ความคิดเห็นที่ 1 .. “เส้นทางแห่งชาอูหลง” ความเดิมจากตอนที่ 1 http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E7580018/E7580018.html . เย็นวันนั้น คุณลุงพังโก นั่งอยู่ตรงหน้าร้านค้าชาวาวีพอดี เมื่อผมเข้าไปทักทาย คุณลุงไม่พูดพร่ำทำเพลงใดๆ นำผมมายังโต๊ะชงชาอีกฟากหนึ่งของร้าน แล้วเริ่มสาธิตการชงชาด้วยความชำนาญ ก่อนจะรินชาอูหลงร้อนๆให้ได้ลองลิ้มชิมรส 1 จอก เสิร์ฟพร้อมกับอีก 1 เหยือกขนาดย่อม จากนั้น ชายชราดอยวาวี ผู้มากด้วยประสบการณ์แห่งชา กับ เจ้าหนุ่มต่างถิ่น ผู้ไม่ประสีประสาเรื่องชาแม้แต่น้อย จึงได้เริ่มต้นการสนทนา คุณลุงพังโก เล่าเรื่องราวต่างๆด้วยภาษาไทยปนสำเนียงจีนแบบคนรุ่นก่อน นำผมย้อนกลับไปในอดีตครั้งเมื่อบรรพบุรุษเพิ่งเดินทางมาเมืองไทย “เตี่ยของผมเป็นคนจีน ท่านอพยพจากแผ่นดินใหญ่มาในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 และพบกับคุณแม่ซึ่งเป็นชาวไทยภูเขาที่ดอยวาวีนี่แหละครับ” . สำหรับจุดเริ่มต้นของการเป็นผู้กำเนิดชาเลิศรสบนผืนแผ่นดินไทยนั้น คุณลุงพังโก ยอมรับว่า เกิดจากการเป็น “หัวขโมย” ด้วยความที่สนใจเรื่องชามาโดยตลอด คุณลุงพังโกเพียรพยายามเสาะหาพันธุ์ชาต่างๆที่มีมากกว่า 12 สายพันธุ์ จนกระทั่งพบว่า สุดยอดแห่งชา คือ “ชาอูหลงก้านอ่อน” สายพันธุ์ชาแห่งไต้หวัน แม้คุณลุงพังโก จะนำชาจากไต้หวันมาปลูกในประเทศไทยได้ แต่สุดท้ายเมื่อกาลเวลาผ่านไป เขาค้นพบว่า ต้นชาที่นำมาปลูก เกิดการกลายพันธุ์ และมันยังไม่ใช่สุดยอดสายพันธุ์ที่ต้องการ คุณลุงพังโก ยกจอกน้ำชาขึ้นมาจิบครู่หนึ่ง ใบหน้าเปื้อนยิ้มของคุณลุง บ่งบอกว่า ไม่เคยเบื่อที่ได้ถ่ายทอดเรื่องราวในอดีตแก่ผู้อื่น “ผมกู้เงินจาก ธกส. เป็นค่าเครื่องบิน บินไปๆมาๆไต้หวันอยู่ 8 ปี เพื่อตีสนิทกับเพื่อนเจ้าของไร่ชา ชาวไต้หวัน ไปนั่งคุย ไปดื่มเหล้ากับเค้า จนครั้งสุดท้าย ผมแอบขโมยเอากิ่งชาอูหลงพันธุ์ที่ต้องการมาได้ โดยซ่อนเอาไว้ในเสื้อสูท” . . จากวันนั้น ชาอูหลงในเสื้อสูทไม่กี่กิ่งก้าน ได้ปลูกลงบนผืนดอยวาวี ... จนกระทั่งถึงวันนี้ พื้นที่ทางภาคเหนือของประเทศไทย เต็มไปด้วยคลื่นสีเขียวของชาอูหลงนับพันไร่ และกลายเป็นแหล่งผลิตชาชั้นดีระดับโลก .. จากคุณ : POGGHI - [ 8 มี.ค. 52 19:23:02 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตามมาเที่ยวตอนที่ 2 ด้วยจ้า จากคุณ : ฉินเมิ่งเหยา - [ 8 มี.ค. 52 19:23:22 ]

ความคิดเห็นที่ 3 .. หากย้อนอดีตมากไปกว่านั้น การค้นพบชาอูหลง ก็มีสีสันไม่แพ้กัน คุณลุงพังโก เล่าถึงตำนานนี้ว่า ในอดีตหลายพันปีก่อน ฮ่องเต้องค์หนึ่งชื่อเฉิ่งโนว เป็นนักเดินทางเสาะแสวงหาพืชสมุนไพรต่างๆ เพื่อมาทำเป็นยารักษาโรค ปรากฏว่าไปกินพืชที่มีพิษเข้า จึงสลบหมดสติไป 1 คืน ฮ่องเต้องค์นั้น นอนสลบอยู่ใต้ต้นชา เมื่อน้ำค้างจากใบชา หยดลงไปสู่ปาก พระองค์จึงฟื้นคืนสติ และคิดว่า ใบชาน่าจะมีคุณสมบัติในการล้างพิษ แต่ปรากฏว่า ชาต้นนั้น มีงูดำอาศัยอยู่ เมื่อได้ใบชามาแล้ว เบื้องต้นจึงตั้งชื่อว่า “ชางูดำ” แต่ธรรมเนียมชาวจีน ไม่พิสมัยกับงูนัก ซ้ำยังเป็นชื่อที่ไม่ไพเราะ จึงเปลี่ยนให้เข้ากับความเชื่อ ให้เป็น “ชามังกรดำ” หรือ “อูหลง” . ในยุคนั้น คนที่จะดื่มชาได้ ต้องเป็นฮ่องเต้ หรือคนในราชสำนักเท่านั้น จนกระทั่งในช่วงปลายราชวงศ์ คนทั่วไปจึงมีโอกาสได้ลิ้มลองชารสดีนี้บ้าง ผมฟังตำนานเรื่องเล่าแห่งชาอูหลงพร้อมจิบชาร้อนๆไปด้วย รสชาติหอม กลมกล่อม ชุ่มคอและปลายลิ้น นี่เอง ที่ทำให้อูหลงก้านอ่อน กลายเป็นยอดแห่งชา . . ในปี 2538 ชาอูหลงของคุณลุงพังโก เป็นเครื่องเสวยของสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี พระองค์ทรงโปรดในรสชา และตรัสชมกับคุณลุงพังโกว่า ชาอูหลงมีรสชาติดีสม่ำเสมอ รูปประกอบ – ต้นชาพันธุ์อูหลงขนาดใหญ่สูงกว่า 2 เมตร ต้นนี้ สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ทรงปลูกไว้หลังบ้านของคุณลุงพังโก เมื่อวันที่ 30 มกราคม 2538 นับเป็นพระกรุณาธิคุณอันล้นพ้นต่อครอบครัว พิทักษ์วาวี .. จากคุณ : POGGHI - [ 8 มี.ค. 52 19:25:12 ]

ความคิดเห็นที่ 4 * สวัสดีครับ คุณ : ฉินเมิ่งเหยา  แวะมาอ่านบันทึกการเดินทางครั้งนี้ เป็นคนแรกเลย ไวมั่กๆ  ชอบไม่ชอบอะไร ขอคำแนะนำด้วยนะครับ ^^ .. คุณลุงพังโก นำผมเข้าไปชมโรงงานใบชาศิริพรรณ ซึ่งเป็นโรงงานขนาดย่อมหลังบ้าน ผมชมโรงงานผลิตชาไปพลาง ฟังคุณลุงพังโก เล่าเรื่องราวต่างๆเกี่ยวกับชาไปเรื่อยไม่รู้สึกเบื่อ ยิ่งฟังยิ่งได้รู้ว่า ชายชราผู้นี้ เป็นพหูสูตแห่งชาอย่างแท้จริง “ราว 6 ปีก่อน ผมไปฝูเจี้ยน ไปคุนหมิง สิบสองปันนา เพราะไปศึกษาเรื่องชา ไปดูความแตกต่างของชาพันธุ์ต่างๆ แล้วก็ไปดูการวิจัยชาเพิ่มเติม” รูปประกอบ- เครื่องบดใบชาแบบโบราณทำจากไม้ วิธีใช้ คือ ใส่ใบชาลงไปตรงกลาง แล้วปิดฝา ก่อนจะต้องอาศัยแรงคนในการโยกเครื่องบด ปัจจุบันเครื่องบดใบชาชนิดนี้เลิกใช้ไปแล้ว กลายเป็นของโบราณหายาก คุณลุงพังโก ยังคงเก็บรักษาเอาไว้อย่างดี ไม่คิดจะขายให้ใคร .. จากคุณ : POGGHI - [ 8 มี.ค. 52 19:28:10 ]

ความคิดเห็นที่ 5 .. ผมถามคุณลุงพังโกว่า “เพื่อนของคุณลุงที่ไต้หวัน เคยมาเที่ยวที่นี่ไหมครับ” คุณลุงพังโกยิ้ม พลางตอบว่า “เคยมาครับ เค้าก็ไม่ได้โกรธอะไร นอกจากนี้ยังเคยมีผู้เชี่ยวชาญเรื่องชา มาชมไร่ชาที่นี่ แล้วบอกว่า คุณได้คัมภีร์จากเมืองไต้หวันมาแล้ว” . นอกจากได้คัมภีร์มาแล้ว ชาอูหลงที่เมืองไทย ยังได้เปรียบเรื่องสภาพภูมิประเทศ และภูมิอากาศอีกด้วย เพราะพื้นที่ทางภาคเหนือไม่ติดกับทะเล และไม่มีมรสุม จึงไม่ใช่เรื่องแปลก หากชาอูหลงของไทย จะไปตีตลาดเจ้าถิ่นได้ทั้งจีนแผ่นดินใหญ่ หรือไต้หวัน รูปประกอบ – เครื่องบดชาสมัยใหม่ ที่ใช้ในปัจจุบัน ซึ่งหากเป็นสมัยก่อน อุปกรณ์ขนาดใหญ่ทั้งหลายนั้น ต้องใช้ช้างลากขึ้นมา เพราะถนนหนทางยังไม่มีเหมือนทุกวันนี้ แต่สำหรับเครื่องบดชาในรูป เป็นเครื่องรุ่นใหม่ๆที่ขนส่งด้วยรถบรรทุก .. จากคุณ : POGGHI - [ 8 มี.ค. 52 19:29:41 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มาแล้วเหรอจ๊ะ... จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 มี.ค. 52 19:30:02 ]

ความคิดเห็นที่ 7 .. ผมกล่าวคำอำลาคุณลุงพังโก และบอกว่าในวันรุ่งขึ้น จะแวะมาซื้อชาก่อนเดินทางกลับ . จากนั้นผมโทรศัพท์ไปหามอเตอร์ไซค์รับจ้าง ตามหมายเลขที่จดไว้จากศาลาตรงข้ามตลาด ยืนรออยู่ราว 10 นาที คนขับมอเตอร์ไซค์ก็มารับผมขึ้นไปยังเลาลี รีสอร์ท ท่ามกลางอากาศที่เริ่มเย็นลงอีกครั้งยามค่ำคืน รูปประกอบ - ระหว่างรอรถมอเตอร์ไซค์อยู่บนเนินทางขึ้นไปยังรีสอร์ท ผมมองกลับไปยังหมู่บ้าน มองเห็นหอประชุมโรงเรียนกวงฟูวิทยาคมตั้งตระหง่านดูโดดเด่น พระอาทิตย์ในวันวาเลนไทน์ลับขอบฟ้าไปแล้ว เหลือเพียงแสงสุดท้ายที่กระทบท้องฟ้ากลายเป็นสีม่วงอมชมพู .. จากคุณ : POGGHI - [ 8 มี.ค. 52 19:32:33 ]

ความคิดเห็นที่ 8 * มังคุด นึกว่าไม่อยู่ ฮ่าๆๆ .... มาแล้วๆจ้า  มาอ่านกันเล๊ยยย .. “เลาลี รีสอร์ท ในคืนวาเลนไทน์” โดยปกติแล้ว ผมเป็นคนไม่ค่อยทานอะไรหนักๆในมื้อค่ำ แต่อ่านเรื่องเล่าของใครต่อใครที่มาเยือนเลาลี รีสอร์ท มักไม่พลาดเมนูยำปลากระป๋องยอดอ่อนใบชา จึงขอตามกระแสกับเขาบ้าง ไม่ให้เชย (อ้างไปงั้น ใจจริง ก็หิวนั่นแหละ) นอกจากยำปลากระป๋องที่ว่าแล้ว ผมสั่งเมนูง่ายๆ คือ ข้าวผัดธรรมดาๆ (ไม่มีโอเลี้ยง) นั่งทานหนาวๆอยู่คนเดียว อิ่มคนเดียว อร่อยคนเดียว สบายท้อง .. จากคุณ : POGGHI - [ 8 มี.ค. 52 19:35:04 ]

ความคิดเห็นที่ 9 .. เพื่อรูปร่างที่ดี หลังรับประทานอาหาร ผมจึงเดินย่อยเดินการถ่ายภาพรอบๆรีสอร์ท ถัดจากเคาท์เตอร์ไปไม่กี่เมตร มีจุดขายผลิตภัณฑ์ชาประเภทต่างๆ ซึ่งเป็นโต๊ะสาธิตการชงชาแบบเดียวกันกับร้านของคุณลุงพังโก แต่หากทราบข้อมูลมาไม่ผิด การสาธิตชงชา หรือชิมชา บนรีสอร์ท น่าจะมีราคาค่างวดอยู่บ้าง .. จากคุณ : POGGHI - [ 8 มี.ค. 52 19:36:11 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ตามมาติดๆ ค่ะ จากคุณ : สาวหน้าใส - [ 8 มี.ค. 52 19:37:38 ]

