 |
ตลุยภาคเหนือจากตะวันออกไปตะวันตก
เคยตั้งใจไว้ว่าถ้ามีเวลาว่างสักหนึ่งอาทิตย์เต็มๆจะขับรถตระเวณเที่ยวตามดอยตามภูต่างๆในภาคเหนือ แต่ไม่อยากแห่ไปตามวันหยุดเทศกาลเพราะมีแต่ผู้คนแออัดยัดเยียดกันไปหมด เที่ยวไม่สนุกเลยแบบนั้น พอได้โอกาสลางานหยุดยาวหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ 15 - 19 ธ.ค. 51 จึงรีบบึ่งรถขึ้นเหนือทันที ช่วงนี้อากาศหนาวกำลังเป็นใจ ก่อนอื่นต้องไปแม็คโครก่อน ซื้ออาหารกระป๋องตุนไว้เยอะๆหน่อย จะได้พึ่งร้านค้าน้อยลง อาหารกระป๋องเดี๋ยวนี้พัฒนาไปมาก มีทั้งข้าวสวยที่หุงเรียบร้อยแล้วบรรจุอยู่ในกระป๋องรอเวลาที่จะเปิดมากินเท่านั้น จะอุ่นก็ได้ไม่อุ่นก็ได้ กับข้าวมีทั้งแกง ผัดต่างๆ ของหวานก็มี แต่ก็ต้องเตรียมเตาแก๊สปิคนิคไปด้วย ผมมีลังพลาสติกใส่อาหารสดที่ซื้อจากแม็คโคร ซื้อผักสด เนื้อปลาหั่นเรียบร้อยใส่ถุงมัดอย่างดี รวมทั้งไข่ไก่ น้ำมันพืช ซ๊อส พริกป่น มะนาว ฯลฯ บรรจุลงลังและใส่น้ำแข็งไว้ มีน้ำประปาเอาไปจากบ้าน 60 ลิตร ไว้ล้างจานและอาบถ้าจำเป็น น้ำดื่มอีก 20 ลิตร ไว้ประกอบอาหาร มีเต็นท์กางนอน ไม่จำเป็นไม่พักบ้านหรือโรงแรมให้เสียเงิน เตรียมถุงนอนสำหรับกันหนาว ผ้าห่มด้วย ถุงมือ หมวกไหมพรม ยารักษาโรคขั้นพื้นฐาน เครื่องดื่มโอวัลติน ไมโล ขนมปังและแยม และ ฯลฯ เตรียมเหมือนจะย้ายบ้าน แต่ของทุกอย่างก็ได้ใช้ขณะอยู่บนดอยท่ามกลางอากาศหนาว ผมคิดเหมือนกับหลายๆคนที่คิด คือการนำความสะดวกสบายไปใช้ในที่ที่ห่างไกลความเจริญ ปราศจากแสงสี และอารยธรรมสมัยใหม่ ดูจะเป็นความภูมิใจ คุณคิดดูขณะที่ผมนั่งมองดวงดาวบนท้องฟ้าตามยอดภูพร้อมกับมือถือแก้วเครื่องดื่มร้อนๆ จิบไปมองท้องฟ้าไป หรือในขณะที่ดวงอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้า ผมก็กำลังซดต้มยำปลากะพงใส่เห็นฟางอยู่ ซึ่งความจริงมันเป็นไปไม่ได้เลย ณ ที่นั้น แต่เราทำให้มันเป็นไปแล้ว หลายคนคงเคยทำแบบผมอยู่ คิดดูแล้วมันก็เป็นความสุขที่ใฝ่ฝัน ที่อยากทำมานาน ทำเพื่อสนองความอยากที่ไม่เคยมีมาก่อน ขอย่างเดียวอย่าทำให้ใครเดือดร้อนก็แล้วกัน ผมมุ่งขึ้นเหนือในตอนสายๆของวันเสาร์ที่ 13 ธ.ค.51 ผ่านนครสวรรค์ พิษณุโลก อุตรดิตถ์ ถึงอุตรดิตถ์ก็เริ่มมืดแล้ว จุดมุ่งหมายแรกที่ผมตั้งใจจะไปก็คือดอยภูคา ผมพักรถเติมน้ำมันแล้วก็เดินทางต่อผ่านเด่นชัยเข้าแพร่ ผ่านร้องกวาง เวียงสา ถึงน่าน ผมลืมบอกไปว่าผมเดินทางคนเดียว ไม่มีเพื่อนร่วมทางเลย และเส้นทางในภาคเหนือต้องผ่านป่าเขา ถนนดูเปล่าเปลี่ยววังเวง แต่ก็ไม่ทำให้ความตั้งใจของผมหดหายไป ผมยังคงเดินทางต่อไปท่ามกลางความมืดของป่าเขา ถนนที่ลดเลี้ยวขึ้นลง นานๆจะมีรถสวนมาสักคัน ผมผ่านน่านมาถึงท่าวังผา แล้วเลยไปถึง อ.ปัว ตอนนี้ก็สี่ทุ่มกว่าแล้ว จะขึ้นดอยภูคาก็ต้องพรุ่งนี้ เพราะเส้นทางสูงชันและน่าหวาดหวั่นสำหรับคนไม่คุ้นเคย เลยอาศัยจอดรถนอนข้างๆป้อมตำรวจที่ปัวนั่นเอง ปลอดภัยดี
จากคุณ :
ทุ่งสีกัน 
- [
24 ธ.ค. 51 21:52:22
]
|
|
|
|
|
|
