหลังแล้วนะคะ) อารมณ์นั้นไม่มีกระจิดกระใจอะไรมาก ก็กินๆๆๆๆๆ เพื่อจะได้รีบขึ้นไปที่พักกัน... ตอนรอเพื่อนๆ เราก็ไปเข้าห้องน้ำค่ะ... แล้วลางร้ายก็ปรากฎ.........."ประจำเดือนมาค่ะ" จริงๆ เราก็รู้ตัวก่อนหน้านี้แล้วค่ะ และพยายามกินยาเลื่อนตั้งแต่ก่อนเริ่มทริป 2-3 วัน แต่ว่าเราก็มีลืมกินบ้าง 2-3 ครั้งมั้งคะ มันคงทำให้ยาออกฤทธิ์ได้ไม่เต็มที่ โนเอลบอกว่า ให้กินต่อไป มันจะหยุดเอง เราก็กินต่อค่ะ และหวังว่ามันจะหยุดตามที่โนเอลบอก...   พอทุกคนกินข้าวเสร็จ ก็ต้องเดินไปที่พักค่ะ ตอนแรกก็นึกว่าอยู่ตึกเดียวกันค่ะ ปรากฎว่าเราต้องเดินขึ้นไปอีกประมาณ 5 นาที แบบเป็นทางขึ้นเนินด้วยค่ะ แต่ตอนนั้นเราก็ใช้กำลังเฮือกสุดท้าย ว่าอยากไปพักเต็มที่แล้ว เดินๆๆๆๆ ไปให้เร็วที่สุดที่จะทำได้ค่ะ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 21:51:28 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ที่พักของเราที่ได้มาเป็น 2 ห้องค่ะ เห็นเตียง 2 ชึ้น ห้องละ 2 เตียง ซึ่งหมายความว่า ห้องนึงจะมีคนอื่นมาจอย... ตอนแรก เรา เคน โนเอล ไปถึงก่อน เพราะกินเสร็จก่อน เรากับโนเอล ก็เลยนอนด้วยกัน ส่วนเคนนอนอีกเตียง... เราจองเตียงล่างกันค่ะ เพราะขึ้นไม่รอดแล้ว... ก่อนนอน เราก็พยายามเปลี่ยนเอาเสื้อผ้าแห้งที่มีอยู่มาใส่ค่ะ เพราะว่านอนเปียกๆ คงไม่ไหวแน่ โชคดีที่เรามีชุดชั้นในเปลี่ยน เอาผ้าอนามัยมาด้วย มีถุงเท้าแห้ง และกางเกงเปียกเฉพาะช่วงล่างค่ะ พอเปลี่ยนเสื้อก็เลยเข้านอนกันรอจนกว่ากร สุเพง และโดนัลด์ขึ้นมา ค่อยดูอีกทีว่าจะนอนกันยังไง... แล้วเราก็สลบไปเพราะเหนื่อยมาก ไม่ว่าใครจะทำเสียงดังยังไง เราก็ไม่สนใจแล้วค่ะ... สักพัก กี่โมงก็ไม่รู้ ก็ได้ยินเสียงกร กับ สุเพงมา... โนเอลมีสติมากกว่าเราเยอะ ก็เลยลุกไป บอกว่าจะไปนอน อีกห้องกับอีก 3 คน... อารมณ์นั้น... ไม่ต้องลุกขึ้นถือเป็นของขวัญอันพิเศษ... เราก็เลยนอนต่อ... สรุป เราก็นอนห้องเดียวกับเคน 3 วันรวด... แถมคนที่น่าจะมานอนห้องเดียวกับเรา พอเปิดประตูเข้ามาเจอพวกเรา ก็ชิ่งหนีไป แล้วก็ไม่กลับมาอีกเลย ไม่รู้ตกใจหรืออะไร แต่คงไปนอนกับเพื่อนแล้วละค่ะ.... ----------- แล้วเราก็ขอจบรีวิวของวันนี้แค่นี้ก่อนนะคะ ตอนนี้ยังอยู่ออฟฟิศเลยอ่ะ คนเดียวทั้งชั้นด้วย ยังไงมาตามให้กำลังใจกันสำหรับพรุ่งนี้ด้วยนะคะ สำหรับการปีนช่วงเช้า เราต้องตื่นตี 2 ค่ะ เหอๆๆๆ.... ขอบคุณที่ติดตาม และ ฝันดีทุกๆ คนค่ะ... จุ๊บๆ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 ก.ย. 51 21:56:37 ]

ความคิดเห็นที่ 56 มาเดินช้าๆเป็นเพื่อนนะค่ะ จากคุณ : flintflight - [ 8 ก.ย. 51 22:18:55 ]

ความคิดเห็นที่ 57 อ้าวววววววว MaNgKoOd นึกว่าจะถึงยอดแล้วนะเนี่ย..รออยู่ๆ.. จากคุณ : Jook^Ka^Jick - [ 8 ก.ย. 51 22:59:13 ]

ความคิดเห็นที่ 58 พรุ่งนี้มาต่อนะคะ  กำลังลุ้นเลย ขอบคุณที่มารีวิวให้ดูค่ะ จากคุณ : jutanan - [ 9 ก.ย. 51 00:15:49 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ว๊าวๆๆๆ ไป KK มาด้วย ชอบมั่กๆ จะรอดูต่อนะคะ :) จากคุณ : ท่านหญิงแพรวพรรณราย - [ 9 ก.ย. 51 08:56:39 ]

ความคิดเห็นที่ 60 จุ๊กจิ๊ก.... ต้องค่อยๆ เดินสิ มันเหนื่อยอ่ะ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 09:11:30 ]

ความคิดเห็นที่ 61 นึกภาพออกเลยว่า ทั้งสนุกทั้งเหนื่อยชิแมะคะ   รอตอนต่อไปอยู่จ๊ะ   ช่วยเก็บเข้าคลังกระทู้เก่าแล้วล่ะ จากคุณ : สาวหน้าใส - [ 9 ก.ย. 51 12:04:08 ]

ความคิดเห็นที่ 62 โอ้ ขอบคุณจ้า สาวหน้าใส จะได้กลับมาดูได้อีกเนอะ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 12:42:39 ]

ความคิดเห็นที่ 63 อ่านปุ๊บรู้สึกเหนื่อยตามเลยค่ะ (อินไปไม๊เนี่ย) อิอิ เข้าใจความรู้สึกคุณ MaNgKoOd เลยนะคะว่าไปเที่ยวแล้วประจำเดือนมาเนี่ยเป็นไง เซงสุดๆๆ เอาใจช่วยปีนเขาวันต่อไปจ้า สู้ๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : Chubbyjung - [ 9 ก.ย. 51 13:19:28 ]

ความคิดเห็นที่ 64 วันที่ 6 มาแล้วค่ะ มาช่วยกันลุ้นหน่อยเนอะ http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E6981395/E6981395.html จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 18:39:25 ]

ความคิดเห็นที่ 65 อ่านแล้วเหนื่อยแทนครับ ตามมาเที่ยวต่อครับ จากคุณ : กระดาษเช็ดหน้าสีขาว - [ 11 ก.ย. 51 15:21:50 ]