ความคิดเห็นที่ 11 .. เดินไปเดินมา อากาศเริ่มเย็นลง ผมจึงวกกลับมาบริเวณหน้าเคาท์เตอร์ เด็กๆและคนงานในรีสอร์ทกำลังชมละครหลังข่าว (เหมือนอย่างที่เป้าเคยบอกไว้จริงๆ) ผมนั่งดูละครอยู่กับเด็กๆประมาณตอนสองตอน ก็ขอตัวกลับห้องพักไปอาบน้ำเย็นๆจากเครื่องทำน้ำอุ่นที่ใช้การไม่ได้ (ผมบอกผ่านตาหวานไปแล้วว่า ไม่ต้องเปลี่ยนห้อง เพราะขี้เกียจวุ่นวาย ขออาบน้ำทั้งเย็นๆแบบนั้นแหละ ... ดูแมนๆดี ..ฮา) . เมื่ออาบน้ำอาบท่าเสร็จเรียบร้อย ผมควรจะได้หลับสบาย ซุกตัวอยู่ภายใต้ผ้าห่มอันแสนอบอุ่นในคืนวาเลนไทน์ แต่... ประมาณเกือบ 4 ทุ่ม มีเสียงร้องเพลงแว่วมาจากบรรดาพนักงานทั้งหลาย ซึ่งคงฉลองวาเลนไทน์ด้วยการเปิดห้องคาราโอเกะ และด้วยความที่ห้องพักของผม คือ ห้องแรก ใกล้ที่สุด จึงได้ยินเสียงร้องเพลงเพี้ยนๆนั้นได้อย่างชัดเจน เพลงที่พวกเขาร้องนั้น หาใช่เพลงชาวเขา หรือเพลงจีนไม่ หากแต่เป็นเพลงของ “บ่าววี” “ดอยวาวี” กับ “บ่าววี” อืม.... มีความเกี่ยวข้องกันอยู่นะ . ประมาณ 5 นาทีแรก ผมยอมรับว่าอารมณ์เสียทีเดียว และคิดว่าตัวเองย่อมมีสิทธิ์อย่างเต็มที่แน่นอน หากจะเดินออกไปบอกว่า “เงียบๆหน่อยครับ ลูกค้าจะหลับจะนอน!” แต่แล้ว มีชุดความคิดบางอย่างแล่นเข้ามาในสมอง ข้อแรก ขณะนั้นเป็นเวลายังไม่ถึง 4 ทุ่มด้วยซ้ำ ข้อสอง พนักงานหลายคน อาจเป็นคนที่เราเคยยิ้มทักทาย พูดคุยกันอย่างเป็นมิตร และข้อสาม คือ วันนั้นยังเป็นวันวาเลนไทน์ - วันแห่งความรัก . เมื่อตรองดูแล้ว ผมจึงเริ่มทำใจปล่อยวาง ค่อยๆปรับโสตประสาทของตัวเอง เพื่อค้นหาความไพเราะของบทเพลงสำเนียงแปร่งๆนั้น พยายามคิดขำๆว่า ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ถือซะว่า ในคืนแห่งความรักคืนนี้ พนักงานเลาลี รีสอร์ท มีบริการพิเศษขับกล่อมบทเพลงให้ลูกค้าฟังก่อนนอนแล้วกัน “เอ้า!!.... เปรียบ กั๊บ ผี๋ เปน แค่ ขอนม้ายย ต่อ ให้ ร๊าก เจ่า มาก เพียง ไหน๊ ........” ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่า เมื่อทำใจปล่อยวางแบบนั้นแล้ว ผมใช้เวลาเพียงไม่นาน ก็หลับสนิทไปพร้อมกับบทเพลงของ “เลาลี รีสอร์ท แบนด์” .. จากคุณ : POGGHI - [ 8 มี.ค. 52 19:38:29 ]

ความคิดเห็นที่ 12 กร๊ากก..มารีวิวพร้อมกันเลย..แอบอายรูปตัวเอง จากคุณ : ซุปแห้ง - [ 8 มี.ค. 52 19:38:53 ]

ความคิดเห็นที่ 13 * พี่สาวหน้าใส สาวเหนือสุดสวยแวะมาทักทายผมแล้วว >__< .. “ยามเช้า ในเลาลี” คืนที่ผ่านมา อากาศไม่หนาวมากนัก ผมจึงหลับได้เต็มอิ่ม (หรือจะเป็นเพราะมนต์เพลงคาราโอเกะของเลาลี รสอร์ท แบนด์ ก็ไม่รู้) ราว 6 โมงเศษ ผมออกมาริมระเบียงห้องพัก สูดอากาศบริสุทธิ์เข้าไปเต็มปอด ทอดสายตามองออกไปไกลๆ ปล่อยจิตใจให้ว่างเปล่า แม้ทะเลหมอกที่คาดหวังไว้ ไม่ได้มีมากมาย และค่อนข้างกระจัดกระจายไปสักหน่อย แต่ก็ได้ภาพแสงแดดอ่อนๆยามเช้า สาดทอคลอเคล้ากับทิวเขา และไร่ชามาทดแทน .. จากคุณ : POGGHI - [ 8 มี.ค. 52 19:40:23 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ดีใจนะที่ได้เจอเมื่อวานไม่ได้เจอกันนานเลย ว่างเมื่อไหร่ไว้เจอกันอีก ตามมาลงชื่อดูรีวิวสวยๆของป๊อกกี้ เด๋วค่อยไล่อ่าน ว่างๆเมื่อไหร่ขอดูรูปที่ถ่ายเมื่อวานด้วยนะ อิอิ จากคุณ : onano7 - [ 8 มี.ค. 52 19:42:55 ]

ความคิดเห็นที่ 15 * คุณ : ซุปแห้ง ขอเกาะกระทู้บันทึกนักเดินทางไปด้วยกัน  รูปบลูเบอร์รี่ชีสพายของคุณ ทำท้องผมร้องจ้อกๆอยู่เนี่ย - -" .. อุณหภูมิเช้านั้น ราว 12 องศา ผมตัดสินใจได้เลยว่า ประหยัดน้ำช่วยชาติดีกว่า แค่แปรงฟัน ล้างหน้า ก็พอแล้ว . เมื่อเสร็จภารกิจ ผมออกมาที่เคาท์เตอร์เป็นคนแรก เพื่อทานอาหารเช้า ซึ่งเป็นข้าวต้มง่ายๆ เสิร์ฟพร้อมกาแฟ ข้าวต้มร้อนๆ กับอากาศหนาวๆ ช่างเป็นความเข้ากันอย่างลงตัว . . ** เช้าวันนั้น มีแขกผู้มาพักอีกครอบครัวหนึ่ง นั่งทานอาหารเช้าอยู่ไม่ไกลจากโต๊ะผม ด้วยประโยคสั้นๆเพียงไม่กี่คำที่ถามพนักงานเรื่องไข่ดาว ทำให้ผมมาทราบภายหลังว่า ครอบครัวน่ารักๆนั้น คือ ครอบครัวของคุณ -@LanDoa- สมาชิกห้อง Blue Planet นี่เอง ติดตามอ่านเรื่องราวการเดินทางครั้งนั้นของคุณ -@LanDoa- ได้จากกระทู้ http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E7562751/E7562751.html .. จากคุณ : POGGHI - [ 8 มี.ค. 52 19:43:00 ]

ความคิดเห็นที่ 16 * พี่ onano7สวัสดีค๊าบบบ  รูปเมื่อวาน เดี๋ยวรอใครตั้งกระทู้ปุ๊ป ผมจะขอไปโพสต์ด้วยนะครับ .. ในวันสุดท้ายที่เลาลี รีสอร์ท ผมได้เจอกับพนักงานหน้าใหม่หน้าตาน่ารัก แม้เราไม่ได้พูดคุยกัน แต่ผมพยายามสบตาไปหลายครั้ง จนพอจะรู้ว่าเธอขี้อ้อน ขี้อาย ขี้ระแวง เมื่อขอถ่ายรูปเป็นที่ระลึก เธอกลับไม่ยอมอยู่นิ่งๆให้ถ่ายได้ง่ายๆ . . แต่สุดท้าย ก็แอบถ่ายมาได้ 1 รูป .. จากคุณ : POGGHI - [ 8 มี.ค. 52 19:45:05 ]

ความคิดเห็นที่ 17 มาลงชื่อไว้ก่อนค่ะ   ... พรุ่งนี้จะเข้ามาอ่านต่อ   ... จากคุณ : ป้าเกษ (inhouse) - [ 8 มี.ค. 52 19:46:08 ]

ความคิดเห็นที่ 18 .. “แวะชมโรงเรียนจีน” เมื่อได้เวลาเช็คเอาท์ออกจากที่พัก “เฉ่าเจง” ชวนไปชมโรงเรียนที่เขาสอน ผมตอบรับในคำเชิญทันทีเพราะยังมีเวลาอีกเหลือเฟือสำหรับเช้าวันนี้ แต่น่าเสียดายไปนิด เพราะในวันอาทิตย์นั้น ไม่มีการเรียนการสอน โรงเรียนประถมเล็กๆจึงเงียบสงบ ร้างผู้คน โรงเรียนของคุณครูเฉ่าเจง มีชื่อเป็นทางการว่า “ศูนย์การศึกษาหัวเซี่ย” โดยเป็นโรงเรียนในระดับประถมศึกษา ตั้งอยู่ท่ามกลางหุบเขาแห่งไร่ชาในหมู่บ้านเลาลี มีการเรียนการสอนเป็นภาษาจีนทั้งหมด ผมเดินเข้าชมอาคารสถานรอบๆ พบว่าศูนย์การศึกษาหัวเซี่ย คล้ายกับโรงเรียนตามชนบททั่วไป ทว่าเต็มไปด้วยบรรยากาศแบบเมืองจีน .. จากคุณ : POGGHI - [ 8 มี.ค. 52 19:46:38 ]

ความคิดเห็นที่ 19 * สวัสดีครับป้าเกษ  ขอบคุณที่แวะมาทักทายให้กำลังใจกันเสมอครับ พรุ่งนี้แวะมาอ่านต่อด้วยน๊าๆๆ... .. อย่างไรก็ตาม ใช่ว่าจะไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆเลย เพราะความจริงแล้ว ในเช้าวันอาทิตย์นี้ เฉ่าเจง เกณฑ์เด็กๆกลุ่มหนึ่งมาถางหญ้า พรวนดิน รดน้ำต้นไม้ ผมได้คุยกับเด็กๆ ซึ่งเล่าให้ฟังว่า ช่วงฤดูหนาว ถือเป็นช่วงปิดภาคเรียน ซึ่งไม่มีการเรียนการสอนในช่วงเช้า เพราะอากาศหนาวเกินไป แต่จะมีสอนพิเศษในช่วงเย็นแทน ผมเองพอจะจินตนาการออกว่า เหตุใดเด็กๆจึงไม่สามารถมาเรียนในเวลาเช้าของฤดูหนาวได้ เพราะขนาดวันนั้น เป็นช่วงกลางเดือนกุมภาพันธ์ เวลาประมาณ 8 โมงเช้า แต่ลมหายใจยังมีควันออกมา โดยสาเหตุที่มีอากาศหนาวจัดมากกว่าในหมู่บ้านวาวี ส่วนหนึ่งคงเพราะโรงเรียนแห่งนี้ ตั้งอยู่ท่ามกลางหุบเขา และยังมีพื้นที่ป่ารายล้อม .. จากคุณ : POGGHI - [ 8 มี.ค. 52 19:48:46 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ติดตามป๊อกกี้มาอ่านตอนสองค้าบบบบ... ปล.มาเลเซียตอนจบขอติดไว้ก่อนนะ อิอิ จากคุณ : เอ๋อ้อย - [ 8 มี.ค. 52 19:49:24 ]

ความคิดเห็นที่ 21 .. “อิ่มอุ่นในรสชา (อีกครั้ง)” หลังจากเดินชมศูนย์การศึกษาหัวเซี่ยได้ครู่ใหญ่ เฉ่าเจง สั่งให้เด็กคนหนึ่งขับมอเตอร์ไซค์มาส่งผมยังหมู่บ้านวาวี โดยจุดหมาย คือ ร้านค้าชาวาวี ของคุณลุงพังโก นั่นเอง . คุณลุงพังโก ซึ่งยังอยู่ในเสื้อยืดสีขาวตัวเดิม (ผมได้แนวร่วมประหยัดน้ำเพื่อชาติอีกคนแล้ว) ความตั้งใจของผมในเช้าวันนั้น คือ แค่แวะมาซื้อชาอูหลง แต่แล้วเหตุการณ์รูปแบบเดิมเหมือนเย็นวาน ย้อนกลับมาอีกครั้ง . คุณลุงพังโก ไม่สนใจเรื่องขายของ แต่กลับเชิญไปนั่งคุยที่โต๊ะชงชา แล้วเริ่มต้นชงชาอูหลงร้อนๆให้ผม “ไม่เป็นไรๆ มานั่งจิบชากันก่อน” คุณลุงพูดพลาง ชงชาไปพลาง หากวัดปริมาณน้ำใจของคุณลุงพังโกได้ ผมคิดว่าคงมีมากพอๆกับไร่ชาบนดอยวาวี เพราะหลังจากนั่งคุย นั่งจิบชากันไปครู่หนึ่ง ผมเอ่ยถามด้วยความสงสัยขึ้นมาว่า “ลุงบอกว่าชาอูหลงก้านอ่อนมีรสชาติดีที่สุด แล้วชาชนิดอื่นที่ลุงขาย มีรสชาติแตกต่างกันยังไงบ้างครับ” หลังคำถามนั้น คุณลุงพังโก ไขข้อสงสัยอย่างละเอียด ด้วยการชงชาทุกชนิดที่มีอยู่ในร้าน มาวางให้ผมได้ชิม และค้นหาคำตอบด้วยตัวเอง .. จากคุณ : POGGHI - [ 8 มี.ค. 52 19:50:39 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ยกนิ้วให้กับคห 11 จ้ะ คุณป๊อกกี้ ไม่มีคำแนะนำอะไรจ้ะให้จ้ะ ที่ทำอยู่ดีมากแล้วจ้ะ ชอบทุกอย่างแหล่ะ จากคุณ : ฉินเมิ่งเหยา - [ 8 มี.ค. 52 19:51:28 ]

