ความคิดเห็นที่ 1 ตอนเช้าตื่นมา (ปวดหลังโคตรเพราะเตียงแข็งอิ๊บ)  ทานข้าวเช้ากับผัวฝรั่งและเมียเช่า (เป็นศัพท์ที่ชอบเอามาแซวเพื่อน เพื่อนแบบว่าแต่งงานกับฝรั่งเรนเลยชอบแกล้งเรียก 2 ว่า ผัวฝรั่งกับเมียเช่า) อ้อ... บวกพี่สาวด้วย  จะทานข้าว พี่สาวอยากทานน้ำแดง มันเอาน้ำแดงแฟนต้าใส่โชว์ไว้เป็นประวัติตระกูลอยู่ในตู้เย็นแต่ไม่คิดจะขาย เพราะล็อคตู้เย็นเอาไว้  แถมพอจะซื้อก็หาหัวพนักงานไม่เจอเพราะมันไม่คิดจะบริการ  บังเอิญว่ามีห้องหอกอะไรก็ไม่รู้เปิดเอาไว้ มีน้ำแดงอยู่ในลัง  พี่สาวเลยไปหยิบออกมาขวดหนึ่ง  ก็ตั้งใจว่าหยิบออกมาแล้วถ้าเห็นหัวพนักงานเมื่อไหร่ค่อยจ่ายเงินให้  ปรากฏพอหยิบน้ำแดงมา นั่งที่โต๊ะ (มันเป็นแค่โต๊ะกระจกห่วยๆ เอามาตั้งไว้  1 ตัว กับโซฟาโทรม 1 ตัว ไม่ใช่ล็อบบี้เด็ดๆ) ยังไม่ทันจะทานข้าว  พนักงานก็เดินออกมาถามว่า "เมื่อกี้หยิบน้ำแดงจากตรงนี้ไปเหรอคะ"  แล้วก็ชี้ไปที่ห้องเก็บน้ำ "แน่ละ ตูคงทุบกระจกตู้เย็นหยิบออกมามั้ง" <<< อันนี้แอบด่าในใจเฉยๆ ไม่ได้พูดออกไป  สาเหตุที่ไม่ด่าออกไปเพราะเป็นเรื่องของพี่สาว ต้องให้พี่สาวตอบ ซึ่งพี่สาวก็ตอบว่า  "ใช่ค่ะ" นั่นแหล่ะ แล้วก็จ่ายเงิน  ทีนี้จะทานข้าว  แต่โซฟาตัวใหญ่มากเท่าๆ กับหมาพุดเดิ้ลแค่ฝรั่งนั่งคนเดียวมันก็เต็มแล้ว แถมยังมียัยเมียเช่าไปนั่งเบียดด้วยอีก  ใครจะไปเบียดกับพวกมันฟะ  เราก็หาที่นั่งใหม่สิ แต่ทีนี้มันไม่เก้าอี้เลยหันมาจะให้พนักงานโรงแรมเอาเก้าอี้มาให้ ปรากฏนะคะ  พนักงานโรงแรมมันหายศีรษะไปแล้วค่ะ  สงสัยต้นตระกูลเธอจะเป็นนินจา เพราะหายตัวได้ไวมากปานความไวแสง  แล้วห้องเก็บน้ำที่เปิดไว้ก็ปิด แถมล็อคอีกต่างหาก โอ้... เขาคงกลัวว่าลูกค้าจะซื้อน้ำที่เป็นสมบัติประจำตระกูลเขากระมัง จึงกระทำการไม่สนใจรายได้เยี่ยงนี้ พอไม่มีเก้าอี้นั่ง อะฮั้นก็แบบว่า... เออ กรูเอาเก้าอี้ในห้องกรูออกมาก็ได้ฟะ  ก็ไปเลื่อนเก้าอี้หน้าโต๊ะกระจกออกมา (ในห้องพักมีเก้าอี้ตัวเดียวแค่นั่นแหล่ะ) ของพี่สาวก็เอาเก้าอี้ในห้องพี่สาวออกมาเองเช่นกัน  แล้วโทษนะ... ไม่คิดจะเก็บคืนให้หรอกค่ะ  เรื่องแค่นี้พนักงานทำเองสิฟะ ความจริงตอนแรกตั้งใจทอดกฐินเสร็จก็ว่าจะพักที่นั่นอีกคืน  แต่พอเจอสภาพที่พัก พนักงาน แล้วก็สภาพห้อง... คือขอบอกว่าปกติเราไปพักโรงแรมไหนยังไงก็จะถ่ายรูปที่พัก ห้องพักเอาไว้ใช่ม๊า  เพื่อนเราก็ทำแบบนี้เหมือนกัน  แต่มาที่ ธาราริน นี่... ไม่มีใครได้ถ่ายรูปห้องพักไว้เลย สาเหตุเพราะ... มัวแต่อึ้ง อึ้ง แล้วก็อึ้งงันจนลืมถ่าย  เลยได้แต่เล่าให้จินตนาการกันเอง ไม่มีภาพหลักฐาน (อยากเห็นหลักฐานมันต้องลองพิสูจน์พักด้วยตัวเอง แล้วจะอึ้ง)  พอเป็นอย่างนั้นทอดกฐินเสร็จก็เลยเข้าเชียงราย  ไปหาที่พักใน อ.เมืองก็ได้ฟะ แถมนะ... ตอนเช็คเอาท์ก็แบบว่า... ง่ายมาก  เกิดมาไม่เคยเจอที่ไหนเช็คเอาท์ได้ง่ายขนาดนี้มาก่อน คือแบบ... มันไม่เห็นหัวพนักงานใช่ม๊า ก็เลยไม่รู้จะเอากุญแจไปคืนให้ที่ควายตัวไหน หลังจากลังเลอยู่พักใหญ่ก็ตัดสินใจได้ว่าเอาวางแมร่งไว้บนเคาน์เตอร์ (โทรมๆ) ก็แล้วกัน  เลยวางกุญแจไว้ตรงนั้น พอเดินออกมาก็เห็นพวกพนักงานนั่งจับกลุ่มนินทามารดาใครก็ไม่รู้อยู่ข้างหลังลึกๆ ของสถานที่ เลยตะโกนบอกไปว่า "เช็คเอาท์แล้วนะคะ วางกุญแจไว้เคาน์เตอร์" จบ... การเช็คเอาท์เป็นอันเสร็จสิ้น จากนั้นก็เข้าเชียงรายไปพักที่โรงแรม -เรือนทิพย์-   ค่าที่พักคืนละ 350  มันเป็นอะไรที่... หลังจากตกนรกอยู่ๆ ก็โดนคนฉุดขึ้นสวรรค์พรวดเดียวไปยืนอยู่ชั้น 7 อะไรประมาณนั้น คือสภาพมันต่างแบบว่า... สุดๆ  ราคาห้องพัก 350 รวมอาหารเช้าเป็น ขนมปังปิ้ง (ปิ้งเอง) ชา กาแฟ  ไม่ค่อยอร่อยหรอก แต่รสชาติไม่แย่  ก็คุ้ม 350 อยู่  พนักงานก็บริการดี  แต่ไม่ค่อยมีเรื่องให้เรียกใช้ 5555  ห้องน้ำถือว่าใช้ได้  คือมันไม่ได้ดีมากเลิศเลอ แต่ดีเกินราคา 350 ต่อคืนแน่นอน  ก็เลยตัดสินใจว่าพักที่เรือนทิพย์ 2 คืนเลยแล้วกัน ทีนี้แบบว่า... เรนจังเป็นคนเห็นผีค่ะ มันเห็นแบบ... บ่อยซะจนชินไปแล้ว  วันนั้นไปทอดกฐินมา ก็รู้สึกเหมือนมีอะไรตามแปลกๆ แต่มันไม่ได้ตามเรา ตามพี่เราก็เลยช่างศีรษะมัน (นิสัยดีมะ^^)  แล้วก็ด้วยอานิสงฆ์จากการที่ไม่ได้นอนมา 2 อาทิตย์ (ความจริงก็นอนนะ  วันละ 1 ชั่วโมงบ้าง 2 ชั่วโมงบ้าง ตามแต่โอกาสจะอำนวย) ก็เลยส่งผลให้วันนั้นปวดศีรษะมากจนโงหัวไม่ขึ้น  ไม่มีเวลามาสนใจกับผีนางไม้ เช็คอินอะไรเสร็จก็นอนโลดก่อนเลย ตอนเช้าตื่นมา  ทานขนมปังมามาเลดกับกาแฟ เสร็จแล้วไปเที่ยวแม่สาย... แม่สายนี่แบบว่า... ทำไมถึงได้สาย  ทำไมถึงไม่รีบให้มันตรงเวลา  แม่สายตลอดเลย... ความจริงคือคุณแม่อะฮั้นเอง  มัวแต่จะเข้าห้องน้ำก่อนขึ้นรถ เลยออกเลทไปหน่อย  แต่เนื่องจากไปแม่สาย คนเป็นแม่ก็เลยสายได้ ไม่เป็นไรมั้ง (ยิ่งเล่ายิ่งงงแฮะ+"+) ไปแม่สาย... ณ บัดนี้แม่สายเป็นตลาดของก็อปไปแล้วเหรอเนี่ย เพิ่งจะรู้  มันมีแต่ของก็อปขาย แถมราคาก็แบบว่า... ไม่ควรค่าแก่การซื้อ  อยากจะบอกว่าไม่ประทับใจกับของที่ขายที่นั่นมาก (แต่ก็ได้ CD ก็ก๊อป 8 แผ่น 100 มา 12 แผ่น)  คือของก็อปน่ะไม่เป็นปัญหา  แต่พม่านี่มันไม่เคยจับของดีแล้วคิดว่าตูโง่นักหรือไงฟะ  มันขายกุดชี่ปลอม  บอกว่าของจริง ราคา 4000 ลดให้เหลือ 700  ถามจริงว่ามีควายที่ไหนเชื่อมันบ้างเนี่ย  ของปลอมก็บอกมาสิฟะว่าปลอม  ถ้ามันบอกว่าปลอมเรายังจากจะซื้อมากกว่าที่มันมา:-)ว่าจริงอีก  ขายของอย่างนี้มันนึกว่าเราโง่นี่ฟ่า แก้ไขเมื่อ 10 พ.ย. 51 22:31:42 จากคุณ : Lady_Ren - [ 10 พ.ย. 51 22:27:50 ]

