ความคิดเห็นที่ 1 สมัยเรียนเคยเข้าป่าแถวๆเนินมะปราง พิษณุโลกครับ พอดีรู้จักพรานท่านนึง แกไปส่องสัตว์บ่อย เลยขอตามไปกับเพื่อน ถ้าอยากไป ลองไปทำความรู้จักกับคนในพื้นที่ดูครับ ข้อควรระวัง อย่าพูดมาก อย่ามองอะไรเพลินจนลืมมองหลังคนเดินนำ  เพราะหลงแล้วมันออกยาก   แม้จะเป็นกลางวัน ในป่ามันก็มืดครับ เห็นอะไร เจออะไร ก็ไม่ต้องบอกต่อ เงียบๆไว้ อย่าทัก อย่าตกใจจนคุมสติไม่ได้   ป่ามีอะไรมากกว่าที่เรารู้ ผมเองยังกล้าพูดเลยว่า ผมยังไม่รู้จักป่า จากคุณ : ปืนเถื่อน - [ 19 พ.ค. 52 23:55:07 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ต้องหาความรู้ในการเดินป่าเยอะ อีกอย่างต้องรู้วิธีใช้ชีวิตในป่ามากๆ หุงข้างกินในป่า หาแหล่งน้ำ ดูตำแหน่งทิศทาง แล้วก็สภาพจิตใจด้วย ที่รู้มาในป่าไม่มีแค่สัตว์ป่านะคับ ผีหรืออะไรแปลกๆก็มีเคยคุยจากเจ้าหน้าที่หลายๆที่ๆผมไปเที่ยว เท่าที่ผมรู้นะคับส่วนมากจะเดินป่าแนะนำป่า เมืองกาญจนบุรี เล่นลับมาก - ป่ากุยบุรี -แก่งกระจ่าน -ป่าเขื่อปราณบุรี อันหลังนี้ยังไม่เคยมีใครสำรวจเลยน่าลอง อีกอย่างเราไม่ชำนาญควรติดต่อเจ้าหน้าที่ไปด้วยจะดีมาก เพราะอาจเจอพวกตัดไม้ หรือพวกไม่หวังดีคับ ลองดู ผมคนนึงที่ชอบเดินป่าแต่ไม่ลึก ยิ่งสำรวจแหล่งแปลกๆไปบ่อยคับ โชคดีคับ จากคุณ : สมาคมหล่อลื่น - [ 19 พ.ค. 52 23:57:58 A:125.24.75.78 X: TicketID:188549 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ต้องแข็งแรง สุขภาพดี และรักธรรมชาติ จากคุณ : Nhong (amorous) - [ 20 พ.ค. 52 08:28:10 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ครับ จะพยายามครับ จะเริ่มจากเข้าป่าไม่ลึกมาก ฝึกค้างแรมโดยมีเสบียงน้อยๆ ไว้ให้มาก จากคุณ : _007 - [ 20 พ.ค. 52 09:00:21 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ต้องเริ่มฝึกจากเดินง่ายๆก่อน เช่นตามอุทยานป่าปิด ให้ติดต่อเจ้าหน้าที่ที่นั้นๆ ขอคนนำทาง คุณก็แจ้งไปเลยว่าไปกี่คน กี่วัน เค้าจะจัดคนนำทางพร้อมเจ้าหน้าที่อาวุธครบมือ (เผื่อเจอพวกตัดไม้) เตรียมอุปกรณ์ยังชีพ พวกมีดพก มีดใหญ่ ไฟฉาย เข็มทิศ แผนที่ นกหวีด หม้อสนาม ข้าวสาร เนื้อหรือหมูตากแดด เปลนอนแบบมีมุ้ง สังเกตุคนนำทาง เดินไปดูด้านบนด้วยอย่าดูแต่ทาง จะจับต้องอะไรให้ดูก่อนเพราะสิ่งที่จะจับบางทีมองเป็นกิ่งไม้แต่ไม่ใช่ อาจจะมีสัตว์มีพิษ ต่อไปก็ยาต่างๆ เช่นยาฆ่าเชื้อ ยาแก้ไข้ ทิงเจอร์ จากคุณ : คนพื้นที่99 - [ 20 พ.