ความคิดเห็นที่ 23 * สวัสดีครับเอ๋อ้อย  ขอแซงคิวตั้งกระทู้ก่อนแล้วกันนะครับ อิอิ   อย่าลืมตั้งตามมาไวๆล่ะ .. เรื่องเล่าเกี่ยวกับชาของคุณลุงพังโก ยังคงฟังได้ไม่เบื่อ ผมนั่งคุยอยู่อีกครู่ใหญ่ จึงขอตัวไปเก็บตกบรรยากาศในหมู่บ้านวาวี คุณลุงพังโก แนะนำว่า ก่อนเดินทางกลับ ให้ลองเดินขึ้นไปดูไร่ชาวาวีของคุณลุง ซึ่งอยู่อีกฟากหนึ่งของหมู่บ้าน รูปประกอบ – คุณลุงพังโก ใช้ลูกคิดดีดขึ้นๆลงๆ คิดราคาสินค้าด้วยความชำนาญ คุณลุงบอกว่า ถนัดใช้ลูกคิด มากกว่าเครื่องคิดเลขเสียอีก .. จากคุณ : POGGHI - [ 8 มี.ค. 52 19:52:57 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ^ ^ คิดเหมือนพี่ฉินเลย.... เลยตอบแทนด้วยกิ๊ฟไปแร้ว อิอิ... ป๊อกกี้เป็นคนง่ายๆ สบายๆ ใจเย็น คิดบวกได้เก่งจริงครับ... ส่วนตัวแล้วผมคงไม่สามารถข่มใจได้ขนาดนั้นแน่ๆแลยครับ จากคุณ : เอ๋อ้อย - [ 8 มี.ค. 52 19:54:52 ]

ความคิดเห็นที่ 25 * คุณ : ฉินเมิ่งเหยา ขอบคุณครับ  เรื่อง คห.11 เนี่ย นึกย้อนกลับไป ผมก็รู้สึกดีใจครับ ที่เลือกวิธีนั้น ^^ .. “ซาลาเปาไส้หวานของพี่ดารินทร์” แม้ผมยังไม่หิว แต่ด้วยคำสัญญาที่รับปากพี่ดารินทร์เอาไว้แล้วว่า จะมาทานซาลาเปาอีกครั้งให้ครบทุกไส้ วันแรกไส้มะพร้าว วันที่สองไส้เค็ม วันนี้ผมจึงต้องลองไส้หวาน หรือไส้ถั่วดำ . เมื่อไปถึงร้านข้าวซอย พี่ดารินทร์จัดซาลาเปาไส้หวานให้ 3 ลูก พร้อมน้ำชา โดยบอกว่า “ทานไม่หมดก็ไม่เป็นไร ลองชิมดู ไส้นี้ขายดีที่สุดนะ” ซาลาเปาไส้หวาน หรือไส้ถั่วดำของพี่ดารินทร์นั้น รสชาติอร่อยสมกับที่ขายดีที่สุด แม้จะไม่หิวนัก แต่ด้วยความเกรงใจ ผมจึงทานหมดทั้ง 3 ลูก เมื่อเดินไปจ่ายเงิน พี่ดารินทร์พูดว่า “ไม่เป็นไรๆ ไม่ต้องจ่ายจ้ะ มื้อนี้พี่ไม่คิดเงิน พี่เตรียมไว้ให้น้องทานฟรีๆอยู่แล้ว” . ผมไม่มีสิ่งใดมอบให้พี่ดารินทร์นอกจากคำขอบคุณจากใจ ซึ่งไม่ได้มีเหตุผลมาจากการทานฟรี แต่คำขอบคุณนั้น มาจากความซาบซึ้ง ที่ได้เรียนรู้ และค้นพบความหมายในบางสิ่งบางอย่างที่มีค่ามากเกินกว่าจะซื้อหาได้ด้วยเงินตรา .. จากคุณ : POGGHI - [ 8 มี.ค. 52 19:56:20 ]

ความคิดเห็นที่ 26 * เอ๋อ้อย ขอบคุณครับ   บางวันผมก็อารมณ์ร้อนนะ  แต่วันนั้นอารมณ์เย็น (อากาศเย็นด้วย ฮ่าๆ) ก็เลยทำใจให้สงบๆ  ขอนอนต่อดีกว่า แฮ่ๆ .. “ระหว่างทางไปไร่ชา” เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ผมมุ่งหน้าสู่ไร่ชาวาวี ซึ่งอยู่ห่างจากตัวหมู่บ้านออกไปอีกฟากฝั่ง ถนนสายเล็กๆ มีผู้คนมากมายให้ได้ทักทาย และพบปะระหว่างทาง . ที่ร้านขายอาหารร้านหนึ่ง พี่เจ้าของร้านเพิ่งกลับมาเปิดร้านในหมู่บ้านได้ไม่นาน หลังจากออกไปทำงานในเมืองมาหลายปี เหตุผลสำคัญประการหนึ่ง คงเพราะมีสาวน้อยตัวเล็ก สมาชิกใหม่ที่ต้องเลี้ยงดู สาวน้อยคนนี้ ชื่อ “น้องแก้ม” ด้วยความที่ไม่บ่อยนัก ที่จะมีคนแปลกหน้าแวะมาทักทายพูดคุย น้องแก้ม จึงยังดูหวาดๆ ระคนสงสัยว่า “เจ้าหนุ่มผมยาวคนนี้ มายุ่งอะไรกับชั้นนักหนานะ” .. จากคุณ : POGGHI - [ 8 มี.ค. 52 19:59:29 ]

ความคิดเห็นที่ 27 .. ช่วงเดือนกุมภาพันธ์ดอกสุพรรณิการ์ บานสะพรั่งเหลืองอร่ามไปทั้งต้น แต่สำหรับชาวบ้านที่วาวี คงไม่เรียกชื่ออย่างเป็นทางการ เต็มยศขนาดนั้น ชาวดอยเรียกดอกไม้เหลืองสดใส ต้นนี้ว่า ดอกฝ้ายคำ .. จากคุณ : POGGHI - [ 8 มี.ค. 52 20:00:51 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เยี่ยม!! จากคุณ : tonpai_Za - [ 8 มี.ค. 52 20:01:56 ]

ความคิดเห็นที่ 29 .. ในหมู่บ้านวาวี มีร้านขายของชำสะดวกซื้อตั้งอยู่กระจัดกระจายทั่วไป ตรงหน้าร้านหนึ่ง ผมพบกับคุณยาย และคุณป้า กำลังนั่งคุยกันอย่างออกรส ผมทักทายพลางขออนุญาตถ่ายภาพ จังหวะนั้นคุณยายรีบโบกไม้โบกมือ ผมคิดในใจว่า คุณย่าคุณยายบางคน อาจไม่คุ้น และไม่ชอบให้ใครมาถ่ายภาพนัก แต่เปล่าเลย... คุณยายโบกมือเพื่อเป็นสัญญาณว่า อย่าเพิ่งถ่ายนะ ขอยายถอดแว่นตาออกก่อน เดี๋ยวจะดูไม่สวย .. จากคุณ : POGGHI - [ 8 มี.ค. 52 20:02:47 ]

ความคิดเห็นที่ 30 *คุณ : tonpai_Za สวัสดีครับ ตามผมไปชมไร่ชากันต่อเล๊ยยย .. ผมเดินทะลุหมู่บ้านออกมาสู่ถนนใหญ่ ซึ่งเป็นเส้นทางมุ่งสู่ไร่ชาวาวี . เมื่อเดินออกมา ก็เจอกับม้าตัวหนึ่งกำลังทำอะไรสักอย่าง สังเกตดูอยู่ครู่เดียวจึงรู้ว่า เวลาม้าคันคางมันช่างลำบากเหลือเกิน เพราะจะให้เจ้านายช่วยเกาคาง เหมือนหมา เหมือนแมว คงไม่สะใจ ไม่หายคัน สุดท้ายจึงต้องหาอุปกรณ์เสริมในการเกาด้วยตัวเอง .. จากคุณ : POGGHI - [ 8 มี.ค. 52 20:05:45 ]

ความคิดเห็นที่ 31 อ่านไปอมยิ้มไป... สงสัยกิ๊ฟหมดตัวก้องานนี้ จากคุณ : เอ๋อ้อย - [ 8 มี.ค. 52 20:06:49 ]

ความคิดเห็นที่ 32 .. เมื่อข้ามฟากถนนจากหมู่บ้านมาแล้ว มีสะพานข้ามธารน้ำเล็กๆ ก่อนจะขึ้นเนินไปยังไร่ชาวาวี ผมเจอเด็ก 2 คน กำลังนั่งเกาะราวสะพานรอพ่อมารับ รอยยิ้มทักทายระหว่างทาง หาได้ง่ายยิ่งนักในหมู่บ้านแห่งนี้ .. จากคุณ : POGGHI - [ 8 มี.ค. 52 20:06:54 ]

ความคิดเห็นที่ 33 * เอ๋อ้อย  แค่แวะมาทักทายกันตลอดกระทู้ก็ปลื้มแล้วจ้า >__< .. “ไร่ชาวาวี” จากสะพาน เดินขึ้นถนนสูงชันไปอีกประมาณ 50 เมตร พอเหงื่อซึม เป็นทางเข้าไร่ชาวาวี ซึ่งเป็นไร่ชาของคุณลุงพังโก . ปัจจุบันชาอูหลงกลายเป็นสินค้าเกษตรกรรมสร้างรายได้มหาศาล ส่งขายทั้งในประเทศ และต่างประเทศ และสามารถปลูกได้อย่างแพร่หลายในพื้นที่ภาคเหนือ แต่สำหรับผืนไร่ชาขั้นบันไดที่ผมเห็นอยู่ตรงหน้า นี่คือ จุดเริ่มต้น .. จากคุณ : POGGHI - [ 8 มี.ค. 52 20:09:27 ]

ความคิดเห็นที่ 34 .. ไร่ชาวาวียามเที่ยงวันเงียบสงบ แทบไร้ความเคลื่อนไหว ช่วงเดือนกุมภาพันธ์ยังถือเป็นระยะเวลาพักฟื้นคืนกำลังของต้นชา โดยกว่าที่ชาวไร่จะได้เก็บเกี่ยวกันอีกครั้ง เริ่มต้นประมาณปลายเมษายน ลากยาวไปจนถึงเดือนตุลาคม .. จากคุณ : POGGHI - [ 8 มี.ค. 52 20:10:32 ]

ความคิดเห็นที่ 35 .. ผมลัดเลาะไปตามแนวต้นชา เก็บภาพบรรยากาศในมุมต่างๆ เดินไปเดินมาจนพบกับ รปภ.ประจำไร่ ซึ่งกำลังนอนหลบร้อนในช่วงพักเที่ยง รปภ. ประจำไร่ มีหน้าที่ง่ายๆ คือ ช่วยกินหนอน หรือแมลงที่มารบกวนการเจริญเติบโตของต้นชา .. จากคุณ : POGGHI - [ 8 มี.ค. 52 20:11:22 ]

ความคิดเห็นที่ 36 .. ผมเดินอ้อมไร่ชาจากประตูทางเข้า ไปจนถึงเนินเขาอีกฝั่ง มองเห็นบรรยากาศของหมู่บ้านจากมุมกว้าง ไร่ชาขนาดใหญ่เป็นคลื่นสีเขียวทอดยาวอยู่เบื้องหน้า โดยมีหมู่บ้านวาวีอยู่เบื้องหลังไกลลิบ เป็นมุมที่บ่งบอกความสำคัญได้ดีว่า ชุมชนวาวี ดำรงอยู่ได้ด้วยวิถีแห่งชา .. จากคุณ : POGGHI - [ 8 มี.ค. 52 20:12:13 ]

ความคิดเห็นที่ 37 .. “วัดจีน” หากมองจากหมู่บ้าน ถัดขึ้นไปจากไร่ชาวาวี ไม่ไกลนัก มีวัดจีนเล็กๆตั้งอยู่ ผมจึงลองเดินขึ้นไปชม เมื่อเข้าไปแล้วพบว่า เป็นวัดขนาดเล็ก จนคล้ายกับเป็นศาลเจ้า ที่มีบรรยากาศราวกับอยู่ในเมืองจีน ในวันนั้น ทั้งวัดมีนักบวชหญิง 1 รูป และ เณรอีก 1 รูป ซึ่งการแต่งกายเหมือนกับที่เราเห็นได้จากภาพยนตร์จีนกำลังภายในทั่วไป .. จากคุณ : POGGHI - [ 8 มี.ค. 52 20:13:20 ]

ความคิดเห็นที่ 38 .. เมื่อเข้าไปด้านใน มีพระพุทธรูป พระโพธิสัตว์ ตามความเชื่อของชาวจีน ให้สักการะ ทั้งหมดดูเรียบง่าย ไม่หรูหรา ไม่ตื่นตาตื่นใจ แต่อย่างไรก็ตาม วัดแห่งนี้เป็นอีกสถานที่หนึ่ง ที่ดำรงไว้ในความหลากหลายของความเชื่อและวัฒนธรรมแห่งชุมชนชาวดอย .. จากคุณ : POGGHI - [ 8 มี.ค. 52 20:14:02 ]

ความคิดเห็นที่ 39 .. สถาปัตยกรรมตามรูปแบบชาวจีน ที่เต็มไปด้วยมังกร ทำให้ผมนึกย้อนกลับไปในคำบอกเล่าของคุณลุงพังโกเรื่องที่มาของชื่อ ชาอูหลง .. จากคุณ : POGGHI - [ 8 มี.ค. 52 20:14:37 ]