ความคิดเห็นที่ 2 แต่นะ... ไปที่นั่นต้องซื้อเสื้อกันหนาว  แบบที่กรุงเทพขาย 350 ที่นั่นขาย 280 แถมอะฮั้นต่อราคาได้มา 150 บาท  เออ... ค่อยรู้สึกว่าซื้อของถูกหน่อย  (ซื้อของที่แม่สายต้องต่อราคาเกินครึ่ง 280 ถ้าอยากได้ในราคา 150 ต้องต่อลงเหลือ 120 บาท) อ้อ...แล้วก็ซื้อกระเป๋าคิตตี้ปลอมมาได้ 1 ใบ  สาเหตุที่ซื้อเพราะมันไม่บอกว่าเป็นของจริงเลยพอจะทำใจซื้อได้ ไปซื้อกำไลเงินเส้นบางจ๋อยมา 8 เส้น  50 บาท  ที่ซื้อเพราะมีงานต้องใช้กำไลแบบนี้พอดี แล้วมันหาซื้อไม่ได้ เห็นก็ซื้อ  ตอนแรกมันขาย 7 เส้น 80  บอกว่าเงินพม่า  ทีนี้เส้นมันบางมากเลยดูสีไม่ออกว่าเงินแท้หรือเงินปลอม  แต่นะ เดาว่ามันขายราคานี้ก็เงินปลอมแหล่ะ แท้ไม่มีหรอก  ถามราคาเสร็จพอเราต่อมันก็บอก (โดยไม่ได้ถาม) ว่า "เงินแท้นะน้อง" ไอ้เราก็รำคาญ บอกแล้วช่วงนั้นกำลังเฮี้ยนเลยเบรกคนขายไปว่า "เงินปลอมพี่บอกมาตรงๆ เลยก็ได้ว่าเงินปลอม  แบบมันน่ารักหนูอยากได้ต่อให้มันปลอมหนูก็ซื้อ"  พอพูดแบบนั้นคนขายก็รีบเถียง "เงินแท้ค่ะ แต่เงินพม่า มันเลยถูก"  ด้วยความปากไว ดิฉันก็สวนไปทันควันอีก "เงินพม่าก็เงินปลอมน่ะแหล่ะ  50 บาท  ถ้าพี่ให้หนูซื้อเลยเนี่ย" ประมาณว่าคนขายมันคงขี้เกียจเถียง  เลยขายให้ในราคา 50 บาท 7 เส้น  แต่คงเห็นว่าเราซื้อทั้งๆ ที่บอกว่าเงินปลอมเลยหยิบแถมมาให้อีก 1 เส้น  ปรากฏว่า... เนื่องจากมันเหลือ 1 เส้น  ด้วยความสงสัยกลับมาบ้านเลยเอามาเทสต์ดู  ปรากฏ... มันเป็นเงินแท้จริงๆ ด้วย ไม่น่าเชื่อ! (แต่เบรกมันไปแล้ว 5555) คิดว่าเฉพาะอันนี้เป็นเงินแท้ได้ เพราะเส้นมันบางมากๆ จริง บางแบบว่าหนากว่าเส้นด้ายนิดเดียวเท่านั้นเอง ซื้อเข็มขัดเงินปลอมมาอีก 1 เส้น (อันนี้ปลอมจริงๆ) ป่าวอยากได้  แต่บังเอิญว่าเจอน้าสาวซื้อของอยู่เลยเข้าไปทัก แล้วไถมาได้  ถามราคามันบอก 180  ต่อเหลือ 60  ซื้อมาได้ในราคา 80 บาท น้าสาวจ่ายให้ ไม่ต้องควักเอง 55555 กลับมาฝั่งไทยซื้อสร้อยมุกมา 3 เส้น ฝากเพื่อน ดูแล้วว่ามุกแท้  แต่เกรดต่ำหน่อย  ซื้อมาเส้น 50 บาท ราคาขาย 90 บอกว่าถ้า 50 จะเอา 3 เส้นเลยได้มา  แจกเพื่อนแระ เรียบร้อย วันนั้นว่าจะแวะวัดร่องขุ่น  (ครั้งที่ 4 ของชีวิต ไปบ่อยมาก)  แต่ขี้เกียจ  เลยกลับเข้าที่พัก  กะว่าพรุ่งนี้มาแวะแล้วค่อยกลับกรุงเทพเลย ใกล้ๆ โรงแรมมีร้านขายหอยทอดอยู่ร้านหนึ่ง  ไปทานมา อร่อยสุดยอด!  อยากแนะนำให้ไปทาน แต่ลืมชื่อร้านไปแล้ว 5555555   ทานข้าวเย็นเสร็จไปเดินเชียงรายไนท์บาซาร์  สุดยอดมากค่ะ! แต่... ‘สุดยอดห่วยแตกมากค่ะ!’ มันเป็นตลาดไนท์บาซาร์ที่... อย่างห่วย!  ของแ_่ง... แพงโคตร ไม่เท่าไหร่  ของที่ขายมันแบบว่า... เฮ้ย! ไอ้แบบนี้ตูจำได้ว่ามันขายอยู่ที่สำเพ็งนี่หว่า  และนะคะ  พ่อค้าแม่ขายที่ตลาดนี้เขาจะมีจุดร่วมที่เหมือนกันอยู่อย่าง  คือตั้งราคาสินค้าจะต่อมีเลข 9 เข้าไว้  79, 89, 99, 199  เท่าไหร่ก็ตาม ต้องมีเลข 9  สงสัยจะเป็นกฎประจำตลาด  แล้วนะ  พอต่อราคาก็จะบอกว่า  ลดได้แค่ 9 บาทเท่านั้น  แถมยังบอกด้วยมารยาทการพูดที่แบบว่า... ใครบอกคนเหนือพูดเพราะ  ลองไปต่อของที่ตลาดดูแล้วแทบจะล้างความคิดนี้ไปได้เลย  ทีนี้พอมันบอกว่าลดได้ 9 บาท  ไอ้เราก็สวนว่า "พี่ 9 บาทนี่เขาไม่เรียกว่าลดแล้ว"  คือนะคะ  การต่อของมันเป็นสีสันความสนุกของสตรีในการซื้อของค่ะ  ถ้าคนขายลดให้จะเป็นอะไรที่สุขใจ กลับบ้านไปนอนกลับฝันดี อะไรประมาณนั้น  แต่นะ... พอเราพูดแบบนั้นมันดันบอกว่า "ลดมากกว่านี้ไม่ได้  ต้นทุนก็ 90 แล้ว" นี่เป็นประโยคมาตรฐานนะคะ  ร้านที่นั้นเขาจะพูดเหมือนกันทุกร้านไม่ว่าคนชายจะเป็นเพศใด วัยใด ก็จะพูดเช่นนี้เหมือนกันหมด  ถ้าของราคา 89 ก็จะบอก "ต้นทุนมาก็ 80 แล้ว"  ถ้าของ 199 ก็บอก "ต้นทุนมาก็ 190 แล้ว" ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าไปได้รับการอมรบวลีนี้มาจากไหน แบบพูดเหมือนกันทั้งตลาด ต้นทุนรับมา 190  ของราคา 199  พอเราต่อมันลดเหลือ 190 เท่าราคาต้นทุน... ขอถามว่าใครโง่เชื่อบ้างเนี่ย แล้วนะ... ของทุกอย่างมันเหมือนที่มีขายในกรุงเทพเดะๆ บอกแล้วว่าหลายอย่างเห็นขายที่สำเพ็ง  ตลกที่สุดคือสร้อยข้อมือเงิน (ปลอม) ที่ข้าเจ้าเคยซื้อมาได้ในราคา 30 บาท  เห็นวางขายอยู่ ถามราคามันบอก 140 (+เลข 9 เพิ่มเองนะคะ)  เวง!  นี่เขาจะคิดเปิดตลาดนี้ให้เป็นตลาดท่องเที่ยวจริงๆ เหรอเนี่ย  กับคุณภาพของที่เกลื่อนกลาดอยู่ในกรุงเทพแต่ราคาแพงกว่าเนี่ยนะ  ถามจริงว่าใครจะบ้าถ่อขึ้นไปซื้อของที่ราคาแพงกว่าบ้านตัวเองถึงเชียงราย   ตลาดไนท์บาซาร์เชียงรายนี่เป็นอะไรที่อย่างเซ็ง  ขอสารภาพว่าที่ไปนี่เป็นครั้งที่ 2 แล้ว  ครั้งแรกตอนปีใหม่ปีหลังปฏิวัติ  ปีที่มันมีวางระเบิด กทม. อ่ะ  ตอนนั้นอยู่ไนท์บาซาร์  ซึ่งครั้งแรกที่ไปของก็ห่วยแบบนี้แหล่ะ  แต่บางร้านยังมีของดีๆ ให้ซื้อบ้าง  3  ปีผ่านไป นอกจากคุณภาพพัฒนาไม่ขึ้นแล้วมันยังดิ่งลงอีกต่างหาก จบ. จะไม่ไปเหยียบอีกแล้วไนท์บาซาร์ที่นั่น ห่วยแตกมาก เดินไนท์บาซาร์  กลับมานอนอย่างเซ็งๆ เพราะไม่ได้ของถูกใจมาเลยสักอย่าง  ถามว่าของถูกใจมีไหม คือมี แต่ซื้อไม่ลง  ราคาแบบนี้มาซื้อ กทม. ดีกว่าฟ่ะ ถ้ามันจะทะลึ่งขายแพง ต้องจ่ายแพงๆ ก็ให้เงินหมุนเวียนอยู่ในจังหวัดตูดีกว่า ทำไมต้องเช่ารถวันละสี่ห้าพัน (รถบัส) เพื่อไปซื้อของแพงถึงเชียงรายด้วยฟะ แก้ไขเมื่อ 10 พ.ย. 51 22:40:07 จากคุณ : Lady_Ren - [ 10 พ.ย. 51 22:39:15 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ปรับอารมณ์... เข้าเรื่องผีเล็กน้อย... เนื่องจากเมื่อคืนนอนเต็มอิ่ม วันนั้นเลยไม่ปวดหัว (แค่เซ็งไนท์บาฯ) ตอนจะนอนก็เริ่มมีสติมากพอว่าต้องสวดมนต์ก่อน ระหว่างสวดมนต์ก็รู้สึกว่า... เอ๊ะ! ห้องนี้มัน!!! มันมีผีอยู่นี่หว่า! ตอนนั้นยังไม่เห็นหรอกนะ แค่รู้สึกว่ามันมีนี่ฟ่า  แล้วอยู่อย่างใกล้ตัวเราด้วย  คือห้องที่นอนนี่เป็น 2 เตียง  พี่สาวเตียงหนึ่ง น้องเรนเตียงหนึ่ง  ตอนนั้นพี่สาวหลับไปแล้ว  เรนจังมัวแต่ไปปาร์ตี้เกี๊ยวกุ้งที่ห้องคุณแม่ (คือเซ็งจากไนท์บาซาร์ก็ไปซื้อเกี๊ยวกุ้งที่ 7-11 มานั่งทานไปบ่นไปกับเพื่อน)  กลับเข้าห้องช้า ก่อนจะนอนเราก็จัดของ ทีนี้มันคงมีเสียงกุกกักเลยไปปลุกพี่ตื่นขึ้นมา  ทีนี้คุณพี่ก็ไม่รู้เป็นไร ตอนแรกนึกว่าเป็นโรคประสาท เพราะนอนอยู่เดี๋ยวก็ร้องฮึ่ยๆๆ  ไอ้เราก็ไม่สนใจเพราะนึกว่าพี่เกิดคึกอยากร้องเพลงเขมรไล่ควายกล่อมตัวเองเลยปล่อยไป  ทีนี้จะนอนก็สวดมนต์ แล้วก็นั่นแหล่ะ... พอรู้สึกว่านะ... ห้องมันไม่ได้มีคนอยู่แค่ 2 คน ก็เลยแผ่เมตตาก่อน จากนั้นสวดบังสกุลตาย กันผีอำ เพราะดิฉันแบบว่า... โดนอำบ่อยมาก เกือบทุกคืนประมาณนั้น ต้องบังสุกุลกำจัดกันก่อน  แล้วยังไม่ชัวร์เลยวางเงินซื้อที่ไว้ที่หัวเตียง 1 บาท (งก วาง 1 ก็พอ5555)  จากนั้นก็นอน พอล้มตัวลงนอนอยู่ๆ พี่สาว (ร้องเขมรไล่ควายอยู่) ก็ฮึ่ยขึ้นมาอีก แล้วกระเด้งตัวจากเตียง  ลุกออกนอกห้องไปซะงั้น ทีนี้ตอนนั้นไม่คิดว่าพี่จะเจอผี เพราะปกติคนที่เห็นมันจะเป็นเรา  คนอื่นเลยคิดว่าไม่น่าจะรู้สึกอะไร  พอพี่สาวออกไปนอกห้องเราก้ไม่สนใจ นอนต่อ น้องเรนจะเป็นอะไรที่... ถ้าแปลกทีแล้วมันจะนอนไม่หลับ ขนาดคืนที่ปวดหัวว่าหลับเต็มอิ่มก็ยังมีตื่นขึ้นมากลางดึกบ้างเหมือนกัน  แล้วคืนนั้นก็นั่นแหล่ะ... มันนอนไม่หลับ ความจริงคือหลับไปวูบหนึ่ง เพราะวันนั้นเพลียมาก  แต่สักพักก็ตื่นขึ้นมา ตื่นมาแบบง่วงมาก ง่วงจนตูหงุดหงิดว่าง่วงออกขนาดนี้แล้วเจือกตื่นขึ้นมาได้ไงฟะ  ก็นั่นแหล่ะ  ตอนที่ตื่นมาเลยมองไปที่เตียงพี่สาว ดูว่ากลับมาหรือยัง  ก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งนอนหันหลังอยู่ ตอนแรกนึกว่าเป็นพี่ แต่ดูดีๆ แล้วไม่ใช่นี่หว่า คือพี่ของน้องเรนจะผมยาวมาก แต่ผู้หญิงที่นอน (แถมห่มผ้าห่มด้วย) อยู่ที่เตียงพี่สาวผมสั้น ทรงบ็อบ นอนหันให้เรา ซึ่งปกติแล้วถ้าเป็นสามัญชนคนปกติเวลาที่นอนอยู่ผมจะต้องตกปกลงบนหมอน แต่ผม She ไม่  คือผมไม่ตกลงหมอน บ็อบตรงเหมือนฝืนแรงโน้มถ่วงโลกได้ประมาณนั้น พอเห็นอย่างนั้นก็ เออ... ไม่ใช่พี่เรานี่หว่า  สงสัยพี่จะยังไม่กลับ  แล้วก็อย่างง่วงมาก เลยนอนต่อ  คือลืมคิดว่านั่นจะเป็นผี  นอนต่อก็หลับนะคะ  แต่สักพักก็ตื่นขึ้นมาอีก แบบว่ามันนอนแปลกที่ก็จะเป็นหลับๆ ตื่นๆ อย่างนี้แหล่ะ  ซึ่งพอตื่นที่ขึ้นมามองไปที่เตียงพี่สาวอีก ปรากฏว่า เออ...  คราวนี้เป็นพี่เราล่ะ  นอนหันหน้ามาด้วย  ก็ยังง่วงอยู่ เลยหลับต่อ Again จากคุณ : Lady_Ren - [ 10 พ.ย. 51 22:40:56 ]

ความคิดเห็นที่ 4 โอย...เหนื่อย+เมื่อยมือ เดี๋ยวพรุ่้งนี้มาเล่าต่อนะคะ ในกระทู้เดิมนี่แหล่ะ ^_^ จากคุณ : Lady_Ren - [ 10 พ.ย. 51 22:42:03 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อะจึ๋ย.....หลงมาอ่านตอนตี 1 กว่าๆ ดีน่ะที่ คุณเรนเบรคใว้ก่อน ม่ะงั้นล่้ะคืนนี้ได้เปิดไฟนอนทั้งคืนแน่ๆ แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 51 01:14:15 จากคุณ : JZGE - [ 11 พ.ย. 51 01:12:26 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เฮี้ยนจริงๆ ...... .. .. .. .. หน่ะครับ  เฮี้ยนมากมายก่ายพุง แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 51 03:11:05 จากคุณ : หมาน้อย (smooth_as_milk) - [ 11 พ.ย. 51 03:05:09 ]

