ความคิดเห็นที่ 1 เราก็เดินกลับห้องไป สองจิตสองใจว่าจะเอาไงกับชีวิตดี แล้วก็มีข่าวดีที่ 2 ของวันค่ะ... "ฝนตก" T^T เอาซี่ ชีวิต....  ตอนเดินไปเข้าห้องน้ำก็เห็นคนยืนกินอะไรอุ่นๆ กันที่ห้องครัวค่ะ ส่วนใหญ่ก็เป็นพวกเครื่องดื่ม บะหมี่อะไรพวกนี้ เพื่อเพิ่มพลังงานให้ตัวเองค่ะ เราถามเคนว่าจะไปมั้ย? เคนก็งอดๆ แงดๆ ประมาณว่าจะไม่ไป... ตอนแรกเราก็ไม่มั่นใจเหมือนกัน เพราะดูสภาพตัวเอง ดูรองเท้าที่เปียกโชก ถุงมือที่เปียกชุ่ม เสื้อฝนที่ขาดวิ่น และเสื้อตัวในบางๆ กับตัวนอกที่ไม่น่าจะช่วยอะไรได้มากเท่าไหร่นัก.... แต่อยู่ๆ ก็มีเรา 2 ตัวทะเลาะกันในหัวค่ะ เรา 1: โอ๊ย เหนื่อยอ่ะ ไม่อยากไปเลย เรา 2: ไม่ไปได้ไง มาไกลถึงขนาดนี้แล้วนะ เรา 1: แต่รู้สึกไม่พร้อมเลยอ่ะ อะไรๆ ก็เปียก เมนส์ก็มา เรา 2: ถ้าไม่ไป แน่ใจเหรอ ว่าจะไม่เสียใจทีหลัง เรา 1: อือ (เริ่มคิดได้) แต่จะไหวเหรอ ตั้ง 2.5 โลแหนะ มืดก็มืด ไฟฉายก็แบบต้องถืออ่ะ เรา 2: ไหวไม่ไหว... ถ้าไม่ลองแล้วจะรู้เหรอ??? คิดดูนะ เราไม่ได้จะได้มาบ่อยๆ เสียเงินมาตั้งเท่าไหร่แล้ว เดินมาไกลตั้งเท่าไหร่แล้ว จะยอมอยู่แค่นี้เหรอ???? คิดดูดีๆ นะ แน่ใจแล้วเหรอ??? เรา 1: อืม... เอาก็เอา!!!!! แล้วเราก็กลับเข้ามาเตรียมตัว ใส่เสื้อผ้า รองเท้า... แล้วก็หันไปถามเคนว่าจะไปมั้ย เพราะเราจะไป แล้วเพื่อนๆ ก็มาที่ห้องพอดี ทุกคนเตรียมพร้อมที่จะขึ้นไป แม้แต่โนเอลที่บ่นเมื่อวานก่อนนอนว่า คงไปไม่ได้แน่ๆ นั่นก็ช่วยย้ำว่าเราติดสินใจถูกแล้ว พอเคนเห็นว่าทุกคนไป เคนก็ไปด้วยเหมือนกัน กรบอกว่าไปให้ถึง Sayat Sayat ซึ่งเป็นจุดเช็คชื่อแล้วจะนั่งรอไม่ไปต่อก็ได้ เพราะถึงแค่นั้นก็ได้ Certificate แล้ว... เราก็คิดในใจว่า อืม ถ้าไม่ไหวจริงๆ ก็ยังพอมีทางเลือกนะ เรานั่งรวมกันในห้องที่เรานอน เพื่อรอไกด์ของกลุ่ม ซึ่งนัดเราตี 2 แต่ตอนนี้ตี2กว่าๆ แล้วก็ยังไม่มา กรก็เดินออกไปดูเรื่อยๆ คนกลุ่มอื่นๆ เริ่มเดินออกไปกันแล้ว แต่ละคนใส่เสื้อฝนเรียบร้อย เพราะว่าฝนตกโปรยๆ ไม่เบา แต่ก็ไม่หนักมาก... พอประมาณตี 2 ครึ่งไกด์ของเราก็มาค่ะ... จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 18:48:17 ]

ความคิดเห็นที่ 2 มาปาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดตามฟอร์ม ......ก่อนหนีไปทำงานต่อ  อิอิ จากคุณ : coccinelle - [ 9 ก.ย. 51 18:51:57 ]

