ความคิดเห็นที่ 1 ผมไปทัวร์ระนองช่วงวันที่ 10 ธันวาคม 2551 (แต่เพิ่งจะมา Review เอาตอนนี้??) ไปกับแฟนสองคนครับ ขับรถออกจากกรุงเทพราวๆ 8 โมงเช้า ไปตามถนนปิ่นเกล้า-นครชัยศรี ออกนครปฐม ราชบุรี เพชรบุรี แวะกินข้าวเช้าและข้าวแช่ที่เพชรบุรี แล้วก็ขับลงใต้ไปตามถนนเพชรเกษม ผ่านประจวบ แวะพักดื่มกาแฟที่บางสะพาน เข้าชุมพร ผ่านอำเภอท่าแซะ ไปจนถึงสามแยกหลักที่มีป้ายบอกทางว่าให้เลี้ยวขวาเข้าระนอง ถ้าตรงไปจะไปตัวเมืองชุมพร อำเภอหลังสวน เข้าสุราษฎร์ จริงๆแล้วถ้าขับตรงไปเรื่อยจนถึงอำเภอทุ่งตะโก ก่อนเข้าตัวอำเภอหลังสวน ก็จะมีสามแยกที่เลี้ยวขวาไประนองได้เหมือนกัน โดยใช้เส้นทาง 4006 ผ่านอำเภอพะโต๊ะ แต่ทางนี้ผมว่ามันออกจะอ้อมสักหน่อย อีกอย่างผมอยากจะไปให้ทันดูวิวที่เขาฝาชีตอนเย็นด้วย ผมเลยเลือกเลี้ยวขวาตั้งแต่สามแยกแรก พอเลี้ยวขวามาปุ๊บก็จะมีป้ายบอกตลอดทางว่าให้ขับตรงไปเรื่อยๆเดี๋ยวก็จะไปถึงระนองได้ จุดสังเกตแรกนะครับที่จะเป็น Milestone ในการบอกว่าเรากำลังเข้าสู่จังหวัดระนองแล้วคือ หินสลัก จปร. ที่มีพระปรมาภิไธยของล้นเกล้ารัชกาลที่ 5 สลักอยู่บนศิลาก้อนยักษ์ จุดนี้เสมือนเป็นจุดเชื่อมบนรอยต่อระหว่างจังหวัดชุมพรและระนองครับ และจากจุดนี้ไปอีกประมาณ 90 กิโล ก็จะเข้าตัวเมืองระนอง วันนั้นผมมาถึงที่นี่ประมาณ 3 โมงเย็น (ขับกันเอื่อยเฉื่อยมาก!) ดูแผนที่ด้านล่างได้นะครับ (ขอบคุณ http://www.thai-tour.com/thai-tour/south/ranong/data/map.htm สำหรับแผนที่ครับ) จากคุณ : มองพระจันทร์ก่อนฝันเห็นเธอ (มองพระจันทร์ก่อนฝันเห็นเธอ) - [ 9 มี.ค. 52 23:35:45 ]

ความคิดเห็นที่ 2 แผนที่ไม่ขึ้น (เป็นเพราะไป copy เค้ามารึเปล่า?) เอาใหม่ จากคุณ : มองพระจันทร์ก่อนฝันเห็นเธอ - [ 9 มี.ค. 52 23:37:31 ]

ความคิดเห็นที่ 3 พอขับไปสักพักจุดแรกที่ต้องแวะก็คือหมู่บ้านทับหลี ประวัติของหมูบ้านนี้ อ้างอิงจาก http://korkordkra.com/index.php?option=com_content&task=view&id=27&Itemid=73 นะครับ ชื่อของหมู่บ้านแต่นี้เรียกว่า “พลับพลาที่ประทับของหม่อมหลี สุริยวงศ์” แต่ ผู้คนนิยมเรียกสั้น ๆ ว่า “ทับหลี” ผมเข้าใจว่าน่าจะมีอิทธิพลมาจากภาษาใต้ที่ชอบเรียกสั้นๆไว้ก่อน หมู่บ้านนี้โด่งดังจากซาลาเปาครับ ตลอดสองฝั่งข้างทางจะเต็มไปด้วยร้านขายซาลาเปาไส้ต่างๆ และขนมจีบ ผมก็ไม่รู้หรอกว่าร้านไหนอร่อย ก็เลยจอดแบบสุ่มเข้าไป เท่าที่ผมสัมผัสนะครับ อันนี้เป็นความเห็นส่วนตัว ผมว่าซาลาเปาวราภรณ์เนื้อนุ่มกว่า แต่ก็นานาจิตตังนะครับ ลองแวะดูหล่ะกัน เพื่อที่จะได้ลิ้มรสว่าซาลาเปาทับหลีของแท้ๆรสชาติเป็นยังไง หลังจากนั้นถ้าขับไปตามถนนอีกสักพักก็จะถึงคอคอดกระ จากคุณ : มองพระจันทร์ก่อนฝันเห็นเธอ - [ 9 มี.ค. 52 23:44:54 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สำหรับคอคอดกระนั้นเป็นส่วนที่แคบที่สุดในแหลมมลายูครับ คือเมื่อวัดจากชายฝั่งทะเลด้านอันดามันมายังชายฝั่งทะเลด้านอ่าวไทยแล้วจะกว้างเพียงแค่ 50 กิโลเมตรเท่านั้น แต่ที่นี่ไม่ใช่ส่วนที่แคบที่สุดในประเทศไทยนะครับ ถ้าจะวัดเฉพาะอาณาเขตประเทศไทย ช่วงด่านสิงขรจังหวัดประจวบฯ ยังแคบกว่าตรงคอคอดกระอีกครับ แต่กระนั้นที่แคบที่สุดในประเทศไทยก็ยังไม่ใช่ด่านสิงขรครับ แต่เป็นที่ ต. หาดเล็ก อ. คลองใหญ่ (คลองดันใหญ่กว่าหาด) จ. ตราดครับ ลองดูใน Google Earth ได้ครับตรงที่เป็นส่วนแหลมสุดของ จ. ตราด ระยะวัดจากฝั่งนึงถึงอีกฝั่งนึงแค่ 450 เมตรเท่านั้น ยังไม่ถึงครึ่งกิโลเลย! ที่คอคอดกระนี่จะมีแม่น้ำกระบุรีเป็นพรมแดนธรรมชาติกั้นระหว่างไทยกับพม่าครับ แม่น้ำกระบุรีนี่ก็ไหลไปออกที่ปากน้ำจังหวัดระนองครับ เป็นแม่น้ำที่ขนานไปกับถนนเพชรเกษมที่มุ่งหน้าไปจังหวัดระนอง จากรูปจะเห็นนะครับว่าแค่ว่ายน้ำข้ามฝั่งไป 100 เมตร (ดูจากป้ายบอกทาง) ก็ข้ามไปประเทศพม่าได้แล้ว ว่าแต่ใครจะข้ามไปเนี่ย! แล้วป้ายก็ดันชี้ลงแม่น้ำเอาดื้อๆ เรือสักลำก็ไม่มี?? รูปล่างขวาเป็นสาวพม่าอพยพครับ เอ๊ย! ไม่ใช่ เป็นผู้บัญชาการทริปครับ แก้ไขเมื่อ 12 มี.ค. 52 10:15:47 แก้ไขเมื่อ 12 มี.ค. 52 10:14:27 แก้ไขเมื่อ 09 มี.ค. 52 23:48:39 จากคุณ : มองพระจันทร์ก่อนฝันเห็นเธอ - [ 9 มี.ค. 52 23:46:47 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ขอรูปแผนที่ประกอบอีกสักที โพสกี่ทีก็ไม่ขึ้น จากคุณ : มองพระจันทร์ก่อนฝันเห็นเธอ - [ 9 มี.ค. 52 23:49:23 ]

ความคิดเห็นที่ 6 จากแผนที่ข้างต้นจะเห็นนะครับว่ามีน้ำตก มีถ้ำให้แวะระหว่างทางมากมาย แต่ด้วยผมจะต้องรีบไปดูพระอาทิตย์ตกที่เขาฝาชี ผมเลยขอผ่านไปก่อน เดี๋ยวขากลับค่อยเก็บให้หมด สำหรับจุดชมวิวเขาฝาชีนั้น พอขับเลยตัวอำเภอกระบุรีมาสักพัก ก่อนเข้าอำเภอละอุ่น ให้มองทางขวามือให้ดีนะครับ ป้ายบอกทางจะเล็กมาก แทบมองไม่เห็น ป้ายเขียนว่า ทางขึ้นสถานีทวนสัญญาณเขาฝาชี ของ ทีโอที ด้วยความที่ผมเคยทำงานที่ ทีโอที มาก่อนเลยรู้สึกตะหงิดๆว่ามันน่าจะเป็นจุดชมวิวเขาฝาชีอันเลื่องชือ (1 ในจุดที่ชมพระอาทิตย์ตกที่สวยที่สุดในประเทศไทย) เพราะสถานีทวนสัญญาณหรือ Repeater โดยส่วนใหญ่จะตั้งบนยอดเขาเพื่อให้มีจานรับ-ส่งคลื่นไมโครเวฟไปยังสถานีทวนสัญญาณข้างเคียง ไม่ถูกบดบังด้วยภูเขา หรือสิ่งก่อสร้างอื่นๆ ดังนั้นจากภาพถ่ายที่เคยเห็น จุดชมวิวก็น่าจะอยู่บนยอดเขาเช่นกัน ผมเลยไม่รีรอรีบเลี้ยวขวาขึ้นไปตามทางขึ้นเขาทันที ที่เขาฝาชีได้รับการยกย่องว่าเป็นจุดชมวิวที่สวยแบบไม่เหมือนใครก็เพราะเป็นมุมที่มองจากยอดเขาลงไปเห็นแม่น้ำ 2 สายคือแม่น้ำละอุ่นกับแม่น้ำกระบุรี (ก็แม่น้ำสายเดียวกับที่เห็นตรงคอคอดกระนั่นแหละครับ) มาบรรจบกันคล้ายๆปากน้ำโพ แต่มุมจะสวยกว่าตรงที่มีเกาะแก่งกลางลำน้ำด้วย จากคุณ : มองพระจันทร์ก่อนฝันเห็นเธอ - [ 9 มี.ค. 52 23:52:01 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ตอนขับขึ้นไปนี่ก็ใจตุ้มๆต่อมๆครับว่ามันจะถูกทางหรือเปล่านี่! ป้ายสักแผ่นบอกทางก็ไม่มี เพราะถ้ามันเป็นจุดชมวิวเลื่องชื่อในทำนองเดียวกับแหลมพรหมเทพจริง มันควรจะมีป้ายอะไรให้อุ่นใจหน่อยสิ ทางขึ้นเขาก็เล็กมากครับ รถสวนกันแทบไม่ได้ แถมชันอีกต่างหาก วันที่ผมไปโชคดีคือไม่มีรถตามและรถสวนสักคัน แต่มันก็นับเป็นโชคร้าย (รึเปล่า) เพราะมันทำให้เรารู้สึกวังเวงเหลือเกิน พอขับไปสัก 10 นาที ก็ถึงยอดเขา ได้พบกับสถานีทวนสัญญาณ ปรากฏว่าเค้าใส่กุญแจครับ เข้า บ่ ได้!!! อ้าว แล้วคนอื่นเค้าไปถ่ายรูปกันที่ไหนหล่ะเนี่ย (ผมคิดในใจ) ตอนขึ้นไปถึงยอดเขาประมาณ 5 โมงครึ่งแล้วครับ เริ่มวิเวกวังเวงแล้ว พอหามุมที่คิดว่าดีที่สุดได้ เอาขาตั้งกล้องกาง ถ่ายเสร็จปุ๊บก็รีบขับลงเขาเลยครับ ที่กลัวเพราะทางลงมันชันและแคบ ขับผ่านป่า ผมคาดว่ามันต้องมืดมากๆแน่ แล้วถ้ามันมีรถสวนมาตรงทางที่เป็นขอบเหวมันจะหลีกกันยังไง ผมเลยตัดสินใจรีบลงเขาทันทีหลังจากที่คิดว่าได้รูปที่ดีที่สุด ซึ่งก็ไม่เหมือนกับที่ชาวบ้านเค้าถ่ายกันมาได้ -_-“ จากคุณ : มองพระจันทร์ก่อนฝันเห็นเธอ - [ 9 มี.ค. 52 23:53:03 ]

