PANTIP.COM : E7971068 ภาษาเป็นอุปสรรคต่อการแบกเป้ท่องเที่ยวเดี่ยวบ้างหรือไม่ค่ะ [ท่องเที่ยวต่างประเทศ]

ความคิดเห็นที่ 5

อันนี้เป็นประสบการณ์ตรงเลยนะครับ คือว่าเคยทำรีสอร์ทที่เกาะลันตา จังหวัดกระบี่ สมัยที่โทรศัพท์บ้านยังไม่ได้วางสายเข้ามาถึงเกาะ โทรศัพท์ก็ต้องใช้ ระบบ 470 Hz ขึ้นเสาตัวเครื่องขนาดเท่าอับข้าว ส่วนโทรศัพท์มือถือไม่ต้องพูดถึงครับลืมไปได้เลย สไตล์รีสอร์ทเป็นแบบให้พวก Backpacker มาพัก

ผมมีลูกค้าคนนึงมาเที่ยวคนเดียว เป็นเด็กมหาวิทยาลัยจากเกาหลีใต้ เรียนวิศวะไฟฟ้า ปีสุดท้ายแล้ว พูดอังกฤษไม่ได้เลยครับ แต่พูดเกาหลีคล่องมาก ภาษาไทยพูดได้น้อยกว่าลูกผมนิดนึง (ลูกผมอายุ 1 ขวบ กว่าๆ พูดขอข้าวกินได้แล้ว ไอ้หมอนี่ยังพูดไม่ได้ ได้แต่ใช้มือชี้รูปเอา) แต่เค้าจะมี Dictionary เกาหลี-อังกฤษ -ไทย กับ หนังสือ Guide book ของเกาหลีติดมือมาด้วย เวลาจะสื่อสารกับผม เค้าก็จะใช้นิ้วจิ้มประโยคภาษาไทยหรือคำศัพท์ในหนังสือของเค้ากับผม ที่เหลือก็ใช้ภาษากาย ภาษามือ ทำท่าทำทางออกเสียง และ แถมวาดรูปใส่กระดาษประกอบ พักอยู่ 1 อาทิตย์รู้สึกว่าเอาชีวิตรอดได้นะครับ แถมยังบอกอีกว่านี่เป็นการเดินทางออกนอกประเทศครั้งแรกในชีวิตเค้า

บอกตามตรงทุกวันนี้ยังไม่รู้เลยหมอนี่มันมาถึงเกาะลันตา กระบี่ได้ยังไง เพราะสมัยโน้นคนไทยยังแทบจะไม่รู้จักเกาะนี้มากเลย บอกเกาะลันตา ยังเอาไปปนกะถั่วลันเตาซะงั้น

อีกเรื่องนึงก็เช่นกันครับเกิดขึ้นตัวเองเลย ผมไปบราซิลเมื่อหกปีที่แล้ว ที่โน่นคนพูดอังกฤษหาทำยายากบนท้องถนน เค้าจะพูดภาษาโปรตุเกส และจะเข้าใจภาษาสเปนได้พอสมควรถึงค่อนข้างดี (สเปนกับโปรตุเกสจะมีคำและสำเนียงพูดที่คล้ายๆกัน) ส่วนที่พูดอังกฤษแทบจะหาทำยายาก ตัวผมเองไทยเก่งมาก ถึงมากที่สุด อังกฤษพูดได้พอเอาตัวรอดไม่ให้หลงทางและอดข้าวอดน้ำ แต่ปัญหาคือคนที่นั่นเค้าไม่เข้าใจอังกฤษที่ผมพูดใส่เลยขนาด Bus เค้ายังไม่รู้เลย