ความคิดเห็นที่ 40 .. แม้การเดินขึ้นมายังวัดจีนเล็กๆแห่งนี้ ไม่มีอะไรน่าตื่นตาตื่นใจนัก นอกจากถือซะว่า ได้ขึ้นมาสักการะพระพุทธรูปเพื่อความเป็นสิริมงคล แต่หากเดินมาด้านหน้าวัด ก็พอจะมีมุมสวยๆให้ผมได้เห็นถนนหนทางเส้นหลักของหมู่บ้านวาวี ซึ่งทอดยาวลงมาจากหมู่บ้านเลาลี โดยมีหุบเขาเขียวครึ้มโอบล้อมอยู่เบื้องหลัง .. จากคุณ : POGGHI - [ 8 มี.ค. 52 20:15:17 ]

ความคิดเห็นที่ 41 .. “ไร่ชามีชีวิต” เมื่อลงมาจากวัด ผ่านไร่ชาวาวีของคุณลุงพังโกอีกครั้ง คราวนี้ไม่ได้มีแค่ไร่ชาเงียบสงบ แม้ไม่ใช่ฤดูเก็บเกี่ยว แต่ไร่ชายังต้องได้รับการดูแลเสมอ . ความเคลื่อนไหวของไร่ชา จึงเกิดขึ้นจากคนงานกลุ่มหนึ่ง ซึ่งกำลังขะมักเขม้นอยู่กับการถางวัชพืช แนวทางเดินของไร่ชา ที่ได้รับการแผ้วถางวัชพืชแล้ว เห็นเป็นแนวดินสีน้ำตาลแดงตัดกับสีเขียวเข้มของใบชา .. จากคุณ : POGGHI - [ 8 มี.ค. 52 20:16:19 ]

ความคิดเห็นที่ 42 .. ขณะกำลังถ่ายภาพ บรรดาคนงานหันมาให้ความสนใจเป็นระยะๆ น้าๆป้าๆ ถามว่า “ถ่ายรูปไปทำอะไรเหรอ” ผมอธิบายไปว่า “ถ่ายเก็บเอาไว้ เผื่อสักวันเรื่องราวของทุกคนจะได้ลงหนังสือ แล้วจะได้มีคนแวะมาเที่ยวดอยวาวีเยอะๆไงครับ แต่ที่แน่ๆผมจะเอารูปพวกนี้ไปอวดให้เพื่อนๆดูในอินเตอร์เน็ตก่อน” . กลุ่มคนงานยิ้มตอบ ก่อนจะเริ่มแซวกันเอง “ถ้าอยากได้นางแบบลงหน้าปก ก็ถ่ายป้าคนนั้นเลยนะ” “ปกหนังสืออะไร หนังสือดาราหรือเปล่า” “ถ่ายเยอะจัง สงสัยนางแบบจะไม่สวย” . . บ่ายนั้น ไร่ชาวาวีเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ .. จากคุณ : POGGHI - [ 8 มี.ค. 52 20:17:30 ]

ความคิดเห็นที่ 43 .. ช่วงเดือนพฤศจิกายน จนถึงมีนาคม เป็นเวลาแห่งการบำรุงฟูมฟัก เพื่อให้ต้นชาอูหลง พร้อมจะออกยอดอ่อนๆเมื่อถึงฤดูกาลเก็บเกี่ยว การถางหญ้าในไร่ชา ดูแลรดน้ำ ขจัดศัตรูพืช ไม่เพียงเฉพาะในไร่ชาวาวีเท่านั้น แต่หมายถึง ไร่ชากว้างไกลทั่วทั้งดอยวาวี นับเป็นงานปิดทองหลังพระที่มีความสำคัญไม่น้อยไปกว่างานอื่น .. จากคุณ : POGGHI - [ 8 มี.ค. 52 20:18:12 ]

ความคิดเห็นที่ 44 สวยมากมายเลย หนาวที่ผ่านมาตั้งเป้าไว้ว่าจะไปแต่ก็พลาด จากคุณ : แก่ กรุงเก่า - [ 8 มี.ค. 52 20:18:31 ]

ความคิดเห็นที่ 45 .. ผมตั้งใจไว้ว่า วันสุดท้ายจะถ่ายรูปในหมู่บ้านวาวีให้เสร็จสรรพ อย่าให้เกินเที่ยง เผื่อจะได้มีเวลาเหลือสำหรับไปตะลอนๆในตัวเมืองเชียงรายบ้าง . แต่ด้วยความน่าสนใจในชีวิตของไร่ชา จึงถ่ายรูปไปเรื่อยๆจนถึงบ่ายโมงครึ่ง เมื่อเห็นว่าเกินเวลาที่ตั้งใจไว้มาพอสมควร จึงกล่าวคำอำลากับกลุ่มคนงานในไร่ชา ซี่งแต่ละคนโบกไม้โบกมือลาพร้อมคำอวยพรขอให้โชคดี . ช่างเป็นนาทีที่มีแต่มิตรภาพและรอยยิ้ม ท่ามกลางคลื่นสีเขียวของไร่ชาอูหลง .. จากคุณ : POGGHI - [ 8 มี.ค. 52 20:19:03 ]

ความคิดเห็นที่ 46 * พี่ แก่ กรุงเก่า สวัสดีครับ  ยังไงก็ตามไปเที่ยวผ่านกระทู้ผมไปก่อนแล้วกันเน้อ .. “ความบันเทิงของเด็กวัยรุ่น” หมู่บ้านวาวี ไม่มีร้านเกมส์ออนไลน์ ไม่มีห้างดัง ไม่มีโรงหนัง ไม่มีแหล่งเที่ยวกลางคืน แต่กลุ่มเด็กวัยรุ่น ยังพอมีความบันเทิงเล็กๆให้ได้พักผ่อนหย่อนใจ . ผมเดินกลับจากไร่ชาวาวี เข้ามาที่หมู่บ้าน บริเวณปั๊มน้ำมันเล็กๆ ติดถนนใหญ่ เป็นเหมือนแหล่งบันเทิงขนาดย่อมประจำชุมชน ข้างปั๊มน้ำมัน มีร้านเช่าหนัง ไม่ต่างจากในเมือง และพื้นที่ติดๆกัน เป็นโต๊ะพูล ที่มีกลุ่มเด็กๆกำลังเพลิดเพลินไปกับเกมการแข่งขัน .. จากคุณ : POGGHI - [ 8 มี.ค. 52 20:21:19 ]

ความคิดเห็นที่ 47 .. ผมแวะเข้าร่วมชมการแข่งขันครู่หนึ่ง โดยส่งสัญญาณว่าจะขอถ่ายภาพเอาไว้ด้วย เด็กๆยิ้มตอบรับ แต่เราไม่ได้คุยอะไรอีก เพราะแต่ละคนมุ่งมั่น ทำสมาธิอยู่ในเกมกันเหลือเกิน .. จากคุณ : POGGHI - [ 8 มี.ค. 52 20:22:53 ]

ความคิดเห็นที่ 48 .. “การเดินทางที่ลืมไม่ลง” หลังจากเพลินไปกับการถ่ายรูปชีวิตในไร่ชา และแหล่งบันเทิงวัยรุ่นจนเกินเวลาที่วางไว้มาพอสมควร ผมเดินกลับมาที่ตลาดวาวี และแวะเข้าไปหาคุณลุงพังโกอีกครั้ง ตั้งใจเอาไว้ว่าจะไปบอกคุณลุงว่าไปดูไร่ชาวาวีมาแล้ว พร้อมทั้งกล่าวคำอำลาก่อนเดินทางกลับ . แต่เหตุการณ์เดิมๆที่ร้านค้าชาวาวี ก็วนกลับมาซ้ำเป็นครั้งที่ 3 คุณลุงพังโก เชิญผมไปที่โต๊ะชงชาอีกครั้ง พร้อมจัดแจงต้มชาอูหลงร้อนๆให้ “ดื่มชาก่อนกลับสักหน่อยนะครับ” แววตาของคุณลุงพังโก ซึ่งแสดงถึงความยินดี ที่ได้ต้อนรับขับสู้ผู้มาเยือน ทำให้ยากเกินกว่าจะปฏิเสธน้ำใจได้ลง เราจึงนั่งจิบชา คุยกันเรื่องไร่ชาวาวี อีกครู่ใหญ่ จนกระทั่งผมเห็นรถสองแถวสีเหลืองวิ่งผ่านไปคันหนึ่ง จึงต้องขอตัวเดินทางกลับ ด้วยเกรงว่า หากช้าไปกว่านี้ อาจต้องรอรถสองแถวคันต่อไปอีกนาน หลังจากกล่าวคำอำลาคุณลุงพังโกแล้ว ผมเดินมานั่งรอในศาลาหน้าตลาดวาวี บรรยากาศยามบ่ายวันอาทิตย์ช่างดูเงียบสงบ . . หลังนั่งรออยู่ราวครึ่งชั่วโมง ยังไม่มีทีท่าว่ารถสองแถวสีเหลืองถัดไปจะมาถึง ทั้งที่เวลาในขณะนั้นใกล้บ่าย 3 โมงเต็มที จากที่นั่งเล่นปล่อยใจสบายอารมณ์ ผมเริ่มเปลี่ยนเป็นความกระวนกระวายใจเล็กน้อย สุดท้ายผมจึงเดินไปถามเด็กสาววัยรุ่นกลุ่มหนึ่ง ซึ่งนั่งจับกลุ่มคุยกันละแวกนั้น ว่ารถสองแถวคันถัดไปจะมากี่โมง “รถสองแถวลงจากดอยคันสุดท้าย บ่าย 2 โมงนะคะพี่” คำตอบนั้น ไม่ต้องมีคำอธิบายใดอีก รถสองแถวสีเหลืองที่วิ่งผ่านหน้าร้านคุณลุงพังโกไป ขณะที่ผมกำลังนั่งคุยอยู่ในร้าน นั่นคือ รถลงจากดอยวาวีคันสุดท้ายของวันนี้ .. จากคุณ : POGGHI - [ 8 มี.ค. 52 20:25:07 ]

ความคิดเห็นที่ 49 .. เมื่อรู้ว่าตกรถแน่นอนแล้ว ผมจึงทำใจยอมรับชะตากรรม ว่าต้องยอมเสียค่าใช้จ่ายในการเหมารถ หรือจ้างมอเตอร์ไซค์ เพราะหากจะไปวัดดวงด้วยการโบกรถ ก็นับว่าเสี่ยงเกินไป เนื่องจากเวลาประมาณบ่าย 3 โมงนั้น คงมีชาวบ้านน้อยราย ที่จะขับรถลงจากดอยวาวีไปจนถึง ที่ว่าการอำเภอแม่สรวย . ผมปรึกษาน้องๆกลุ่มนั้น ถึงอัตราค่าจ้างของรถประเภทต่างๆ ได้ความว่า หากเหมารถสองแถวสีเหลืองลงดอย ประมาณ 800 – 1,000 บาท หรือหากจ้างรถมอเตอร์ไซค์ ราคาประมาณ 600 – 800 บาท แม้ราคาจะแพงจนเหงื่อตก แต่ไม่มีทางเลือกอื่นที่ดีไปกว่านั้น ผมจึงขอให้น้องๆช่วยโทรศัพท์ตามหาคนที่คิดว่า น่าจะรับจ้างในการเดินทางลงจากดอยครั้งนี้ . น้องๆช่วยกันโทรศัพท์ตามหาผู้กล้าในภารกิจ ส่งนักท่องเที่ยวลงดอย อยู่ครู่หนึ่ง ผมสังเกตว่า กลุ่มสาวๆกำลังปรึกษาอะไรกันสักอย่าง จากนั้น หนึ่งในเด็กสาววัยรุ่น จึงเดินมาบอกกับผมว่า “เดี๋ยวพวกหนูไปส่งพี่ก็ได้ค่ะ ไม่คิดตังค์หรอก” . . “กิ้ว” “ชิง” และ “ฮวา” คือ 3 วีรสตรีผู้กล้าในภารกิจครั้งนี้ เด็กสาววัยรุ่นจากโรงเรียนกวงฟูวิทยาคมตัดสินใจร่วมกัน พร้อมกับขออนุญาตจากคุณพ่อคุณแม่เรียบร้อยว่า จะไปส่งผมยัง ที่ว่าการอำเภอแม่สรวย โดยไม่ยอมคิดค่าจ้างใดๆ . การเดินทางของคณะ 1 หนุ่ม 3 สาว มีมอเตอร์ไซค์ 2 คันเป็นพาหนะ ซึ่งแม้ว่าผมจะขับมอเตอร์ไซค์ได้ก็ตาม แต่ด้วยถนนหนทางที่คดเคี้ยว พร้อมทั้งสัมภาระพะรุงพะรัง จึงขอยอมเป็นคนนั่งซ้อนให้ “ชิง” เป็นคนขับ ส่วน “กิ้ว” กับ “ฮวา” ขับร่วมทางไปด้วยกันอีกคันหนึ่ง ระหว่างทาง ผมได้คุยกับ ชิง และถามถึงเหตุผลในการตัดสินใจครั้งนี้ ชิง เล่าว่า เย็นวันนี้พี่สาวของ ฮวา เดินทางกลับมาจากเชียงใหม่พอดี จึงถือซะว่าขับรถลงไปรับเสียเลย แล้วก็เป็นโอกาสได้ขับรถเล่นไปในตัว . . เส้นทางลงจากดอยวาวี กว่า 50 กิโลเมตร ผมชวน ชิง คุยไปสารพัดเรื่อง ตั้งแต่วิถีชีวิตของคนในหมู่บ้าน วัฒนธรรมชาวจีน การเรียนที่โรงเรียนกวงฟู การศึกษาต่อ ชีวิตวัยรุ่นบนดอยวาวี การท่องเที่ยว ฯลฯ เมื่อการเดินทางผ่านไปได้ประมาณค่อนทาง กิ้ว ขับมาเทียบข้างๆ แล้วตะโกนบอกว่า หากผมต้องการแวะถ่ายรูปตรงไหน ก็จอดได้เลย รูปประกอบ – หลังขับรถผ่านมาจนเกือบถึงที่หมาย ผมบอกสาวๆจากดอยวาวีให้จอดรถถ่ายภาพบริเวณสะพานข้ามอ่างเก็บน้ำแม่สรวยเพื่อเป็นที่ระลึก .. จากคุณ : POGGHI - [ 8 มี.ค. 52 20:27:22 ]

