ความคิดเห็นที่ 1 หลังจากกรอกเอกสาร  โชว์ใบโอนเงิน  รับบัตรเรียบร้อยแล้ว  พี่สามล้อพวกผมมาที่ร้าน PA รถเช่าข้างหนองจองคำ   “นี่ครับ..นามบัตรผม..ถ้าส่งรถแล้ว ไม่มีรถไปขนส่งให้โทรบอกผม  จะมารับ”  พี่ขับสามล้อบอก  ผมได้แต่มองอย่างทึ่ง  ๆ  พี่เขาช่างรอบคอบในธุรกิจนี้เหลือเกิน ผมทักทายน้องเจ้าหน้าที่ของร้าน พร้อมบอกไปว่า “ขอ Dream 125 นะครับ” ผมตรวจสถาพรถ  ไฟหน้า  ท้าย  เลี้ยว  ดอกยางของล้อ  ระบบเบรคต่าง ๆ  พร้อมนั่งดูพักหนึ่ง  ไม่ลืมที่จะดูทะเบียนรถ  เพราะบางเห็นบางคันหมดอายุแล้ว  เจ้าของยังไม่ต่อทะเบียนเลย มัดจำสอง ๒,๐๐๐ บาท พร้อมทิ้งใบขับขี่รถยนต์ไว้แทนบัตรประชาชน  เพราะผมเห็นด้วยกับคุณ “อาร์ตตะลอน” ที่ว่าการเดินทางแบบนี้  บัตรประชาชนควรอยู่กับตัวเองมากกว่า จากคุณ : same35 - [ 21 พ.ย. 51 14:03:40 ]

ความคิดเห็นที่ 2 รถพร้อม คนพร้อม  ผมเปิดแผนที่เพื่อหาทางไปที่พักผมคืนนี้   “แม่ฮ่องสอน เกสต์เฮ้าส์”  ที่ได้รับคำแนะนำจากคุณ  “Honeybfit” เพื่อนใน BP อีกท่านหนึ่ง จากคุณ : same35 - [ 21 พ.ย. 51 14:04:26 ]

ความคิดเห็นที่ 3 แม้ว่าแม่ฮ่องสอนจะมีถนนหลักเส้นเดียวคือ  ถนนขุนลุมประภาส ดูเหมือนจะไม่ยากในการหาจุดหมายสักแห่งในตัวเมืองแม่ฮ่องสอน  แต่พอผมต้องการหาจริง ๆ มันกลับยากไม่ใช่เล่น  เพราะงั้น..ผมเลยงัดเจ้า..สุภาษิตโบราณออกมาใช้อีก ท่านบอกว่า “ทางอยู่ที่ปาก”  แต่อย่าไปถามว่า “ลุง ครับ  ถนนเส้นนี้จะไปไหนครับ” ลุงจะตอบแบบเด็กแนว่า “ถนนเส้นนี้น่ะ..มันไม่ไปไหนหรอก..ว่าแต่ว่าเอ็งน่ะ  จะไปไหน” ผมกลัวจะเจอคำตอบแบบข้างบน เลยเปลี่ยนคำถามซะใหม่ “ผมจะไปแม่ฮ่องสอน  เกสต์เฮ้าส์  ตามแผนที่นี่คับกรุณาบอกทางหน่อยครับ”   สบายมากครับ  สุภาพซะขนาดนี้   ได้รับไมตรีเต็มที่ครับ คนเมืองแม่ฮ่องสอนน่ารัก  น้ำใจงามทุกคนนะครับ เสียงโทรศัพท์มือถือของผมดังขึ้น  เสียงปลายสายเป็นผู้หญิง “ถึงไหนแล้วเจ้า..”  เป็นเสียงพี่พร เจ้าของที่พักของผมคืนนี้ “อ้อ..กำลังไปครับพี่....” ไม่นานนัก  ผมก้อเห็นป้าย “”แม่ฮ่องสอน  เกสต์เฮ้าส์”   พี่พรออกมาทักทายผมพร้อมรอยยิ้ม  พร้อมแนะนำที่พัก  ซึ่งไม่หรูหรามากมัก  แต่เงียบสงบ  ผมว่าในความเป็นนักเดินทาง  เราคงไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าที่ซุกหัวนอนที่ปลอดภัย ผมว่าที่นี่ปลอดภัยและเงียบสงบดี แก้ไขเมื่อ 21 พ.ย. 51 17:46:04 จากคุณ : same35 - [ 21 พ.ย. 51 14:05:19 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ผมเข้าห้องพัก   “ไม่มีทีวีนะ  อยู่แบบชาวบ้าน”   พี่พรบอก “ดีแล้วครับพี่  ผมชอบเงียบ ๆ เหมือนกัน” ผมเก็บข้าวของพักหนึ่ง   ถือกระเป๋ากล้องกับเดินกลับมาที่รถอีกครั้ง  พี่พรมองหน้าแล้วถามว่า “จะไปไหนต่อล่ะ” “ขึ้นไปไหว้พระธาตุดอยกองมู  ครับ  มอ..ไซต์ขึ่นไหวมั้ยครับ” “โอ้ย..สบายมาก” จากคุณ : same35 - [ 21 พ.ย. 51 14:06:18 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ผมบอกพี่พรว่าจะกลับมาค่ำ ๆ   พี่แกยิ้มรับ  พร้อมอวยพรให้ขับรถปลอดภัยและกำชับเส้นทางให้กันหลง หกโมงแล้ว  พระอาทิตย์ลับเหลี่ยมเขาไปนานแล้ว  แต่ฟ้ายังไม่มืด  ผมพาบิดเจ้าดรีมสีเขียวผ่านบ้านหลังแล้วหลังเล่า  ก่อนเลี้ยวเข้าถนนเล็กลาดยางสู่ยอดดอยกองมู บอกตามตรงนะครับว่า  นี่เป็นครั้งที่สองในชีวิต  ที่ผมจับมอเตอร์ไซต์  ครั้งแรกที่ปายเมื่อปีก่อนกับเจ้าฮอนด้าคลิ๊ก...ครั้งนี้เป็นเกียร์ธรรมดา  ซึ่งผมต้องใช้เวลาเพื่อทำความคุ้นเคยกับรถและเกียร์  พร้อมเบรค    ขอใช้ดอยกองมูเป็นที่ทดสอบเลย  และถือเป็นการไหว้พระทำบุญขอพรก่อนขึ้นไปปางอุ๋งพรุ่งนี้ด้วย ผมใช้เกียร์สอง  ซึ่งก็เพียงพอที่น้องดรีม ๑๒๕  จะพาผมโลดแล่นขึ้นสู่ยอดดอยอย่างไม่ยากเย็น     ผมจอดรถพร้อมยกมือขึ่นนมัสการองค์พระธาตุ   เดินไปนั่งที่ขอบกระบะปลูกต้นไม้  มองไปยังองค์พระธาตุ จากคุณ : same35 - [ 21 พ.ย. 51 14:06:54 ]

