ความคิดเห็นที่ 1 วันที่ สิบเจ็ด กรกฏาคม   เมื่อคืนนี้แทบจะไม่มีเวลาแพคกระเป๋าเดินทางกันเลย  เพราะว่างานการแต่ละอย่างรัดตัวเป็นอันมาก  ทั้งงานราช งานหลวง ให้วุ่น ทั้งเหนื่อยทั้งเพลียอ่ะนะ   วันนี้เป็นวันที่เราต้องเดินทางไปผจญโลกกว้างโดยลำพัง  ก่อนนี้เดินทางคนเดียวก็บ่อย แต่แบบว่าไปหาแฟนบ้าง  ไปเที่ยวแบบมีเพื่อนอยู่ที่นั้นๆ บ้าง อย่างน้อยก็มีคนรู้จักที่นั่นพาเที่ยวได้บ้าง   และครั้งนี้ก็เป็นครั้งแรกในรอบสองปี ที่เราได้มีโอกาสย่างก้าวออกไปเที่ยวคนเดียว  ก่อนเดินทางนั้นก็แบบว่ามรสุมทั้งงาน ทั้งชีวิตตัวเอง ให้วุ่นวายไม่ขาดสายเช่นกัน  ก็จะมีอะไร ก็คุณแฟนตัวดีแบบว่าวีนแตกเราอีกแล้ว หาว่าเราไปเที่ยวอะไรแบบนี้ได้อย่างไร  ผู้หญิงคนเดียวอีกต่างหาก  โอ้ย...... สารพัดจะโวยวาย   ซึ่งเราก็ได้บอกเค้าแล้วอ่ะนะว่าเราจะไปเที่ยว  แบบว่าไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตายังไงยังงั้น   พอไกล้วันเดินทางมาถึง พี่แกแบบว่าเครียดไปเลย  เค้ากลัวเราจะเป็นอันตราย  กลัวเราจะมีคนอื่น บลาๆๆๆ  ก่อนไปก็เดือดร้อนต้องหาซิมการ์ดทั้งมาเก๊าและฮ่องกง เพื่อที่ว่าจะได้ติดต่อได้   เราได้ซิมฮ่องกงของคุณ มายด์พอยท์มา  รอดตัวไป แต่ยังขาดซิมมาเก๊าอีกอัน   วันนี้เลยร้อนให้แมซเซนเจอร์ไปซื้อซิมเบสมาให้ ค่าเสียหายไป หกร้อยห้าสิบบาท แล้วก็ได้เครดิตมาห้าสิบเหรียญ  ใช้ไม่หมดด้วยยังเหลืออยู่ ถ้าใครยืมซิมเราก็ยืมได้นะแต่ว่าตังค์ในซิมต้องเหลือเท่าเดิมหรือมากกว่า ฮิๆๆๆๆ     ทำงานครึ่งวันแล้วก็รีบแจ้นกลับบ้านไปลากกระเป๋า  เรื่องกระเป๋าก็เป็นอีกประเด็นนึง แบบว่าจะเอาใบ สิบหกนิ้วไป ลูกประมาณที่เค้าแจกของซิตี้แบงก์  แต่เฮ้ย... แมร่งเล็กว่ะ กะไปช๊อปปิ้งไม่ได้เอาเสื้อผ้าไปเท่าไหร่ แบบว่าซื้อแล้วก็ใส่ที่นั่นเลย   สรุปเลยเปลี่ยนแผนเอาลูกที่ใหญ่กว่านั้นไป เฮ้อออออ กะอีแค่กระเป๋ากว่าจะลงตัว   ช่วงบ่ายก่าๆ ก็ไปหนามบิน  อ้อ..ไฟลท์วันนี้ดีเลย์ ช ม เศษ ๆ ก็เช็คอินเสร็จสรรพก็เข้าเกทเลย   ก่อนเข้าเกทก็ต้องผ่านด่าน ตอ ม้อ  เอ้ย...... ต ม เราเข้าแถวรอคิวอยู่ ก็นานอ่ะนะกว่าจะผ่านไปแต่ละคนเนี่ย  จนมาถึงคิวเรา พี่ตอม้อ ถามเรา เคยไปต่างประเทศมาหรือยัง  (พาสปอร์ตเราเล่มใหม่) ไม่มีการประทับตราใดๆ แต่ก็ไม่ลืมเอาเล่มเก่าไปเผื่อแบบว่าโดนถามหรือมีปัญหา  พี่เค้าก็ถามโน่นถามนี่อ่ะนะ เหมือนบทสนทนาย่อยๆ   พี่เค้าเห็นว่าไปมาเก๊าเลยล้อเล่นมาว่า  ซื้อหน๋มมาฝากด้วยนะ   เราได้รับพาสปอร์ตคืนแล้วก้อกำลังเข้าไปด้านใน  เราเลยบอกพี่เค้าว่าเอาเบอร์มาดิ่ ซื้อมาแล้วจะเอามาฝากให้  (เราซื้อมาฝากพี่เค้าจริงๆนะ แต่ไม่รุ้ว่าพี่เค้าได้รับหรือป่าว คือตอนกลับเข้ามาก็เอามาฝากที่ชั้นสี่ขาออก เอาไว้เล่าตอนขากลับทีหลังแล้วกัน)   ถึงเวลาบอร์ดดิ้งแล้ว  อีชั้นยังมัวยืนเลือกหาของฝากไปให้โฮสที่จะไปพักที่ฮ่องกงอยุ่เลย แบบว่าจะได้มีอะไรทรงจำไปฝากเค้าบ้างสรุปได้ตัวติดตู้เย็นรูปหัวโขนมาอันนึง  ราคา หนึ่งร้อยห้าสิบบาท แก้ไขเมื่อ 26 ก.ค. 52 10:02:35 จากคุณ : แฟนหึงขั้นเทพ เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 52 09:43:53

