กลับมาถึงบ้านแล้วค่ะ หลังจากติดอยู่สนามบิน HKG ตั้งแต่วันที่ 25
ได้กลับมาถึงประเทศไทย เรียบร้อยแล้ว
โดย Flight OX203 Charter Flight HKG-UTP 29/11/08 เวลา 14.00
แต่ถึงอู่ตะเภาจริงๆ 02.10 ของวันที 30
หลังจากติดค้างอยู่สนามบินตั้งแต่วันที่ 25
ซึ่งตัวเองมีโรคประจำตัวต้องทานยาต่อเนื่องและยาก็หมดไปตั้งแต่วันที่ 25 แล้ว นัดหมอที่เมืองไทยไว้วันที่ 26 คุณหมอก็ดีเหลือหลาย นับยาให้ตรงเป๊ะ กะว่าหมดพอดีเจอหมอ แต่พอเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น จะเอาไรกินล่ะคะที่นี้ เงินก็เหลือติดตัวอยู่แค่ 2000 บาทไทยเท่านั้น แต่หลังจากปรึกษาพนักงานสายการบิน แจ้งว่ายาประเภทนี้ต้อง consult หมอที่รพ.เท่านั้น ค่า Consult ไม่รวมค่ายา 2500 HKD หรือประมาณ 1 หมื่นกว่าบาท ก็ตัดสินใจได้ทันที อดยาดีกว่าอดข้าว กลับมาค่อยมาเริ่มต้นรักษากันใหม่
ที่บ้านไม่ค่อยมีเงินค่ะ ที่ไปก็คือไปซื้อของมาขาย ได้เงินมาก็ใช้จ่ายภายในบ้าน อยู่กัน 3คน ตัวเอง แม่และก็ยาย พ่อเค้าไปมีครอบครัวใหม่แล้ว เงินทองพอใช้แต่ไม่มีเก็บ ทั้งครอบครัวใช้บัตรทอง 30 บาท เพราะฉะนั้นไม่มีบัตรเครดิตแน่นอนค่ะ
ตั้งแต่ที่สนามบินปิด ก็ใช้ชีวิตอยู่ในสนามบินฮ่องกงมาโดยตลอด อาศัยนอนมันตรงเก้าอี้นั่นแหละค่ะ หลับมั่งไม่หลับมั่ง คิดไม่ออกว่าจะกลับบ้านได้ยังงัยกับเงินเพียงเท่านี้ แล้วก็รู้อยู่เต็มอกว่าแม่ไม่มีตัง ถ้าจะให้แม่หามาก็ต้องไปกู้เค้า เสียดอกอีก สงสารแม่ค่ะ
เลยโทรไปยืมเพื่อน ให้เค้าโอนเข้า ATM มาให้หมื่นนึง กะว่าน่าจะพอหาตั๋วกลับได้ กดเป็นเงินฮ่องกงได้มา 2100 เหรียญ ที่เหลือเป็นเศษเลยกดไม่ออก
หาตั๋วมาทุกวัน แต่ละสายการบิน ที่ไปลงภูเก็ตไม่มีสายไหนราคาต่ำกว่าสองพันเหรียญเลย และยิ่งอยู่ๆไป เงินก็ยิ่งร่อยหรอ ต้องซื้อเสื้อ 1 ตัวทั้งที่ไม่อยากซื้อเลย เสียดายตัง แต่เพราะอากาศที่นี่มันหนาวมากๆ ทนไม่ไหวจริงๆค่ะ
พยายามประหยัดให้มากที่สุด เพราะไม่รู้จะได้กลับบ้านวันไหน คิดถึงแม่มากๆ
แม่เองก็นอนไม่หลับทุกวัน เราเองอยู่ที่นี่ก็นอนไม่หลับ กินอะไรก็ไม่ลง สุขภาพจิตมันแย่มากๆค่ะ คิดอย่างเดียวว่าอยากจะกลับบ้าน
ลองหาทางอื่นดู จะบินไปลง KL แล้วต่อรถไฟ ค่าตั๋วไป KL ก็ไม่ต่ำกว่า 2000 เหรียญอีก เงินไทยอีก 2000 จะถึงบ้านมั้ย
ผ่านมาหลายวัน จนคืนวันที่ 28 ถึงเห็นข่าวว่า CX จะบินมารับคนที่อู่ตะเภาและขายตั๋วราคา 1100 HKD ก็รีบไปดูที่เคาน์เตอร์ปรากฏว่าเต็มซะแล้ว เฮ้อ............ช้าไปอีกแล้วเรา