ความคิดเห็นที่ 6 “เราควรจะไหว้องค์พระธาตุก่อนถ่ายรูปนะ”   ผมบอกตัวเอง  พลางเดินไปบูชาดอกไม้แล้วแต่ศรัทธา  ยกถาดดอกไม้พร้อมไม้ค้ำชะตา  ที่คุณป้าคนดูแลบอกว่า  ถือดี ๆ อย่าให้ตกนะ   ผมชักหวั่น ๆ “ถ้าไม้ค้ำชะตาตกลงพื้นเนี่ย  ตรูจะกล้าแว็นน้องดรีมขึ้นปางอุ๋งมั้ยหนอ” ผมถือถาดดอกไม้  พร้อมใช้มือกดไม้ค้ำชะตาไว้อย่างแน่น  พร้อมตั้งสมาธิเดินเวียนรอบพระธาตุอย่างระมัดระวัง   ครบสามรอบ  บรรจงวางด้านหน้าองค์พระวันเกิด  จุดธูปเทียนบูชา  ไม่ขอโชคลาภอะไรทั้งสิ้นนะครับ  เพราะผมเป็นคนไม่มีโชคอยู่แล้ว  ขอเพียงให้การเดินทางครั้งนี้ปลอดภัยก็เพียงพอแล้วครับ ผมยืนขึ้นหยิบกล้องออกจากกระเป๋า  เตรียมจะถ่ายภาพองค์พระธาตุยามพลบค่ำ  ใช่สิ..ผมพลาดแล้วล่ะ ลืมหยิบขาตั้งกล้องมาด้วย  ผมถ่ายภาพองค์พระธาตุพร้อมเดินไปที่ด้านบันไดนาค  มองไปเมืองล่างเห็นทิวเขาทะมึนที่โอบล้อมเมืองสามหมอกแห่งนี้ไว้  มองเห็นรันเวย์สนามบินเล็ก ๆ ของเมืองที่ถือว่าเป็นสนามบินที่เครื่องลงจอดยากมากที่หนึ่งของเมืองไทย  เพราะสถาพทางภูมิศาสตร์ที่แวดล้อมด้วยทิวเขา ยืนดูเพื่อน ๆ นักเดินทางที่ไม่รู้จักหลาย ๆ กลุ่มที่พากันถ่ายรูป  พูดคุยหยอกล้อกันอย่างสนุกสาน   “การเดินทางทำให้คนเรามีความสุขเช่นนี้เองหรือ” ผมละสายตาจากเพื่อน ๆ กลุ่มนั้น  เดินกลับย้อนกลับมาทางเดิม  เห็นป้ายผ้าผืนใหญ่ขอบริจาคผ้าห่มกันหนาวให้พี่น้องที่อยู่ห่างไกล  ผมเดินเข้าไปยกมือนมัสการพระที่นั่งอยู่  พร้อมเขียนชื่อผู้บริจาค อา..สบายใจ.... ก่อนกลับลงไป  ผมไม่ลืมที่ปล่อยโคมลอยใบหนึ่ง   เขาบอกว่าเป็นการลอยความทุกข์โศกทิ้งไป  ผมกลับไม่หวังเช่นนั้น  ผมเพียงอยากย้อนรอยอดีตที่ผมเป็นนักประดิษฐ์โคมลอยตัวยง  และวิ่งตามเก็บโคมลอยอย่างสนุก แก้ไขเมื่อ 24 พ.ย. 51 10:48:02 แก้ไขเมื่อ 21 พ.ย. 51 17:50:08 จากคุณ : same35 - [ 21 พ.ย. 51 14:07:44 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ผมกลับมาที่น้องดรีมของผม  หยิบหมวกกันน๊อคขึ้นสวม  สตาร์ตเครื่องพร้อมยกมือนมัสการองค์พระธาตุอีกครั้งหนึ่ง   นี่..เป็นการลงเขาที่สูงชัน  ครั้งแรกของผม และเป็นเวลากลางคืนด้วย ผมกดไฟสูง  พร้อมมองไปเบื้องล่างเพื่อดูเส้นทาง  และค่อย  ๆ ปล่อยรถลงไปตามแรงดึงดูดของโลกอย่างช้า ๆ   ไม่นานนัก  ผมก็รู้สึกคุ้นเคยกับรถและจังหวะการออกตัวของรถมากขึ้น  ก่อนลงจากดอยกองมูด้วยความปลอดภัย ผมแวะหาเดินเล่นถนนคนเดินเมืองแม่ฮ่องสอน  ข้างที่ทำการไปรษณีย์  ก่อนกลับที่พักแวะหาอะไรใส่ท้อง  ซึ่งก็ไม่พ้นร้านอาหารพื้นเมือง  อร่อยและอิ่มแปล้.. แก้ไขเมื่อ 21 พ.ย. 51 17:51:18 จากคุณ : same35 - [ 21 พ.ย. 51 14:08:20 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ... จากคุณ : same35 - [ 21 พ.ย. 51 14:09:09 ]