ความคิดเห็นที่ 2 ตัดบทไปยังสนาบินมาเก๊าเลยก็แล้วกันถึงเวลาแลนดิ้งแล้ว  พอเข้าเกทมานี่แบบว่าเหมือนเก้าอี้ดนตรี  ที่บอกว่าเหมือนเก้าอี้ดนตรีนั้นเพราะว่า  คนวิ่งแย่งกันต่อแถวเพื่อเข้าคิวในอิมมิเกรชั่น  ส่วนเราอยู่ท้ายสุดกันเลยก็ว่าได้   เจอคนไทยก็ถามๆเค้านิดนึงว่าไปพัก รร อะไร แบบประมาณว่าเราจะได้อาศัยมีเพื่อนเดินทางไป รร แต่ว่าเค้าก็ไม่ได้พักที่เดียวกันกับเรา ส่วนใหญ่ก็มากับทัวร์อ่ะนะ  เรามันโดนเดียวเอกาอยู่แล้วนี่นา ก็ต้องไปต่อไปชิมะ สรุปว่ารอผ่านด่าน ตม นี่ราวๆหนึ่ง ช ม กันเลยก็ว่าได้ (ไม่ไช่ก็ไกล้เคียงอ่ะนะ)  หลุดไปแล้วผ่านด่านรอรับกระเป๋าก็ตรงดิ่งไปถามเค้าเตอร์ อ้อ,,, แลกเงินมาเก๊ากันก่อนแล้วกันนะคะ  ขั้นแรกก็แค่ห้าร้อยเหรี่ยญเป็นพอ จะใช้อะไรกันมาก ถ้าไม่พอก็เงินฮองกงนี่ละ ถามจนท ปชสพ เค้าก็บอกว่ามีรถ AP1 วิ่งผ่าน รร เบสเวสเทิน ไทปา ที่เราจะไปพัก  คืนแรกเราพักที่นี่คะ  จองผ่านเอ๊กพิเดียไว้ ได้แค่คืนเดียวเพราะคืนต่อไปมันเต็ม ก็เลยต้องหา รร อื่นแทน   แต่ ณ ตอนนี้ว่ากันด้วย เรื่องรถไป รร กันก่อนดีกว่า  เราถามไปถามมา  ก็ถามต่อว่าแล้วค่าแท็กซี่ล่ะเท่าไหร่กัน  เธอบอกว่า สามสิบเหรียญ  เพราะมันไกล้มากๆน่ะเอง   สรุปเราเห็นว่าดึกแล้วเลยไป รร ด้วยรถแท็กซี่ ก็ไปต่อคิวเพื่อขึ้นรถ  คนก่อนหน้าเราก็ไปกันเรื่อยๆ จนมาถึงเรา  รถมาจอดหน้าเทียบถนน คันนี้รับ ผดส มาจากข้างนอกด้วย  เมื่อ ผดส ลง เราก็ยกของเราขึ้นไปนั่งบนรถ แล้วรอคนขับ  เอ่อ,,,,,, ขอบอกก่อนว่าเราเองไม่รุ้ว่าเรา ผิดพลาดอะไรหรืออย่างไรอ่ะนะ   คนขับมันคงไม่เห็นเราว่าได้เข้าไปนั่งในรถเรียบร้อยแล้ว  มันจัดแจงรับ ผสดที่ต่อแถวหลังเรา แล้วยกของๆ คนเหล่านั้นขึ้นหลังรถ  เราตกใจมากๆ ว่าเฮ้ย อะไรฟะ  ตูขึ้นรถอยู่นี่แมร่งจะรับ ผดส อื่นอีก  ลงก็ลงไม่ได้เพราะมันล๊อก  สุดท้ายยัยผุ้หญิงไม่รุ้ชาติไหน แต่น่าจะเป็นมาเก๊ากระมั้ง เค้าก็คุยกัน เราก็ถามคนขับว่า เฮ้ย ตกลงยังไงเนี่ย   เค้าก็โฉ่งเฉ้งๆ กัน สรุปก็คือเราโดนเด้งออกมาตอนนั้นขอบอกเลยว่าเราแทบจะร้องไห้ เพราะมันเหมือนก้าวแรกที่เหยียบที่นี่แล้วเจอแบบนี้ มันบอกไม่ถูก นี่ถ้าไม่ติดเพราะดึกมากแล้ว เราก็คงจะนั่งรถเมลล์หรอกเพราะมันไม่ได้ไกลเลย จากคุณ : แฟนหึงขั้นเทพ เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 52 09:47:36

ความคิดเห็นที่ 3 เราโชว์ชื่อ รร ให้แทกซี่คันอื่นๆ ก็ไม่มีใครรับ  จนมีคันนึงจอดเราก็โชว์ชื่อ รร อีกเค้าก็บอกว่า หกสิบเหรียญ  (ตอนนั้นเราได้ถามประชาสัมพันธ์ด้านในแล้วว่า ราคาไป รร นี้ประมาณเท่าไหร่   เค้าเรียกเรามาหกสิบ  เราก็ต่อกลับไป สี่สิบ เค้าก็บอกห้าสิบจะไปหรือไม่ไป  เราก็ไม่มีทางเลือกแล้ว   ตอนรอเข้าแถวเราเจอคนไทยกลุ่มนึงน่าจะมาแบบครอบครัว มากับแปดคนได้  เราก็ถามเค้าว่าไป รร ไหนเผือเราจะได้แชรค่ารถไปด้วย  เค้าก็บอกว่าเรามากันสี่คนครบคนแล้ว พูดแบบไม่สนใจใยดี  และก็ไม่พูดไม่ถามอะไรต่อ เราก็เออๆ  ไม่เป็นไร เราคงเสือใส่เกือกไปถามเค้าเอง ไปวุ่นวายกับเค้าเองกระมั้ง  เราจากนั้นเลยไม่เคยคุยกับคนไทยคนไหนเลย รุ้ว่าเป็นคนไทยถือพาสปอร์ตไทย เราก็ไม่มองไม่ทักแล้ว และจะจำไว้เสมอว่าไปต่างประเทศเจอคนไทยก็จะไม่ทักไม่ทายใครแล้ว  ประสบการณ์ตอนนั้นเราแทบจะร้องไห้ เพราะมันเป็นทริปคนเดียวแบบเพียวๆ ที่ไม่ได้รู้จักใครที่นั่นพอให้ความช่วยเหลือได้   แฟนเราเองก็โทรหาตลอดเช็คว่าเราถึง รร หรือยัง  เค้ากลัวเราเป็นอันตราย  เราไปคนเดียวก็โชคดีที่มีโทรศัพท์เป็นเพื่อนคุย ถ้าเราไม่มีเบอร์โทรศัพท์ที่นั่นเราคงเหงา และโดดเดี่ยวสุด ๆ จะว่าไปก็ดีไม่น้อย   พอเราเข้ามานั่งในแทกซี่  คนขับก็บอกว่า  ยูรู้ไหมว่าไอรอคิวมาเป็น ช ม แล้วได้ไปแค่นั้น มันไม่คุ้มอ่ะ เราก็ไม่ได้ติดใจอะไร ขอให้ถึง รร ก็เป็นพอ  รถที่นี่ดีอย่างนึง ใหม่มาก มีพีทีวีให้ดู  ประตูก็เปิดปิดเองได้  เราว่าข้อนี้เป็นข้อดีและก็ข้อเสียอ่ะ   ถ้าเป็นในเมืองไทยเป็นแบบนั้น เรากลัวนะ กลัวคนขับพอไปไหนต่อไหนแล้วเปิดประตูลงไม่ได้นี่ซวยหนัก   แต่ที่นั่นคงไม่มีเหตุการณ์แบบที่เราคิดหรอกละมั้ง เราถึง รร เบสเวสเทอร์น ไทปา ราวๆ ตีหนึ่งครึ่งประมาณนั้น  ก็เช็คอิน  อ้อ.....รร นี้เราจองจาก เอ็กพิเดีย ได้ลดแล้วเหลือ สิบสี่ปอนด์ แปดร้อยก่าๆ ถือว่าถูกมั่กๆ  พนักงานบอกว่ามีแต่ห้องเตียงคู่ยูจะเอาไหม  เราบอกอะไรก็ได้ เพราะชั้นก็นอนคนเดียวอยู่แล้ว   สุดท้ายเค้าได้ห้องเป็นเตียงใหญ่ให้เรา ห้องอยู่ชั้น สิบ  ยังจำได้ดี  ห้องเบอร์ หนึ่งศูนย์ศูนย์หนึ่ง   เป็นห้องที่ดีจริงๆ คุ้มค่ากับเงินที่จ่ายไปเป็นอย่างมาก และห้องใหญ่ดีจริงๆ   มีรูปให้ดูตาม ลองดูนะคะ จากคุณ : แฟนหึงขั้นเทพ เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 52 09:52:18