เห็นข่าวแล้วก็เสียใจ ทั้งญี่ปุ่นและฮ่องกงจัดหาเครื่องบินมารับคนบ้านเค้ากลับ
ขณะที่คนไทยที่ติดอยู่ต่างประเทศ ต้องดิ้นรนหาทางเอง มีปัญญากลับก็กลับ ไม่มีปัญญา ไม่มีเงิน ก็อยู่ต่อไป ไม่มีทางไหนที่จะกลับได้หรอกค่ะถ้าคุณไม่มีเงิน
ขนาดสายการบินแห่งชาติของเราลองเช็คราคาดูแล้วนะคะ จากฮ่องกงจะไปลงที่ไหนในเมืองไทยก็เถอะ ยังงัยก็แพง ไม่มีเงิน ไม่มีทางได้กลับ จริงๆค่ะ
ตอนนี้เงินเหลืออยู่แค่ 1543 HKD
ทุกวันพยายามโทรถาม Orient Thai เพราะน่าจะมี Charter flight แต่โทรไปถามตอนไหนก็บอกไม่มีค่ะ ไม่มีข้อมูล
คืนนั้น ลองเช็ค Flight Status ของ HKG Airport พบว่ามีเครื่อง OX บินมาจากอู่ตะเภาจริงๆ เอาวะ มีบินมายังงัยก็ต้องบินกลับ พอมีความหวังแล้ว เช็คไฟล์ทขาออก แจ้งว่า OX จะบินออกจาก HKG ไป UTP เวลา 14.15
ตื่นเช้ามา 7 โมง รีบเดินไปเคาน์เตอร์ Orient พนักงานแจ้งว่าถ้าไม่มี Bookingก็ทำอะไรไม่ได้
แล้ว Booking จะทำที่ไหนว้าาา
ต้องอดใจรอถึง 9โมง ออฟฟิศที่ฮ่องกงเปิด พอโทรไปได้คุยกับพนักงานคนไทย เค้าทำ Booking ให้ และบอกเอา Booking ไปออกตั๋วได้เลย ค่าตั๋ว 1949HKD
ดีใจจัง จะได้กลับบ้านแล้ว เอ๊ะ แต่เดี๋ยวนะ ตังไม่พอ
หยิบเงินในกระเป๋าทั้งหมดออกมา ไปแลกที่ Travelex เงิน 2000 แลกได้มา 407HKD
ตังพอแล้ว ตอนนี้มี 1950 HKD รีบเดินไปเคาน์เตอร์เพื่อออกตั๋ว เจอคนไทยหลายคนยืนอยู่ที่นั่น ทุกคนสีหน้ากังวลใจเป็นอย่างมาก เพราะมาถามแล้วได้คำตอบเดียวกันคือไม่มี Booking ก็ทำอะไรไม่ได้ เราเห็นก็เลยเดินเข้าไปถามว่าได้ Booking หรือยัง ทุกคนไม่รู้ ไม่มีเบอร์ ไม่ทราบว่าต้องติดต่ออะไรที่ไหน ที่นี่เค้าไม่ให้ข้อมูลอะไรเลย เราเลยพยามยามโทรติดต่อทำ Booking ให้ทุกคน เพราะรู้ว่าทุกคนก็อยากกลับบ้านเหมือนกัน
หลังจากได้ตั๋ว ทุกคนมีสีหน้าดีขึ้นอย่างมาก เราเองก็มีความสุขที่เห็นทุกคนดีใจจะได้กลับบ้าน เราก็เลยไปออกตั๋วมั่ง น้องที่เราโทรจองตั๋วให้ยังถามว่า อ้าว พี่ยังไม่ได้ตั๋วเหรอ เราบอกยัง อยากให้ทุกคนทำให้เรียบร้อยก่อน เพราะแค่นี้เราก็มีความสุขแล้วที่จะได้กลับบ้าน
ออกตั๋วเสร็จ เงินเหลือ 1 HKD ห้ามหิว
เรารออยู่ตรงนั้นซักครู่ เพราะเห็นมีคนไทยอีกจำนวนมากเดินมาที่เคาน์เตอร์กันเรื่อยๆ ที่ไม่ไปซักทีก็อยากจะช่วยเค้าน่ะแหละ อยากให้ทุกคนได้กลับบ้านกัน ก้เลยได้ช่วยโทรจองให้อีกหลายๆคน และบางคนก็ขอเบอร์ไปโทรจอง เพราะคนเยอะจริงๆ โทรให้ไม่ทันจริงๆค่ะ