ความคิดเห็นที่ 7 สงสัยลมผิดเดือน คนเหนือเขาว่า จากคุณ : ลุงเปี๊ยก (kajohnwit) - [ 11 พ.ย. 51 08:13:09 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อ่านแล้วสนุกดี  ขอบคุณที่แนะนำโรงแรมค่ะ จากคุณ : ชมจันทร์ - [ 11 พ.ย. 51 08:53:22 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เข้ามารออ่านกลางวันก้ยังไม่มีเพิ่มเติม สงสัยจะรอเพิ่มตอนกลางคืนแน่ๆ จากคุณ : แท็กซี่สีน้ำเงิน (JZGE) - [ 11 พ.ย. 51 13:57:15 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เมื่อ7-8ปีก่อนพักบ่อยครับที่นี่ ชั้นล่างมีเธคด้วยนะ รู้สึกจะชื่อ สเปริ์ม คนเยอะดี แตะจะสู้พาคลับ ตรงหัวมุมไม่ได้ .................................................................... รร.ค่อนข้างเก่าแล้วครับ ยังไงมาคราวหน้าลองหาแถว สนามบินเก่า รร เปิดใหม่ เพียบ จากคุณ : ทัพยั้ง327 (popvcd1) - [ 11 พ.ย. 51 21:27:03 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อ๋า... เรื่องผีนี่เฮี้ยนเหรอเนี่ย o_O! "เข้ามารออ่านกลางวันก้ยังไม่มีเพิ่มเติม สงสัยจะรอเพิ่มตอนกลางคืนแน่ๆ" แหะๆ เป็นพวกอาละวาดรอบดึก หากินกลางคืนค่ะ ^^ ตอบ คห.10 ชั้นล่างมีเธคจริงๆ ค่ะ แต่คืนที่ 2 เธคเสียงดังมาก  โชคดีที่ยังไม่ได้นอน ถ้านอนแล้วต้องสะดุ้งตื่นชัวร์ มาเล่ากันต่อเลยนะคะ วันนี้ไม่มีเวลาเลยไม่ได้ทำรูปประกอบมาให้ดู ไม่ว่ากันนะ แปะรูปไว้พรุ่งนี้ล่ะค่ะ ....เล่าต่อๆ... เรื่องผีก็จบปาย... (จบง่ายๆ งี้แหล่ะ) อ้อ... เมื่อวานลืมเล่า  ความจริงก่อนจะเข้าโรงแรม เรนจังก็ไปเดินที่ 7-11 ใช่ม๊า  ตอนไปไม่มีอะไร แต่พอขากลับก่อนเข้าโรงแรม เจออุบัติเหตุ(ของคนอื่น)  คือมีมอไซต์ล้มต่อหน้าต่อตาและต่อหน้าโรงแรมอีกต่างหาก คนขับมอไซต์กระเด็นหัวไปน็อคกับฟุตบาท มีไทยมุงเพียบ  ทีนี้ข้าเจ้าเป็นแบบว่า... จะเห็นผีบ่อยมาก แล้งยิ่งเจออุบัติเหตุแบบนี้ ถ้าอีกฝ่ายไม่ตายก็โชคดี  แต่ถ้าตาย... 99.99% ที่ดิฉันจะโดนผีตามกลับมาบ้าน วันนั้นพาคุณป๋าไป รพ. ไปเจอคนตายที่นั่นก็ดันตามเรากลับมาซะงั้น  เพราะงั้นดิฉันไม่ใช่คนไม่กลัวผีค่ะ   .......กลัว!........... กลัวมากๆ เลย  เพราะถ้าผีมันรู้ว่าเรามองเห็นเราเมื่อไหร่มันจะชอบตาม แล้วทีนี้แหล่ะเรื่องใหญ่  เพราะหลายตัวที่แผ่เมตตา ใส่บาตรให้ยังไงก็ไม่ยอมไป น่ารำคาญมากๆ เลย  ตอนที่เจออุบัติเหตุก็เลยใจแข็งไม่ไปมุงกับชาวบ้านเขาแล้วก็รีบเดินเข้าโรงแรมไป ทีนี้ด้วยความที่รู้ว่าตัวเองจิตอ่อนเลยพยายามจะลืมไม่ไปคิดถึงมัน ไม่อยากเอาจิตไปติดก็เลยลืมไปสนิทซะงั้น  เพราะงั้นตอนเห็นคนมานอนที่อีกเตียงหนึ่งก็เลยไม่ได้สนใจ  แต่คิดว่าไม่น่าใช่ที่อุบัติเหตุหรอก เพราะที่น็อคไปนั่นเป็นผู้ชาย แต่ผีคุงที่เห็นเป็นตัวเมีย เอ้ย! เป็นผู้หญิง  ตอนนั้นก็นั่นแหล่ะ หลับต่อ ตอนที่ตื่นขึ้นมาก็ลืมไปสนิทเลยมาเมื่อคืนมีคน... >>>มีไม่ใช่คน<<< มานอนด้วย  รุ่งขึ้นก็เลยไปเที่ยวลั้ลลา ณ วัดร่องขุ่น สบายอกสบายใจมากค่า   ความจริงวัดร่องขุ่นไปที่นี่ทุกทีจะชมแต่วัด ไม่ได้เดินซื้อของ แล้วก็จะไปานอาหารที่ร้านคุณติ๊กแสนแปดประจำ (ข้าวมันไก่อร่อย)  แต่วันนั้นไปทานรู้สึกรสตกๆ ลง  ก็คอมเมนต์ไป คุณติ๊กกลัวเสียลูกค้า รีบไปปรุงรสเพิ่มใหญ่  หลังปรุงเพิ่มเสร็จไม่ได้ชิม เลยไม่รู้ว่าอร่อยขึ้นรึเปล่า แต่เมนูแนะนำร้านคุณติ๊กขอแนะนำว่า   >>>>กาแฟเย็นอร่อยมากค่ะ!<<<<< อร่อยแบบว่า... ไม่รู้จะบรรยายยังไง แต่อร่อยจริงๆ รสชาตินุ่มมาก เป็นกาแฟสดดอยช้าง ใครมีโอกาสเชิญลองด้วยตัวเอง แล้วจะรู้ บอกแล้วว่าทุกครั้งจะชมแต่วัด  ทว่า... รอบนี้ปิดปรับปรุง  แบบว่าจะพาฝรั่งลงนรกพาไปไม่ได้เลย ทางปิด ต้องพาขึ้นสวรรค์ลุกเดียว แล้วมันก็แบบว่า... สามีคนอื่นใช่ม๊า ไอ้เราจะพาสามีชาวบ้านขึ้นสวรรค์มันก็ชักกระไรอยู่  เลยส่งให้เมียเช่าพาผัวฝรั่งขึ้นสวรรค์ไปด้วยตนเอง  ส่วนดิฉันเข้าไปชมหอศิลป์  ทานข้าวร้านคุณติ๊ก  แล้วก็เดินช็อบปิ้ง ไปมา 3-4 รอบเพิ่งจะได้ช็อปปิ้งก็งวดนี้  อยากจะบอกว่าการช็อปปิ้งที่วัดร่องขุ่นนั้นทำให้ลืมความเซ็งที่ไนท์บาร์ซาได้สนิท  เนื่องจากได้เสื้อ+กระโปรงน่ารักมาหลายตัว แล้วก็เป็นของคุณภาพ ดีไซน์แปลก (แบบที่ไม่มีในกรุงเทพ)  ราคาก็โอเค  ไม่ได้ถูกมาก แต่ก็ถือว่าเหมาะสมกับผลิตภัณฑ์ที่นำมาขาย  ความจริงตั้งใจจะออกจากวัดร่องขุ่นสัก 10 โมง (ไปถึง 8 โมงครึ่ง)  แต่มัวแต่แ รดซื้อของ กว่าจะออกโน่น... ปาไปเที่ยง แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 51 23:03:22 จากคุณ : Lady_Ren - [ 11 พ.ย. 51 22:54:52 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อ๊ะ... ลืมเล่าไปช่วง  อันนี้สำคัญ  แบบวันที่ไปเดินไนท์บาร์ซาไง  ก่อนเข้าโรงแรมก็แวะไปทานข้าวกลางวันกันก่อน (ณ เวลาประมาณ 6 โมงเย็น -"-)  ไปทานที่พัทยาน้อย  อาหารสชาติแบบว่า... ถ้าร้านมันไม่ได้ตั้งอยู่ริมแม่น้ำที่บรรยากาศดีมันก็คงเจ๊งไปโลดแล้วล่ะ  ที่เล่าเพราะอยากจะโชว์ภาพ  คือสั่งปลาทอดกระเทียมมา เขาก็ทำปลาทอดกระเทียมมาให้ มาอย่างไม่อาจเถียงได้เลยว่านั่นมิใช่ปลาทอดกระเทียม เพราะกระเทียมบนตัวปลานั้นช่างสุดยอด มาเป็นกลีบๆ แถมกลีบเบ่อเริ่ม  คาดว่าถ้าเจียวทั้งหัวได้ก็คงทำไปแล้ว  อันนี้นับถือความสามารถแม่ครัวมากที่เจียวกระเทียมได้กลีบมโหฬารปานนี้ จากวัดร่องขุ่นก็กลับกรุงเทพเลย  รอบนี้กลับทางแพร่  คือทางนี้เส้นทางจะอันตรายกว่าขับผ่านทางลำปาง  เพราะถนนเล็กกว่า เปลี่ยวกว่า  แล้วก็คดเคี้ยวมากกว่า  แต่ดีกว่าทางลำปางตรงที่วิวสวยแล้วก็เจ้าเขาใจดีมาก (เจ้าที่บนภูเขา  แบบว่า... เห็นไง ก็เลยรู้ว่าใจดี) มาทางแพร่ แล้วทางก็แบบว่า... นรกจริงๆ เกินกว่าที่เตรียมใจเอาไว้  เพราะช่วงฝนตก หมอกลงหนามาก หนาจนมองข้างหน้าไม่เห็น แถมฝนดันตกอีก  ไอ้เราก็แบบ... นั่งๆ อยู่เกิดญาณ (ชาเลนจอร์) หยั่งรู้ขึ้นมาว่า ‘เฮ้ย...มันจะเกิดอุบัติเหตุว่ะ’ คือน้องเรนเป็นแบบเนี้ย... บางทีอะไรจะเกิดขึ้นล่วงหน้ามันก็จะรู้ขึ้นมาก่อนแบบเนี้ย  พอรู้อย่างนั้นก็กลัวเลยว่าจะเป็นรถเรารึเปล่าหว่า  ดูถนนข้างหน้าก็อย่างอันตรายชนิดว่าถ้าตายก็ไม่ต้องหวังศพสวย  ด้วยความกังวลเลยพนมมือบอกเจ้าป่าเจ้าเขา ขอให้อุปสรรคจางลง ให้รถเราขบผ่านไปได้โดยปลอดภัย  อันนี้แปลกมาก เพราะพอบอกจบ  อยู่ๆ หมอกก็หายแล้วฝนก็หยุดตกทันที  ปรากฏพอรถวิ่งไปเรื่อยๆ เจออุบัติเหตุจริงๆ แต่ไม่รถเรา เป็นรถคนอื่น  มีหน่วยกู้ภัยวิ่งด้วย  ตายไม่ตายไม่รู้เพราะหน่วยกูภัยมาแล้วเลยไม่เข้าไปยุ่ง ขับรถกลับระหว่างทางผ่านร้านของฝากที่แพร่  มีร้านอาหารด้วย แต่ไม่ทานเพราะท่าทางเหมือนไม่ค่อยสะอาด  แต่ร้านหม้อฮ่อมมีชุดน่ารักๆ พี่สาวและเพื่อน+ผัวฝรั่งเลยแวะซื้อ กลับถึงกรุงเทพแล้วจับฝรั่งใส่เสื้อฝ้ายทอมือ โอ้... แต่งขึ้นได้อย่างมิน่าเชื่อ กลับถึง กทม. โดยสวัสดิภาพ  นอนตายไปประมาณ 1 อาทิตย์  เพราะหลังจากงานสัปดาห์ที่ไม่ได้นอนมานานมากก็บึ่งไปเชียงรายทันที  ตอนแวะปั๊มเข้าห้องน้ำ ส่องกระจกดูหน้าตัวเองแล้วตกใจมาก หน้าตางดงามประหนึ่งศพกรรมกรเดินได้ก็ไม่ปาน ตอนที่กลับถึงกทม.ได้สักสองวันก็เพิ่งจะนึกออกว่า ตูเจอผีนี่ฟ่า  เลยเล่าให้พี่สาวฟัง  ปรากฏยัยพี่สาวบอกว่า  ‘มิน่าล่ะ ฉันถึงนอนไม่ได้เลย’ เรื่องของเรื่องก็คือ  ไอ้คืนนั้นตอนที่พี่สาว ฮึ่ยๆๆ แล้วน้องเรนที่น่ารักก็นึกว่าพี่ร้องเพลงเขมรไล่ควายอยู่เลยไม่ได้สนใจนั่นนะ  พี่สาวบอกว่า อยู่ดีๆ ก็นอนไม่ได้ นอนๆ อยู่พอเคลิ้มจะหลับๆ ก็รู้สึกเหมือนมีอะไรมาดึงให้ตื่นขึ้น  แล้วก็จะใจสั่นตึกๆ  พอคิดว่าไม่มีอะไร นอนต่อ พอเคลิ้มๆ ก็รู้สึกเหมืนมีอะไรมาดึงให้ตื่นขึ้นอีก เป็นอย่างนี้ซ้ำๆ กันจนนอนไม่ได้ ต้องหนีไปอยู่น้า  แต่พอดึก (หลังจากที่ข้าเจ้าได้จ๊ะเอ๋กับมันแล้ว)  กลับมานอนก็นอนได้ เราก็เดาแบบว่า... คงไม่ใช่ผีในโรงแรมนั้นหรอกมั้ง เพราะทั้งเรนจังทั้งพี่สาวก็เป็นพวกประเภทโดนผีตามง่ายมาก แล้วก่อนหน้านั้นก็ไปทำบุญกฐินมาซึ่งเป็นบุญใหญ่ เลยคาดว่าน่าจะเป็นผีที่ไหนสักตัวที่ตามพี่สาวมาเพื่อขอส่วนบุญอะไรประมาณนั้น จากคุณ : Lady_Ren - [ 11 พ.ย. 51 23:01:40 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ที่สุดเรื่องก็ถึง.............วาย....."ปราณ".... กลับ กทม. พักเอาแรงประมาณ 1 อาทิตย์ นังเพื่อนเมียฝรั่งก็ลากไปหัวหิน  ไอ้เราจะไม่ไปก็กระไรอยู่  เพราะค่ารถไม่ได้ออกเอง ค่าโรงแรมเพื่อนก็ออกให้  โดนอ้อนวอนขนาดนี้ต่อให้งานยุ่งๆ หนูก็โดดค่า! นั่นแหล่ะ คุณเพื่อนชวนไปหัวหิน (พร้อมผัวฝรั่งของเธอ)  ก็ไปเมื่อวัน พฤ. ที่ผ่านมา  ค่ารถไม่ได้ออกเองเลยไม่เรื่องมาก เพื่อนลากไปขึ้นรถ ป.1 ที่สายใต้ใหม่ก็ไปตามนั้น  แต่อยากจะนินทาประจานหน้าเน็ตว่ามันเป็นเพื่อนที่อ้วนและโหดร้ายมากค่ะ เนื่องจากวันนั้นดิฉันมีเรียนขับรถ  ความจริงต้องเรียนช่วงบ่าย แต่เพื่อนมันจะรีบ เราเลยต้องเลื่อนเวลาเรียนขึ้นมาตอนเก้าโมง  แล้วแบบว่า... เวลานอนของดิฉันจะอยู่เร็วสุดก็ตี 4 ค่ะ  นอนเร็วกว่านั้นไม่หลับ  เช้าไปเรียนขับรถก็ไปอย่างเบลอๆ (แถมเจอลูกเต่าข้ามถนนอีกต่างหาก)  เสร็จ 11 โมงเพิ่งจะลงจากรถนังเพื่อนก็โทรมาเร่ง  ตูบอกจะทานข้าวก่อนมันก็ว่าช้า  เราก็รีบลกๆ กลับบ้านมาทานข้าว เพราะถึงจะช้าแต่ก็ต้องทาน เนื่องจากไอ้ผัวฝรั่งกับเมียเช่าคู่นี้มันถึกมาก  ทั้งวันไม่ทานข้าวก็ไม่เห็นเป็นไร (มันสะสมอาหารเอาไว้ที่พุงก่อนแล้วล่ะสิ)  แถมไปเที่ยวด้วยกันมันพาตูเดินร่วม 10 กิโล  น้องเรนจะตาย ไอ้สามีภรรยาคู่นี้หน้าตาเฉย ชิวมากจนน่าฆ่าจริงๆ ทานข้าวเสร็จก็ไปรับเพื่อนที่โรงแรม จากนั้นไปสายใต้ใหม่  ไม่ได้จองเที่ยวรถ ไปดูตามชะตากรรมก็ได้รถเที่ยวบ่ายครึ่ง  ก่อนออกจากบ้านบิดาถามว่าจะไปที่ไหน เราก็ตอบว่าปราณ เพราะเพลนของคุณเพื่อนคือจะไปพักที่ปราณเพราะค่าที่พักถูกแถมเขาต่างๆ ที่อยากเที่ยวอย่างเขาสามร้อยยอดอะไรเงี้ยมันอยู่ปราณหมด  ก็ว่าพักที่ปราณแหล่ะ  อยากไปเที่ยวไหนค่อยนั่งรถไปกัน พอตอบคุณพ่อไปอย่างนั้นคุณพ่อก็ว่า "ทำไมไปปราณ อันตราย" ไอ้เราด้วยความสมองน้อย (แต่หน้าตาดี) ก็คิดไม่ถึงว่า -อันตราย- ที่ว่านั้นบิดาหมายถึงอะไร  พอดีนึกได้ว่าหลายปีก่อนเคยที่ข่าวว่านักท่องเที่ยวที่หาดแถวปราณโดยอะหลามงาบไปกินด้วย แถมป๋าก็เคยบอกว่าทะเลที่นั่นน้ำขุ่น มีสัตว์ร้ายเยอะ   (ป๋าเป็นนักทรัพยากรค่ะ  ลงพื้นที่มาทั่วประเทศแล้วเลยค่อนข้างรู้ดี)  ก็คิดไปถึงตรงนั้นเลยตอบคุณป๋าไปว่า "ก็พักที่ปราณแต่ไม่เล่นน้ำที่นั่น  จะเล่นน้ำเดี๋ยวไปเล่นที่หาดอื่น" ตอบอย่างนั้น ในใจคิดแล้วล่ะว่าหัวหินจ้า.... หัวหิน กะเล่นน้ำที่หัวหินโลด! ....วายปราณ.... มันเป็นการเดินทางไปปราณแบบว่า..... ควรจะกล่าวว่าไปถึงปราณมากกว่าไปเที่ยวปราณ เพราะทันทีที่ไปถึงเราก็ได้รับรู้ว่าเมืองๆ นี้ไร้ความน่าอยู่เป็นอย่างยิ่ง  มันเป็นอะไรที่... งี่เง่า หงุดหงิดไปหมดเลยกับคนที่นั่น  เริ่มจาก... ทันทีที่รถจอดแล้วปล่อยตูลงไว้กลางสี่แยกปราณ  คืออย่างงงเล็กน้อย  เพราะรถมันแวะมาหลายที่  ตอนจอดที่ชะอำก็เห็นว่ามันจอดใกล้หาด  จอดที่หัวหินมันก็จอดในตลาดดีนี่ฟ่า  แต่ตอนหมดระยะที่ปราณ  มันเอาตูไปหย่อนไว้ในสถานภูธรกลางสี่แยกปราณซะงั้น แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 51 23:08:28 จากคุณ : Lady_Ren - [ 11 พ.ย. 51 23:05:27 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เนื่องจากเป็นการเที่ยวแบบ Survival (ของไอ้ผัวฝรั่งกับนังเมียเช่า)  คือกะไปตายเอาดาบหน้า ไม่ได้มีการวางแผนวางเพลนอะไรมาก่อนเลย  เราก็อย่างชัวร์ว่าไม่ใช่ช่วงเทศกาล ไงๆ โรงแรมก็มีห้องว่างเลยไม่ได้เตรียมจองโรงแรมอะไรไว้ก่อนเลย  ตั้งใจว่าไปถึงดูสภาพห้อง ถ้าโอเคก็เช็คอินแบบที่ทำที่เรือนทิพย์อะไรประมาณนั้น ทีนี้เมื่อรถมาจอดให้ตู survival อยู่แถวสี่แยกปราณ  ผลก็คือ... "กรูอยู่ที่หนายยยยย!!!!!!!!!!!!!!?????????" คุณเพื่อนถามมาค่ะ  น้องเรนก็เลยบอกว่าให้โทรหาโรงแรมก่อนแล้วกัน  นังเพื่อน (ที่อ้วนมาก)  ก็บอกว่ายังไม่ได้จองห้อง จะโทรไปโรงแรมไหน เรายังไปโรงแรมไม่ถูกด้วยซ้ำ  ดิฉันก็บอกว่า  เนียนถามไปก่อนเถอะ  จะจองหรือไม่จองก็ช่าง แต่โทรไปแล้วถามโรงแรมว่าจะไปยังไง ถ้ามันยอยากได้ลูกค้าเดี๋ยวมันก็บอกทางให้เราตั้งหลักเองแหล่ะ ว่าอย่างนั้น ก็เปิด Book ที่ได้มาจาก ททท. หาโรงแรม อยู่ๆ ก็มีตาแป๊ะอ้วนคนหนึ่งเดินมาหาพวกเรา แล้วก็พูดอะไรก็ไม่รู้ คือมันแบบ... อยู่ๆ มีคนแปลกหน้าเดินมาคุยเราก็เริ่มระวังตัวแล้วนะ (เจือกพูดให้ตูฟังไม่รู้เรื่องอีกต่างหาก)  เราก็มอง เห็นพยายามพูดอะไรอยู่ได้ ไม่ยอมไปสักที เลยลองตั้งใจฟังดู ปรากฏมันพูดจะลากให้ไปพักโรงแรมนู้นโรงแรมนี้อะไรของมันไม่รู้  ไอ้เราก็หงิดเลย  เพราะถึงจะไปเที่ยวแบบ Survival ก็เถอะ   แต่พักที่ไหนตูตัดสินใจเองได้เฟ้ย  ไอ้เข้ามาแบบนี้มันไม่น่าไว้ใจอย่างที่สุด ก็ไม่สนใจ โทรถามโรงแรม  เปิด Book เห็นชื่อโรงแรมผาสุขถูกกะตังค์ดี คืนละ 200-300  เลยโทรไปถามที่โรงแรม  ทางนั้นบอกว่ามีห้องว่าง  เราก็บอกไปว่าอยู่สี่แยก จะไปโรงแรมได้ยังไง  มันก็อธิบายทางมาแบบว่า.... อย่างงง  งงจนไม่สามารถเอามาเล่าอธิบายต่อเป็นภาษาคนได้อะไรประมาณนั้น ก็วางหูโทรศัพท์บอกทางเพื่อนอย่างเหวอๆ ไอ้แป๊ะแก่นั่นก็เจือกเข้ามาทันทีเลยว่า ‘ไปแท็กซี่ไหม’  แบบ... มันเป็นแท็กซี่ป้ายดำง่ะนะ  เห็นมันตื้อมาก ไม่คิดจะไปกับมันแต่ก็ลองถามราคาดุเผื่อจะวัดระยะทางใกล้ไกลได้  มันเจือกบอกมาว่าิ  "400" ประธานโทษ! ไม่ได้บอกว่า 400 ธรรมดาๆ นะคะ  เจือกฟายบอกมาก่อนด้วยว่า "โรงแรมอยู่ตรงนี้เอง ขับรถไป 5 นาทีก็ถึง" Shit! 5 นาทีถึงแล้วเมิงเจือกจะเอากรูตั้ง 400 เนี่ยนะ  เลยตัดสินใจไล่มันไปอย่างมีมารยาท  สาเหตุที่ต้องมีมารยาทเพราะบ้านเมืองคนอื่น  เกรงว่าถ้าไล่ถ่อยจะถูกดักตีหัว  แต่ไล่แล้วมันก็ด้านตื้อไม่ยอมไป  บังเอิญเห็นมี สภ.อ อยู่ฝั่งตรงข้าม เลยพาผัวฝรั่งกับเมียเช่า (คาดว่าเพราะไอ้ผัวฝรั่งเนี่ยแหล่ะ ค่าแท็กซี่มันถึงเป็น 400 ไอ้ตัวของแพงเอ้ย) ข้ามถนนไปพึ่งใบบุญตำรวจ เข้าไปใน สภ.อ ได้ถามตำรวจว่า ‘มีโรงแรมดีๆ ที่ไหนแนะนำได้บ้างไหมคะ’  ตำรวจก็อย่างพูดจาดีมากค่ะ  ประมาณว่าบริการนักท่องเที่ยว  แต่... (โลกนี้ทุกอย่างต้องมีแต่  อยากรู้ว่าแต่อะไร อ่านไปเรื่อยๆ) ตำรวจบอกว่าโรงแรมมีเยอะแยะ  ก็แนะนำโรงแรม ‘ชิน มินเทล’ ให้เพราะเพิ่งสร้างเสร็จใหม่ๆ โรงแรมดีมาก.... คุณตำรวจว่างั้นนะ  เราเลยถามไปถึงโรงแรมผาสุกว่ามันอยู่ตรงไหน  ตำรวจก็อ้ำๆ อึ้งๆ บอกว่า "อยู่ไม่ไกลนี่แหล่ะ"  เราก็ว่าค่าห้องถูกดี จะให้พาไปผาสุข ตำรวจก็แย้งมาว่าไม่ดีหรอก ไม่บอกทางให้ด้วยนะ บอกว่าที่ชินดีกว่า  พอเราถามว่าค่าห้องเท่าไหร่ เขาก็บอกว่าประมาณกันแหล่ะ 3-4 ร้อย  ทีนี้ดิฉันไม่ได้เป็นคนจ่ายเงินใช่ม๊า ก็หันไปถามเพื่อน คุณเพื่อนก็ว่าโอเช (คือจริงๆ  She ตั้งงบค่าห้องไว้สูงกว่านั้น แต่น้องเรนงกเองแหล่ะ เงินคนอื่นไม่อยากผลาญ แหะๆ)  เลยตกลงให้ตำรวจพาไปพักที่ชินมินิเทลกัน จากคุณ : Lady_Ren - [ 11 พ.ย. 51 23:13:26 ]