ความคิดเห็นที่ 4 เสร็จสรรพเข้าที่พัก เราก็ออกมาข้างนอกมาหาร้านเซเว่น เพื่อซื้อน้ำ  แบบว่าหิวมากด้วย เลยซัดน้ำในมินิบาร์ไปขวดนึง สิบเหรียญนิดๆ แล้วขวดเล็กมากๆ ไม่พอ  เลยต้องเดินไปหาแถวๆ นั้น  ถามพนักงานเฝ้ารถด้านนอก เค้าก็ไม่เข้าใจเราถามเท่าไหร่  เราก็คุยจีนได้นิดหน่อย เลยบอกว่า  สุ่ย  แล้วก็ทำท่าดื่มน้ำ  เค้าเลยถึงบางอ้อ.... แล้วชี้ทางไปเซเว่นให้เรา  ซึ่งก็เดินข้ามถนนไป อีกซอยนึงเดินไปประมาณห้านาทีก็ถึงแล้ว  เห็นเซเว่นนี่หัวในเบิกบานจริงๆ  รอดตายแล้วเรา   เราได้ซื้อน้ำและก็มาม่าที่เป็นชามใหญ่ๆ ราคาสี่เหรียญมาด้วยเอาไว้กินตอนเช้า  ส่วนคืนนั้น ได้หน๋มปังที่ติดมาจากเมืองไทย  กับปาร์ม่าแฮม  แล้วก็มิลาโน่ซาลาเม่ ที่ติดมางั้นๆ เพราะทิ้งไว้ที่ตู้เย็นบ้านเรา ไม่ได้กินกลัวมันจะหมดอายุ  เลยติดมา  แต่ดันเป็นประโยชน์กับเรามากๆ ก็ได้รองท้องไป เฮ้อ.....รอดตายไปมื้อนึง   แฟนยังโทรเช็คเหมือนเดิม     วันแรกหมดไปแล้วแต่ยังไม่ได้เริ่มเที่ยว  พรุ่งนี้แหละถือเป็นวันจริงของเรา แล้วคืนแรกก็หลับไปอย่างเหนื่อยล้า   เราเปิดทีวีนอนเอาเสียงทีวีเป็นเพื่อน   เพราะไปคนเดียวก็แอบปอดแหกเหมือนกันนิ๊   อ้อ......ขำๆ เราก็กดหาช่องที่มันแบบว่าไม่น่ากลัว เช่นช่องเพลง  หรือพวกอะไรที่ไม่มีผีอ่ะ  เราเลือกนี่เลย   แอนนิมอลล์  แพลนเนต   ไม่มีผีแน่วุ้ย   ก็นอนดูปลาวาฬจนเคลิมหลับ แต่ไม่กลับดีหรอกเพราะมันแปลกที่   ลืมตามาอีกที มันดันเป็นโฆษณาแล้ว และมันก็ดันเป็นโฆษณาอะไรไม่รุ้  เป็นผีๆ อ่ะ หนังหรือป่าวไม่แน่ใจ  โห..เรารีบกดเปลี่ยนช่องแทบไม่ได้  ไรว๊ะ.........อุส่าห์เลือกช่องที่ไม่มีอัตราเสี่ยงสูงแล้วดันเจออีก   เลยเลือกช่องข่าวเลยดีก่า ZZZZZZZZZZZZZZ........... จากคุณ : แฟนหึงขั้นเทพ เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 52 09:56:06

ความคิดเห็นที่ 5 สิบแปด  กรกฏาคม เช้าวันนี้เราตื่นตอนตอนเก้าโมง  แบบว่าเหนื่อยจริงๆ  ก่อนมาเที่ยวก็ลุยงานหนักทั้งสัปดาห์ยังไม่ได้พักเลย จนข้ามน้ำข้ามทะเลไปเที่ยว ก็เหนื่อยล้ามาก   เราตื่นขึ้นก็รีบไปดูวิวที่หน้าต่าง  เพราะเมื่อคืนยังไม่เห็น   เช้านี้เรากินมาม่าที่ซื้อไว้ แล้วก็แฮมต่างๆ กินให้หมดก่อน  จะได้ไม่เสีย   ขอบอกว่ามาม่า นี่ไม่มีส้อมในชามกระดาษให้เหมือนอย่างบ้านเรา  แล้วเค้าก็ไม่ได้ให้ตะเกียบเรามา  เฮ้อ.......แล้วจะกินยังไงฟะเนี่ย ตายหละ   ตรงนี้ขำมากๆ เอาเป็นว่าไม่บอกแล้วกันนะว่าเราเอาตัวรอดตรงนี้ไปได้ยังไง   แบบว่าอายอ่ะ  คือเราหาอะไรไม่ได้จริงๆ อ่ะ ถ้าไม่ทำแบบนี้ก็กินเส้นมาม่าไม่ได้แล้ว  มีหวังคงได้ซดแต่น้ำแล้วรอมาม่าเย็นค่อยใช้มือหยิบละทีนี้   คราวนี้จะจำไว้เลยว่าไปเที่ยวตูขอช้อนส้อมไปคู่นึง ถึงจะได้ใช้ไม่ได้ไช้อะไรก็ตาม    (ได้อ่านรีวิวของคุณวุฒิคุณเคทมาพี่เค้าก็ติดช้อนส้อมไปแต่เราคาดไม่ถึง ไม่ได้เตรียมการณ์อะไรเลย)   หวังว่าคงไม่มีใครถามเรานะว่าเราใช้อะไรกินมาม่า   เอาเป็นว่าถ้าเป็นคุณๆๆๆ   เจอเหตุการณ์แบบนี้ในห้องพัก คุณจะหาอะไรมาใช้แทนตะเกียบดีเอ่ย จากคุณ : แฟนหึงขั้นเทพ เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 52 10:14:20

ความคิดเห็นที่ 6 เราเช็คเอาท์ตอนสิบเอ็ดโมง  ทางเค้าเตอร์ก็เช็คมินิบาร์แล้วคืนเงินค่ามัดจำมาห้าร้อยเหรียญ ที่เราได้ดิโพสิทไว้  จากนั้นก็จับแท็กซี่ไปเช็คอินอีก รร นึง คือวิคตอเรีย  ซีเคร็ท   เอ้ย......วิคตอเรีย โอเตล แถวๆ ทางเหนือ  วิ่งยิงยาวเลย  แต่ขอบอกว่าก็ไม่ได้ไกลมาก   โดนค่าแทกซี่ไปอีก หกสิบเหรียญ คราวนี้ยังโอเคเพราะนั่งได้นานหน่อย  ทางไกลตามมิเตอร์  แต่เมื่อคืนนี้ประหนึ่งเหมือนกับว่า  สุวรรณภูมิ มาแถวถนนกิ่งแก้ว  ลาดกระบังอ่ะ   เราก็คุยถามแทกซี่โน่นนี่  คนนี้เค้าพอพูดอังกฤษได้นิดหน่อย  เราเองก็พูดจีนได้นิดหน่อย ก็ไม่เข้าใจอะไรก็พยายามขุดคำจีนขึ้นมาให้ได้สักคำก็พอจะสื่อความหมายได้   ไม่ถึงยี่สิบนาทีเราก็ถึงหน้า รร  แล้วก็เช็คอินตามระเบียบ   เสียค่ามัดจำสามร้อยเหรียญ แต่เราไม่มี เลยให้ไปห้าร้อยเหมือนเดิม เราได้ห้องเบอร์ ห้าหนึ่งแปด พอได้คีย์การ์ดก็ขึ้นเอากระเป๋าไปเก็บ  สภาพห้องที่นี่สะอาด แต่เล็กมากกกกกกกกเมื่อเทียบกับเมื่อคืนที่ผ่านมา คนละเรื่องเดียวกันเลย  แต่สะอาด อยู่ริมถนน แถวนั้นก็หาอะไรทานได้  มีมินิมาร์ท ก็ไม่อดตายว่างั้น อยู่ไกล้ป้ายรถเมลล์ด้วย  แต่ราคาห้องที่นี่แพงกว่าที่ไทปา   เราจองผ่านอาโกด้า  ได้มาสองพันบาท ถือว่าแพงดิ่ สำหรับคนเดียว  ก็ตอนแรกจะไม่จอง ไปๆมาๆ ก็มาจองอีกทีหลัง ราคามันก็อัพขึ้นไปแล้ว  แต่ก็ไม่เป็นไร  สองคืนก็ตก สามพันบาท ยังโอเคอยู่คิดซะว่าคืนละพันห้า จากคุณ : แฟนหึงขั้นเทพ เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 52 10:15:41

ความคิดเห็นที่ 7   เข้ามารอเก็บข้อมูลค่ะ....(แอบสงสัยนะเนี๊ยะว่าใช้ไรแทนตะเกียบ!)) จากคุณ : molecule_p เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 52 10:32:09

