 |
ระลึกชาติได้ที่พม่า ตอนที่ 1-เกริ่นก่อนไป
ชาติก่อน เราคงเกิดเป็นคนพม่า...
เพราะตั้งแต่จำความได้ เราไม่เคยเกลียดพม่าเลยในชั่วโมงประวัติศาสตร์ที่โรงเรียน ตามหลักสูตรวิชาประวัติศาสตร์ที่ว่าพม่าตีกรุงศรีอยุธยาครั้งที่สอง เผาบ้านเผามืองเราจนยับเยิน สุมไฟลอกทองคำจากกรุงศรีไปโปะไว้ที่ชเวดากอง เข่นฆ่าชาวบ้านชาวช่อง ที่เหลือก็กวาดต้อนกลับไปอังวะ
...ตอนนั้นยังเล็กนัก วิชายังไม่แก่กล้าปากคอเราะรานเหมือนทุกวันนี้ เราได้แต่ถามในใจว่า...แล้วเวลากรงศรีอยุธยาไปตีบ้านเมืองอื่นล่ะ... ไม่เคยทำอย่างที่พม่าทำเลยหรือ
จนโตขึ้นได้เรียนหนังสือมากขึ้น ถึงเข้าใจว่า การขยายขอบขัณฑสีมานั้น เป็นเรื่องพึงกระทำตามโบราณราชประเพณีของท้าวพระยามหากษัตริย์ทุกพระองค์
ไม่ว่าจะเป็นราชอาณาจักรใด เมื่อเมืองไหนใกล้เคียงอ่อนแอก็ต้องส่งคนไปเจรจาขอให้ส่งบรรณาการมาจิ้มก้อง ถ้าไม่ยอมก็ต้องใช้กำลัง เมืองไหนแข็งเมืองก็ต้องไปตีเอาคืนมา โดยที่ราชอาณาจักรเหล่านั้นไม่ได้มีความแค้นเคืองกันเลย ชาวบ้านยังไปมาหาสู่ค้าขายกันยังไงก็ทำอย่างนั้น
ไม่ใช่ว่าเราไปตีบ้านเมืองเขา เราว่าเราขยายดินแดน แต่พอเขามาตีบ้านเมืองเรา เราบอกว่าเขารุกราน
เราว่าคนไทยไม่ได้เกลียดพม่ามาตั้งแต่สมัยโบราณ แต่เริ่มมาเกลียดพม่าเข้ากระดูกดำเมื่อรัฐบาลสมัย"มาลานำไทย"เมื่อหลายสิบปีก่อน ที่เริ่มใช้หลักสูตรวิชาประวัติศาสตร์ที่สอดแทรกเนื้อหาชักจูงใจให้คนรักชาติ(patriotism) ซึ่งจริงๆแล้วมันก็ไม่ใช่ความผิดของผู้นำประเทศในสมัยนั้นเช่นกัน เพราะเหตุการณ์หลายอย่างที่เกิดขึ้นในขณะนั้นต้องการให้ชาวไทยมีความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันอย่างมาก
จากคุณ :
flymom   
- [
8 ก.พ. 52 02:21:41
]
|
|
|
|
|
|
