PANTIP.COM : E7946631 30 วัน ทริปกระจายฝัน เกาะลันตา - ปาย "บทที่ห้า" [บันทึกนักเดินทาง]

ความคิดเห็นที่ 1

___________________________________________________

บทที่ห้า เสียงเพรียกจากแม่

ลำปาง...ฉันนั่งอยู่ภายในร้านอาหารขนาดเล็กที่ซ่อนตัวอยู่ในเกสต์เฮ้าเก๋ๆซึ่งตกแต่งด้วยภาพถ่ายสมัยคุณแม่ยังสาวอยู่ตามผนังด้านหนึ่ง พัดลมรุ่นเก่า ส่ายหัวเชื่องช้าอย่างขี้เกียจ อากาศกลางคืนในจังหวัดลำปาง ไม่ได้ร้อนรุ่มเฉกเช่นกลางวันของวันนี้ หนำซ้ำยังเย็นสบายตัว เหมาะกับการนั่งลิ้มรสเบียร์โปรดเสียนี่กระไร...ว่าแล้วก็...;)

ปลายสายข้างหนึ่ง เสียงแม่พูดออกมาด้วยคำที่คุ้นหูมาตลอดการเดินทางของฉันในครั้งนี้ “ขับดีดีนะ” “ช้าๆนะลูก” “แม่เป็นห่วงนะ” “ฝนตกไหม” “บอกโชเฟอร์ (หมายถึงคุณแฟน) เหนื่อยก็พักนะ ไม่ต้องรีบร้อน”....และ....อีกมากมาย

ฉันบอกเรื่องการเดินทางด้วยมอเตอร์ไซค์ของฉันในแม่ได้รับทราบล่วงหน้าเป็นเดือน เบื้องต้น...ฉันและคุณแฟนนำม้าน้ำ
(ช้อปเปอร์) พาหนะสำหรับเดินทางครั้งนี้ มาให้แม่รู้จัก ฉันเห็นสีหน้าไม่สู้ดีนักของแม่ก็พอจะคาดการณ์ได้ว่าแม่รู่สึกอย่างไร แต่อย่างหนึ่งที่ไม่มีออกจากปากแม่คือ – คำทัดทาน - แต่กลับถามย้ำเพื่อให้เราตรึกตรองให้แน่ใจ ....“ทำเสียก่อนที่จะทำไม่ไหว” คือคำพูดจากปากฉัน ฉันปลอบประโลมแม่ด้วยการหยิบเสื้อแจ็กเก็ตมาให้แม่ดู เอามือของแม่มาลูบบริเวณ Guard ป้องกันในส่วนต่างๆของเสื้อตัวนี้ “แม่เห็นไหม มันมีเซฟตี้รอบเลยนะ ตรงหลัง ตรงบ่า และด้านหน้า หมวกกันน๊อกก็เต็มใบ รองเท้าถุงมืออีก” ฉันควานหาทุกอย่างที่พอจะทำให้แม่สบายใจได้ “คนโน้น (โบ้ยไปทางคุณแฟน) เขาก็เป็นคนขับรถระวัง แม่ไม่ต้องห่วงหรอก” พูดไปทั้งๆที่รู้ว่าอย่างไรเสีย แม่ก็ไม่ได้คลายกังวล...

ขณะนั่งถือโทรศัพท์ฟังแม่พูดคำคุ้นเคยนั่น ฉันก็นั่งรับฟังและรับปากด้วยความเข้าใจในความเป็นห่วง จังหวะหนึ่ง ฉันแทรกเล่าถึง การที่ฉันเดินทางออกมาจากอยุธยา และผ่านไปพิษณุโลก ได้มีโอกาสแวะวัดใหญ่ ที่ประดิษฐานของพระพุทธชินราช พลางเล่าถึงความสวยงามความใหญ่โตของพระวิหารและองค์พระพุทธชินราช เพื่อให้แม่ได้สบายใจขึ้น “ถ่ายรูปมาให้แม่ดูบ้างหรือเปล่า” ... “ถ่ายมาซิ ถ้ามีโอกาสได้เอารถยนต์มา จะพาแม่มาเที่ยวนะ ” ฉันจับน้ำเสียงผ่อนคลายของแม่ได้ จึงเล่าไปเรื่อยเปื่อยถึงการบังเอิญเห็นพิธีแห่นาคของลูกชายพุ่มพวง “น้องถ่ายรูปมาด้วยนะ แต่เห็นหน้าลูกพุ่มพวงไม่ค่อยชัด คนเยอะมากๆ แห่กันสนุกสนานมากเลยแม่ ทั้งกลองยาว รำวง พี่เบียร์เดินไปยังเต้นไปด้วยเลย” ฉันเล่าพลางหัวเราะ และแม่ก็หัวเราะไปด้วย

เช้าตรู่แปดโมงวันรุ่งขึ้น ขณะฉันกำลังเตรียมตัวแพ็กของและเช็กเอ้าต์จากอคัมญ์สิริ เกสต์เฮ้าส์ เพื่อเดินทางต่อไปยังเชียงใหม่และปาย .... เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ..จากคุณแม่นะเอง

“ว่าไงค่ะแม่”...

“เมื่อคืนแม่นอนไม่หลับเลย” ....”ไมอะ” ฉันถามแม่ด้วยความเป็นห่วง

“ คุยกับน้องเสร็จเมื่อคืน แม่เห็นข่าวลูกชายพุ่มพวงในทีวี แล้วแม่ก็นอนไม่หลับทั้งคืนเลย”

“.....T-T...... “

___________________________________________________
แก้ไขเมื่อ 07 มิ.ย. 52 10:09:49

จากคุณ : นางสาวลันตา - [ 7 มิ.ย. 52 10:09:17 ]