ดังนั้นเวลาออกไปเที่ยวไปตามถนนถ้าหลงทาง ผมจะเปิดแผนที่ชี้แล้วพูดไทยใส่เลยครับ (ก็มันดันฟังอังกฤษไม่รู้เรื่องแถมพูดโปรตุกีสกลับมาแถมส่ายหน้าอีกต่างหาก...นี่นา) ผมจะมีสมุดเล่มนึงพร้อมปากกาเพื่อใช้วาดภาพให้เค้าดูประกอบครับ เช่น จะไป Bus Station ก็วาดภาพรถเมล์กับป้ายรถเมล์ แถมชี้ชื่อถนนในแผนที่ที่จะไป แล้วเขียนเลข 1 2 3 ทำท่าทำทางทำนองถามเค้าว่าขึ้นสายอะไร แล้วให้เค้าวาดรูปหรือเขียนกลับมา ก็พอใช้ได้ครับ เที่ยวอยู่หลายเมือง แถมไปได้หลายวัน ( เรื่องหลงทางไม่ต้องพูด หลงทางมันซะหายหลงทาง แถมยังมีฝรั่งหน้าตาฉลาดๆบางคนมาถามทาง โอเคแกกล้าถามชั้นก็กล้าบอก บอกทางให้มันไปหลงต่อได้อีก กรรมของมัน ดันมาเลือกถามทางกะพี่ไทยใจดีอย่างผม ไม่รู้เหรอ พี่ไทยมีน้ำใจชอบช่วยเหลืออยู่แล้ว แต่ท่าทางช่วยแล้วไม่รู้ว่ามันไปให้ชาติไหนช่วยต่อ เข้าใจว่าต้องมีด่าคนสิงคโปร์กลับมาบ้างล่ะ ก่อนมันจะถามทาง มันดันมาถามว่า Where are you from? ผมกลัวมันไม่เชื่อถือเลยบอกว่า Singapore )

ดังนั้นขออนุญาตตอบข้อข้องใจดังนี้ครับ ไปเมืองนอกถ้าพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ก็ไปได้ครับ แต่...... !
อย่างไรก็ตาม ควรจะ

1/ เลือกไปประเทศที่น่าจะมีความปลอดภัยสูงหน่อย

2/ ควรดูสถานที่และเลือกออกเที่ยวในเวลาที่ปลอดภัยไม่ไปตามตรอกซอกซอยเปลี่ยวๆ (ที่บราซิลผมโดนล้วงกระเป๋า ขโมยมือถือไปกลางวันแสกๆขณะยืนเลือก CD อยู่ครับ)

3/ ควรมีอุปกรณ์ที่จะใช้สื่อสารกับเค้า จะช่วยให้ง่ายขึ้น (เครื่องคิดเลข Guide book หรือ สมุดเปล่าซักเล่มเผื่อใช้วาดรูป และทำท่าทำงประกอบ )

4/ พยายามมองหา Tourist information หรือบริษัททัวร์ หรือพวกทีพักเช่น โรงแรม Guesthouse หรือพวกร้านอาหารที่มีลูกค้านักท่องเที่ยวอยู่ พวกนี้สามารถจะสื่อสารกับเราได้ง่ายและหาข้อมูลที่ต้องการทราบได้ ดีกว่าไปถามคนเดินถนนทั่วไป

5/ เวลาไปเมืองไหนแนะนำให้สอดส่ายสายตาดูป้ายต่างๆ และกำหนดไว้เป็น Landmark เผื่อหลงทางจะได้มาเริ่มที่นี่ได้

6/ หยิบพวกโบรช้วร์ แผนที่ ติดไม้ติดมือไว้บ้างครับ มักจะมีแจกให้ฟรีๆ ตามจุดที่มีนักท่องเที่ยว เช่น สนามบิน สถานีรถไฟ บริษัททัวร์ และตามโรงแรมที่พัก ข้อมูลจะ Update และมีรายละเอียดที่ดี