ค. 52 11:56:03 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ...ที่พูดถึงการเข้าป่าลึก  ป่าที่ไม่ได้เป็นที่ท่องเที่ยว  ก็เพราะมันมีคนหลายกลุ่มที่เข้าไป  แล้วถ่ายทอดออกมาเป็นหนังสือบ้าง  สารคดีบ้าง  บางที่มันดูลึกลับ บางที่ต้องเข้าไปหลายวัน บางที่ก็อยู่ในประเทศเพื่อนบ้าน บางที่อันตราย  ก็สงสัยว่าเค้าเข้าไปได้อย่างไร  อย่างเราจะเข้าไปบ้างจะเป็นไปได้หรือไม่  ทำอย่างไรจะได้เป็นนักเดินทางตัวจริงกะเค้าบาง  ไม่ได้คิดจะไป:-)ธรรมชาติที่ไหนนะครับ ...ผมประสบการณ์น้อย ไม่คิดจะก้าวกระโดด ถามไว้เป็นแนวทางการเพื่อเริ่มต้น ขอบคุณมากครับ แก้ไขเมื่อ 20 พ.ค. 52 16:49:37 จากคุณ : _007 - [ 20 พ.ค. 52 12:51:32 ]

ความคิดเห็นที่ 7 1. สมัคร ไปทำงานอาสาสมัคร กับหน่วยงานที่เกี่ยวข้องสิครับ ได้เดินป่าจริงจัง อาจได้ไปในที่ที่ไม่ใช่ที่ท่องเที่ยว ที่สำคัญ ฟรี และได้มีโอกาสบำเพ็ญประโยชน์เพื่อธรรมชาติ หน่วยงานที่ต้องเดินป่า บ่อยๆเช่น มูลนิธิสืบนาคะเสถียร มูลนิธิที่ทำงานเกี่ยวกับการอนุรักษ์นกเงือก ชะนี ค่างแว่น 2. สมัครเป็นผู้ช่วยไกด์เดินป่า ของบริษัททัวร์ เผลอๆ ได้ฝึกภาษาอังกฤษอีก ขอฝึกงานผู้ช่วยไกด์เดินป่า ไม่เอาค่าแรง ขอแค่อาหาร ที่พัก และร่วมทริป ผมว่างานนี้ ได้ทิปหลายตังค์อยู่นะครับ หากทำดี เจ้าของบริษัทอาจจ้างคุณเลยก็ได้ แล่วค่อยส่งคุณไปเรียนเอาบัตร 3. บวช ออกธุดงค์ กับพระรุ่นพี่ จากคุณ : karawara - [ 20 พ.ค. 52 16:47:53 ]

ความคิดเห็นที่ 8 #7 อาสาสมัครฯ เค้าทำงานกันเหมือนงานประจำเลยหรือเปล่า คือผมก็สนใจลักษณะนั้นนะครับ มันได้ประโยชน์มากว่าเที่ยว มีผู้รู้ให้ตามด้วย แต่ผมก็มีธุรกิจส่วนตัว ว่างได้เป็นช่วงๆ จากคุณ : _007 - [ 20 พ.ค. 52 17:01:47 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ครั้งหนึ่งได้มีโอกาสไปบ้านเพื่อนที่ นครศรีธรรมราช อ.ลานสะกา ไปเที่ยวบ้านเพื่อนเนื่องจากวันหยุดภาคเรียนต่อเนื่องหลายวัน นั่งรถไฟไปกัน5คน เพื่อนผมเป็นคนที่นั่น บ้านเพื่อนผมอยู่ติดเขา ทางเดินเข้าป่าอยู่ไม่ห่างไกลมากนัก การเดินทางครั้นนั้น ไม่มีอะไรมากธรรมดาๆสำหรับคนพื้นที่แต่สำหรับคนกรุงหรือคนเมืองแล้วดูเป็นเรื่องใหญ่เรื่องโตมากมาย การเข้าป่าดงดิบในทริปนั้นเป็นทริปหนึ่งที่ไม่เคยพบและสัมผัส