ความคิดเห็นที่ 50 อยากให้ กิ๊พ แต่ไม่มี ให้ แทนน่ะ... ---------------------------- โดดเดียวเดียวดายในท้องเล ลมพัดลมเพไร้จุดหมาย จากคุณ : เต่าตัวลาย - [ 8 มี.ค. 52 20:28:22 ]

ความคิดเห็นที่ 51 .. ความจริงแล้วทิวทัศน์ระหว่างทางลงจากดอยวาวี มีความน่าตื่นตาตื่นใจไปตลอดเส้นทาง แต่ผมเลือกจอดถ่ายภาพเพียง 2-3 จุด เพราะต้องคำนึงถึงการเดินทางกลับของน้องๆ ไม่ให้เป็นเวลาค่ำมืดเกินไป . จุดสุดท้ายของการแวะถ่ายภาพ คือ เนินเขาเหนืออ่างเก็บน้ำแม่สรวย ภาพแสงอาทิตย์ตกกระทบกับผืนน้ำกว้างใหญ่ที่ไหลเอื่อยไปตามขุนเขาไกลสุดลูกหูลูกตา คือ ความงดงามแห่งเส้นทางสู่ดอยวาวี ซึ่งเป็นความงดงามที่ไม่แตกต่างจากรอยยิ้มและน้ำใจของเด็กสาว 3 คน ที่อยู่ตรงหน้า .. จากคุณ : POGGHI - [ 8 มี.ค. 52 20:28:34 ]

ความคิดเห็นที่ 52 คุณป๊อกกี้เขียนเก่งจัง อ่านเพลินเลย แต่ไม่ให้กิ๊ฟนะ เพราะมานเหลือ 2 อัน จะเก็บไว้ให้ชายในฝัน   จากคุณ : ฉินเมิ่งเหยา - [ 8 มี.ค. 52 20:29:06 ]

ความคิดเห็นที่ 53 .. วันวาเลนไทน์ คงเป็นวันที่ใครต่อใคร ใช้เวลาอยู่ด้วยกันในช่วงเทศกาลแห่งความรัก . ผมกลับเลือกเดินทางไปไกลๆเพียงลำพังยังดอยวาวี การเดินทางไปสถานที่ไกลแสนไกล ไม่เคยรู้จักใครมาก่อน ไม่ได้หมายความว่าผมหลบหนีบรรยากาศแห่งความรัก ตรงกันข้าม ผมกลับได้พิสูจน์ว่า “ความรัก หมุนวน อยู่รอบตัวเรา”....เป็นเรื่องจริง -จบบริบูรณ์- .. จากคุณ : POGGHI - [ 8 มี.ค. 52 20:30:07 ]

ความคิดเห็นที่ 54 เอา give มาแจกอีกแล้ว อ่านแล้วเริ่มติดใจ จขกท. ดูเหมือนหนุ่มเซอร์คนนี้จะเป็นคนโรแมนติกนะเนี่ย เก็บรายละเอียด และ บรรยายได้ละเมียดมาก ๆ ค่ะ จากคุณ : วัยรุ่นตลอดกาล - [ 8 มี.ค. 52 20:30:32 ]

ความคิดเห็นที่ 55 มาตามให้ครบซีรี่ย์ค่ะ... จากคุณ : หมอกหนาว - [ 8 มี.ค. 52 20:31:10 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ปะปะปะ  ปาดดดดด  ทันมั้ยเนี่ย  >  <" ปล. ยังไม่อ่านนะ     อารมณ์นี้    ไม่ปาดไม่ได้แล้ววววว     -    - จากคุณ : . (น า รี ส ร า ญ) - [ 8 มี.ค. 52 20:31:44 ]

ความคิดเห็นที่ 57 มีสาวดอยวาวี โผล่มามั่งยัง    วี๊ดวิ๊ววววววววววว แวะมาป่วนก่อน แล้วเดี๋ยวขึ้นไปตามอ่าน จ้า........ หุหุ แก้ไขเมื่อ 08 มี.ค. 52 20:39:00 จากคุณ : harumi - [ 8 มี.ค. 52 20:32:12 ]

ความคิดเห็นที่ 58 แม่น........... Love Is All Around จากคุณ : เต่าตัวลาย - [ 8 มี.ค. 52 20:32:21 ]

ความคิดเห็นที่ 59 “ความรัก หมุนวน อยู่รอบตัวเรา” ... อืมมม ..  จบเรื่องได้ประทับใจมาก ๆ ค่ะ จากคุณ : วัยรุ่นตลอดกาล - [ 8 มี.ค. 52 20:33:41 ]

ความคิดเห็นที่ 60 จบก่อนจนได้ เสียใจวุ้ยยยยยย   โฮ ๆๆๆ TT[]TT จากคุณ : . (น า รี ส ร า ญ) - [ 8 มี.ค. 52 20:34:01 ]

ความคิดเห็นที่ 61 อ่านเรื่องแล้วประทับใจมากๆ ค่ะ  เขียนได้น่าติดตาม ดอยวาวีเป็นอีกที่หนึ่งที่เราจะตั้งใจจะไปไปให้ได้เช่นกันค่ะ ว่าแต่เข้ามาคอนเฟิร์มว่า ยำปลากระป๋องใบชาอ่อนอร่อยมากๆ ตอนนั้นได้มีโอกาสกินที่ดอยแม่สลอง ก็ติดใจในรสชาติเช่นกันค่ะ จากคุณ : Dsmile - [ 8 มี.ค. 52 20:34:37 ]

ความคิดเห็นที่ 62 .. เกาะติดสถานการณ์  มาเชียร์ป๊อกกี้ ตกลง จบแค่นี้เหรอ  .. ทำไมไม่เขียนให้ยาว ๆ แบบซี่รี่ย์เกาหลีอ่ะ . แก้ไขเมื่อ 08 มี.ค. 52 20:36:51 จากคุณ : แมงเม่าติดลมบน - [ 8 มี.ค. 52 20:35:43 ]

ความคิดเห็นที่ 63 รอแล้วรออีกว่าเมื่อไหร่คุณป๊อกกี้จะรีวิว เดี๋ยวมาดูต่อนะ พี่เม่า อย่าลืมเอารูปงานเมื่อคืนมาให้ดูนะ อยากดูอ่ะ จากคุณ : มา รัก กัน เถอะ - [ 8 มี.ค. 52 20:44:09 ]

ความคิดเห็นที่ 64 OK ...... เหมือนเดิมค่ะ จากคุณ : @มะตูม@ - [ 8 มี.ค. 52 21:00:16 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ชอบทั้งภาพ และเนื้อความ อ่านแล้วรู้สึกได้ถึง "ชีวิต" ^ ^ จากคุณ : ณ วันหนึ่งเราจะมาพบกัน - [ 8 มี.ค. 52 21:03:12 ]

ความคิดเห็นที่ 66 นิยามของคำว่า "รัก" จริงๆ แล้วมันบริสูทธิ์และกว้างกว่าความรู้สึกของหนุ่มสาวมากนัก แต่บางทีเราก็ลืมๆ ไป ว่าแต่ว่า.. พ่อหนุ่มคนนี้ ไปที่ไหน ก็ได้รับมิตรภาพและความช่วยเหลือจากสาวๆ ตลอดเลยสิน่า อิอิ... อ้อ จากหนุ่มๆ ลุงๆ ป้าๆ ด้วย ตอนจบที่ว่า... เป็นเยี่ยงนี้นี่เอง ป.ล. รอเรื่องต่อไปนะ ว่าจะมาแบบไหนอีก จากคุณ : MaNgKoOd - [ 8 มี.ค. 52 21:06:08 ]

ความคิดเห็นที่ 67 รูปสวยมากค่ะ แล้วทริปต่อไปจะไปไหนคะ จากคุณ : มา รัก กัน เถอะ - [ 8 มี.ค. 52 21:09:23 ]

ความคิดเห็นที่ 68 อ่านแล้วชักอยากไปวาวีจัง ขอบคุณรีวิวสวยๆครับพี่ป๊อกกี้ จากคุณ : ikhong - [ 8 มี.ค. 52 21:09:44 ]

ความคิดเห็นที่ 69 ช่วงเวลาเดียวกัน ในจังหวัดเดียวกัน แต่พี่ป้อกกี้ดูได้อะไรมาเยอะมากๆๆ เลย ติ๊กไปมีแต่ กิน นอน เที่ยว ช้อปปิ้ง แล้วกลับ... รูปสวยมากเลย สารภาพว่ายังไม่ได้อ่านละเอียด ขอไปอ่านสือก่อนค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้มาอ่านต่อเด้อ จากคุณ : มีคนต้องการให้เธอฝันดี - [ 8 มี.ค. 52 21:10:18 ]

ความคิดเห็นที่ 70 ถ้ามีโอกาส จะลองตามรอยคุณ POGGHI ไปสัมผัสธรรมชาติที่ดอยวาวีบ้างค่ะ ว่าแต่เมื่อไหร่จะได้ไปน้อ ปล. แค่ไปมีตติ้งที่เสนาฯ ยังขอวีซ่าไม่ผ่านเลย จากคุณ : ColaGirl - [ 8 มี.ค. 52 21:10:45 ]

ความคิดเห็นที่ 71 ภาพสวย บรรยายเยี่ยมค่ะ จากคุณ : Be Happy ja - [ 8 มี.ค. 52 21:12:01 ]

ความคิดเห็นที่ 72 มาติดตามภาคสองค่ะ น่ารักจังเลยนะคะ คนที่นั้น ^^ แล้วก็ชอบ ประโยคนี้มากๆ "แต่คำขอบคุณนั้น มาจากความซาบซึ้ง ที่ได้เรียนรู้ และค้นพบความหมายในบางสิ่งบางอย่างที่มีค่ามากเกินกว่าจะซื้อหาได้ด้วยเงินตรา" อย่างไรก็ตาม เราเชื่อว่า คนดีๆ ก็ย่อมเจอกับคนดีๆนั้นแหละ ึ จากคุณ : oriole - [ 8 มี.ค. 52 21:14:50 ]

ความคิดเห็นที่ 73 มิตรภาพที่ดีๆที่เราสามารถหาได้รอบตัว.... เพียงแค่ว่าเราจะมองเห็นแล้วคว้ามันมาได้มากน้อยเพียงใด.. เหมื่อนดังเช่นห้องบลูที่มีมิตรภาพให้กันและกันตลอด... ฮิ้ววว ทั้งนี้ทั้งนั้น ป๊อกกี้ เองก้อเป็นคนสามารถจับคว้ามิตรภาพของผู้คนที่หมุนวนอยู่รอบตัวเองได้เสมอๆ ... อิจฉานะเนี่ย อิอิ จากคุณ : เอ๋อ้อย - [ 8 มี.ค. 52 21:16:44 ]

ความคิดเห็นที่ 74 มาต่อตอนจบจ้า... ว๊าวววววว login เรา เข้าบรรยากาศเลยนะเนี่ยยยยย อิ อิ Confirmed!!!! รีวิวนี้ Love is all around จริง ๆ ค่ะ จากคุณ : Actually, Love is all around - [ 8 มี.ค. 52 21:24:45 ]

ความคิดเห็นที่ 75 .. ขอบคุณสำหรับรีวิวนะคะ ดูเท่าไหร่ไม่เคยเบื่อซักที ^^ .. .. จากคุณ : ~คุงนู๋บลูเบอรี่ ~ - [ 8 มี.ค. 52 21:24:54 ]

ความคิดเห็นที่ 76 จิบชาอุ่นๆ ตอนอากาศเย็นๆ ไม่ต้องมีคนข้างๆ ก็สุขได้เนอะพี่ป๊อกกี้เนอะ ว่าแต่ ยำปลากระป๋องอร่อยมั้ยจ๊ะ เห็นแค่รูปก็ท้องร้องจ๊อกๆ แล้ว จากคุณ : oub_ib - [ 8 มี.ค. 52 21:25:12 ]

ความคิดเห็นที่ 77 คุ้มค่าจริงๆเลยค่ะ ไปเที่ยวแบบคุณป๊อกกี้ดีจังเลยค่ะ ไม่ต้องรอใคร อยากไปไหนก็ไป มีเวลาถ่ายรูปสวยๆ ขอติดตามเป็นแฟนคลับนะคะ ถ้ามีโอกาสจะมาเยี่ยมชมทุกกระทู้ของคุณป๊อกกี้เลยค่ะ รอบนี้เอาลูกสาวเป็นค่าเข้าชม อิอิ . จากคุณ : NSY - [ 8 มี.ค. 52 21:36:19 ]

ความคิดเห็นที่ 78 สุดยอดเหมือนเดิมค่ะ .... จากคุณ : cultureclub - [ 8 มี.ค. 52 21:40:31 ]

ความคิดเห็นที่ 79 ได้ความรู้เพิ่มขึ้นว่า ชาอูหลง มาจากชางูเขียว เอ๊ย ชางูดำ แล้ว เปลี่ยนมาเป็นมังกรดำ นี่เอง ขอบคุณสำหรับรีวิวดีๆ ค่า...... ว่าแต่บอกหน่อยมะได้หรอ ว่าทริปหน้าไปไหน แต่ได้ยินแว่วๆ ระแคะระคายมาบ้างแล้วแหละ อิอิ ^_^!! จากคุณ : harumi - [ 8 มี.ค. 52 21:40:59 ]

ความคิดเห็นที่ 80 ชอบรีวิวของคุณป๊อกกี้จังเลย ทั้งเรื่องราวและรูปภาพลงตัวมากๆค่ะ^^ จากคุณ : yuki_shimi - [ 8 มี.ค. 52 21:46:57 ]

ความคิดเห็นที่ 81 อ่านแล้ว ก็รับรู้ได้ถึงความสุขของคุณ pogghi ที่ถ่ายทอดอยู่ในตัวอักษร ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ อ่านแล้วจรรโลงใจก่อนนอน ราตรีสวัสดิ์ครับ จากคุณ : หน้าแว่น - [ 8 มี.ค. 52 21:47:40 ]

