 |
รบกวนขอเชิญชวนสมาชิกช่วยแบ่งปันประสบการณ์สยองขวัญเหนือตรรกเกี่ยวกับที่พักของนักเดินทาง/นักท่องเที่ยวครับ
ช่วงสิบกว่าปีที่ผ่าน จัดว่าผมเป็นคนที่เดินทางบ่อย ไปจังหวัดโน้นจังหวัดนี้ แต่ส่วนใหญ่อยู่ในเขตอำเภอเมือง ไม่ค่อยได้ไปตามแหล่งท่องเที่ยว
มีสามครั้งที่ประสบพบเจอเหตุการณ์แปลกๆที่เหนือตรรก อธิบายด้วยเหตุผลไม่ได้ แต่ที่จะมาแบ่งปันกันเป็นครั้งหนึ่งที่เกิดเหตุขึ้นในจังหวัดแถวภาคอิสานที่มีชื่อเสียงเรื่องโปงลางและซากไดโนซอรัส
ครั้งนั้นเดินทางไปพัก 4 คืน คืนพฤหัสฯถึงเช้าวันจันทร์ โดยไม่ได้จองโรงแรมที่พักล่วงหน้า (ปกติจะจองล่วงหน้า) ด้วยมองว่าไม่ใช่เทศกาลท่องเที่ยว ไม่ใช่วันหยุดยาว จังหวัดเล็กไม่น่ามีปัญหาเรื่องที่พัก
แต่เมื่อไปถึงที่พักเป้าหมายกลับเต็มคือริมปาว (ถึงตรงนี้คงทราบแล้วจังหวัดไหน) เนื่องจากมีงานสัมนาของหน่วยงานราชการแห่งหนึ่ง ในขณะนั้นแม้ที่ริมปาวเต็มก็ยังไม่รู้สึกเดือดร้อนอะไร ไปกัน 4 คนผู้ชายล้วน พักที่ไหนก็ได้ หลังจากทานมื้อเย็นเสร็จก็หาที่ใกล้ที่สุดที่ไหนก็ได้
มื้อเย็นเสร็จสิ้นประมาณ 2 ทุ่ม ก็เข้าหาที่พักที่ใกล้ที่สุดอยู่กลางเมืองใกล้จวนผู้ว่าฯ จำไม่ได้ว่าตรงแถวๆนั้น 4 แยกหรือ 5 แยก รู้สึกคลับคล้ายคลับคลามีวงเวียนเล็กๆกลางแยก คือเรื่องนานมากแล้วประมาณ 8-9 ปีและกลางคืนด้วย ไปจังหวัดนี้ครั้งแรกด้วย เลยจำไม่ค่อยได้
เมื่อเข้าเช็คอิน โรงแรมค่อนข้างเก่า เงียบ ไม่ค่อยมีใครเข้าพัก ตอนเช็คอินไม่เห็นลูกค้าของทางโรงแรม อาจเป็นเพราะค่ำแล้วก็ได้(คิดในขณะนั้น) บอกพนักงานขอสองห้องได้ที่ชั้นสอง พนักงานก็ถามคำตอบคำ ถามอะไรก็ไม่ค่อยพูด ตอนนั้นทั้ง 4 คนไม่ได้คุยอะไรกัน ขึ้นห้องพักอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เพื่อจะออกไปเดินชมเมืองกลางคืนหน่อย (แต่มาคุยกันภายหลังว่ารู้สึกตั้งแต่ตอนย่างก้าวแรกเข้าไปที่โรงแรมแล้ว ขณะนั่งพิมพ์อยู่ยังขนลุกเลย)