การกลัวป่าสำหรับเพื่อนๆบางคนอาจมีขึ้นได้ ตอนแรกก็อวดดีทำเก่ง พอเข้าป่าดงดิบซึ่งเป็นป่าทึบแล้วความรู้สึกมันต่างกันกับความนึกคิดของคนในทริปขณะนั้น คุณเคยได้ยินคำว่ากลัวป่ามั้ยครับ เกิดจากจิตใต้สำนึกเราเองแท้ๆ ทุกสิ่งรอบตัวเราล้วนดูน่ากลัวบริเวณโดยรอบดูมันรกทึบไปหมด เสียงนกร้องพร้อมด้วยเสียงชะนีที่โหยหวน มันดูวังเวงไงชอบกล ตอนนี้แหละจิตใต้สำนึกมันเริ่มก่อตัวขึ้นมาแล้วเราคิดเองเออเองซะทุกอย่าง ยิ่งยามโพ้เพ้ยิ่งแล้วใหญ่ สมองมันคอยแต่จะคิดไปต่างๆนาๆ ผมขอแนะนำเลยนะครับว่าการเดินป่าดงดิบ สิ่งที่สำคัญมีไม่กี่อย่าง 1.สภาพร่ายกาย และจิตใจเราเองสำคัญสุด 2.สัมภาระบางอย่างที่จำเป็นรวมถึงยารักษาโรคเบิ้องต้น 3.เข็มทิศ(สำหรับทริปที่ผมไปไม่มีเพราะน้าเพื่อนนำทาง)แต่จริงๆแล้วจำเป็นมากนอกจากเข็มทิศแล้วควรมีแผนที่สังเข็บด้วยใช้ร่วมกันกับเข็มทิศ 3.ป่าบางพื้นที่อาจจำเป็นต้องมีอุปกรณ์สำหรับป้องกันตัวเอง และอย่าลืมไฟแช๊ค ไฟฉาย 4.ผ้าครุมและผ้าพาสติกต้องติดไปด้วยทุกครั้งเพราะ อากาศในป่าดิบมันแปรปวนและชื้น 5.ทุกครั้งที่เข้าป่าปิดหรือป่าดงดิบต้องมีคนนำทาง อาจเป็นเจ้าหน้าที่หรือคนท้องถิ่นที่ชำนานทาง(ทริปผมไปน้ำตกุงชิง,เขาหลวง) นครศรีมีน้าชายเพื่อนเป็นคนนำทางไปครับ บางพื้นที่เลยไม่จำเป็นต้องติดต่อเจ้าหน้าที่ป่าไม้ แต่ส่วนใหญ่การเดินป่าปิดหรือป้าดงดิบที่ขึ้นกับอุทยานแห่งชาติและเปิดต้อนรับนักท่องเที่ยว เช่นเขาใหญ่ ยอดเขาโมโกจู ทุ่งใหญ่นเรศวร แล้วต้องติดต่อและขออนุญาตทุกครั้ง จากคุณ : ศิลาอาสน์ - [ 20 พ.ค. 52 18:14:36 A:192.168.0.5 X:124.121.127.164 TicketID:157634 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อยากจะเดินจริงๆ ไม่ยาก แต่ต้องทราบข้อจำกัดต่อไปนี้ก่อน 1 ป่าเมืองไทย  ไม่มีที่ไหน ที่ไม่มีคนเคยเข้าไป  ทุกที่ๆ ทั้งชาวเขา คนพื้นที่ โจร คนลักลอบตัดไม้ ตชด  เจ้าหน้าที่อช. คนทำเหมือง เข้าไปมาแล้วทั้งนั้น 2 ไม่มีทีมไหน เก่งขนาดเดินเอง โดยไม่มีคนนำทาง  อย่างน้อยๆ ต้องมีคนนำทาง 1 คน  ต่อให้ทีมนั้นมี GPS พร้อมคนที่เคยเดินป่ามาโชกโชน เมื่อทราบข้อจำกัดนี้แล้ว  ผมจะอธิบายต่อนะ เดินป่าเมืองไทย  คุณติดต่อเจ้าหน้าที่ หรือชาวบ้านที่นำทางได้โดยตรง ค่าแรงก็ว่ากันตามภาค   ภาคเหนือ ค่าคนนำทาง ลูกหาบ 150-300บาท/คน/วัน ภาคใต้ 500up/คน/วัน   ภาคอีสาน  ก็ กกละ 15-20 บาท ที่ภาคใต้ ค่าแรงแพง เพราะค่ากรีดยางขายของเขา ได้รายได้ดีกว่า  ไม่ต้องแบกของให้เหนื่อยด้วย  แพงสุดก็ภาคใต้อีกเช่นกัน 1000บาท/คน/วัน --ปกติแล้วป่าดิบที่ไม่ใช่สถานที่ท่องเที่ยวทั่วไป เค้าอนุญาตให้คนธรรมดา ที่ไม่ใช่นักวิชาการ ไม่ใช่นักสารคดี   เข้าไปเดินป่าได้หรือไม่ครับ ป่าเมืองไทยตอนนี้  ที่ห้ามเข้า ก็มีเหลือแค่ไม่กี่ที่แล้วครับ  เช่น เหมืองโชน โตนพันเมตร ที่ อช. คลองนาคา  ส่วนป่าที่ปิดที่เหลือ ก็เปิดให้เข้าตามฤดูกาล หรือไม่ก็ต้องทำเรื่องขออนุญาต จากกรมป่าไม้  ซึ่งป่าพวกนั้น ไม่ต้องสนใจหรอกครับ   มีอีกหลายแห่งในเมืองไทย ที่คุณยังคิดไม่เคยไป  เช่นเขาใหญ่  คุณอย่าคิดว่ามันเดินง่ายๆก็แล้วกันครับ   มีเส้นทางอีกมากในเขาใหญ่ ที่เป็นทั้ง trip แหละ trail  ที่เดินโหดขนาดรากเลือดกันมาแล้ว --ผมควรเริ่มติดต่อหน่วยงานใดบ้าง ติดต่อที่เจ้าหน้าที่ อช ที่คุณจะไปเดินนั่นแหล่ะครับ  ถ้าเจ้าหน้าที่ไม่พอ เขาจะแนะนำชาวบ้านให้เอง --โดยทั่วไปต้องใช้เจ้าหน้าที่นำทางประมาณกี่คน ค่าใช้จ่ายแพงมั้ยครับ แล้วแต่จำนวนลูกทีมของคุณแหล่ะครับ  ต้องมีคนนำทางแน่ๆ 1 คน ลูกหาบอีกแล้วแต่ลูกทีม น้อยสุด ลูกทีม 4 คนต่อลูกหาบ 1 คน   ทั้งนี้ ลูกทีมต้องแกร่งพอ จะช่วยกันแบกของกองกลางบางส่วน และของส่วนตัวได้ ถึงจะใช้ลูกหาบน้อยๆได้ --ผมต้องหาประสบการณ์อย่างไรก่อนจะเข้าป่าแบบจริงจัง อดทน และ อดกลั้น   เดินให้อึด สายตาไว ประสาทสัทผัสไว อดทน ในการแบกของส่วนตัว โดยไม่มีอาการบาดเจ็บ เป็นลม หรือเป็นภาระแก่คนอื่น รวมทั้งอาจจะต้องแบกของส่วนกลางบางส่วน หรือแบกของเพื่อนๆในทีมที่ไม่ไหวได้ อดกลั้น ต่อความรู้สึกต่างๆ ที่คุณจะต้องเจอ เช่น หิว เพื่อนร่วมทริปงอแง อากาศร้อน ฝนตก ลื่นหกล้ม ฯลฯ เดินให้อึด  ระยะพักเหนื่อย ต้องน้อย และสั้น ไม่งั้นคุณจะทำเวลาไม่ได้ อาจจะถึงจุดที่เหมาะแก่การพักแรมไม่ทันมืด   ซึ่งจะต้องเปิดแค๊มป์ใหม่  นั่นหมายถึงต้นไม้ที่จุดนั้นต้องถูกทำลายลง เพื่อการตั้งแค๊มป์ สายตาไว  เดินแต่ละก้าว ต้องมองล่วงหน้า  หากพลาด คุณต้องมองจุดที่จะก้าวต่อไปได้ทันที  ไม่งั้น หกล้มขึ้นมา แล้วจะบาดเจ็บได้ ประสาทสัมผัสไว  จมูกไว  ดมกลิ่นในอากาศ จะบอกได้ว่า กำลังเดินในแหล่งใด เช่น ปลักหมูป่า  ซึ่งเป็นจุดที่ต้องหลบ เพระหมายถึงมันจะมีเห็บ หรือเมื่อเอื้อมมือไปจับต้นไม้ หากสัมผัส