ความคิดเห็นที่ 3 สิ่งแรกที่เห็นก็คือ... ความมืดกับกลุ่มคนเยอะแยะมากมายที่มุ่งไปในทิศทางเดียวกันค่ะ ทางเดินเริ่มตรงประตูตึกที่เราพักพอดีค่ะ สิ่งแรกที่รู้สึกก็คือความหนาวเย็นค่ะ เราไม่รู้หรอกว่าอุณหภูมิเท่าไหร่ รู้แต่ว่ามันหนาวทะเลเสื้อผ้าบางๆ รองเท้าเปียกๆ ถุงมือชุ่มๆ ของเราเข้ามาได้... ทางเดินเริ่มแรกก็เป็นทางชันเลยค่ะ และที่ยากก็คือมีคนเดินนำหน้าและเดินตามหลังเราอย่างติดๆ ถ้าจะหยุดก็ต้องหาจุดที่ไม่ขวางคนอื่น จังหวะนี้เราจำไม่ค่อยได้แล้วค่ะว่าเพื่อนเราแต่งตัวยังไง เพราะมันมืดไปหมด เราก็อาศัยเดินไปเรื่อยๆ แต่ไปไม่นานเราก็เริ่มเหนื่อยแล้วค่ะ ต้องหยุดเป็นจังหวะ... ระยะแรกจะเดินเลาะๆ หน้าผา มองขึ้นไปก็จะมองไม่เห็นอะไรมากเท่าไหร่ รู้แต่ว่ามีคนเดินนำหน้าเรามากมาย ไม่นานกลุ่มของเราก็เริ่มกระจัดกระจายเพราะว่าความเร็วและความอึดไม่เท่ากัน... กรหยุดรอเราเป็นระยะๆ เราไม่รู้ว่าใครอยู่หน้า ใครอยู่หลัง แต่จากที่สังเกตคิดว่า เคน โนเอล และ โดนัลด์น่าจะอยู่ข้างหน้า กรก็อยู่นำเราไปไม่ไกลมาก และสุเพงก็อยู่ไม่ไกลจากเราเช่นกัน... กรคอยรอและบอกให้เราเดินอยู่เรื่อยๆ จนกระทั่งประมาณครึ่งชั่วโมงหลังจากเริ่มเดิน เราก็พลัดจากทุกคนค่ะ... ก็ค่อยๆ เดินไปเรื่อยๆ หัวใจเราเต้นแรงมาก หายใจลำบาก และหายใจหนัก เพราะอากาศมันเบาบางเหลือเกิน แถมมีคนแย่งหายใจเต็มไปหมดอีกแหนะ -*- แรกๆ เราก็ยังพอไปในความเร็วที่ปานกลาง แต่สักพักเราเริ่มช้าลงและโดนใครต่อใครแซงหน้าไปเยอะเลยค่ะ แต่ตอนนั้นมันก็ทำได้แค่นั้นจริงๆ ค่ะ คิดว่าเจอโรบี้เป็นช่วงๆ ด้วย แต่ก็จำไม่ค่อยได้ แต่พอเขาพูดก็จะจำเสียงได้ เราก็ตอบโต้ได้ไม่มาก เพราะเหนื่อย... ฝนก็ยังตกเรื่อยๆ แล้วเสื้อฝนเราก็ไม่รู้ไปเกียวอะไรนักหนา ขาดเป็นริ้วๆ เลยค่ะ ตอนนี้มันไม่ค่อยช่วยกันฝนแล้วหละ แต่ก็พอช่วยกันลมหนาวได้ ก็ยังพอมีประโยชน์อยู่ ทางแรกๆ จะเป็นบันไดไม้ที่ถูกทำไว้ค่ะ และมีที่เกาะให้จับด้วยกันลื่น... บางช่วงก็รู้ได้ว่าเรากำลังเดินอยู่ใต้ผาที่ด้านบนยื่นออกมาคลุมหัวเรา บางช่วงเราก็รู้สึกว่ามันเป็นทางชันๆ ที่มีหินก้อนไม่ใหญ่มากเป็นขึ้นๆ ให้เดินแทน บางช่วงก็เป็นทางแบบข้างล่างนี่แหละค่ะ  รูปนี้ถ่ายตอนลงแล้ว ส่วนพ่อหนุ่มที่เดินอยู่ข้างหน้าเป็นคนมาเลย์มาจากกัวลาลัมเปอร์ค่ะ พอดีเขาให้ช่วยถ่ายรูปให้ตอนเจอกัน กล้องเขายังเป็นกล้องฟิล์มอยู่เลย น่ารักดีค่ะ ตอนช่วงที่ทางชันๆ ลำบากมากๆ เขาก็หยุดรอเราเป็นช่วงๆ พอพ้นแล้วเขาก็เดินไป... จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 18:57:21 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อ๊ะ... มีคนมาปาดละ เราว่าเราทำเงียบๆ แล้วนะเนี่ย หุหุหุ ------------------- เดินไปได้สักพัก... เราก็รู้สึกว่าเราเดินห่างจากหน้าผามาแล้ว ลมพัดแรงขึ้น และที่สำคัญ เรามองเห็นแสงไฟดวงเล็กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เดินเป็นขบวนอยู่ด้านหน้าเราค่ะ ตอนนั้นมองไปแล้วท้อขึ้นมาถนัดใจค่ะ เพราะมันทั้งสูง ทั้งชัน ทั้งไกล...  ตอนนี้จำนวนคนรอบๆ ตัวเราน้อยลงแล้วค่ะ เพราะแซงหน้าเราไปหมดแล้ว... ต่อจากช่วงที่เห็นในรูปข้างบน ก็เป็นช่วงที่หากใครเคยดูรีวิวท่านอื่นจะเห็นว่ามีช่วงที่เป็นหินเรียบๆ และมีเชือกให้ไต่... ใช่ค่ะ นั่นแหละ... ช่วงแรกสุดเลยจะเป็นหน้าผาเลยนะคะ ซ้ายผาขึ้น ขวาผาลง... แล้วก็มีเชือกเป็นแนวไปตามช่วงหินที่แตกให้พอวางเท้าไปแล้วไม่ลื่นค่ะ... ช่วงนี้นอกจากกำลังขาแล้ว ยังต้องใช้กำลังแขนอีกค่ะ เราก็ต้องไต่ๆ ขึ้นไปแล้วก็ต้องจับเชือกให้แน่นด้วย เพราะถ้าพลาดไป.... อาจจะไม่เหลือได้ค่ะ... เพราะว่าเรารู้ได้ว่า ทางขวามันโล่งสุดๆ เรามองลงไปเห็นไฟจากบ้านเรือนของหมู่บ้านที่เราผ่านมาเมื่อวานไงคะ หุหุหุ เสียง สยอง ทุก 2 นาทีจริงๆ ผ่านช่วงนี้ก็จะเป็นช่วงที่เป็นผาชันมากกว่าเดิม แต่มันไม่ได้เป็นซ้ายขวาค่ะ มันเป็นหน้ากับหลัง... ข้างหน้าผาสูง ข้างหลัง..... ความว่างเปล่าและด้านล่างค่ะ ช่วงนี้เราอาการดีขึ้นนิดนึง สงสัยจะถนัดกับการใช้กำลังแขนมั้งคะ ช่วงนี้เรียกว่า "ปีนเขา" ได้อย่างเต็มปากเต็มคำเลยค่ะ เพราะว่าเราปีนกันจริงๆ จังๆ มากเลย จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 19:04:54 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มีคนทักเราบ้างเป็นช่วงๆ นะคะ แต่เราก็ไม่รู้หรอกว่าใครบ้าง ใครคุยอะไรด้วยเราก็คุยด้วยค่ะ แต่มีบางคนก็แบบว่า "Are you the girl from Thailand??" ซึ่งเราก็ไม่รู้หรอกว่าคนที่ทักเนี่ย ไกด์ หรือ นักท่องเที่ยว... แต่ก็แอบคิดว่า เราไปดังตอนไหนฟะเนี่ย -*- พอพ้นช่วงไต่เชือกชันๆ มาได้สักพัก เราก็มาถึง Sayat Sayat โดยไม่รู้ตัว ตอนนั้นยังงงๆ อยู่เลยค่ะว่ามาถึงแล้วเหรอ เอ้อ.. มันก็ไม่ได้เลวร้ายมากเนอะ เลยเดินไปเช็คชื่อค่ะ.. เขาจะขอดูบัตรเผื่อดูว่าเราอยู่กลุ่มไหน เราก็ดูว่าตอนนี้เพื่อนๆ อยู่ไหนกันแล้ว และก็เข้าใจว่าทุกคนคงนำหน้าเราอยู่ แต่ปรากฎว่า กรกับสุเพงตามหลังเราอยู่ค่ะ ตรงนี้ใครจะเข้าห้องน้ำก็เข้าได้ค่ะ... ใครจะโทร.หาเพื่อน ก็ยังทำได้เลยค่ะ... มีโทรศัพท์ด้วยอ่ะ -*- ไม่พลาดการสื่อสารจริงๆ เลย หลังจากช่วงนี้ก็จะเป็นแบบข้างบนค่ะ โล่งๆ หินๆ เรียบๆ และมีเชือกให้เกาะเป็นแนวทาง แต่หลังๆ เราเริ่มไม่เกาะเชือกค่ะ แล้วก็เดินโดยอาศัยก้าวเรื่อยๆ โยกตัวไปข้างหน้าให้น้ำหนักมันพาเราไป โชคดีที่รองเท้าเรามันเกาะพื้นได้ดีพอสมควร... เป็นรองเท้าถูกๆ ของเบาจี้นี่แหละ ใช้มาหลายงาน ใช้มาหลายปี คุ้มมากๆ เลยค่ะ บางช่วงมันก็ชันมากๆ มองไปแล้วก็ไม่อยากจะก้าวขาเลย... บางทีเราก็ยืนมอง ทำใจ แล้วก็วิ่งๆๆๆ ขึ้นไปได้สักระยะ แล้วก็ต้องยืนหอบแฮ่กๆ ต่อ แล้วก็หยุดพัก เดิน... ประมาณนี้แหละ เราสามารถมองเห็นได้ลางๆ นะคะ ว่าระยะความสูงมันจะสิ้นสุดที่ไหน มันเหมือนไม่ไกลมาก แต่สำหรับการเดินที่ไปได้ทีละนิดๆ เนี่ย เราก็ท้อใจเหมือนกันนะ ว่าเมื่อไหร่จะถึง แล้วยิ่งพอเห็นคนอื่นมีแรงเดินได้เรื่อยๆ ไม่ต้องพักแบบเรามาก เราก็แบบว่าเซ็งตัวเองเหมือนกันอ่ะ เดินมาถึงตรงนี้ เราเริ่มรู้สึกว่าประจำเดือนมันมามากขึ้นแล้ว จนรู้สึกได้เลยอ่ะ... ลางร้าย.... ลางร้ายชัดๆ ... แต่เราก็ยังเดินต่อไปเรื่อยๆ นะ พยายามกระดืบๆ ไปเท่าที่ทำได้ทีละนิดๆ ลืมบอกไปค่ะ ว่าบางช่วงมันต้องไต่สองมือ ซึ่งไฟฉายเราต้องถือไว้และไม่มีทีห้อยด้วย เราก็เลยต้องอาศัยส่องศึกษาเส้นทางก่อน แล้วก็เก็บใส่กระเป๋าแล้วก็ปีนๆๆๆ ดมๆๆ เอาตามเชือก... เหอๆๆๆ ลุ้นๆ เหมือนกันนะคะ.. บางทีก็อาศัยแสดงจากไฟฉายคนอื่นที่เขาไปถึงข้างบนแล้วยืนพัก ไฟมันจะส่องลงมาพอดี ฝนหยุดแล้วค่ะ แต่อากาศหนาวมากๆ  แต่ที่ร้ายกว่าความเย็นคือลมที่พัดแรงมากๆ เลยค่ะ ยิ่งสูงขึ้นไป ก็ยิ่งไม่มีอะไรบัง เป็นหน้าผา เป็นเขาล้วนๆ โล่งๆ ตอนนี้เสื้อฝนเราก็รุ่งริ่งเป็นหนวดปลาหมึกแล้ว ถุงมือก็ชุ่มกว่าเดิม เพราะเจอฝนมา ที่แย่มากๆ ก็คือเท้าค่ะ ถุงเท้า รองเท้า มันเปียกโชกเลย และทำให้เราหนาวเท้ามาก มากจนไม่รู้สึกถึงเท้าตัวเอง... แอบสงสัยด้วยว่ามันยังดีอยู่มั้ย ก็เลยลองเหยียบเท้าตัวเองดู... อุ่นใจนิดนึงที่ยังรู้สึกเจ็บ -*- จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 19:15:10 ]

ความคิดเห็นที่ 6 พอถึง กม. 7.5 ซึ่งหมายความว่าเราเดินมา 1.5 กมแล้วค่ะ เราก็รู้สึกดีใจนะ แต่แรงมันก็ลดลงๆ เรื่อยๆ และรู้สึกถึงประจำเดือนได้มากขึ้นเช่นกัน... นึกว่าหนาวๆ มันจะหยุดทำงานซะอีกแหนะ -*- ไม่ช่วยเหลือกันเลยอ่ะ มันรู้สึกได้ขนาดที่ว่าแต่ละก้าวที่เดิน มันก็มา.. (ไม่ได้จะพูดเรื่องสกปรกนะ) ตอนนี้รู้สึกแย่มากๆ เลยค่ะ... แล้วเราก็เริ่มเห็นแสงสว่างที่ขอบฟ้าจากทางด้านขวา... ตอนนี้เราเก็บไฟฉายแล้วค่ะ อาศัยเดินๆ ไปตามแสงสว่างที่พอให้มองเห็นรำไร แล้วก็ได้ถ่ายรูปนี้เป็นรูปแรกเลยค่ะ... จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 19:18:15 ]