7/ ตามโรงแรมที่พักต่างๆ แนะนำให้ไปติดต่อพนักงานที่อยู่หน้าเคาร์เตอร์เค้าได้เลย มักจะมีบริการจองต่างๆหรือให้ข้อมูลเราได้ ตั๋วรถ ตั๋วถไฟ จัดทัวร์ ให้เราได้เลย เค้าจะเข้าใจภาษาอังกฤษแบบ งูๆปลาๆ แมวๆเป็ดๆ ได้ดี
เพราะเค้าเจอกับนักท่องเที่ยวบ่อยๆครับ ไม่ต้องอาย หรือกลัวอะไรทั้งนั้น (ไม่ได้เป็น ญาติโก โหติกาอะไรเราซักกะหน่อย แถมถ้าเผลอไปเหยียบเท้าเค้า เค้าคงไม่ดุถึงขนาดยิงเราตายเหมือนในผับบ้านเราอีกด้วย)

เรื่องภาษาอังกฤษนั้นเป็นกำลังใจให้ครับ ที่จริงภาษาอะไรก็ตามโดยส่วนตัวผม ผมคิดว่ามันเป็นเรื่องของความจำเป็นที่ต้องสื่อสาร และเป็นเรื่องของการสะสมครับ ( ไม่งั้นเด็กทารกมันคงหัดพูดไม่ได้เป็นแน่แท้ )

คงไม่มีเคล็ดวิชาอะไรเหมือนในหนังจีน ที่พระเอกเผลอไปแอบอ่านแล้ว ตีความแตก เข้าใจลึกซึ้งได้ในคืนเดียว

ดังนั้นจึงมีข้อแนะนำเล็กๆน้อยๆ

1/ คุณต้องบอกตัวเองก่อนว่า ตรูมีความจำเป็นต้องใช้มันนะว้อย หมั่นบอกทุกวัน มันจะช่วยให้เราไม่ย่อท้อที่จะเรียนรู้มันครับ

2/ ทีนี้ก็ถึงขั้นตอนฝึกฝนครับ ก็ทุกๆวัน อ่านเข้าทีละเล็กละน้อย อ่านนสพ.นี่แหล่ะซื้อมันทั้งไทย ทั้งอังกฤษ อ่านข่าวเดียวกันทั้งสองภาษาเลยจะได้ไม่ต้องบ่นว่าอ่านไม่รู้เรื่องจะอ่านอะไรก่อนหลังไม่เป็นปัญหา ( อันนี้จริงๆนะครับเพราะถ้าอ่านไม่รู้เรื่องมันจะเบื่อและ เกิดท้อใจไปซะก่อน) อยากรู้อะไรมันต้อง "ลงทุนลงแรง" หน่อย (ของฟรี ไม่มีในโลก)

เรื่องลงทุนครับ อย่าไปเสียดายตังค์เลย จ่ายค่ากิน ค่าเที่ยว ยังแพงกว่าเยอะ ไม่เชื่อลองไปคำนวณดูซิครับ ออกไปชวนแฟนทานข้าวมื้อนึงเท่าไหร่ ทานเสร็จ ลงส้วมหมด ส่วนซื้อนสพ.อ่านเล่มกี่ตังค์ จ่ายเท่ากันได้กี่เล่ม อ่านเสร็จความรู้ไม่ได้ลงส้วมเหมือนที่เราทาน แต่มันติดตัวเราอยู่ตลอดนะครับ

ทีนี้เรื่องลงแรง ก็ใช้ประโยชน์จากการดูหนังจีนได้ครับ ลองดูที่เค้าฝึกวิทยายุทธ์ ครับ ฝึกทุกวันใช้เวลาเป็นปีๆ นานสุดๆ บางวิชาใช้เวลาถึงสิบปี ส่วนตัวเราเองล่ะ สามเดือนจะเอาให้ได้คล่อง คงไม่มีหรอกครับ ดังนั้นต้อง เป็น "บักอึ้ด" ครับ เป็นเรื่องของกำลังใจล้วนๆเลยครับ คงไม่มีวิธีอื่น

