ขอนุญาต เพื่อนๆ ในห้อง BP ที่เอาเรื่องส่วนตัวของเราเองมาพูดในห้องนี้ เนื่องด้วยรู้สึกอึดอัด และ รู้สึกกับคำว่า "เราต้องการมาพักผ่อน" ของเพื่อนดิฉัน เริ่มด้วยดิฉันกับเพื่อนมีโครงการจะไปเที่ยวหลีเป๊ะ โดยกำหนดการเดินทางไว้ว่าจะเดินทางวันที่ 2 เมษา และ กลับวันที่ 5 เมษา การเดินทางครั้งนี้มีเพียง 2 สาว โดยกำหนดงบประมาณไว้ที่ 5 พัน โดยดิฉันเป็นคนหาที่พัก และ ตั๋วรถทัวร์ พร้อมหาข้อมูลในการเดินทางและท่องเที่ยวต่างๆ ทริปนี้เกือบจะล่ม เนื่องจากเพื่อนดิฉันอยู่ดีๆ ก็บอกว่าอยากเดินทางกลับเครื่องบินเพราะเหนื่อยจากการเดินทาง ดิฉันก็ลังเล เพราะเนื่องด้วยงบประมาณที่จำกัด หากเดินทางกลับด้วยเครื่องบิน ค่าใช้จ่ายก็คงเกือบ 8 พัน ดิฉันเลยบอกเพื่อนว่าถ้าค่าใช้จ่ายเยอะขนาดนั้น ยกเลิกการเดินก็ได้ แล้วดิฉันจะประกาศขายใบจองบ้านพัก ที่เกาะอาดัง 2 คืน (อาดัง 16) และแถมใบจองเรือ Speed boat ของอาดังซี 500 บาท ช่วงระหว่างรอขายใบจอง เพื่อนดิฉันก็บอกว่าถ้าขายไม่ได้ก็จะไปเอง ดิฉันก็เตือนความจำอีกทีว่านั่งรถทัวร์เท่านั้นนะถ้าจะไป เธอก็โอ.เค. ก่อนวันจองรถทัวร์ มีคนติดต่อมาขอซื้อใบจองบ้านพัก ดิฉันก็ปฎิเสธไป เพราะว่าเพื่อนก็ยินดีที่จะนั่งรถทัวร์
วันที่เดินทางนั่งอยู่บนรถทัวร์เราก็คุยกันเรื่อยเปื่อย แต่อยู่ดีๆ เพื่อนดิฉันบอกว่า ควรจะกลับถึงกรุงเทพฯวันอาทิตย์นะ ดิฉันก็งง และเริ่มเซ็ง บอกว่าจะได้ยังไง ถึงหลีเป๊ะก็วันศุกร์แล้วนะ วันเสาร์เราก็จะดำน้ำกันไม่ใช่เหรอ เพื่อนดิฉันก็บอกว่าไปถึงก็ดำน้ำซิ ฉันจะบ้าตาย ก็เลยบอกเธอว่าถึงที่พักก็บ่ายแล้วจะไปดำน้ำที่ไหน เธอบอกก็ดำน้ำตอนบ่ายนั้นแหละ เค้าอยากกลับถึงกรุงเทพวันอาทิตย์จะได้นอนพักผ่อน เพราะนั่งรถทัวร์เค้านอนไม่หลับหรอกฉันก็เลยบอกว่าวันจันทร์ก็วันหยุดก็นอนไปซิ เค้าบอกว่าแต่วันอังคาร์ต้องทำงานตอนเช้า ฉันก็เลยเลิกคุย และเปลี่ยนเรื่องคุย จะได้ไม่ต้องทะเลาะกัน
พอถึงสตูล (ท่ารถทัวร์ บขส) ดิฉันก็รีบจองตั๋วรถทัวร์ขากลับทันที ก็คือวันอาทิตย์ เพราะกลัวจะไม่มีรถกลับเลยต้องรีบจองไว้ก่อน เพื่อนดิฉันก็ไม่ได้พูดอะไร จากนั้นก็นั่งรถสองแถวไปท่าเรือปากบารา และลงเรือ Speed boat โดยจะมีแวะจอดที่เกาะไข่ เพื่อให้ถ่ายรูป ดิฉันก็ชวนเพื่อนไปถ่ายรูป เธอก็บอกไม่เอา ร้อน ดิฉันล่ะเซ็งเลย แต่ก็ตามใจเธอ เพื่อให้เราเที่ยวด้วยกันอย่างสนุก