ความคิดเห็นที่ 9 บิดน้องดรีม..ช้า ๆ สบายไปตามถนนขุนลุมประภาส  เลยธนาคารกสิธรไทยอีกสองไฟแดง เลี้ยวซ้ายไปเรื่อย ๆ ท่ามกลางความเงียบยามค่ำคืน  ชาวบ้านเข้าบ้านกันหมดแล้ว   “กลับแล้วเหรอ  เป็นยังไงบ้าง”  พี่พรทัก “ดีครับ  พี่ยังไม่นอนอีกเหรอครับ” “ยังจ๊ะ  เหลืออีกหนุ่มหนึ่งยังไม่กลับ”  พี่หมายถึงฝรั่งอีกคนหนึ่งที่พักบ้านข้าง ๆ ผมยังไม่กลับมา  เออ..ดีแฮะ..การพักที่นี่เหมือนเราพักบ้านญาติน่ะครับ  มันอบอุ่นดี   ผมลาพี่พรเข้าห้องพัก  อาบน้ำ  นอนเขียนโพสต์การ์ดที่ซื้อมาสิบกว่าใบเพื่อส่งถึงพี่ ๆ น้อง ๆ ที่ทำงานกว่าสามสิบชีวิต  ก่อนผล่อยหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย เสียงเพลง  This Love ของ Maroon Five ตั้งขึ้นเบา ๆ ผมยกโทรศัพท์ขึ้นดู  เป็นเวลาที่ผมตั้งไว้คือตีห้าครึ่ง  ล้างหน้าล้างตา  เตรียมกระเป๋า  ขาตั้งกล้อง  ออกมาที่รถบอกพี่พรว่าจะไปตลาดเช้าและแวะเที่ยววัดจองคำ  อนุสาวรีย์พระยาสิงหนาทราชา   จากที่พักไม่นาน  ผมมาถึงตลาดเช้า  บรรยากาศที่นี่ผมว่าดีนะครับ  มันเป็นเมืองแม่ฮ่องสอนดี ได้ใส่บาตรพระ  เปิดมื้อเช้าด้วยโจ๊กร้านดัง  “โจ๊กเสวย” จากคุณ : same35 - [ 21 พ.ย. 51 14:10:13 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อิ่มท้องแล้วเดินเล่นนิดหน่อย  ก่อนพาน้องดรีมไปวัดจองคำ  และแวะสักการะอนุสาวรีย์พระยาสีหนาทราชาเพื่อความเป็นสิริมงคล จากคุณ : same35 - [ 21 พ.ย. 51 14:11:02 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ... จากคุณ : same35 - [ 21 พ.ย. 51 14:11:37 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ตามไปเที่ยวด้วยค่ะ... จากคุณ : indy_get - [ 21 พ.ย. 51 14:14:35 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ปาด......... ตามไปเที่ยวด้วยค่ะ จากคุณ : มะหุ่ย (มะหุ่ย) - [ 21 พ.ย. 51 14:15:16 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ต่อค่ะต่อ...รออยู่ ถึงจะเคยไปแม่ฮ่องสอนมาแล้ว... แต่คุณริวิวได้สนุกดีค่ะ....ตามต่อไป จากคุณ : หมีซื่อบื้อที่ชื่อ พูห์ - [ 21 พ.ย. 51 14:21:48 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อยากไปอยู่เหมือนกัน  แต่โอกาสยังไม่อำนวย ตามชมด้วยคนครับ Favorites ไว้แล้ว จากคุณ : ติ๊กติ๊ก - [ 21 พ.ย. 51 14:39:49 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ตามมาแล้วค่ะ จากคุณ : สวยตั้งแต่เกิด - [ 21 พ.ย. 51 15:15:20 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เก้าโมงกว่าแล้ว  ผมกลับมาที่พัก  เก็บข้าวเก็บของ เช็คน้องดรีมของผม  ลาพี่พรสู่ “ปางอุ๋ง”  ดินแดนในม่านหมอกที่หลาย ๆ คนใฝ่หา... น้องดรีมของผมทำหน้าที่อย่างซื่อสัตย์ตามแรงบิดของผมตามถนนสาย 1095  มุ่งสู่ปางมะผ้า  ไม่นานนักผมเลี้ยวซ้ายไปตามป้ายบอกทาง น้ำตกผาเสื่อ  พระตำหนักปางตอง  บ้านรักไทย  ทางเริ่มคดเลี้ยว  ต้องใช้ความระมัดระวังมากขึ้น  ผมแวะน้ำตกผาเสื่อที่กำลังสวยมาก สายน้ำสีขาวกระโจนลงเบื้องล่างเสียงดังสนั่น เป็นภาพที่สวยมาก  ผมใช้เวลาที่นี่ไม่นานนัก  เพราะยังไม่แน่ใจในเส้นทางข้างหน้า  เลยอำลาผาเสื่อเพื่อเดินทางต่อ แก้ไขเมื่อ 21 พ.ย. 51 15:21:21 จากคุณ : same35 - [ 21 พ.ย. 51 15:20:07 ]

