อ่านที่นี่ได้ค่ะ สำหรับ  30 วัน ทริปกระจายฝัน เกาะลันตา - ปาย บทที่หนึ่ง
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E7905368/E7905368.html

ต่อด้านล่างเลยค่ะ สำหรับบทที่สอง

........................................

บทที่สอง  ฮาเล่ย์ เดวิดสัน จอมยุทธแห่งสายลม

ม้าน้ำพาฉันและคุณแฟนมาหยุดตรงสะพานไม้ผุๆขนาดเล็ก ในซอกแคบๆของวัดแห่งหนึ่งในเขตจังหวัดชุมพร  ฉันเปิดหน้าต่างหมวกกันน๊อก ยื่นหน้าเอ่ยถามคุณแฟน ...“เราจะไปไหนกันอะ ; (” พร้อมหรี่ตามองไปรอบๆอย่างถอดใจ.... แดดร้อนผ่าวยามบ่าย  ลามเลียผิวถนน จนเกิดปรากฏการณ์แผงไอแดดระอุ ลอยสะท้อนบนผิวถนนอยู่เบื้องหลัง คุณแฟนทำหน้านิ่วคิ้วขมวดหลังพบว่าพวกเรามาเจอทางที่เราไม่สามารถไปต่อได้...  

“GPS มันพามาทางนี้นี่” พูดพลางก้มลงมองภาพแผนที่ และตัวจุดหมายปลายทางที่ได้ Save ไว้คืนก่อน” ภาพแผนที่ในจอสี่เหลี่ยมไฮเทค ถูกเลื่อนขึ้นลงไปด้วยปลายนิ้วของคุณแฟน เพื่อสุ่มหาการเดินทางไปยังจุดหมายปลายทาง โดยใช้อีกเส้นทางหนึ่ง และมันก็เป็นผล เมื่อเราทั้งสามพากันขยับเคลื่อนออกมาจากซอกเล็กแคบนั่นและเข้าสู่ถนนใหญ่เพื่อเดินทางไปยังจุดหมายปลายทางที่ได้ตั้งใจไว้

แค่อึดใจ เราก็มาถึงที่พักสำหรับคืนนี้   “โรงแรม ชุมพร การ์เด้น” ...ฉัน Search หาที่พักเอาตามห้องบอร์ดต่างๆ เพื่อให้ได้ข้อมูลที่พักมากที่สุด และฉันก็ลงเอยสำหรับคืนแรกที่นื่ โรงแรมในเมืองชุมพร ที่ผ่านการ renovate ขึ้นมาใหม่ เลยยังดูสะอาดสะอ้านอีกทั้งหลายๆความคิดเห็นในเว็ปบอร์ดต่างๆ ต่างลงความคิดเห็นเป็นเสียงเดียวกันว่า “บริการดี” อย่างกะห้าดาว ในราคาแค่สองดาว จึงไม่น่าแปลกใจที่ฉันจะนอนที่นี่สองคืน และชักชวนเพื่อนช้อปเปอร์ที่มาจากกระบี่ให้ค้างที่นี่ซะเลย

เราเดินทางมาชุมพรเพื่อเข้าร่วมงาน chomphon bike week วันที่ 15-16 พฤษภาคม  คุณแฟนดูมีความสุขที่ได้เห็นเพื่อนๆช้อปเปอร์ที่มาจากกระบี่ และได้พูดคุยแลกเปลี่ยนประสบการณ์กัน  อีกนัยยะหนึ่งของการเลือกเดินทางในช่วงเวลานี้ ก็เพื่อว่า ระหว่างที่เราทั้งสามเดินทางขึ้นประจวบฯ จะได้มีเพื่อนร่วมทาง เพราะมีกลุ่มช้อปเปอร์ที่เดินทางมาจากกรุงเทพและอื่นๆ ใช้เส้นทางเดียวกับเรา ในการเดินทางในทริปนี้ ซึ่งเราจะได้อุ่นใจค่ะว่า  เรายังมีเพื่อนหากเกิดปัญหาอะไรระหว่างทาง ...แต่ความเป็นจริงไม่อย่างนั่นค่ะ  ด้วยม้าน้ำตัวเล็กกว่าฮาเลย์หลายๆคันรวมทั้งพวกขี่ทัวริ่ง ที่บิดกันเกือบ 200 km/h ดิฉันและคุณแฟนจึงต้องโดดเดี่ยวบนเส้นถนนขาไปประจวบคีรีขันธ์  ...อาจมีหลายคนสงสัยว่า แล้วม้าน้ำบิดได้แค่ไหน ...จริงๆแล้ว ม้าน้ำบิดได้ถึง 140 km/h ค่ะ แต่คุณแฟนเค้าแตะไว้แค่ 100 นิดๆ ด้วยเหตุผลเรื่องของความปลอดภัยและประหยัดค่ะ (ความลับก็คือม้าน้ำตัวเล็ก แค่นี้ก็หรูแล้วจ้ะ  )

จำได้ว่า..ขณะที่ฉันนั่งซ้อนม้าน้ำเพลินๆออกจากหัวหิน และกำลังใช้เส้นทางเพื่อเข้าประจวบคีรีขันธ์ ด้วยความเร็วที่สม่ำเสมอของคุณแฟน  ฉันได้เพิ่มเสียงไอพอดให้ดังขึ้น เมื่อเล่นถึงบทเพลง “เอกเขนก” ของเฉลียง  พร้อมปล่อยใจจินตนาการไปตามบทเพลง ...ทำใจสบายๆ ทำหัวใจเอกเขนก บ้านเราเมืองเรา ป่าเราฟ้าเรา.........โอ้ ขณะฉันกำลัง อินแอนด์ชิว....แต่แล้วมวลความเร็วบางอย่างที่เข้ามาปะทะ พร้อมเสียงกระหึ่ม ผ่านโสตประสาทไปอย่างรวดเร็ว  เหล่าฮาเลย์จำนวนห้าคัน ขับผ่านเราทั้งสามไปด้วยความเร็วสูง และขอบอกว่าเร็วมากๆค่ะ  คุณนึกออกไหมคะว่า ขณะเรากำลังเพลิดเพลิน และดันมีบางอย่างวิ่งผ่านเราไปอย่างเร็ว ขอสารภาพว่า ตอนนั้นตัวฉันสะดุ้งโหยงเอาเลยทีเดียว อารามตกใจมากกว่า เพราะทั้งความเร็วและเสียงกระหึ่มนั้น เล่นเอาใจหล่นถึงตาตุ้มเลยค่ะ เจ้าฮาเล่ย์คันหลัง บิดเคลื่อนผ่านเราไปพร้อมโบกมือทักทายเราทั้งสามและลับหายไปกับเส้นถนนคดเคี้ยวเบื้องหน้า...

เมื่อเราทั้งสามได้หยุดพักระหว่างทาง ฉันเอ่ยแซวคุณแฟนว่า พวกเราโดนแซงไปหมดเลยนะ คุณแฟนก็พยักหน้าเห็นด้วยแล้วพูดขึ้นว่า “เราไปอย่างนี้ละ ไม่ต้องรีบตามเค้า แค่นี้เราก็เร็วแล้ว” ฉันพยักหน้าเห็นด้วย ...บางสิ่งบางอย่างเกิดมาเพื่อเป็นอย่างนั่น ...เช่นนั่นจริงๆ