ความคิดเห็นที่ 1   26 พ.ค. 2552 ภาคค่ำ by อคาชา จงเตี้ยนกู่เฉิงอยู่ไม่ไกลจากเกสต์เฮาส์ของเควินนัก... ไม่ไกลจริงๆ เดินประมาณ 100 เมตรก็ถึง ^^ เมืองเก่าของที่นี่ต่างจากลี่เจียงทั้งขนาดและบรรยากาศ จงเตี้ยนกู่เฉิงไม่กว้างมาก ลักษณะแผนผังก็ไม่ได้มีตรอกซอกซอยยุ่บยั่บ และให้บรรยากาศแบบสบายๆ ไม่ใช่เป็น “เขตท่องเที่ยว” ซะเกินงาม โดยส่วนตัวแล้ว ทัวร์น้ำชาชอบที่นี่มากกว่า เพราะเงียบสงบดี ข้าวของก็ดูพื้นบ้านดีและราคาคุยกันได้ ไม่ใช่ต่อปุ๊บเป็นเมินหน้าปั๊บอย่างลี่เจียง ที่สำคัญ ไม่ค่อยมีกรุ๊ปทัวร์ธง! อาจจะเพราะไม่ใช่ช่วงไฮซีซั่น หรือไม่ก็เพราะคนมาจงเตี้ยนส่วนใหญ่จะเตรียมต่อไปเต๋อชิง ซึ่งพวกที่ขึ้นไปถึงโน่น ส่วนใหญ่เป็นแบคแพคเกอร์หนุ่มๆ สาวๆ ซะมากกว่า จากคุณ : นะโอ เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 52 12:16:08

ความคิดเห็นที่ 2   สรุปว่า พวกเราชอบเมืองเก่าที่นี่น่าดู แม้ว่าจะไม่ใหญ่เท่าลี่เจียงแต่ก็บรรยากาศสงบดีกว่า และแม้จะไม่สวยเท่าซู่เหอกู่เฉิงแต่ก็มีของแปลกๆ ใหม่ๆ ให้ถลุงตังค์เยอะกว่า เรียกว่าเหมือนเอาลี่เจียงกู่เฉิงกับซู่เหอกู่เฉิงมารวมกันแล้วหารสองนั่นแหละ จากคุณ : อคาชา (นะโอ) เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 52 12:17:31

ความคิดเห็นที่ 3   (นะโอ: อันนี้เป็นความเห็นส่วนตัวของทัวร์เตาะแตะนะคะ เพราะเคยอ่านรีวิว คนที่ไปช่วงก่อนหน้าเรา เขากลับปลื้มลี่เจียงกู่เฉิงมากกว่า บอกว่ามัน 'จริง' กว่าที่จงเตี้ยน อาจจะเพราะว่าที่เมืองเก่าของจงเตี้ยนหรือแชงกริลาเนี่ย จริงๆ แล้วเป็น 'เมืองเก่าสร้างใหม่' ค่ะ เมืองเก่าจริงๆ ถูกทำลายไปตั้งแต่ช่วงปฏิวัติวัฒนธรรม สมัยเหมาเจ๋อตุง แต่พอลี่เจียงกู่เฉิงฮอตขึ้นมา ทางรัฐบาลจีนเลยสร้างจงเตี้ยนกู่เฉิงขึ้นมาใหม่เพือรองรับนักท่องเที่ยว -- อันนี้จากรีวิวของคุณ popart ในเวบ TKT เน้อ อย่างไรก็ตาม สำหรับเราที่ไปเบียดคน เจอแม่ค้าไม่ยอมลด (แถมหน้าหงิก) เพลงเทคโนเคล้าคาราโอเกะเจ้าพ่อ และควันบุหรี่ - - เราก็ปลื้มความสงบง่ายของจงเตี้ยนกู่เฉิงมากกว่าอยู่ดีค่ะ แต่ก็คงแล้วแต่สิ่งที่นักท่องเที่ยวแต่ละคนเจอ เพราะภาพลี่เจียงกู่เฉิงที่เราเคยเห็นก็งามๆ กันทั้งนั้น คนอื่นอาจจะโชคดีได้ช่วงเวลาดีกว่าเรานั่นแหละค่ะ - - นี่เป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของการท่องเที่ยวละมั้ง) จากคุณ : อคาชา (นะโอ) เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 52 12:20:15