ความคิดเห็นที่ 7 พอแสงตะวันสูงขึ้น เราก็เห็นทางได้ชัด... และเห็นยอดเขา Low's Peak ซึ่งเป็นจุดสูงสุดของคินาบาลูค่ะ... มันดูไม่ไกลเลยใช่มั้ยคะ??? ตอนนี้กร กับ สุเพงเดินตามมาทันแล้วค่ะ ฮือๆๆๆ สภาพสุเพงดีกว่าเราหน่อยนึง คือเดินเรื่อยๆ แต่ช้าๆ สองคนพยายามบอกให้เราเดินไปด้วยกัน แต่ตอนนี้เราช้ามากๆ แล้วค่ะ รู้สึกอะไรๆ ก็หนักไปหมด  อ้อ ลืมบอกว่า ตอนก่อนถึงเช็คพ้อยท์ที่ Sayat Sayat เราเกือบถอดใจกลับไปนอนหลายครั้งมากเลยค่ะ แต่ก็พยายามคุยกับตัวเองตลอด ลากตัวเองจนถึงตรงนี้ได้อ่ะ ฮือๆๆๆ แอบร้องไห้ในใจด้วย แบบว่าดีใจที่ยังไม่ถอยกลับไป จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 19:21:40 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ช่วงพักเหนื่อย เราก็ถ่ายรูปไปเรื่อยๆ ค่ะ กะว่ามันอาจจะทำให้สถานการณ์ดีขึ้นก็ได้... พอมองกลับไปก็เจอ South Peak ค่ะ เป็นยอดที่สวยมากเลยนะ เราว่ารูปร่างของยอดมันน่าไปหามาก ตอนเห็นตอนแรกนึกว่าเป็นยอดแล้ว -*- หลอกให้เราดีใจอ่ะ แล้วเราก็เดินมาถึง กม. 8.0 ค่ะ... นั่นหมายถึงเหลืออีก 500 เมตร เราก็จะไปถึงยอดแล้ว.... จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 19:23:11 ]

ความคิดเห็นที่ 9 มองไปทางขวาก็เจอ Donkeys Ears เขาบอกว่ามันเหมือนหูลาอ่ะ แต่เราก็ไม่รู้ยอดไหน หูลา หรือยอดไหนเป็นอะไรเหมือนกัน -*- เป็นทางที่พระอาทิตย์จะขึ้นค่ะ แก้ไขเมื่อ 09 ก.ย. 51 19:25:41 จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 19:24:08 ]

ความคิดเห็นที่ 10 มองทางขวาก็อีกยอด แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าชื่ออะไร อันน้ไม่สวยเท่าไหร่ ผ่านๆ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 19:26:13 ]

ความคิดเห็นที่ 11 สักพักนึงก็เจอพี่ออสเตรียเสื้อแดงเมื่อวานเดินสวนลงมาค่ะ... อ๊ากกกกกกกกกกก เขาเริ่มเดินกลับกันแล้วเหรอเนี่ย ก็เลยได้คุยกันนิดหน่อยค่ะ ปรากฎว่าพี่แกไปไม่ถึงยอดค่ะ ไปได้ขอบๆ ถ่ายรูปแล้วก็ลงมา บอกว่าได้ถ่ายรูปละ ได้เห็นละ พอแล้ว.... ไม่อยากทรมานตัวเองต่อ.. พี่แกตัวโตมากค่ะ... เราก็อืมๆๆ โชคดีนะ แล้วก็พยายามเดินต่อไปค่ะ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 19:27:39 ]

ความคิดเห็นที่ 12 แล้วก็ถึงตอนดราม่าสุดๆ ค่ะ หลังจากที่กระดึบๆๆๆๆๆ มาได้ทีละนิดๆ เราก็เริ่มไม่ค่อยจะไหวจริงๆ แล้วค่ะ มองกลับไปก็ยังมีคนที่เดินขึ้นมาอีกพอสมควรค่ะ สักสิบกว่าคนได้ ตอนนี้เราเริ่มเดินขึ้นไม่ค่อยไหวแล้วค่ะ เริ่มเดินออกด้านข้าง กะว่าอาจจะดีขึ้นหน่อย คือมันก็เดินขึ้นแต่ชันน้อยๆ กว่า... มีคุณลุงญี่ปุ่นสองคนก็ไปทางเดียวกัน ก็เลยตามๆ เขาไปค่ะ.. แต่ในที่สุดแรงเราก็ไม่ไหว... ตอนนี้เริ่มปวดท้องหนักค่ะ... สาวๆ คงพอเข้าใจนะคะ ว่าบางครั้งอาการที่มาควบคู่กับการมีประจำเดือนคือการท้องเสีย... เราเองยังไม่ถึงกับท้องเสีย แต่ก็ปวดท้องค่ะ รู้สึกว่าเร็วๆ นี้จะต้องเข้าห้องน้ำ ส่วนน้องประจำเดือนเองก็ยังขยันมาไม่หยุดยั้ง... เราเริ่มก้าวไม่ออกแล้วค่ะ ~>_<~ และแล้วเราก็ต้องตัดสินใจค่ะ... ไป... ไม่ไป... ไป... ไม่ไป... ตอนที่ตัดสินใจ ก็ยังพยายามก้าวต่อไปเรื่อยๆ และหยุดพักเป็นช่วงๆ มองขึ้นไปที่ยอด ก็เห็นว่าคนเดินไปถึงหลายคน กำลังจะถึงอีกหลายคน และเดินลงมาแล้วอีกหลายคนค่ะ... เราว่าการที่เห็นว่าคนเดินลงมาเยอะแล้ว อยู่คนเดียว และสว่างแล้วเนี่ย มันทำให้เราท้อใจได้มากทีเดียวค่ะ จริงๆ ควรจะกำลังใจดีกว่านี้นะคะ อย่างที่กรบอก อยู่ที่ใจของเราด้วย... แต่ตอนนี้ ตัวเราก็ไม่ค่อยจะไหวแล้วค่ะ กระซิกๆๆๆ แล้วในที่สุด เราก็ตัดสินใจเดินลงค่ะ.... ~@_@~ คิดในแง่ดีแบบพี่ออสเตรีย... ได้ถ่ายรูปแล้ว และได้ทำดีที่สุดแล้ว จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 19:33:13 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ช่วงที่เดินลงมา เราว่าเราทำเวลาได้ดีมากพอควรเลยแหละ และแข้งขารู้สึกดีขึ้นเยอะ... มีคนลื่นล้มเป็นช่วงๆ เพราะว่าพื้นมันเปียกและเรียบๆ... เราก็ค่อยๆ แตะๆๆๆๆ ลงมาเรื่อยๆ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 19:34:23 ]

ความคิดเห็นที่ 14 แล้วก็มีเมฆลอยผ่านยอดต่างๆ เป็นระยะๆ บางช่วงก็บังจนมดเลยค่ะ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 19:34:53 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ถ้าถามเรา ณ ตอนนั้นว่า เราเสียใจมั้ย ที่เดินไม่ถึง... เราก็ตอบว่าไม่เสียใจค่ะ เราว่าเราทำดีสุดแล้ว... ถามเราตอนนี้ ว่าเสียใจมั้ย... เราก็ยังไม่เสียใจค่ะ... แต่ว่า "เสียดาย" รู้สึกว่าถ้าเราพร้อมทางร่างกายกว่านี้อีกนิด คงจะไปถึงยอดได้แน่ๆ เพราะตอนนั้นเหลือระยะประมาณ 300 - 400 เมตรเท่านั้นเอง จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 19:36:05 ]

ความคิดเห็นที่ 16 พอเดินมาถึง Sayat Sayat เราก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำก่อนเลยค่ะ เช็คชื่ออะไรไม่สนใจแล้ว... แล้วก็ทำการปลดปล่อยข้าศึก และเปลี่ยนผ้าอนามัยค่ะ... จากนั้นก็ออกมาเช็คชื่อกลับ.... เหอๆๆ ทีนี้หละคนแรกเลย -*- จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 19:37:06 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ขาเดินลง เราก็ได้เห็นวิวที่เราพลาดไปตอนขาขึ้นเพราะความมืด สวยจริงๆ ค่ะ ชื่นใจ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 19:37:37 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ได้เห็นว่าต้นไม้ ดอกไม้เล็กๆ เขาก็กำลังพยายามอยู่เหมือนกันค่ะ... พยายามจะมีชีวิตอยู่ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 19:38:08 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ที่คินาบาลูจะมีน้ำตกหลายสายเลยค่ะ น้ำตกต่างๆ ก็เริ่มจากสายฝน ที่รวมตัวกันจากยอด แล้วก็รวมกันมากขึ้นๆๆๆๆๆๆๆๆ จนเป็นกระแสน้ำตกที่ใหญ่ แล้วก็แรงพอสมควรเลยค่ะ เมื่อวานตอนเดินขึ้นบ้านพัก เราก็เห็นน้ำตกใหญ่มาก และเสียงดังมากๆ ด้วย ช่วงที่ฝนตกหนักๆ สวยมากค่ะ แต่เอากล้องออกมาถ่ายรูปไม่ได้ พออีกวัน มันก็เล็กลงแล้ว จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 19:39:22 ]