ความคิดเห็นที่ 8 อิๆๆๆ  เราอ๊ายอายไม่อยากบอก  แ่ต่ถ้าใครทายถูกจะให้กิฟ ฮิๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : แฟนหึงขั้นเทพ เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 52 10:34:19

ความคิดเห็นที่ 9 จากนั้นเราก็เตรียมข้าวของ กล้อง กระเป๋าตังค์อะไรต่างๆ ที่จำเป็น  ที่ขาดไม่ได้ก็แผนที่ เอาติดตัวไป  น้ำขวดเล็กๆ เอาไปขวดนึง  กระเป๋าหนักมากๆ แบกจนไหล่แขนเคล็ดเลย   ที่แรกที่เราจะไปก็วัดอาม่าค่ะ  ลืมถาม จนท ในรร ว่าตกลงนั่งรถเมลล์สายอะไร   ก็เดินไปที่ป้ายรถเมลล์  พวกคนจีนที่นั่นก็มองเราและถามอะไรไม่รุ้  เหมือนขายทัวร์หรืออะไรสักอย่าง  เราฟังไม่ออกพูดไม่ได้ ก็ยิ้มสยามไว้ก่อน  เราก็ยืนรอรถอยู่  เลยตัดสินใจถามลุงคนหนึ่ง ลุงเค้าก็บอกว่ารถสายอะไร  พอรถมาเราก็เตรียมเงินให้พอกับค่ารถ คือสามเหรียญยี่สิบเซนต์ แล้วก็หยอดที่กล่องเก็บตังค์  รถเมลล์ที่นี่เค้าขึ้นหน้า และลงหลัง   ไม่กี่อึดใจก็ถึงวัดอาม่า  ตอนแรกเราก็ไม่รุ้หรอกว่านี่คือวัดอาม่าแล้ว  เราเห็นว่าคนลงหมดแล้วเลยตัดสินใจถาม พนักงานขับรถว่าวัดอาม่าหรือป่าว  ได้คำตอบก็รีบลงจากรถเลย  เราอยู่ที่นี่ใช้เวลาแค่ สามสิบนาทีก็จับรถเมล์ไปย่านเซนนาโด้ทันที  ก็ไม่รุ้อีกน่ะแหละว่ารถสายไหน  ก็เลยต้อง ถามหนุ่มสาวคู่หนึ่ง  ซึ่งเค้าก็ให้ความช่วยเหลือเราดีมาก เดินไปดูสายรถที่จะไปเซนนาโด้ให้เรา  ที่ป้ายจะมีว่าสายไหนไปไหน  แต่เราก็ยังไม่ค่อยเข้าใจดูไม่ค่อยเป็น   พอรถมาทั้งคู่ก็บอกให้เราขึ้น  เราก็ขอบคุณเค้าและขึ้นรถมา   อีกแล้วค่ะ  นั่งไปก็ไม่รุ้หรอกว่าถึงไหนแล้ว  ลงตรงไหนก็ไม่รุ้   นั่งมาสักพักเห็นว่าเป็นย่านในเมืองแล้ว ก็ตัดสินใจถามอีกแล้วครั่บท่าน  ถามซิ่ ไม่ถามเดี๋ยวหลงไปใหญ่ ยุ่งกว่าเดิม  หนุ่มคนนี้แต่ตัวเทห์ดีตามสไตล์คนฮ่องกงมาเก๊า  เสื้อโปโลปกตั้ง กางเกงยีนส์   ผมใส่เจลเป็นชี้ๆ ฟังเอมพีสาม  ใส่แว่นเรย์แบน  เท่ห์ไม่หยอก  เราเห็นว่าเค้าฟังเพลง ก็ไม่อยากจะถามเพราะคิดว่าเค้าคงไม่เพย์แอทเทนชั่นแน่ๆ   ก็ถามเค้าแหละ  (นั่งคนละฝั่งรถกัน)  เค้าก็เอาหูฟังออกแล้วลุกมาหาเรามาดูแผนที่ที่เราถืออยู่  เราบอกว่าเราจะไปเซนาโด้ถึงหรือยัง  พอดีป้ายนั้นละถึงพอดีเหมือนกัน  เค้าเองก็ลงป้ายนี้ ก็เลยลงพร้อมกัน แล้วเค้าก็ชี้เส้นทางไปให้เรา    เราจะบอกว่าทุกๆ คนคือเหล่านั้นคือ เทวดา และนางฟ้า ที่คอยช่วยเหลือเราตลอดระยะเวลาที่เราเที่ยวที่นั่นจริงๆ ถ้าไม่ได้พวกเค้าเหล่านั้นเราเองก็คงแย่น่าดู จากคุณ : แฟนหึงขั้นเทพ เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 52 10:39:04

ความคิดเห็นที่ 10 พอถึงเซนาโด้  ก็เดินถ่ายรูปเล่น  อาคารตึกเหล่านั้นนี่ดูดีทีเดียว  มีกลิ่นอายของความเป็นยุโรปจนเราคิดว่าอยู่ยุโรปหรือป่าวเนี่ย  อิๆๆ  เอารูปให้แฟนดู แฟนยังบอกเลยว่าเหมือนอิตาลีมากๆ เราดูก็คิดว่าเหมือนจริงๆ แหละ ถ้าไปหน้าหนาวคงได้บรรยากาศไม่น้อยเลยอ่ะ  แต่ขอบอกไม่มีรูปสวยๆ กับเค้าเลยค่ะ เพราะไม่รุ้จะให้ใครถ่ายให้ ก็เลยใด้แต่หันกล้องมาถ่ายตัวเองเอา  ภาพออกมามันก็ไม่เห็นอะไรนอกจากหน้าเรา  แต่ไม่เป็นไร ไว้โอกาสต่อไปคงได้ไปเที่ยวอีก  เราเดินเข้าซอยไปตื่นตาตื่นใจกับ สินค้าลดราคามากกว่าเดินถ่ายรูปแล้ว อิๆๆๆ  แต่ยังไม่ซื้อเพราะว่าขึ้เกียจหิ้ว  ก็เดินเข้าตรอกซอกซอยเพื่อไปเซนต์ปอลล์   จะบอกว่าตรงนี้เราใช้เวลาเปลืองมากเพราะเดินผิดซอย แบบว่าถ่ายรูปไปเรื่อยแล้วก็หลงไปอีกด้านนึง โผล่ออกมาเราเห็นตึก รร ลิสบัวอ่ะ  เลยคิดว่าหลงแล้วตู ทำไงดีวะ ขึ้เกียจนั่งแทกซี่ด้วย ก็เดินไปเรื่อยๆ ดูแผนที่เอาและก็ใช้ดวง โยนหินถามทางเอา  อิๆๆๆ จนเราแบบว่าไม่รุ้จะเดินไปทางไหนแล้วกลัวมันวนมาที่เดิม ต่อไปนี้จะมีเทวดาและนางฟ้ามาช่วยเราอีกสองคน คนแรก เค้านั่งสูบบุหรี่อยู่ในพาร์ค คิดว่าเป็นแนชั่นแนล สเตเดี้ยมอ่ะนะ ใครที่เคยไปอาจจะพอนึกภาพออก  เรานั่งพักตรงนั้นแปบนึงเพราะเมื่อยขามากกกกกกกกก  แล้วก็หอบแผนที่ไปถามน้องคนนั้น  เค้าพูดอังกฤษไม่ได้เลย เราชี้ให้เค้าดูว่าเราจะไปเซนต์ปอลล์  เค้าเห็นโลเคชั่นแล้วก็ชี้มือบอกทาง  แต่ประมาณว่าเราทำเอ๋อไม่เข้าใจที่ลื้อพูดหรอก  เค้าเลยลุกขึ้นแล้วเดินนำเราไป บอกเราประมาณว่า มานี่จะนำทางไปให้  เค้าก็เดินนำทางไปส่งเรามันจะเห็นซอยถนนที่จะเดินไปเค้าก็ชี้บอกและเดินตามทางนั้นไป  ขอบคุณเค้าแล้วก็เดินจากไป  แต่คนนี้ยังหันมามองประหนึ่งว่าเมิงจะหลงอีกป่าวไปถูกทางป่าว นี่เป็นรูปที่ถ่ายระหว่างเดินหาทางอยู่ แก้ไขเมื่อ 26 ก.ค. 52 10:52:01 จากคุณ : แฟนหึงขั้นเทพ เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 52 10:44:25