ความคิดเห็นที่ 4   พอเข้ากู่เฉิง ฟ้ายังไม่มืด (พระอาทิตย์ตกตอน 2 ทุ่มครึ่งค่ะ) แต่พวกเราเริ่มหิวนิดๆ ก็เลยว่าจะเดินดูของกันไป ถ้าเจอร้านข้าวเมื่อไรก็กินเมื่อนั้น ระหว่างเดินไปเจอลูกแมวดำตัวเล็กถูกผูกโซ่ไว้หน้าร้านนึง ไม่รู้เจ้าของคิดยังไง แต่เจ้าเหมียวที่ยืนอยู่กลางถนนนั่นขนพองไปหมด (ก็อากาศมันหนาวน่าดูเลยนี่ หายใจออกมาเป็นไอก็แล้วกัน) จากคุณ : อคาชา (นะโอ) เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 52 12:21:35

ความคิดเห็นที่ 5   พอนะโอลงไปนั่งยองๆ ลูบมันเล่นเท่านั้น มันก็ตะกายขึ้นมาซุกเข้าไปในเสื้อกันหนาวทันที ตัวสั่นงั่กๆ เล็บเกี่ยวเกาะหนึบไม่ยอมปล่อย น่าสงสารมาก ถ้าไม่มีโซ่คล้องอยู่ เราก็คงนึกอยากพามันกลับไปด้วย (ที่พักเราดันมีเหลียวเหลียว อัลเซเชี่ยนตัวเท่าหมีอยู่ด้วยนี่สิ) หรืออย่างน้อยก็ไปหาที่อุ่นๆ ให้อยู่ แต่สุดท้ายก็ทำอะไรไม่ได้ ต้องปล่อยมันกลับไปนั่งขดตัวเหมือนเดิม จากคุณ : อคาชา (นะโอ) เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 52 12:22:23

ความคิดเห็นที่ 6   ... หรือนี่จะเป็นการฝึกสัตว์ของเจ้าของร้าน? จากคุณ : อคาชา (นะโอ) เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 52 12:23:13

ความคิดเห็นที่ 7   ร้านค้าที่นี่ส่วนใหญ่จะเป็นพวกกระเป๋าหนังจามรีบ้าง พวกผ้าขนจามรีบ้าง แล้วก็ร้านอาหาร ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะเป็นปิ้งย่างจามรีอีกนั่นแหละ เราเดินกันแป๊บนึงก็หิวแล้ว เลยไปแวะร้านปิ้งย่างร้านนึง มีของสดเสียบไม้วางให้เลือกหน้าร้าน เราเลือกๆ เอาว่าจะกินอะไรบ้าง แล้วเค้าก็จะเอาไปปิ้ง ไปทอดให้ ต้องแต่ขอให้แน่ใจว่าเนื้ออะไรเป็นเนื้ออะไรบ้าง เพราะกลัวแจ็คพ็อตเจอโก่โร่ว (เนื้อหมา) จากคุณ : อคาชา (นะโอ) เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 52 12:25:21

ความคิดเห็นที่ 8   ที่อคาชาชอบมากก็มีไก่ปิ้ง เห็ดปิ้ง มะเขือปิ้ง ข้าวโพดปิ้ง แล้วก็ได้ลองเนื้อแพะ เนื้อวัว เนื้อจามรีด้วย มีเนื้ออะไรแปลกๆ เยอะเลย (ส่วนใหญ่จะเป็นแพะ) ตอนแรกว่าจะซัดหม้อไฟต่อด้วย แต่พอเรามานั่งกินสักพัก คนก็เริ่มเข้าร้านจนแน่นไปหมด และเจ้าของก็ดันเห็นเราพูดจีนกันไม่ได้ เลยไม่ค่อยสนใจ สุดท้าย พวกเราเลยชักฉุน และออกจากร้านไป ยังดีที่กินอิ่มแล้ว (แต่ก็กลับไปอาหารไม่ย่อยตอนดึก เพราะกินแต่เนื้อ) ออกมาหน้าตาแบบนี้ มีพริกป่นโรยให้ด้วย อร่อยดี จากคุณ : อคาชา (นะโอ) เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 52 12:26:29