ความคิดเห็นที่ 20 บางช่วงเจอไกด์คนอื่น เขาก็แนะนำว่า เกาะเชือกลงสิ มันจะง่ายกว่า.. แต่มันยากตรงที่เราต้องก้มตัวตลอด จะเมื่อยมากเลย.. เราจะเกาะเชือกตอนที่มันชันๆ หน่อย... จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 19:40:12 ]

ความคิดเห็นที่ 21 มาปรากฎตัวค่ะ คุณน้อง MaNgKoOd แอบตามอ่านมาทุกกระทู้เลยน้า สู้ สู้!!! จากคุณ : น้ำเขียวใส่มะนาว - [ 9 ก.ย. 51 19:40:26 ]

ความคิดเห็นที่ 22 แล้วก็มีไกด์คนนึง ช่วยจูงมือเราลง ตรงที่ชันและลื่นพอสมควร... บางคนก็ลื่นไถลๆ ลงไปด้วยค่ะ วิวสวยจริงๆ เลยนะคะ... เราอยู่สูงขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 19:41:09 ]

ความคิดเห็นที่ 23 มาอีกรอบ .......... ก่อนกลับบ้าน วันนี้จะอยู่ออฟฟิตถึงเที่ยงคืนเลยป่ะ  อิอิ จากคุณ : coccinelle - [ 9 ก.ย. 51 19:41:42 ]

ความคิดเห็นที่ 24 คุณ น้ำเขียวใส่มะนาว ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ ที่ตามอ่าน หนูก็สู้เต็มที่ค่ะพี่ ----------- แล้วก็มาถึงจุดที่จะชันมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มีป้ายเตือนเอาไว้ด้วย แต่ก็อ่านไม่ค่อยเห็นหรอกค่ะ -*- ตรงแถวๆ นี้แหละค่ะ ที่เราเจอหนุ่มกัวลาลัมเปอร์ ให้ช่วยถ่ายรูปให้เขาหน่อย เขาอยากได้รูปตัวเองที่มองลงไปเห็นวิวข้างล่าง จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 19:43:05 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ว้าว ว้าว...ถึงแล้ว ถึงแล้ว...... จากคุณ : Jook^Ka^Jick - [ 9 ก.ย. 51 19:44:31 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เหอๆๆๆ เที่ยงคืนนี่อาจจะไม่ไหวนะ... ก็จะเอาให้เสร็จแหละ ------------- ช่วงนี้ลงไป ชันมากๆ ต้องใช้วิธีการหันหลังลงค่ะ แล้วก็ไต่ๆ เชือกประหนึ่งโรยตัวเล็กน้อยค่ะ .... สงสัยเราจะซ้อมสำหรับโรยตัวเขาใหญ่อาทิตย์นี้ล่วงหน้านะนั่น แต่ตอนนั้นก็ยังไม่รู้ว่าจะไปโรยตัวหรอกค่ะ หนุ่มมาเลย์คนนี้เขาก็คอยรอเราเป็นช่วงๆ ก็เลยได้คุยกันเป็นระยะๆ ค่ะ แต่เราก็บ้าถ่ายรูปด้วยแหละ เลยเริ่มห่างๆ ไปเรื่อย แต่เขาก็ยังหันมามองอยู่ ว่ายังเกาะอยู่ใช่มั้ย ไม่ได้ร่วงหายไปก้นเหวแล้ว สงสัยกลัวต้องเป็น Witness แล้วจะโดนผีเราไปหลอกแน่เลย จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 19:45:23 ]

ความคิดเห็นที่ 27 จุ๊กจิ๊ก จะว่าถึงก็ถึง จะว่าไม่ถึงก็ไม่ถึงอ่ะนะ เหอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ---------------------- เอาวิวมาให้ดูกันไปเรื่อยๆ ค่ะ... สำหรับขาลงเนี่ย เราทำเวลาได้ดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ถึงมากที่สุด เราว่าเรามีความสามารถด้านขาลงจริงๆ นะเอ้อ... อ้อ... ไอ้ที่วงๆ ไว้คือบ้านพักเราค่ะ ไกลนะเนี่ย แก้ไขเมื่อ 09 ก.ย. 51 19:46:54 จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 19:46:29 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เค้าอาจจะกลัวเจ๊ กลิ้งลงไปทับเค้าก็ได้น๊า 5555 จากคุณ : coccinelle - [ 9 ก.ย. 51 19:47:57 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ใช้เวลาไม่นานมาก เราก็กลับมาถึงบ้านพักค่ะ ประมาณ 8 โมงครึ่งได้... ตอนเกือบถึงยอดกี่โมงจำไม่ได้เหมือนกัน... แต่พอมาถึงก็นึกได้ค่ะว่า... เราไม่มีกุญแจเข้าห้อง!!! กรรมเวรจริงๆ ก็เลยได้แต่นั่งพักขาอยู่ที่ห้องส่วนรวมค่ะ และมีผู้ร่วมชะตากรรมเดียวกันอีก 3-4 คน บางคนก็นอนหลับพักผ่อนเอาแรง บางคนก็ชื่นชมยินดีกับคนที่ไปถึงยอด... ฮือๆๆๆๆ เราไม่ถึงอ่ะ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 19:49:08 ]

ความคิดเห็นที่ 30 จากองศาแล้วเนี่ย... คงกลิ้งไม่ตรงเขาแน่ๆ มีแต่จะลงไปถึงบ้านพักก่อนเขานะสิ หุหุ -------------------- แต่สวรรค์ก็ยังมีเมตตา หรือ เขาคงมีประสบการณ์นะแหละ คนดูแลที่พักเดินมาพร้อมกับกุญแจใหญ่ๆ ประมาณว่ามีคนไปตามเขามาเปิดรึเปล่าก็ไม่รู้ เราก็เอาด้วย เดินไปบอกว่า พี่ๆ เปิดห้องนี้ให้หน่อยสิ... ตอนนั้นประมาณ 9 โมงกว่าๆ แล้วค่ะ เย้ๆๆๆ รักพี่คนนี้จังเลย หนูรอดตายแล้ว จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 19:51:00 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ตอนนี้รู้สึกไข้ขึ้นค่ะ... เราก็เลยถอดทุกอย่างที่เปียกออกจากตัว แล้วก็เข้าไปซุกในผ้าห่ม แต่เท้าเราเย็นมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เลยค่ะ ทำยังไงมันก็ยังไม่ยอมดีขึ้น... ก็เลยลองเอามาอังที่ข้อพับซึ่งร้อนเพราะไข้ -*- มันช่วยได้จริงๆ ค่ะ เท้าเริ่มดีขึ้นแล้ว... ก่อนนอนก็กินยาเข้าไปซะหน่อย กันๆ มันไว้ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 19:52:35 ]

ความคิดเห็นที่ 32 แล้วสักพัก เคน โนเอล และ โดนัลด์ก็กลับมาค่ะ คุยกันหนุกหนาน เล่าเรื่องช่วงใกล้จะถึงยอดว่า โนเอลเอาแต่นั่งหลบหลังหิน โดนัลด์ก็จะแวะกินน้ำ แต่ในที่สุดทุกคนก็ลากๆ กันไปจนถึงยอดค่ะ ส่วนกร กับ สุเพงยังกลับลงมาไม่ถึง... จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 19:54:16 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เราต้องเช็คเอาท็ตอน 10 โมง และอาหารก็จะหมดตอน 10 โมงด้วยเช่นกัน... เราเก็บของเสร็จพร้อมลุยต่อแล้ว กว่ากร กับ สุเพงจะมาถึงก็เกือบๆ จะ 10 โมงแล้ว ก็เลยให้ทุกคนรีบๆ เก็บของ แต่สุเพงกับกรยังไม่เสร็จ พวกเราก็เลยลงมาก่อน มารีบตักอาหารไว้ให้เพื่อนๆ กลัวมันหมดอ่ะ... ช่วงที่ทานข้าวก็ได้เจอคนที่ได้เคยคุยกันบ้างกำลังจะลงไป แล้วก็มีกลุ่มคนไทย ซึ่งเคนคะยั้นคะยอเราตั้งแต่เมื่อคืนว่า ทำไมไม่ไปคุยกับเขาหละ -*- ครือว่า ถ้ามันบังเอิญป๊ะกัน เราก็คุยอ่ะนะ แต่จะให้เดินไปคุยแบบตั้งใจมาหาเลยเนี่ย เราทำไม่ได้อ่ะ มันไม่ชิน เกิดเขาไม่อยากคุยด้วยจะทำไงอ่ะ เหอๆๆ แต่มีช่วงที่เดินไปตักอาหาร แล้วเขาก็พูดไทยกันขึ้นมา เราก็เลยทักไปนิดนึงว่า คนไทยเหรอคะ (แกล้งเก๊กอยู่ว่าไม่รู้) แล้วเคนก็เดินมาพอดี แล้วก็ชี้ไปที่กลุ่ม แล้วก็พูดคำว่า "คนไทยๆ" พูดเป็นภาษาไทยด้วยนะเอ้า... เราก็บอกว่ารู้แล้วหละ พี่ๆ เขาก็ถามว่ามายังไงกับใคร มีพี่คนนึง ผู้หญิงในกลุ่มนั้น จริงๆ แล้วมาคนเดียว เท่ห์มากๆ แล้วก็มาเจอกลุ่มคนไทยนี้ด้านล่างก็เลยขอแชร์ไกด์ขึ้นมาด้วย  ก็ได้คุยกันนิดหน่อย ไม่รู้ว่าเป็นคนแถวนี้ป่าวเนอะ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 19:58:40 ]