ออกจากเคาน์เตอร์มาอย่างสบายใจ จะได้เจอแม่แล้ว ตอนนั้น 11.00 ไฟล์ทออก 14.15 โทรบอกแม่ แม่ดีใจมากๆ แม่บอกว่าจะขับมารับที่อู่ตะเภา ชวนป้าข้างบ้านมาด้วย บอกแม่ไม่ต้องหรอก แต่แม่บอกว่ารออยู่ที่บ้านมาหลายวันแล้ว มารอที่นี่ดีกว่า เลยบอกแม่ไม่ต้องรีบนะ หนูรอได้
พอเข้าไปนั่งรอขึ้นเครื่อง ได้เจอะกลุ่มเมื่อเช้า ทุกคนยิ้มแย้มแจ่มใส หน้าตามีความสุข ดีใจที่จะได้กลับบ้าน คนไม่รู้จักก็ยิ้มให้กัน เราก็คุยกับเค้าไปเรื่อย ดีใจจังจะได้กลับบ้านแล้ว
ขึ้นไปนั่งบนเครื่อง ซักพักกัปตันประกาศว่ามีปัญหาเกี่ยวกับ Flight Plan ต้องรอ Flight Plan ใหม่ ให้ทุกคนกลับไปนั่งรอในห้องผู้โดยสารขาออก แล้วประมาณ18.00 จะแจ้งผลให้ทราบ
ตอนนี้ทุกคนเริ่มมีสีหน้าที่ไม่ค่อยสบายใจ เพราะไม่รู้ว่าไฟล์ทจะออกได้มั้ย กลับมานั่งรอ แล้วก็โทรบอกแม่ แม่บอกไม่เป็นไร แม่รอได้
พอ 18.00 ก็ได้กลับไปขึ้นเครื่องอีกครั้ง เอาละ กลับบ้านซักที
แอบหลับไป ตื่นขึ้นมา ใก้เวลาเครื่องจะลงแล้ว ได้ยินเสียงกัปตันประกาศว่าลงอู่ตะเภาไม่ได้ เพราะมีปัญหาด้าน Traffic ต้องลงที่อุบลราชธานี
เราก็คิดว่าเฮ้ย เบลอป่าว เดี๋ยวฟังจากแอร์อีกที ง่วงๆ อาจจะฟังผิดปรากฏว่า อุบลจริงๆคับท่าน
โอ้มายก็อด อุบลราชธานีในเวลา 2 ทุ่ม แล้วจะทำงัยต่อ ทีนี้คนบนเครื่องเริ่มโวยวายแล้ว ไม่มีใครยอม ยังงัยก็ต้องไปอู่ตะเภานะ แม่หนูรออยู่
แอร์ก็เลยประกาศว่าจะให้ลงไปนั่งรอในอาคารผู้โดยสาร เครื่องจะออกอีกครั้ง 02.00 ก็อีกประมาณ 4 ชม. ยังงัยก็ต้องรอ
หลังจากนั่งอยู่ในเครื่อง รอพนักงานสนามบินกว่าชม. รถดับเพลิงมาแล้ว มาส่องไฟให้ เจ้าหน้าที่การบินไทยก็มา บันไดของแอร์เอเชียก็มา
ทีนี้มีปัญหาเพิ่มอีก คนที่อยู่แถวนี้อยากจะลงที่นี้เลย แล้วจะทำงัยล่ะ เครื่องบินนะ ไม่ใช่รถทัวร์ ก็เลยต้องเอากระเป๋าลงมากองไว้ข้างเครื่องทั้งหมด ใครใคร่ลงก้ลากกระเป๋าไปเลย ใครจะไปอู้ตะเภาก็กองไว้ เดี๋ยวเค้าจะขนขึ้นให้เหมือนเดิม เราก็เลยทิ้งไว้ เพราะยังงัยก็ต้องอู่ตะเภา แม่รออยู่
ลงไปนั่งในอาคารผู้โดยสาร มีเจ้าหน้าที่มาเพิ่มเรื่อยๆ เจ้าหน้าที่ไปซื้อน้ำ ซื้อมาม่า ซื้อขนมปังมาแจกผู้โดยสาร ขอบคุณทุกคนจริงๆค่ะ
คราวนี้เริ่มวุ่นวายอีก เพราะทางแอร์แจ้งว่าถ้าเครื่องไปลงอูตะเภาไม่ได้ จะต้องไปลงเชียงใหม่
โอ้วววววววววววว เชียงใหม่
บ้านหนูอยู่กรุงเทพ แม่หนูรออยู่อู่ตะเภา จะให้หนูไปเชียงใหม่อีก ตายๆๆๆๆ
ผู้โดยสารหลายคนเริ่มเปลี่ยนใจลงที่นี่ โดยจะเหมารถตู้กลับกรุงเทพกัน เราเริ่มลังเลว่าจะเอางัยดี ถ้าไปเชียงใหม่อีกจะทำยังงัย เพื่อนในไฟล์ทที่เพิ่งรู้จักกันแต่สนิทกันแล้วก็ชวนให้ไปด้วยกันเถอะ