ความคิดเห็นที่ 8 หลังจากลงจากเขาฝาชีปุ๊บ ก็รีบบึ่งรถเข้าตัวเมืองระนองทันที ผ่านอำเภอละอุ่น ถนนเส้นทางจากชุมพรมาระนองนั้นเต็มไปด้วยโค้งพอสมควรนะครับ  เวลาขับต้องระวังรถแซงเหมือนกัน ไม่เหมือนทางจากชุมพรไปสุราษฎร์ ที่เป็นถนนพื้นราบและตรงพอสมควร ขับมาอีกครึ่งชั่วโมงก็เข้าตัวเมืองระนอง ผมรีบมองหา โรงแรมจันทร์สมฮอทสปา ที่ได้สมัครเป็นสมาชิกในงานท่องเที่ยวที่ Impact ปลายปี 51 ผมว่าสมัครสมาชิกของที่นี่คุ้มพอสมควรนะครับ ราคาประมาณสัก 3 พันบาท ถ้าผมจำไม่ผิด พักได้ 4 คืน อาบน้ำแร่ได้ไม่อั้น อาหารเช้าฟรี อาหารเย็นลดครึ่งราคา ขนมเค้กฟรี 1 ปอนด์ นวดแผนโบราณฟรี และส่วนลดต่างๆอีกเพียบ ติดอย่างเดียวครับ รร ค่อนข้างเก่าพอสมควร ก็เข้าใจอ่ะนะครับว่าจังหวัดระนอง ไม่ใช่จังหวัดหลักในการท่องเที่ยว แขกที่มาคงไม่ล้นหลามเหมือนภูเก็ต พัทยา ลองดูรูปอ่ะนะครับว่าเก่าหรือไม่อย่างไร ด้วยความที่ผมต้องทำงาน ตจว บ่อย และหลายครั้งก็ต้องพัก รร ในระดับ 300-500 บาท (เพื่อประหยัดเบี้ยเลี้ยง) ผมเลยรู้สึกเฉยๆกับสภาพของ รร. โชคดีที่ ผบ. สูงสุดก็รับสภาพได้ ;) พอเข้า Check-in และอาบน้ำอาบท่า เปลี่ยนเครื่องแต่งกายเสร็จ ก็ได้เวลาท่องราตรีเมืองระนองหาของอร่อยใส่ท้อง หลังจากขับรถมาทั้งวันหล่ะครับ จากคุณ : มองพระจันทร์ก่อนฝันเห็นเธอ - [ 9 มี.ค. 52 23:54:09 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ผมขับออกจาก รร แล้วไปเลี้ยวขวาเข้าตัวเมืองที่แยกไฟแดงใหญ่ หลังจากนั้นก็ไปเลี้ยวซ้ายที่ ถนน เพิ่มผล แล้วขับไปเรื่อยๆตามทางที่จะไปตลาดและท่าเรือ สายตาก็เหลือไปเห็นร้านขายผัดไทย ข้าวเหนียวมะม่วงอยูฝั่งซ้ายมือ ผมเลี้ยวรถเข้าไปลองชิมทันที รสชาติใช้ได้นะครับสำหรับผัดไทย ร้านนี้ขายหลายอย่างครับ มีกระเพาะปลาด้วย  หลังจากนั้นผมลองขับวนรอบตัวเมืองระนองดูยามค่ำคืน ผมรู้สึกว่าระนองเป็นจังหวัดที่สงบเงียบมากครับ ร้านรวงส่วนใหญ่ก็ปิดแต่หัวค่ำ จะมี Zone ที่เป็นแหล่งท่องเที่ยวแถบถนนเรืองราษฎร์อยู่ที่มั้งครับที่พอจะมีสีสันนิดหน่อย แต่ก็คงเปรียบไม่ได้กับพัทยายามค่ำคืน หลังจากขับวนไปมาจนน่าจะจำเส้นทางในเมืองได้แล้ว ก็ขับกลับมานอนพักผ่อนดีกว่า เพื่อทริปพรุ่งนี้เช้า ซึ่งเป็น Hi-light ของทริปนี้ จากคุณ : มองพระจันทร์ก่อนฝันเห็นเธอ - [ 9 มี.ค. 52 23:56:15 ]

ความคิดเห็นที่ 10 รุ่งเช้าตื่นนอนมารับประทานข้าวต้มและ ABF จากทาง รร ซึ่งห้องอาหารได้บรรยากาศพอสมควรครับเพราะติดน้ำตกเล็กข้าง รร ลองดูรูปข้างบนสิครับ หลังจากรับประทานอาหารเสร็จก็ได้เวลามุ่งหน้าลงใต้สู่ อำเภอกะเปอร์ ระหว่างทางไปอำเภอกะเปอร์มีสถานที่ท่องเที่ยวมากมายริมทางครับ ที่โด่งดังมากก็เห็นจะเป็นน้ำตกหงาวและภูเขาหญ้า ที่ภาษาอังกฤษเรียกว่า Bald Mountain หรือเขาหัวล้าน ชื่อไทยกับชื่อฝรั่งไปกันคนละทิศคนละทางเลย ภูเขาหญ้าและน้ำตกหงาวอยู่แถบจะบริเวณเดียวกันครับคือริมถนนเพชรเกษม ถ้าหันหน้าไปทางใต้มุ่งหน้าไปพังงา น้ำตกจะอยู่ทางซ้ายและภูเขาหญ้าจะอยู่ทางขวา ทั้งสองที่ห่างจากตัวเมืองไม่ไกลเท่าไหร่ น่าจะราวสัก 10 กิโลนิดๆครับ ในตอนนี้ผมได้แวะที่ภูเขาหญ้าก่อนเพราะมองไปไม่มีนักท่องเที่ยวเลย ผมเลยอยากเก็บภาพที่มีแต่ธรรมชาติโล่งๆเลยรีบเลี้ยวรถเข้าไปไม่ต้องรอรี ภูเขาหญ้าถ้ามาในช่วงธันวาคมจะเห็นเป็นภูเขาสีทองอร่ามเลยครับ (ดูจากรูปนะครับ) ถ่ายยังไงก็สวย ที่สวยก็เพราะธรรมชาติล้วนๆ ช่วงที่ผมไป เผอิญผมต้องทำเวลาเพื่อให้ไปถึงหน่วยรักษาพันธ์สัตว์ป่าคลองนาคาให้ทันตามที่นัดหมายไว้ เลยอยู่ชมความงามของภูเขาหญ้าได้ไม่นาน กะว่าขากลับจะแวะมาใหม่ จริงๆมีคนบอกว่าถ้าขึ้นไปยอดเขา (จริงๆผมว่าใช้คำว่าเนินน่าจะดีกว่า) จะสามารถเห็นทะเลอันดามันได้เลย อันนี้ผมไม่ได้ขึ้นนะครับเลยไม่ได้เห็น จากคุณ : มองพระจันทร์ก่อนฝันเห็นเธอ - [ 9 มี.ค. 52 23:57:14 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ส่วนน้ำตกหงาวผมยังไม่แวะ ไว้ขากลับค่อยแวะดีกว่า จากนั้นผมรีบมุ่งหน้าลงใต้ไปยังคลองนาคาซึ่งมีระยะทางค่อนข้างไกล (เพราะขับเลยไปอีกไม่กี่สิบกิโลก็จะเข้าเขตพังงาอยู่แล้ว) ในช่วงที่ผ่านทางอำเภอกะเปอร์ซึ่งห่างจากตัวเมืองระนองประมาณสัก 50 กิโลได้ ให้สังเกตสองฝั่งของถนนนะครับ จะมีกะปิที่ชาวบ้านเค้านำออกมาขาย เค้าทำกันเอง รสชาติดีทีเดียว กลิ่นหอมมากๆๆ ที่สำคัญราคาค่อนข้างถูก ลองแวะดูนะครับ เกร็ดความรู้จากเว็บของอำเภอกระเปอร์บอกว่า ชื่อของอำเภอมีที่มาจากครอบครัวของนางเปอ หรือกะเปอร์ ชาวมลายูที่มาตั้งถิ่นฐานจนเป็นครอบครัวใหญ่ โดยอยู่กันแบบกงสีครับ กะ หรือ ก๊ะ แปลว่าพี่หรือน้า (อันนี้อ้างอิงจาก Wikipedia ครับ) ขับรถเลยอำเภอกะเปอร์ไปอีกสักพักใหญ่ๆ จนเข้าเขตอำเภอสุขสำราญ ซึ่งเป็นอำเภอสุดท้ายของระนองก่อนเข้าพังงา แต่ก่อนเป็นกิ่งอำเภอครับ แต่ตอนนี้ยกระดับเป็นอำเภอแล้ว หนทางจากตัวเมืองมาจนถึงจุดนี้ก็เป็นทางคดเคี้ยวพอสมควรครับ ขับเลยตัวอำเภอสุขสำราญมาสักพัก ให้มองทางซ้ายมือดีๆครับจะเห็นป้าย “ชมรมเพลินไพรศรีนาคา” จากป้ายให้เลี้ยวซ้ายเข้าไปอีก 800 เมตรก็จะถึงที่ทำการของชมรม ที่นี่จะเป็นการรวมตัวกันของชาวบ้านท้องที่เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าคลองนาคา ที่มีใจรักลำน้ำคลองนาคาที่เป็นแหล่งที่อยู่ของพลับพลึงธารา จริงๆก็คือต้นพลับพลึงที่เราคุ้นเคยนั่นแหละครับ แต่ที่ต่างจากพลับพลึงทั่วไปคือลำต้นและใบจะอยู่ใต้น้ำ ส่วนดอกจะชูช่อพ้นเหนือน้ำ และมักอยู่รวมกันเป็นแพขนาดใหญ่ ทำให้คุ้งน้ำคลองนาคาดูสดใส และตลบอบอวนไปด้วยกลิ่นจากดอกพลับพลึงน้อยใหญ่ สีขาว ดูแล้วสบายตา จากคุณ : มองพระจันทร์ก่อนฝันเห็นเธอ - [ 9 มี.ค. 52 23:58:11 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ผมได้สนทนากับพี่ชำนิ (ขอโทษนะครับถ้าผมจำชื่อแกผิดเพราะมันผ่านไปหลายเดือนแล้ว) ก่อนจะไปล่องแพดูดอกพลับพลึง ผมได้สัมผัสถึงความตั้งใจของแกที่มีให้กับผืนแผ่นดินถิ่นกำเนิดของพี่เค้าจริงๆ พี่ชำนิเห็นดอกพลับพลึงมาตั้งแต่เด็กๆ และได้เห็นความเปลี่ยนแปลงของพลับพลึงธาราในแต่ละปี ซึ่งก็พบว่าจำนวนของพลับพลึงมันลดลงไปอย่างน่าใจหายครับ ลองดูรูปด้านล่างนะครับแล้วจะเห็นสาเหตุว่าทำไมพลับพลึงหายไปไหน จากการสนทนากันไม่กี่นาที ความรู้สึกของผมที่เกิดขึ้นก็คือว่า คงไม่มีใครจะรักษ์และหวงแหนแผ่นดินได้เท่ากับคนที่เกิดและโตในที่ดินแดนแห่งนั้น ขอเพียงอย่างเดียวภาครัฐต้องสนับสนุนพวกเขาให้ถูกวิธีและไม่พยายามยัดเยียดสิ่งที่แปลกปลอมเข้าไปยังท้องถิ่นนั้นโดยเกินความพอดี ที่ชมรมจะมีแพยางพร้อมฝีพายระดับแชมป์ 2 คน เป็นแชมป์จริงๆนะครับ ผมฟังพี่แกเล่าให้ผมฟังว่าที่คลองนาคาแห่งนี้จะมีการประกวดแข่งพายเพื่อเป็นจ้าวลำน้ำทุกปี และพี่แกก็ได้เป็นแชมป์มาเพื่อปีที่แล้ว พี่ฝีพายนี่แกเอาจริงเอาจังกับการแข่งมากนะครับ ถึงขนาดต้องมีการฟิตกล้ามเนื้อก่อนแข่งเลยทีเดียว และที่สำคัญแกต้องเข้าใจคุ้งน้ำคลองนาคาที่คดเคี้ยวเลี้ยวลดให้ทะลุปรุโปร่งจริงๆ แต่แกบอกจะดีมากเลยถ้าเงินรางวัลจะมากกว่านี้ ผมหล่ะภูมิใจจริงๆได้นั่งแพโดยมีแชมป์พายให้ ที่แพเค้าคิดค่าบริการรายหัวครับ จำ บ่ ได้แล้วเท่าไหร่ ยังไงโทรไปสอบถามได้ที่ 08-6120-9700 ตอนผมไปทั้งแพมีกัน 4 คนฝีพาย 2 และคนนั่ง 2 แนะนำว่าให้ทาครีมกันแดดไปด้วยนะครับ สำหรับคุณผู้หญิง เพราะแดดค่อนข้างแรง คลองหลายช่วงกว้างมากจนไม่มีเงาไม้บังแดดถึง แต่อ่ะนะ เพื่อความ Amazing ร้อนยังไงผมก็ทนด้าย นั่งแพไปสักประมาณ 10-20 นาทีครับก็จะถึงแพดอกพลับพลึง สวยจริงๆครับ ไม่ผิดหวังจริงๆ ผมชอบธรรมชาติแบบนี้เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ประเภทมีต้นไม้ใต้น้ำใสๆพลิ้วไสวไปมา ถ้าใครเคยไปคลองท่าปอมหรือคลองสองน้ำที่กระบี่ ก็อาจจะนึกภาพตามออกนะครับ เพียงแต่ที่คลองสองน้ำจะเป็นป่าพรุ ไม้โกงกาง ซึ่งระดับความสวยงามแล้วพอๆกับที่พลับพลึงธารานี่เลย แต่ที่นี่สามารถลงไปใกล้ชิดกลับต้นพลับพลึงได้เลยมากกว่า  ผมกดภาพถ่ายไปพอสมควรให้คุ้มกับความตั้งใจที่วางแผนจะมาเยือนมานานแล้วก็ไม่ได้มาสักกะที จริงๆแล้วพี่ฝีพายเค้าให้เราสามารถพักเล่นน้ำได้ด้วยนะครับ เพราะเค้าเตรียมแว่นตากันน้ำมาให้ด้วย มีบางช่วงเป็นวังปลา ดำลงไปก็จะเห็นฝูงปลาใต้น้ำจำนวนมาก แต่ผมไม่ได้ดำนะครับ ไม่ได้กะมาว่ายเลย ชุดเปลี่ยนก็ไม่มี ;( ฉะนั้นถ้าใครจะไปเยือน เตรียมชุดไปว่ายน้ำด้วยเน้อ แก้ไขเมื่อ 10 มี.ค. 52 00:40:09 จากคุณ : มองพระจันทร์ก่อนฝันเห็นเธอ - [ 9 มี.ค. 52 23:59:38 ]

ความคิดเห็นที่ 13 นั่งแพไปสักพัก (จริงๆก็นานพอดูนะครับ ตลอดการเดินทางน่าจะอยู่ราวๆ ชั่วโมงกว่า ระยะทางประมาณ 6 กิโล) พี่ฝีพายก็จอดพักทานข้าวกลางวันกันริมน้ำนั่นเลย บรรยากาศสุดยอดมากครับ ด้วยความที่หิวมาก เหนื่อยกับการถ่ายรูป และนั่งแพ พอได้มาเจอร่มไม้ สายน้ำพัดเอื่อยๆ ลมเย็นๆ พร้อมกับอาหารมื้อเที่ยงที่ประกอบไปด้วยปลาทูทอด ข้าวห่อใบตอง ผักกูดน้ำอ่อนๆผัดกับกะทิ อร่อยมากครับ ขณะพิมพ์นี่ผมนึกถึงแล้วยังคิดถึงผักกูดอยู่เลย แพล่บ แพล่บ ผักกูดนี่หาได้ง่ายมากครับริมคลอง ชาวบ้านที่นี่เลยสบายแฮเลยครับ ผิดกับคนเมืองอย่างผม ที่ไม่มีโอกาสจะได้กินผักกูดบ่อยนัก พอผมเปรยให้พี่ฝีพายฟังว่าไม่ได้กินผักกูดมาหลายปีแล้ว แกก็เลยสนองคำเรียกร้องผมโดยการไปเก็บมาให้ผมกำเบ้อเร่อเลย ผมเลยขอบคุงแกยกใหญ่ ใจดีจริงๆ ว่าแต่ผมต้องอยู่ระนองอีก 2-3 วันแล้วมันจะเน่ามั๊ยเนี่ย??!? พอทานอาหารมื้ออร่อยเสร็จ ผมก็แทบอยากจะเอนหลังพักผ่อนนอนยาวๆไปจนเย็นเลยครับ เพราะชีวิตการงานในเมืองมันเครียดซะจนพอมาเจอบรรยากาศแบบนี้แล้ว อยากจะอยู่นานๆสัก 2 อาทิตย์แล้วค่อยกลับ ( ไปโดนไล่ออก แป่ว!!) แต่ด้วยโปรแกรมเที่ยวระนองยังมีอยู่อีกเยอะ เลยต้องรีบกลับครับ จากคุณ : มองพระจันทร์ก่อนฝันเห็นเธอ - [ 10 มี.ค. 52 00:00:44 ]

ความคิดเห็นที่ 14 แวะเข้ามาปาดดดด จากคุณ : มีหัวใจแต่ไร้ความรู้สึก - [ 10 มี.ค. 52 00:01:46 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ในช่วงหลังของการล่องแพ ผมก็ได้พบกับสาเหตุที่พลับพลึงน้อยลดจำนวนลงอย่างน่าใจหาย ลองดูที่รูปข้างบนแถวล่างนะครับ ขอบตลิ่งสูงเกือบ 2 เมตร ขอบตลิ่งที่มีการทรุดตัวนี่เกิดจากหลายสาเหตุครับ สาเหตุหลักก็คือ มีการตัดถนนเกิดขึ้นมากในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ทีนี่ด้วยความที่คลองนาคามีดินและหินสมบูรณ์มาก ผู้รับเหมาก็สบายสิครับ แทนที่จะต้องไปขนดินมาจากที่ไกลๆมาสร้างถนน ก็ขุดทั้งดินและหินจากบริเวณคลองนาคานี่แหละ ขุดไปนิดหน่อยก็ไม่เท่าไหร่ แต่ขุดไปขุดมา ทางเดินน้ำมันก็เปลี่ยนสิครับ กระแสน้ำที่ไหลเริ่มแรงขึ้น จากเดิมที่กระแสน้ำไหลเอื่อยๆ ก็กลับแรงขึ้นเรื่อยๆ พอแรงขึ้นเรื่องกระแสน้ำก็เริ่มเซาะตลิ่ง ตลิ่งก็เริ่มทรุด จากเดิมที่มีต้นไม้ขนาดใหญ่ใช้รากยึดตลิ่งไว้ นายทุนก็ดันแปลงสภาพป่าเป็นสวนปาล์มเสียอีก ต้นไม้ใหญ่ถูกโค่น การยึดตลิ่งโดยธรรมชาติก็หายไป ตลิ่งก็ทรุดเอาทรุดเอา ยิ่งกระแสน้ำแรงขึ้นด้วย ความรุนแรงของการทรุดของตลิ่งก็ยิ่งรุนแรงเป็นทวีคูณ พอตลิ่งพังมากเข้า กระแสน้ำก็เลยยิ่งเปลี่ยนแปลงเป็นเงาตามตัว น้ำไหลแรงมากขึ้น พอน้ำไหลแรง บางช่วงของคลองก็จะเหือดแห้งไปเลย ความเดือดร้อนก็ไปตกอยู่กับพลับพลึงน้อยที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่สิครับ พลับพลึงต้องการน้ำไหลเอื่อยๆ เพื่อที่จะได้ตั้งลงหลักปักฐานเป็นกลุ่มเป็นกอขึ้นมา พอกระแสน้ำแรงเมล็ดพลับพลึงก็ไม่มีที่ให้เกาะยึด บางเมล็ดก็ไหลตามน้ำไปเรื่อยๆ ไปตกลงในบริเวณที่ไม่สามารถเจริญเติบโตได้ คือองค์ประกอบที่จะทำให้พลับพลึงน้อยเติบโตได้นี่ ต้องสมบูรณ์หลายเรื่องเลยนะครับ ทั้งเรื่องการไหลตลอดเวลาของน้ำ สภาพของน้ำในบริเวณนั้น เป็นต้น ถ้าเมล็ดไปตกอยู่ในบริเวณที่ไม่เหมาะสม มันก็จะไม่โตหรือโตก็โตได้แค่ต้นหรือสองต้น ไม่สามารถเกาะกันเป็นแพขนาดใหญ่ได้ ด้วยสาเหตุดังกล่าวจึงทำให้จำนวนของพลับพลึงน้อยลดลงไปทุกปีๆ จากแต่เดิมที่มีเต็มคุ้งน้ำ ตามคำบอกเล่าของพี่ชำนิและฝีพาย แต่เดี๋ยวนี้มีเป็นย่อมๆ (แต่ก็ยังเยอะอยู่ในสายตาของผม) ถ้าปล่อยให้สภาพการณ์เป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆ มีหวังสักวันนึงลูกหลานเราคงไม่รู้จักพลับพลึงธารา พวกชาวชมรมเค้าพยายามครับที่จะเพิ่มจำนวนของพลับพลึงน้อยให้มากขึ้น ด้วยการช่วยกันคนละไม้คนละมือ เช่นนำเมล็ดไปวางไว้ในที่ๆกระแสน้ำไม่แรงเกินไป พยายามออกตรวจตราพวกนายทุนหรือผู้รับเหมาที่จะมาทำการใดๆที่จะทำให้คลองนาคาเปลี่ยนสภาพไปมากกว่านี้ สิ่งเหล่านี้ทำให้ผมประทับใจกับความตั้งใจของคนท้องที่ที่มีใจรักในบ้านเกิดของตัวเองจริงๆครับ แม้ว่าจะไม่ได้รับการช่วยเหลือที่เป็นรูปธรรมจากหน่วยงานของรัฐมากเท่าไหร่ แฟ้มบุคคลขอปรบมือให้ดังๆครับ หลังจากล่องแพมาจนถึงท่าเรือ ก็จะมีรถกระบะมารับทั้งคนและแพกลับไปที่ชมรม ผมซื้อเสื้อยืดของผมตัวนึงและทั่นผบ. ตัวนึง เพื่อเป็นเงินสนับสนุนกิจกรรมของชมรม แล้วก็กล่าวคำอำลากับบรรดาพี่ๆในชมรม และจากมาด้วยความประทับใจในความสวยงามของดอกพลับพลึงน้อยและความงดงามของจิตใจของคนในชมรม แก้ไขเมื่อ 10 มี.ค. 52 00:46:33 แก้ไขเมื่อ 10 มี.ค. 52 00:45:56 จากคุณ : มองพระจันทร์ก่อนฝันเห็นเธอ - [ 10 มี.ค. 52 00:02:01 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ผมขับรถกลับมาตามเส้นทางขามา ขับมาได้สักประมาณ 40-50 นาทีก็จะถึงน้ำตกหงาวซึ่งจะอยู่ทางขวามือ ทางซ้ายมือตรงกับน้ำตกหงาวจะมีวัดชื่อวัดบ้านหงาว ซึ่งมีโบสถ์อยู่บนเขาที่มีลักษณะเหมือนภูเขาหญ้าครับ และจะมีบันไดร้อยกว่าขั้นครับจากยอดเขาลงมาสู่เบื้องล่าง ในช่วงออกพรรษาจะมีการตักบาตรเทโว (ผมดูจากป้ายข้อมูลของวัดนะครับ) ผมเข้าใจว่าพระน่าจะบิณฑบาตลงมาจากยอดเขาและชาวบ้านก็จะรอตักบาตรสองข้างทางคล้ายกับที่วัดเขาสะแกกรังที่อุทัยธานีครับ แต่โมเดลอาจจะย่อส่วนลงมาหน่อยนึง ลองไปดูรูปที่นี่ครับ http://www.ranongecotourism.com/smf/index.php?topic=181.msg1319 ที่บริเวณข้างๆวัดมีร้านขายเมล็ดกาหยู งงหล่ะสิครับว่ามันคืออะไร ก็เม็ดมะม่วงหิมพานต์นั่นแหละครับ ราคาก็พอสมควรครับ ผมคาดหวังมันน่าจะถูกกว่านี้ แต่ราคาพอๆกับที่ไปซื้อตลาดกิมหยงที่หาดใหญ่เลย จากคุณ : มองพระจันทร์ก่อนฝันเห็นเธอ - [ 10 มี.ค. 52 00:05:00 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ข้ามฝากถนนเพชรเกษมมาก็จะเข้าสู่อุทยานแห่งชาติน้ำตกหงาวที่กะไว้ว่าจะแวะขากลับ เป็นน้ำตกที่ผมจัดให้อยู่ในประเภทเดียวกับน้ำตกสิริภูมิที่เชียงใหม่ คือจะสวยงามมากถ้ามองไกลๆ โดยเฉพาะมองจากถนนใหญ่ และเป็นน้ำตกที่ไม่ต้องใช้ความพยายามใดๆในการเข้าไปชม เพราะสามารถจอดรถริมถนนเพชรเกษมแล้วชมความงามกันตรงนั้นได้เลย ถ้าใครจะเดินเข้าไปดูใกล้ๆก็ทำได้สะดวกครับเพราะทางอุทยานทำทางเดินอย่างดีไว้จนถึงตีนน้ำตก แต่ลงเล่นไม่ได้นะครับเพราะน้ำแรงมาก แต่ถ้าใครไม่มีเวลาแวะมากนั้น ผมว่าไม่ต้องเข้าไปก็ได้ครับ ดูจากถนนใหญ่สวยกว่าเยอะ ไม่ต้องแหงนคอมองให้เมื่อยตุ้มด้วย จากคุณ : มองพระจันทร์ก่อนฝันเห็นเธอ - [ 10 มี.ค. 52 00:05:47 ]