ความคิดเห็นที่ 15 แป๊กแล้ว... ไปเรียนขับรถกลับมา เมื่อยทั้งมือเมือยทั้งขา (สาเหตุที่เมื่อยมือเพราะเอาไปบีบขาที่เมื่อย) พิมพ์ได้เดี๋ยวเดียวเดี้ยง  แต่เดี๋ยงพรุ่งนี้มาเล่าต่ะ ถ้าเป็นไปได้จะพยายามเล่าให้จบในพรุ่งนี้แหล่ะ แหะๆ จากคุณ : Lady_Ren - [ 11 พ.ย. 51 23:14:57 ]

ความคิดเห็นที่ 16 กลับมาเล่าต่อ  (ทำไมมันยาวงี้เนี่ย) ก่อนจะไปโรงแรมก็ถาม ตร. ถึงเรื่องทั่วๆ ไปว่าหาดอยู่ที่ไกลไหม ตร.บอกว่า 10 กิโล  เรากับเพื่อนก็มองหน้ากันเลย  เฮ้ย... อะไรมันจะไกลหาชิบไม่เจอขนาดนั้นฟะ  ก็ถามตำรวจว่ามีรถอะไรเข้าไปไหม   ถามด้วยค่ะว่า  -มีรถอะไร ถูกๆ เข้าไปไหม-  คือย้ำด้วยว่า ถูกๆ  เพราะเข็ดจากไอ้แท็กซี่เวงเมื่อกี้  แต่ถามไป ตร. เจือกบอกว่าขึ้นแท็กซี่ไปก็ได้  เราก็บอกไม่เอา  ที่เจอเมื่อกี้งี่เง่ามากเลย  คือเล่าให้เขาฟังดวยว่าเราเจอควายหวังมาสับหมูอะไรประมาณนี้  ตำรวจก็ทำหน้าไมาสนใจ  บอกว่ามี่ปะไรบอกผมเดี๋ยวหาให้ แต่ก็นั่นแหล่ะ ไม่บอกว่าค่ารถแท็กซี่เท่าไหร่ ไอ้ค่ารถเนี่ยนะ อย่างหงิด เพราะพยายามถามแล้วถามอีก แต่คนแถวปราณนี่... เรื่องค่ารถไปชายหาดท่าจะเป็นความลับระดับชาติ เพราะต่างปิดปากเงียบไม่ยอมบอก พูดแต่ว่าไปแท็กซี่เดี๋ยวเรียกให้  ขนาดว่านะ เราเห็นวินมอไซต์อยู่ฝั่งตรงข้าม  ถามว่ามอไซต์ไปหาดเท่าไหร่ก็ไม่มีใครยอมบอ พูดแต่ว่า  -แพงมากๆ-  แล้วก็ไม่ยอมบอกราคา ดึงจะให้ไปรถของพวกตัวอยู่ได้  วันแรกที่ถึงปราณก็ประทับใจสุดยอด  รู้สึกดุจดั่งตนเป็นซากศพที่ถูกแร้งรุมเอาอกเอาใจก็ไมปาน ถามเท่าไหร่ก็ไม่ได้ความจริงเลยช่างศีรษะเรื่องจิ๊บจ๊อยไปก่อน หาที่ซุกหัวนอนดีฟ่า โรงแรมชิน ตอนแรกว่าจะไปเอง เพราะมันอยู่ในซอยที่จาก สภ.อ ชี้ไปก็มองเห็น ไม่ไกล เดินไปถูก  แต่ตำรวจใจดี ไม่ให้ไปเอง เดินนำลิ่วไปจนถึงชินเลย  ไปถึงดูค่าห้อง......... แมร่ง ไหนว่าประมาณกันไงฟะ  ห้องถูกสุด 490 บาท  อันนี้ไม่มีอาหารเช้านะคะ  โรงแรมในเมืองท่องเที่ยวภาคใต้ต่างกับภาคเหนือค่ะ เห็นโรงแรมๆ ก็ไม่มีอาหารเช้าให้  ประมาณว่าแขกโตแล้ว  สมควรรับผิดชอบปากท้องของตนให้ได้ด้วยตนเองประมาณนั้น   ทีนี้ 490 ราคาก็ยังอยู่ในงบของเพื่อน คุณเพื่อนเลยโอเค เปิดห้องที่นี่แหล่ะ  ตอนแรกเราได้ห้องเบอร์  25 กับ 26  แต่ปรากฏว่าห้องหนึ่งเป็นเตียงคู่  ดิฉันนอนคนเดียวก็เตียงเดี่ยว  ผัวฝรั่งกับเมียเช่า ถือเป็นบุคคลเดียวกันตามกฎหมาย ก็สมควรจะนอนเตียงเดี่ยว  เลยลงไปขอเปลี่ยนห้องเบอร์ 25 ซึ่งเป็นเตียงคู่ให้เป็นเตียงเดี่ยว  น้องพนักงานก็บอกว่า ‘ห้องมันจะไกลกันนะคะ’ เพื่อนก็หันมาถามว่าจะเอายังไง หรือเราจะอยู่ห้องเตียงคู่  น้องเรนก็บอกว่า ‘ไม่เอาเว้ย  เดี๋ยวมี Something มานอนเตียงว่างอีกเตียง เซ็ง’ เก๊าะแหม... ที่เรือนทิพย์ห้องเตียงมันมีอย่าสงอื่นมานอนด้วยนี่น่า  ถึงจะไม่กลัวแต่ก็ไม่อยากจะเจอบ่อยๆ หรอกนะเฟ้ย  แต่นะ ตอนนั้นก็คิดอยู่ว่าระหว่างเห็นมันนอนหันหลังอยู่อีกเตียงกับเห็นนอนหันหลังอยู่เตียงเดียวกันควรจะเลือกแบบไหนดีฟ่า พอคิดไปคิดมาก็เอาประมาณว่าเตียงเดียวกันแหล่ะ เผื่อฉุกเฉินได้ถีบตกเตียงได้ง่ายๆ ประมาณนั้น   เลยบอกพนักงานขอห้องเตียงเดี่ยวแหละ 2 เตียงมันเกินจำเป็น ทางนั้นก็ย้ำมาว่าห้องมันไกลกันนะ คนละฝั่งกันเลย  เราก็อ้าปากจะถามว่า -ไกลกันแล้วมันยังไงฟะ  ถึง 3 กิโลเลยรึเปล่า-  ก็นะ... เห็นน้องเขาวิตกจริตขนาดนั้นเลยสงสัย  แต่อ้าปากยังไม่ทันจะถามน้องเขาก็บอก -อ่ะๆๆ- เสร็จแล้วก็โยนกุญแจห้องเดี่ยวมาให้  งง... อะไรของ She ฟะ ถ้ามีให้ง่ายตั้งแต่ต้นแล้วจะพูดติ๊งต๊องอะไรไปทำไมเนี่ย ได้กุญแจมาเป็นห้องเบอร์ 22  ขึ้นมาหาห้องเบอร์ 22 ปรากฏว่า...  ไอ้ท่า อ่ะๆๆ เนี่ยนะ  เป็นใครเจอก็ต้องนึกว่า She หาห้องที่ใกล้มาให้ได้  แต่ที่ไหนได้... ห้องมันอยู่ห่างประมาณว่า  คือโรงแรมมันเป็นรูปตัว U ใช่ม๊า  แล้วห้องมันห่างกันคือ ท้ายมุมตัว U อีกฝั่งกับปลายแขนของตัว U อีกฝั่งอย่างนั้น ดิฉันไม่มีปัญหาเรื่องห้องไกลหรอกค่ะ  แค่สงสัยว่าถ้ามันจะได้ห้องไกลๆ แล้วเธอจะทำท่า อ่ะๆๆ ไปหาหอกอะไรเนี่ย เข้าไปในห้องเบอร์ 22  ขนาดห้องเล็กมาก รู้สึกห้องมันอับๆ แต่สำรวจดูแล้ว เออ... ไม่มีผี  ก็นะ เห้นเป็นโรงแรมสร้างใหม่ก็ไม่น่าจะมีหรอก แต่ชั่งขณะที่คิดอย่างนั้นก็แว่บขึ้นมา... อุบัติเหตุคนตายระหว่างก่อสร้างก็มีนี่ฟ่า  แต่นั่นล่ะ ไม่ได้สนใจ เพราะไงๆ ก็ไม่มีผี คงไม่ใครมานอนเตียงเดียวกันหรอก อยู่ในห้องเบอร์ 22 เห็นในห้องมีโทรศัพท์ ก็นึกว่าจะโทรไปห้องเพื่อนได้  ยกหูโทรศัพท์มา ตัด 0 กดเบอร์ 26 ที่ไหนได้... ลงฟรอนท์ซะงั้น  สรุปคือ  โทรศัพท์มันมีเอาไว้โทรลงไปสั่งอาหารอย่างเดียว  แล้วจะให้มาทำด๋อยอะไรเนี่ย จากคุณ : Lady_Ren - [ วันลอยกระทง 23:53:11 ]