ความคิดเห็นที่ 11   รูปเล็กไปนิดส์นะคะ...ภาพสวยๆเลยอยากเห็นเต็มๆตาหน่อยอ่ะค่ะ กำลังจะตามรอยไปค่ะ...เลยมาซุ่มเก็บข้อมูลแถวนี้ จากคุณ : molecule_p เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 52 10:47:17

ความคิดเห็นที่ 12 สุดท้ายก็ยังไม่เจอเซนต์ปอลล์ เดินไปได้สักพักนึงเจอนางฟ้าอีกแล้วถามดิ่ถาม  เธอออกแนวฟิลิปินส์นะ มากันสามคน  เราก็ถามเค้า ๆ ก็บอกว่าเรากำลังจะไปที่นั่นพอดีมาพร้อมกันเลย  เฮ้ยยยย.......โชคดีหน่อยก็เลยได้คุยกับนางฟ้าคนนี้ เราก็ถามว่ามาจากไหน เธอบอกว่าเป็นคนฮ่องกง แล้วมาหางานทำที่มาเก๊า เธอชื่อเอมี่   ซึ่งเอมี่พูดภาษาที่ไม่ไช่ภาษาจีนกับเพื่อนไม่รุ้เหมือนกันภาษาอะไร  ประหนึ่งว่าเธอเดินกันไปก่อนเดี๋ยวไปส่งเราก่อนไรแบบนั้น  แล้วก็แยกกัน เราไปกับเอมี่   แล้วเธอก็พาเราเดินโผล่มายังเซนต์ปอลล์  เราโผล่มาเฮ้ย....เซนต์ปอลล์หรอทำไมหน้าตาไม่เหมือนในรูปเลยวะ  แอบงงๆ  เอมี่คงเห็นว่าเรางงๆ อยู่เลยบอกว่า นี่เราอยู่ด้านหลังของเซนต์ปอลล์อ่ะ  แล้วเธอก็พาเราเดินไปด้านหน้า  เอออ.....วุ้ยไช่แล้ว แม๊........ จากนั้นก็ขอบคุณเอมี่มากมายที่พาเราเดินมาจนถึงที่หมาย  เราได้แลกเบอร์กับเอมี่ไว้ด้วย  แล้วก็ถ่ายรูปกับเอมี่เป็นที่ระลึก แล้วเธอก็ขอตัวจากไป   ส่วนเราก็ได้ถ่ายรูปและนั่งเล่นที่นั่นพักใหญ่  เพราะเหนือยและเมื่อยมาก  ร้อนสุดๆ แดดแรงจริงๆ วันนี้   มานั่งเล่นอยู่แถวๆ ทางออกเชิงบันได ก็เจอคนไทยเยอะแยะเลย  เราก็นั่งของเราเหมือนเดิม  อยากให้คนอื่นถ่ายรูปให้เหมือนกัน แต่ก็ไม่ได้ขอใครเค้า  เลยนั่งชิวบรรยากาศแถวๆนั้นพักนึงก็เริ่มช๊อปปิ้งกันแล้ว  เดินย่านๆ นั้นละ เห็นของลดราคามากมายนี่หัวใจพองโตจริงๆ เหอๆๆ   ปล ไม่รุ้เหมือนกันว่าจะทำไงให้รูปมันใหญ่ขึ้นแต่ไฟล์จำกัดแค่ 200K naka จากคุณ : แฟนหึงขั้นเทพ เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 52 11:04:04

ความคิดเห็นที่ 13 จากนั้นเย็นย่ำก็หาทางกลับ รร ไปตั้งหลักก่อน แล้วช่วงค่ำคืนนี้จะออกไปแว๊บๆ แถวๆ คาสิโนลิสบัวร์  กลับถึง รร ก็พักผ่อนเอาแรง  จากนั้นก็ออกไปข้างนอก   แต่ปรากฏว่าฝนตก  ดูทีวี  แต่ฟังไม่ออก  คาดว่าทีวีแจ้งว่าจะมีไต้ฝุ่นเข้าช่วงวันที่ผ่านมา แต่เราฟังไม่ออก และก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรข้างนอกเลย  พอลงมาล๊อปบี้  ฝนงี้ตกหนักมากมาย เลยต้องขึ้นไปเอาร่มมา  เพราะเตรียมมาด้วย  แต่ก็ยังออกไปไม่ได้เพราะฝนตกหนักเกินกว่าร่มคันเล็กๆ จะเอาอยู่ เลยนั่งรออยู่หน้าล๊อปบี้น่ะแหละ   พักใหญ่ๆ ได้ข่าวจากเมืองไทย  พี่สาวโทรมาบอกว่าลุงเสียชีวิตแล้ว  อารมณ์หดหู่ลงมาเลย   แต่เราก็ต้องเดินหน้าต่อไป เหลือเวลาอีก สามวันนี่นา ทำตัวปรกติไม่เศร้าไม่อะไรทั้งสิ้น พอฝนซา ก็ออกไปรอรถเพื่อไปลิสบัวร์  ที่จะไปนี่ก็แค่อยากจะเล่นคาซิโน  ออกไปตอนสองทุ่มครึ่ง นั่งรถเมลไปลงหน้า รร  ยังไม่ได้จะได้ไปไหนเลย แฟนตัวดีโทรมาอีกแล้ว  ยูอยู่ไหนนี่มันดึกมากแล้วนะ กลับ รร เลย เป็นผู้หญิงยิงเรือ ทำไมออกไปค่ำๆ มืดๆ คนเดียว  แล้วไปยังที่แบบนั้นอีก กลับ รร เดี๋ยวนี้ !!!!!!! คือตูเพิ่งมาถึงเพิ่งก้าวเท้าลงจากรถ จะให้ตูนั่งรถกลับ รร อีกละ  มันเพิ่งสามทุ่ม  คุยกันไว้ว่าสี่ทุ่มจะถึง รร ก็ยังมีเวลาอีก ชม  แต่พี่แกไปดูเวลายังไงไม่รุ้ บอกว่านี่มันสี่ทุ่มแล้ว  กลับด่วน  แล้วก็วางหูโครม   สักพักโทรมาอีก วุ้ยเซ็ง....  เราก็ไม่ได้อะไรมาก ไปคนเดียวจะไปลั่นล้ามากมายก็ไม่ได้   เลยขอเข้าไปดูในคาสิโนแป๊บนึง  อยากเล่นสล๊อตนะ แต่เล่นไม่เป็น ก็เดินไปชั้นล่าง ลูบๆ คลำๆ ตู้ แบบว่าพยายามศึกษาว่าเค้าเล่นกันยังไง   อีแฟนตัวดีโทรตามอีก  เออ.....ตูไม่เล่นก็ได้ฟะ  โชคดีไปที่ลิสบัวร์ไม่ได้กินตังค์เรา  อิๆๆๆ   กลับถึง รร ก็นอนเลย  ขี้เกียจอาบแล้วน้ำ  ก่อนนอนทานยาถ่ายไปด้วยเพราะมานี่จะไม่ถ่าย เราแปลกที่จะเป็นแบบนี้   พอตกดึกแบบว่าท้องปั่นป่วน ตื่นมาห้องน้ำสามรอบกันเลย  ไปทริปนี้ได้ทิ้งบอมม์แค่นั้นละ คืนนี้หลับฝันดีราตรีสวัสดิ์ ZZZZZZZZZZZZ แก้ไขเมื่อ 26 ก.ค. 52 12:56:16 แก้ไขเมื่อ 26 ก.ค. 52 12:56:14 จากคุณ : แฟนหึงขั้นเทพ เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 52 12:55:30