สุดท้ายขอให้คุณโชคดี และเป็นกำลังใจให้นะครับ หวังว่าวันหน้าคุณคงจะมั่นใจและพูดภาษาอังกฤษได้ตามที่ต้องการ ( ไม่ใช่เวลาฝรั่งมาถามทางยังต้องทำหน้าตกใจและระลำระลั่กพูด No No No อยู่ล่ะ แถมนึกในใจ แกไปทางซ้าย ชั้นไปทางขวา ชาติหน้าขออย่าได้เจอกันอีกนะ)
แก้ไขเมื่อ 14 มิ.ย. 52 08:22:11
แก้ไขเมื่อ 14 มิ.ย. 52 08:16:03
แก้ไขเมื่อ 14 มิ.ย. 52 08:08:13

จากคุณ : หนุ่มค้างปี - [ 14 มิ.ย. 52 08:04:14 ]

ความคิดเห็นที่ 17

เข้ามาขอบคุณทุกคนค่ะ อาจจะตอบช้าไปหน่อย แฮะๆ ไม่รู้จะมีใครเข้ามาอีกหรือเปล่า
@@@@@@@@@@@@@@@@

snowman คุณ ประธานชมรมเรียลลิตี้เอเชีย – อ่านของคุณแล้ว นึกถึงตอนที่คนชื่นชอบฯ ไปเที่ยวอียิปต์ระหว่างทางแวะพักที่สนามบินคูเวต นั่งกินพิซซ่าที่หัวหน้าทัวร์จัดให้ ที่นี่เราจะขอหลอดดูดจากเคาน์เตอร์ ปรากฏว่าเราออกเสียงไม่ถูกคะ ผู้หญิงคนนั้นก็ไม่เข้าใจที่เราสื่อสาร คนชื่นชอบฯ เองก็ไม่รู้จะพูดออกเสียงยังไงดี ก็เลยพูดไปว่า “I want to drink coke but I don’t have…” แล้วก็ทำท่ามือประกอบหลอดดูดแทนน่ะคะ ทุกวันนี้ก็ยังขำตัวเอง คนที่ขายพิซซ่าก็ใจดีอ่านออกเสียงให้เราด้วย คนชื่นชอบฯ ก็ตอบ Yes, I mean it you speaking. ก็ไม่รู้ว่าตัวเองพูดถูกประโยคหรือเปล่านะคะ

snowman คุณหนุ่มค้างปี – ขอบคุณมากเลยคะ อ่านแล้วเป็นการให้คำแนะนำที่ละเอียดมาก พร้อมน้อมรับไปใช้ ที่จริงมีข้อหนึ่งที่คนชื่นชอบฯ ทำตามคุณหนุ่มค้างปี คือการฝึกภาษาจากการอ่านหนังสือพิมพ์ภาษาอังกฤษ สมัยก่อนคนชื่นชอบฯ ต้องอ่านหนังสือพิมพ์ The Nation ทุกวัน บางวันก็ไปดึง Bangkok Post ซึ่งพี่อีกคนจะรับผิดชอบมานั่งอ่านแทน เพื่อตรวจข่าวหนังสือพิมพ์ที่เกี่ยวข้องกับองค์กรนำเสนอนายอีกที มีอยู่ครั้งพี่เขามาถามเราว่า ไม่ต้องอ่านหนังสือพิมพ์นานขนาดนั้นก็ได้ เลิกอ่านได้แล้ว หรือบอกว่า คนชื่นชอบฯ ว่างงานบ้างล่ะ เลยอ่านนาน จริงๆ ในหนังสือพิมพ์มันจะมีบทความดีๆ ที่สามารถนำไปเขียนประยุกต์ใช้กับองค์กรได้ แล้วอีกอย่าง คือ กำลังฝึกภาษาอย่างที่คุณหนุ่มค้างปีแนะนำมาน่ะคะ