ความคิดเห็นที่ 17 กดโทรศัพท์มือถือ (เนื่องจากห้องไกล ขี้เกียจเดิน) โทรหาเพื่อน  ก็ว่าจะออกไปทานข้าวกัน  ก็พักเหนื่อยได้สักพัก เวลาประมาณเกือบทุ่มก็ออกไปหาอาหารทาน  เจอเด็กฟรอนท์เลยถามว่า อยากจะเที่ยวแถวๆ นี้ ค่าเช่ารถเท่าไหร่  เราก็แบบว่าถามๆ เอาไว้ก่อนอ่ะนะ  เผื่อไปขึ้นแท็กซี่จะได้ไม่โดนฟันหัวแบะ เพราะพกตัวของแพงมาด้วย  พอถามปุ๊บ น้องเขาก็บอกว่า ‘พ่อหนูค่ะ  พ่อหนูขับแท็กซี่’  ซะงั้น  แล้วค่ารถเท่าไหร่ก็ไม่บอกตู  เลยถามไปอีกว่าถ้าจะนั่งมอไซต์ไปหาดนี่เท่าไหร่ ‘แพงค่ะพี่  ไปรถพ่อหนูก็ได้’ ซะงั้น... แล้วตกลงค่ามอไซต์มันเท่าไหร่ฟะ   ถามว่ามีรถอื่นไปหาดได้ไหม ก็บอกว่าแต่ พ่อหนูๆ  มันแบบว่า... รู้สึกถึงการเล่นพรรคเล่นพวกขึ้นมาตงิดๆ  แต่ก็ขอเบอร์พ่อน้องเขาเอาไว้  ลองถามราคาดูก่อน ถ้าไม่ฟันกันหัวแบะจนเกินไปอาจจะโอเคก็ได้ จากนั้นไปทานข้าวไม่สั่งของโรงแรมเพราะอยากเดินลั้ลลาแถวตลาด  เดินออกไปนอนกโรงแรม  อยากจะบอกว่า... มันผ่านโรงแรม –ผาสุข- ค่ะ  คือโรงแรมมันอยู่ติดกันแบบผาสุขตั้งอยู่หน้าชิน  ถ้ายืนอยู่หน้าโรงแรมชินก็จะเห็นด้านหลังของโรงแรมผาสุข ไอ้....ไอ้.... ไอ้..... โอ๊ย...ไม่รู้จะด่าภาษาอะไรดี  สับสนอยู่ว่าตำรวจกับแท็กซี่ควรจะด่าใครก่อนดี  คือไอ้อย่างนี้ไม่เรียกว่าขับรถห้านาทีถึงแล้ว  แค่เดินตูยังใช้เวลาแค่ 3 นาที ไอ้หอก! แล้วมันคิดจะเอา 400 เนี่ยนะ  แล้วยังตำรวจอีก  ถามเท่าไหร่ก็ไม่บอก  คือไม่ได้อยากจะพักที่ผาสุกนักหรอกนะคะ  แต่พอเจออย่างนี้รู้สึกเหมืนตำรวจได้ค่าหัวที่พาเราไปพักที่ชินอะไรประมาณนั้น  เสียเส้นสุดๆ เดินออกมาจะทานข้าว  หาร้านอาหารกัน  ไอ้ฝรั่งที่มาด้วยก็เรื่องมาก ทานอาหารฝรั่งไม่เป็น ทานเป็นแต่อาหารไทย แถมทานเผ็ดเก่งตูอีก (หน้าตบมาก)  เลยพยายามหาร้านที่ฝรั่งน่าจะชอบ  เห็นมีร้านข้าวต้มเปิดอยู่ คิดว่าเมนูสั่งได้หลาก ก็เอาร้านนี้แหล่ะ จากคุณ : Lady_Ren - [ วันลอยกระทง 23:54:44 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ตัดสินใจเดินเข้าไปในร้านข้าวต้ม..... แม่เจ้า.... น่ากลัวมาก   -น่ากลัวตูจะโดนฉุดไปข่มขืน- อะไรประมาณนั้น คือพอเข้าไปแล้วในร้านข้าวต้มมันมีตัวผู้ถึกๆ นั่งอยู่เต็มไปหมด  ไม่ใช่ว่าเต็มร้านนะคะ แต่นั่งทานเหล้าโต๊ะใหญ่กันอยู่หลายตัว  หาได้ทราบไม่ว่าอาชีพและโคตรเหง้าคนพวกนั้นเป็นใคร  แต่เห็นใส่กางเกงเหมือรกางเกงทหารดิฉันก็เดาเอาว่าคงเป็นพวกทหาร (ซึ่งอาจจะไม่ใช่ก็ได้)  แล้วนะ... แบบว่า ไม่รู้พวกมันคุยอะไรกันอยู่  แต่พอเรนเดินเข้าไปพร้อมเมียเช่าและผัวฝรั่ง  ไอ้หอกพวกนั้นก็เงียบแล้วหันมามอง ดิฉัน... เข้าใจว่ามองดิฉันกับไอ้ Max (ชื่อฝรั่ง) เลยล่ะค่ะ มองแบบว่าดวงตาลายคู่รวมกันเป็นตาเดียว แล้วก็ด้วยสายตาไม่น่าไว้ใจมาก  คือสายตามันเหมือนจะเข้ามาหาเรื่องเชือดเราอะไรอย่างนั้น ตอนนั้นก็คิดแล้ว เจือกพกฝรั่งเข้าไป  พวกมันต้องคิดว่าเราคุณตัวที่ฝรั่งมันพกไปแน่ๆ ถึงได้มองมาแบบนั้น  -ดิฉันไม่ใช่โสเภณี- ค่ะ   แต่นะ... ถึงจะเป็นโสเภณีพวกมันก็ไม่มีสิทธิ์จะมองใครด้วยสายตาอยากฉุดคนไปข่มขืนแบบนั้น รู้สึกว่าน่ากลัวมากเลย   เจ้าของร้านข้าวต้มหันมาเห็นพวกเราก็รีบเข้ามาต้อนรับ  แต่ตอนนั้นไม่กล้านั่งแล้วค่ะ  แต่ก็คิดอีกแหล่ะ ทานข้าวเดี๋ยวเดียวเองน่า  เลยพยายามหาโต๊ะที่ไกลจากไอ้พวกหื่นกามพวกนั้น  ปรากฏว่าโต๊ะเต็ม มีคนจอง โต๊ะที่ต้องไปนั่งคือโต๊ะที่ตัวติดอยู่ข้างๆ ไอ้ฝูงตัวผู้ติดสัดพวกนั้นเลย  มันเป็นอะไรที่... น้องเรนเดินออกจากร้านทันควัน  แล้วก็เดินแบบว่าติดสปีด กลัวมันตามมาหาเรื่องสุดๆ ไอ้ฝรั่งก็งง อยู่ๆ เราพรวดออกมา  คุณเมียเช่าเลยหันไปเล่าให้ฟัง (ด้วยภาษาดาวมันที่ตูฟังไม่เคยรู้เรื่อง)  เจ้า Max ก็เข้าใจ บอกว่า –อะไรวะ ไปกินร้านอื่นก็ได้- ประโยคตามที่คุณภรรยาแปลให้ฟังนะ  เดินไปไกลได้สักพักก็ไปเจอร้านอาหารหลัง สภ.อ ชื่อ ‘ซานตาน่า’  ตอนที่เจอก็เพิ่งนึกได้ ยกให้เป็นคุณความดีของตำรวจ เพราะตอนที่เพิ่งมาถึงเราถามตำรวจว่า แถวนี้อาหารร้านไหนอร่อย  ตำรวจก็แนะนำร้านนี้มา  พอเข้าไปทาน... เออ มันอร่อยจริงๆ ด้วยล่ะ ทานข้าวเสร็จกลับโรงแรมไปอย่างเซ็งๆ ตั้งแต่มาถึงปราณนอกจากฝูงแร้งกับตัวผู้ติดสัดยังไม่เจออะไรน่าประทับใจเลยสักอย่าง  บ่นกับเพื่อนว่าพรุ่งนี้เปลี่ยนไปพักหัวหินกันเถอะ  ถึงของจะแพงแต่มันแพงโดยกลไกราคา ไม่ใช่หวังขูดรีด ไอ้แบบนี้มันทำใจจะจ่ายได้  แล้วคิดว่าน่าจะเป็นเมืองที่ปลอดกภัยกว่าปราณหรอกน่ะ ตกลงว่าอย่างนั้น  กลับมาถึงโรงแรมเจอเหตุงี่เง่าอีก คือ.... กลอนประตูห้องเบอร์ 22 ที่ดิฉันพักมันเจ๊งค่ะ! คือไปถึงห้องแล้วไขประตูเข้าห้องไม่ได้  กลอนมันติด  ต้องเรียกช่างทำกุญแจ  แมร่ง... สามทุ่มแล้วนะเฟร้ย แทนที่ตูจะได้เข้าไปอาบน้ำอาบท่า  ต้องมานั่งรอช่างทำกุญแจ   ใช้เวลาประมาณ 15 นาทีช่างก็มา  ไขประตูออกได้  เราก็ถามว่าทำไมถึงไม่เปลี่ยนกุญแจไปเลย  ทางนั้นก็บอกว่ามันดึกแล้ว หาให้ไม่ทัน  แล้วก็สอนวิธีไข ให้ไขแบบไหนมันถึงจะออก  ซึ่ง... ไม่ได้คาดหวังเลยว่าจะสามารถทำได้ดังนั้น จากคุณ : Lady_Ren - [ วันลอยกระทง 23:55:56 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ตอนนั้นอยากจะเปลี่ยนห้อง  แต่นะ... พนักงานโรงแรมไม่อยู่ค่ะ ให้เด็กผู้ชายมาเฝ้าแทน  แล้วตูจะเปลี่ยนห้องกับใครได้เนี่ย ช่างศีรษะมัน  เข้าไปจะอาบน้ำอาบท่า  กำลังจะอาบแล้วเพิ่งสำนึกว่า..... ลืมเอาแชมพูสระผมไปง่ะ.... โรงแรมที่ จ.ประจวบนี่เกรดดีค่ะ  ไม่ว่าจะไปพักที่ไหนก็จะมีสบู่ยี่ห้อเดียวกันเตรียมเอาไว้ให้ แล้วก็ก็ไม่มีแชมพูจัดไว้อย่างชัวร์ พอไม่ได้เอาแชมพูไปเลยเดินออกมายืมเพื่อน   แล้วห้องมันก็ไกลกันมาก  สภาพโรงแรมดูแล้วไม่ปลอดภัยเลย เหมือนจะมีคนแปลกหน้าเข้าออกได้ตลอด เราเลยต้องล็อคห้องไว้ตลอดเช่นกัน  ปรากฏออกจากห้อง มายืมแชมพูเพื่อน  เวง... กลับเข้าห้องไม่ได้อีกล่ะ  อย่างหงิด โทรลงฟรอนท์อีก เจอผู้ใหญ่เลยบอกว่าจะเปลี่ยนห้อง  ทางนั้นบอกว่าห้องว่างแทบไม่เหลือแล้วนะ  เราก็บอกว่าช่าง ยังก็ต้องย้าย   แน่ล่ะ... คอมมอนเซนต์น่ะ มันมีบ้างไหม  จะให้ตูเดินออกมาแล้วกลับเข้าห้องตัวเองไม่ได้ไปอีกสักกี่รอบ  หรือจะให้เดินออกมาโดยไม่ล็อคห้อง  เป็นอย่างนั้นถ้าของหายจะทำยังไง ใครรับผิดชอบ  กางเกงในชั้นตัวละ 35 บาทนะยะ  หายไปซื้อใช้ให้ได้รึเปล่า (o_O!!)   นั่นแหล่ะ สรุปก็คือย้ายห้อง  ได้ห้องเบอร์ 30 มันเป็นอะไรที่แบบว่า.... -กรูอยากจะฆ่านังพนักงานฟรอนท์คนแรกจริงๆ ว้อย!!- ก็นะ... นังเด็กนั้นเจือกโยนห้องเบอร์ 22 มาให้ แล้วห้องนั้นกลอนไม่ดี อยากจะบอกว่าพวกมันรู้อยู่ก่อนแล้วว่ากลอนห้องเบอร์ 22 ไม่ดี  มันโยนกุญแจห้องห่วยๆ ซึ่งอยู่ห่างจากห้องของคุณเพื่อนชนิดมุมขั้วโลกเหนือกับมุมขั้วโลกใต้มาให้ในขณะที่... ห้องเบอร์ 30 ว่าง! แล้วนะคะ  ห้องเบอร์ 30 เนี่ย มันอยู่ใกล้ห้องคุณเพื่อนแบบว่า... แขนตัว U ฝั่งเดียวกัน มีห้องอื่นคั่นอยู่ 3 ห้อง............ ไม่เข้าใจว่านังเด็กฟรอนท์คนแรกมันชุ่ยหรือสมองฝ่อกันแน่! จากคุณ : Lady_Ren - [ วันลอยกระทง 23:56:55 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ..........ด่าเสร็จก็แอบเข้าเรื่องผีอีกเล็กๆ....... บอกแล้ว  คนมีกรรม ไปไหนก็เห็นแต่ผี เซ็งมาก -"- เปลี่ยนมาห้องเบอร์ 30 ได้ก็ถ่ายสภาพห้องเก็บเอาไว้  ห้องนี้ไม่ได้ติดมุมเลยเป็นห้องที่ค่อนข้างกว้าง  น้องเรนก็ถ่ายรูปเช๊าะแช๊ะไปตามเรื่อง  ถ่ายๆ อยู่เห็นมุหนึ่งในห้องน้ำมันมี............................. เวง.... ถ้ากรูขอย้ายห้องอีกรอบมันจะด่าไหมฟะเนี่ย -*- แต่ก็นั่นล่ะ  อะฮั้นมิได้กลัวผีมากมายอะไร แค่อย่าตามกลับบ้านเท่านั้นเป็นพอ (มันเป็นเรื่องของสายตาเราดันไปเห็นเอง คุณผีไม่ผิด) เลยพักห้องนั้นทั้งๆ อย่างนั้น  ตอนก่อนจะนอนก็สวดนู่นนี่กันผีซะ แค่นั้นคงเรียบร้อย  ซึ่งก็เรียบร้อยจริงๆ ค่ะ ผีเขาก็ยืนอยู่ตรงซอกตรงนั้นไป เราก็นอนไป ไม่ยุ่งกัน  แต่ตอนกำลังจะหลับได้ยินเสียงแปลกๆ (ที่ไม่อาจอธิบายลักษณะของเสียงได้) ดังเปรี้ยงเข้ามาในหู  สะดุ้งตื่นเลย  ไม่รู้ว่าหลอนไปเองหรือจะเกี่ยวกับ She ที่ยืนอยู่แถวซอกนั่นรึเปล่า จากคุณ : Lady_Ren - [ วันลอยกระทง 23:58:01 ]