ความคิดเห็นที่ 82 Review ของคุณ POGGHI คงทำให้หลายๆคน อยากเที่ยวในไทยเพิ่มมากขึ้น เพราะว่ามันไม่ใช่แค่ไปดูสถานที่ต่างๆ แ่ต่ไปดูความเป็นอยู่ ได้รู้ถึงน้ำใจของคนท้องถิ่น รอ review ต่อไปอยู่นะครับ ถ้าไปเที่ยวก็เอามาฝากเพื่อนๆด้วยครับ จากคุณ : Neodicaprio - [ 8 มี.ค. 52 21:51:56 ]

ความคิดเห็นที่ 83 ชอบประโยคนี้จัง "สิ่งสวยงามที่สุดของดอยวาวี ไม่ได้อยู่ที่ธรรมชาติ หลบซ่อนอยู่ในไร่ชา หรือปรากฏบนใบหน้าของหญิงสาวคนไหน " อ่านจบทุกตัวอักษร  ได้ทั้งข้อคิด  รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะ ( จากคุณป้าและคุณยาย ฮ่าๆๆ ) ปล.ขณะที่อ่านรีวิว มินิฟังเพลงดินแดนแห่งความรักอยู่...ไปเก็บกระเป๋าดีกว่า ฮ่าๆๆ จากคุณ : . (น า รี ส ร า ญ) - [ 8 มี.ค. 52 21:53:16 ]

ความคิดเห็นที่ 84 Your review is so cool. Great job...man. จากคุณ : KRITTI - [ 8 มี.ค. 52 22:09:47 ]

ความคิดเห็นที่ 85 อบอุ่นและสวยงาม ทั้งภาพและเรื่องราวค่ะ จากคุณ : บาร็อก (บาร็อก) - [ 8 มี.ค. 52 22:23:54 ]

ความคิดเห็นที่ 86 สวยงามสุดๆไปเลยค่ะ อยากไปตามรอยมากจริงๆค่ะ จากคุณ : ด.ญ คณิตกร - [ 8 มี.ค. 52 22:34:43 ]

ความคิดเห็นที่ 87 อิ่มเอมทั้งเรื่องและรูป ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ และรูปงาม ๆ ค่ะ จากคุณ : ป้าหยด - [ 8 มี.ค. 52 22:35:10 ]

ความคิดเห็นที่ 88 ขอบคุณที่ไปตามค่ะ รูปสวยเหมือนเดิมเลย ชอบน้องแมว และวิถีชีวิตของวาวีค่ะ จากคุณ : ladybear - [ 8 มี.ค. 52 22:40:13 ]

ความคิดเห็นที่ 89 ตามมาดู ดอยวาวี เดี๊ยวว่างๆจะมาอ่านเน้อ จากคุณ : dodoman - [ 8 มี.ค. 52 22:46:18 ]

ความคิดเห็นที่ 90 เข้ากระทู้(รีวิว) ป๊อกกี้ แล้วมีความสุข ^^ จากคุณ : prettyguide - [ 8 มี.ค. 52 22:49:43 ]

ความคิดเห็นที่ 91 เก็บกระเป๋าไปซะเลยดีไหมเนี่ย.....!!!! คำเดียวแทนคำขอบคุณ สำหรับรีวิวน่ารักๆครับ Marvelous!!!! จากคุณ : Akirama - [ 8 มี.ค. 52 22:57:42 ]

ความคิดเห็นที่ 92 อ่านรีวิวคุณป๊อกกี้แล้ว ทำให้อยากเก็บกระเป๋าตามไปเที่ยวมั่ง ขอบคุณสำหรับรูปและรีวิวดีๆสวยๆค่ะ จากคุณ : มีหัวใจแต่ไร้ความรู้สึก - [ 8 มี.ค. 52 23:20:01 ]

ความคิดเห็นที่ 93 .. ขอบคุณเพื่อนๆทุกคนที่แวะมาให้กำลังใจเสมอๆน่ะครับ  ขอบคุณเพื่อนๆที่มาแอบดูเฉยๆ แต่ทิ้งกิ๊ฟต์เอาไว้เป็นหลักฐานด้วย ^^ . คุณ : เต่าตัวลาย ขอบคุณสำหรับหัวใจดวงโตๆครับ  (มาร้องเพลงบ่าววีกัน ฮ่าๆ) คุณ : ฉินเมิ่งเหยา  แค่แวะมาทักทายกันก็ขอบคุณมากๆแล้วครับ (ชายในฝัน คือ คนไหนเน้อ อิอิ) คุณ : วัยรุ่นตลอดกาล ขอบคุณสำหรับกิ๊ฟต์มากมายครับ  ถ้าชอบการบรรยายละเมียด ต้องค่อยๆละเลียดอ่านนะครับ >__< คุณ : หมอกหนาว แวะมาอ่านทุกครั้งเลย  สำหรับซีรี่ย์นี้ แค่สองตอนจบล่ะครับ แหะๆ หนูมิ น า  รี ส ร า ญ  ปาดดดด  ไม่ทัน กิ๊วๆ harumi ฮ่าๆๆๆ  แซวเรื่องสาวตลอดเลยน๊า คุณ : เต่าตัวลาย  แม่นๆๆๆ ด้วยคน  ความรักมันหมุนๆอยู่รอบๆตัวเรานี่แหละเนอะ คุณ : วัยรุ่นตลอดกาล  การเดินทางของผมครั้งนี้ ทำให้พิสูจน์คำนั้นได้จริงๆครับ หนูมิ น า รี ส ร า ญ  กิ๊วๆๆๆ (ไม่มีปลอบเลยเนอะ ฮ่าๆ) คุณ : Dsmile ขอบคุณที่ชอบในเรื่องราวครับ ส่วนปลากระป๋องยำยอดอ่นใบชาเนี่ย  ทานกับข้าวร้อนๆเนอะครับ โอ้ววว.... หิว - -" พี่เม่า ผมไปแค่กี่วันเอ๊งงงง - -"  ถ้าจะเขียนแบบซีรี่ย์เกาหลี คงต้องไปเป็นชาวดอยซัก 3-4 เดือน ฮ่าๆ (ตั้งกระทู้มีตติ้งด้วยเด้อ จะไปโพสต์รูปด้วยคน) คุณ : มา รัก กัน เถอะ ใช้เวลาปั่นๆๆๆบันทึกตอน 2 อยู่เกือบสัปดาห์ครับ  มีเพื่อนๆชอบกันเยอะ อ่านกันแยะ ก็หายเหนื่อยเลย คุณ : @มะตูม@ ขอบคุณครับ  แวะมาอ่านบ่อยๆเสมอ คุณ : ณ วันหนึ่งเราจะมาพบกัน  ดีใจที่ชื่นชอบนะครับ เรื่องราวต่างๆก็คือชีวิตของคนทั่วไป ที่บางครั้งอาจจะอยู่ไกลจากเราไปหน่อยเท่านั้นเองครับ MaNgKoOd ขอบคุณสำหรับการสนับสนุนมาโดยตลอดจ้า   ขอบคุณที่ไม่ลืมลุงๆป้าๆน้าๆด้วย ฮ่าๆๆๆ คุณ : มา รัก กัน เถอะ  การเดินทางครั้งต่อไป ขออุบไว้ก่อนครับ อิอิ ikhong ขอบคุณมาก  เทกิ๊ฟต์ให้กระจายเลย ใจดี๊ใจดี อิอิ ตุ๊กติ๊ก   มีคนต้องการให้เธอฝันดี  ก็หนูติ๊กไปกับผู้ใหญ่ๆนี่เนอะ รูปแบบเที่ยวก็คงแตกต่างจากพี่แหละ (ขยันจังเน้อ อ่านหนังสือให้จบ แล้วค่อยมาอ่านกระทู้ ดีแล้วล่ะจ้า) คุณ : ColaGirl วีซ่าไปดอยวาวี ต้องขอยากแน่ๆเลยครับ ฮ่าๆ   (เอาน่ะ ซักวันคงได้ไปเนอะ) คุณ : Be Happy ja ขอบคุณที่ตามติดมาทั้งสองตอนครับ ขอบคุณสำหรับกิ๊ฟต์ด้วยนะครับ แจกกระจายเลย อิอิ คุณ : oriole ขอบคุณครับ  ดีใจที่ชอบประโยคที่ว่านะครับ  หากคุณ oriole มีโอกาสไปดอยวาวี อย่าลืมแวะไปทานข้าวซอย กับ ซาลาเปา ร้านพี่ดารินทร์ด้วยแล้วกันนะครับ เอ๋อ้อย  ขอบคุณสำหรับข้อความที่อ่านแล้วรู้สึกดีมากเลยครับ  ผมคิดว่าก็เพราะห้องบลูนี่แหละครับ ที่เป็นแรงบันดาลใจ ในการเดินทางของผม จนไปเจอกับเรื่องราวดีๆมากมายรอบตัว คุณ : Actually, Love is all around บันทึกการเดินทางครั้งนี้ ชื่อ ล็อกอินของคุณ เหมาะสมที่สุดเเล้วครับ .... ขอบคุณที่ติดตามผลงานกันมาเสมอครับ ~คุงนู๋บลูเบอรี่ ~ คนอ่านไม่เบื่อ คนเขียนก็ไม่เบื่อครับ ขอบคุณที่ติดตามชมกันมาตลอดครับ oub_ib ถ้ามีคนข้างๆ ก็อาจจะอุ่นขึ้นนิดนึง ฮ่าๆ ... ยำปลากระป๋องอร่อยไหมน่ะเหรอ  ก็.... ทานคนเดียวหมดจานล่ะนะ แหะๆๆๆ คุณ : NSY แวะมาเยี่ยมชมกระทู้ผมเสมออยู่แล้วล่ะครับ ผมยังจำได้ตั้งแต่กระทู้เชียงใหม่ บ้านอ้ายหล้า โน้นเลย  และแวะมาครั้งใด ก็เอาลูกๆหลานๆน่ารักมาอวดทุกที >__< คุณ : cultureclub ขอบคุณครับ แวะมาตอบสั้นๆ  แต่ชอบให้กิ๊ฟต์เยอะจัง อิอิ harumi ไม่ใช่ชางูเขียวเน้อ ฮ่าๆ  การเดินทางครั้งหน้าน่ะเหรอ ...อืมๆๆๆ เดี๋ยวปล่อยข่าวลือดีกว่า ฮ่าๆ คุณ : yuki_shimi ขอบคุณครับ ที่ชอบการเล่าเรื่อง และรูปของผม   ครั้งหน้าผมไปไหนอีก จะส่งเรื่องราวไปให้เสมอนะครับ น้องหน้าแว่น  ฝันดีเน้อ  (คืนนี้ อย่าเผลอไปฝันถึงสาวๆวาวีล่ะ อิอิ) คุณ : Neodicaprio ขอบคุณครับ ดีใจที่คุณชอบเรื่องราวของผมนะครับ  ส่วนเรื่องการทำให้หลายคนอยากเที่ยวไทยมากขึ้น  พอดีว่าผมชอบป๋าเบิร์ด กับ พี่อี๊ด น่ะครับ เลยต้องช่วยๆกันหน่อย ฮ่าๆๆ หนูมิน า รี ส ร า ญ เป็นไงล่า.... ชอบเพลงดินแดนเเห่งความรักหรือยัง  ว่าแต่จะแพ็คกระเป๋าไปเที่ยวไหนจ๊ะ คุณ : KRITTI  ขอบคุณมากๆครับ  ชมกันแบบอินเตอร์เล๊ยยย ฮ่าๆ คุณ : บาร็อก ขอบคุณครับ ดีใจที่ชื่นชอบ และรู้สึกดีไปกับเรื่องราวนี้นะครับ คุณ : ด.ญ คณิตกร  หากมีโอกาสได้ตามรอยไปเมื่อไหร่ อย่าลืมส่งเรื่องราวสวยงามๆมาฝากผมด้วยนะครับ ป้าหยด ขอบคุณครับ  ดีใจที่ทำให้ป้าหยดอ่านแล้วรู้สึกอิ่มใจนะครับ คุณ : ladybear วิถีวาวี มีเสน่ห์น่าหลงใหลจริงๆครับ (น้องแมวขี้อายมั่กๆ ) คุณ : dodoman  แค่แวะมาทักทายกันก่อน ก็ดีใจเเล้วเด้อ ขอบคุณครับ คุณ : prettyguide คงเพราะเรื่องราวการเดินทางของเราใกล้เคียงกันนะครับ  คุณ prettyguide เอง ก็มักเดินทางไปเจอเรื่องราวดีๆในรีวิวเสมอๆ คุณ : Akirama ขอบคุณมากมายๆๆๆๆครับ   คำว่า Marvelous!!!!  เนี่ย  นักวิจารณ์หนัง ชอบใช้กับหนังระดับออสการ์เชียวน๊า  >__< คุณ : มีหัวใจแต่ไร้ความรู้สึก  ดีใจที่ทำให้รู้สึกดีๆจากบันทึกการเดินทางของผมนะครับ ว่าแต่ เก็บกระเป๋าไปช่วงนี้อาจจะร้อนหน่อยนะครับ แหะๆ .. จากคุณ : POGGHI - [ 8 มี.ค. 52 23:28:57 ]

ความคิดเห็นที่ 94 กระทู้ดีๆ ต้องตั้งใจอ่านเลยขอเข้ามาลงชื่อไว้ก่อน ตอนนี้ยังโดนป่วนใน msn เดี๋ยวไว้จะอ่านก่อนนอนเหมือนเดิมนะครับ ^^ จากคุณ : Coffee Blended - [ 8 มี.ค. 52 23:30:57 ]

ความคิดเห็นที่ 95 ตามมาชมแล้ว  แต่ลืมลงชื่อ กลับมาลงชื่ออีกรอบ รูปยังสวยถูกใจเหมือนเดิมนะ ป๊อกกี้ ^_____^ จากคุณ : coccinelle - [ 8 มี.ค. 52 23:32:36 ]