สำหรับคนชื่นชอบฯ แล้ว การอ่าน การสังเกต การซึมซับ การเรียนรู้จากการพูดของฝรั่งเจ้าของภาษา สามารถเป็นตัวฝึกด้านภาษาให้เราเป็นอย่างดี ทุกวันนี้ได้ความรู้จากการอ่านหนังสือพิมพ์ฝรั่งเยอะ ก็เลยจะเก่งทางด้าน Reading รู้จักคำศัพท์มากกว่า กลับกันการ Speaking English ยังไม่ค่อยดี ตอนไปที่อียิปต์ได้ไกด์ท้องถิ่นพูดภาษาอังกฤษตลอดรายการ เราก็เข้าใจเขานะคะ (แม้จะไม่หมดทุกคำ แต่ก็พอเดาความหมายโดยรวมได้) ที่นี้วันหนึ่งเขาถามเราว่า

“คุณเข้าใจที่ผมบรรยายไหม” (คิดว่าเขาคงจะกลัวว่าภาษาอังกฤษที่เขาพูดไม่ดีมั้งคะ) เราก็เลยตอบว่า “I understand you but I can’t speak English very well because …..” แล้วก็ไล่ยาวประมาณว่า สมัยฉันเรียนนะ ที่โรงเรียนเขาไม่เน้นพูด แต่จะเน้น Grammar, Writer, Read มากกว่า ขนาดเพื่อนฝรั่งอเมริกันยังบอกว่าคนไทยเก่ง Grammar กว่าเขาเสียอีก เพราะที่อเมริกันไม่เน้นหรือเปล่า คนชื่นชอบฯ ก็คิดไปเองน่ะคะ

สุดท้ายนี้ อยากบอกว่า ถ้าคนชื่นชอบฯ มีโอกาสได้ไปเที่ยวโปรตุเกส หรือ บราซิล จะลองพูดคำว่า “ฝอยทอง ทองหยิบ ทองหยอด” เขาจะเข้าใจหรือเปล่า ฮ่าๆ เพราะขนมพวกนี้ได้มาจากโปรสตุเกส

snowman พี่ Clear Ice – ขอบคุณมากเลยค่ะ สำหรับคำแนะนำ เย้!! คนชื่นชอบฯ จะลองไปใช้อย่างที่พี่แนะนำมานะคะ ๑^-^๑ เคยเอาดิกชันนารีไปใช้ชี้ให้ฝรั่งดูว่า ฉันหมายถึงคำนี้นะ เขาก็ I see แต่ตอนพาฝรั่งไปเที่ยววัดในบ้านเรา ต้องพยายามนึกคำต่อคำเลยน่ะคะ เขาก็ดี พยายามเข้าใจในสิ่งที่เราพูด แม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจที่เราพูดก็ตาม ตอนแม่ถามฝรั่งว่าเข้าใจที่คนชื่นชอบฯ พูดหรือเปล่า แล้วเขาตอบว่า “พยายามเข้าใจ” สงสัยเพราะเรามั่วรูปประโยคสลับประธาน กริยา กรรม ไปหมดน่ะคะ

snowman อ.อั๋น (ไอน์สไตน์ส่ายหัว) – ขอบคุณอาจารย์อั๋นมากนะคะ สำหรับคำพูด ตอนที่คนชื่นชอบฯ เจอฝรั่งผู้ชายคนหนึ่งกำลังขวางทางออกที่นั่งเราอยู่ ก็บอกไปว่า Execute me, Sir แต่ถ้าฝรั่งคนนั้นเป็นผู้หญิงก็ยังนึกไม่ออกว่าจะใช้คำพูดอะไรดีน่ะคะ Execute me, Madame จะใช้ได้หรือเปล่าค่ะ

snowman คุณ Biocalm – ขอบคุณคะ สำหรับคำแนะนำ จริงอย่างที่คุณว่าเลยคะ เรื่องหาภาพที่เราต้องการอยากจะไป แล้วถามคนขับรถเมล์ หรือคนแถวนั้น ได้ผลดีทีเดียว ที่จริงหนังสือพิมพ์ก็ช่วยได้บางส่วนนะคะ แต่สุดท้ายแล้ว ก็ต้อง On the Job เดินทางเท่านั้น จะเป็นตัวบังคับให้เราต้องฝึกภาษา ส่วน Series ฝรั่งเคยฟังนะคะ แต่ว่า -_-“ ฟังไม่ออกง่ะ เพราะฝรั่งบางคนพูดรัวเร็วมากเลยคะ แต่บางคนก็ฟังเข้าใจบ้าง ถ้าพูดแบบช้าๆ เนิบๆ