ความคิดเห็นที่ 21 รุ่งเช้าตื่นขึ้น... ได้ยินเสียงสวดมนต์ดังแว่วเข้ามาในหู  คิดไปถึงคุณผีที่ยืนอยู่ตรงซอกอ่างล้างหน้า  เฮ้ย! หรือนี่จะเป็นวิธีการหลอกแบบใหม่  พยายามเงี่ยหูฟังให้ดี  เสียงเด็กนี่ฟ่า (ผีที่เห็นเป็นผู้หญิงโตแย้ว มะใจ๋เด็ก)  ชะโงกหน้าดู อ้อ... ปรากฏมีโรงเรียนอยู่ตรงข้ามเลยแฮะ  ไม่สนใจ นอนต่อ เนื่องจากเมื่อคืนเหนื่อยมาก เลยช่างศีรษะตัวเอง ไม่ท่งไม่เที่ยวมันแล้ว  สายๆ เพื่อนจะลากไปไหนก็โทรมาปลุกแล้วกัน นอนต่อไปอีกสักพัก คุณพระมารดาโทรมาปลุก (จาก กทม.)  ด๊าน... โทรมาแจ้งยอดหนี้ค่าไฟฟ้า ปลุกได้ตาสว่างหายงัวเงียเลยค่ะ คุณแม่ขา -"- วางหูจากมารดาก็โทรหาคุณเพื่อน  ตื่นกันหมดแล้ว สาเหตุคือโรงแรมมีบริการสระว่ายน้ำค่ะ  แต่ไอ้ที่ลงไปเล่นไม่ใช่แขกของโรงแรมหรอก  เป็นพวกเด็กๆ แถวนั้น แล้วแบบว่า... ขนาดปิดหน้าต่างซะสนิทเสียงยังดังขึ้นมาปลุกตูได้ประมาณนั้น  เท่านั้นไม่พอ ตึกตรงข้างโรงแรมยังมีคนเปิด ASTV ความจริงมันจะเปิดฟัง AS หรือ NBT อะไรนี่ก็ช่างหัวกบาลมันเถอะนะ  แต่เรื่องของเรื่องคือมันเปิดเสียงดังนรก  ดังมาก ดังเหมือนกับจะกลัวว่าจะไม่ได้ยินไปถึงบิดาที่ตายไปอยู่โลกอื่นแล้วอะไรประมาณนั้น ขนาดว่าเราพักชั้น 3 ของโรงแรม ไอ้นั่นเปิด AS ที่ชั้น 1 ฝั่งตรงข้าม เสียงมันยังดังมาถึง  อยากจะบอกว่า.... มาเที่ยวนี่ฉันต้องการความสงบย่ะ จะเปิดดังหนวกหูชาวบ้านไปหานรกอะไรฟะ อยากไปทานข้าวข้างนอก แต่ไปไหนไม่ได้เพราะฝนตกตั้งกะเช้า  สั่งอาหารโรงแรมขึ้นมาทานกัน  เปล่า... ไม่ใช่อาหารโรงแรม  เป็นอาหารที่โรงแรมไปสั้งจากร้านอื่นมาให้ทาน  ข้าวผัดกุ้งค่อนข้างจืด แต่ก็ทานได้  ชอนผัวฝรั่งกับเมียเช่ามานั่งทานอาหารกันที่ห้องน้องเรน  เพราะห้องเรากว้างกว่า   มีโต๊ะนั่งได้หลายคน ตรงนี้ชมหน่อย  อยากจะบอกว่าโรงแรมนี้สภาพห้องก็พอจะโอเค  ถ้าไม่นับเรื่องกลอนเจ๊ง  กับในแต่ละห้องจะต่อมีอะไรเจ๊งไปสักอย่าง (ห้องเบอร์ 26 ไฟตรงอ่างล้างหน้าเจ๊ง  ห้องเบอร์ 30 สัญญาณ TV ห่วย แถมปลั๊กไฟงี่เง่ามาก จะเสียบชาร์จแบตโทรศัพท์นี่ต้องเดินรอบห้อง มีปลั๊กเยอะ แต่ใช้งานได้ปลั๊กเดียว) ก็ถือว่าเป็นห้องที่ O.K.  มีดีที่ TV เป็น LG จอแบน  แต่ทานโทษ  ถ้าสัญญาณห่วยแถมรับได้แต่ ASTV มันก็เท่านั้น (ความจริงช่องอื่นก็รับได้ แต่มันซ่าตาลายสุดๆ)  กับตู้เย็นก็รุ่นใหม่  แต่ปกติน้องเรนไม่ค่อยใช้ตู้เย็น มันจะใหม่หรือจะดียังไงก็ไร้ค่าสำหรับดิฉัน   ราคา 490 ต่อห้องของชินคิดว่าค่อนข้างโคตรแพงถ้าเทียบกับ ‘เรือนทิพย์’ ที่เชียงราย (อันนั้นมีอาหารเช้าให้ด้วย)  แต่ถ้าเทียบกับ ธาราริน มันก็พอจะทนแหล่ะฟะ  ความจริงสภาพห้องบวกบริการชาวบ้านแบบนี้ ราคาอยู่สัก 350-400 ก็ถือว่าพอควรแล้ว  อันนี้แบบว่า แพงเกินไงไม่รู้   แต่ถ้าใครไปเที่ยวที่นั่นแล้งอยากใช้เป็นตัวเลือกก็คงได้ เพราะบริการยังอยู่ในระดับโอเค ห้องก็พอใช้ สำหรับคนที่ไม่ใส่ใจอะไรมากนะ แต่สำหรับเรนจัง...  หงิดค่ะ -"- สั่งอาหารมาทาน ไอ้ฝรั่งทานอาหารฝรั่งไม่เป็นอยากทาน กระเพราะไก่ไข่ดาว  เราก็เพราะว่าตานี่ทานเผ็ดเก่งกว่าเราเลยไม่ได้บอกเอาไว้ว่าต้องการ ‘ไม่เผ็ด’  เพราะดิฉันทานเผ็ดไม่ได้ก็ข้าวผัดโลด อาหารมาเสิร์ฟ  กระเพราะมาเสริฟ เห็นฝรั่งนั่งทานเหมือนอร่อย ทว่า  เหลือตั้งครึ่งจาน  เสร็จแล้วมันก็บ่นว่า ‘เผ็ด’  ด้วยความสงสัยว่ามันยเผ็ดขนาดที่ไอ้ฝรั่งซึ่งทานเผ็ดเก่งกว่าดิฉันทานมิได้เลยเชียวหรือ  ทั้งน้องเรนและเมียเช่าต่างก็ตักมาชิม... ทานโทษ... กลิ่นพริกมันขึ้นมาก่อนที่อาหารจะได้เข้าไปในปากซะอีก เราก็เลยลองนับพริกในจากกระเพราะนั้นอ่างคร่าวๆ ดู  อยากจะบอกว่า นับไปไม่ถึงครึ่งจานด้วยซ้ำ เจอพริกขี้หนูสวนเข้าไปตั้งสิบกว่าเม็ดแล้ว  ไม่กล้านับต่อ น่ากลัวมาก จากคุณ : Lady_Ren - [ วันลอยกระทง 23:59:03 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ทานข้าวเสร็จตกลงเรื่องไปเที่ยวว่าจะไปอะไรยังไงที่ไหนดี  โทรถามแท็กซี่ตามที่พ่อน้องหนูให้มา บอกราคาว่าเช่าเหมาวัน ไปที่ไหนก็ได้ในปราณคิด 1000 บาท  ถ้าออกนอกปราณคือไปหัวหิน คิดเพิ่มที่ละ 200 บาท ตรงนี้ดูแผนที่แล้วถือว่าเป็นราคาที่รับได้  สำหรับเช่าแท็กซี่นะ เพราะมันต้องเสียเวลาทั้งวัน ก็พอเข้าใจอยู่ แต่ที่รับไม่ได้ก็คือ... จนถึงป่านนี้ฉันยังไม่ได้ข้อมูลจริงๆ ในการไปเที่ยวเลย  คือทุกคนบอกไปแท็กซี่ ตำรวจก็ว่าไปแท็กซี่ดีกว่า  เด็กฟรอนท์ก็บอก แท็กซี่พ่อหนูค่ะ  แล้วนะคะ  ตั้งแต่เหยียบเข้าโรงแรมนี้มาแล้วเดินออกไปเห็นโรงแรมผาสุกจ่ออยู่ตรงหน้า  มันแบบว่า... รู้สึกขึ้นมาเลยว่าตำรวจมันได้ค่าหัวกรูไปแล้ว  แต่ก็นั่นล่ะ ไอ้เรื่องนั้นรับได้ คนมันทำมาหากิน  แต่ที่รับไม่ได้คือทำไมต้องบังคับกันฟระ บอกข้อมูลจริงๆ ตรงๆ มา เพราะบอกเลยว่าถึงแม้จะมีรถที่ถูกว่าแท็กซี่เพื่อไปหาด  แต่ขี้เกียจๆ อยากดิฉันแถมเวลาเที่ยวก็บีบรัดอย่างนี้ ยังไงก็จะจ้างแท็กซี่ แต่นั่นแหล่ะ เนื่องจากไม่มีใครให้ข้อมูลจริง แถมยังเล่นพรรค์เล่าพวก  ไอ้เราก็ออกจะเซ็งๆ แล้ว แต่ไอ้ฝรั่งที่มาด้วยเซ็งยิ่งกว่า  เห็นงี้เจ้าตัวก็รู้อยู่หรอกว่าตัวเองเป็น ‘ไอ้ตัวของแพง’ เพราะงั้นเวลาแบบนี้ตัวต้นเหตุยิ่งเซ็ง รู้สึกว่าคนพวกนี้พอเห็นเป็นฝรั่งก็ตั้งหน้าตั้งตาเข้ามาจะขูดรีด เราก็อธิบายนะว่าค่ารถเนี่ยราคามันสมเหตุสมผล  ดูแล้วไม่ได้ขูดเกินเหมืนไอ้ 400 เมื่อวานหรอก  แต่ที่นี้คนมันเซ็งแล้วไง  พอรู้สึกว่าคนในเมืองนี้ไม่ดีอะไรมันก็จะไม่ยอมจ่าย  สุดท้านเลยถามนัง Max ไปว่าจะเอายังไง  ถ้าเซ็งที่นี่ก็เข้าหัวหินไปเลย ไม่ต้องเที่ยวแล้วที่ปราณเนี่ย พักที่หัวหิน ค่าครองชีพแพงกว่าก็ช่าง รับได้เพราะของมันแพงโดยต้นกำเนิดอยู่แล้ว  Max คุงก็บอกว่า โอเค อย่างนั้น Max ก็รับได้ ดีกว่ามากให้คนขูดรีด ไม่อยากจ่ายเงินให้คนพวกนี้ นั่นแหล่ะ... เลยตกลงเช็คเอาท์  สั่งนังของแพงนั่งรอที่โรงแรม  ดิฉัยกับเมียฝรั่งก็ทำโง่เป็นชาวบ้านแถวนั้นออกมาเดินหารถไปหัวหิน  สาเหตุที่ต้องทำโง่เป็นชาวบ้านออกมาเดินเพราะถามใครไม่ได้  ถ้าถามก็โน่น ไปแท็กซี่ๆ  แล้วมันเรื่องอะไรตูต้องจ่ายค่ารถ ปราณ-หัวหิน ตั้ง 1200 ด้วยฟะ แกล้งโง่เดินออกมา เห็นรถ ป.2 ขับผ่านหน้า ก็เดินตามไปทางนั้นเผื่อเจอท่ารถ  ซึ่งก็นั่นแหล่ะค่ะ เจอ ไปถามราคา บอกว่าคนละ 30 บาท  เลยจองตั๋วทันที ระหว่างเดินกลับโรงแรมมาลากฝรั่งไปขึ้นรถ  ก็เจอเด็กแจกไวไวยื่นทำไวไวแจกอยู่  เห็นอย่างนั้นก็คิดว่ารูปการณ์นี้น่าจะเป็นคนท้องที่แต่ไม่น่าจะเป็นคนที่นี่แน่ เพราะบริษัทต้องส่งมายืนแจก  เลยไปถามน้องว่า ‘จะไปหาดเนี่ย มีรถไปไหน ค่ารถเท่าไหร่’ ก็น่านนนนแหล่ะค่ะ  เพิ่งจะได้ความจริงก็ตรงนี้  ตรงที่น้องแจกไวไวชี้มือไปตรงสี่แยกบอกว่า   ‘มีรถสองแถวแดงเข้าไปค่ะ ค่ารถ 17 บาท’ นะคะ ด้วยวามที่ตั้งกะเมื่อวานแล้ว ดิฉันยังสงสัยนังตำรวจอยู่ว่า มันบอกข้อมูลจริงตูเปล่าฟะ  หาด 10 โลเนี่ย  คืออยากจะบอกว่าดูแผนที่แล้วก็รู้อยู่ว่าหาดไกล  แต่ไม่คิดว่าจะถึง 10 โล  เลยถามน้องไปว่า ‘หาดไกลถึง 10 โลไหม’  น้องเขาก็บอกว่า ‘ก็ไกลอยู่ แต่ไม่ถึง 10 โลหรอกหค่ะ นั่งสองแถวแดงไปเดี๋ยวก็ถึง’ ก็ซอกแซ่กถามต่อไปอีกถึงว่าขึ้นมอไซต์ไปเท่าไหร่  น้องเขาไม่รู้ราคาก็โทรถามวินมอไซต์ให้เลย  (แบบว่า มันอยู่ฝั่งตรงข้ามง่ะ)  ไอ้ทางนั้นก็ส่งสัญญาณมือพร้อมบอกทางโทรศัพท์มาว่า ‘ไปถึงเขาหลัก คนละ 100’  อ่ะนะ  เขาหลักมันไกลกว่าหาดก็รู้อยู่ 100 ก็โอเคล่ะ  แต่ไม่ไป จองตั๋วแล้ว จะไปหัวหิน 5555 ถามถึงรถไปหัวหิน  น้องบอกว่าสองแถวแดง 50 บาท ก็เออ... ป.2 ถูกกว่า นั่งสบายกว่าด้วย  แต่นะ  ไปถึงปราณ เซ็งอารมณ์สุดๆ  คิดดูเถอะว่ากว่าจะไปรู้ความจริง ก็ตัดสินใจได้ว่า -ไม่เอาอีกแล้วกับเมืองๆ นี้!- จากคุณ : Lady_Ren - [ 13 พ.ย. 51 00:00:07 ]