ในโรงแรม ไฟสลัวๆ เมื่อเดินขึ้นบันไดไปชั้นสอง ระหว่างพักกลางชั้นจะมีผ้ายันต์ผืนใหญ่มากติดอยู่ที่กำแพง บริเวณทางเดินชั้นสองไฟก็สลัวๆเหมือนกัน โรงแรมใช้ไฟหลอดสีแดง
ส่วนในห้องพัก ก็เช่นกันไฟไม่สว่าง แต่ทุกคนด้วยอาการเหนื่อยและมากันผู้ชายทั้งหมดเลยไม่ได้สนใจอะไรมาก บางคนนอนพักบนที่นอน บางคนอาบน้ำ ไฟในห้องติดดับบ่อยมาก พัดลมเดี๋ยวติดเดี๋ยวดับ(ช่วงนี้แยกกันห้องละสองคน) โดยไม่ทราบว่าอีกห้องเป็นอย่างไร (หนึ่งในสี่พอรู้ว่ามีอะไรเพราะเคยมาจังหวัดนี้และทราบข้อมูลเลาๆ แต่เขาไม่แน่ใจว่าใช่ที่โรงแรมนี้หรือไม่)
พออาบน้ำเสร็จก้ออกมาเดินชมเมืองหาที่นั่นทาน+สนทนากัน คราวนี้แหละเมื่อพ้นโรงแรมแต่ละคนก็เริ่มพูดถึงความรู้สึกแปลกๆ ไม่สบายใจกัน ซึ่งตรงกันทั้งสี่คน คือ ก้าวแรกที่ย่างเข้าโรงแรมจะรู้สึกเย็นยะเยือก ไม่เห็นใครนอกจากพนักงาน และสีหน้าท่าทางพนักงานแต่ละคนก็แปลกๆ หน้าของพนักงานแต่ละคนขาวซีดมากๆ(ไม่ใช่ขาวปะแป้ง)ทั้งชาย+หญิง ในห้องพักทั้งสองห้องเจอเหตุแบบเดียวกัน หนึ่งในสี่คนที่พอมีข้อมูลจึงเริ่มพูดออกมาว่าเคยได้ยินข่าวโรงแรมแห่งหนึ่งในจังหวัดนี้มีหญิงสาวถูกลวงมาฆาตกรรม และพรรคพวกของผู้เล่าเคยมาแล้วเจอของดีกันทุกราย แต่ตัวเขาไม่แน่ใจจำชื่อโรงแรมไม่ได้ แต่ตอนที่เล่า เขาเริ่มแน่ใจแล้วว่าคือโรงแรมนี้
ประมาณ 4 ทุ่มกว่าๆ ก็ทานกันพอกลับไปพักดูทีวีกันดีกว่า แต่พอกลับไปถึงโรงแรม ทุกคนรู้สึกได้ว่ายิ่งดึกยิ่งแรงขึ้นเรื่อยๆ หันไปมองผ้ายันตืผืนใหญ่ที่บันไดทางขึ้น ผ้ายันต์หน้าไปทางชั้นสอง ไม่ได้ติดผนังตรงกลางอย่างทั่วๆไป ทุกคนหันมามองหน้ากัน
--แล้วคนที่เป็นผู้ใหญ่ที่สุดในกลุ่มจึงพูดถามพนักงานในโรงแรมว่า
"คุณมีอะไรจะบอกผมบ้างไหม ?
ผมรู้สึกไม่สบายใจ "
--พนักงานก็ก้มหน้าก้มตาอ้ำๆอึ้งๆ ไม่ค่อยกล้าตอบ
พนักงานตอบว่า "มีอะไรหรือครับ ไม่มีอะไรนี่"
--คนในกลุ่ม
ผมได้ยินว่าที่โรงแรมเคยเกิดเหตุกับหญิงสาว ?