ความคิดเห็นที่ 14 ตามไปด้วยคนนะคะ จากคุณ : my_tabo เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 52 12:58:00

ความคิดเห็นที่ 15 สิบเก้า  กรกฏาคม เช้านี้ตื่นสายอีกตามเคย  ตอนแรกกะว่ะ เออเดี๋ยวตื่นเช้าๆ หน่อยแล้วไปถ่ายรูปบริเวณแถวๆ รร เพราะยังไม่ได้เดินสำรวจพื้นทีเลย  เผื่อมีอะไรสวยๆ ให้ถ่าย  แล้วก็ไม่ได้ตืนจน เก้าโมงอีกแล้ว  วันนี้ฝนพรำๆ ตลอด แต่ไม่หนัก  เราเช็คเอาตอนสิบโมง  ตืนมาก็กินมาม่าที่ซื้อมาเมื่อคืนชงเหมือนเดิม   หาช้อน อะไรไม่มีอีกละ  ซุปเปอร์ไกล้ๆ เราก็ถามว่ายูมีตะเกียบอะไรขายไหม  เค้าก็ตอบอะไรไม่รุ้  ประมาณว่าไม่มีหรอก เสียงแอบเซ็ง  ก็ไม่เป็นไรวะ  ใช้วิธีเดิมก็ได้    จัดการเติมมื้อเช้าด้วยมาม่าสองมื้อแล้วเรา  แบบว่าอะไรง่ายๆ ประหยัดได้ก็ประหยัด  วันนี้เราต้องเดินทางด้วยเทอโบเจ๊ท ไปฮ่องกง  เราเช็คเอาท์ก็นั่งแท็กซี่ไปยัง ท่าเรือทันที  สนนราคาราว สี่สิบห้าเหรียญ  จำตัวเลขแน่นอนไม่ได้ แต่ราวๆ นั้น  ไปก็รีบซื้อตั๋วแล้วก็ไปยังเกทเลย  ผ่านด่าน ตม อะไรต่างๆ นานาๆ ก็ไปรอเรือ  ไม่ได้รอลิงนะ  เรือก็ลำใหญ่ดี สีแดงสดใส ลากกระเป๋ากระเตงๆ ขึ้นเรือ เที่ยวนี้คนไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่  สักพัก จนท ก็แจกใบเช็คสุขภาพอะไรสักอย่างให้เรากรอกกัน ซึ่งก็จัดการเสียให้เรียบร้อย เดี๋ยวไกล้ถึงจะได้ไม่ต้องมาวุ่นเรื่องนี้อีก   รูป รร วิคตอเรีย มาเก๊า จากคุณ : แฟนหึงขั้นเทพ เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 52 13:43:18

ความคิดเห็นที่ 16 ลืมรูปค่ะ จากคุณ : แฟนหึงขั้นเทพ เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 52 13:44:09

ความคิดเห็นที่ 17 ตัดมาที่ฮ่องกง คราวนี้เราพักโฮมสเตย์ที่ฮ่องกง  เราได้ส่งอีเมล์คุยคอนเฟิมเรื่องการเข้าพักกับโฮสล่วงหน้าสองเดือนกันเลย ก็ติดต่อเรื่อยมาเพื่อที่จะรีไมน์โฮสว่าเรายังคงไปพักอยู่นะ  ไม่งั้นเค้าอาจจะลืมแล้วรับคนอื่นเข้าพักละซวยเลย   เราส่งแมซเซสหาโฮส สักพักโฮสโทรมาบอกว่า  ถ้ายูถึงแล้วให้โทรมาบอกจะได้ไปรับ  แต่เรื่องมีอยู่ว่า เกสคนเก่าชั้นคนฝรั่งเศสยังไม่ได้เช็คเอ้าออกไปเลย เพราะเมื่อคืนนี้ไต้ผุ่นเข้า  แล้วเค้าเลื่อนวันเดินทางกลับวันที่ยี่สิบตอนเช้าแทน   เราก็เออแล้วทำไงดีวะ  เห็นไหมงานเข้าอีกละ  แต่ก็คิดว่าโฮสคงจัดการอะไรให้เราได้ เพราะเค้าคอนเฟิมแล้วว่าเรามีที่นอนชัวร์   เราไม่ได้หาแผนสองรองรับ  ก็ต้องไปพักกับโฮสต่อไป  บ้านโฮสนี่เค้าอยู่ที่สถานนี้รถไฟใต้ดิน ทิน เหา  ออกช่อง เอ ก็เดินไปหน่อยก็จะถึง  เราโทรหาโฮสว่าเรามาถึงแล้ว   ซึ่งเราก็รอสักพักโฮสก็มารับ ที่บ้านโฮสนี่เป็น ซิงเกิลมัม  มีด้วยกันทั้งหมด สี่คน  มีเมดคนนึง  โฮส  แล้วอีกคนคิดว่าน้องสาวโฮส  แล้วก็ลูกโฮส เป็นเด็กชาย อายุราว เจ็ดขวบ คุยเก่งมากกกกกกกกกก  ตอนเจอโฮสครั้งแรก  ซึ่งโฮสก็กำลังพาคนฝรั่งเศสซึ่งเค้ากำลังจัดการกับไฟลท์อะไรของเค้าอยู่ที่ร้านเน็ต   แล้วก็ให้น้องพาเราไปบ้าน  ซึ่งน้องก็จูงมือเราพาไปบ้านเค้า แนะนำอย่างเต็มที่ พรีเซนต์น่าดู และคุยเก่งมากๆๆๆๆๆ   พูดไม่หยุดว่างั้นเหอะ  แล้วเป็นเด็กฉลาดจริงๆ เราขึ้นไปบ้านโฮสอยู่ชั้น ห้า  บ้านก็เหมือนในหนังน่ะแหละมีประตูเข้าหลายชั้นมาก  กว่าจะถึงตัวบ้าน   ภายในบ้านเป็นคอนโดนห้องชุดเล็กๆ ซึ่งเล็กกว่าบ้านเรามากโข  เรียกได้ว่าบ้านเราอยู่สุขสบายมีชีวิตที่ดีกว่าที่นั่นเยอะว่างั้น  มีห้องรับแขก  ห้องนอนสองห้อง แล้วห้องทำงานห้องนึง (ห้องเรียนของน้องเค้า)  แล้วก็ห้องน้ำห้องครัว  ใครเคยไปฮ่องกงจะรู้ว่าที่นี่ห้องน้ำเล็กแบบว่ากลับตัวแทบจะไม่ได้  เหอๆๆ อึดอัดเหมือนกันนิ๊ แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดี  โฮสบอกว่า เดี๋ยวจะจัดการเรื่องห้องให้  ตอนแรกว่าจะให้ฝรั่งเศสออกมานอนห้องทำงาน  แล้วให้เรานอนห้องนอนปกติ  แต่ว่าคนนั้นเค้าของเยอะแล้วขี้เกียจย้าย เราก็ไม่มายด์อะไร  มีที่นอนก็โอเคแล้ว   พอสักพักเราก็ออกไปเที่ยวของเราข้างนอก  มาหนนี้เราไม่คิดจะไปไหนมาก เพราะเคยไปมาหมดแล้ว  แค่จะมาช๊อปปิ้งน่ะ   พอออกมาก็ไปเที่ยวเล่นที่ปาร์ค มีวัดสวยๆ ตามภาพนะคะ  เลยไปเดินเล่นที่นั่นสอง ช ม ไปนั่งกินกาแฟชิวๆ ในส่วนพักนึง  ฝนมันพรำตลอดเลยไม่มีกะจิตกะใจจะไปเดินช๊อปตอนนี้ จากคุณ : แฟนหึงขั้นเทพ เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 52 13:45:02