ความคิดเห็นที่ 9   อคาชากับนะโอถือข้าวโพดปิ้งเดินไปดูชาวบ้านเค้าออกมาเต้นพื้นเมืองกัน ก็คล้ายกับที่ลี่เจียงนั่นแหละ แต่ที่นี่เค้าไม่ทำเหมือน “การแสดง”  มียายแก่ๆ ใส่ชุดพื้นเมือง 5-6 คนมาเต้นนำก่อน แล้วหลังจากนั้นใครนึกสนุกก็เข้าไปร่วมวงกัน จนสุดท้ายก็คนเยอะเต็มลานเลย นะโอกับพี่แหม่มก็นึกสนุกไปเต้นกับเค้าด้วย จากคุณ : อคาชา (นะโอ) เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 52 12:27:47

ความคิดเห็นที่ 10   (นะโอ: แต่เต้นไม่เป็น เห็นอย่างนี้ ท่าเต้นเขาสเต็ปยากเหมือนกันนะ แถมชาวบ้านที่เต้นกันก็โปรเหลือเกิน เล่นเอาเต้นตามไม่ทัน- - นึกถึงบรรยากาศคลาสแดนซ์ในแคลิฟอร์เนียฟิตเนสขึ้นมาตงิดๆ – ถึงเพลงจะคนละอารมณ์ก็เถอะ) ชมพู่แก้มหมวย (ดูแก้มหนูจิ่) เต้นกะเขาด้วย ดูสเต็ปซะก่อน จากคุณ : อคาชา (นะโอ) เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 52 12:28:29

ความคิดเห็นที่ 11   ขากลับเราเดินดูของอีกนิดหน่อย นะโอได้เป้หนังจามรีมาหนึ่งใบ สวยดี (นะโอ: ต่อราคาจาก 160 หยวน ได้ 135 หยวน ประมาณ 670 กว่าบาท) อคาชากับนะโอก็ได้ของฝากให้อาม้า (ยาย) ที่บ้านด้วย เป็นผ้าคลุมขนจามรี ผืนโตมาก ถ้าห่มแบบไม่พับทบ ชายจะยาวถึงเข่าแน่ะ รูปร่างไม่เหมือนผ้าทอบ้านเรา แต่อุ่นกว่ามาก อคาชาที่หนาวจนเริ่มสั่นเลยเอาออกมาห่มก่อน และสุดท้ายก็ติดใจจนต้องซื้ออีกผืนสำหรับตัวเอง ราคาผ้านี่ก็ไม่แพงนะ ผืนละ 160 หยวน แต่ต่อเหลือ 120 หยวนในผืนแรก และ 105 หยวน ในผืนหลัง อาหมวยคนขายพูดไทยได้ด้วย เห็นว่ามีลูกค้าคนไทยเยอะ เลยพูดได้นิดหน่อย ช็อปปิ้งเต็มอ้อมแขน สุขใจจริงๆ~ จากคุณ : อคาชา (นะโอ) เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 52 12:29:44

ความคิดเห็นที่ 12   (นะโอ: ชอบน้องคนขายผ้าคลุมของอคาชามาก เพราะพออคาชาลองเอาผ้าไปห่ม เธอก็บอก ‘สวย...’ (โปรดอ่านให้ออกเสียงคล้ายๆ ชาวเขา) ช่างเข้าใจชม ถูกใจๆ จะซื้อละ ขอลดหน่อย กดเครื่องคิดเลขจึ้กๆ น้องก็ส่ายหน้า ‘ม่ายด้าย’ โอคุงเลยเข้าไปตบบ่าแล้วบอกว่า ‘สวย’ (ประมาณจะชมว่า เธอนี่ก็สวยนะ) ทีนี้น้องรีบส่ายหน้าใหญ่ ‘ม่าย ม่ายสวย’ ผลัดกันสวยไปสวยมา ก็ต่อจาก 160 หยวนเหลือ 105 หยวน (ผืนที่สอง) จนได้ ทั้งหมดนี้ไม่ต้องใช้ปู่เป็นล่ามเลย ใช้แค่เครื่องคิดเลขกับคำว่าสวยเท่านั้น 555+) จากคุณ : อคาชา (นะโอ) เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 52 12:31:08