snowman คุณ แฟน not found - ขอบคุณคะ สำหรับคำแนะนำ คนชื่นชอบฯ เองก็เคยไปต่อมๆ มองๆ หนังสือเล่มนี้มาเหมือนกันคะ แต่ว่าตอนนั้นไม่ได้ซื้อ ประมาณว่าตอนนั้นต้องการเป็นบทสนทนาในสถานการณ์ต่างๆ ที่สามารถนำไปประยุกต์ใช้ได้เลย แบบหลากหลายเหตุการณ์ อะไรทำนองนี้ก็เลยไม่ได้ซื้อหนังสือเล่มนี้มา จะลองกลับไปหาอ่านหนังสือเล่มที่คุณแนะนำมาอีกทีคะ ^^

snowman คุณ SKYLAP – ขอบคุณคะ สำหรับข้อคิดเห็น เราเองก็รู้สึกเหมือนกับคุณ อิอิ

snowman คุณ ladybird118 – ขอบคุณคะ สำหรับข้อคิดเห็น บางทีการเอาตัวรอดก็สอนให้เรารู้จักการใช้ภาษามากขึ้น เห็นด้วยเลยคะ เรื่องสัญชาตญาณ เพราะเคยเจอมาแล้ว ตอนไปเที่ยวเมืองจีนน่ะคะ แล้วพี่เขาฝากซื้อลูกอม เราก็เลยต้องไปถามหาร้านขายยา ถ้าไม่ถามก็คงไม่เจอร้านแน่ๆ เลยคะ เพราะเดินไปตามถนน แต่ไม่ยักกะเจอร้านขายยาที่มีเจ้าลูกอมนี่เลย

snowman คุณ ทองแท้ไม่กลัวไฟลน – ขอบคุณนะคะ สำหรับความคิดเห็นของคุณ อ่านความคิดเห็นแล้วมองเห็นภาพเลยคะ คุณเขียนสนุกดี ที่จริงคนชื่นชอบฯ ก็พูดไม่เอาถ่านเลยคะ จะเหมือนคุณตรงไม่สนใจแกรมม่า พูดดะไว้ก่อน ผิดถูกค่อยว่ากันทีหลัง บางทีฝรั่งใจดีก็ช่วยบอก ช่วยแก้ประโยคที่เราพูดให้อีก ถ้าคุณไปเที่ยวฟลอริดาหรือนิวยอร์กอย่าลืมถ่ายรูปมาฝากกันด้วยนะคะ ถ้าคนชื่นชอบฯ เก็บเงินได้เมื่อไร คงได้มีโอกาสไปเที่ยวตาม อิอิ

snowman คุณ ALCATEL547 – ขอบคุณมากเลยคะ สำหรับข้อแนะนำ ต่อไปนี้...คนชื่นชอบฯ จะมั่นใจในการใช้ภาษาของตัวเองให้มากขึ้นคะ

snowman คุณ Shodai – ขอบคุณนะคะ สำหรับข้อแนะนำ คนชื่นชอบฯ ก็พอพูดเป็นบ้าง แต่ก็ได้แบบประโยคพื้นฐานการเอาตัวรอดกับการต่อราคา เวลาซื้อของจะได้ของไม่แพงชนิดเกินไปน่ะคะ แฮะ แฮะ