--พนักงานก้มหน้าตอบว่า
ไม่มี
คือถามคำตอบคำ ขณะนั้นทุกคนก็มอง+สังเกตพนักงานทุกคน ขาวซีดกันทุกคน เมื่อพนักงานหน้าฟร้อนท์ไม่บอก จึงเดินขึ้นชั้นสอง เจอพนักงานหญิงทำความสะอาด และถามพนักงานอีกเกี่ยวกับเรื่องดังกล่าว
--พนักงานหญิงทำความสะอาดตอบยอมรับว่ามี แต่เรื่องหลายปีแล้ว และมักจะอยู่บริเวณชั้นสาม อีกแถบโซนหนึ่ง ส่วนชั้นสองแถบโซนห้องพักที่ผมกับเพื่อนพักนั้น ไม่มีหรอก และหญิงสาวนั้นไม่ค่อยมาแล้ว
พนักงานทำความสะอาดกล้าบอก แต่ตอบไปก็กลัวๆสายตาบ่งบอก ล่อกแหลกกลอกไปมา
ทั้งสี่คนจึงเข้าห้องพักสนทนากัน เอาไงดี อยู่ต่อพรุ่งนี้ค่อยว่ากัน หรือจะไปตอนนี้ ทั้งสี่มองตรงกันว่า คืนเดียวพรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่ ไม่มีอะไรหรอก เราสี่คนคิดไปเองมากกว่า โรงแรมเก่าไฟก็สลัวๆแบบนี้ คนไม่ค่อยพัก เป็นเรื่องทั่วๆไป
แล้วต่างแยกเข้าห้องพักตนเอง เพื่ออาบน้ำอีกรอบ+พักผ่อน
อีกครึ่งชั่วโมงต่อมา เพื่อนจากข้างห้องมาเคาะประตูเรียก บอกว่าแรงขึ้นนะ ไฟติดเองดับเอง ลูดบิดประตูบิดไปมาเหมือนมีคนจะเปิดประตู มีเสียงคนเดินไปมาหน้าห้อง พอเปิดประตูออกดู กลับไม่มีใคร แต่เสียงเดินยังผ่านไปมาหน้าห้องเป็นช่วงๆ ซึ่งตรงกันทั้งสองห้อง
ทั้งสี่จึงเดินลงไปถามพนักงานหน้าฟร้อนท์
--พนักงานตอบว่า
ไม่มีใครแล้วครับ พนักงานทำความสะอาดกลับไปเมื่อประมาณครึ่งชั่วโมงที่แล้ว
--เพื่อนในกลุ่มถามเพิ่มว่า
คืนนี้โรงแรมมีลูกค้ามาพักมากไหม ?
มีกี่ห้อง ?
--พนักตอบว่า
มีสองห้อง ?
--เพื่อนถามต่อ
หมายถึงพวกผมสี่คน สองห้องเท่านั้นหรือ ?
--พนักงานไม่ตอบ
พยักหน้า
คราวนี้แหละ
ทั้งสี่คนไม่ต้องสนทนากันแล้ว หันมามองหน้ากัน แล้วพยักหน้าให้กัน คนที่เป็นผู้ใหญ่สุดก็บอกพนักงานว่า ขอย้าย เพราะไม่สบายใจ คืนนี้คงนอนไม่หลับ ไม่ได้พักผ่อน
พนักงานก้มหน้าและพยักหน้า(แบบก้มๆหน้านั่นแหละ) ไม่พูดอะไร ไม่เก็บเงิน ไม่ชาร์จ ดูเหมือนพนักงานเองรับสภาพ ไม่พูดเรื่องเช็คอินเข้าโรงแรมไปหลายชั่วโมง อาบน้ำไปสองรอบ ขอชาร์จค่าที่พักเลย
ทั้งสี่จึงกลับเข้าห้องพักและขนสัมภาระออกไปหาที่อื่นทันที ตอนนั้นประมาณ เกือบๆเที่ยงคืนได้แล้ว
เมื่อไปได้ที่พักแห่งอื่นแล้วก็ตาม สี่คืนสำหรับการเดินทางเที่ยวนั้นก็พักผ่อนไม่เต็มที่ ระแวงไปแล้ว พอถึงวันกลับกทม. แฮ็ปปี้อย่างมาก และตั้งแต่ครั้งนั้น ผมยังไม่เคยไปจังหวัดนั้นอีกเลย (ไม่ได้หมายความว่าจะไม่ไปจังหวัดนั้นอีกแล้ว แต่ไม่มีธุระต้องไป)
ส่วนอีกสองครั้ง มีครั้งหนึ่งเป็นเซ้นท์มากกว่า แต่อีกครั้งหนึ่ง สยองกว่าอีก แบบเป็นรูปธรรมเลย
แต่ไม่เอาดีกว่า
พิมพ์มายาวแล้ว ไม่ไหวจ่ะ
อิอิ
ปล.ไม่ใช่แต่งนิทานนะครับ เรื่องโรงแรมแห่งนั้นเป็นเรื่องจริงที่ประสบมาด้วยตนเอง
จากคุณ :
สินธร   
- [
27 พ.ค. 52 13:07:59
]
|
|
|
|
|
|