ความคิดเห็นที่ 13   พอฟ้ามืดแล้วอากาศยิ่งหนาวกว่าเก่า เราก็เลยตัดสินใจกลับเกสต์เฮาส์กัน วันนี้จะได้พักอย่างสงบสักที... ...ซะเมื่อไหร่ล่ะ! เป็นกะโผลกกะเผลกทัวร์นะ มีรึจะไม่มีเรื่องส่งท้าย จากคุณ : อคาชา (นะโอ) เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 52 12:31:58

ความคิดเห็นที่ 14   พวกเราเดินกลับไปทางเดิม แต่ตอนนี้มันมืดแล้ว ไฟข้างทางก็ไม่มีเลย แต่จำได้ว่าตรงซอยเล็กที่จะเข้าไปเกสต์เฮาส์ของเควินจะมีลานหน้าร้านล้างรถอยู่ ก็เดินไป เดินไป... อ่ะ เจอแล้ว เลี้ยวโล้ดดดด ซอยเล็กที่เข้าไปก็โคตรมืดเลย เดินเข้าไปจนเจอประตู ข้างบนมีป้าย Kevin’s trekker inn อยู่ แต่... ทำไมไฟมันมืดตื๋ออย่างนี้ล่ะ? ประตูก็ล็อก กดกริ่งไปกริ่งก็ไม่เห็นดัง เรายืนรอกันแป๊บนึงก็คิดว่าโทรไปบอกเควินกับเบคกี้ดีกว่ามั้ง ก็เลยโทรไปหาเค้า บอกว่าประตูหน้ามันล็อก เปิดไม่ได้ เค้าก็ทำเสียงงงว่า ปกติเค้าล็อกประตูตอนสามทุ่มนะ คุยกันไปคุยกันมา สุดท้ายเค้าก็ว่า เดี๋ยวเค้าเดินออกไป สักพัก เบคกี้ก็มากวักมือเรียกเราอยู่ตรงหน้าทางเลี้ยวเข้าซอยเล็กที่เราเข้ามาและบอกว่า... ผิดที่จ้า~ 555+ ที่พวกเราเข้ามาเป็นที่เก่าของเค้า ตอนนี้ไม่ใช้แล้ว ประตูที่เราออกมาเมื่อตอนเย็นน่ะ ต้องเดินขึ้นไปอีกซอยนึง ตอนเดินมารับพวกเรา เบคกี้คงฮาน่าดู แต่ดีนะที่ตัดสินใจโทรศัพท์เร็ว ไม่งั้นได้ยืนขาแข็ง นะโอยิ่งอาการไม่ดีเท่าไหร่ เห็นว่าเดินเหนื่อยๆ แล้วมึนหัวตาลาย . . มืด หนาว เราหลงทาง~ แก้ไขเมื่อ 17 ก.ค. 52 12:33:17 จากคุณ : อคาชา (นะโอ) เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 52 12:32:55

ความคิดเห็นที่ 15   ไม่น่าเชื่อว่านะโอจะเป็นฝ่ายเป็น altitude sickness ทั้งที่ตอนแรกอคาชาคิดว่าตัวเองต้องแย่แหง แต่ดันไม่เป็นไร คืนนั้นนะโอก็เลยรีบเข้านอน ส่วนอคาชาก็นั่งเล่นแป๊บนึงแล้วก็อาบน้ำ (ตอนแรกว่าจะซักแห้งอยู่ละ แต่สุดท้ายก็อาบน้ำ) คืนนี้เสียบปลั๊กผ้าห่มไฟฟ้าใช้ก่อนหลับด้วย (พอหลับก็ปิดสวิตช์ ไม่ได้หนาวมาก ไม่อยากใช้เยอะ เดี๋ยวไม่ดี อยากรู้ว่าไม่ดียังไง มีตัวอย่างให้ดูในรีวิวของคืนก่อนวันกลับนะคะ) หลับสบายแล้วก็เตรียมตัวไปเต๋อชิงได้~ จากคุณ : อคาชา (นะโอ) เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 52 12:33:48