snowman คุณ ตัวแม่ ณ กทม. - ขอบคุณสำหรับข่าวสารที่แจ้งกันมานะคะ คนชื่นชอบฯ เพิ่งจะไปงานท่องเที่ยวไทยสดๆ ร้อนๆ เมื่อตอนต้นเดือน มิ.ย. นี่เองคะ ที่ อิมแพค เมืองทองธานี ไปเดินกับเพื่อนได้คอร์สสปากับบัตรชมสยามนิรมิตมาน่ะคะ จะหาแพ็คเกจทัวร์เที่ยวต่างจังหวัดที่ถูกใจไม่ค่อยมี มีน้อย แต่เห็นที่ขายห้องพัก/โรงแรมเยอะมาก เรื่องเที่ยวภายในประเทศไม่เคยพลาด สมัยก่อนเที่ยวบ่อยกับครอบครัว จนคนชื่นชอบฯ เที่ยวในประเทศได้ 47 จังหวัดแล้ว กำลังจะไปจังหวัดที่ 48 กับ 49 อีกสองอาทิตย์ข้างหน้านี้ (ไม่นับกับที่นั่งรถผ่านจังหวัดนะคะ)

snowman คุณ SkyBox - ขอบคุณมากนะคะ สำหรับข้อแนะนำ คราวก่อนได้คุณ SkyBox มาช่วยตอบเรื่องท่องเที่ยวที่ญี่ปุ่น ทำให้เห็นภาพ แล้วก็วางแผนในการท่องเที่ยวได้ ต้องขอบคุณ คุณ SkyBox มากนะคะ ตกลงว่าตอนที่ครอบครัวของคนชื่นชอบฯ กลับกันก่อน เราตัดสินใจกลับไปเก็บสถานที่ในโตเกียวน่ะคะ ตอนขากลับนาริตะเกือบจะเที่ยงคืนได้ ดีตรงมานั่ง Shutter Bus ของทางโรงแรมทันเที่ยวสุดท้ายพอดี ไม่นั้นอาจมีสิทธิ์ต้องเสียค่าแท็กซี่ 3,000 พันเยนได้น่ะคะ

วกกลับมาที่เรื่องภาษานี้ มีอยู่ครั้งตอนไปเที่ยวญี่ปุ่น แล้วคนชื่นชอบฯ ต้องไปวาดรูปห้องน้ำให้เขาดูด้วยน่ะคะ เพราะสื่อสารกันไม่เข้าใจ สุดท้ายเลยวาดป้ายห้องน้ำ น้องหัวกลม ตัวกางปลาให้คุณป้าเจ้าของร้านดู พอดูเสร็จ คุณป้าก็เลยพยักหน้าเข้าใจ พร้อมพายมือทางไปห้องน้ำให้ น่ารักมากเลยค่ะ ถ้ามีโอกาสกับเก็บเงินได้สักก้อน ก็ยังอยากกลับไปเที่ยวญี่ปุ่นใหม่อีกครั้ง

สุดท้ายนี้ ฮ่าๆ ที่คุณ SkyBox แนะนำให้หาคนที่หน้าตาให้ความร่วมมือหรือเปล่า ถ้าไปญี่ปุ่นต้องเล็งผู้หญิงสถานเดียว เพราะผู้ชายเขาชอบทำหน้าดุๆ ไม่ค่อยชวนให้เราอยากเข้าไปถามทางสักเท่าไร นอกจากผู้ชายที่ทำงานให้ข้อมูลใน Tourist Information Office อันนั้นแจกข้อมูลเพียบมาก แล้วก็ใจดีอีกด้วยน่ะคะ

ป.ล. คุณ SkyBox กำลังจะไปเที่ยวที่มองโกเลียหรือเปล่าค่ะ เห็นคุณลงภาพปกหนังสือนั้นน่ะคะ

@@@@@@@@@@@@@@@@
สุดท้ายของสุดท้ายอีกที ต้องขอบคุณเพื่อนๆ ทุกคนด้วยนะคะ สำหรับข้อคิดเห็นและข้อเสนอแนะ จะลองนำไปใช้ดูค่ะ

จากคุณ : คนชื่นชอบนิยาย ^^ - [ 16 มิ.ย. 52 01:41:20 ]