ความคิดเห็นที่ 18 หลังจากออกจากอุทยานน้ำตกหงาวแล้ว ผมมองภูเขาหญ้าด้วยความอาลัยเพราะคงไม่ได้แวะแล้ว ต้องรีบไปเก็บระนองแคนย่อนและถ่ายภาพพระอาทิตย์ตกดินที่ท่าเรือให้ทันก่อนดวงอาทิตย์ลาลับ เอาไว้คราวหน้าค่อยมาใหม่นะ See ya Bald Mountain ระนองแคนย่อนนั้นอยู่ในเขตอำเภอเมืองครับ โดยถ้ามาจากน้ำตกหงาว ทางเข้าจะอยู่ขวามือ สังเกตง่ายๆ ทางเข้าบ่อน้ำแร่รักษะวารินนั่นแหละครับ ใกล้ รร จันทร์สมนั่นแหละครับ ตรงเข้าไปผ่านบ่อน้ำแร่เข้าไปลึกพอสมควร ไปตามป้ายที่ชี้ไปตำบลหาดส้มแป้น ที่นี่เคยเป็นเหมืองแร่มาก่อนครับ พื้นที่มีการขุดเหมืองก็กลายร่างเป็นทะเลสาบเขียวสดใส ตัดกับภูเขาหินสีขาวที่ยืนตระหง่านเป็น Background ในทะเลสาบปลาเยอะมากครับ มีอาหารปลาขายแถวนั้นด้วย ว่ากันว่าถ้ามาช่วงเช้าๆอาจจะได้เห็นปรากฏการณ์หมอกไล่น้ำนะครับ คงสวยมากเลยทีเดียว ผมใช้เวลาอยู่ที่นี่ไม่นานเพราะแดดเลยโพล้เพล้แล้ว ต้องรีบบึ่งรถไปที่ท่าเรือ ตามล่าหาประภาคารใหม่เพื่อไปเก็บภาพพระอาทิตย์อัสดงเคียงคู่กับประภาคาร จากคุณ : มองพระจันทร์ก่อนฝันเห็นเธอ - [ 10 มี.ค. 52 00:06:47 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ผมขับรถผ่ากลางเมืองระนองไปจนถึงถนนเรืองราษฎร์ ผ่านไปยังสุสานท่านเจ้าเมือง ก่อนออกนอกเมืองไปเจอถนน 4004 วิ่งไปตามถนนเรื่อยๆครับ จนถึงบ้านเขานางหงส์ ถึงตรงนี้แหละครับยากแล้ว เพราะผมเห็นประภาคารอยู่ลิบๆ แต่ผมหาทางเข้าไม่เจอ เท่าที่จำได้วนเข้าวนออกอยู่หลายถนนอยู่กว่าจะเจอ ให้สังเกตร้านอาหารเคียงทะเล (ทางเข้าจะอยู่แถวๆร้านนี้แหละครับ) และป้ายท่าเรือท่าเทียบเรือด่านศุลกากรระนอง แล้วเลี้ยวเข้าไปตามทางที่จะไปท่าเรือเลย กว่าผมจะหาเจอเล่นเอาลุ้นแทบแย่เพราะกลัวเทพสุริยันจะพลันจากขอบฟ้าไปเสียก่อน จากคุณ : มองพระจันทร์ก่อนฝันเห็นเธอ - [ 10 มี.ค. 52 00:07:31 ]

ความคิดเห็นที่ 20 พอไปถึงไม่ต้องรีรอครับกางขาตั้งกล้อง หามุมเจ๋งๆแช่ะ แช่ะ ประภาคารดังกล่าวมีชื่อเต็มๆว่า ประภาคารเฉลิมพระเกียรติ 80 พรรษา 5 ธันวาคม 2550 มีรูปทรง 8 เหลี่ยมและสูง 9 ชั้น ว่ากันว่าเป็นประภาคารที่สูงที่สุดในประเทศไทยครับ ภาพยามสนธยาของที่นี่งดงามมากครับเพราะประภาคารมีการตกแต่งประดับไฟสวยงามมาก หลังจากเฝ้ามองพระอาทิตย์อัสดงไปอย่างช้าๆ และเก็บภาพความงดงามอย่างเต็มที่แล้ว กระเพาะก็เริ่มทำงานอีกแล้วครับ ค่ำนี้ผมเลือกร้านสมบูรณ์โภชนาเป็นที่ฝากท้อง เพราะเคยเห็นคนแนะนำในอินเทอร์เน็ตครับ ร้านนี้อยู่บนถนนเพชรเกษม สังเกตง่ายๆคืออยู่เยื้องคนละฝั่งกับ รร จันทร์สมธารา มีป้ายหน้าร้านใหญ่พอสมควร ผมไม่ลืมที่จะให้ทางร้านผัดผักกูดที่ได้มาจากน้าฝีพายให้หน่อย เพราะผมกลัวอย่างยิ่งว่ามันจะเน่าก่อนจะไปถึงกรุงเทพ ไหนๆน้าฝีพายก็มีน้ำใจเก็บให้ผมมาเสียกำเบ้อเร่อแล้ว ร้านสมบูรณ์นี้ในทัศนคติผมอาหารมีรสชาตหนักไปทางหวานครับ อาหารพอใช้ได้ แต่ไม่ถึงขนาดยอดเยี่ยมกระเทียมดอง อาจจะเป็นเพราะอาหารติดรสหวานเป็นส่วนใหญ่ และผมเป็นคนไม่ชอบรสหวานด้วย จึงอาจจะทำให้ความรู้สึกโดยรวมด้อยลงไป หลังจากมื้อเย็นอิ่มหนำสำราญแล้วผมก็ขอจรลีกลับไปนอนพักที่ รร เพื่อเอาแรงก่อนจะไปลุยทะเลวันรุ่งขึ้นครับ จากคุณ : มองพระจันทร์ก่อนฝันเห็นเธอ - [ 10 มี.ค. 52 00:07:58 ]

ความคิดเห็นที่ 21 วันรุ่งขึ้นผมกับท่าน ผบ. ได้วางแผนกันแล้วว่าจะไปลุยเกาะพยามกัน ตอนแรกก็คิดกันว่าจะไปลุยเกาะสองหรือเกาะพยามกันดี สุดท้ายมาลงตัวที่เกาะพยามครับ เพราะเราอยากไปสัมผัสกับธรรมชาติมากกว่าจะไปชมเมืองของพม่า ซึ่งผมเคยสัมผัสมาบ้างแล้วที่ท่าขี้เหล็ก เมียวดี และตลาดพญาตองซู  (สมัยที่ด่านยังไม่ปิด) ผมคิดว่าบรรยากาศไม่น่าจะหนีกันมากเท่าไหร่ เลยเบนเข็มไปเกาะพยามเต็มที่ จากคุณ : มองพระจันทร์ก่อนฝันเห็นเธอ - [ 10 มี.ค. 52 00:08:33 ]

ความคิดเห็นที่ 22 การเดินทางไปเกาะพยามนั้นนำรถไปจอดที่ท่าเรือเกาะพยามที่อยู่ในตัวเมือง แถวสะพานปลาได้ครับ เป็นท่าเรือเล็กๆ นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่เป็นชาวต่างชาติ สาเหตุที่ไม่ค่อยมีคนไทย ผมสันนิษฐานว่าน่าจะเป็นเพราะการเดินทางที่ค่อนข้างลำบากจากรุงเทพ เมื่อเทียบกับพัทยาและหัวหิน หรือแม้กระทั่งภูเก็ต สมุย ที่เดินทางสะดวกกว่า  (มีเครื่องบินไปถึงวันละหลายเที่ยว) อีกประการเกาะนี้ไม่เป็นที่รู้จักแก่นักท่องเที่ยวทั่วไปด้วย อาจจะคล้ายๆปายเมื่อ 3-4 ปีก่อนที่มีแต่ฝรั่ง แต่คนไทยมองปายเป็นแค่ทางผ่านไปแม่ฮ่องสอน หรือแม้กระทั่งชื่อยังไม่เคยได้ยินเลย เรือมีแค่ 2 เที่ยวนะครับเช้ากับบ่าย ช่วงเช้าถ้าผมจำไม่ผิดเรือจะออกประมาณ 9 โมง (ผิดยังไงขออภัยด้วยครับ) ใช้เวลาแล่นประมาณชั่วโมงกว่าๆก็จะถึงท่าเรืออ่าวแม่ม่าย ค่าเรือคนละประมาณ 150 บาท (ไม่ชัวร์อีกแล้ว) พอขึ้นไปถึงเกาะ ผมก็รีบมองหา มอ’ไซค์เช่าทันที เพราะเป็นพาหนะหนึ่งเดียวที่จะพาเราชมวิวเกาะพยามได้ทั่วถึงเนื่องจากทางบนเกาะแคบมาก หลังจากเติมน้ำมันจนแน่ใจว่าตะลุยรอบเกาะโดยไม่ต้องกลัวว่าต้องมีเข็นกลางทางเสร็จ ก็มุ่งหน้าสู่อ่าวเขาควายครับ ลองไปดูแผนที่ได้ที่ http://www.thai-tour.com/thai-tour/south/ranong/data/place/kohpayam/map-kohpayam.htm จากท่าเรือไปอ่าวเขาควายไม่ไกลครับประมาณ 10 นาทีก็ถึง ระหว่างทางถ้าไม่เจอชาวบ้าน ก็เจอแต่ฝรั่งครับ ฝรั่งเยอะจริงๆ ขนาดป้ายต่างๆยังเป็นภาษาปะกิตเลย งงเหมือนกันว่าฝรั่งพวกนี้ไปหาข้อมูลท่องเที่ยวเกาะพยามมาจากไหน หลังจากถึงอ่าวเขาควาย ผมก็แวะเก็บภาพชายหาดสีขาว เม็ดทรายละเอียด และน้ำใสแจ๋ว ตอนผมไปถึงน้ำกำลังลง ความงามของหาดแสนสวยเลยลดลงไปนิดหนึ่ง แต่ก็เพียงพอให้ผมได้เก็บภาพและนั่งชมความงามอยู่สักพัก จากนั้นท้องก็เริ่มเรียกร้องหาอาหารเที่ยง ผมก็เดินมาถึงบังกะโลที่ชื่อ Payam Kabana ผมและทั่น ผบ. เดินเข้าไปหาอะไรฝากท้องกันเล็กๆน้อยๆ ผมสั่งผัดไทยกุ้งสดห่อไข่ จานละ 70 บาท ซึ่งอร่อยมากครับ ด้วยราคาขนาดนี้ (ผัดไทยคุณไกรที่ระยองก็ราคาราวๆนี้) แถมพี่เจ้าของรีสอรต์ก็ใจดีให้ผมชาร์จถ่านกล้องของผมที่ดันลืมชาร์จมาเมื่อคืนเสียนี่ จนเกือบจะพลาดการเก็บภาพความงามของเกาะพยามเสียแล้ว ผมถามราคาห้อง ได้ฟังราคาห้องแล้วอึ้งครับ บ้านบังกะโลทั้งหลังติดทะเลคืนละ 500 บาท!! ราคานี้ที่เสม็ดได้แต่ห้องพักไม่ติดทะเล เดินประมาณ 10 นาทีกว่าจะถึงทะเล หรือผมว่าเกาะอื่นๆในประเทศไทยที่ผมไปมาก็ไม่มีที่ไหนจะมีราคาต่อหน่วยถูกขนาดนี้แล้ว ถึงว่าฝรั่งมาอยู่กันตรึม และอยู่กันเป็นเดือนๆครับ ถ้าเดินทางมาจากกรุงเทพสะดวก ผมยังอยากจะมานอนค้างที่นี่อีกจังเลย แก้ไขเมื่อ 10 มี.ค. 52 00:53:32 จากคุณ : มองพระจันทร์ก่อนฝันเห็นเธอ - [ 10 มี.ค. 52 00:09:03 ]