ความคิดเห็นที่ 34 กร กับ สุเพงใช้เวลานานมากๆ กว่าจะลงมา พวกเราก็เลยแซวว่า เฮ้ย ทำไรกันอยู่อ่ะ นานมากๆ เลย.... เหอๆๆ แอบลามกกันเล็กน้อย...  ทีนี้เพื่อนๆ พอจะเอาได้ยังคะ ว่าสาวที่กรชอบเป็นใคร อิอิอิ... เราก็ไม่รู้แน่หรอก แต่จากสถานการณ์แบบนี้ น่าจะพอเดาได้ไม่ยากใช่มั้ยหละ แล้วเราก็กินข้าวกันแบบว่า อร่อยโคตรๆ คงเพราะเหนื่อยมากๆ ตอนนี้กินอะไรก็อร่อย แม้แต่เราเองก็กินได้เยอะมากๆ เหมือนกัน... ช่วงนี้เคนก็ออกไปนั่งที่ระเบียงด้านนอกคุยกับหนุ่มสวีเดน 2 คน เราสาวๆ ก็แอบเนียนๆ แกล้งออกไปหาเคน แล้วก็คุยกับหนุ่มสวีเดนไปนิดหน่อย แต่ก็นะ... พอให้ได้ความกระชุ่มกระชวยพอแล้ว แล้วก็ถ่ายรูปกันค่ะ... หนุกหนานๆ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 20:01:28 ]

ความคิดเห็นที่ 35 กว่าจะได้ฤกษ์ออกจริงๆ ก็ปาเข้าไป 11 โมงแล้วค่ะ เคยก็โม้ใหญ่เลยว่าเขาจะวิ่งลงไป คอยดูนะ แป๊บเดียวก็จะถึงเลย... เนี่ย  3 ชม เขาก็ถึงแล้ว... จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 20:02:31 ]

ความคิดเห็นที่ 36 เราเอง รู้สึกถนัดกับขาลงอยู่แล้ว ก็เลยได้ถ่ายรูปเป็นระยๆ ค่ะ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 20:03:44 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ดอกไม้เล็กๆ แบบนี้ แต่ในสายตาเราตอนนั้น มันสวยจังเลยค่ะ ไอ้ตอนขาขึ้นเนี่ย ไม่ได้ชื่นชมอะไรสักกะอย่าง หุหุหุ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 20:04:15 ]

ความคิดเห็นที่ 38 เดินไปได้ไม่เท่าไหร่ กลุ่มเราก็ไปเจอกลุ่มพี่รองเท้าแตะที่เจอเมื่อวานอีกค่ะ.. กลุ่มนี้มีพี่รองเท้าแตะ คู่แฟนกัน และสาวอีกคน...  ซึ่งพอตาเคนเจอ ก็เข้าไปคุย ไปทักใหญ่เลยค่ะ อ้อ... ตอนกินข้าวก็ชวนเขามาถ่ายรูปด้วย... ออกนอกหน้าสุดๆ อ่ะ ก็ไม่แน่ใจว่าเขาไปสนิทสนมกันตอนไหน แต่คิดว่าคงเจอกันตามทางแล้วก็ได้คุยนี่นแหละค่ะ... แต่เขาก็น่ารักดีคะ จีนมาเลย์ ถึงจังหวะนี้... พี่เคนก็ไม่ค่อยสนใจการทำเวลาในการลงแล้วค่ะ ไอ้ที่โม้ๆ ไว้ว่า 3 ชมจะถึงข้างล่างนี่ ท่าจะลืมไปแล้วละมั้ง...  ก็สาวคนนี้เป็นแอร์โฮสเตสค่ะ เป็นสาวในฝันของพี่แกเลยประมาณว่า ใฝ่ฝันจะมีแฟนเป็นแอร์โฮสเตสอ่ะ แล้วก็พูดจีนเหมือนกัน ก็เลยเข้าใจกันได้ดีมากๆ... จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 20:07:10 ]

ความคิดเห็นที่ 39 กรกับสุเพงก็เดินอยู่ท้ายๆๆๆๆๆๆ นู่นแหนะ เราก็เลยเดินกับโดนัลด์โดยปริยาย แต่โดนัลด์เนี่ย ก็มีโลกส่วนตัวสูงเหมือนกันค่ะ สักพักก็เริ่มไม่รอเรา และวิ่งหายไป -*-... ไม่เข้าใจพี่แกเหมือนกัน.. เคน กับ สาวคนนั้นก็ยังเดินนำเราอยู่นะคะ ในช่วงแรกๆ เพราะเราก็บ้าถ่ายรูปอยู่เหมือนกัน จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 20:08:21 ]

ความคิดเห็นที่ 40 เดินไปจนถึงทางแยกด้วยความรวดเร็ว แต่ก็ทำเวลาประมาณ 1 กม ต่อ ครึ่งชั่วโมง ซึ่งทำให้เรากังวลเล็กน้อย เพราะมันดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ก็เราต้องลงไปทั้งหมด 6 กมนะสิ แล้วแต่ละคนก็สปีดไม่เท่ากันเอาซะเลย จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 20:10:41 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ทางบวงช่วงก็เป็นแบบไม่ขาลงนะคะ ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เพราะจะไม่เจ็บเข่าอ่ะ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 20:11:11 ]

ความคิดเห็นที่ 42 แต่เพราะเรามีไม้เท้า ก็เลยช่วยลดแรงกระแทกไปได้ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 20:11:34 ]

ความคิดเห็นที่ 43 เดินมาเรื่อยๆ จนในที่สุดเราก็ทันเคน กับสาวค่ะ... ได้เจอฉากประทับใจพอดีเลย พี่เคนสุภาพบุรุษที่สุดในโลกของเรา กำลังรับสาวเดินลงเนินพอดีเลยค่ะ อิอิอิ... แล้วสาวเจ้าก็สะดุดซะด้วยสิ... จากสายตาเรา... พี่แกมีลุ้นนะเนี่ย แล้วเพื่อเป็นการไม่น่าเกลียดเกินไป... เพราะว่าเราก็เดินใกล้ๆ เหมือนกัน เคนก็เลยต้องมารับเราด้วยค่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ.... แต่แบบว่า บรรยากาศมันแบบว่า รู้สึกเป็นก้างขวางคอไงพิกล เราก็เลยเดินเลี่ยงๆ ออกมา แล้วก็แซงขึ้นมาจนได้ในที่สุดค่ะ ได้ยินเสียงวี๊ดว้าย และเสียงคุยตามหลังมาไกลๆ อิอิอิ ใครลุ้นพี่เคนไม่ต้องแล้วนะคะ... พี่แกเจอสาวในฝันแล้วหละ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 20:13:58 ]

ความคิดเห็นที่ 44 แต่เราก็ได้เจอคนอื่นๆ ระหว่างทางค่ะ ที่แน่ๆ ก็มีกลุ่มคนไทย ซึ่งเราได้คุยกับพี่ผู้ชายคนนึงมากกว่าคนอื่นหน่อย แต่หลังๆ สปีดต่างกันก็เลยห่างกันไป แล้วก็มีคุณลุงอินเดีย ซึ่งคุยให้เราฟังเรื่องตอนเช้าที่ขึ้นไปบนยอดว่า หนาวมาก แล้วก็ไปเช็คอุณหภูมิกับเจ้าหน้าที่ปรากฏว่า มัน -3 องศาค่ะ เหอๆๆๆๆๆๆๆๆ บ้าไปแล้ว ดีนะไม่ขึ้นไป แต่ด้วยความที่มีลมแรง เลยไม่เห็นน้ำแข็งหรืออะไรพวกนั้นหรอกค่ะ คุณลุงบอกว่ามีภรรยาคนไทย เป็นคนสงขลา แต่คุณลุงพูดไทยไม่ได้ค่ะ... แล้วเราก็เดินๆ มาเรื่อยๆ แต่ดูเหมือนสปีดเราจะดีกว่า ลุงก็เลยบอกว่าไปเถอะ แล้วค่อยเจอกันข้างล่าง เราก็ร่ำลามาค่ะ... จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 20:17:28 ]