ความคิดเห็นที่ 18 โฮมสเตย์  โฮสน่ารักนี่ค่ะให้ความเป็นกันเอง สนนราคาค่าพักก็คืนละ ร้อยห้าสิบเหรียญ  ทำตัวเหมือนอยู่กับบ้านตัวเองเลยค่ะ   แต่เราจะไม่ไปยุ่งในครัวเค้า เรามาหากินเอาข้างนอกทีเดียวตอนเช้า  ตอนแรกจะใช้กินมาม่าตอนเช้า จะได้ประหยัด แต่ขึ้เกียจ เลยหาข้างนอกดีกว่า รูปค่ะ จากคุณ : แฟนหึงขั้นเทพ เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 52 13:48:32

ความคิดเห็นที่ 19 อาหารที่เราทานแต่ละมื้อ  ลืมถ่ายรูปบ้างอะไรบ้าง จากคุณ : แฟนหึงขั้นเทพ เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 52 13:50:47

ความคิดเห็นที่ 20 อีกภาพ   อาหารการกินก็ตกราวๆ ยี่สิบเหรียญ  ต่อหนึ่งอย่าง ข้าวนี้ให้พูนๆ จานเลย  สามสิบเหรียญ กินไม่หมดด้วยซ้ำ   อาหารไม่หร่อยมาก  แต่ก็กินได้ แก้ไขเมื่อ 26 ก.ค. 52 13:55:06 จากคุณ : แฟนหึงขั้นเทพ เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 52 13:53:39

ความคิดเห็นที่ 21 อยากไปอีกจังเลยค่ะ เที่ยวคนเดียวก็น่าสนุกดีเหมือนกัน แต่ที่บ้าน+คุณแฟนคงไม่อนุญาต^^ จากคุณ : hotz_sunday เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 52 14:32:31

ความคิดเห็นที่ 22 ติดตามอยู่ครับ เดาว่าใช้แปรงสีฟันกินมาม่า จากคุณ : Scuderia เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 52 14:54:46

ความคิดเห็นที่ 23 ขอทายว่าใช้แปรงสีฟันแทนตะเกียบ จากคุณ : MyPoint เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 52 17:50:57

ความคิดเห็นที่ 24 22  23  ใช่แล้วคร่าาาาาาาาา  เอาแปรงสีฟันที่เค้าห่ออยู่ในห้องน้ำอ่ะ คิดไม่ออกจริงๆ ว่าจะทำไงกินมาม่าได้  สรุปว่าไอเดียมาบรรเจิดที่แปรงของ โรมแรมค่ะ  แก้ขัดไปได้หน่อย หวังว่าคงจะไม่มีใครลอกเลียนแบบนะ  ฮ่าๆๆๆ จากคุณ : แฟนหึงขั้นเทพ เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 52 19:59:37

ความคิดเห็นที่ 25 ทางบ้านโฮสเค้าเลี้ยงส่งคนฝรั่งเศส  จะมีเพื่อนๆ โฮสมาด้วยสองสามคน  เค้าก็ชวนเราด้วย  แต่เราคิดว่าไม่เป็นการเหมาะสม เพราะเราเพิ่งมา แล้วเค้าให้กินฟรี  เราคิดว่าไม่เป็นการดี  จึงได้ปฏิเสธไป  แล้วอีกอย่างเราคงกลับบ้านดึก เพราะก็มัวแต่เดินดูนั่นดูนี่อยู่    คืนนี้ไปเดินเล่นย่านคอสเวย์เบย์  สินค้ามากมายบ้างก็ราคาแพงแม้กระทั่งลดแล้ว  บ้างก็ถูกแต่ไม่ถูกใจเรา  เดินจนขาลากเลยจริงๆ ไม่คิดว่าเดินที่ไหนมากเท่านี้อีกแล้วละนะ กลับเข้าบ้านราวๆ สี่ทุ่ม ยังไม่ดึกมาก  เข้าไปก็เจอโฮสกำลังปาร์ตี้กันอยู่  ทักทายแว๊บนึงก็ขอตัวเข้าห้องไปพักผ่อน คืนนี้บอกไม่ถูก  แอบร้องไห้ด้วยคงอัดอั้นมาตั้งแต่วันเดินทาง  แฟนโทรมาเลยร้องไห้ใหญ่โต  แฟนบอกว่าค่าโทรถูกว่า โทรเข้ามาเก๊าอีก เลยทำให้คุยได้นานขึ้น   ส่วนที่มาเก๊าค่าโทรนาทีละเกือบๆ  สามยูโร พี่แกว่างั้น อะไร๊จะแพงแท้เล่า   คืนนี้นอนหลับเป็นตาย  เหนื่อยแสนเหนือยเมื่อแสนเมื่อย  เก็บแรงไว้วันพรุ่งนี้ตั้งหน้าตั้งเดินหาของถูกใจต่อไป   คืนนี้ราตรีสวัสดิ์........... จากคุณ : แฟนหึงขั้นเทพ เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 52 20:20:55

ความคิดเห็นที่ 26 ใช้ปากกาแล้วกันค่ะ อ้าวตอบช้าไปหน่อยค่ะ เฉลยซะแล้ว แก้ไขเมื่อ 26 ก.ค. 52 20:31:35 จากคุณ : oillyberry เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 52 20:31:04

ความคิดเห็นที่ 27 ยี่สิบ  กรกฏาคม วันนี้เป็นอีกหนึ่งวันที่เราจะออกไปลั่นล้า ณ ฮ่องกง ตอนเช้านี้เราออกจากบ้านประมาณสิบโมงได้  ออกมาก็ทานอาหารเช้าแถวๆ นั้น ซึ่งระแวกไกล้เคียงมีร้านอาหารไทยด้วย  ว่าจะแอบเข้าไปทานแล้ว  แต่คงไว้เป็นโอกาสหน้าเพราะอยากลิ้มลองอาหารท้องถิ่นมากกว่า  เติมกระเพาะได้ก็นั่งรถไฟใต้ดินไปยังที่ต่างๆ ตอนเช้าแวะไปพาร์คก่อนแล้วก็ค่อยมาเดินยังย่านช๊อปปิ้งต่างๆ  วันนี้ชิวๆ ไม่ได้คิดอยากจะไปไหน  นอกจากเดินห้างนี้ออกห้างนั้น จนลืมกินข้าว    ตกเย็นก็ไปนั่งที่ฮาร์เบอร์ฟร้อนซ์ เพื่อชมไลท์แอนด์ซาวน์  เดินเล่นถ่ายรูปแถวนั้นไปเรื่อย   วันนี้ไม่มีอะไรมากนอกจากชิลลิ่ง และเดินๆ ๆ จากคุณ : แฟนหึงขั้นเทพ เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 52 20:31:45

ความคิดเห็นที่ 28 เดาว่าแปรงสีฟันเหมือนกัล... ติดตามอยู่ค่ะ จากคุณ : Nutoun เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 52 21:44:30