ความคิดเห็นที่ 23 Go to หัวหิน นั่งรถแป๊บเดียวถึงหัวหิน   ลงรถที่ท่า ป.2  ลั้ลลามาก เพราะลงรถปุ๊บเจอวินมอไซต์ แต่ไม่มีใครเข้ายุ่งเลย (แม้จะเห็นไอ้ตัวของแพงก็ตามที)  เราก็คว้า Book ท่องเที่ยวออกมา พึ่บ! Survival อีกแล้วฉัน....  โทรถามโรงแรม ความจริงอันนี้เซอร์เวย์มาตั้งกะเมื่อคืนแล้ว  คือตัดสินใจได้ว่าตูจะไม่พักที่ปราณล่ะ (กลังตาย) ก็เซอร์เวย์โรงแรมที่หัวหินทันที  ตอนแรกดูไว้คือโรงแรมชื่อ &#8216;การุณฮัท&#8217;  ดูราคาห้องพักไม่แพง 600 บาม โทรถาม ทางนั้นว่าไกลทะเลไหม  ทางโรงแรมตอบมาว่า  -จากหน้าต่างห้องก็เห็นหาด นอนหลับคุณก็ฟังเสียงคลื่นได้ล่ะค่ะ-  อะไรอย่างนั้นเลยสนใจว่าจะพักที่นั่นแหล่ะ เมื่อมาถึงท่ารถ โทรถามแรงแรม ทางนั้นบอกทาง รู้สึกจะห่างพอควร ก็บอกให้เราขึ้นมอไซต์ไป 30 บาท  ดิฉันก็หันมารายงานนายทุน  พอมอไซต์ได้ยินว่าเราพูดถึงว่าจะขึ้นมอไซต์ก็รีบรี่มาทันที  เลยถามว่า -ไปการุณฮัทนี่เท่าไหร่- ทางนั้นตอบมาว่า 30... เออ เป็นราคาตรงกับที่โรงแรมบอกแฮะ  คุณเพื่อนบอกว่า ตั้ง 3 คนแถมสัมภาระอีก  ไปตุ๊กๆ ไหม  เราก็กลัวจะแพงอ่ะนะ  แต่มอไซต์ก็บอกว่า 100 บาท แล้วตะโกนเรียกตุ๊กๆ ให้เราถามราคา  ทางตุ๊กๆ ก็บอกว่า -ไปมอไซต์ถูกกว่า ถ้าขึ้นตุ๊กๆ มันราคาเหมา ไปไหนใกล้ไกลก็ 100 บาทหมด- หันมารายงานนายทุน ตอนแรกว่าโอเค ไปมอไซต์แหล่ะ เร็วดี  ทางมอไซต์ก็ลั้ลลามากกว่าจะได้ลูกค้า แต่ทันใดนั้น! ไอ้ตัวของแพงก็แย้งมา (เป็นภาษาเยอรมันที่ตูฟังไม่รู้เรื่องว้อย >_<)  บอกว่า ไปตุ๊กๆ แหล่ะ มอไซต์ขนของได้ไม่หมดหรอก  คุณก็หันมาแปลตามนั้น เลยตกลงจะไปตุ๊กๆ  คาดว่ามอไซต์คงเสียเส้นว่าตัวเองกำลังจะได้ลูกค้า  แถมเกิดมาเพิ่งจะเคยเจอฝรั่งงก  ก็รีบบอกมาว่า &#8216;ไปสองคันน้อง  กระเป๋าก็เอาไปได้ สองคันลดให้ 10 บาท ถูกกว่าตุ๊กๆ ตั้ง 20&#8217; คุณเพื่อนก็ว่า... &#8211;ปัญหาไม่ใช่ตรงน๊าน กระเป๋าใบใหญ่ตั้ง 2 ใบ มอไซต์ขนไม่หมดหรอก- มอไซต์ยังกลัวเสียลูกค้า ยืนยันมาว่าขนหมดสบายๆ  เลยตกลงไปมอไซต์กัน อยากรู้นักว่ามันจะขนหมดไปได้ยังไง คือตอนแรกนึกว่าเขาจะให้คนขึ้น 2 คัน  คือไอ้ฝรั่งคันหนึ่ง น้องเรนกับคุณเพื่อนคันหนึ่ง อีกคันขนกระเป๋า แต่ที่ไหนได้... 2 คันจริงๆ ค่ะ! ใช้มอไซต์ 2 คันขนไปได้หมดทั้งคนทั้งของ  นับถือในความสามารถมาก! ขึ้นมอไซต์ไปก็บอกคนขับว่า &#8211;พี่... แบบนี้ในกรุงเทพฯ ตำรวจจับแล้วนะ-  มอไซต์ก็ตอบมาราวกับหัวหินเป็นเมืองไร้ตำรวจว่า  -ตำรวจที่ไหนจะมาจับล่ะน้อง- รถติดไฟแดงอยู่  มอไซต์ก็ถามว่า -ทำไมไปพักที่การุณฮัท ที่นั่นไม่ดีนะ  เล่าน้ำไม่ได้- เราก็  -อ้าว... ไหนเขาบอกว่าอยู่ติดหาดไง-  มอไซต์ก็บอกว่า &#8211;มันติดหาดจริง แต่ยื่นลงไปในหาดเลย  ไม่มีที่ให้เล่นน้ำ แถมน้ำขุ่นอีก-   จากนั้นก็ถามต่ออีกว่า จองโรงแรมเอาแล้วเหรอ  ถ้าจองไว้ไม่ได้จ้ายเงินก็เปลี่ยนได้นะ  แล้วก็แนะนำให้ไปพักที่โรงแรมนิลวรรณ  พูดๆ ไป  ก็บอกมาว่า -โรงแรมเขาดีนะ  บอกตรงๆ เลยว่าผมได้ค่าหัว 20 บาท  ลองไปดูก่อนก็ได้ ถ้าไม่ชอบก็ไม่ต้องพัก- เออแฮะ  บอกมาตรงๆ อย่างนี้ก็ดีไป  คิดอยู่หรอกว่า ท่าพี่แกน่าจะได้มากว่า 20  แต่คุยกันตรงอย่างนี้ก็ได้  แต่แค่ที่พัก  ไปดูก่อนก็ได้ ไม่เป็นปัญหา  อย่างที่ปราณที่รู้สึกเหมือนโดนมัดมือชก มันเซ็งอารมณ์ ตกลงเลยเลี้ยวรถ เปลี่ยนไปดูโรงแรมที่นิลวรรณ  ปรากฏที่นั่นห้องเต็มเลยมาดูโรงแรมฝั่งตรงข้าม  ชื่อ O.K. Hotel ดูแล้วชอบห้องที่นั่นมาก จัดได้น่ารัก แถมหาทั่วงห้องแล้วไม่เห็นมีผีสักตัว  ราคาแพงกว่าที่ การุณฮัทที่จะพักตอนแรกไป 200 คือคืนละ 800 บาท  แต่ห้องที่ผัวฝรั่งกับเมียเช่าพักมันมีระเบียง  มีเบสเพลสให้ไอ้ฝรั่งออกมานั่งสูบบุหรี่ได้  ห้องน้องเรนไม่มีระเบียง  แต่หน้าต่างกว้างมาก  โผล่หน้าออกมาสปอยฝรั่งได้ตลอด สนุกดี ถูกใจเลยตกลงพักที่ โอ เค นั่นแหล่ะ  แถวนั้นจะเป็นโรงแรมติดกันเป็นพรืด  คือเป็นตึกแถวแล้วเอามาสร้างปรับเป็นโรงแรม  เป็นเอเรียที่...  เหมือนไม่ได้เดินอยู่ในประเทศไทย  หาคนไทยมาพักได้มิมี  จากโรงแรมเดินไปหาดใช้เวลาประมาณ 3 นาที (สำหรับคนเดินเร็ว)  หาดตรงนั้นก็เป็นอะไรที่.... สุดยอดมากค่ะ! แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 51 00:06:09 จากคุณ : Lady_Ren - [ 13 พ.ย. 51 00:02:06 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เนื่องจากเป็นแถบโรงแรมที่ไม่มีคนไทยพักเลย  แล้วติดๆ กันก็เป็นโรงแรมห้าดาวคืนละ 4-5 พันเป็นอย่างต่ำ (ใ:-)ปล่อยมันพักไป ดิฉันขอจนๆ อยู่แถวนี้แหล่ะ) ก็จะมีแต่ฝรั่งพักอีก  ชายหาดก็เลยอย่างสกับหาดไมอามี่ก็ไม่ปาน  คือหาคนไทยไม่ได้ มีแต่ฝรั่งอาบแดดกันเป็นแถว  แต่เป็นที่สงบน่าเล่นน้ำมาก เพราะคนน้อย เหมือนกับเป็นหาดส่วนตัวเลย เช็คอินเสร็จก็ออกมาเดินเล่นสำรวจชายหาด  เป็นว่าสงบดีก็อยากลงเล่นน้ำเลย  แถมวันนั้นฤกษ์ดีมาก ไม่มีแดดสักกะติ๊ด  ไม่ต้องทากันแดด   ไม่ต้องกลังผิวเสีย สุดๆ ไปเลยค่ะ  อยากเล่นน้ำ แต่คุณเพื่อนบอกว่ารองเท้าที่ใส่เดินกลางทรายไม่ถนัด  ว่าไปรองเท้าดิฉันก็เหมือนกันแฮะ เลยบอกไอ้ฝรั่งให้เดินเลาะไปหาทางขึ้นหาด เผื่อจะมีที่ซื้อของ  ทว่า... ประทานโทษ!  แถวนั้นบอกแล้วว่ามีแต่โรงแรม 5 ดาวขึ้นติดๆๆๆๆๆ กัน หาดมันก็เลยเป็นหาดของโรงแรมยาววววววเหยียดดดดด! สรุปคือไม่มีทางขึ้นหาดเลยค่ะ  แล้วนะ ไอ้ฝรั่งก็สุดยอดจะซื่อบื้อ  เดินมาไกลนรกจนตูปวดขาไปหมดแล้วมันก็ไม่ยอมหยุดเดิน จะหาทางขึ้นหาดให้ได้  มันเดินๆๆๆๆ จนเราต้องหันไปถามเมียมันว่า ‘เฮ้ย... สามีหล่อนกะจะเดินไปให้ถึงไกลกังวลเลยเปล่าน่ะ’ แล้วนะคะ  ม๊านนนก็ยังไม่หยุดเดิน  จนกระทั่งเราดึ๊บๆ ไปเห็นรำไรที่มันเหมือนจะเป็นที่ขายของ  ก็เลยเอาฟะ... ตามควายกับไอ้ฝรั่งต่อไปแล้วกัน ไปตรงนั้นมีหินน่ารักๆ อยู่ในทะเล สวยดี ก็ไปแอคท่าถ่ายรูปกันกับเพื่อน  นะคะ... จากหาดโรงแรมที่เดินมาสงบๆ พอเข้าใกล้ในส่วนตลาดๆ ก็เจอกับพวกมารยาททรามที่มิทราบว่าบิดามันเป็นนกอีมูหรือเป็นแร้งทึ้งมาจากไหน เบื่อมากๆ เบื่อที่สุด!  คือไอ้พวกบ้านี่ตะโกนแซว... อยากจะบ่นว่าไปทะเลทีไรทำไมถึงเจอแต่ไอ้พวกปากนรกทุกที  คือเราไปเที่ยวนี่คืออยากไปพักผ่อนสงบๆ ไม่ได้อยากไปโดนจีบ  โดยเฉพาะไอ้การตะโกนแซวที่เหมือนกับประกาศให้ชาวโลกรู้ว่าตัวเองเป็นพวกไร้การศึกษาไม่ได้รับอบรมจนพูดภาษาคนไม่เป็น เป็นแต่ตะโกนวู้ๆ ใส่ผู้หญิงนี่มันน่าหงุดหงิดที่สุด  แล้วนะ  คนเรา  จะตะโกนเซวผู้หญิงก็ไม่รู้จักไปซื้อกระจกส่องดูหน้าตาตัวเองบ้าง  ดิฉันไม่ใช่เลือกมากดูคนที่หน้าตานะคะ  แต่ถ้าเป็นพวกหน้าตาไม่เหมือนคนแถมนิสัยทรามอันนี้มันก็เกินจะรับได้ คือที่บ่นยาวเรื่องนี้ก็ไม่ใช่  แต่อยากจะบอกว่าไปทะเลทีไรไม่ว่าจะทะเลที่ไหนก็ต้องเจอแต่ไอ้พวกแบบนี้มาแซวทุกที  แล้วนะ อยู่หัวหิน 3 วัน โดนทั้ง 3 วัน  มันอะไรกันหนักกันหนา จะไม่ปล่อยให้ตูได้สงบสุขเลยหรือไง  ตัวเองไปเที่ยวจะเล่นน้ำทะเลก็เล่นไปสวิ จะมาตามยุ่งกับคนอื่นทำซากอะไร แล้วนะ... ไอ้พวกที่หาดวันนั้น ตอนที่แซวมาเราก็ไม่ตอบโต้นะ  รีบเดินหนีเลย (ไปยุ่งกับพวกมันแล้วเสียปาก ปกติตูก็ปากเสียจะแย่อยู่แล้ว)  น่ากลัวมากตรงที่พวกมันรีบเดินตาม แถมตามจี้มาติดๆ เลย ตอนนั้นพยายามเดินไปหานัง Max เพราะเห็นไซต์มันถึกดี  เผื่อพวกเลวพวกนั้นมันจะกลัวขึ้นมาบ้าง แต่ก็ทำได้แค่เดินไปใกล้ๆ เฉยๆ จะคว้าแขนมาควงก็ไม่ได้เพราะสามีชาวบ้าน  แถมภรรยามันก็บิ๊กไซต์ไม่แพ้กัน  ถ้าเราโดนแก้แค้นโดยการล้มทับขึ้นมาคงชีพวายอยู่แถวนั้น พวกมันเดินตามเราก็จี้ไปใกล้ๆ นัง Max เลย ให้คิดซะว่ามีตัวผู้มาด้วยจะได้ไม่กล้า โชคดีว่าถึงร้านขายของก้รีบแวะเข้าไปในร้านหลบเลย   Max คุงปกติเวลาเราซื้อของจะไม่เข้ามาใกล้  เพราะรู้สถานภาพดีว่าตัวเองเป็นตัวของแพง  แต่รอบนั้นสงสัย Max จะรู้หรือบังเอิญซื่อบื้อก็ไม่รู้  เพราะเดินตามเราเข้าไปเฉย  พวกนั้นเลยเห็นว่ามีคนมาด้วย  ล่าถอยไป เฮ้อ... โล่งอก ไม่รู้ว่าบ่นในประเด็นอีเดียดจนเกินไปรึเปล่านะ  แต่คิดว่าถ้าใครไปเที่ยวแล้วเจออย่างเราแบบนี้ก็คงอยากบ่นเหมือนกัน เดินขึ้นฝั่งมาได้ก็ซื้อรองเท้าฟอง ซื้อผ้าพันเอว (สวยดี)  แล้วก็ซื้อกระโปรง  นัง Max เริ่มตามควายจนเมื่อยก็หันมาชวนหาที่นังดื่ม  แต่เรนจังนิสัย ไม่ดื่มของมึนเมา  แถมอยากรีบกลับไปเล่นน้ำทะเล เลยบอกให้ไปดื่มที่โรงแรมโน่นไป๊  จากนั้นก็เดินกลับโรงแรม มันแบบว่า...... จากหาดเดินมาไกลมากกกกกกเลย  เพราะงั้นตอนเดินกลับก็ไกลมากกกกกก ไกลโคตรๆๆๆๆๆๆๆ ประเมินระยะทางไล่ตามควายของฝรั่งแล้ว เห็นควรว่าไม่น่าจะต่ำกว่าสิบโล  เดินๆๆๆๆ กลับไปถึงโรงแรม กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด!  ปวดขา! หมดแรงเล่นน้ำแล้วย่ะ! จากคุณ : Lady_Ren - [ 13 พ.ย. 51 00:04:11 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ว่าจะเล่าให้จบในคืนนี้ แต่......... แหะๆๆ  หมดแรงแล้วค่ะ แปะไว้พรุ่งแหล่ะเนอะ พรุ่งนี้ล่ะจบแน่  อันนี้จะแปะรูปให้ดูพลางๆ ก่อนเน๊าะ จากคุณ : Lady_Ren - [ 13 พ.ย. 51 00:05:38 ]

ความคิดเห็นที่ 26 O.K.Hotel จากคุณ : Lady_Ren - [ 13 พ.ย. 51 00:06:57 ]

ความคิดเห็นที่ 27 . จากคุณ : Lady_Ren - [ 13 พ.ย. 51 00:07:34 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เอาห้องน้ำมาฝาก ห้องน้ำมีชั้นวางของเยอะ  ข้างอ่างล้างหน้า ในห้องอาบน้ำ กับข้างส้วนก็มีชั้นวางให้ จากคุณ : Lady_Ren - [ 13 พ.ย. 51 00:09:35 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ต่อไปเป็นรูปชายทะเลล้วนๆ จากคุณ : Lady_Ren - [ 13 พ.ย. 51 00:10:52 ]

ความคิดเห็นที่ 30 รูปศพ จากคุณ : Lady_Ren - [ 13 พ.ย. 51 00:11:39 ]

ความคิดเห็นที่ 31 อยากจะบอกว่ามันมีเยอะมากเกินไปแล้ว เยอะจนทนไม่ไหวต้องไปเดินเก็บ แต่เก็บไปได้ครึ่งหาดห็หมดแรง Ps.เจอฝาเบียร์ช้างด้วย เลยปากลับส่งไปที่ขายเบียร์ (เจ้าของร้านไม่อยู่เลยกล้า 55555) จากคุณ : Lady_Ren - [ 13 พ.ย. 51 00:13:37 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ... จากคุณ : Lady_Ren - [ 13 พ.ย. 51 00:14:19 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เก่งมาก ไม่รู้ฝีมือใคร รูปสุดท้ายแระ ที่เหลือพรุ่งนี้โลดค่ะ จากคุณ : Lady_Ren - [ 13 พ.ย. 51 00:15:25 ]

ความคิดเห็นที่ 34 มาเล่าต่อ  วันนี้จบชัวร์แระ (มีใครอ่านมั่งไหมเนี่ย เงียบเสียงตอบเชียว ^__^') ก่อนอื่นเอานามบัตรโรงแรมชินไปก่อน (เดี๋ยวลืม) เผื่อใครอยากไปพัก จากคุณ : Lady_Ren - [ 13 พ.ย. 51 21:11:27 ]

ความคิดเห็นที่ 35 สรุป... วันนั้นไม่ได้เล่นน้ำ ยกยอดไปอีกวัน  เข้าที่พักตอน 5 โมง  ไปถึงเปิดแอร์ต่ำกว่า 10 องศา  เนื่องจากเดินทางไกล ร้อนมากๆๆๆๆ  พอเริ่มเย็นไอ้เราก็อย่างหิว โทรไปถามคุณเพื่อนว่าจะไปทานข้าวตอนกี่โมง มันก็ว่า 6 โมง  แหม.. หกโมงก็จะไปทานแล้ว จะสั่งอาหารโรงแรมมาก็ใช่ที่  แต่มันหิวนี่ฟ่า แง๊!!! >_< หิวมาก  ทนไม่ไหว  ตัดสินใจเปิดเมนูสั่งอาหาร กรี๊ดดดด อยากทาน โทรถามเพื่อนอีกทีว่าตกลงจะไปทานข้าวกี่โมง  นังเพื่อนทรยศบอกมาว่า ทุ่มครึ่ง (ด่าในใจ เมื่อกี่ไหนเมิงว่า 6 โมงไง) เราเก๊าะดูนาฬิกา  เออ... 5 โมงครึ่ง ขืนรอถึงทุ่มครึ่งตูเดี้ยงแน่  ตกลงล่ะ สั่งอาหารมารองท้องก่อน เอาเมนูเบาๆ ก็ได้  แต่นั่นแหล่ะ  ข้อห้ามที่สุดเวลาหิวคือ 1.ห้ามเดินตลาด 2.ห้ามสั่งอาหาร เพราะทั้ง 2 ประการนี้จะทำให้เราอยากทานนู่นนี่เต็มไปหมด แล้วก็จะสั่งๆๆๆๆ ซื้อๆๆๆๆ แต่ไม่มีปัญญาจัดการกับที่มาตั้งอยู่ตรงหน้าได้ น้องเรนก็อย่างแบบ... พยายามคุมสติแล้วนะ  เปิดเมนูมาก็ไม่ค่อยมีอะไรให้โปรดหรอก  โรงแรมนี้นะ อะไรๆ ดีหมด ยกเว้นอาหาร  มันแพงเกินรสชาติจริงๆ (แบบเค้าเอาไว้ขายฝรั่งง่ะ)   แต่ก็น่านนนแหล่ะ มันหิว  เห็นซุปมะเขือเทศน่าทานดีเลยตกลง  เอาซุปมะเขือเทศนี่แหล่ะ  คือนึกว่าซุปมันจะมาถ้วยเล็กๆ แบบในพิซซ่าฮัทง่ะ  ก็กลัวทานไม่พอ  เอาสลัดไข่ละกัน มีแต่ผัก ทานไม่อยู่ท้องเท่าไหร่หรอก สลัด 70  ซุป 70  รวมกันเป็น 140  โทรสั่ง แปล็บบบบเดี๋ยวก็มาถึง  ทว่า.... จากคุณ : Lady_Ren - [ 13 พ.ย. 51 21:23:31 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ซุปมะเขือเทศ... น่ากลัวมากค่ะ  ถ้วยอย่างควายเสิร์ฟพร้อมขนมปังกระเทียม  สลัดมาเป็นถ้วยเท่าถ้วยใส่แกงที่บ้านเลย  แถมมีน้ำสลัดเบสฟู้ดมาเคียงคู่อีกต่างหาก เหล่ตามองอาหาร เวง... ตูทานไม่หมดแน่  เดี๋ยวไปทานข้าวเย็นกับไอ้ฝรั่งอีก เดี้ยงแน่ฉัน กะทานรองท้องไปก่อนอย่างชิวๆ ไม่ให้อิ่มมาก  แต่ก็ดี มีเวลาถึง ทุ่มครึ่ง ไม่รีบร้อน  ระหว่างทานอาหารอย่างชิวๆ ก็ไปอาบน้ำ  ออกมา แต่งตัวหม่ำซุปไป นังเพื่อนโทรมาเร่ง บอกว่า "จะออกไปทานข้าวแล้ว" น่าตืบมากค่ะ  ดิฉันก็ด่าไปว่า "เฮ้ย เมื่อกี้ไปบอกว่าทุ่มครึ่งไง" นังเพื่อนก็เงียบไปได้สักพัก แล้วถามมาว่า   "เหรอ... เราบอกตัวเองว่าทุ่มเหรอ"  ก็เออสิวะ เมื่อกี่บอกว่าทุมครึ่งด้วย (ด่าใส่หูโทรศัพท์)  จากนั้นนังเพื่องก็เงียบอีกแล้วบอกว่า "เหรอ... สังสัยเราพูดผิด เราบอกว่าทุ่มแต่ความหมายคือ 6 โมงนั่นแหล่ะ" ม๊านนนนน มัน... มัน... น่าฆ่ามั๊ยเนี่ย! สรุปคือพักอาหารเซ็ทใหญ่ (ที่ตอนสั่งคิดว่าเล็ก)  เอาไว้ในห้องก่อน   จากนั้นออกไปทานข้าวที่ตลาดโต้รุ่ง  มีอาหารให้เลทอกทานเยอะเลย  ให้นังฝรั่งเลือก ไอ้ฝรั่งบ้าอาหารไทยก็เลือกทานไก่ย่าง  เลยไม่นั่งทานไก่ย่างส้มตำกัน  อร่อยดี ที่นั่นย่างไก้ได้อร่อยดีมาก ทานข้าวเสร็จ (อิ้มแปล้) ไปเดินเที่ยวตลาด  เดินจนทั่วเลย  มีกระเป๋าตกรุนขายใบละร้อย ตอนแรกคนว่างร้านมาก เห็นคนขายทำท่ากำลังจะหลับ  ทีนี้น้องเรนแบบว่า... เอากระเป๋าเดินทางมาไม่พอ  คือมันใส่ขอขาไปน่ะพอ  แต่พอซื้อของเพิ่มแล้วขากลับมันล้น ไม่มีกระเป๋าจะใส่  กะลังกลุ้มๆ ก็เห็นว่าอันนี้ลดราคา เลยแวบเข้าไปจะซื้อกระเป่าใส่เสื้อผ้าขากลับ แต่ดันเจอของน่ารักกว่านั้น เลยกลายเป็นว่าได้กระเป๋า 2 ใบมาซะฉิบ ตอนแรกร้านนี้คนว่างโล่ง  พอเราไปแวะเลือกสั่งพักไม่รู้คนมันมาจากไหน เต็มร้านไปหมด  จะเลือกกระเป๋าต่อก็คนอย่างเยอะ สุดท้ายตัวเองรำคาญ ได้แค่ 2 ใบก็รีบๆ จ่ายเงินเผ่นออกมาให้พ้นๆ เดินเที่ยวไปเรื่อยๆ  เห็นมีน้ำหอมขาย เหมือนที่ขายใน กทม. นี่แหล่ะ  แต่ไปแอบดมๆ แล้วเห็นหอมดี เลยซื้อมาซะ 4 ขวด เดินรอบตลาดจนเมื่อย (ความจริงมันก็เมื่อยตั้งกะที่ชายทะเลแล้วล่ะ)  เดินต่อกลับมาที่โรงแรม เมื่อยสุดๆ  กำลังเดินอยู่โดนไอ้พวกพ่อเป็นนกอีมูตะโกนแซวอีกล่ะ (คนละพวกกับเมื่อกลางวัน)  มันน่ารำคาญจริงๆ กะลังเมื่อยขาอารมณ์ดีๆ ดันมาแซวกันให้หงิดซะงั้น ระหว่างทางนังฝรั่งก็ออกไอเดียมาว่า พรุ่งนี้จะเช่ารถขับไปเที่ยว  เส้นางเที่ยวคือกลับไปที่ปราณ เขาสามร้อยสอด ไปเขาตะเกียบด้วย  ไปถ้ำ... ถ้ำไรหว่าจำชื่อไม่ได้  แล้วตอนบ่ายก็กลับมาเล่นน้ำทะเล อึ้ง... อย่างอึ้ง   นี่ไอ้สามีภรรยาโคตรถึกคู่นี้มันไม่เมื่อยกันเลยหรือไงฟะ! ทึ่งมากกับความถึกของคนเยอรมัน  คิดไปคิดมา... ถ้าตู้ไปบ้าเดินตามพวกมันพรุ่งนี้ถึงบ่ายได้หมดแรงเล่นน้ำทะเลอีกรอบแน่  เลยบอกนิมนต์สามีภรรยาไปเที่ยวกันตามสบายเลยไป ขอดิฉันนอนเดี้ยงอยู่แถวโรงแรมนี่แหล่ะ จากคุณ : Lady_Ren - [ 13 พ.ย. 51 21:26:22 ]