ความคิดเห็นที่ 45 แล้วก็มาเจอกับผู้หญิงกลางคนอีกคนนึง เดินอยู่คนเดียว ก็คุยๆ กันพี่เขาว่าเขาเป็นลูกครึ่ง แม่คนไทย พ่อมาเลย์... เราก็ว่า อ้อ มีลุงคนนึงบอกว่ามีแฟนคนไทย... พี่เขาก็เลยว่า คงจะเป็นเขานี่แหละ... ฮ่าๆๆๆๆ แบบว่า เอามารวมกันไม่ถูกอ่ะ เอ๋อๆ.. แต่เขาก็ไม่พูดไทยเหมือนกัน เพราะว่าแม่เขาไม่สอน แป่วๆๆๆ เสียดายจังเลย พี่เขาน่ารักมากๆ เราเดินไป คุยไปกันในระยะยาวพอสมควรเลยค่ะ จนถึงที่ pondok ซึ่งเราไม่พัก แต่พี่เขาเหนื่อย ก็เลยต้องแยกกันตรงนั้น... ยังประทับใจอยู่เลย จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 20:19:15 ]

ความคิดเห็นที่ 46 อ้อ... น้องนกข้างบนนี่ กว่าจะได้รูป เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกันค่ะ... แล้วสุดท้าย ก็เจอเป็นสาวมาเลย์ค่ะ ท่าทางไม่ค่อยดีเท่าไหร่ คงจะเจ็บขามาก... เราก็หยุดทักเขาว่าเป็นไง.. เขาก็บอกว่าขาสั่น ทำไงดี.. มีวิธีแก้มั้ย... เราก็เลยบอกว่า เดินต่อไปเรื่อยๆ เพราะถ้าหยุด เธอจะเดินต่อลำบากแล้วนะ... แล้วก็พอดีฝนตกค่ะ โอ้ว พระเจ้าไม่เป็นใจเอาซะเลย แต่!!!! เราเตรียมพร้อมแล้วค่ะ... ตอนก่อนออกมา เคนบอกว่าไม่ต้องใช้เสื้อฝนหรอก เพราะเขาจะวิ่งลงไป แป๊บเดียวก็ถึงแล้วหละ เราก็เลยขอเสื้อฝนเขามา หุหุหุ เป็นประโยชน์จริงๆ เลย เราก็เลยสบายไป ^_^  แต่ไม่เป็นไรหรอก ฝนมันทำให้โรแมนติกขึ้นอีกนะเคนจ๋า โชคดีนะพี่ โฮ่ะๆๆๆๆๆ เราเดินเร็วกว่าสาวมาเลย์คนนี้มาก ก็เลยเดินห่างมา แล้วก็ให้กำลังใจเขาก่อน ว่าสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ (ขาลงละแรงดีเชียวนะแก) ระหว่างทาง เราได้เจอคนเดินขึ้นไปอีกหลายกลุ่ม เราก็ให้กำลังใจเขาไปเรื่อยๆ บางทีก็เจอลูกหาบ เจอไกด์ คนมาเลย์... แต่ละคนพูดมาเลย์กับเราทั้งนั้นเลยอ่ะ สงสัยคิดว่าเราคนมาเลย์มั้ง และที่นี่คนมาเลย์ก็มากันเองเยอะด้วย แต่ทุกคนพอรู้ว่าเราไม่ใช่ เขาก็พูดอังกฤษกับเราได้นะ ถึงบางคนจะไม่ค่อยถนัดก็เถอะ แต่ก็พอรู้เรื่อง เช่นถามว่าอีกไกลมั้ย อะไรแบบนี้ เขาก็ตอบได้หมด จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 20:23:21 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ตอนที่รู้ว่าเหลือแค่ 500 เมตรสุดท้าย โคตรดีใจเลยอ่ะ แบบว่าร่าเริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มากๆ เพราะตอนนี้ก็เหนื่อยแล้วด้วย ฝนก็ตกอ่ะ ก็เดินลั้นลาไปเรื่อยๆ ด้วยความหวัง... แต่จำได้ใช่มั้ยคะ ว่าเราไม่ได้มาทางนี้ ฉะนั้นเราก็จะไม่รู้ทางเลยว่าเป็นไง เท่าที่ผ่านมา มันชันมาก เป็นขั้นบันไดส่วนใหญ่ ซึ่งหมายความว่าขาขึ้น มันโหดสุดๆ ประมาณ 150 เมตรสุดท้าย เป็นน้ำตกค่ะ ทางก็เลยลงไป และราบๆ นิดนึง พอเดินข้ามสะพานมาไม่นาน เราก็จะเห็นโค้งเลี้ยวขวาค่ะ... และ................ ทางขึ้นแบบนี้!!!!!!!!!!!!!!!!!! จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 20:25:26 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ให้ตายเถอะ............ แทบจะทรุดลงไปกับพื้นเลยค่ะ เพราะเราไม่ชอบขาขึ้นสุดๆ โดยเฉพาะบันไดอ่ะ แล้วนี่มันอะไรกัน... แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ทำไมต้องแกล้งหนูแบบนี้ด้วย... และจากด้านล่าง เราสามารถมองเห็นได้เลยนะคะ ว่าเราจะถึงแล้ว จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 20:26:28 ]

ความคิดเห็นที่ 49 แล้วเราก็รวบรวมกำลังใจเฮือกสุดท้าย ค่อยๆ เดินขึ้นมา จนถึงจนได้ในที่สุด แต่ก็ต้องแวะหลายตลบเลยทีเดียว... ฮือๆๆๆๆๆๆๆ หนูทำได้แล้ว... ที่สุดทาง โดนัลด์มาถึงแล้ว และมีกลุ่มอื่นๆ รอเพื่อนอยู่ 6-7 คน ค่ะ... เราก็ไปเช็คชื่ออีกที และไปนั่งกับโดนัลด์... ตอนนั้นเป็นเวลา 15.40 น. ค่ะ.. เราทำเวลาใช้ได้เลยนะเนี่ย ส่วนโดนัลด์มาถึงตอน 15.00 น... โอ้พี่ วิ่งมารึไงเนี่ย จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 20:28:12 ]

ความคิดเห็นที่ 50 พอเริ่มหายเหนื่อย มีแรง เราก็ไปเดินไปเรื่อยๆ เล่นกับกะรอกบ้าง คุยกับคนนู้นคนนี่บ้าง พี่รองเท้าแตะก็มาถึงแล้ว รอเพื่อนอยู่เหมือนกัน แล้วเราก็ได้เห็นสาวมาเลย์ที่ขาสั่นกำลังเดินขึ้นมาค่ะ.... เราก็เลยไปยืนเชียร์อยู่ตรงประตูนั่นแหละ แล้วก็ช่วยดึงเขาขึ้นมาตอนประมาณ 10 ขั้นสุดท้าย.... ถึงเราจะรู้จักกันแค่นั้น แต่เราก็รู้สึกได้ถึงมิตรภาพที่มีต่อกันค่ะ... แล้วเขาก็กลับไปกับเพื่อนๆ... รอๆๆๆๆ นานเหมือนกัน หิวก็หิว... เคนกับสาวก็มาถึงค่ะ ประมาณ 5 โมงกว่าๆ อ่ะ... เราก็เลยแซวไปว่า ไหนว่าจะวิ่งลงมาหละ หุหุหุหุหุ  เพื่อนคู่ชายหญิงของกลุ่มพี่รองเท้าแตะ ก็มาพร้อมกัน เขาก็เลยแยกไปค่ะ... โถๆๆ พี่เคน ต้องพรากจากกันแล้วเนอะ อิอิอิ... แต่ไม่ต้องห่วงค่ะ พี่เคนซะอย่าง ได้รายละเอียดไว้เรียบร้อยไม่มีพลาดแน่นอน.. อ้อ สาวเขาเบสอยู่ดูไบนะคะ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 20:31:57 ]