ความคิดเห็นที่ 18 จากน้ำตกผาเสื่อสถาพถนนชันและโคงเยอะมาก  ผมใช้เกียร์หนึ่งสลับกับเกียร์สอง  แต่น้องดรีมก็สุดยอดสมคำล่ำลือ  ไม่ว่าทางจะสูงชันแค่ไหน  น้องเขาก็ทะยานขึ้นไปได้อย่างไม่ยากเย็นนะ ผมเองที่เป็นคนขับต่างหากที่หวั่น เลยน้ำตกผาเสื่อ  ผ่านทางสูงชันมาระยะหนึ่ง ผมนึกถึงคำพูดของพี่ ๆ เพื่อน ๆ ใน BP  ที่ได้มีโอกาสเข้าไปอ่านกระทู้แนะนำการขับรถขึ้นเขาของท่านเหล่านั้น  ยอมรับว่าเป็นสิ่งที่เป็นประโยชน์มากที่มือใหม่อย่างผมควรเรียนรู้  อย่างเช่น  ท่านหนึ่งบอกว่า  “รถจะไปได้หรือไม่ มันอยู่ที่ใจของคนขับมากกว่า”  หรือ “เวลาขับรถให้มองไกล และมองระยะทางข้างหน้า เพื่อคำนวณระยะทางและโค้งต่าง ๆ ”   ผ่านโค้ง  ผ่านหุบเหวมานับไม่ถ้วน  ผมก็เลี้ยวซ้ายเข้าโครงการพระราชดำริปางตอง ๒  (ปางอุ๋ง)  ทางจากนี้ไปต้องบอกว่าสุดยอดครับ  แคบและชันมาก  ต้องทั้งกำลังของรถและใจล่ะ  ผมระมัดระวังมาก  โดยเฉพาะเวลามีรถสวนลงมา  บอกตามตรงนะครับ  รถอื่นๆ ไม่เท่าไร  แต่รถตู้นักท่องเที่ยวเนี่ย..เวลาเข้าโค้งลงมา  เขาจะตัดโค้งเยอะมากและเหลือพื้นที่ให้ผมวิ่งเพียงไม่ถึงช่วงแขน อีกฟากหนึ่งที่เหลือคือเหว ซึ่งน่ากลัวมากครับ   ในที่สุดผมก็พาตัวเองผ่านประตูบ้านรวมไทยเข้ามา  และจอดน้องดรีมหน้าป้อมยาม  เจ้าหน้าที่บอกว่าให้ไปติดต่อที่รวมไทยเกสต์เฮ้าส์  ผมเดินลัดเลาะผ่านที่พัก  เรือนชนเผ่าเจอเจ้าหน้าที่ แก้ไขเมื่อ 21 พ.ย. 51 18:39:10 จากคุณ : same35 - [ 21 พ.ย. 51 15:22:03 ]

ความคิดเห็นที่ 19 “พี่พักที่โฮมสเตย์บ้านนายกี่นะครับ  อยู่ข้างบนครับ  ในหมู่บ้าน”   “ผมพาไปได้ครับ”  เด็กผู้ชายคนหนึ่งพูดกับผม   น้องสม..หนุ่มน้อยบ้านรวมไทยพาผมเดินย้อนกลับทางเดิม  ผมกลับมาที่น้องดรีม และขับตามน้องไปช้า ๆ จนถึงที่พัก จากคุณ : same35 - [ 21 พ.ย. 51 15:23:08 ]