คุณต้องรู้ทันทีว่าเป็นหนาม คุณต้องชักมืออกได้ทันที ก่อนที่มันจะตำ หรือทิ่งแทงจนเป็นแผล   --ผมต้องระวังอะไรพิเศษบ้างครับ ระวังตัวเองบาดเจ็บ  เพราะนั่นหมายถึง ภาระจะตกกับทั้งทีมทันที เพราะ 1 คุณจะต้องยกสัมภาระให้คนอื่นแบกเพิ่ม 2 จะต้องมีคนคอยดูแลคุณ 3 การเดินทาง จะช้าลง เพราะต้องดูแลคนเจ็บ รวมทั้งลูกทีมที่ต้องแบกของเพิ่มขึ้น แก้ไขเมื่อ 20 พ.ค. 52 22:42:15 จากคุณ : `SEPULTURA_`FROM_`HELL - [ 20 พ.ค. 52 22:36:05 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ความคิดเห็นที่ 4   ครับ จะพยายามครับ จะเริ่มจากเข้าป่าไม่ลึกมาก ฝึกค้างแรมโดยมีเสบียงน้อยๆ ไว้ให้มาก ^ ^ ^ เดินป่านะครับ ไม่ได้ไปฝึกทหาร ไม่ต้องทรมาณตัวเองนาดนั้นครับ ในเมื่อคุณต้องไปพร้อมคนนำทาง ลูกหาบ และลูกทีมแล้ว  คุณต้องจัดเตรียมอาหารไปให้พอดีครับ  เครื่องครัวเบาๆ อุปกรณ์พักแรม เช่น ถุงนอน เปล หรือเต๊น    ฯลฯ กรณีเดินป่าแล้วอดอาหาร มีกรณีเดียวครับ "หลง" สงสัยอะไร ถามเพิ่มได้ครับ  หรืออยากจะไปดูทริปเก่าๆของผม ก็เข้าไปในคลังกระทู้เก่า ห้องหัวใจเดินทางน่ะครับ จากคุณ : `SEPULTURA_`FROM_`HELL - [ 20 พ.ค. 52 22:49:01 ]

ความคิดเห็นที่ 13 แถมจาก คห.ที่9 นิดนึง การเดินป่าปิดหรือป่าดงดิบ งดดื่มสุราหรือของมึนเมา เหตุเพราะว่า ตัวเราจะต้องมีสติพร้อมตลอดเวลา ไม่เหมือนไปนอนเต้นท์ในอุทยานแห่งชาติที่มีจุดกางเต้นท์รองรับนักท่องเที่ยวแบบนั้นอยากจะดื่มก็คงไม่เป็นไร แต่คำว่าป่าปิดหรือป่าดงดิบแล้ว ตัวเราไม่คุ้นเคยกับสถานที่นั้นๆ ขอเลยครับเรื่อง สุรายาเสพติด ห้ามโดยเด็ดขาด กรณีที่คนนำทางดื่มได้แต่ทำไมเราถึงห้าม ก็เพราะพวกพรานหรือคนนำทางเค้าชินกับพื้นที่ เค้ารู้สภาพแวดล้อมทุกอย่างและเป็นความเคยชินในการดื่มซึ่งส่วนมากที่เห็นจะเป็นเหล้าต้มเองใสอย่างกะตาตั๊กแตนเลย เห็นแล้วก็อดใจลองแทบไม่ไหว แต่ก็ต้องนึกถึงตัวเราเองเอาไว้ก่อนเป็นดีที่สุด พร้อมทุกสถานการณ์ จากคุณ : ศิลาอาสน์ - [ 21 พ.ค. 52 11:19:03 A:192.168.0.1 X:124.121.128.171 TicketID:157634 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ผมก็เล็งเห็นว่า เมื่อเข้าไปอยู่ตรงนั้นแล้วมันก็คงจะลำบากเอาการ จะพยายามหาโอกาส จะเตรียมตัวเตรียมใจให้พร้อม และจะเที่ยวอย่างเกิดประโยชน์ครับ ขอบคุณมากครับ จากคุณ : _007 - [ 21 พ.ค. 52 11:40:31 ]