ความคิดเห็นที่ 51 แล้วตอนนี้เราก็ต้องมารอกร และ สุเพงและ โนเอลแล้วค่ะ...  และสิ่งที่เราห่วงก็คือ คืนนี้เราจะต้องบินไปกัวลาลัมเปอร์เลย และไฟลท์เราก็หัวค่ำๆ นี่แหละ แต่เราก็จำไม่ได้แน่ว่ามันกี่โมง แตคิดๆ ว่าน่าจะประมาณ ทุ่มกว่า... เหอๆๆๆ แล้วนี่มันจะ 6 โมงแล้วนะ ยังอยู่นี่อยู่เลยอ่ะ!!!!! ในที่สุด กร สุเพง และ โนเอลก็โผล่มาค่ะ เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ สภาพแต่ละคน ดูไม่ค่อยได้เลย กรโอเคหน่อย แต่ต้องดูแลสาวๆ ทั้งสองคงเหนื่อยใช้ได้เลยแหละ... พอกรมาเราก็บอกเรื่องไฟลท์เรา ซึ่งกรนี่แหละ บอกให้จองไฟลท์ก่อนเขา ไฟลท์พวกเขาจะกลับไปทางยะโฮร์ตอน 3 ทุ่มกว่าๆ อ่ะ แล้วไกด์ก็มาพอดีค่ะ... ตอนแรกกรบอกไกด์ว่าจะลงมาถึงเทียง หือ????? คิดได้ไงฟะ ซึ่งในโปรแกรมคือเราจะมีไปกินบุปเฟต์อาหารกลางวันค่ะ ซึ่งก็อดไปโดยปริยาย...  ตอนนี้คือต้องเอาเราไปขึ้นเครื่องให้ทันค่ะ... แต่ว่าไฟลท์กี่โมงก็ไม่รู้ ต้องไปดูเอกสารที่กระเป๋าใบใหญ่ ไกด์ก็บึ่งๆๆๆ พากลับไปจุดที่เราลงทะเบียนกัน เพื่อรับกระเป๋าและใบประกาศค่ะ... ทุกอย่างต้องทำด้วยความรวดเร็วมากๆ แล้วเราก็รีบดูไฟทล์ก่อนเลยค่ะ ว่ากี่โมง... ปรากฎว่า 2 ทุ่มค่ะ... เฮ้อ......... สบายใจหน่อย... จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 20:36:04 ]

ความคิดเห็นที่ 52 แต่!!!! จบง่ายๆ ก็ไม่มันส์สิคะ... เพราะจากที่นี่ ไปถึงสนามบินอ่ะ ใช้เวลา 1 ชั่วโมงครึง ถึง 2 ชั่วโมงได้อ่ะ และตอนนี้มัน 6 โมงแล้วค่ะ... กรี๊ดดดดดดดดด... ถ้าตกไฟลท์จะทำไงเนี่ย.. มันก็มีไฟลท์อีกทีตอนประมาณ 4 ทุ่มอ่ะนะ แต่ก็ต้องซื้อใหม่ดิ กรี๊ดๆๆๆๆ ไอ้พี่กร... แกกกกกกกกกกกกก.... นี่คือไกด์เราค่ะ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 20:37:20 ]

ความคิดเห็นที่ 53 กลับถึงบ้านแล้วววววววววววจ้า จากคุณ : coccinelle - [ 9 ก.ย. 51 20:39:01 ]

ความคิดเห็นที่ 54 แล้วด้วยความที่ฝนตกหนัก... ทัศนะวิสัยก็เลยแย่สุดๆ ตามไปด้วย บางช่วงมองไปได้สัก 10 เมตรไม่รู้จะถึงดีมั้ย แต่พี่ไกด์ก็ซิ่งใช้ได้อยู่ค่ะ คงจะชำนาญทาง และเราก็ดีใจมากเลยที่รถไม่เสียอีก เย้ๆๆๆๆๆ.... ตอนนี้ก็ต้องลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆ แล้วค่ะ ว่าจะไปทันมั้ย ไฟลท์ 2 ทุ่ม 5 นาทีใช่มั้ยคะ ภายในประเทศ ก็ควรจะไปถึงประมาณ ทุ่ม 20 เป็นอย่างช้า เพราะว่า เคาน์เตอร์จะปิดเช็คอิน.... ตอนนั้น เรายังมองไม่เห็นสนามบินเลยค่ะ >_< เห็นแบบนั้นเราก็ถอดใจแล้วหละ ว่าคงต้องไม่ทันแน่ๆ เลย... แต่ก็เตรียมกระเป๋าพร้อมวิ่งมากๆ เปลี่ยนเอารองเท้าแตะมาเตรียมไว้ แต่เปลี่ยนไม่ได้ ตีงเหม็งสุดๆ แล้วก็เตรียมแพ็คของที่ไม่ใช้ใส่กระเป๋าใหญ่ เพราะว่า ถ้ามันบังเอิญทันก็ต้องวิ่งไปเช็คอินและโหลดกระเป๋าทันทีใช่มั้ยคะ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 20:40:35 ]

ความคิดเห็นที่ 55 โย่ๆๆ.... ถึงบ้านเร็วจัง ขับรถ 5 นาทีนี่เนอะ เหอๆ ------------- พอไปถึงสนามบินประมาณทุ่ม 35... เราก็รีบวิ่งลงไปไม่สนใจอะไร ไม่ได้ร่ำลาใคร ไม่ได้อะไรทั้งนั้น คิดในใจว่า ไงก็ได้กลับมาคุยกันต่อฟะ... ฉันตกเครื่องแน่ๆ เคนก็วิ่งแบกกระเป๋าใบใหญ่มาให้ด้วย เพราะเราจะได้วิ่งไปถึงเคาน์เตอร์ได้เร็วขึ้น แล้วเชื่อมั้ยคะ ว่าปาฎิหารมีจริงๆอ่ะ....  เคาน์เตอร์ยังไม่ปิดค่ะ... เย้ๆๆๆๆ !!!!!เราก็รีบไปต่อแถวเช็คอินเลย โชคดีสุดๆ อีก 30 นาทีเครื่องออก ยังรับเช็คอินอยู่เลยอ่ะ.... พอเช็คอินเสร็จ เราก็ลีลาไม่ได้มาก เพราะต้องเข้าไปที่เกทต่อ... รับใบประกาศมาทั้ง 2 ใบ คือ ใบนึงบอกว่า เราขึ้นไปทาง Mersilau และอีกใบคือเราพิชิตยอด(ด้วยการถ่ายรูปยอด)เขา Low's Peak... แล้วก็ต้องร่ำลาเพื่อนๆ เราเริ่มจากการกอดโนเอล ซึ่งก็กอดตอบเราแบบไม่เขินเลย... ถึงได้บอกไงหละว่าโนเอลน่ารักอ่ะ จากนั้นก็เป็นสุเพง ซึ่งดูเขินๆ ที่เรากอด... แล้วเคนก็แบบว่า โอ๊ะ มีกอดด้วย... เราก็เลยจะหันไปกอดเคน.. แต่พี่แกก็แบบว่าไม่เอาๆ ประมาณว่าเขาไม่ใช่ผู้หญิงนะ... เราก็เลยหันไปกอดโดนัลด์ ซึ่งก็กอดตอบเราเช่นกัน ทีนี้เคนก็ออกโวยๆ แบบว่า โหๆๆๆๆ... เราก็อ๊ะ... ก็ไม่ยอมกอดเองนี่ฟ่า.. ก็เลยหันไปว่าจะกอดมั้ยหละพี่... ยังกอดได้นะ แต่หนุ่มผู้ซึ่งดูกล้ามาโดยตลอด กลับเขินที่จะกอดร่ำลา เหอๆๆๆ.... ส่วนกรเนี่ย เราไม่กอดเพราะรู้สึกว่า มันกอดไม่ได้อ่ะ... คงเพราะเรารู้จักกันแบบคนไทยมากๆ แล้วก่อนแยกกัน เคนก็เอาอะไรมายัดใส่มือ... เป็นสร้อยทำด้วยลูกปัดไม้ๆ บอกว่าเป็นของที่ระลึกจากซาบาห์... จริงๆ เราเคยเห็นเขาเล่นสร้อยเส้นนี้มาก่อนด้วยแหละ ไม่รู้ว่าไปซื้อตอนไหนเหมือนกัน... แต่ก็รู้สึกขอบคุณมากๆ ไม่คิดว่าจะคิดถึงของที่ระลึกให้เรา... ขอบคุณนะเคน แล้วเราก็เดินเข้าเกทไปค่ะ... พอเข้าไปมีเวลาหายใจอีกนิดหน่อยประมาณ 5 นาทีก่อนบอร์ด ก็เลยไปจัดการเปลี่ยนรองเท้า แล้วก็ต้องทิ้งน้องรองเท้าเบาจี้ไป เพราะขาดและเน่ามากๆๆๆ ขนไปคงไม่สะดวก... บ๊ายๆๆ นะน้อง จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 20:49:03 ]