ความคิดเห็นที่ 20 สถาพที่พักเป็นกระท่อมเล็กขัดแตะ  มีผ้าห่มสองผืน  ห้องน้ำในตัวครับ  ก็ถือว่าได้บรรยากาศดีครับ  พี่เจ้าของบ้านผู้หญิงออกมาต้อนรับ พลางอุ้มลูกเล็กในมืออย่างทะนุถนอม ผมถามชื่อลูก “ชื่อน้องเฟรนด์ ค่ะ” ผมพยักหน้ารับพร้อมยิ้ม  โห...ไกลป่านนี้  วัฒนธรรมสมัยใหม่มันยังมาถึงอีกเหรอ..ชื่อเป็นฝรั่งไปเลย จากคุณ : same35 - [ 21 พ.ย. 51 15:24:09 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ผมยื่นบัตรผ่านให้พร้อมหยอกเอินน้องเฟรนด์  พี่เขาบอกว่าต้องเอาใบนี้ไปขึ้นเงินกับศูนย์ฯ ผมเก็บของเข้าที่พัก   ซึ่งไม่พิถีพิถันมากมายนัก  เพราะผมจะไปชิมชาที่บ้านรักไทยอยู่แล้ว   ออกจากกระท่อม  เห็นน้องเฟรนด์กำลังดูดนมแม่อยู่  เลยขออุ้มซะแล้ว  น้องเฟรนด์อ้าแขนให้ผมอย่างว่าง่าย จากคุณ : same35 - [ 21 พ.ย. 51 15:24:52 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ผมอุ้มน้องเฟรนด์เดินไปมา  พร้อมทักทายเด็กผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่นั่งอยู่ข้าง ๆ   “ชื่ออะไรเหรอลูก” “ชื่อปานทิพย์ค่ะ” “ชื่อเล่นล่ะลูก” “........................”  เธอทำหน้างง เหมือนไม่เข้าใจคำถาม “ชื่อน้องทิพย์ค่ะ”   คุณแม่ตอบแทน ผมส่งน้องเฟรนด์คืนให้คุณแม่  เดินทางหยิบกระเป๋ากล้องและขาตั้ง  เดินมาที่น้องดรีม บอกแม่น้องทิพย์ว่าจะไปบ้านรักไทยก่อน  เดี๋ยวเย็นจะกลับมากินข้าวด้วย แก้ไขเมื่อ 21 พ.ย. 51 17:56:32 จากคุณ : same35 - [ 21 พ.ย. 51 15:25:32 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ผมพาน้องดรีมย้อนเส้นทางเก่าจนมาถึงทางแยก  เลี้ยวซ้ายไปบ้านรักไทย    เส้นทางไปบ้านรักไทยไม่ค่อยเท่าไรนะครับ  โค้งเยอะเหมือนกันแต่ไม่น่ากลัว   ประมาณสี่สิบนาทีผมก็มาถึงบ้านรักไทย  เห็นอ่างเก็บน้ำที่สะท้อนแสงอาทิตย์ยามเย็นเป็นเงาระยับ  ผมมองหาร้านอาหารจี่หลี่.. อ้า...เจอแล้ว...แน่นอน..อาหารที่สั่งต้องเป็นขาหมู.. จากคุณ : same35 - [ 21 พ.ย. 51 15:26:29 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ผมใช้เวลากับอาหารมื้อนี้ค่อนข้างนาน  เพราะข้ามเขามาหลายลูก ขอละเลียดกินแบบสบาย ๆ หน่อยละกัน  อย่าว่ากันนะครับ ปิดท้ายด้วยน้ำชา...แล้วหนีออกมานั่งบนไม้ล้อมแปลงดอกไม้หน้าร้าน มองคนที่ผ่านไปมา  แม้ว่าวันนี้จะเป็นวันเสาร์ แต่ที่บ้านรักไทยค่อนข้างเงียบ  นาน ๆ จะมีรถนำนักท่องเที่ยวเข้าสักคันหนึ่ง   ผมมองไปด้านซ้ายมือ เห็นเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ถือกระเป๋านักเรียนเดินผ่านไป เอ..วันนี้เข้าเรียนด้วยเหรอ???? แก้ไขเมื่อ 21 พ.ย. 51 17:57:48 จากคุณ : same35 - [ 21 พ.ย. 51 15:27:03 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ... จากคุณ : same35 - [ 21 พ.ย. 51 15:27:21 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ดวงตะวันเริ่มคล้อยต่ำลงเรื่อย ๆ ผมพาน้องดรีมย้อนกลับเส้นทางเดิมอีกครั้ง  เพื่อให้ถึงปางอุ๋งก่อนฟ้าปิด  ซึ่งอาจจะอันตรายมากหากต้องพาน้องดรีมขึ้นเขาชันในสถาพที่มืดมิด พลบค่ำ  ผมถึงบ้านน้องเฟรนด์และน้องทิพย์  น้องทิพย์หายไปแล้ว  คุณแม่บอกว่าไปช่วยนักท่องเที่ยวกางเต็นท์ที่ริมอ่างเก็บน้ำ เด็ก ๆ ที่นี่แทบไม่มีใครได้อยู่เฉย ๆ เลยนะครับ  ตัวเล็ก ๆ ผอม ๆ แต่ทุกคนแข็งแรงมาก วันที่ไม่มีนักท่องเที่ยว  ต่างก้อช่วยงานพ่อแม่  วันที่มีนักท่องเที่ยวอย่างวันนี้  ถือเป็นวันของพวกเขาเลย  พวกจะรอนักท่องเที่ยวที่ลานจอดรถ  ช่วยนักเดินทางอย่างพวกเรายกของไปที่บ้านพัก หรือที่กางเต็นท์  แถมยังช่วยกางเต็นท์อีกต่างหาก  ตกเย็นกลับมาบ้านเอามันเผาไปขายพร้อมกับเตาและฟืนให้พวกเรา ๆ ท่านได้ผิงไล่ความหนาวเย็น  ตอนเช้ายังขึ้นไปช่วยเก็บเต็นท์อีก จากคุณ : same35 - [ 21 พ.ย. 51 15:28:26 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ผมว่ารายได้ที่เขาได้จากนักเดินทางมันคงเทียบไม่ได้กับค่าขนมที่เด็กในเมืองได้รับจากพ่อแม่ในแต่ล่ะวัน  แต่มันคือรายได้ที่มาจากน้ำพักน้ำแรงของพวกเขา  ที่สำคัญมันเป็นสิ่งที่สุจริต   ผมมองพวกเขาทำงานของพวกเขาอย่างชื่นชม บางคนตัวเล็กมาก  ช่วยกันหามกล่องพลาสติกปิคนิกใบเขื่องของพี่ ๆ นักเดินทางอย่างไม่แสดงความเหน็ดเหนื่อย ช่างเป็นภาพที่ผมประทับใจยิ่งนัก จากคุณ : same35 - [ 21 พ.ย. 51 15:28:57 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ผมเดินสำรวจมุมถ่ายรูปไว้สำหรับพรุ่งนี้เช้า  พร้อมพูดคุยกับเพื่อน ๆ ร่วมอุดมการณ์ท่องเที่ยวเดียวกันถึงมุมที่จะถ่ายภาพให้ออกมาสวยที่สุด  เราสรุปที่ดงสนฝั่งบ้านพักป่าไม้น่าจะสวยที่สุด จากคุณ : same35 - [ 21 พ.ย. 51 15:29:46 ]