ความคิดเห็นที่ 23 หลังจากเสร็จภารกิจปล่อยตัวปล่อยใจที่อ่าวเขาควาย เหลือบมองเวลาเกือบบ่ายโมงแล้ว ผมลองคุยกับพี่เจ้าของ Payam Cabana ว่าที่เกาะมีวิวมุมไหนสวยๆอีกบ้าง แกแนะนำว่าให้ไปที่อ่าวใหญ่ อาจจะได้เห็นนกเงือกด้วย ผมเลยตัดสินใจบอกสารถี นั่นก็คือทั่น ผบ ที่แปลงร่างมาเป็นสารถีชั่วคราว เพราะฝีมือขับแมงกะไซค์ของผมอยู่ในระดับเลวร้ายขั้นเทพเลย ทั่นสารถีรีบบึ่งไปอ่าวใหญ่ทันทีเพราะเราเหลือเวลาไม่มาก เรือที่จะออกจากเกาะพยามรอบบ่ายมีแค่รอบเดียวคือบ่าย 2 โมง ไม่งั้นเราต้องพึ่งบริการเรือเร็วแทน (ซึ่งแพงกว่า) ทั่น ผบ ขับไปขับมางงครับ หลงแหลกลาน หาทางไปไม่เจอ สุดท้ายต้องไปเริ่มตั้งต้นที่ท่าเรืออ่าวแม่ม่ายใหม่ คราวนี้ไปถูก แต่ก็เสียเวลาไปไม่น้อย ทางไปอ่าวใหญ่ค่อนข้างไกลครับ ไกลกว่าอ่าวเขาควายมาก แถมทางยังเต็มไปด้วยหลุมบ่อ เป็นกับระเบิดให้ก้นของผมระบม ขนาดน้ำแร่ที่ผมซื้อมาขวดเบ้อเร่อยังกระเด็นกระดอนตกไปในป่าข้างทางเมื่อไหร่ไม่รู้ หลังจากขี่ไปสักพัก ผมเริ่มรู้สึกว่ามันไกลมาก แล้วถ้าไปถึงแล้วกลับมาทางเดิมมันคงไม่ทันเรือแน่ๆ จึงบอกทั่น ผบ ให้เลิกล้มความตั้งใจไปอ่าวใหญ่ดีกว่า เดี๋ยวจะตกเรือ ฉะนั้นผมจึงฝากอ่าวใหญ่ไว้ก่อน คราวหน้าถ้าได้มาใหม่ ได้เจอกันแน่ สรุปผมมาทันเรือรอบ 2 โมงแบบฉิวเฉียด ขากลับเรือมาส่งคนละท่ากับขาไปนะครับเพราะน้ำลงค่อนข้างมากที่ท่าเรือขาไป ท่าเรือขากลับจะอยู่ติดกับบริเวณที่มีการขนสัตว์น้ำจากทะเลขึ้นมาต้องเดินข้ามถนนและเข้าซอยมาอีกพอสมควรกว่าจะถึงจุดที่ผมจอดรถไว้ที่ท่าเรือขาไป แก้ไขเมื่อ 10 มี.ค. 52 00:54:41 จากคุณ : มองพระจันทร์ก่อนฝันเห็นเธอ - [ 10 มี.ค. 52 00:09:40 ]

ความคิดเห็นที่ 24 หลังจากที่ผมแปลงร่างกลับมาเป็นสารถีดั่งเดิม ผมก็ขับรถมุ่งหน้าสู่หาดชาญดำริเพื่อเก็บภาพยามเย็นตามฟอร์ม โดยระหว่างทางแวะถ่ายรูปที่สุสานท่านเจ้าเมืองระนอง โดยผมขับไปตามถนนเรืองราษฎร์ออกไปนอกเมือง ก่อนที่จะไปเจอะกับถนน 4004 โดยสุสานจะอยู่ทางขวามือริมถนนเลยครับ รถที่ผ่านไปมามักจะบีบแตรให้ความเคารพเหมือนกับสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ริมถนนทั่วไป เจ้าเมืองระนองท่านนี้มีชื่อว่า พระยาดำรงสุจริตมหิศร (คอซู้เจียง) เป็นเจ้าเมืองคนแรกของเมืองระนอง ต้นตระกูล ณ ระนอง ซึ่งท่านได้เข้ามาบุกเบิกการทำเหมืองแร่ดีบุกมาตั้งแต่สมัย ร.3 ได้เป็นเจ้าเมืองในสมัย ร.4 และถึงแก่อนิจกรรมในสมัย ร.5 ถ้าใครเคยไปจังหวัดตรัง อาจจะเคยได้ไปเยี่ยมเยียนอนุสาวรีย์หรือพิพิธภัณฑ์ พระยารัษฎานุประดิษฐ์ มหิศรภักดี ผู้นำเอายางพาราจากมลายูมาปลูกที่ อำเภอกันตัง จังหวัดตรังเป็นครั้งแรก (ของประเทศไทยเลยทีเดียว) ก่อนที่ยางพาราจะกลายเป็นไม้เศรษฐกิจที่ปลูกกันอย่างแพร่หลายในภาคใต้ ท่านผู้นี้ก็ไม่ใช่ใครอื่นครับ เป็นลูกชายคนสุดท้องของท่านคอซู้เจี้ยง และมีชื่อจีนว่าคอซิมบี้ ณ ระนองนั่นเอง สุสานแห่งนี้จะมีลักษณะเป็นชั้นๆครับ (แต่ละชั้นไม่ได้สูงมากนะครับ เรียกว่าพื้นต่างระดับดีกว่า) โดยจะมีประติมากรรมตุ๊กตาหินแกรนิตที่นำมาจากประเทศจีนเลยนะครับเป็นจุดดึงดูด ตุ๊กตาเหล่านี้จะมีเป็นคู่ๆประกอบด้วยแพะ (หมายถึงสมบัติ) เสือ (หมายถึงอำนาจบารมี) ม้า (หมายถึงบริวาร) และขุนนางฝ่ายบู๊ยืนคู่กับขุนนางบุ๋น ด้านหน้าสุดมีเสาหิน 2 ต้นซ้ายขวา จารึกประโยคที่ว่า ระนองมีภูเขาสลับซับซ้อนสวยงาม (ต้นซ้าย) และระนองมีน้ำเป็นสีทอง เป็นที่ทำกิน มีภูมิประเทศสวยงาม และเป็นแหล่งกำเนิดของอัจฉริยะบุคคล (ต้นขวา) ขอบคุณข้อมูลจากเว็บ http://www.citiservice.net/forum/index.php?topic=10637.0 จากคุณ : มองพระจันทร์ก่อนฝันเห็นเธอ - [ 10 มี.ค. 52 00:10:33 ]

ความคิดเห็นที่ 25 หลังจากผมเก็บความงามของสุสานเสร็จก็รีบบึ่งรถไปหาดชาญดำริ ตามข้อมูลที่ทำการบ้านมาถ้าผมขับจากสุสานเจ้าเมืองไปเรื่อยๆบนถนน 4004 ผมควรจะไปถึงหาดชาญดำริได้ไม่ยาก แต่หลังจากที่ผมขับไปสักพัก ผมก็ยังไม่เห็นป้ายหาดชาญดำริชัดๆสักแผ่น เหตุการณ์เหมือนตอนขับหาประภาคารกลับมาอีกครั้ง แต่คราวนี้ยุ่งเหยิงกว่า เพราะทางบนถนน 4004 ช่วงปลายมีการทำถนนด้วย ถนนก็ค่อนข้างเละตุ้มเปะพอสมควร ผมขับไปจนสุดถนน 4004 ที่นั่นมีร้านอาหารอยู่ร้านนึงจำชื่อไม่ได้แล้ว ผมมองไปดูหาดรอบๆตัว ผมว่าไม่น่าใช่หาดชาญดำริ เพราะเล็กเกินกว่าที่เคยเห็นในรูป เลยขับย้อนกลับออกมา ผมลองผิดลองถูกอยู่หลายซอยอยู่เหมือนกันเพราะไม่มีป้ายบอกทางจริงๆ GPS ก็ไม่มี แถมที่สำคัญคนแถวนั้นดันไม่รู้อีกว่าหาดชาญดำริไปทางไหน (สงสัยผมดันไปถามเอาคนพม่าหรือโรฮิงยา) หลังจากที่ขับวนไปวนมาเกือบครึ่งชั่วโมง ผมก็ยอมแพ้เลี้ยวเข้าไปตรงไหนผมก็จำไม่ได้แล้ว ไปเจอหาดๆนึง ผมไม่รู้หรอกว่ามันจะใช่หาดชาญดำริหรือเปล่า แต่ดูจากขนาดแล้วพอจะกล้อมแกล้มไปได้ ผมก็เลยถือโอกาสมั่วนิ่มว่าหาดนี้เป็นหาดชาญดำริเลยหล่ะกันเพราะดวงอาทิตย์กำลังจะลาลับขอบฟ้าแล้ว (จนป่านนี้ยังไม่รู้เลยว่าถูกหรือเปล่า) จากคุณ : มองพระจันทร์ก่อนฝันเห็นเธอ - [ 10 มี.ค. 52 00:11:24 ]