เพราะไม่รู้ว่าจะได้ไปอู่ตะเภามั้ย หรือถ้าไปแล้วเมื่อไหร่จะได้ออกมา เพราะเท่าที่ทราบที่อู่ตะเภาตอนนี้วุ่นวายและคนแน่นมาก สายพานกระเป๋าก็มีชุดเดียว ทุกอย่างต้องล่าช้าแน่ๆ ก็เลยเอาวะ รถตู้ก็รถตู้ กะว่าคงยืมเงินเพื่อนในไฟล์ทก่อน
กำลังต่อแถวไปผ่านตม. เปลี่ยนใจดีกว่า อยากเจอหน้าแม่ที่สุด ขอเชื่อตัวเอง ไปอู่ตะเภาละกัน
ร่ำลาทุกคนเสร็จ ตอนนี้เหลือคนที่จะไปอู่ตะเภาน่าจะราวๆ 30 คน จากเดิม คน
นั่งรอ รอดูการตัดสินใจตัวเอง จะได้ไปเชียงใหม่หรือเปล่าน่ะสิ
พอประมาณ 00.40 ก็ได้ขึ้นเครื่องอีก ไม่มีการประกาศว่าจะไปไหน เพราะไม่มีใครรู้ว่าจะได้ไปลงไหนเหมือนกัน
งีบหลับไปอีกแล้ว ตื่นมารู้สึกว่าเครื่องเริ่มจะลง ทำไปแสงไฟมันเยอะจัง ทำไมมันดูคึกคักขนาดนี้ อู่ตะเภาต้องเงียบๆสิ
ไม่นะ ไม่ไปเชียงใหม่
แล้วเครื่องก็เหมือนตีโค้ง บินผ่านความมืดมาซักพัก จนทุกคนเริ่มแน่ใจว่าอู่ตะเภา แสงไฟมากมายเมื่อกี๊คงเป็นแถวพัทยามั้ง เดาเอา
รู้มั้ย ตอนล้อแตะพื้น มันเหมือนความรู้สึกที่เคยหนักอึ้งมาตลอด 5 วันมันพังทลายลง มันตื้นตันไปหมด อีกไม่กี่นาทีจะได้เจอหน้าแม่แล้ว
พอเครื่องเข้าจอดก็มีรถมารับ ทุกคนได้ขนกระเป่าไปเองเลย เจ้าหน้าที่ OX ช่วยขนกระเป๋าขึ้นรถ ลรถ (พี่ต้องเหนื่อยมากๆแน่ ขอบคุณนะคะ)ตัดปัญหาเรื่องกระเป๋าล่าช้าไปได้เลย
พอรถมาจอดที่อาคารผู้โดยสาร ก็ลากกระเป๋าผ่านตม. เดินออกไปเจอหน้าแม่ ดีใจจริงๆเลยค่ะ แม่ก็ดีใจมากที่เรากลับมาได้ สงสารแม่เหมือนกันรอตั้งแต่ 5 โมงเย็น ถึงตีสามกว่าเราจะได้เจอกัน
กลับมาถึงบ้านตอนเกือบ 7 โมงเช้า ยายยังไม่นอนเลย รอเรากลับบ้าน
ดีใจที่สุด ได้กลับบ้านแล้ว
ขอบคุณคนไทย และน้ำใจคนไทยหลายๆคนนะคะ โดยเฉพาะในห้อง BP
ขอบคุณ Netbook เพื่อนรัก ถ้าไม่มีเค้า เราคงไม่มีข้อมูลทั้งหลายแหล่
ขอบคุณเพื่อนร่วมชะตากรรมทุกคนในไฟล์ท OX203
ขอบคุณเจ้าหน้าที่สนามบินอุบลราชธานีทุกๆท่าน ไม่ได้มาม่าคัพถ้าจะแย่
ขอบคุณ Orient Thai ที่อย่างน้อยคุณก็มีเครื่องไปรับเรา และขายตั๋วในราคาที่ถูกกว่าทุกสายการบิน
ขอบคุณพนักงาน OX ทุกๆคน ขอบคุณแอร์โฮสเตส ขอโทษแทนหลายๆคนในไฟล์ทที่ไม่เข้าใจและต่อว่าคุณ ขอบคุณจริงๆค่ะ
และที่จะลืมไม่ได้
ขอบคุณ
อู่ตะเภา .................... เราจะไม่มีวันลืมคุณเลย
แก้ไขเมื่อ 01 ธ.ค. 51 12:07:03
+++ จบสิ้นกันซักที การเดินทางที่ยาวนานเหลือเกิน อัพเดตต่อจาก 3Day in HKG Airport +++
- [
1 ธ.ค. 51 20:40:54
]
... เข้ามาดู