ความคิดเห็นที่ 37 วันรุ่งขึ้น.... ตื่นเช้ามา  ทานอาหารเช้าของโรงแรม แบบว่า... บอกแล้วว่าโรงแรมนี้อะไรๆ ก็ดีหมดยกเว้นอาหาร  อาหารเช้าอเมริกันเซ็ท  ประกอบไปด้วย ไข่ดาว 2 ฟอง  ขนมปังปิ้ง 2  แผ่น  เศษเบค่อนทอด  แตงโมรูปหัวใจ  กาแฟรสชาติบัดซบ 1 ถ้วย  กับน้ำส้มซันควิกแก้วจิ๋ว  ทั้งหมดราคา 110 บาท นะคะ... ถ้ามันเป็น 110 ที่ทานได้ดิฉันจะไม่บ่นเลยค่ะ  แต่นะ กาแฟเราบอกให้พนักงานใส่กาแฟมา 2 ช้อน  ทานนั้นก็เถียงมาว่าเป็นแบบสำเร็จ  ดิฉันก็นึกว่า 3 in 1  ที่ไหนได้  มันเป็นกาแฟซองแบบไม่ใช่ 3 in 1 มันก็บอกมาให้เป็นภาษาคนหน่อยก็ไม่ได้  จะได้สั่งให้ใส่ 2 ซอง  แล้วนะคะ  แค่บอกว่าใส่ 2 ช้อน ถึงจะทำให้ไม่ได้แต่คนเราโดยคอมมอนเซนต์มันก็ต้องรับรู้แล้วว่านังนี่ทานกาแฟแก่จัด  ดังนั้นพี่ก็ควรใส่น้ำมาให้น้อยๆ   ที่ไหนได้... คนชงคงลืมนึกว่าชงโอวัลติน  ใส่น้ำมาปรี่แก้วประมาณว่าน้ำกระฉอกหกใส่จานรองได้อย่างนั้น  เพราะฉะนั้นไม่ต้องถามถึงรสชาติ  แค่นี้ก็บรรยายได้แล้วว่ามันจะห่วยสักแค่ไหน ทานข้าวเสร็จไอ้ฝรั่งตัดสินไม่ไปเช่ารถที่ไหนล่ะ  บอกว่าต้องรีบกลับมาเล่นน้ำทะเล มันจะไม่ทัน  เลยไปเดินเที่ยวโลตัสหัวหิน เดินๆๆๆ ว่าเดินแป๊บเดียวนะ แต่ไม่รู้เพลินยังไงกลับมาซะบ่ายสอง   อุ๊ย! วันนี้แดดไม่มีอีกล่ะ  เล่นน้ำได้ไม่ต้องทาครีมกันแดด  รีบเตรียมตัวลั้ลลัลลา  เตรียมตัวเสร็จ................ แป๊ก..... ฝนตก  -"- กะลังจะออก พอฝนตกปุ๊บไอ้ฝรั่งบ้ามันหัวเราะเยาะตูใหญ่  (แก้แค้นด้วยการเอามานินทาหน้าเน็ต เพราะมันอ่านภาษาคนไม่ออก 555555) ก็หน้าด้านรอร๊อรอไป  ฝนหยุดตกตอน 4 โมงเย็น  ไม่หยุดอะหนิดหรอก มีปรอยเล็กน้อย  แต่ถ้าไม่ได้เล่นน้ำตอนนี้มันก็ไม่มีบุญจะได้เล่นแล้ว  เลยตดสินใจไปลุยทะเลทั้งๆ อย่างนั้น สนุกสุดๆ!  เนื่องจากฝนตก ลมแรงคลื่นแรงมาก  เป็นการเล่นน้ำทะเลที่ปลอดภัยที่สุดในชีวิต  เพราะไม่สามารถเดินออกไปไกลได้  ไปได้นิดหนึ่งก็จะโดนคลื่นซัดกลับมาเข้าฝั่ง  ลอยตัวไม่ได้เลย โดนคลื่นซัดเกยตื้นเรียบ  คลื่นบางลูกซัดมากลบศีรษะน้องเรนมิด  หนุกมาก เป็นการต่อสู้กับคลื่นที่สนุกที่สุดในชีวิตเลย ถ้าไปหัวหินนะคะ  แนะนำโรงแรมแถบนี้เลยแหล่ะ  ที่น้องเรนพัก O.K. Hotel  เป็นห้องแถวที่อยู่ในเข้ามาหน่อย แต่เดินไปหาดง่ายมากด้วยเวลาเพียงไม่ถึงสามนาที  แต่ด้านในๆ จะมีโรงแรมที่อยู่ใกล้หาดมาก รู้สึดจะชื่อซันชายกับอุไรวรรณ... หรืออุไรทิพย์อะไรสักอย่างแหล่ะ (ไปถึงก็รู้เอง)  2 โรงแรมนี้ใล้หาดมากเลย คิดว่าถ้าได้ไปพักที่นั่นชั้นบนๆ หน้าจะที่ห้องที่มองเห็นวิวทะเล  ราคาก็ไม่แพง อยู่ราว 800 – 1000 ต้นๆ  ตอนกลางคืนก็เงียบสงบดี  เช้าๆ ไม่มีเสียงเด็กสวดมนต์มาทำ Horror  แล้วรู้สึกว่าเป็นย่านโรงแรมที่ปลอดภัยดีมากเลยด้วย  เพราะเนื่องจากมันเป็นตึกแถวใช่ม๊า  อย่างที่โอเคที่เรนพัก ด้านล่างจะเปิด 24 ชั่วโมง มีคนเฝ้าชั้นล่างตลอด ทางโรงแรมก็บอกเรานะว่าเข้าออกได้ 24 ชั่วโมง  เพราะงั้นคนแปลกหน้าบุกเข้ามาอันนี้ดูแววว่าจะยาก  หรืออาจมีกรณีลวงไปฆ่า (จะมีมั๊ยเนี่ย)  โรงแรมก็เล็ก ห้องติดๆๆ กัน  คาดว่าถ้ากรี๊ดดังๆ เสียงคงถึง  หน้าต่างห้องก็เปิดกว้าง มันถึงกันหมด เรียกได้ว่ามีคนสอดส่องความปลอดภัยให้ได้ตลอด 24 ชั่วโมงจริงๆ เล่นน้ำเสร็จ ตอนค่ำไปทานข้าว  ไอ้ฝรั่งก็ข้าวเหนียวส้มตำอีกล่ะ ซื้อขนมหวานกลับทาน  อันนี้รสชาติเหลือรับ  ไปทานข้าวค่ำนั้นฝนตกตลอด ตลาดพ่อค้าแม่ค้าปิดร้านกันหมดเพราะคนไม่เดิน ขายของกันไม่ได้เลย น่าสงสารมาก  จะกลับโรงแรมแต่นังฝรั่งเรื่องมาก เนื่องจากตอนเช้าไปแฮปปี้กับอาหารโรงแรม  บอกแพงแต่รสชาติแย่  เลยจะซื้ออะไรไปกินตอนเช้า ซึ่งก็ได้แก่ข้าวเหนียวหมูย่าง  ส่วนน้องเรน ซื้อกลับไปเหมือนกัน แต่ไม่ทันเช้า หมดในดึกคืนนั้นแหล่ะค่ะ จากคุณ : Lady_Ren - [ 13 พ.ย. 51 21:28:31 ]

ความคิดเห็นที่ 38 รุ่งขึ้น....... ตื่นตั้งกะตี 4 ครึ่ง วันนี้จะกลับแล้ว  มัวแต่ไปเดินทน  ไม่ได้รูปสวยๆ เป็นชิ้นเป็นอันมาเลยสักอย่าง  ก็ว่าจะไปชายทะเล  ถ่ายเก็บวิวสวยช่วงรุ่งสาง  ที่ไหนได้... ฝนตกตั้งกะตี 5  ถึง 9 โมงเช้า กลับแล้ว ไม่ไปเที่ยวไหน  แอบเซ็งเซลล์ขายบ้านเล็กน้อย  ความจริงเมื่อวานไปโลตัส  เจอบ้านโครงการ ขาย 3.2 ล้าน เอง  นังฝรั่งก็อยากได้ กำลังจะหาบ้านอยู่ในเมืองไทยพอดี  ตั้งใจว่าจะซื้อ  ตอนเย็นโทรไปเซลล์มันบอกว่าค่ำแล้ว พรุ่งนี้ 10 โมงจะมารับไปดูบ้าน  ที่ไหนได้... ทางเราก็รอร๊อรอ  จนเก้าโมงครึ่งมันก็ไม่ยอมติดต่อมา คุณเพื่อนเลยโทรไปถาม ขณะนั้นเวลา 10.00 น. พอดีเป๊ะ  มันเจือกบอกว่ายังไม่ได้ออกจากบ้าน จะให้คนอื่นมาแทน  รอสักพัก... ไอ้คนอื่นของมันบอกว่าติดธุระ รถไม่ว่าง มารับไม่ได้  ให้เราไปดูกันเอง อ้ายยยยเวง! กะจะซื้อชัวร์อยู่แล้ว  แต่เมิงไม่อยากขายถึงขนาดนั้นเลยเชียว  เออวะ  กรูไม่ซื้อก็ได้ (บ่นแทนไอ้ฝรั่ง) ความจริงนะ มันจะมาไม่มา มาได้ไม่ได้มันก็ไม่โทรบอกกันสักคำ  ทางนี้รอก็รอเข้าไปสิ ไม่เข้าใจบริษัทง่าวๆ ที่ยอมจ่ายเงินเดือนให้ไอ้ทำงานห่วยพรรค์นี้จริงๆ มัวแต่รอไอ้เซลล์นรก (ซึ่งสุดท้ายก็เหลวเป๋ว)  กว่าจะได้ขึ้นรถกลับปาไปเที่ยง  ตอนอยู่บนรถปวดฉิ้งฉ่องสุดๆ  ไม่อยากเข้าห้งอน้ำบนรถ แต่ทนไม่ไหว ก็เดินเข้าไป  กว่าจะปิดประตูห้องน้ำได้เล่นเอาเวียนศีรษะเกือบอาเจียน  หันไปเห็นสภาพห้องน้ำ.... กรู...ยอมเป็นนิ่วตายดีฟ่าว่ะ เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยเจตนาที่ตั้งมั่นไว้วาจะอั้นต่อไปอีก 2 ชั่วโมงกว่าจะถึง กทม. ผ่านไป 5 นาที รถจอดปึ๊บ... "แวะปั๊มเข้าห้องน้ำค่ะ" กรี๊ดดดดด จะแวะปั๊มก็ไม่บอก ทำตูกลุ้มจะแย่  เข้าห้งอเสร็จออกมาซื้อของฝากมารดาแถวๆ นั้นแหล่ะ น้ำตาลสด น้ำตาลปึก  ปลาตาแป๋ว (ปลาตัวเล็กที่ตาแป๋วมาก)  ปลาเค็ม  กับปลาหมึกกรอบ  (อันนี้ชิมแล้ว อาหร่อยดี)  เสร็จแล้วขึ้นรถ  ขับตรงกลับมาถึง กทม. โดยสวัสดิภาพ เป็นการเดินทางที่... จะว่าหนุกมันก็.... เมื่อยขาอ่ะ  แต่จะว่าไม่หนุกมันก็อะหนุกดี  พูดตรงๆ ว่าถ้าไม่ไปเซ็งอารมณ์ที่ปราณซะก่อนจะเป็นอะไรที่เที่ยวได้สนุกกว่านี้มากๆ เลย เพราะปราณทำเอาเราเสียเวลาไปตั้งวัน  แต่ก็นั่นล่ะ สนุกดี  ได้บทเรียนมาด้วยว่า   1. ถ้าริจะลงเล่นน้ำทะเลอย่ากระแดะไปเดินทางไกลแถวชายหาด 2. ฝรั่งย่อมถึกกว่าคนไทยเสมอ 3. หัวหิน... ไม่ใช่ประเทศไทยนี่ฟ่า  มันหาดไมอามี่ชัดๆ! จากคุณ : Lady_Ren - [ 13 พ.ย. 51 21:30:44 ]

ความคิดเห็นที่ 39 The End แล้ว ต่อไปโพสต์รูปโลด จากคุณ : Lady_Ren - [ 13 พ.ย. 51 21:32:19 ]

ความคิดเห็นที่ 40 . จากคุณ : Lady_Ren - [ 13 พ.ย. 51 21:33:11 ]

ความคิดเห็นที่ 41 .... จากคุณ : Lady_Ren - [ 13 พ.ย. 51 21:34:26 ]

ความคิดเห็นที่ 42 .. จากคุณ : Lady_Ren - [ 13 พ.ย. 51 21:35:03 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ..... จากคุณ : Lady_Ren - [ 13 พ.ย. 51 21:37:39 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ......... ..... จากคุณ : Lady_Ren - [ 13 พ.ย. 51 21:39:31 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ... จากคุณ : Lady_Ren - [ 13 พ.ย. 51 21:42:26 ]

ความคิดเห็นที่ 46 รูปสุดท้ายแระ จากคุณ : Lady_Ren - [ 13 พ.ย. 51 21:45:01 ]

ความคิดเห็นที่ 47 เป็นการจำรายละเอียดได้เยอะมาก ปราณบุรี เขาไปเที่ยวกันที่ริมหาดปราณบุรี จะมีที่พักเยอะ แหล่งท่องเที่ยวมันอยู่ตรงนั้น ส่วนที่ตัวอำเภอปราณบุรีไม่มีอะไร เป็นทางผ่านไปภาคใต้ คนอะไรไม่รู้ บ่นไปซะทุกเรื่อง จริงๆเชียว แก้ไขเมื่อ 14 พ.ย. 51 13:03:46 จากคุณ : antpig - [ 14 พ.ย. 51 12:47:49 ]