ความคิดเห็นที่ 26 หลังจากเก็บภาพฟากฟ้ายามเย็นที่หาดชาญดำริ (ที่มั่วขึ้นเอง) เรียบร้อย เป้าหมายต่อไปคือพระราชวังรัตนรังสรรค์ (จำลอง) (ดูรูปพระราชวังจากรูปข้างบนแถวล่างครับ) ที่ผมเคยเห็นภาพถ่ายเวลาค่ำคืนแล้วสวยเหลือเกิน พระราชวังแห่งนี้อยู่ในตัวเมืองระนองเลยครับ ถ้าขับมาจากสุสานเจ้าเมืองตามถนนเรืองราษฎร์ พอเข้าเขตเมือง ขับมาสักพักจะเจอทางบังคับเลี้ยวซ้าย เพราะทางข้างหน้าเป็น One-way ห้ามตรงไป เลี้ยวซ้ายมาแป่บเดียวก็จะเห็นพระราชวังทางซ้ายมือแล้วครับ พระราชวังนี้ทำจากไม้สักและตะเคียนทองโดยจัดสร้างขึ้นเป็นอนุสรณ์การพักแรมของ ร.5, ร.6 และ ร.7 ครับ ที่เรียกว่าเป็นพระราชวังจำลองเพราะพระราชวังเดิมได้มีการรื้อถอนไปแล้วครับ ต่อมาจึงมีการสร้างพระราชวังจำลองขึ้นมาใหม่ในพื้นที่ใกล้ๆตำแหน่งที่ตั้งเดิมเพื่อเป็นอนุสรณ์ในการเสด็จประทับแรมของพระมหากษัตริย์ทั้งสามรัชกาล หลังจากที่ได้เก็บภาพความงามยามค่ำคืนของพระราชวังเสร็จผมกับทั่น ผบ ได้เดินเที่ยวตัวเมืองระนองยามค่ำคืน แต่ผลปรากฏว่าร้านรวงต่างๆปิดกันเกือบหมดแล้ว และบรรยากาศก็ไม่คึกคักเหมือนจังหวัดท่องเที่ยวอื่นๆ ผมจึงตัดสินใจกลับไปหาพลังงานใส่ท้องที่ รร ดีกว่าหลังจากเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน สาเหตุที่เลือก Dinner ที่ รร เพราะผมได้ส่วนลด 50% จากการซื้อ Voucher อาหารที่ รร พอทานได้ครับ กลางๆ แต่อาจจะเป็นเพราะผมคาดหวังไว้สูงมั้ง ความรู้สึกที่ได้มันจึงไปมากเท่าที่ควร หลังจากรับประทานอาหารเสร็จผมก็รีบเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วดิ่งตรงไปที่ออนเซ็นฉบับระนอง ที่ รร จันทร์สม มีบริการอาบน้ำแร่แก่แขกที่มาพักครับ โดยทาง รร ได้ต่อท่อน้ำแร่โดยตรงมาจากบ่อรักษะวารินทร์ที่อยู่ห่างไปไม่ไกลเข้ามาในพื้นที่ รร และ รร ได้จัดเตรียมบ่อขนาดใหญ่เพื่อให้แขกได้ลงไปแช่กันตามอัธยาศัย ผมลงไปแช่อยู่ 20 นาทีจนกระทั่งรู้สึกกระปรี่กระเปร่าสบายตัว จึงขึ้นมาเพื่อมาใช้บริการสปา และนวดแผนโบราณที่อยู่ใน Package ของ Voucher ด้วย แต่ปรากฏว่าหมดเวลาการให้บริการแล้ว ป่อย!!! จากคุณ : มองพระจันทร์ก่อนฝันเห็นเธอ - [ 10 มี.ค. 52 00:12:23 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เช้าวันรุ่งขึ้น ก็เป็นวันอำลาจากจังหวัดระนองครับ ยังมีอีกหลายที่ที่ยังไม่ได้ไปเยือนเลยเช่น อช. แหลมสน หาดประพาส หมู่เกาะกำ แต่ด้วยระยะเวลาอันจำกัด ที่เที่ยวเหล่านี้จึงขอฝากไว้ก่อน มีโอกาสเมื่อไหร่จะลงมาเก็บใหม่หมด ขากลับผมกลับรถขึ้นมาตามทางเดิมครับ เพราะกะจะเก็บที่เที่ยวที่ตอนขามาพลาดไป ผมเริ่มต้นที่น้ำตกปุญญบาลก่อนเพราะใกล้ตัวเมืองระนองที่สุดอยู่ริมถนนเพชรเกษมเลยครับ ตอนขามาผมไม่ได้ขับมาตามทางเพชรเกษมเข้าตัวเมืองระนองเพราะผมใช้ถนน 4010 ซึ่งเลียบชายฝั่งแทน (จริงๆคือเลียบแม่น้ำกระบุรีมากกว่า) ทำให้ตอนขามาผมไม่ได้เห็นน้ำตกปุญญบาล น้ำตกนี้น่าจะเป็นน้ำตกที่ไปสะดวกที่สุดในประเทศไทยแล้วมั้งครับเพราะจอดรถริมถนนเดินไปอีกหน่อยเดียวก็เห็นแล้ว ช่วงที่ผมไปยังพอมีน้ำอยู่บ้างครับ แม้จะไม่แรงเท่าที่เคยเห็นในรูปถ่าย แต่ก็ได้บรรยากาศร่มรื่นดีครับ สายน้ำของน้ำตกปุญญบาลจะไหลลงสู่คลองเสร็จตะกวด (ชื่อแปลกจัง) ที่อยู่ด้านล่าง น้ำตกนี้สมัยก่อนจึงถูกเรียกว่าน้ำตกเสร็จตะกวดครับ ที่บริเวณน้ำตกมีศูนย์อำนวยการ ร้านอาหาร และห้องสุขาบริการครับ จากคุณ : มองพระจันทร์ก่อนฝันเห็นเธอ - [ 10 มี.ค. 52 00:13:12 ]

ความคิดเห็นที่ 28 หลังจากชมความงามของน้ำตกปุญญบาลเสร็จผมก็บึ่งรถขึ้นเหนือมายังอำเภอละอุ่นเพื่อชมสุสานรถไฟโบราณ วิธีสังเกตว่ากำลังจะเข้าสู่ละอุ่นก็คือสะพานข้ามแม่น้ำละอุ่น หลังจากข้ามสะพานมาปุ๊บก็เข้าเขตตัวอำเภอละอุ่น ให้มองทางขวามือจะเห็นป้ายบอกทางเข้าสุสานรถไฟครับ พอเลี้ยวเข้าไปสักพัก ก็จะเห็นหัวรถจักรโบราณที่มีข้อมูลว่ากู้ขึ้นมาจากแม่น้ำละอุ่น หัวรถจักรนี้ถูกใช้ในสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 เนื่องจากพื้นที่บริเวณเขาฝาชีในช่วงนั้นถูกใช้เป็นค่ายทหารของญี่ปุ่นครับ น่าเสียดายที่ทางการน่าจะทำให้สถานที่นี้ดูมีเรื่องราวมมากกว่าที่เป็นอยู่ครับ เพราะผมเห็นมีแค่ป้ายแผ่นเดียวเล่าเรื่องราว กับหัวรถจักรหนึ่งหัวที่มีหลังคาคลุมไว้ ผมเลยตัดสินใจไม่ลงจากรถถ่ายรูปเพราะไม่เห็นมีอะไรน่าดึงดูดเลย บรรยากาศแตกต่างจากที่ผมเคยไปเยือนช่องเขาขาดที่ กาญจนบุรี โดยสิ้นเชิง ที่นั่นได้รับเงินอุดหนุนจากรัฐบาลออสเตรเลียให้มีการดัดแปลงพื้นที่บางส่วนให้กลับมีชีวิตขึ้นมา ทำให้ผู้มาเยือนได้รับทราบเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันวานอย่างเต็มอิ่ม ผมออกจากละอุ่น มุ่งหน้าขึ้นเหนือมาสักพัก จะผ่านถ้ำพระขยางค์อยู่ทางซ้ายมือ ถ้ำนี้จะอยู่ก่อนเข้าเขตตัวอำเภอกระบุรีครับ ถ้ำนี้มีตำนานค่อนข้างน่ากลัวนิดนึงครับ คือในสมัยก่อนเจ้าเมืองกระ (น่าจะเป็นที่มาของอำเภอกระบุรี) ได้ส่งบุตรชายของตนไปเรียนวิชาอาคมที่นครศรีธรรมราช ระหว่างนั้นเจ้าเมืองก็มีภรรยาใหม่ หลังจากที่บุตรชายกลับมา ก็ดันไปเกิดชอบเมียพ่อ และมีเกิดความสัมพันธ์ฉันท์ชู้สาวขึ้น และเลยเถิดไปถึงขนาดจะทำปิตุฆาตพ่อตัวเอง แต่ความดันแตกเสียก่อน เจ้าเมืองรู้เข้าก็โกรธแค้นเจ้าลูกชายตัวดีอย่างมาก จึงให้ทหารนำตัวไปฆ่าทิ้งเสีย แต่ด้วยลูกชายมีวิชาติดตัว ส่งทหารไปเท่าไหร่ก็ฆ่าไม่ตายเสียที แต่หลังจากนั้นก็ออกอุบายจับลูกชายมาได้ และสั่งลงโทษประหาร ปรากฏว่าด้วยวิชาอยู่ยงคงกระพัน ฆ่าเท่าไหร่ก็ไม่ตาย จนแล้วจดรอดต้องหาวิชามาปราบวิชา โดยการจับลูกชายขึ้นขาหยั่งแล้วปล่อยให้อดอาหารในถ้ำจนตาย ภายหลังเจ้าเมืองคิดได้และรู้สึกเสียใจกับการกระทำของตัวเอง จึงหันหน้าเข้าหาพระพุทธศาสนา และได้รับความเลื่อมใสศรัทธาจากชาวบ้ายในละแวกนั้น เป็นที่รู้จักกันในนาม พ่อตาหลวงแก้ว จากคุณ : มองพระจันทร์ก่อนฝันเห็นเธอ - [ 10 มี.ค. 52 00:14:13 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ผมไม่ได้เดินเข้าไปในถ้ำครับเพราะกลิ่นมูลค้างคาวค่อนข้างแรง ก็ได้แต่ชมความงามของถ้ำแต่ภายนอก หลังจากนั้นก็ขับรถขึ้นมาทางอำเภอกระบุรี ขับมาสักพักมองทางขวาเห็นป้ายน้ำตกบกกราย ผมเลี้ยวขวาเข้าไปทันที หลังจากนั้นขับเข้าไปอีกประมาณ 10 โลนิดๆก็จะถึงเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าทุ่งระยะ-นาสัก จอดรถเดินเท้าเข้าไปสักพักก็ถึงตัวน้ำตก เป็นน้ำตกที่ไม่ใหญ่มาก (เฉพาะชั้นที่ 1 และ 2 ที่ผมเห็นนะครับ) แต่สวยดีครับ น้ำยังไหลแรงอยู่เลย เท่าที่คุยกับเจ้าหน้าที่เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่า ชั้นที่สวยสุดๆของน้ำตกอยู่ชั้นที่ 10 จากทั้งหมด 11 ชั้นต้องเดินขึ้นไปเป็นชั่วโมงๆกว่าจะถึง โอโห้ แค่ชั้น 2 ผมก็ว่ามันโอเคแล้ว ชั้นที่ 10 มันจะงามขนาดไหนเนี่ย ผมลองหาข้อมูลเพิ่มเติมยังไม่เคยเห็นมีภาพถ่ายชั้น 10 เลยถ้าใครเคยพิชิตแล้วส่งให้ดูเป็นบุญตาบ้าง จักขอบคุณมากเลยครับ รูปแถวล่างตรงกลางเป็นน้ำตกชุมแสงที่กำลังจะเดินทางไปต่อครับ เผอิญแปะรูปผิด ขออภัยด้วยนะครับ จากคุณ : มองพระจันทร์ก่อนฝันเห็นเธอ - [ 10 มี.ค. 52 00:16:15 ]

ความคิดเห็นที่ 30 หลังจากได้กำสรวลกับบรรยากาศอันร่มรื่นของน้ำตกบกกรายเสร็จ ผมก็บึ่งรถขึ้นเหนือต่อเป้าหมายต่อไปคือหาอะไรอร่อยๆกินมื้อเที่ยงที่ตัวอำเภอกระบุรี ตัวอำเภอจะอยู่ฝั่งซ้ายของถนนเพชรเกษม มีท่าเรือที่ใช้ขนส่งสินค้าข้ามไปยังฝั่งพม่าด้วย ตัวอำเภอค่อนข้างเงียบ ผมขับรถไปจนสุดทางจนเจอะกับป้ายสุดแดนไทยฝั่งอันดามัน จะมีร้านอาหารอยู่ร้านนึงริมแม่น้ำกระบุรี ชื่อร้านซิ้นจ่ายหม่อ ร้านนี้แม่ช้อยเคยตามมากินเมื่อสิบกว่าปีก่อนมาแล้วครับ รสชาดอาหารจัดจ้านสมกับเป็นอาหารใต้ครับ ราคาก็อยู่ในเกณฑ์ไม่ถูกแต่ก็ไม่แพงเกินไป รวมๆแล้วคุ้มค่ากับการมาแวะหาของอร่อยกินที่กระบุรีครับ จากคุณ : มองพระจันทร์ก่อนฝันเห็นเธอ - [ 10 มี.ค. 52 00:16:40 ]