ความคิดเห็นที่ 29 อากาศยามเย็นเริ่มคลืบคลานเข้ามาแล้ว  ผมรู้สึกหนาวสั่น  เพราะใส่เสื้อแขนยาวและเสื้อยึดอีกตัวหนึ่ง  เดินกลับบ้านน้องทิพย์อีกครั้ง “ขอข้าวไข่เจียวครับ...แล้วก็มันเผาอีกยี่สิบบาท” อาหารเย็นของผมเกิดขึ้นท่ามกลางบรรยากาศของเจ้าของบ้านอย่างน้องทิพย์...น้องเฟรนด์  ไม่มีเสียงเพลงปรุงแต่ง  มีเพียงน้ำใจและความจริงใจที่ให้แก่กันและกันเท่านั้นเป็นกับแกล้ม.....มันเผารสชาดหวานอร่อย   มึดแล้ว  น้องทิพย์ยังไม่กลับบ้าน  ส่วนน้องเฟรนด์หลับไปแล้ว   แม่บอกว่าน้องทิพย์ไปอยู่ที่ริมอ่างเก็บน้ำ   ผมเข้าห้องพัก  เตรียมอาบน้ำ   นับเป็นครั้งแรกรอบหลายปีที่อาบน้ำท่ามกลางแสงตะเกียงน้ำมันก๊าซ  อ่างน้ำเป็นถังน้ำมันบาเรลใบเขื่อง น้ำเย็นเฉียบ  ผมค่อย ๆ ลูบน้ำตามตัว  ก่อนกลั้นใจจ้วงขันลงไปตักราดตัวพร้อมกระโดดครางด้วยความเย็น..ยะเยือก อาบน้ำแล้วใส่เสื้อผ้าชุดใหม่  สวมถุงเท้ายาวสำหรับนอนโดยเฉพาะ  ไม่นานนักผมก็หลับไปด้วยความอ่อนเพลีย   ผมรู้สึกตัวอีกครั้ง  ได้ยินเสียงคุยกันแว่ว  ๆ จากเพื่อน ๆ นักเดินทางที่พักที่บ้านข้าง ๆ ผมเปิดไฟฉายดูนาฬิกา   ตีสี่ครึ่งเองนี่นา...เขาจะรีบตื่นไปไหนกันเนี่ย ผมนอนมุดผ้าห่มต่อสักพักหนึ่ง  ก่อนถือไฟฉายเข้าไปจุดตะเกียงในห้องน้ำเพื่อล้างหน้าล้างตา   คว้าเสื้อกันหนาวตัวใหญ่พร้อมหมวกไหมพรมขึ้นสวม  คว้ากระเป๋ากล้อง  เดินออกจากกระท่อมอย่างช้า ๆ   ก้าวไปบนถนนกลางหมู่บ้าน  มุ่งหน้าสู่อ่างเก็บน้ำ   เพื่อนนักเดินทางที่นอนเต็นท์เริ่มทะยอยตื่นแล้ว มีเสียงคุยกันเบา ๆ  แสงไฟฉายที่ฉาบไปบนกิ่งสนวับ ๆ แวม ๆ ริมอ่างเก็บน้ำ  ผมยืนหน้ารวมไทยเกสต์เฮ้าส์ เพื่อรอเวลาที่แสงแรกของดวงอาทิตย์จะจับขอบฟ้าด้านซ้ายมือของผม  เมื่อผมหันหน้าออกสู่บึงน้ำ  ซึ่งหมายถึง “ความงดงามที่ทุกคนที่มาที่นี่เฝ้ารอ...นั่นคือเวลาที่แสงอาทิตย์สีทองต้องไอหมอกที่ลอยตัวขึ้นจากผิวน้ำ โดยมีป่าสนเขียวทะมึนเป็นฉากหลัง” แก้ไขเมื่อ 21 พ.ย. 51 16:04:19 จากคุณ : same35 - [ 21 พ.ย. 51 15:30:51 ]