ความคิดเห็นที่ 16   (นะโอ: ขอเล่าอาการตัวเองเผื่อจะเป็นประโยชน์สำหรับคนอื่นๆ นะคะ ตอนแรกคิดว่าจะไม่เป็นอะไรแล้ว เพราะหลังจากลงภูเขาหิมะมังกรหยกโอคุงก็สบายดีมาตลอด จนตอนเดินขึ้นเนินไปเกสเฮาท์ตอนค่ำนี่แหละ อยู่ดีๆ อาการเหนื่อย หน้ามืด เห็นดาววิบวับก็กลับมาอีก สุดท้ายตอนเดินขึ้นเนินเข้าประตูเกสเฮาท์ (ของจริง) ก็ถึงกับต้องทรุดลงไปนั่ง พอแย่แล้วก็พาลปวดเนื้อปวดตัว ปวดหัวไปอีก แอบเสียวเลย ขนาดจงเตี้ยนเรายังแย่ ไปเต๋อชิงพรุ่งนี้จะไหวเรอะ พอมาถึงห้องนั่งเล่น เบ็คกี้ก็เลยเอาชาร้อนๆ มาให้ และแนะนำว่า คืนนี้ยูอย่าเพิ่งอาบน้ำนะ นอนพักแล้วอาบน้ำร้อนพรุ่งนี้เช้าจะดีกว่า ตอนนั้นแรงจะลุกไปอาบน้ำก็ไม่มีแล้วล่ะค่ะ ขนาดแค่จะเปลี่ยนชุดนอนยังแทบแย่ สุดท้ายโอคุงก็เลยเข้านอนโดยไม่แม้แต่จะล้างหน้า (ฮือ) แต่ก็ยังไม่อยากกินยาแก้แพ้ที่สูงที่เตรียมไว้ พยายามหลับ ตื่นมาแล้วก็อาการดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด พร้อมจะไปเต๋อชิงกันได้ . . . หน้าตาอันแสนโทรม เอามาให้ท่านผู้ชมดูสภาพ T^T แก้ไขเมื่อ 17 ก.ค. 52 12:36:01 จากคุณ : อคาชา (นะโอ) เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 52 12:35:12

ความคิดเห็นที่ 17   TBC~ ตอนหน้าเราจะไปนั่งรถตะลุยหุบเขาเข้าไปสุดปลายฟ้าที่เต๋อชิงกัน จะมีเรื่องอะไรให้คณะกระโผลกกระเผลกต้องป่วนอีกรึเปล่า รอติดตามชมนะค้า จากคุณ : นะโอ เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 52 12:36:54

ความคิดเห็นที่ 18   แง้ ลิงค์ของ Intro, ตอน1 และ ตอน2 ไม่ขึ้นอ่ะครับ T_T จากคุณ : โรบินฮูดตะวันออก เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 52 13:37:23

ความคิดเห็นที่ 19   ขอไปเที่ยวด้วยคนนะคะ จากคุณ : poncho เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 52 16:01:30

ความคิดเห็นที่ 20   ตอบคุณ โรบินฮูดตะวันออก   สงสัยกระทู้มันตกไปแล้วค่ะ เดี๋ยวเอาลิงค์ในมัลติพลายให้นะคะ จากคุณ : นะโอ เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 52 16:22:21

ความคิดเห็นที่ 21   [กะโผลกกะเผลกทัวร์] ตะลุยแชงกรีลา...ตอน 1...เหินฟ้าสู่คุนหมิง http://topicstock.pantip.com/blueplanet/topicstock/2009/06/E7958015/E7958015.html หาเจอในคลังกระทู้แค่ตอนเดียวครับ ทู้ที่เหลือ อย่าลืมกดเพื่อเก็บเข้าคลังกระทู้ด้วยนะครับ ขอบคุณที่พาไปเที่ยวครับ จากคุณ : ยุง บิน ชุม เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 52 19:38:55

ความคิดเห็นที่ 22   เห็นตอนแรกๆตกไปแล้วเลยต้องรีบกดคลิกเข้าคลังกระทู้ด่วนเลย ขอบคุณสำหรับรีวิวนะคะ จากคุณ : yuki_shimi เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 52 21:41:04

ความคิดเห็นที่ 23   เข้ามาเก็บข้อมูล อิอิ จากคุณ : padme' amidala เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 52 23:10:27