ความคิดเห็นที่ 96 .. ไม่ได้เมนท์อันแรก รอมาเมนท์อันสุดท้าย ชอบนะ... บางทีการเดินทางของเราไม่ได้สำคัญอยู่ที่ว่าเราจะไปที่ไหน ถึงจุดหมายดั่งใจหวังหรือไม่... หากแต่อยู่ที่ว่า...ระหว่างการเดินทางนั้นเราได้เก็บเกี่ยวอะไรใส่เป้ของเรามาบ้าง บางที..เราอาจจะไม่ได้เดินทางด้วยวิธีที่ตั้งใจหรือวางแผนไว้ หากบางครั้ง..การเดินทางในทางที่ต่างออกไป เราอาจจะได้อะไรกลับมา...ในทางที่ "ต่างออกไป" ชื่นชมคุณป๊อกกี้ในการเจียดเวลาที่มีอันน้อยนิด เพื่อออกเดินทางเก็บเกี่ยวประสบการณ์ในอีกรูปแแบหนึ่งมาให้ท่านอื่นๆ ได้ซึมทราบในรดชาดต่างๆของ..."การเดินทาง" ขอบคุณ ผมเอง แก้ไขเมื่อ 09 มี.ค. 52 00:10:18 จากคุณ : kadeng - [ 8 มี.ค. 52 23:59:22 ]

ความคิดเห็นที่ 97 ว้า เข้ามาช้าดีกว่าไม่ได้เข้ามาดู ตอน 2 ยังภาพสวยเหมือนเดิมนะคะ ชอบมากๆโดยเฉพาะการเล่าเรื่องคะ จากคุณ : พราวเพชร - [ 9 มี.ค. 52 00:05:02 ]

ความคิดเห็นที่ 98 ขอบคุณ ... ภาพสวยๆ ขอบคุณ ... เรื่องเล่า คำบรรยายดีๆ กับการเดินทาง จากคุณ : แมวมูดี้ - [ 9 มี.ค. 52 00:32:53 ]

ความคิดเห็นที่ 99 ตามเข้ามาชมรีวิวตอนจบค่ะ.... ขอบคุณสำหรับภาพสวยๆ เรื่องราวดีๆค่ะ.... Love is all around   จากคุณ : Red Leaves - [ 9 มี.ค. 52 01:03:19 ]

ความคิดเห็นที่ 100 ขอบคุณค่ะพี่ป๊อกกี้สำหรับรีวิวเรื่องราวของมิตรภาพที่อบอุ่น และภาพสวยๆ ที่พี่ป๊อกกี้ถ่ายทอดออกมาได้แบบเหมือนจริงมากๆ เลยค่ะ ปล. ยำปลากระป๋องน่ากินมาก พี่ป๊อกกี้กินคนเดียว อิ่มคนเดียว แต่ตอนที่เข้ามาชมเนี่ยนู๋หิวไปด้วยเลยค่ะ ปล1. นุ้งแมวน่าร๊ากกกกกกกกกกก จากคุณ : bn_jung - [ 9 มี.ค. 52 01:03:39 ]

ความคิดเห็นที่ 101 เดี๋ยวพุ่งนี้มาอ่านนะคะตาจะลืมไม่ขึ้นแล้ววววว^^" จากคุณ : LeKkAeY - [ 9 มี.ค. 52 01:19:44 ]

ความคิดเห็นที่ 102 ยังสวยสดงดงาม อยู่เหมือนเดิม... So impressive!! แก้ไขเมื่อ 09 มี.ค. 52 03:48:50 จากคุณ : Fly away home - [ 9 มี.ค. 52 03:47:26 ]

ความคิดเห็นที่ 103 อ่านแล้วมีความสุขจังเลย... รูปสวยมากกกเรื่องราวอ่านกี่รอบๆๆ ก็ไม่เบื่อเลยค่าาา.. ทริปหน้า เมื่อใหร่อีกคะ?? 555+ จากคุณ : รักได้ทีละคน - [ 9 มี.ค. 52 05:48:46 ]

ความคิดเห็นที่ 104 ^^ จากคุณ : Goya_aTaan - [ 9 มี.ค. 52 06:04:43 ]

ความคิดเห็นที่ 105 ดูหนัง(แผ่น)ของคุณ Pogghi แล้วได้ความรู้สึกอิ่มตา  อิ่มอารมณ์ อิ่มความรักอย่างมากมาย ใช่เลยค่ะ “ความรัก หมุนวน อยู่รอบตัวเรา” จากคุณ : ป้าทุยบ้านทุ่ง - [ 9 มี.ค. 52 08:20:38 ]

ความคิดเห็นที่ 106 ตามมาอ่านต่อด้วยคน....รูปสวย เรื่องน่าอ่าน ขอบคุณสำหรับรีวิวนะคะ จากคุณ : aeewil - [ 9 มี.ค. 52 08:27:39 ]

ความคิดเห็นที่ 107 หวังว่า..คงยังไม่ช้าเกินไป ที่กล่าวคำทักทายกับคุณป็อกกี้อีกครั้งนะคะ เป็นเส้นทางการท่องเที่ยวที่โรแมนติกและเปี่ยมไปด้วยน้ำใจไมตรีที่มีให้แก่ผู้มาเยือนจังเลยค่ะ แม้จะเป็นการเดินทางคนเดียวแต่เชื่อว่า คุณป็อกกี้คงไม่เดียวดาย...อย่างแน่นอน อบอุ่นในหัวใจ...ใช่มั้ยคะ ???? จากคุณ : พะยูนอ้วน - [ 9 มี.ค. 52 08:31:16 ]

ความคิดเห็นที่ 108 เรื่องราว และ รูปภาพ ถ่ายทอดได้อย่างน่าประทับใจ เหมือนเดิมครับ ทึ่งมาก ที่คุณเดินทางเดี่ยวๆ ไปยังที่ที่ยังไม่เคยไป เพื่อแสวงหาความรักรอบตัว.... ที่นั่น ว่าแต่ว่า หมั่นเก็บออมความรักใกล้ๆตัว... ให้มากๆหน่อยนะครับ (ถ้ามี ฮิ ฮิ) จากคุณ : เค-ออส (chaoswalker) - [ 9 มี.ค. 52 08:33:46 ]

ความคิดเห็นที่ 109 ขอบคุณครับ เข้ามาติดตามตอนจบของทริป ชาวาวี จากคุณ : manfa - [ 9 มี.ค. 52 08:36:33 ]

ความคิดเห็นที่ 110 รูปยังสวยหยด ภาษายังงามงดเหมือนเดิม^^ เมี๊ยวเหมียวหน้าตาจิ้มลิ้มมากกกกก  อยากให้กิ๊ฟมากกกแต่หมดตัวไปแล้วว เพราะ Love is all around นี่เองทำให้คุณป๊อกกี้เจอแต่เรื่องดีๆ ฟังเพลงโลกหมุนด้วยความรักเพราะขึ้นเป็นกองเลยอ่านกระทูนี้ เมื่อกี้ลืมบอก ท้องฟ้าสีจมปูสวยมั่กๆ ขอแจกยิ้มแทนกิ๊ฟได้มั๊ยคะ^____________________________^ แก้ไขเมื่อ 09 มี.ค. 52 08:48:31 จากคุณ : LeKkAeY - [ 9 มี.ค. 52 08:39:01 ]

ความคิดเห็นที่ 111 สมกับที่ลอยคอ..รอคอย... มีความสุขที่ได้ชมกระทู้ครับ จากคุณ : Art999. - [ 9 มี.ค. 52 09:23:07 ]

ความคิดเห็นที่ 112 ตามการเดินทางต่อ รูปสวย ดูเเล้วสบายตา ช่วยเพิ่ม พลังในการทำงานในเช้าวันจันทร์ อิ อิ.. จากคุณ : hungerry - [ 9 มี.ค. 52 09:39:50 ]

ความคิดเห็นที่ 113 รู้สึกดีๆๆอีกแล้ว อ่านรีวิวของคุณป๊อกกี้ทีไร ล่องลอยเหมือนได้ไปเที่ยวจริงๆๆ ใครที่มักใจร้อน..แล้วมาระบาย ความไม่พึงพอใจในรีสอร์ทอย่างนั้นอย่างนี้ น่าจะได้อ่าน บทความนี้เนอะ หมดตัวเลยนะจ๊ะ ให้กี๊ฟกระหน่ำ ช๊อบ ชอบ... จากคุณ : Sugarbean - [ 9 มี.ค. 52 09:51:13 ]

ความคิดเห็นที่ 114 รูปภาพมีชีวิตจ้า จากคุณ : หมูอ้วนจอมพลัง - [ 9 มี.ค. 52 09:51:20 ]

ความคิดเห็นที่ 115 ใช่ค่ะ สมกับที่รอคอยจริงๆ ภาพสวยมากๆ อ่านไปยิ้มไป  เหมือนตัวเองได้ไปเที่ยวด้วยเลย อิอิ ดู จขกท.เป็นคนอารมณ์ดีเหมือนกันน้า อยากไปลิ้มรสมิตรภาพแบบนี้บ้างจัง จากคุณ : nomadic - [ 9 มี.ค. 52 10:03:50 ]

ความคิดเห็นที่ 116 ขอคาราวะสักจอก!! ครับ จากคุณ : ตาชิโบ - [ 9 มี.ค. 52 10:21:32 ]

ความคิดเห็นที่ 117 แวะมาดูภาคสองตามคำชวนค่ะ ชอบตอนจบจังเลย แฮปปี้เอนดิ้ง :) ทริปต่อไป ถ้าเจอน้องแมว ถ่ายรูปมาเยอะๆ นะคะ ชอบมาก ^^ จากคุณ : silentstalker - [ 9 มี.ค. 52 10:23:08 ]

ความคิดเห็นที่ 118 หุหุ มีสาวๆ มาส่งด้วย ^^ รูปสวย เรื่องเยี่ยมเช่นเคยคะ นั่งอ่านแล้วอยากไปติดอยู่ดอยมั่งจัง ไปเที่ยวบ่อยๆ นะคะ คุณป๊อกกี้  ^^ จากคุณ : Daijobudai - [ 9 มี.ค. 52 10:32:57 ]

ความคิดเห็นที่ 119 อ่านไป...ยิ้มไป... สงสัยว่ากิ๊ฟจะหมดตั้งแต่ต้นเดือน จากคุณ : ppskubedo - [ 9 มี.ค. 52 10:33:08 ]

ความคิดเห็นที่ 120 อยู่ใกล้เชียงราย แต่ยังไม่เคยไปสักที ต้องหาโอกาสไปบ้างแล้ว ชอบรูปน้องแมวมากเลยครับ จากคุณ : เป็นพับ - [ 9 มี.ค. 52 10:35:00 ]

ความคิดเห็นที่ 121 งุงิ งุงิ เข้ามาตอนตลาดวายไปแล้ววว เข้ามายืนยัน นอนยัน ว่าไม่ช่าย ปู้ชายนะคร้า....อิอิ จากคุณ : ngbobber - [ 9 มี.ค. 52 10:46:50 ]

ความคิดเห็นที่ 122 เข้ามาล่าช้าอีกแล้ว แนะนำให้ป๊อกกี้เขียนหนังสือท่องเที่ยวขายครับ ทั้งภาพทั้งเรื่องราว ละเมียดละไมจริงๆเลย น่าติดตามตลอดเลยครับ จากคุณ : ข้าวเสาไห้ - [ 9 มี.ค. 52 11:12:26 ]

ความคิดเห็นที่ 123 อิ่มทั้งตา อิ่มทั้งใจค่ะ จากคุณ : ครอบครัวตัว ป - [ 9 มี.ค. 52 11:13:46 ]

ความคิดเห็นที่ 124 Actually,love is all around... เป็นทริปวันแห่งความรักที่สนุกและสวยงามมากๆค้าบ มาลงชื่อตอนสองก่อน เด๋วค่อยไปอ่านตอนแรก จากคุณ : ลาเต้แก้วหญ่ายๆ - [ 9 มี.ค. 52 11:25:25 ]

ความคิดเห็นที่ 125 เอาไป .. 5 give แด่ .. ลุงพังพังโก ตำนานชาอูหลง เมืองไทย ... ลป. จิบชาร้อนๆ พร้อมอ่านกระทู้นี้ .. จะเพิ่มความสุนทรีขึ้นอีก 12.67% .. จากคุณ : Think (อยากใช้ชื่อนี้ แต่มันซ้ำ) - [ 9 มี.ค. 52 11:37:55 ]

ความคิดเห็นที่ 126 ขอบคุณมากครับที่ตามมาหยิบยื่นสิ่งดีๆให้อีกครั้ง ชอบแนวคิด และ มุมมอง ของการดำเนินชีวิตของคุณ POGGHI มากครับ เป็น รีวิว ที่ดีมากๆ จริงๆ ขึ้นหิ้งไว้เรียบร้อยครับ ขึ้นเหนือคราวหน้า คงต้องตามรอยไปจิบชาที่ วาวี ซะแล้ว จากคุณ : โทนิโอ้ - [ 9 มี.ค. 52 11:48:54 ]

ความคิดเห็นที่ 127 ขอบคุณครับ สำหรับเรื่องและแง่คิดดีๆ และแล้ว POGGHI ก็หนีไม่พ้นต้องเจอสาวๆ แถมมาส่งอีกด้วย จากคุณ : Prince Wesley - [ 9 มี.ค. 52 12:05:56 ]

ความคิดเห็นที่ 128 แพทชอบรูปคห.ที่ 16 มากมาย คุณพนักงานใหม่หน้าตาสวยทีเดียวเชียว >____________< ขอบคุณสำหรับรีวิวเรื่องราวดีๆค่ะ จากคุณ : ที่บ้านมีแมวตั้ง 7 ตัว - [ 9 มี.ค. 52 12:49:14 ]