ความคิดเห็นที่ 30 การรอคอย..เป็นความทรมานสำหรับมนุษย์เสมอ..ผมเองก็ไม่พ้นกฎข้อนี้ไปได้  ความหนาว...ทำให้ความอดทนในการรอของเราน้อยลง แต่เราทำอะไรไปมากกว่านี้ไม่ได้  เพราะเราเป็นเพียงมนุษย์ตัวน้อย ๆ คงไม่อาจต่อกรกับธรรมชาติอันยิ่งใหญ่ได้ ไม่นานนัก...แสงจากเจ้าแห่งทิวาวันก็จับขอบฟ้าด้านตะวันออก  มองเห็นทิวเขาทะมึน  ผมติดกล้องเข้ากับขาตั้งกล้อง  เช็คระบบกล้องเพื่อความแน่ใจและไม่ผิดพลาดเมื่อเวลาที่สำคัญมาถึง   แสงไฟแฟลชจากกล้องถ่ายรูปนับร้อย ๆ ตัวเริ่มทำงาน  ท่ามกลายสายหมอกที่ไหลผ่านเวิ้งน้ำไปทางด้านตะวันออกตามแรงของสายลมยามเช้า แก้ไขเมื่อ 22 พ.ย. 51 17:14:01 จากคุณ : same35 - [ 21 พ.ย. 51 15:31:37 ]

ความคิดเห็นที่ 31 มันช่างเป็นภาพที่งดงามจนผมไม่สามารถบรรยายได้  ทำได้เพียงก้มลงมองผ่านช่องมองภาพ บันทึกทึกภาพอย่างปราณีตที่สุด  พร้อมกับเช็ดฝ้าที่จับฟิลเตอร์หน้าเลนส์ไปด้วย แก้ไขเมื่อ 21 พ.ย. 51 16:05:48 จากคุณ : same35 - [ 21 พ.ย. 51 15:32:16 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เวลาเพียงสองชั่วโมง สายหมอกเริ่มจางหาย มันดูเหมือนน้อยนิด  แต่สำหรับนักเดินทางในเช้าวันนี้  ผมว่ามันเป็นช่วงเวลาที่น่าจดจำที่สุดครั้งหนึ่งของพวกเขา....ที่นี่ จากคุณ : same35 - [ 21 พ.ย. 51 15:33:05 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ที่ดินแดน...ที่สวยที่สุดในยามเช้า...เพียงสองชั่วโมง จากคุณ : same35 - [ 21 พ.ย. 51 15:38:15 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ปางอุ๋ง...ดินแดนแห่งพระมหากรุณาธิคุณที่ทรงมีต่อพสกนิกรคนไทยที่แม้จะอยู่ห่างไกลแค่ไหนก็ตาม....... จากคุณ : same35 - [ 21 พ.ย. 51 15:39:09 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ... จากคุณ : same35 - [ 21 พ.ย. 51 15:40:11 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ขอบอกว่าสวยจริงๆ จากคุณ : สวยตั้งแต่เกิด - [ 21 พ.ย. 51 15:40:27 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ... จากคุณ : same35 - [ 21 พ.ย. 51 15:40:34 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ขอบคุณ... คุณ honeybfit, คุณพวงแสด, คุณอาร์ตะลอน และทุก ๆ ท่าน ที่แม้จะไม่เคยพานพบกันมาก่อน  แต่ไมตรีที่มีให้กันนั้น มันมีมากเหนือคำว่า "คนรู้จัก"   ขอบคุณทุก ๆ ความเห็น..คำแนะนำ..ครับผม จากคุณ : same35 - [ 21 พ.ย. 51 15:43:33 ]

ความคิดเห็นที่ 39 งามจ๊าดดดดดดดดดด จากคุณ : arrthai - [ 21 พ.ย. 51 15:46:42 ]

ความคิดเห็นที่ 40 บรรยายเก่งมากๆเลยค่ะ เราถ่ายรูปได้อย่างเดียว บรรยายไม่ได้เรื่องเลย T-T จากคุณ : รักถั่ว - [ 21 พ.ย. 51 16:26:06 ]

ความคิดเห็นที่ 41 รูปสวยมากๆ บรรยายดี เอาไปเลยเต็มร้อยค่ะ จากคุณ : ข้าวต้มมัดใต้ - [ 21 พ.ย. 51 17:21:58 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ขอบคุณครับ คุณคุณสวยตั้งแต่เกิด คุณarrthai คุณข้าวต้มมัดใต้ ............. คุณรักถั่วครับ..ผมก้อเขียนไปตามเรื่องครับ..พอนั่งดูภาพแล้วความรู้สึกมันพาไปครับ....พิมพ์ไปเรื่อยครับ รีวิวของคุณผมก้อว่า..แจ๋วเหมือนกันนะครับ  โดยเฉพาะการถ่ายภาพ..แจ่มเลยล่ะครับ... ............ จากคุณ : same35 - [ 21 พ.ย. 51 18:07:56 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ชอบรูป คห.31 อะค่ะ ถ่ายกับกล้องอะไรเหรอคะ เดี๋ยวเดือนหน้าจะตามไปเที่ยว จากคุณ : nifedipine - [ 21 พ.ย. 51 18:09:49 ]

ความคิดเห็นที่ 44 คุณnifedipine ครับ.. ขอบคุณครับ  ผมใช้กล้อง DSLR ธรรมดาคับผม ไปเที่ยวมาแล้ว  ถ่ายรูปมาทำรีวิวให้อ่านบ้างนะครับ ...ที่สำคัญแวะเยี่ยมน้องทิพย์..น้องเฟรนด์..ให้ผมหน่อยนะครับ จากคุณ : same35 - [ 21 พ.ย. 51 18:21:04 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ตาร้อนแล้วครับ อยากไปจัง จากคุณ : trrakm - [ 21 พ.ย. 51 19:20:44 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ที่ปางอุ๋ง ดูอบอุ่นเสมอเลยนะคะ ขอบคุณสำหรับรูปสวยๆ ค่ะ จากคุณ : โมโมจังค่ะ - [ 21 พ.ย. 51 20:08:28 ]