พอถึงหลีเป๊ะ เราก็นั่งเรือเมล์ไปเกาะอาดัง เช็คอิน และก็พูดคุยสอบถามเจ้าหน้าที่เรื่องการดำน้ำ เพื่อนดิฉันบอกว่าชอบที่นี่มากว่าฝั่งพัทยา และ ฝั่งอื่นๆ เพราะดูเงียบและไม่วุ่นวาย ฉันก็ค่อยอุ่นใจหน่อย และดิฉันก็เลยสอบถามเรื่องไฟฟ้า ว่าเปิดปิดกี่โมง เจ้าหน้าที่บอกว่าเปิด 6 โมงเย็น ปิดตี 2 เท่านั้นแหละ เพื่อนดิฉันพูดทันทีว่ารับไม่ได้ แถมบอกเจ้าหน้าที่อุทธยาน ว่าขอใช้ไฟถึงเช้าไม่ได้เหรอ จะจ่ายเงินเพิ่มให้ ดิฉันรู้สึกอายมาก เจ้าหน้าที่บอกว่าต้องใช้น้ำมันเยอะ ฉันก็เลยรับกุญแจ และรีบไปบ้านพัก
พูดถึงบ้านพักที่นั่นใช้ได้ทีเดียว กว้างและสบายมาก อาจจะติดแค่ในเรื่องไฟฟ้า แต่น้ำใช้ได้ 24 ชั่วโมง ฉันก็เอาใจเพื่อนด้วยการชวนไปกินข้าว เพราะอะไรอาจจะดีขึ้น แต่เธอก็หน้าบึ้งไม่สบอารมณ์ตลอด ดิฉันสั่งผัดซีอิ้วทะเล ส่วนเพื่อนสั่งสปาเก็ตตี้กุ้ง ใช้เวลารอในการทำอาหาร สำหรับ 2 คน ประมาณครึ่งชั่วโมง และ สั่งโค้กมากิน แต่ไม่มีน้ำแข็งเพราะหมด ต้องรอตอนเย็นน้ำแข็งถึงมาส่ง พออาหารมาส่ง เพื่อนดิฉันก็หน้างิก แล้วก็บ่นว่าสปาเก็ตตี้ที่ไหนเค้าใส่หอมใหญ่ ไม่มีความอร่อยจืดมาก กินไปได้ไม่กี่คำก็เลิกกิน เนื่องจากแมลงวันค่อนข้างเยอะ และไล่ไม่ไปด้วย และที่สำคัญคือไม่อร่อย
พอฉันจ่ายเงินเสร็จเธอก็เดินโดยไม่รอดิฉัน ดิฉันก็รู้ตัวนะ ว่าเธอคงไม่พอใจเรื่องไฟฟ้า ดิฉันก็เอาใจเธอด้วยการชวนไปอาบน้ำ เธอก็บ่นตลอดว่าแล้วจะนอนยังไง ไฟปิดตี 2 ร้อนจะตาย อยู่บ้านยังต้องใช้พัดลมจ่อเลย ดิฉันก็พูดไม่ออก ก้อขอโทษทีเพราะตอนจองที่พัก ก็ไม่ได้ดูว่าไฟฟ้าเปิดให้ใช้ได้ถึงกี่โมง ดิฉันอาบน้ำเป็นคนแรก แล้วเพื่อนดิฉันก็อาบต่อ พออาบน้ำออกมาก็บ่นต่อว่า ถูสบู่ตั้ง 4 ครั้งทำไมมันยังเหนียวๆ และอาบน้ำก็มีแต่กลิ่นน้ำมัน ฉันก็เลยบอกว่าอาจจะเป็นตอนนั่งเรือละมั้ง กลิ่นน้ำมันคงติดมา ส่วนเรื่องน้ำไม่แน่ใจว่าเพราะอะไร แต่คิดว่าน้ำประปา หรือว่าน้ำมาจากน้ำตก แต่ก็ไม่พูดอะไรให้เป็นเรื่องเดี๋ยวเธอจะไม่ใช้น้ำอีก
ดิฉันเห็นหน้าเพื่อนแล้วก็อดไม่ไหว จนต้องถามเธอว่า จะกลับกรุงเทพฯ พรุ่งนี้เลยมั๊ย เค้าก็มองหน้าฉัน แล้วก็เงียบ สักพักก็บอกว่าไม่เป็นไรหรอกเกรงใจดิฉัน พรุ่งนี้ให้ฉันไปดำน้ำ ส่วนเค้าจะอยู่บ้าน ฉันเลยบอกว่าไม่ได้หรอก จะทิ้งเค้าไว้ได้ไง และ ดิฉันเองจะไปดำน้ำคนเดียวยังไง และถ้าเค้าอยู่ที่นี่ไม่สนุก แล้ว ดิฉันจะสนุกได้เหรอ เค้าบอกดิฉันว่า เค้าก็ไม่คิดจะดำน้ำอยู่แล้วเพราะกลัวดำ และเค้ามาที่นี่เพราะต้องการพักผ่อน ไม่ใช่เป็นแบบนี้ ดิฉันเลยบอกว่า งั้นจะให้โอกาสคิดอีกทีว่าจะกลับกรุงเทพฯ หรือเปล่า สักพักเค้าเก็มาบอกดิฉันว่าจะกลับกรุงเทพ ฉันก็เลยโทรไปเปลี่ยนตั๋วรถทัวร์ และติดต่อที่อาดังซีขอเปลี่ยนวันเดินทางกลับ และสุดท้ายเดินไปบอกเจ้าหน้าที่อุทธยานว่าจะขอคืนบ้านพักวันพรุ่งนี้ เจ้าหน้าที่ก็เลยถามว่าอ้าวทำไมละ เพื่อนฉันเลยบอกว่าก็ไม่มีไฟ นั่นคือสิ่งที่ฉันอายมาก และก็รู้สึกสียใจกับเรื่องนี้ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร 5 โมงเย็นฉันชวนเพื่อนไปกินข้าวที่หลีเป๊ะหลีสอร์ท ตามคำแนะนำของเพื่อนที่มาเที่ยวที่นี่แล้ว เพื่อนดิฉันบอกว่ากินมาม่าต้มยำที่นี่ก็ได้ เพราะไม่อยากนั่งเรือแล้ว กลัวเหม็นน้ำมัน ฉันเลยสุดจะทนบอกเลยสวนกลับไปว่า จะเอายังไงอีก ก็ตามใจหลายเรื่องแล้วนะ ถ้ากลับข้าวที่นี่ไม่อร่อยจะฝืนกินทำไม เธอก็เลยพูดไม่ออก อาหารที่หลีเป๊ะรีสอร์มรสชาดใช้ได้ แต่ติดที่แมลงวันกับยุงเยอะไปหน่อย แต่ตอนขากลับนี่ซิ เกือบจะไม่ได้กลับเพราะคิดว่ามีเรีอเมล์ตลอด โชคดีที่เจ้าของหลีเป๊ะรีสอร์ท หาเรือมาส่งเราที่อาดังได้
ตกกลางคืนดิฉันก็นั่งอ่านหนังสือไปเรื่อยจนหลับ แต่มารู้สึกตัวตอนตี2 ที่ไฟฟ้าดับ และก็นอนไม่หลับจนเช้า ไม่ใช่อะไรหรอกคะ คือดิฉันทบทวนเรื่องต่างๆ ว่าดิฉันบังคับเค้ามาเหรอ หรือ ว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ จนถึงตอนเช้า นาฬิกาที่ตั้งไว้ปลุก เพราะว่าต้องข้ามเรือตอน 8 โมงเช้า เพื่อนดิฉันถามว่านอนหลับมั๊ย ดิฉันก้ตอบว่าอืม แล้วเค้าละ เพื่อนดิฉันบอกว่านอนหลับ แต่ตื่นมาตอนตี 2 ตอนไฟดับ แต่ก็นอนหลับต่อ
สรุปแล้วดิฉันมาทำอะไรที่สตูล นั่งรถเที่ยว หรือนั่งเรือเที่ยวเนี่ย ไม่ได้เล่นน้ำทะเล ไม่ได้ไปดำน้ำ ไม่ได้ไปเกาะหินงาม ไม่ได้ไปผาชะโด ไม่ได้กินโรตีเจ้าอร่อย ไม่ได้เดินเล่นที่หาดพัทยา เศร้าจริงๆคะ ดิฉันซื้อรองเท้าเพื่อใส่เวลาดำน้ำ ซื้อชุดบิกินนี่มาแต่ไม่ได้ใช้ ซื้อครีมกันแดด มา 2 หลอด ก้ยังไม่ได้ใช้ สุดแสนเศร้าเลยคะ นี่ก็ยังไม่ได้บอกเพื่อนที่งาน ไม่งั้นก็คงจะโดนประโยคเดิมก่อนที่จะมาว่าคิดให้ดีถ้าจะมากับเพื่อนคนนี้ หาคนอื่นไม่ได้แล้วเหรอ ซึ่งดิฉันก็จะบอกว่า ครั้งที่แล้วเที่ยวเหนือ แต่คราวนี้เที่ยวทะเล (เพื่อนคนนี้เคยบอกว่าชอบเที่ยวทะเลมาก ไม่ชอบภูเขา) 5555
ขอโทษนะคะที่มาระบายเรื่องส่วนตัวแบบนี้ คราวหน้าถ้าจะเที่ยวคงต้องไปกับเพื่อนที่สไตล์การเที่ยวเหมือนกัน จะได้ไม่มีปัญหา เหมือน 2 ครั้งที่ผานมากับเพื่อนคนนี้ ต่อไปคงจะเลิกเที่ยวกับเพื่อนคนนี้แล้วละค่ะ เศร้าจริงๆๆๆ
แก้ไขเมื่อ 05 เม.ย. 52 11:38:53
หลีเป๊ะ ไม่ได้เป็นเกาะสวาทหาดสวรรค์ เพราะคำว่า "เราต้องการมาพักผ่อน"