ความคิดเห็นที่ 56 นั่งเครื่องมา 2 ชั่วโมงกับสภาพอากาศที่โหดร้ายมากๆ เพราะมันสั่นๆๆ และเด้งขึ้นเด้งลงตลอดเลยอ่ะ ขึ้นเครื่องไปได้ เราก็นอนเลยค่ะ ไม่สนใจอะไรทั้งนั้นแล้ว... ตื่นมาอีกทีตอนที่เขาเอาของมาขาย ก็เลยซื้อ Nasi Lemak กิน เพราะว่าหิวสุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กินเสร็จก็นอนต่อ ไม่สนใจอะไร แต่บางช่วงรู้สึกได้ว่า เครื่องมันสั่น มันไหว และ shake ขึ้นๆ ลงๆ แรงมาก... แต่สำหรับเราตอนนั้นอ่ะ มันเหมือนกันนอนเปลแล้วมีคนไกวให้ค่ะ หุหุหุหุหุ หลับสบายสุดๆ... มาถึงกัวลาลัมเปอร์ LCCT ตอน 4 ทุ่มกว่าๆ ได้ ก็ระหว่างรอรับกระเป๋าก็คิดๆ ว่าจะเข้าเมืองยังไงดี... แต่สุดท้ายเนื่องจากเหนื่อยมาก ก็เลยนั่งแท๊กซี่เอาค่ะ แท๊กซี่ที่นี่จัดการดีค่ะ เราไปซื้อคูปอง ราคาเป็นโซน บังคับเลย จ่ายเต็มจำนวน แล้วเอาไปยื่นให้แท๊กซี่ค่ะ มีคนคอยบอกคิวว่าเราขึ้นคันนี้ๆๆๆๆ สนามบินไกลมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เราก็พยายามถ่างตาไม่ให้หลับ เพราะมันก็อันตรายอ่ะเนอะ แท๊กซี่ไม่คุยอะไรสักคำเลยค่ะ แต่ก็ยังดีที่มีวิทยุเปิดให้ไม่เงียบเกินไป... ใช้เวลาเป็นชั่วโมงเลยนะ กว่าจะถึงอ่ะ สุดท้ายพี่แท๊กซี่ก็คุยกับเราว่ามาจากไหน ตอนเข้าเมืองแล้ว เราก็เลยคุยด้วยนิดหน่อย แล้วพี่แกก็ทิ้งนามบัตรไว้ บอกว่าถ้าจะไปสนามบิน โทรมานะ จะมารับ.. เราก็ค่ะๆๆๆ คืนนี้เราพักที่ Red Palm Hostel ค่ะ... พรุ่งนี้ค่อยรีวิวเต็มๆ อีกที... แต่อยากให้ดูนี่ค่ะ...  บันไดขึ้นชั้น 2... ซึ่งเป็นที่พักเรา จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 20:54:09 ]

ความคิดเห็นที่ 57 แต่โซฟี่ซึ่งเป็นผู้จัดการดูแลอยู่เนี่ย ก็เข้าในสภาพเราค่ะ ว่าเราเหนื่อยมาก และปวดขามากๆ ตอนนี้ปวดมากจริงๆ ค่ะ เดินกระด๊อก กระแด๊กสุดๆ เขาก็เลยช่วยแบกกระเป๋าใบใหญ่เราขึ้นมาค่ะ... ฮือๆๆๆๆ เกลียดบันไดจัง แต่ยังไม่จบค่ะ.... เพราะห้องที่เราจองไว้ ซึ่งเป็นห้องเดี่ยวเนี่ย มันอยู่บนหลังค่ห้องอื่นอีก กรี๊ดๆๆๆๆๆ แกล้งกันป่าวเนี่ย... เขาบอกว่า ฝรั่งอีกคนที่อยู่ข้างบนก่อนหน้า ขาไม่ดี เลยขอลงมาข้างล่าง เราเลยต้องปีนขึ้นไป... อันนี้มุมจากด้านล่างนะคะ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 20:55:53 ]

ความคิดเห็นที่ 58 และอันนี้คือมุมจากด้านบนมองลงมา.... เวลาเดินขึ้นลงก็มีเสียงเอี๊ยดอ๊าด ทำให้เราต้องย่องๆ ซึ่งมันก็ยิ่งเจ็บเข้าไปใหญ่ เวลาจะเข้าห้องน้ำอะไร แงๆๆๆๆๆ ทรมานจังเลยอ่ะ... พอเข้าที่พักได้ เราก็รื้อของ แล้วก็อาบน้ำค่ะ เพราะไม่ได้อาบมานานมากๆ แล้ว แล้วก็คิดว่าจะทำไงกับเสื้อผ้าดี คือมันส่งซักได้ แต่หมายถึงเราต้องลงไปข้างล่างนะสิ... แต่คิดไปคิดมา ลงไปก็ได้ฟะ... เพราะอยากลงไปใช้อินเตอร์เนตด้วย จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 20:57:32 ]

ความคิดเห็นที่ 59 แล้วเราก็ไปออนไลน์เช็คเมลล์ค่ะ เพราะเพื่อนที่อยู่กัวลาลัมเปอร์ที่บอกจะพาเราเที่ยวเนี่ย ยังไม่ติดต่อกลับเรามาเลย พอมาเช็คเมลล์ก็เห็นมีเมลล์นึงจากเขา ถามว่าเราอยู่ที่ไหน ยังไง... เราก็เลยตอบไป ไม่รู้เขาจะได้ทันเช็คมั้ยนะ... กว่าเราจะขึ้นนอนก็ตี 1 กว่าๆ แล้วค่ะ.... กว่าจะนอนจริงๆ ก็ประมาณตี 2.... ซึ่งหมายถึง เราไม่ได้นอนมา 24 ชั่วโมงแล้ว รวมๆ ไอ้ตอนงีบนิด งีบหน่อย ระหว่างทางนั่นด้วย... เหอๆๆๆ ใช้คุ้มจริงๆ 1 วัน 24 ชั่วโมงของเราเนี่ย... แล้วเราก็เข้านอนแบบเพลียสุดๆๆๆๆ เลยค่ะ... และก็ขอจบรีวิวของวันนี้ตรงนี้เลยนะคะ...  ตัวจริง ตอนนี้ก็เริ่มเหนื่อยเหมือนกัน ทำรีวิวจากออฟฟิศอีกแล้ว... แล้วพรุ่งนี้จะมาต่อเรื่องโฮสเตล และ กิจกรรมที่เราทำค่ะ... จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 21:02:13 ]

ความคิดเห็นที่ 60 บายๆๆๆๆๆๆๆ ฝันดีทุกคนนะคะ จุ๊บๆๆๆๆ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 9 ก.ย. 51 21:02:35 ]

ความคิดเห็นที่ 61 กลับมา ก็เปิดรีวิวก่อนเลย แอบลุ้นว่า จขกท จะขึ้นถึงยอดไหม  เสียดายค่ะอีกนิดเดียวเอง พรุ่งนี้ จะมารอเกาะกระทู้ไปเที่ยวด้วยนะคะ จากคุณ : jutanan - [ 9 ก.ย. 51 21:47:15 ]

ความคิดเห็นที่ 62 สุดๆไปเลยคุณเพ่   สุดๆแห่งความกล้าละ ... อยากไปไอ้ยอดเขานี่เมหือนกันนะครับ แต่แบบว่า พอดูสังขารตัวเองแล้ว เอ่อ   ไม่ไหวครับ ไม่ไหว จากคุณ : โอ๊ต-ครับ-ผม - [ 9 ก.ย. 51 22:23:12 ]

ความคิดเห็นที่ 63 เล่าเหมือนได้ไปด้วยเลยค่ะ จากคุณ : flintflight - [ 9 ก.ย. 51 22:32:16 ]

ความคิดเห็นที่ 64 จะแวบมาอ่านใหม่ค่ะ งานกะลังยุ่งเร๊ยยยย จากคุณ : ท่านหญิงแพรวพรรณราย - [ 10 ก.ย. 51 09:50:41 ]

ความคิดเห็นที่ 65 เก่งจัง ครับ ตาม อ่านตั้งแต่ ตอนแรก เล่าใด้สนุกมากๆ เหมือนใด้ร่วม ทริป ไป ด้วย เลย จากคุณ : phopan - [ 10 ก.ย. 51 13:36:29 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ตามอ่านช้าไปหน่อย แต่ก็ตามอ่านทุกภาคนะคะ อยากสัมผัส kota ด้วยตัวเองมั่งจัง จากคุณ : รอยร้าวไม่เคยจาง - [ 10 ก.ย. 51 14:42:12 ]

ความคิดเห็นที่ 67 วันที่ 7 มาแล้วค่ะ วันนี้ชิวๆ http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E6985194/E6985194.html จากคุณ : MaNgKoOd - [ 10 ก.ย. 51 18:47:40 ]

ความคิดเห็นที่ 68 โอย ค่อยๆ เดินตามอย่างช้าๆ  เหนื่อยค่ะ มังคุดจ๋า เก่งจังตัวแค่เนี้ย เด๋วจะตามไปทู้นู้นนะคะ   จากคุณ : สาวหน้าใส - [ 10 ก.ย. 51 20:32:20 ]

ความคิดเห็นที่ 69 ตามมาเที่ยวแบบกระท่อนกระแท่นค่ะ ว่างเข้ามาเจอตรงไหนก็ไปก่อนเลย จากคุณ : HeLL_Is_HeRe - [ 11 ก.ย. 51 11:55:06 ]

ความคิดเห็นที่ 70 อ่านแล้วเหนื่อยแทนครับ แต่อยากเห็นรูปสาวที่เคนปิ๊งอ่ะครับ แก้ไขเมื่อ 11 ก.ย. 51 15:46:46 จากคุณ : กระดาษเช็ดหน้าสีขาว - [ 11 ก.ย. 51 15:41:59 ]

ความคิดเห็นที่ 71 คือ เคนเขาถ่ายไว้ค่ะ แต่เราไม่ได้ถ่ายอ่ะ มานินทานี่ก็ไม่ได้บอก เหอๆๆๆ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 12 ก.ย. 51 16:11:48 ]