ความคิดเห็นที่ 47 เห็นรูปแล้วคิดถึงปางอุ๋งจัง  อยากไปอีกมากๆ จากคุณ : MAD MAN_TO - [ 21 พ.ย. 51 21:48:44 ]

ความคิดเห็นที่ 48 อ่านจบแล้ว ขอชมแบบท่านสมาชิกข้างบนเลยค่ะ ว่า "ถ่ายรูปสวยบรรยายดี" จากคุณ : momojang - [ 21 พ.ย. 51 21:51:10 ]

ความคิดเห็นที่ 49 รีวิวได้สนุกมากและดูรูปเพลินเลยค่ะ อยากไปเที่ยวซะวันนี้เลย ขอบคุณมากค่ะ จากคุณ : Red-Rose-14Feb - [ 21 พ.ย. 51 22:30:46 ]

ความคิดเห็นที่ 50 บรรยายได้ดี เห็นภาพเลยค่ะ อยากไปแม่ฮ่องสอนอีกสักครั้ง จากคุณ : อยากเป็นไกด์ ใครช่วยที - [ 22 พ.ย. 51 09:55:11 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ขอบคุณมาก ๆ ครับ คุณ... คุณ  trrakm คุณ  โมโมจังค่ะ คุณ  MAD MAN_TO คุณ  momojang คุณ  Red-Rose-14Feb คุณ อยากเป็นไกด์ ใครช่วยที จากคุณ : same35 - [ 22 พ.ย. 51 17:19:18 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ธันวานี้ก็จะไป แม่ฮ่องสอน กะ ปายเหมือนกัน คงไม่ได้ไปนอนปางอุ๋ง มีเวลาเที่ยวแค่ 3 วันเอง ท่าจะเก็บไม่หมด จากคุณ : namcy - [ 23 พ.ย. 51 21:15:59 ]

ความคิดเห็นที่ 53 คุณnamcy ครับ.. เที่ยวให้สนุกนะครับ ขอบคุณครับ จากคุณ : same35 - [ 24 พ.ย. 51 10:59:59 ]

ความคิดเห็นที่ 54 หวาวๆๆๆๆ เสียดายอะ ปีที่แล้วไม่ได้ไป จากคุณ : nokout - [ 24 พ.ย. 51 11:36:12 ]

ความคิดเห็นที่ 55 เข้ามาดูข้อมูล  เด๋ยวจะตามไปครับ  พรุ่งนี้ จากคุณ : ป๋อหลาง - [ 24 พ.ย. 51 18:30:10 ]

ความคิดเห็นที่ 56 คุณnokout ครับ ปีที่แล้วไม่ได้ไป ก็ไปปีนี้นะครับ ................... คุณป๋อหลาง  เดินทางปลอดภัยนะครับ เอาภาพมาฝากด้วยนะครับ จากคุณ : same35 - [ 25 พ.ย. 51 14:52:54 ]

ความคิดเห็นที่ 57 เล่าสนุกมากครับให้5ดาวเลย จากคุณ : ดิบ_ดิบ - [ 26 พ.ย. 51 00:17:27 ]

ความคิดเห็นที่ 58 กลับมาดูจนจบแล้วครับ ผมว่าพี่น่าจะเขียนหนังสือท่องเที่ยวได้แล้วนะครับ ใส่อารมณ์ขัน  กับมุขตลกอีกหน่อย   แจ่มเลย จากคุณ : ติ๊กติ๊ก - [ 27 พ.ย. 51 09:22:09 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ตามมาเที่ยวต่อคะ ภาพสวย..คำบรรยายเยี่ยมคะ จากคุณ : การเดินทางของความรัก - [ 27 พ.ย. 51 13:40:07 ]

ความคิดเห็นที่ 60 คุณ ดิบ ดิบ ครับ ขอบคุณอีกครั้งครับผม ..................... คุณติ๊ก ติ๊ก ครับ ผมคงไม่มีโอกาสได้ทำอย่างงั้นนะครับ ก็เพียงแค่เขียน ๆ ไว้นั่งอ่านเล่น ๆ แล้ว โพสต์ที่ BP นี่ล่ะครับ ขอบคุณครับ .................... ขอบคุณมากครับ คุณการเดินทางของความรัก จากคุณ : same35 - [ 28 พ.ย. 51 08:56:18 ]

ความคิดเห็นที่ 61 อ่านสนุกจริงๆ น๊า บรรยายจนเรานึกเสียดายที่ไม่ได้ไปด้วยง่ะ ภาพสวยมากๆ เล่าเรื่องได้น่าติดตามดีจัง เอ..แล้วจะมาต่อภาคสามมั้ยน๊อ..จะรออ่านอีกนะ... จากคุณ : Rabbit Cute - [ 28 พ.ย. 51 15:45:07 A:203.155.54.248 X: TicketID:195879 ]

ความคิดเห็นที่ 62 เล่าเรื่องดีมากเลยอะ อ่านแล้วสนุกจัง จากคุณ : Nant_GO - [ 30 พ.ย. 51 23:41:46 ]