ความคิดเห็นที่ 29 ยี่สิบเอ็ด   วันนี้เป็นวันสุดท้ายแล้วที่จะต้องกลับไทย  เราต้องเดินทางกลับไปยังมาเก๊า   เลยแพลนเอาไว้ว่าออกจากบ้านเวลา สิบโมงเช้า   เราก็แพคกระเป๋าจัดข้าวของต่างๆ นาๆ ปรากฏว่ากระเป๋านี่ปิดแทบไม่ได้ เพราะว่าขนซื้อของอีกมากมายกลับไปด้วย  เเทบปริเเน่ะ เราจัดแจงอาบน้ำแต่งตัวเช็คข้าวของต่างๆ เพื่อความชัวร์อีกครั้ง  เช้านี้โฮสยังไม่ตื่นแฮะ เราก็ตะโกนเรียกโฮสสักพักนึงนะ แต่ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลยที่ท่านเรียก   ตอนแรกเราคิดในใจว่าโฮสออกไปทำงานแล้วหรือป่าวหว่า  อะไรจะนอนขี้เซาปานนั้น ไม่มีใครตื่นเลย   นี่ถ้าเราเป็นโจรละก้อเสร็จโจร ฮิๆๆ กวาดได้เรียบบ้านเลย  (ล้อเล่น) เราเลยเขียนข้อความใส่ไวท์บอร์ดไว้ในห้อง ซึ่งโฮสตื่นก็จะเห็นข้อความนี้ เสร็จสรรพก็บ๊ายบายฮ่องกง   เราแวะทานอาหารเช้าร้านเดิมจากเมื่อวานนี้  ก่อนนั่งใต้ดิน ไปยังสถานี้เชงหวาน ซึ่งเป็นท่าเรือเฟอรี่ที่เราจะข้ามไปมาเก๊า   ขากลับนี้ค่าเรือถูกว่าขามา มาถึงก็ได้เวลาเรือออก  ไม่ต้องรอนาน เรือใช้เวลาในการเดินทางราวๆ หนึ่ง ชม ซึ่งไม่นานก็มาถึงยังมาเก๊า  แถมรออิมมิเกรชั่นนานเป็น ชม อีก เกือบสอง ช ม เลยทีเดียว แบบว่าน่าจะนอนรอได้เลย พอออกมาข้างนอกก็ไปหาบัสของเวเนเชียน ซึ่งมันต้องลอดทางเดินใต้ดินข้ามไปขึ้นรถอีกฝั่งนึง ตรงนี้เราเอ๋อรับทาน  หาทางข้ามไม่ได้  คิดในใจมันข้ามตรงไหนกันฟะเนี่ย ไม่เห็นมีเลย เราเดินไปทางแท๊กซี่ที่เค้ารอเข้าคิวอยู่  มัวหลงเอ๋ออยู่ตั้งนาน  เลยถึงบางอ้อ ซึ่งทางลงมันก็อยู่หน้าทางออกจากเทอมินัลนะเเหละ   ซื่อบื้อจริงเรา รถเวเนเชี่ยน สีน้ำเงินเข้มโดดเด่นมาแต่ไกล  นั่งไปสักพักก็ถึง รร   เราก็ฝากกระเป๋าที่จุดรับฝาก  แล้วก็ไปเดินเตร็ดเต่รด้านใน   อ้อ,,,,,,, รถบัสมาจอดที่ฝั่งเวสต์ ตอนแรกเรากะว่าฝากกระเป๋าแล้วจะตีรถเ้ข้าไปช๊อปปิ้งแถวเซนาโด้ต่อ  แล้วก็ไปมาเก๊าทาวเวอร์ เพราะยังไม่ได้ไป   แต่เอาเข้าจริงๆ อยู่ในเวเนเชี่ยนก็หมดเวลาเสียแล้ว   เพราะมีร้านค้าช๊อปปิ้งมากมาย จนเพลินเลยทีเดียว  จากจุดนี้เราถ่ายได้รู้จักเพื่อใหม่เพิ่มขึ้นอีกสองคน น้องสองคนนี้เป็นสาวน้อยน่ารัก  พนักงานค๊อฟฟี่ช๊อปในเวเนเชียนน่ะแหละ   คือเราถ่ายรูปเล่นอยู่ แล้วน้องเค้าทักเรา  คือเค้าขอสอบถามว่าเราใช้กล้องอะไร มันสวยดี  ราคาเท่าไหร่   เราก็บอกน้องเค้าไป   และนั่นก็เป็นที่มาที่ไปที่ได้เริ่มสนทนากัน น้องเค้ารุ้ว่าเรามาคนเดียวก็ทึ่งมาก  บอกว่าอยาก จะเที่ยวแบบนี้บ้าง  แต่น้องเค้าเพิ่งยี่สิบเอง พ่อแม่คงไม่ยอม เราคุยกันเกือบครึ่ง ชม ได้ แล้วก็ขอตัวเดินเล่นต่อ  และก็ไม่ลืมที่จะ ขอแลกอีเมลล์กันไว้ จะได้ไว้ติดต่อกัน จากจุดนี้ก็เป็นจุดสิ้นสุดการเดินทางของเราแล้ว   และก็ไปนอนรอเครื่องอยู่ที่หนามบินหลาย ช ม เพราะเครื่องดีเลย์  แต่สุดท้ายก็กลับถึงบ้านปลอดภัย รวมสิ้นสุดทริปด้วยเวลา สี่วันสี่คืน กับความทรงจำดีๆ กับประสบการณ์ดีๆ ที่ได้ผ่านพบมา   มันจะเป็นอีกก้าวนึงให้เราได้เดินหน้าต่อไป  ตามหาโลกใหม่ๆของเราต่อไป พบกันใหม่เดือนหน้า  กับทริปครอบครัว  ที่มาเลเซียนะคะ ถ้ามีโอกาสคงจะได้เขียนไดอารี่ มาเล่าให้เพื่อนๆ ได้ฟังอีก   ทริปนี้ขาดตกบกพร่องไปเยอะ เพราะเรียบเรียงและจำไม่ค่อยได้   เหล่านี้เท่าที่จำได้เท่านั้นเองค่ะ สรุปว่าทริปนี้โดดเดี่ยวไม่เดียวดายจริงๆ ค่ะ  ตลอดทางมีเทวดาชายหญิงคอยให้ความช่วยเหลือ ไม่ขาดสาย  ถือว่าเทวดาใจดี  มากกว่าเทวดาใจร้ายอ่ะนะ   อิๆๆๆ ปล เทวดาใจร้ายก็มี แต่ขอจำในสิ่งดีๆ ก็แล้วกันเน้อ,,,, หลงไหลเสน่ห์เมืองมาเก๊าไปเสียเเล้วเรา  หวังว่าจะได้กลับไปเยือนดินแดนเล็กๆ อันมีเสน่ห์ แห่งนี้อีก น่ะ ขอบคุณที่ติดตามอ่านจนจบ   และติดตามตอนต่อไปนะคะ จากคุณ : แฟนหึงขั้นเทพ เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 52 02:27:11

ความคิดเห็นที่ 30 เหมือนเวนิสจริงๆ เลยเน้อ จากคุณ : แฟนหึงขั้นเทพ เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 52 02:29:09

ความคิดเห็นที่ 31 น่ากวาดไปหยอดสล๊อตเจงๆ อิๆๆๆ จากคุณ : แฟนหึงขั้นเทพ เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 52 02:31:44

ความคิดเห็นที่ 32 เห็นชื่อ รร ว่า กาแลคซี่  อยู่ตรงข้ามกับเวเนเชี่ยนเลย  น่าจะเปิดตัวเร็วๆ นี้ รร ที่นี่ เค้าเล็กๆ ไม่ แต่ใหญ่ๆ สร้างจริงๆ เเฮะ  แข่งกันน่าดู จากคุณ : แฟนหึงขั้นเทพ เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 52 02:33:55

ความคิดเห็นที่ 33 มาแอบอ่านครับ แฟนหึง(และหวง)ขั้นเทพ เหมือนชื่อล๊อกอินจริงๆด้วยครับ จากคุณ : Coffee Blended เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 52 04:22:30

ความคิดเห็นที่ 34 อยากจะบอกว่า เราก็แอบน้ำตาซึมตอนอยู่ฮ่องกงค่ะ แบบ กลับมาก็ดึก เหนื่อยแสนเหนื่อย มาเจอสภาพห้องเล็กๆแคบๆ ห้องน้ำห้ามเอี้ยวตัว ทำให้เราคิดถึงบ้านมาก อยากกลับซะ บัดเดี๋ยวนั้นเลย จากคุณ : keekoo เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 52 11:35:15