ความคิดเห็นที่ 31 หลังจากท้องอิ่มแล้ว การเดินทางก็เริ่มต่อไปยังน้ำตกชุมแสง โดยก่อนจะถึงน้ำตกชุมแสงจะต้องผ่านทับหลีอาณาจักรซาลาเปาก่อน ผมก็ไม่ลืมที่จะแวะซื้อกินเล่นระหว่างขับรถสักลูกสองลูก น้ำตกชุมแสงจะอยู่ทางขวามือ ขับเลี้ยวเข้าไปสักพัก จนสุดทางน้ำตกก็จะปรากฏอยู่ตรงหน้าดื้อๆเลย เรียกได้ว่าถนนมาสุดตรงน้ำตกพอดี น้ำตกนี้มีชื่อเล่นว่าน้ำตกสายรุ้งเนื่องจากเป็นน้ำตกที่หันหน้าเข้าหาแดดเต็มๆ (ก็ถนนโล่งๆมันมาสุดหน้าน้ำตกนี่ครับเลยไม่มีอะไรบัง) ทำให้สายน้ำที่สาดกระเซ็นกระทบกับแสงแดดเกิดเป็นสายรุ้งขึ้นมา ตัวน้ำตกไม่ใหญ่มากครับ และช่วงที่ผมไปน้ำก็ไม่มาก จนทำให้ผมไม่ได้เห็นสายรุ้งที่เกิด แต่ถ้าน้ำมากและแรง ผมว่าจะต้องเป็นน้ำตกที่สวยมากแน่ๆ (รูปขวาล่าง) น้ำตกชุมแสงเป็นที่เที่ยวที่สุดของจังหวัดระนองที่ผมแวะ หลังจากพ้นเขตระนองเข้าชุมพรและประจวบ ผมบึ่งรถยาวมาจนถึงตัวเมืองประจวบตอนเย็นเลยเพื่อให้ทันได้ขึ้นเขาช่องกระจกที่ตัวเมืองประจวบ จากคุณ : มองพระจันทร์ก่อนฝันเห็นเธอ - [ 10 มี.ค. 52 00:17:37 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เขาช่องกระจกอยู่บริเวณศาลากลางจังหวัด (ซึ่งสวยงามมากครับ) ทางขึ้นเขามีบันไดจำนวน 396 ขั้น สาเหตุที่เรียกว่าช่องกระจกเพราะเป็นเขาที่มีช่องเขาเป็นรูอยู่ ระหว่างทางขึ้นเขามีฝูงลิงอยู่ตลอดทางเดิน ฝูงลิงที่นี่ค่อนข้างสุภาพมากกว่าที่พระปรางค์สามยอด ลพบุรีครับ หรือเพราะผมมีผู้นำทางก็ไม่รู้ คือตอนผมเดินขึ้นกับท่าน ผบ มีเจ้าตูบตัวนึงมันเดินนำหน้าคอยเปิดทางให้ตลอด เวลาผมหยุดถ่ายรูปมันก็หยุด เวลาผมเดินมันก็รีบวิ่งปรู๊ดเดินนำหน้าทันที และพอมีฝูงลิงนั่งเกะกะทาง แค่เจ้าตูบเดินผ่าน ฝูงลิงก็หลีกทางให้แล้วครับ ใหญ่จริงๆ ผมเลยได้อานิสงส์ไปด้วยเลย พอขึ้นไปจนถึงยอดเขาก็จะได้เห็นความสวยงามของ 3 อ่าวอันสวยงามของจังหวัดนั่นคืออ่าวน้อย อ่าวประจวบ และอ่าวมะนาว จากคุณ : มองพระจันทร์ก่อนฝันเห็นเธอ - [ 10 มี.ค. 52 00:18:14 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เท่าที่เคยอ่านมาเราสามารถเห็นเขาตาม่องล่ายจากที่นี่ได้ด้วย แต่ผมไม่รู้หรอกครับว่าเขาไหนเป็นเขาตาม่องล่าย จำได้เลาๆเกี่ยวกับตำนานตาม่องล่ายและยายรำพึง (ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นแบบเรียนอ่านนอกเวลาตอนประถม) ตำนานว่ากันว่าตาม่องล่ายและยายรำพึงมีลูกสาวสวยชื่อยมโดย ฝั่งพ่ออยากให้ลูกแต่งกับเจ้ากรุงจีน ฝั่งแม่อยากให้แต่งกับเจ้าเมืองเพชร ต่างฝ่ายต่างไปตกปากรับคำว่าจะยกลูกสาวให้โดยไม่ได้บอกให้กันและกันทราบ และดันไปเลือกวันแต่งงานตรงกันอีก ขบวนขันหมากของทั้งเจ้ากรุงจีนและเจ้าเมืองก็เลยมาจะเอ๋กัน เท่านี้แหละเรื่องสนุกก็เกิด ทั้งตาม่องล่าย ยายรำพึง เจ้ากรุงจีน เจ้าเมืองเพชร ตีกันเละเทะ ปาของไปมา ไอ้ของที่ปาไปแล้วอีกฝั่งหลบได้ ก็ไปเกิดเป็นเกาะแก่งต่างๆ (เกาะมีที่มาอย่างนี้เอง) อย่างช่องของเขาช่องกระจกนี่ก็เกิดจากการปากระจกของเจ้ากรุงจีน แล้วเจ้าเมืองเพชรหลบได้ จากกระจกก็กลายสภาพเป็นเขาช่องกระจก หลังจากปาของกันไปมา ตกลงกันไม่ได้ตาม่องล่ายเลยแบ่งลูกสาวออกเป็น 2 ซีกซะเลย (โหดมาก) ซีกนึงขว้างไปทางเมืองเพชร แต่ไปตกที่ปราณบุรีกลายเป็นเกาะนมสาว อีกซีกปาไปจังหวัดชลบุรี (ไม่รู้ปาไปตรงนั้นทำไม) กลายเป็นเกาะนมสาวนัมเบอร์ทู หลังจากยมโดยถูกแยกส่วน ทั้งเจ้ากรุงจีนและเจ้าเมืองคงไม่มีใครอยากได้ยมโดยไปคนละซีกแล้วก็เลยแยกย้ายสลายโต๋ โดยเจ้าเมืองไปตรอมใจตายแล้วกลายร่างเป็นเขาเจ้าลาย ยายรำพึงสิ้นลมกลายเป็นเขาแม่รำพึง ที่บางสะพาน และตาม่องล่ายเศร้าเสียใจกับการกระทำของตนเอง เลยไปนั่งซดเหล้าจนตายบนเขาตาม่องล่าย แม้ตำนานจะดูเว่อร์ไปหน่อยนะครับ แต่ก็ทำให้ผมหวนรำลึกถึงตำนานนี้ทุกครั้งที่ได้ยินชื่อเขาตาม่องล่าย เกาะนมสาว จนถึงปัจจุบัน ขาลงจากเขาช่องกระจก ผมกะซื้อลูกชิ้นปิ้งให้กับเจ้าตูบนำขบวน แต่มันดันหลับแบบลึกสุดๆ ปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ตื่น สงสัยจะเหนื่อยอย่างแรง ผมเลยต้องบอกขอบใจเจ้าตูบแล้วเดินลงเขาด้วยใจหวั่นๆ ขาลงไม่มีบอดี้การ์ด แต่อย่างที่บอกครับลิงที่นี่เรียบร้อยเหลือเกิน ไม่มีกระโฉกโฮกฮาก มาแย่งของ ผมเคยเจอลิงที่น้ำตกคลองลาน อันนั้นนี่เข้ามาแย่งถุงขนมที่กำลังทานอยู่จากมือเลย แล้วก็ขู่ฟ่อๆๆอีกต่างหาก จากคุณ : มองพระจันทร์ก่อนฝันเห็นเธอ - [ 10 มี.ค. 52 00:19:15 ]

ความคิดเห็นที่ 34 หลังจากนั้นผมก็เดินชมวิวยามเย็นที่ชายทะเลประจวบ ช่างเป็นเมืองที่น่าอยู่จริงๆครับ ผมหล่ะอยากหลีกหนีชีวิตเมืองกรุงอันวุ่นวายมาใช้ชีวิตตามต่างจังหวัดอย่างนี้จัง ไม่เงียบมากแต่ก็ไม่วุ่นวายเหมือนกรุงเทพ โชคดีคืนนั้นมีงานกาชาดและงานประกวดโคมไฟ ผมก็ได้เดินดูอะไรเพลินก่อนกลับ รร รร ที่ผมพัก (จำชื่อ บ่ ได้แล้ว) อยู่ริมถนนเพชรเกษม (นอกตัวเมือง แต่ก็ไม่ไกลมาก) ถ้ามาจากกรุงเทพจะเลยแยกเข้าตัวเมืองไปหน่อยนึง อยู่ฝั่งซ้ายมือ ห้องสะอาด ใหม่กิ๊กเลยครับ ราคาแค่ 550 บาทเอง (ไม่มีอาหารเช้านะครับ) จากคุณ : มองพระจันทร์ก่อนฝันเห็นเธอ - [ 10 มี.ค. 52 00:19:48 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ตอนเช้าวันสุดท้ายของการท่องเที่ยวผมไปหาโจ๊กกินในตลาดเมืองประจวบ ก่อนที่จะไปอุทยานวิทยาศาสตร์หว้ากอ ไปชม Aquarium ครับ ค่าเข้าแค่ 20 บาทเอง มีอุโมงค์ปลาด้วย แม้จะไม่ยาวเท่าเชียงใหม่ แต่ก็โอเคนะครับ ปลาเยอะมาก  ผมใช้เวลาอยู่ที่หว้ากอประมาณสัก 1 ชั่วโมงครับ ขาออกเจอรถบัสมากันนับสิบคันพร้อมด้วยเด็กๆเสียงเจิ้อยแจ้ว จากคุณ : มองพระจันทร์ก่อนฝันเห็นเธอ - [ 10 มี.ค. 52 00:20:40 ]

ความคิดเห็นที่ 36 จากหว้ากอผมบึ่งรถขึ้นเหนือมารวดเดียวและมาพักทานข้าวแช่ที่เพชรบุรี ก็ร้านเดียวกับที่ได้ทานตอนวันแรกนั่นแหละครับ ติดใจรสชาติ ร้านที่ผมติดใจคือร้านป้าเอื้อน อนามัย จริงๆแกไม่ได้มีร้านอะไรหรอกครับ แกนั่งขายอยู่ตรงข้ามอนามัย จึงได้รับการเรียกขานว่าป้าเอื้อน อนามัย ร้านแกจะอยู่ข้างหลังตลาดเมืองเพชรอ่ะนะครับ ถามคนแถวนั้นก็ได้ ใครๆก็รู้จักร้านแก ป้าแกใจดีครับ ขายมานาน (น่าจะสัก 40 ปีได้) แกขายตั้งแต่สมัยเมืองเพชรยังไม่มีน้ำแข็ง ในรูปนี่ไม่ใช่ป้าเอื้อนนะครับ เป็นลูกสาวแก ป้าแกวันนั้นไปช่วยงานบุญ จากคุณ : มองพระจันทร์ก่อนฝันเห็นเธอ - [ 10 มี.ค. 52 00:21:48 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ข้าวแช่ของป้าแก Perfect มากครับในความคิดผม ข้าวเป็นเม็ดๆแข็งกำลังดี น้ำเย็นที่แช่ข้าวก็หอมอบอวนไปด้วยกลิ่นเทียนหอม กินตอนอากาศร้อนนี่ชื่นใจดีนักแล ไชโป๊วหวาน ปลาแห้ง และกะปิทอดก็รสชาติกำลังดี ไม่แหลมปริ๊ดเหมือนข้าวแช่ในกรุงเทพหลายๆร้าน ที่สำคัญราคาชุดละ 15 บาทเอง ที่กรุงเทพถ้าขายตามตลาดขั้นต่ำก็ 25 บาท ถ้าขึ้นห้างก็ 60 บาทขึ้น ถ้าขึ้น รร นี่เกิน 100 บาทแน่ๆครับ ช่วงอากาศร้อนๆแบบนี้ถ้าได้กินข้าวแช่ฝีมือแกสักชุด และได้นั่งคุยกับป้าแกที่อารมณ์ดีเหลือเกิน ผมเชื่อเหลือเกินว่าอากาศรอบตัวคงเย็นขึ้นเยอะ (พิมพ์เสร็จยังอยากกินอยู่เลย) จากคุณ : มองพระจันทร์ก่อนฝันเห็นเธอ - [ 10 มี.ค. 52 00:22:32 ]