ความคิดเห็นที่ 129 ตามมาติดๆ ค่ะ งดงามเหนือคำบรรยายยยยยยย จากคุณ : Teddy Bear(I luv U) - [ 9 มี.ค. 52 13:05:21 A:192.168.1.115 X:58.8.182.35 TicketID:109021 ]

ความคิดเห็นที่ 130 ตามมาดูค่ะ ว่าแต่อยากเห็นหน้า จขกท.จังว่าเป็นไง เห็นว่าเป็นหนุ่มผมยาว เคยเห็นเจ๊ตุ้มฯ ตัวจริงมาหลายครั้งแล้ว พี่เค้าก็เป็นหนุ่มติสก์ผมยาวเหมือนกัน จากคุณ : เด็กศิลป์ (Artiste) - [ 9 มี.ค. 52 13:18:25 ]

ความคิดเห็นที่ 131 รูปสวยมากเลยค่ะ จากคุณ : ne-onn - [ 9 มี.ค. 52 13:30:47 ]

ความคิดเห็นที่ 132 หนีงาน แอบมาอ่านซะ 2 รอบ แนะนำให้คุณป๊อกกี้ไปเป็นคอลัมนิสต์ นิตยสารแนะนำสถานที่เที่ยว หรือไม่ก็ออก Photos Album พร้อมเรื่องเล่า อบอุ่น อบอุ่นแบบนี้ อ่านแล้วมีความสุขจริง ๆค่ะ จากคุณ : ครอบครัวตัว ป - [ 9 มี.ค. 52 13:42:54 ]

ความคิดเห็นที่ 133 ตามมาอ่านทั้ง 2 ตอนอย่างล่าช้า (พึ่งกลับจากเที่ยว) อ่านจบแล้ว สวยอ่ะ น่าไป เล่าเรื่องสนุก ภาพสวยเหมือนเดิม จบซึ้งด้วยอ่ะ เสียดายธรรมชาติแบบนี้น่าจะมีที่ภูมิภาคอื่นบ้างนะ เพราะตอนนี้มันร้อนมากๆ จากคุณ : มาสามวิหกอาแปด - [ 9 มี.ค. 52 13:44:44 ]

ความคิดเห็นที่ 134 ... เข้ามาชมภาพสวยๆ จากคุณ : joblovenuk - [ 9 มี.ค. 52 14:02:58 ]

ความคิดเห็นที่ 135 .. คุณ : Coffee Blended  ขอบคุณจากใจครับ  คนอ่านตั้งใจอ่าน คนเขียนก็จะตั้งใจเขียนนะครับ >_< คุณหมอ coccinelle ขอบคุณจ้า  แวะมาทักทายกันเสมอ (งานยุ่งไหมเนี่ย) ท่าน kadeng มาพร้อมกับข้อความคมกริบ  ข้อคิดดีๆ ขอบคุณมากครับ ... และต้องขออภัยที่แวะไปหาที่ร้านกาแฟไม่ทัน เนื่องจากเกิดเหตุการณ์ตกรถสองแถวซะก่อน - -" อุตส่าห์กะจะไปเซอร์ไพร้ส์ซะหน่อย คุณ : พราวเพชร ขอบคุณครับ  ผมรู้สึกดีทุกครั้งเช่นกัน ที่มีคนชอบเรื่องราวที่ผมเขียน คุณ : แมวมูดี้  ส่วนผมก็ต้องขอบคุณ กำลังใจจากคนอ่านครับ พี่เอ๋ Red Leaves ... ความรักหมุนวนอยู่ทุกที่   ถ้ามีตังค์จะไปหมุนๆที่เมกาบ้างนะครับ ฮ่าๆๆ (ตอนนี้อาศัยดูรูปของพี่เอ๋ไปก่อน แหะๆ) bn_jung ขอบคุณจ้า  ตามติด ติดตาม กันมาเสมอๆ  (หิวอะไรดึกๆ  เดี๋ยวอ้วน!!) คุณ : LeKkAeY  ฝันดีเด้อ คุณ : Fly away home ผมก็ประทับใจกับทุกข้อความของเพื่อนๆชาว BP ครับ คุณ : รักได้ทีละคน  เก็บไว้อ่านยามเบื่อๆเนอะครับ ... ทริปหน้า ก็อีกไม่นานมั้งครับ  แต่จะเขียนเมื่อไหร่เนี่ย ขึ้นอยู่กับความขี้เกียจ แฮ่ๆ เจ๊ตาล Goya_aTaan  มายิ้มอะไรจ๊ะ ป้าทุยบ้านทุ่ง  ต้องจิบชาไปด้วยนะครับ จะได้อิ่มท้องอีกหนึ่ง (รูปของป้าฯ สวยมากเลยครับ) คุณ : aeewil ขอบคุณที่ให้การสนับสนุน และติดตามมาเสมอนะครับ คุณ : พะยูนอ้วน  ถูกต้องเลยครับ  ผมไปไหนมาไหนคนเดียว แต่อุ่นใจจากมิตรภาพระหว่างทางเสมอครับ คุณ : เค-ออส (chaoswalker) ขอบคุณครับ  เดินทางไปไกลๆ ก็ได้พิสูจน์ครับ ว่ามีเรื่องราวความรัก ความมีน้ำใจอยู่รอบตัวเสมอ คุณ : manfa  อย่าลืมจิบชาไปด้วยนะครับ เพิ่มอรรถรสในการอ่าน ^^ คุณ : LeKkAeY ตื่นแล้วเหรอ อิอิ ยิ้มกว้างจริงๆ  เห็นแล้วชื่นใจครับ (ฟังเพลงดินแดนแห่งความรัก เพิ่มอีกเพลงสิครับ ผมชอบ >_<) พี่ Art999. ขอบคุณมากมายครับ  ผมปั่นให้เสร็จทันวันอาทิตย์เพื่อพี่ๆเพื่อนๆน้องๆที่รอเล๊ยยย คุณ : hungerry ว้าววว  ดีใจจังเลย   ผมจะพยายามหาเรื่องราวดีๆ มาช่วยเพิ่มพลังการทำงานเสมอๆนะครับ คุณ : Sugarbean  ขอบคุณสำหรับกิ๊ฟต์กระหน่ำ ซัมเมอร์เซลล์ครับ ฮ่าๆ  (เรื่องความใจร้อน  จริงๆผมก็ใจร้อนในบางครั้งครับ  แต่ถ้าไม่หนักหนามากไป ผมก็มักจะคิดบวกไว้ก่อนน่ะครับ) คุณ : หมูอ้วนจอมพลัง  มีชีวิตในรูปภาพด้วย ฮี่ๆๆ คุณ : nomadic ขอบคุณที่รอคอยครับ หวังว่าคงชอบเน้อ คุณ : ตาชิโบ  มาๆๆๆ  มาจิบชาอูหลงกันซักจอกก่อน คุณ : silentstalker เรื่องน้องแมวเนี่ย คงกำหนดยากนะครับ ต้องแล้วแต่ดวง  แต่ผมก็เจอบ๊อยบ่อย อิอิ คุณ : Daijobudai ว่างๆต้องลองไปเป็นชาวดอยครับ ซัก 2 - 3 วันก็ยังดี รับรองติดใจแน่นอนครับ คุณ : ppskubedo ขอบคุณครับ >__< คนใจดีให้กิ๊ฟต์กระจายเลยยย คุณ : เป็นพับ  คนใกล้ๆ ต้องลองไปเยือนซักหน่อยแล้วล่ะครับ ^^ คุณ : ngbobber  ทราบแล้วจ้า ฮ่าๆๆๆ คุณต้น  ข้าวเสาไห้  ขอบคุณสำหรับกำลังใจ และการติดตามกันมาตลอดเลยครับ  ซึ้งๆๆๆ >___< คุณ : ครอบครัวตัว ป   ต้องจิบชาด้วยนะครับ จะได้อิ่มท้องไปด้วย ^^ คุณ : ลาเต้แก้วหญ่ายๆ  กลับมาจากฮ่องกงแล้วเหรออออ  เหนื่อยไหมครับ มาจิบชาร้อนๆซักหน่อยเร๊ววว พี่รี่ Think ... ขอบคุณคร๊าบบบบ   ต้องชาอูหลงด้วยนะพี่  อย่าไปจิบชาเขียว  อันนั้นของญี่ปุ่น  เดี๋ยวไม่เข้าบรรยากาศ ฮ่าๆ คุณ : โทนิโอ้  ตามรอยเมื่อไหร่ ส่งมาให้อ่านด้วยนะครับ  จะขอร่วมทางไปจิบชาด้วยคน คุณ : Prince Wesley มาแซวเรื่องสาวๆอีกคนละ >___< แหะๆๆๆ  เรื่องมันสุดวิสัยเน้อ คุณ : ที่บ้านมีแมวตั้ง 7 ตัว  ถ้าผมไปเที่ยวไหน แล้วเจออีก จะถ่ายมาให้ 7 ตัวเล๊ยยย คุณ : Teddy Bear ขอบคุณมากครับ  สำหรับกำลังใจและคำชื่นชม คุณ : เด็กศิลป์ (Artiste)  เจ๊ตุ้มเค้าเซอร์ๆติสท์ๆ แบบเข้มๆ  แต่ผมเซอร์เค็มๆครับ ฮ่าๆ คุณ : ne-onn ชอบรูปอีกคนแล้ว ขอบคุณนะครับ คุณ : ครอบครัวตัว ป ปลื้มๆๆ อ่าน 2 รอบเลยยย ... เรื่องงานเขียนแนวนั้นก็อยากทำเหมือนกันนะครับ ตอนนี้ขอทำงานส่งชาว BP ไปก่อนละกัน คุณ : มาสามวิหกอาแปด  ขอบคุณที่ติดตามกันมาเสมอครับ (หนีไปเที่ยวไหนมา  ส่งรีวิวด้วย อิอิ) พี่ joblovenuk  สวัสดีครับ  ไปเที่ยวด้วยกันเลย  (ได้ดูหนังออสการ์ครบหรือยังเอ่ย ^^) .. จากคุณ : POGGHI - [ 9 มี.ค. 52 14:05:31 ]

ความคิดเห็นที่ 136 ...“ความรัก หมุนวน อยู่รอบตัวเรา”....เป็นเรื่องจริง -จบบริบูรณ์- ...ชัดเจนดีครับ กับคุณเต่าตัวลาย กับเพลง Love is all around... จากคุณ : เจ็บเพื่อเข้าใจ - [ 9 มี.ค. 52 14:53:26 ]

ความคิดเห็นที่ 137 อยากไปบ้างค่ะ  อยากไปลองจิบชาที่ดอยวาวี  เฮ้อ  คงจะมีความสุขมากๆ เลย  ขอบคุณสำหรับภาพสวย ๆ นะคะ  ยังดูไม่จบเลย อิอิ ไปดูต่อดีกว่า จากคุณ : ต้นฝนปลายหนาว (ต้นฝนปลายหนาว) - [ 9 มี.ค. 52 15:13:07 ]

ความคิดเห็นที่ 138 ภาพสวยพร้อมเรื่องราวดี ๆ สนุกมาก ๆ ค่ะ มีความสุขกับเรื่องราวดี ๆ ที่นำมาฝาก ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ จากคุณ : jay(ครอบครัว 7 ตัว..ก..) (ytak) - [ 9 มี.ค. 52 15:22:53 ]

ความคิดเห็นที่ 139 ตามมาอ่านทุกตัวอักษรค่ะ รีวิวนี้ทำให้มีความสุขขึ้นมาเลยค่ะ ขอบคุณมากๆๆนะคะสำหรับรีวิวดีๆๆ จากคุณ : Blendy_an - [ 9 มี.ค. 52 15:38:00 ]

ความคิดเห็นที่ 140 จังหวัดที่อยู่เหนือกว่าเพชรบูรณ์ยังไม่เคยได้มีโอกาสไปเที่ยวเลยค่ะ หุหุ  ต้องมาเกาะกระทู้ชมภาพสวยๆ ของคุณป๊อกกี้แทน ภาพสวยเทพมากๆ จากคุณ : adangrawi - [ 9 มี.ค. 52 16:17:02 ]

ความคิดเห็นที่ 141 เห็นยำยอดใบชาแล้วน้ำยายไหยย ^__^ สมัยไปฝึกงานบนดอย จำได้ว่าก่อนที่จะได้กินครั้งแรก คนที่เค้าจะทำให้กินสั่งว่า ตอนไปที่นิคมชาวเขาดอยเชียงดาวน่ะ ให้เก็บยอดเมี่ยงมาให้ด้วย เดินหาตั้งนาน หาใบเมี่ยง (คิดเอาเองว่าคือใบชะพลู) ไม่เจอซักกะใบ สุดท้ายถามน้องชาวเขาเผ่ามูเซอที่อยู่ในนิคม น้องเค้าก็ชี้ไปที่ต้นชา ซึ่งเราเดินผ่านไปผ่านมาหลายรอบนั่นแหละ ว่านั่นไง ยอดเมี่ยง ถึงกับงงกันไป ตอนกินครั้งแรก ขนาดมีคนเตือนไว้แล้วนะว่าอย่ากินยอดใบชา แต่ด้วยความรั้นค่ะ กินเข้าไปจนได้ ตกดึกๆ เข้าใจแร้วว่าทำไมถึงสั่งไม่ให้กิน เค้านอนม่ายหลับง่า ทรมานมั่ก ~~>_<~~ ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ สวยทั้งรูปและเรื่องราวที่บรรยายเลยค่ะ อ่านแล้วรู้สึกดีเสมอ จากคุณ : sneer - [ 9 มี.ค. 52 17:41:23 ]

ความคิดเห็นที่ 142 ในสายตาของผม สิ่งสวยงามที่สุดของดอยวาวี ไม่ได้อยู่ที่ธรรมชาติ หลบซ่อนอยู่ในไร่ชา หรือปรากฏบนใบหน้าของหญิงสาวคนไหน สาธุค๊าาา จากคุณ : ladydunce - [ 9 มี.ค. 52 17:55:57 ]