ความคิดเห็นที่ 38 หลังจากออกจากตัวเมืองเพชรมาผมก็บึ่งตรงเข้ากรุงเทพครับ เป็นอันจบทริปการเดินทางระนองที่รัก ผมสรุปไว้คร่าวดังนี้นะครับ วันที่ 1-ออกจากกรุงเทพ แวะพักทานข้าวแช่เมืองเพชร เข้าเขตจังหวัดระนองบ่าย 3 เที่ยวคอคอดกระ ทับหลี และไปให้ทันเขาฝาชี 5 โมงเย็น วันที่ 2-ออกจากตัวเมืองระนองเที่ยวภูเขาหญ้า แล้วตรงไปอำเภอสุขสำราญ  ล่องแพดูดอกพลับพลึงธารา กลับมาเที่ยวน้ำตกหงาว ระนองแคนย่อน และประภาคารเฉลิมพระเกียรติ วันที่ 3-มุ่งหน้าสู่เกาะพยาม กลับมาชมสุสานเจ้าเมือง หาดชาญดำริ พระที่นั่งรัตนรังสรรค์ วันที่ 4-ออกจากระนอง แวะน้ำตกปุญญบาล สุสานรถไฟ ถ้ำพระขยางค์ น้ำตกบกกราย แวะทานข้าวเที่ยงที่กระบุรี แวะน้ำตกชุมแสง  ระหว่างทางในจังหวัดชุมพรมีร้านข้างถนนขายของฝากเช่นสะตอ กล้วยตาก ให้ได้เลือกซื้อ (รวมถึงซาลาเปาทับหลีที่ตามมาจนถึงประจวบ) ตกเย็นเข้าตัวเมืองประจวบ ขึ้นเขาช่องกระจก วันที่ 5-แวะอุทยานหว้ากอ และออกจากตัวเมืองประจวบ แวะทานข้าวแช่ขากลับ และกลับถึงกรุงเทพโดยสวัสดิภาพ สุดท้ายนี้ผมก็หวังว่า Review คราวนี้น่าจะเป็นประโยชน์แก่คนที่กำลังวางแผนตะลุยระนองไม่มากก็น้อยนะครับ ข้อมูลผิดพลาดประการใดก็ขออภัยมา ณ ที่นี้นะครับ อาจจะยาวจนน่าเบื่อไปหน่อย มือใหม่หัด Review ครับ แต่ Review คราวหน้าจะปรับปรุงให้ดีขึ้นครับ บ๊ายบาย ระนอง!!! จากคุณ : มองพระจันทร์ก่อนฝันเห็นเธอ - [ 10 มี.ค. 52 00:30:10 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ภาพสวยจังเลยครับ ขอบคุณที่มาแบ่งปันนะครับ จากคุณ : bookoob - [ 10 มี.ค. 52 00:38:05 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ช่ายๆๆๆ รูปสวยมากๆเลยครับ ดูแล้วอยากไปเที่ยวมั่งจัง อยากกินข้าวแช่ด้วย เหอๆๆๆ จากคุณ : ซูอิน (ซูอิน) - [ 10 มี.ค. 52 00:58:51 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ภาพสวย... รายละเอียดเยอะดีค่ะ ลงชื่อไว้ก่อนเดี๋ยวเช้าค่อยกลับมาอ่านอีกครั้ง ขอบคุณที่รีวิวค่ะ จากคุณ : Sea's Lover1980 - [ 10 มี.ค. 52 03:21:16 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ภาพสวยมาก ๆ ค่ะ บรรยายละเอียดดีน่าไปเที่ยวตามจังเลยค่ะ จากคุณ : จ๋าอาโนเนะ (เวสารัช) - [ 10 มี.ค. 52 03:39:04 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ขอบคุณสำหรับคำชมนะครับ ทริปนี้เป็นทริปที่ 2 ในชีิวิตที่มีกล้อง SLR ร่วมทางด้วย ฝีมือยังอยู่ในขั้นการเรียนรู้อ่ะครับ จริงๆถ่ายมาเยอะ แต่เท่าที่พอจะดูได้มีเท่าที่เห็นหล่ะครับ จากคุณ : มองพระจันทร์ก่อนฝันเห็นเธอ - [ 10 มี.ค. 52 09:48:24 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ขอบคุณข้อมูลนะครับ กำลังจะไประนองกับครอบครัว พอดี แต่ไม่มีรถนะครับ ยังไม่ได้จองโรงแรมด้วยว่าจะไปหาเอาดาบหน้า อ่านรีวิว แล้ว อิอิอ ไปนอนเกาะพยามดีกว่า น่าสนใจมากกก ขอบคุณครับ จากคุณ : nuin4 - [ 10 มี.ค. 52 10:06:40 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ใช้อาวุธอะไร รูปสวยมากเลย พอจะบอกได้บ้างมะคะ ลายระเอียดก็เย้อะเยอะ  ตั้งใจทำมากเลย เเถมได้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์ดีนะคะ อ้อ แฟนน่ารักจังเลยค่ะ จากคุณ : so much love - [ 10 มี.ค. 52 11:15:09 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ภาพสวยงาม ดูดี น่าไปมากค่ะ จากคุณ : safetybk3 - [ 10 มี.ค. 52 11:19:02 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ผมใช้ Canon 450d + lens kit 18-55 ธรรมดา บวก CPL Filter อันน้อย ขาตั้งกล้อง Vertex แค่นั้นแหละครับ ยังอยู่ในช่วงเรียนรู้เลยยังไม่กล้าืซื้อเลนส์เทพ ส่วนแฟนผมใช้ Fuji S2000 ครับ ที่เหลือได้รับการอนุเคราะห์จากโปรแกรม PhotoScape ทำให้ภาพดูดีขึ้นเยอะเลย จากคุณ : มองพระจันทร์ก่อนฝันเห็นเธอ - [ 10 มี.ค. 52 11:37:26 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ขอบคุณ ที่มารีวิวให้ชมกัน รูปสวยมากค่ะ ขนาดไปหลายครั้งยังไม่ได้เที่ยวเจาะลึกเท่านี้เลย (พอดีส่วนใหญ่ไปทำงานอ่ะค่ะ ติดฝนตลอด) ส่วนโรงแรมที่ระนองต้องทำใจอ่ะค่ะ ไม่ค่อยมีแบบใหม่ๆ ที่มีอยู่ก็จะเก่า ค่อนข้างอับชื้น เนื่องจากสภาพอากาศ น้ำตกหงาวช่วงหน้าฝนสวยมากๆค่ะ น้ำเยอะมาก ไม่ต้องขับเข้าไปดูเลย ดูจากถนนก็สวยแล้ว จากคุณ : uhoo_dolphin - [ 10 มี.ค. 52 11:58:47 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ภาพสวยมากค่ะ มุมรูปชอบแนวเดียวกันเลยค่ะ ..สวยน๊ะ เราชอบ เก็บข้อมูลก่อน สักวันฉันจะไป ระนอง ให้ได้ แก้ไขเมื่อ 10 มี.ค. 52 12:48:49 จากคุณ : julanss - [ 10 มี.ค. 52 12:48:09 ]

ความคิดเห็นที่ 50 เยี่ยมๆ ทั้งรูปทั้งข้อมูล ขอบคุณ จขกท มากเลย จากคุณ : WITH PEN IN HAND - [ 10 มี.ค. 52 16:00:32 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ยอดเยี่ยมค้าบผม  ข้อมูลละเอียดยิบ รูปสวยมาก ไปแล้วยังอยากไปอีกเลย จากคุณ : vinaitup (vinaitup) - [ 10 มี.ค. 52 16:31:47 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ขอเข้ามาเก็บข้อมูลครับ จากคุณ : หินสอ - [ 10 มี.ค. 52 16:36:39 ]

ความคิดเห็นที่ 53 โอย รูปสวยมากมายเลยคะ ขอบคุณ Review ดีๆแบบนี้นะคะ จากคุณ : JoobJib - [ 10 มี.ค. 52 18:21:43 ]

ความคิดเห็นที่ 54 รูปสวย เล่าเรื่องดี เอาไป 5 กะโหลกครับ อิอิ จากคุณ : โตโต้ซัง - [ 10 มี.ค. 52 21:07:24 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ภูเขาหญ้า ที่ภาษาอังกฤษเรียกว่า Bald Mountain หรือเขาหัวล้าน ชื่อไทยกับชื่อฝรั่งไปกันคนละทิศคนละทาง ----------------------------------------------------- ขออนุญาตเพิ่มนิดนึงนะคะ คนท้องถิ่นเรียกเขาหัวล้านค่ะ แต่ภาษาราชการเรียกภูเขาหญ้า เดาจากสโลแกนจังหวัด........ ภูเขาหญ้า กาหยูหวาน ธารน้ำแร่ มุกแท้เมืองระนอง เที่ยวได้เยอะ และข้อมูลละเอียดมากกก อีกอย่าง ร้านผัดไท ร้านนี้อร่อยจริงๆ ไปทุกครั้งต้องกินทุกครั้ง แต่ราคาเท่ากรุงเทพไปหน่อย อิ อิ จากคุณ : เฟื่องหญิง - [ 10 มี.ค. 52 21:51:35 ]

ความคิดเห็นที่ 56 หาอะไรอร่อยๆกินมื้อเที่ยงที่ตัวอำเภอกระบุรี ตัวอำเภอจะอยู่ฝั่งซ้ายของถนนเพชรเกษม มีท่าเรือที่ใช้ขนส่งสินค้าข้ามไปยังฝั่งพม่าด้วย ตัวอำเภอค่อนข้างเงียบ ผมขับรถไปจนสุดทางจนเจอะกับป้ายสุดแดนไทยฝั่งอันดามัน จะมีร้านอาหารอยู่ร้านนึงริมแม่น้ำกระบุรี ชื่อร้านซิ้นจ่ายหม่อ ร้านนี้แม่ช้อยเคยตามมากินเมื่อสิบกว่าปีก่อนมาแล้วครับ รสชาดอาหารจัดจ้านสมกับเป็นอาหารใต้ครับ ราคาก็อยู่ในเกณฑ์ไม่ถูกแต่ก็ไม่แพงเกินไป รวมๆแล้วคุ้มค่ากับการมาแวะหาของอร่อยกินที่กระบุรีครับ ________________________________________________ ขอแชร์ขอมูลด้วยนะคะ เป็นคนถ่ายรูปไม่เก่งและไม่มีข้อมูลเยอะ คงไม่มีโอกาสรีวิว แต่ชอบหาของอร่อยกิน อยากให้คุณมองพระจันทร์ก่อนฝันเห็นเธอ และเพื่อนในห้องนี้ได้ลองชิม ตัวอำเภอกระบุรี มีสี่แยก ตัวอำเภอจะอยู่ฝั่งซ้ายของถนนเพชรเกษม ให้เลี้ยวขวา เข้าไปร้านริมคลอง อร่อยมาก ไม่แพง   ร้านนี้แวะทุกครั้ง ทั้งขับไปและกลับ กรุงเทพ อีกร้านคือร้านผัดไท ที่ต้องกินทุกครั้ง จากคุณ : เฟื่องหญิง - [ 10 มี.ค. 52 22:04:17 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ระนองสวยจัง จดเอาไว้... ว่าต้องไปให้ได้... จากคุณ : Hatty - [ 11 มี.ค. 52 11:18:38 ]

ความคิดเห็นที่ 58 รูปสวยมากเลยค่ะ ทำให้รู้สึกว่าระนองสวยจริงๆ จากคุณ : ramrain (puangtongt) - [ 11 มี.ค. 52 14:27:00 ]

ความคิดเห็นที่ 59 เยี่ยมครับ  อ่านแล้วทำให้สนใจอยากไปบ้าง  ขอบคุณนะครับ   จะติดตามผลงานอีก จากคุณ : เฮียเครียด - [ 11 มี.ค. 52 22:58:52 ]

ความคิดเห็นที่ 60 .. ตามมาตอนตลาดวาย - -" รูปสวยสะใจจริงๆครับ สีสันทะเลใต้เนี่ย สดใสไม่แพ้ที่ไหนเนอะครับ .. จากคุณ : POGGHI - [ 13 มี.ค. 52 18:18:17 ]

ความคิดเห็นที่ 61 คนระนองเหมือนกัน  อิอิ จากคุณ : โมโมจิ จัง - [ 13 มี.ค. 52 18:33:43 ]

ความคิดเห็นที่ 62 อยากบอกว่า กะปิจ๊ะฟ๊ะ ที่อำเภอกระเปอ อร่อยมากกกกกกกกกก คะ เป็นกะปิสีชมพูสวยงามที่ชาวบ้านทำเอง อยู่ทางไปพลับพลึงธารานะคะ รสชาดอร่อยมาก ซื้อกลับมาให้หม่าม้าที่บ้านทานดู แกชอบมาก ทำน้ำพริกกะปิเป็นเดือนๆเลย กลายเป็น Season น้ำพริกกะปิไปเลย.... อยากให้ใครผ่านไปแถวนั้นลองซื้อทานดูนะคะ กลิ่นงี้ ห้อม หอม..ชอบมากๆเลย อ้าว! คนระนอง เห็นด้วยมั้ยคะ.... จากคุณ : กนกนุ้ย - [ 15 มี.ค. 52 21:37:54 ]

ความคิดเห็นที่ 63 ตามไปครับ วีกนี้  4-6 เม.ย. จากคุณ : The ghost - [ 3 เม.ย. 52 00:44:50 ]

ความคิดเห็นที่ 64 อยากไประนอง จากคุณ : แก้วแจ๋ว - [ 16 เม.ย. 52 12:37:05 ]